Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Το Κράτος δεν είστε εσείς

Τελευταίες κυβερνητικές παραστάσεις στο Στουρνάρειον: "Η λίμνη των ...στρουθοκαμήλων" (κλασσικό)
του Κωνσταντίνου Αλεξάκου*  

Eίναι επίπονο να παρακολουθείς την πολιτική αυτή την περίοδο. Δεν είναι η έλλειψη προσδοκίας, ή χρημάτων, η ρίζα του προβλήματος –αυτά είναι φαινόμενα. Κι όσο επιλέγεις να ξυπνήσεις το πρωί και να συνεχίσεις την ζωή σου, αυτά αντιμετωπίζονται· κάπως.
Το ζήτημα εδώ είναι η στασιμότητα. Και η επιθετικότητα που αναπτύσσεται από κάθε πλευρά –ακόμα και αυτήν των πάλαι ποτέ μετριοπαθών/κεντρώων/εκσυγχρονιστών/μεταρρυθμιστών/προοδευτικών/κλπ. 
Οι μικροί εμφύλιοι, σε κάθε αφορμή, με ομάδες που συγκροτούνται και διαλύονται ακόμα και μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο αναλόγως το θέμα και την επικαιρότητα. 
Θυμήθηκα την ταινία «The Lives of Others» (διαδραματίζεται στο Ανατολικό Βερολίνο πριν από την πτώση του τείχους). Υπάρχει η σκηνή που ο αξιωματούχος της Στάζι αποφασίζει και διατάσσει ότι η πρώην ερωμένη του, που τον παράτησε, δεν θα ξαναπαίξει ποτέ στο θέατρο. Το κράτος ανήκε στο κόμμα, και το κόμμα (όπως παραδέχεται κυνικά ένας άλλος αξιωματικός) δεν ήταν τίποτα άλλο από τα πρόσωπα που το απάρτιζαν –τη βούληση, τα καπρίτσια και τις εμμονές τους. Στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες (βερμπαλισμός) αυτά έχουν λήξει σε μεγάλο βαθμό μέσα από τη θεσμική λειτουργία του πολιτεύματος, αλλά κυρίως στη συνείδηση των πολιτών, οπότε κάθε τέτοιο φαινόμενο θα καταγγέλλονταν από τον τύπο και θα προκαλούσε περαιτέρω θωράκιση. Εδώ; Τελείωσε; Κάθε άλλο. 

Στην Ελλάδα θεωρείται ρεαλισμός η αποδοχή της «κατάκτησης» του κράτους μετά από κάθε εκλογική «μάχη», με πρώτους τα ίδια τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή συμπολίτευσης. Κάθε προσπάθεια απομάκρυνσης από αυτό το μοντέλο κρίθηκε ρομαντική ή εκτός τόπου και χρόνου. «Με τέτοια θα ασχολούμαστε τώρα –οι άνεργοι… η κρίση… το ασφαλιστικό… η δόση» και λοιπά, και λοιπά. 
Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί τον πρωτογονισμό μιας ανατολικής Γερμανίας, με βουλιμία για τις «ελευθερίες» της πάλαι ποτέ Στάζι και προσλήψεις… σταζιέρς για προγράμματα κοινωνικής προσφοράς! 
Κι όμως, η βάση του προβλήματος μας εκεί είναι: στην κατάκτηση του κράτους από κάθε νικητή των εκλογών –τοπικών ή εθνικών. Αυτό εξηγεί τις προσλήψεις, τη διαπλοκή, τη φοροδιαφυγή, την απέχθεια προς κάθε αποκέντρωση εξουσιών, τα κλειστά φέουδα του κράτους που δεν συνεργάζονται γιατί έχουν προσωπικές ατζέντες οι εκάστοτε εκλεγμένοι που προΐστανται, τα στραβά μάτια σε κάθε παρέκκλιση, τις μίζες, το ύφος, τις γκόμενες (και τους γκόμενους), το νεποτισμό, την στρέβλωση των νόμων μέσα από τις εφαρμοστικές πράξεις και εγκυκλίους για να εξυπηρετήσουν τους δικούς μας (που μας έδωσαν μαύρο προεκλογικό χρήμα ή ψηφαλάκια, ή…), η αυτοαναπαραγώμενη γραφειοκρατεία που ζητάει «μεσολάβηση» και λοιπά. 

Όσο αυταρχικότερος ο κατακτητής, τόσο μεγαλύτερα τα προβλήματα και η διάλυση που δημιουργεί –θεσμική και κοινωνική. Αν σε αυτό τον αυταρχισμό προστεθεί και η πίεση μιας οικονομικής κρίσης σαν τη σημερινή, το κοκτέιλ γίνεται εκρηκτικό –θανατηφόρο. 

Η σημερινή κυβέρνηση είναι ακραίο παράδειγμα των παραπάνω

Έδιωξε τους 5ετούς σύμβασης διορισθέντες με opengov και τους αναπλήρωσε με ...
Καλαματιανούς και εκλεκτούς του κυβερνητικού συνασπισμού. Δίνει στον εαυτό της το ελεύθερο να πει «fuck yοu» στους έχοντες τυχόν αντιρρήσεις, και «έπρεπε να σε απολύσω για να δεις τι θα πει βερίκοκο».

Μηνύει πολιτικούς αντιπάλους, ενώ για να καλύψει επικοινωνιακά το πατατράκ του πρωθυπουργού που αποφάσισε να κάνει ο ίδιος –μόνος του, λες και δεν υπάρχουν θεσμικά όργανα– διαπραγμάτευση με την Gazprom έκλεισε σε μερικές ώρες την ΕΡΤ με πρόφαση τα οικονομικά της, τη στιγμή που τις προηγούμενες ημέρες είχε προσλάβει με 5ετή θητεία κομματικούς εταίρους για το διοικητικό συμβούλιο της ΕΤ3. 

Αυτά με σύμμαχο τον άνθρωπο-κλειδί για το μέλλον της κεντροαριστεράς, τον κ. Βενιζέλο, αυτόν που εκλέχθηκε με faux εκλογές (αφού ήταν μοναδικός υποψήφιος) αρχηγός σε κόμμα που ευελπιστεί να υπάρχει ακόμα το 2014. Γελάω πικρά και μόνο στη σκέψη. 

Δεν θα μπούμε καν σε ζητήματα επιπέδου Σαλαγκούδη, είναι γνωστά. Και τελικά αποδεκτά από τον κόσμο. Αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος –αυτή η γαμημένη η αποδοχή. Η απομάκρυνση από κάθε κανόνα και θεσμό. 
Μην ψάξει άλλο το κατ’ όνομα «συνταγματικό τόξο», γιατί ανεβαίνει ο φασισμός στην Ελλάδα –πρέπει να είναι ή ηλίθιοι, ή υποκριτές, αν δεν βλέπουν γιατί ο κόσμος επιλέγει τον βέρο φασίστα από τον faux
Δεν είναι πρόταση το «για το καλό σου» –αυτό είναι το επιχείρημα κάθε υμνητή του Παπαδόπουλου· σημερινού, ή «πρώην» (τότε που δεν ήξερε γιατί «ήταν παιδί» και σήκωσε ένα τσεκούρι). Και γυρίζει ο «μεταρρυθμιστής» και σου λέει «κατάπιε το –δεν έχεις εναλλακτική». Και η αλήθεια είναι ότι εναλλακτική δεν έχω, αλλά αυτό δεν θα το καταπιώ. Σε αυτή τη ζαλάδα θα μείνετε μόνοι σας σύντροφοι –ως εδώ. Δεν θα μπούμε καν σε ζητήματα επιπέδου Σαλαγκούδη, είναι γνωστά. Και τελικά αποδεκτά από τον κόσμο. 

Αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος –αυτή η γαμημένη η αποδοχή. Η απομάκρυνση από κάθε κανόνα και θεσμό. Στην ανατολική Γερμανία αυτά λύθηκαν με την κατάρρευση του τείχους, και την απορρόφησή της από την δυτική. Εδώ η ελπίδα ήταν η ευρωπαϊκή πορεία και η οριστική ενσωμάτωσή μας στον δυτικό κόσμο, αλλά αποδεικνύεται αδύνατο. 
Η σημερινή κυβέρνηση, που εκλέχθηκε προτάσσοντας εκβιαστικά αυτό ακριβώς το διακύβευμα, ακολουθεί ακριβώς τον αντίθετο δρόμο: τον πρωτογονισμό μιας ανατολικής Γερμανίας, με βουλιμία για τις «ελευθερίες» της πάλαι ποτέ Στάζι, και προσλήψεις σταζιέρς για προγράμματα κοινωνικής προσφοράς! Το βαφτίσαμε αποφασιστικότητα αυτό στην Ελλάδα του 2013, και δεχόμαστε να γίνονται όλα με «εντολή Σαμαρά»… Ποιοι θεσμοί; 
Γράφουν οι ξένες εφημερίδες ότι το πρόβλημα της Ελλάδας αποδείχτηκε πιο ανθεκτικό απ’ όσο μπορούσε να προβλέψει κανείς: αυτό το πολιτικό προσωπικό δεν αλλάζει μυαλά με τίποτα, ενώ δείχνει αποφασισμένο να μας πάρει μαζί του. Και ίσως τελικά να είναι η μόνη λύση, μπας και σταματήσουμε να δεχόμαστε τις κτηνωδίες του λόγω… ρεαλισμού. 
Αν δεν καταλάβουμε ότι εκλογές σημαίνουν ορισμός προσωρινής διοίκησης στο κράτος, και όχι κατάκτησή του δι’ αντιπροσώπων, μην περιμένει κανείς να τελειώσει η ελληνική κρίση –μόνο να κλιμακωθεί μπορεί.
Οι δε κεντρώοι, αντί να κάνουν υπολογισμούς σε excel για τις «προτάσεις» τους, καλά θα κάνουν να αρχίσουν να σκέφτονται πολιτικά. Μπας και βρεθεί η βάση συγκρότησης μιας συνεκτικής πρότασης εξόδου από την πολιτική κρίση που κλιμακώνεται καθημερινά. 
Πολιτικό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας –το οικονομικό είναι μόνο ο πυρετός, ένα σύμπτωμα ακόμα. Περιμένοντας την πτώση του δικού μας τείχους, και την επόμενη μέρα, σας προτείνω να (ξανα)δείτε το «The Lives of Others». Αν μη τι άλλο είναι παρήγορο να βλέπεις ότι κάπου αλλού τα κατάφεραν.

* Πηγή : andro.gr

* Εικονογράφηση της ΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU