 |
| ...πρωτογενές πλεόνασμα! |
Δυο κείμενα για την επίσκεψη Σαμαρά στην ΔΕΘ. Ένα του Τάσου Παππά και ένα του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη. Κοινός τόπος; Η ζωή που ζούμε οι υπόλοιποι εκτός εικονικής πραγματικότητας και ψευδούς "πρωτογενούς πλεονάσματος" - μόνος του τα λέει μόνος του τα ακούει ο "θριαμβευτής του μακεδονικού" (ακόμη πληρώνουμε τον τυχοδιωκτισμό του) που όρισε και το ...2021 ως έτος ανάκαμψης από την χρεοκοπία που μας έφερε το κόμμα του μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς, έχει προγραμματίσει επίσης τότε, "να πάρουμε και την Πόλη"... Στο μεταξύ ταυτίζει την αξιωματική αντιπολίτευση με την νεοναζιστική ΧΑ, δείχνοντας τον πανικό που έχει καταλάβει την ρεβανσιστική ομάδα του μπροστά στην πραγματικότητα της κατάρρευσης. Οι "αντιμνημονιακές" σκιαμαχίες με την τρόικα που θα ακολουθήσουν δεν μοιάζουν πια να πείθουν κανέναν - ξαναζεσταμένο φαγητό και ληγμένα ηρεμιστικά... (ΑΣ)
1 Εικονική πραγματικότητα
του Τάσου Παππά*
Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη των μνημονιακών κυβερνήσεων των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου να παρουσιάσουν κάποιες επιτυχίες, που δεν διστάζουν να προσβάλλουν τη νοημοσύνη των πολιτών τους, διαστρέφοντας στην κυριολεξία την πραγματικότητα. Τα στελέχη τους έχουν μετατραπεί σε αλχημιστές: αλλοιώνουν στοιχεία, κατασκευάζουν ειδυλλιακές εικόνες, εξωραΐζουν τα αρνητικά μεγέθη και ταυτοχρόνως καταγγέλλουν ως προφήτες δεινών όσους αμφισβητούν το λυσιμέριμνο αφήγημά τους.
Δεν πρόκειται για ενέσεις αισιοδοξίας ώστε να βγουν οι κοινωνίες από τον κλοιό της κατάθλιψης και να αγωνιστούν για την ανάκαμψη, εδώ έχουμε να κάνουμε με την προσπάθεια των κυβερνητικών ελίτ να κρύψουν από τους εργαζόμενους το μεσίστιο μέλλον που τους επιφυλάσσουν οι σκληρές οικονομικές πολιτικές και οι περίφημες αναδιαρθρώσεις-μεταρρυθμίσεις.
Είναι κλασική αρχή της προπαγάνδας (την εφάρμοσε με μεγάλη επιτυχία στον καιρό του ο Γκέμπελς) ότι όσο πιο τερατώδες είναι το ψέμα που λες τόσο πιο πιστευτό γίνεται. Η διαφορά με τους σύγχρονους προπαγανδιστές της «θεωρίας του μονόδρομου» είναι ότι, σε αντίθεση με τον θεωρητικό των ναζί που πίστευε στα ψέματα που έλεγε και έστελνε όποιον διαφωνούσε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτοί ούτε πολύ σίγουροι είναι γι’ αυτά που διακινούν ούτε βεβαίως μπορούν να φυλακίσουν τους αντιρρησίες. Ετσι φλερτάρουν με τη γελοιοποίηση.
Πώς μπορείς να πάρεις στα σοβαρά τους δικούς μας κυβερνητικούς όταν, κόντρα στην κοινή λογική και τις εκτιμήσεις εγχώριων και ξένων ιδρυμάτων, ισχυρίζονται ότι «ο λογαριασμός βγαίνει», ότι «έχουμε διανύσει τα 2/3 του δρόμου», ότι «η πραγματική ανεργία δεν είναι 28%, αλλά 14%», ότι «το πλεόνασμα στον προϋπολογισμό προέκυψε χωρίς δημιουργική λογιστική»; Πώς επίσης μπορεί ο Ισπανός πολίτης να πάρει στα σοβαρά τον βουτηγμένο στα σκάνδαλα Ραχόι, που του λέει ότι «η Ισπανία σήκωσε κεφάλι», και την αρμόδια υπουργό, η οποία πανηγυρίζει γιατί η ανεργία στη χώρα της τον Αύγουστο μειώθηκε σε σχέση με τον Ιούλιο κατά 31 (!) άτομα;
Την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά τα χαρούμενα στις δύο χώρες, οι νέοι μεταναστεύουν κατά κύματα, οι τάξεις των φτωχών πυκνώνουν, οι μισθοί παραμένουν εξωφρενικά χαμηλοί, οι απλήρωτοι επί μήνες εργαζόμενοι είναι περισσότεροι απ’ αυτούς που εισπράττουν κανονικά τις αποδοχές τους, τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ένα βήμα πριν από την κατάρρευση και οι αυτοκτονίες απελπισμένων (όχι από ερωτική απογοήτευση) ανθρώπων αυξάνονται. Η εικονική πραγματικότητα των κυβερνήσεων σε μετωπική σύγκρουση με «την πραγματική πραγματικότητα».
2 H εικονική πραγματικότητα βλάπτει σοβαρά την Πατρίδα
του Τάσου Παππά*
Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη των μνημονιακών κυβερνήσεων των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου να παρουσιάσουν κάποιες επιτυχίες, που δεν διστάζουν να προσβάλλουν τη νοημοσύνη των πολιτών τους, διαστρέφοντας στην κυριολεξία την πραγματικότητα. Τα στελέχη τους έχουν μετατραπεί σε αλχημιστές: αλλοιώνουν στοιχεία, κατασκευάζουν ειδυλλιακές εικόνες, εξωραΐζουν τα αρνητικά μεγέθη και ταυτοχρόνως καταγγέλλουν ως προφήτες δεινών όσους αμφισβητούν το λυσιμέριμνο αφήγημά τους.
Δεν πρόκειται για ενέσεις αισιοδοξίας ώστε να βγουν οι κοινωνίες από τον κλοιό της κατάθλιψης και να αγωνιστούν για την ανάκαμψη, εδώ έχουμε να κάνουμε με την προσπάθεια των κυβερνητικών ελίτ να κρύψουν από τους εργαζόμενους το μεσίστιο μέλλον που τους επιφυλάσσουν οι σκληρές οικονομικές πολιτικές και οι περίφημες αναδιαρθρώσεις-μεταρρυθμίσεις.
Είναι κλασική αρχή της προπαγάνδας (την εφάρμοσε με μεγάλη επιτυχία στον καιρό του ο Γκέμπελς) ότι όσο πιο τερατώδες είναι το ψέμα που λες τόσο πιο πιστευτό γίνεται. Η διαφορά με τους σύγχρονους προπαγανδιστές της «θεωρίας του μονόδρομου» είναι ότι, σε αντίθεση με τον θεωρητικό των ναζί που πίστευε στα ψέματα που έλεγε και έστελνε όποιον διαφωνούσε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτοί ούτε πολύ σίγουροι είναι γι’ αυτά που διακινούν ούτε βεβαίως μπορούν να φυλακίσουν τους αντιρρησίες. Ετσι φλερτάρουν με τη γελοιοποίηση.
Πώς μπορείς να πάρεις στα σοβαρά τους δικούς μας κυβερνητικούς όταν, κόντρα στην κοινή λογική και τις εκτιμήσεις εγχώριων και ξένων ιδρυμάτων, ισχυρίζονται ότι «ο λογαριασμός βγαίνει», ότι «έχουμε διανύσει τα 2/3 του δρόμου», ότι «η πραγματική ανεργία δεν είναι 28%, αλλά 14%», ότι «το πλεόνασμα στον προϋπολογισμό προέκυψε χωρίς δημιουργική λογιστική»; Πώς επίσης μπορεί ο Ισπανός πολίτης να πάρει στα σοβαρά τον βουτηγμένο στα σκάνδαλα Ραχόι, που του λέει ότι «η Ισπανία σήκωσε κεφάλι», και την αρμόδια υπουργό, η οποία πανηγυρίζει γιατί η ανεργία στη χώρα της τον Αύγουστο μειώθηκε σε σχέση με τον Ιούλιο κατά 31 (!) άτομα;
Την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά τα χαρούμενα στις δύο χώρες, οι νέοι μεταναστεύουν κατά κύματα, οι τάξεις των φτωχών πυκνώνουν, οι μισθοί παραμένουν εξωφρενικά χαμηλοί, οι απλήρωτοι επί μήνες εργαζόμενοι είναι περισσότεροι απ’ αυτούς που εισπράττουν κανονικά τις αποδοχές τους, τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ένα βήμα πριν από την κατάρρευση και οι αυτοκτονίες απελπισμένων (όχι από ερωτική απογοήτευση) ανθρώπων αυξάνονται. Η εικονική πραγματικότητα των κυβερνήσεων σε μετωπική σύγκρουση με «την πραγματική πραγματικότητα».
του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη**
Η σημερινή ομιλία του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά στα εγκαίνια της ΔΕΘ ήταν μία μία εξαιρετική παρουσίαση της μεγάλης επιτυχίας της χώρας μας να βγεί από την κρίση και να ατενίζει πλέον με αισιοδοξία το μέλλον.
Είχε μόνο ένα ψεγάδι: Δεν ήταν αληθινή...
Το μεγάλο πρόβλημα, και υπέρτατο λάθος, του πολιτικού μας συστήματος στο πρόσφατο παρελθόν μας ήταν η ωραιοποίηση των καταστάσεων έτσι ώστε να αποφύγει τις δύσκολες και μεγάλες αποφάσεις και αλλαγές που επέβαλλε η κάθε φορά σκληρή πραγματικότητα. Αυτό πληρώνουμε σαν κοινωνία.
Και αυτό επανέλαβε ο πρωθυπουργός, ωραιοποιώντας την κατάσταση της ...χώρας για να προσκομίσει, εφήμερα, πολιτικά ωφέλη.
Κανείς δεν θέλει να μηδενίσει τις προσπάθειες και τις θυσίες που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα. Όμως απομένουν εξαιρετικά πολλά και δύσκολα βήματα μέχρι να καταφέρουμε να σηκωθούμε και να επιτύχουμε μία βιώσιμη αναπτυξιακή πορεία.
Το κυριώτερο βήμα, να μειώσουμε τους φόρους που έχουν γονατίσει άτομα, επιχειρήσεις, κατανάλωση και εμποδίζουν σε μεγάλο βαθμό να γίνουν νέες επενδύσεις στην χώρα, δεν θα επιτευχθεί αν αρχίσουμε να μοιράζουμε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, που ακόμα δεν το είδαμε πειστικά, στις συντάξεις και στους ένστολους. Σε τι διαφέρει αυτή η εξαγγελία από τις παλιές πρακτικές των υποσχέσεων παροχών που δεν είχαμε σαν δυνατότητα, πρακτικές που κατά τα άλλα κατήγγειλε, στην ίδια ομιλία, ο πρωθυπουργός;
Το πρωτογενές πλεόνασμα, που σήμερα διαφημίζεται, προκύπτει σαν αποτέλεσμα της άγριας φορολογίας αλλά και της συνέχισης της καθυστέρησης πληρωμών του δημοσίου προς τους ιδιώτες πιστωτές του. Ιδίως των επιχειρήσεων, καθώς οι όποιες πληρωμές του δημοσίου έχουν σαν προτεραιότητα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, τις υποχρεώσεις του προς τα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων και τις επιχορηγήσεις προς τα Μετοχικά Ταμεία των ενστόλων. Την ίδια στιγμή που οι απλήρωτες επιστροφές ΦΠΑ οδηγούν σε αδιέξοδο, η, σε δικαστικές διώξεις χιλιάδες επιχειρήσεις.
Η στροφή σαν προτεραιότητα στις ανάγκες των επιχειρήσεων και της επιχειρηματικότητας, έναντι των αναγκών του δημόσιου τομέα, δεν ήταν κάτι που προέκυψε από την ομιλία Σαμαρά. Αντίθετα, εξαγγέλθηκαν προγράμματα για 5μηνη απασχόληση 50.000 ανέργων στους δήμους της χώρας, μία αναβίωση των παλιών, αμαρτωλών stage.
Οι επιχειρήσεις σήμερα έχουν φθάσει στα όρια των όποιων αντοχών τους, όπως καταγγέλουν ανώτατα συλλογικά τους όργανα, όπως ο ΣΕΒ, αλλά και όπως ο περίγυρος όλων μας μαρτυρεί καθημερινά. Ποιον πρέπει να πιστέψουμε, αυτούς που βρίσκονται πάνω στον σταυρό του μαρτυρίου, η, τον κ. Σαμαρά που μας διαβεβαιώνει ότι έχουμε μπει σε μία νέα, αν όχι χρυσή, εποχή.
Πράγματι, υπάρχουν σημάδια ότι φρενάρει η ύφεση. Όμως φρενάρει και η πτώση οποιουδήποτε πέφτει από γκρεμό, αν φτάσει στον πάτο, νεκρός. Το ζήτημα είναι πως θα ξανασηκωθούμε, και εκεί δεν έχουμε ακόμη τα σημεία εκείνα που δικαιολογούν αισιοδοξία. Μπορούμε να σημειώσουμε, λέξη προς λέξη, τις καθυστερήσεις η την ακινησία που παρατηρείται σε όλους σχεδόν τους τομείς για τους οποίους πλημμυρίζει αισιοδοξία η πρωθυπουργική ομιλία: Τις επενδύσεις, τις αποκρατικοποιήσεις, την απούσα ρευστότητα, τις αλλαγές στο κράτος, τις απελευθερώσεις αγορών, την ύφεση, την ανεργία.
Δεν πρέπει φυσικά να το βάλουμε κάτω, αλλά δεν πρέπει να καθησυχάζουμε την κοινωνία ότι όλα είναι ρόδινα.
Η υπεραισιοδοξία και η εικονική πραγματικότητα βλάπτει σοβαρά την Πατρίδα.
Η σημερινή ομιλία του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά στα εγκαίνια της ΔΕΘ ήταν μία μία εξαιρετική παρουσίαση της μεγάλης επιτυχίας της χώρας μας να βγεί από την κρίση και να ατενίζει πλέον με αισιοδοξία το μέλλον.
Είχε μόνο ένα ψεγάδι: Δεν ήταν αληθινή...
Το μεγάλο πρόβλημα, και υπέρτατο λάθος, του πολιτικού μας συστήματος στο πρόσφατο παρελθόν μας ήταν η ωραιοποίηση των καταστάσεων έτσι ώστε να αποφύγει τις δύσκολες και μεγάλες αποφάσεις και αλλαγές που επέβαλλε η κάθε φορά σκληρή πραγματικότητα. Αυτό πληρώνουμε σαν κοινωνία.
Και αυτό επανέλαβε ο πρωθυπουργός, ωραιοποιώντας την κατάσταση της ...χώρας για να προσκομίσει, εφήμερα, πολιτικά ωφέλη.
Κανείς δεν θέλει να μηδενίσει τις προσπάθειες και τις θυσίες που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα. Όμως απομένουν εξαιρετικά πολλά και δύσκολα βήματα μέχρι να καταφέρουμε να σηκωθούμε και να επιτύχουμε μία βιώσιμη αναπτυξιακή πορεία.
Το κυριώτερο βήμα, να μειώσουμε τους φόρους που έχουν γονατίσει άτομα, επιχειρήσεις, κατανάλωση και εμποδίζουν σε μεγάλο βαθμό να γίνουν νέες επενδύσεις στην χώρα, δεν θα επιτευχθεί αν αρχίσουμε να μοιράζουμε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, που ακόμα δεν το είδαμε πειστικά, στις συντάξεις και στους ένστολους. Σε τι διαφέρει αυτή η εξαγγελία από τις παλιές πρακτικές των υποσχέσεων παροχών που δεν είχαμε σαν δυνατότητα, πρακτικές που κατά τα άλλα κατήγγειλε, στην ίδια ομιλία, ο πρωθυπουργός;
Το πρωτογενές πλεόνασμα, που σήμερα διαφημίζεται, προκύπτει σαν αποτέλεσμα της άγριας φορολογίας αλλά και της συνέχισης της καθυστέρησης πληρωμών του δημοσίου προς τους ιδιώτες πιστωτές του. Ιδίως των επιχειρήσεων, καθώς οι όποιες πληρωμές του δημοσίου έχουν σαν προτεραιότητα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, τις υποχρεώσεις του προς τα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων και τις επιχορηγήσεις προς τα Μετοχικά Ταμεία των ενστόλων. Την ίδια στιγμή που οι απλήρωτες επιστροφές ΦΠΑ οδηγούν σε αδιέξοδο, η, σε δικαστικές διώξεις χιλιάδες επιχειρήσεις.
Η στροφή σαν προτεραιότητα στις ανάγκες των επιχειρήσεων και της επιχειρηματικότητας, έναντι των αναγκών του δημόσιου τομέα, δεν ήταν κάτι που προέκυψε από την ομιλία Σαμαρά. Αντίθετα, εξαγγέλθηκαν προγράμματα για 5μηνη απασχόληση 50.000 ανέργων στους δήμους της χώρας, μία αναβίωση των παλιών, αμαρτωλών stage.
Οι επιχειρήσεις σήμερα έχουν φθάσει στα όρια των όποιων αντοχών τους, όπως καταγγέλουν ανώτατα συλλογικά τους όργανα, όπως ο ΣΕΒ, αλλά και όπως ο περίγυρος όλων μας μαρτυρεί καθημερινά. Ποιον πρέπει να πιστέψουμε, αυτούς που βρίσκονται πάνω στον σταυρό του μαρτυρίου, η, τον κ. Σαμαρά που μας διαβεβαιώνει ότι έχουμε μπει σε μία νέα, αν όχι χρυσή, εποχή.
Πράγματι, υπάρχουν σημάδια ότι φρενάρει η ύφεση. Όμως φρενάρει και η πτώση οποιουδήποτε πέφτει από γκρεμό, αν φτάσει στον πάτο, νεκρός. Το ζήτημα είναι πως θα ξανασηκωθούμε, και εκεί δεν έχουμε ακόμη τα σημεία εκείνα που δικαιολογούν αισιοδοξία. Μπορούμε να σημειώσουμε, λέξη προς λέξη, τις καθυστερήσεις η την ακινησία που παρατηρείται σε όλους σχεδόν τους τομείς για τους οποίους πλημμυρίζει αισιοδοξία η πρωθυπουργική ομιλία: Τις επενδύσεις, τις αποκρατικοποιήσεις, την απούσα ρευστότητα, τις αλλαγές στο κράτος, τις απελευθερώσεις αγορών, την ύφεση, την ανεργία.
Δεν πρέπει φυσικά να το βάλουμε κάτω, αλλά δεν πρέπει να καθησυχάζουμε την κοινωνία ότι όλα είναι ρόδινα.
Η υπεραισιοδοξία και η εικονική πραγματικότητα βλάπτει σοβαρά την Πατρίδα.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν συμμαχήσει απέναντι στο σενάριο να πάρει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Δίνουν με υποσχέσεις τον υπερ πάντων αγώνα. Φοβούνται πως τα στελέχη των κομμάτων τους που έκαναν το πλιάτσικο τα 20 τελευταία χρόνια θα έχουν την τύχη του δημάρχου Παπαγεωργόπουλου. Μπροστά σ' αυτόν τον κίνδυνο θα τα ακούσουμε και θα τα δούμε όλα. Θέλουν να περάσει χρόνος για να σβήσουν τα ίχνη τους και να φυγαδεύσουν την λεία τους. Πρέπει να απογυμνωθούν άμεσα και να παραδώσουν την εξουσία. Κάθε μέρα που περνάει η χώρα βυθίζεται χωρίς να τους καίγεται καρφί. Το μόνο που τους νοιάζει είναι τα τομάρια τους και τα "λεφτουδάκια τους" που με τόσο κόπο βούτυξαν. Αν μπορούσαν να κάνουν για να αποφύγουν τις συνέπειες αυτό που κάνει στην Συρία ο Μπασάρ αλ Άσαντ θα το έκαναν πολύ ευχαρίστως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος EL