Η ανύπαρκτη κεντροαριστερά

Claire Fontaine, έργο από την Biennale: 4, Θεσ/νίκη 

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου από την Athens Voice

Υπάρχει μια πεισματική προπαγάνδα -για τον χειρισμό της κοινής γνώμης από την κυβέρνηση του πρώην δικομματισμού- όπου διακρίνεται ετσιθελικά η «βία από όπου κι αν προέρχεται» από την αυταρχική διακυβέρνηση των «κεντρώων» εκπροσώπων της στα υπουργεία πχ Οικονομικών, στις γραμματείες εσόδων, στις έκτακτες νομοθετήσεις χαρατσιών και φόρων πέραν κάθε δυνατότητας, και μέτρων διώξεων, κατασχέσεων και συντριπτικών προστίμων για ότι κινείται ακόμη στην οικονομική σφαίρα.

Η θεωρία των δύο άκρων, οδηγεί την προσοχή της κοινής γνώμης στις απειλές βίας των νεοναζιστών και των ένοπλων αριστεριστών (μεγέθη ήδη μη συγκρίσιμα) για να αποτρέψει την αντιμετώπιση του κεντρώου αυταρχισμού που χρησιμοποιεί ως το απόλυτο όπλο η κυβέρνηση για την διάσωση των ελίτ και του πελατειακού συστήματος, παρουσιάζοντας ως επικάλυμμα την λογιστική συμμόρφωση με τα μνημόνια.

Πίσω όμως από τους αριθμούς που παρουσιάζονται στην τρόικα, υπάρχει το αίμα της κοινωνίας που κυλάει σιωπηρά από την εφαρμογή της οθωμανικής φοροεισπρακτικής πολιτικής με όχημα τις απειλές, τους εκβιασμούς, τους ραβδούχους της εξουσίας και τους κλητήρες των ανύπαρκτων πια χρηματοδοτικών οργανισμών/τραπεζών.

Αυτό που διαφεύγει μόνιμα από τον κεντροαριστερό μεταρρυθμιστικό χώρο -που έχει καταπιεί αμάσητα την ατζέντα Σαμαρά έναντι της «συριζαϊκής απειλής»- είναι η αυταρχική διακυβέρνηση στην οποία γίνεται αθέλητα αρωγός και συνένοχος.

Έχει ξεχάσει την έννοια «αντιπολίτευση» για να μην συνδράμει την υπαρκτή αξιωματική αντιπολίτευση - στην οποία όσο είναι αλήθεια ότι έχουν καταφύγει εκπρόσωποι του βαθέως Πασοκ της χρεοκοπίας και των συντεχνιών άλλο τόσο είναι πρόφαση μη διαλόγου.

Έχει ξεχάσει την ανάγκη να αντικαθίστανται αποτυχημένες κυβερνήσεις με τυχοδιώκτες επί κεφαλής.

Έχει ξεχάσει ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, και οι κυβερνήσεις πρέπει να αλλάζουν κάτω από την λαϊκή δυσφορία είτε από την παρούσα Βουλή είτε από εκλογές.

Έχει ξεχάσει το κοινωνικό ζήτημα, το οποίο γίνεται προνομιακός χώρος ανάπτυξης ακραίων φασιστικών προσεγγίσεων.

Αποτέλεσμα; Οι νεοναζιστές είναι τρίτο κόμμα και η κεντροαριστερά ανύπαρκτη...

*athensvoice.gr