Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Οι δηλώσεις Χάρη Θεοχάρη

του Γιώργου Προκοπάκη

Ο Θεοχάρης έχει αποδείξει πως είναι ικανός και αποτελεσματικός στη δουλειά του. 

Από την οπτική του Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, οι δηλώσεις του για τις "επιχειρήσεις που είναι καλύτερα να κλείνουν" είναι σωστές. Πλην όμως, οι δηλώσεις αυτές αφορούν την γενικότερη πολιτική και απλώς δεν έπρεπε να γίνουν. Είναι δηλώσεις που αν γίνονταν έπρεπε να γίνουν από τον πρωθυπουργό ή από τον ΥΠΟΙΚ.
Ο Θεοχάρης έκανε και μια άλλη δήλωση, που πέρασε στα ψιλά: "δεν είναι η εγκύκλιος ανάλγητη, ο νόμος είναι". Δηλαδή, η πολιτική απόφαση για μέτρα είναι το ζήτημα, όχι οι διοικητικές διευθετήσεις για την εφαρμογή της.

Το ζήτημα είναι πως ο Θεοχάρης είναι από τους λίγους ικανούς και αποτελεσματικούς στον κρατικό μηχανισμό. Εξ όσων έχουν διαρρεύσει, δεν είχε και πολιτική στήριξη. Αντικατέστησε τον Σπινέλλη το φθινόπωρο 2011 και ο Βενιζέλος της τρικομματικής δεν ήθελε να αναλώσει κρατική θέση σε εξωκομματικό στοιχείο όταν αποφασίσθηκε η παραμονή του ως ΓΓΠΣ στην τρικομματική. Σε αγαστή σύμπνοια τα τρία κόμματα προσπαθούσαν να αποφύγουν τη μνημονιακή υποχρέωση του Γραμματέα Εσόδων. Υποχρεώθηκαν όμως και ακόμη μετά τον ορισμό του του βάζουν τρικλοποδιές.

Το κακό είναι πως ο Θεοχάρης, πιθανότατα λόγω ακριβώς της "πολιτικής ανεξαρτησίας του", είναι ο βολικός εθελοντής για την κυβέρνηση, να βγαίνει και να τρώει τη χλαπάτσα. Οι περισσότεροι στην κυβέρνηση δεν ξέρουν τι τους γίνεται και δεν έχουν ιδέαν πώς να το διαχειριστούν επιοινωνιακά. Την πατάει ο Θεοχάρης!
Επανερχόμενος, επαναλαμβάνω πως η δήλωση Θεοχάρη δεν ήταν λάθος - από την περιορισμένη οπτική του Γραμματέα Εσόδων. 

Είναι όμως γροθιά στο στομάχι όλων μας γιατί: 
  • (α) το πτωχευτικό δίκαιο δεν αφήνει τους επιχειρηματίες να κλείσουν μια ζημιογόνο δραστηριότητα, χωρίς να τους κυνηγάει μια ζωή ή να τους στέλνει στη φυλακή, 
  • (β) το πλέγμα των ασφαλιστικών ταμείων και εισφορών καθιστά εγκληματία τον επιχειρηματία που ..."πέφτει έξω", 
  • (γ) το δημόσιο δεν αποδίδει αυτά που οφείλει στην αγορά, με αποτέλεσμα να πρέπει να κλείσουν πολύ περισσότερες επιχειρήσεις "κατά Θεοχάρη", 
  • (δ) η ασφυξία ρευστότητας διαλύει το σύμπαν. 
Η δήλωση Θεοχάρη θα είχε έννοια από τα χείλη του πρωθυπουργού ή του ΥΠΟΙΚ συνοδευόμενη από την κατάθεση πολιτικών για κάθε ένα από τα παραπάνω ζητήματα (και ενδεχομένως και άλλα). Σε καμιά περίπτωση όμως δεν έπρεπε να γίνουν από τον Γραμματέα Εσόδων, λόγω της περιορισμένης οπτικής.

Να ξαναπούμε τα χιλιοειπωμένα. 

  • Το 95% των ελληνικών επιχειρήσεων το 2009 είχε λιγότερους από 10 εργαζόμενους. 
  • Έκλεισαν λίγες μεγάλες, αλλά δεκάδες χιλιάδες μικρές. 
  • Πολλές απ' αυτές που διατηρούνται ακόμη εν ζωή, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, το έχουν καταφέρει με αίμα και ιδρώτα των μικρών επιχειρηματιών. 
  • Με μηδενικό ποσωπικό εισόδημα, με ανάλωση προσωπικών καταθέσεων, με προσημείωση προσωπικής περιουσίας. 
  • Επιλογές οι οποίες βασίζονται στην ελπίδα της αλλαγής του οικονομικού περιβάλλοντος για την ανάκαμψη. 
Η δήλωση Θεοχάρη, όσο δεν συνοδεύεται από μέτρα και ρυθμίσεις που είναι εκτός της δικής του αρμοδιότητας, φαντάζει ως δολοφονική επίθεση, ως η τελική λύση για την εξαφάνιση της μικρής επιχειρηματικότητας και το φόρτωμα όλων των προβλημάτων στους "αποτυχημένους" επιχειρηματίες - για ολόκληρη τη ζωή τους μάλιστα.
Δουλειά του Θεοχάρη θα ήταν να θέσει το ζήτημα στην πολιτική ηγεσία, μαζί με την ανάγκη ρυθμίσεων, την ευθύνη των οποίων δεν έχει αυτός. Με τις ρυθμίσεις θα μπορούσε να σωθούν όσες επιχειρήσεις μπορεί να σωθούν - και να του φέρουν έσοδα ως σερίφη του Νότιγχαμ - και να κλείσουν όσες δεν μπορεί να ανακάμψουν, χωρίς όμως να διαλύονται και να στέλνονται στα μπαλκόνια να πηδήξουν οι επιχειρηματίες.

Ίσως οι δηλώσεις κι ο σάλος που προκάλεσαν να γίνουν αφορμή να τεθούν όλα τα ζητήματα στο τραπέζι. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δουλειά του Γραμματέα Εσόδων οι δηλώσεις ευρύτερου πολιτικού αντικειμένου.


1 σχόλιο:

  1. Μιας και κρίσεις τέτοιου τύπου εκτονώνονται μόνον με εκτεταμένη καταστροφή κεφαλαίων που αδυνατούν να αξιοποιηθούν και συσσωρευμένου αδρανούς πλούτου (κατ΄εξαίρεση, στο θέμα αυτό ο Σουμπέτερ και ο Μάρξ κάνουν αρμονικό ντουέττο), ο Θεοχάρης έχει δίκιο, θεωρητικά.
    Αλλά εδώ μιλάμε για πολιτική, δεν αναλύουμε textbook. Άν υπήρχαν μηχανισμοί και θεσμοί για αντιρρόπηση των επιπτώσεων - δημόσια ρευστότητα για απορρόφηση της ανεργίας σε στύλ ΗΠΑ, ανακεφαλαιοποίηση ασφαλιστικών ταμείων που θα καταρρεύσουν, παραγωγικές επενδύσεις, υγιές τραπεζικό σύστημα κτλ - θα ήταν σωστή η δήλωση.
    Ξέρουμε ότι δεν υπάρχει τίποτε από αυτά.
    Άρα το σωστό στη θεωρία, είναι στην (πολιτική) πράξη λάθος. Σοβαρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU