Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Η τρόικα εναντίον της ελληνικής ιδιομορφίας ή συνεργάτες στην εξόντωση της μεσαίας τάξης;

Μια υπόθεση εργασίας 
Παγιδευμένοι μέσα σε μια ασφυκτική συγκυρία, παρακολουθούμε πλέον άναυδοι/ες την κυβέρνηση του πρώην μεταρρυθμιστή Γ Στουρνάρα (εφόσον επάνω του στηρίζεται το χρεοκοπημένο πλέγμα ΝΔ(ΠΑΣΟΚ) ), να μετέρχεται όλων των μέσων εναντίον της ραχοκοκκαλιάς της οικονομίας, της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, των ελεύθερων επαγγελματιών, της μεσαίας τάξης εφαρμόζοντας παράλληλα ετεροχρονισμένη - για αυτό και καταστροφική -  "θεραπεία σοκ" σε παιδεία, υγεία, ενημέρωση σε μια κοινωνία που δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη της έναρξης των μνημονίων.
Καθυστερημένη αντίδραση ή συνειδητή απόπειρα εξόντωσης; 

Πως εξηγείται η επιθετικότητα αυτή που ξεκίνησε πέρυσι με την άρνηση βιώσιμων ρυθμίσεων για τα ξαφνικά χρέη των επιχειρήσεων από την κατάρρευση της ρευστότητας, συνεχίστηκε με τα απανωτά χαράτσια, φόρους και έκτακτα τέλη και ολοκληρώθηκε μετά την απαλλαγή από το "φρένο" της ΔΗΜΑΡ με την ενεργοποίηση κατασχετικών απειλών, διώξεων και φυλακίσεων για τα χρέη που διόγκωσε η υπερφορολόγηση; 

Οι εισπρακτικοί λόγοι από μόνοι τους δεν επαρκούν, όσο και η ανοησία κάποιων να πυροβολούν τα πόδια τους. Δεν αρκούν σαν εξήγηση παρότι φανερά έχουν την ισχύ τους.

Ο μεταρρυθμιστικός χώρος αποδίδει στην τοπική διαπλοκή και τις αντιστάσεις του πελατειακού συστήματος που χρησιμοποιεί το κράτος για την διαιώνισή του, τις στρεβλώσεις με τα οριζόντια μέτρα και τις καθυστερήσεις σε κάθε ουσιαστική διαρθρωτική αλλαγή. 

Επίσης αποδίδει στην τυφλότητα των πρώην συνδικαλιστών του δημοσίου ή της ασχετοσύνης των γόνων πολιτικών οικογενειών που αναλαμβάνουν υπουργοί, το απίθανο, δεξιά κυβέρνηση να στρέφεται κατά της ιδιοκτησίας και της επιχειρηματικότητας. Και στην εξόντωση της επιχειρηματικότητας που αφαιρεί τον κινητήρα από το όχημα της ανάπτυξης...

Σε λίγο όμως θα ζήσουμε μαζικές διώξεις και δίκες ελεύθερων επαγγελματιών με μεταξικούς νόμους για χρέη που τους δημιούργησαν το χουντικό ασφαλιστικό σύστημα, η τριτοκοσμική λογιστική απεικόνιση της απόδοσης ΦΠΑ, οι φορολόγηση ανελεύθερου καθεστώτος και τα εξοντωτικά πρόστιμα κρατικιστικής δικτατορίας με μίσος στην υγιή αγορά και την επιχειρηματική ευκαιρία.

Το σοκ της κατάστασης αυτής έχει χωρίσει τον μεσαίο χώρο της εν δυνάμει προοδευτικής παράταξης σε δυο ταξικές κατηγορίες: των βολεμένων insiders του συστήματος, συν, συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων που συνδέουν τις τύχες τους με την δεδομένη πολιτική ελίτ και το κράτος και τους απέναντι: τους ανθρώπους της ιδιωτικής οικονομίας, τους βουλιαγμένους, τα θύματα της άδικης λιτότητας, ανέργους, ελεύθερους επαγγελματίες, τους παραγωγούς του πλούτου που ζουν με τους φόρους τους τους υπόλοιπους. Τους outsiders του συστήματος. 

Οι πρώτοι κάνουν σαν να μην υπάρχουν οι δεύτεροι, έχοντας απολέσει την όποια φιλεργατική τους ευαισθησία - και συναινούν σε υπόρρητα όσο και προφανή σχέδια επιβίωσης ό,τι πιο διεφθαρμένου υπήρξε στον χώρο της τριτοκοσμικής κεντροαριστεράς μας.

Μέρες διάσπασης σύγχυσης και κατάθλιψης.

Κι όμως: Μια ανασύνθεση των διαπιστώσεων του προοδευτικού χώρου, χωρίς παρωπίδες, μπορεί να δώσει μια πιο πλήρη επιτέλους εικόνα, μια ολοκληρωμένη ενδεχομένως εξήγηση του ...

τι ακριβώς τρέχει και πως συνδέονται οι παραλογισμοί που ζούμε, όπου η κυβέρνηση επικαλείται την βιωσιμότητα αλλά γκρεμίζει την οικονομία και η αντιπολίτευση επικαλείται την ανασυγκρότηση αλλά ακούγεται λαϊκιστική και ανεύθυνη

Το υλικό υπάρχει και ανακυκλώνεται καθημερινά χωρίς να συναντιέται:
Χαρακτηριστικά είναι τρία πρόσφατα κείμενα που προσπαθούν να εξηγήσουν το ανεξήγητο, χωρίς να βυθίζονται στην εύκολη συνωμοσιολογία και τα εύπεπτα σενάρια αλλά ταυτοχρόνως, και χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στην αντικειμενικότητα με δογματικά ολισθήματα: Η Ελληνική ιδιομορφία του Γιώργου Ριτζούλη, Στο λυκόφως του αστισμού του Μενέλαου Γκίβαλου και το Το bras de fer της κλεπτοκρατίας του Κωνσταντίνου Αλεξάκου.
Αν προσπαθήσουμε να τα συνθέσουμε θα σκοντάψουμε πρώτα και κύρια, επάνω στην αξιολόγηση της τρόικας: το μεγάλο ερωτηματικό των μεταρρυθμιστών:

- Η τρόικα νοιάζεται για την αποπληρωμή των δανείων και τίποτα άλλο; 
- Δεν έχει δογματικές εμμονές νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης της οικονομίας; 
- Δεν συνεργάζεται με το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό αποδεχόμενη την παρασιτική για την οικονομία προέλευση των τόκων και χρεωλυσίων που αποπληρώνουμε;

Εδώ θα δεχθούμε ως υπόθεση την ιδέα του Μενέλαου Γκίβελου (τουλάχιστον για το ΔΝΤ που μέσω Τόμσεν είναι σαφέστατο στο τι επιδιώκει) ότι:
 "Η χρηματοπιστωτική νεοφιλελεύθερη δομή (που εκφράζει διεθνώς το ΔΝΤ -στσ) δεν χρειάζεται πλέον ούτε την κλασική παραγωγική δομή, ούτε τη μεσαία τάξη, ούτε την αντιπροσωπευτική - κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ζούμε, ίσως, το λυκόφως του κλασικού αστισμού. Τώρα επιτίθεται ευθέως στον πυρήνα του ίδιου του αστικού - φιλελεύθερου καπιταλιστικού σχηματισμού. Διαλύει την ίδια τη μεσαία τάξη, υπονομεύει το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, υποτάσσει, αποδιαρθρώνει και περιθωριοποιεί τις παραγωγικές δομές της πραγματικής οικονομίας..." 
Και ακολούθως αναρωτιέται: "Μήπως, μαζί με το "τέλος" της Ιστορίας και της Φιλοσοφίας, ήρθε και το τέλος της αστικής - φιλελεύθερης Δημοκρατίας;"
Αυτή η ιδέα εξηγεί αρκετά ικανοποιητικά, γιατί ενώ: 
"Το σκέλος των δαπανών –της μείωσης του ελλείμματος– αντιμετωπίστηκε σε ό,τι αφορούσε τους πολλούς. Έγινε με το παραπάνω κάθε πιθανή οριζόντια μείωση μισθών και συντάξεων, όπως και μειώσεις σε παροχές υγείας, παιδείας και πρόνοιας.", (...)
"δεν έχουν γίνει αναλογικές μειώσεις δαπανών σε ό,τι αφορά τους λίγους –αυτούς που είναι μέρος του πολιτικού συστήματος με την ευρεία έννοια." - όπως λέει ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος -, χωρίς να καταφεύγουμε αποκλειστικά και μόνο στην αντίσταση του πελατειακού συστήματος.

Που όπως το περιγράφει και ο Γιώργος Ριτζούλης, "η πολιτική στην Ελλάδα, είναι αυτή που στον καιρό της κρίσης, προστατεύει καλύτερα τις πιό ισχυρές κοινωνικές μερίδες (όπως πρίν από την κρίση τις πριμοδότησε). Χωρίς έλεος για τους λοιπούς. Τόσο στοργική προς τους μέν, τόσο ανελέητη προς τους δέ, όσο σε καμμιά άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής κοινότητας. Προστατεύει αυτούς που συνήθως αποκαλούνται «οι πλούσιοι»,αλλά μαζί και άλλες ιδιαίτερης επιρροής ομάδες, καλά οχυρωμένες σε κάστρα πελατειακής ή άλλης σχέσης.".
Πως το εξηγεί; 
Μα με την συνέργεια των δύο σχεδίων και συμφερόντων: και οι δυο, ΔΝΤ/τρόικα και ελληνικό πολιτικό σύστημα επιτίθενται στην μεσαία τάξη: οι μεν γιατί τους είναι εμπόδιο με τον παλαιοκαπιταλιστικό σχηματισμό της, οι δε γιατί δεν νοιάζονται αν θα υπάρξει τοπική ανάπτυξη (ως εκφραστές μεταπρατικών συμφερόντων, μεσιτειών και εξαρτήσεων) - βλέπουν την μεσαία τάξη μόνο σαν εκείνον που θα βγάλει τα σπασμένα (τους). 
Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και η σκληρότητα του Γ Βρούτση που περιχαρής αναγγέλλει τον εκτοπισμό των μικρομεσαίων από τον ενεργό οικονομικό κύκλο (ΚΕΑΟ: ή ξεχρεώνετε ή κλείνετε) ή του Γ Στουρνάρα με τις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, εισοδημάτων και ιδιοκτησιών -απλά για να βγει το success story... Χωρίς αναφορά σε ανοησία ή ασχετοσύνη.
Προφανώς απάντηση σε μια τέτοια καταστροφική συμμαχία - για όποιον δέχεται αυτήν την συνέργεια ως πραγματικότητα - δεν μπορεί παρά να είναι ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο δίκαιης λιτότητας όσον αφορά τα ελλείμματα και παραγωγικής ανασυγκρότησης στηριγμένης σε μεικτή οικονομία συνδυασμού δημοσίων επενδύσεων και ελεύθερης αγοράς. Και επανάκτησης της αυτονομίας κινήσεων σε πλαίσια μεν ευρώ και ΕΕ, αλλά όχι και πελατειακής αναπαραγωγής σε χρηματοπιστωτική τρικυμία χωρίς κατάρτι.

Χωρίς προκαταλήψεις δήθεν "ιδεολογικών" διαχωρισμών και δαιμονοποιήσεων προελεύσεως του "άλλου". Αλλά με σαφή κοινωνική τοποθέτηση ανασυγκρότησης στηριγμένης στην παραγωγή και όχι τις χρηματοπιστωτικές "ευκαιρίες" των οικονομολόγων σεισμολόγων. 

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο:
  • Η κεντροαριστερά δεν έχει κανένα μέλλον αλλά θα απολέσει επίσης και την θέση της στην προοδευτική παράταξη, αν εγκαταλείψει την μεσαία τάξη στην καταστροφή της. 
  • Η ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να αποδείξει ποιους θεωρεί κινητήρα της οικονομίας και παραγωγούς του πλούτου, συγκεκριμένα και πειστικά: την κρατική διεύθυνση και τις δημόσιες επενδύσεις ή την ελληνική μικρομεσαία επιχειρηματικότητα υποβοηθούμενη από ένα κράτος κοινωνικών υπηρεσιών;
Κοινωνικό συμβόλαιο υπογράφεται με φανερούς παίκτες. Η κοινωνία είναι ήδη στην θέση της, βουβή, κουρασμένη από το σοκ περιμένει - ποιος θα κάτσει απέναντι;


4 σχόλια:

  1. Εάν αυτά που συζητούνται τελευταία πολύ σοβαρά, πέρα και δώθε από τον Ατλαντικό έχουν έστω και μερική βάση, η μακροχρόνια αποεπένδυση στην Ελλάδα είναι μια πολύ μικρή, αλλά και πολύ οξεία εκδήλωση μιας μεταβαλλόμενης κατάστασης πλανητικών διαστάσεων.
    Η μεγάλη, πλανητική εικόνα της κρίσης - Τριάντα χρόνια στασιμότητας και ύφεσης;
    Λάρρυ Σάμμερς, Πώλ Κρούγκμαν, Βόλφγκανγκ Μύνχάου
    http://aftercrisisblog.blogspot.gr/2013/11/blog-post_8778.html

    Και δεν υπάρχει ανεξήγητο. Αυτό που φαίνεται σαν επίθεση στον πυρήνα του εγχώριου αστισμού, στην πραγματικότητα είναι επίθεση στην αποθησαύριση. Απόπειρα να "καεί" συσσωρευμένη, αδρανής ρευστότητα, να μετατραπεί είτε σε επένδυση είτε σε κατανάλωση.
    Το κοινωνικό συμβόλαιο 1980 - 2008 δεν μπορεί να διατηρηθεί στη ζωή τεχνητά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "καταστροφική - "θεραπεία σοκ" σε παιδεία, υγεία, ενημέρωση"
    Φίλε Γιώργο, μήπως είσαι λίγο υπερβολικός?
    Φυσικά και είναι εντελώς απαράδεκτο το κυνήγι των Ελ.Επ. που δεν μπορούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές του εισφορές, και πρέπει όλοι να ξεσηκωθούμε να μην περάσουν αυτά τα μέτρα.
    Όμως τί πρόβλημα έχεις με την προσπάθεια που γίνεται για συμμάζεμα σε παιδεία, υγεία και κρατική ενημέρωση? Προσωπικά θα περίμενα ακόμα περισσότερα και ριζοσπαστικότερα, όχι να κατακρίνουμε και τα λίγα που γίνονται. Εδώ έφτασε ο τΣΥΡΙΖΑ να συντάσσεται με τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχάνων, της πιο ληστρικής συμμορίας που λυμαίνεται τη χώρα, αυτό δεν σε ενόχλησε καθόλου?

    Δεν κατάφερα να διαβάσω ολόκληρο το σεντόνι που έχεις ανεβάσει, αλλά όσο διάβασα ελάχιστα με διαφώτισε. Αυτό που θα ήθελα να εστιάσεις περισσότερο είναι στο ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, όχι σε διαπιστώσεις, από τέτοιες έχουμε χορτάσει.
    Θα ήθελα δηλ. να διαβάσω συγκεκριμένες προτάσεις όπως:
    1. Συνένωση ΟΛΩΝ των ταμείων σε ένα, που θα εισπράττει και τις εισφορές υπέρ τρίτων, και θα τις αναδιανέμει ισότιμα.
    2. Ανώτατο πλαφόν σύνταξης ενιαίο για όλους, και χωρίς καμιά εξαίρεση (π.χ. 1200, ή όσο αντέχει το σύστημα).
    3. Εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου σε όλο το δημόσιο χωρίς καμιά εξαίρεση.
    4. Κανείς να μη βγαίνει στη σύνταξη πριν τα 67, κι όσοι είναι ήδη συνταξιούχοι σε μικρή ηλικία (εκτός φυσικά των αναπήρων) να πληρώνονται με την ελάχιστη σύνταξη.
    5. Υψηλότεροι φόροι σε κατηγορίες προϊόντων που δεν παράγονται στη χώρα μας (π.χ. αυτοκίνητα, ηλεκτρικές συσκευές, γκατζετάκια κλπ).
    6. Άμεση εισαγωγή φαρμάκων από τρίτες χώρες, που θα ρίξουν το κόστος στο 1/8 της τιμής. Η εξοικονόμηση που μπορεί να γίνει στο τομέα του φαρμάκου είναι ασύλληπτη. Παρεμπιπτόντως η Teva μια χαρά εταιρεία είναι.
    [....]
    Μπορείς να προσθέσεις τις δικές σου προτάσεις στην παραπάνω λίστα, ή να απορρίψεις όποιες νομίζεις, αλλά η συζήτηση θα πρέπει να γίνει σ' αυτή τη βάση. Αν εξορκίζεις ότι κάνει η κυβέρνηση χωρίς να προτείνεις συγκεκριμένα ισοδύναμα μέτρα, νομίζω πως χάνουμε το χρόνο μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι αντιπροτάσεις των ελ.επαγγελματιών είναι στο τραπέζι έναν χρόνο - η κυβέρνηση αντί διαλόγου έχει βάλει τοίχο, κατέστρεψε τις ρυθμίσεις και τώρα προχωρά σε διώξεις. Το ΚΕΑΟ είναι έτοιμο σχεδόν και ξεκινά την διαδικασία αποτελειώματος της μικρομεσαίας οικονομίας. Τι δεν καταλαβαίνεις Δημήτρη; Δεν ξορκίζουμε την κυβέρνηση - μας καταστρέφει, την πολεμάμε - θέμα επιβίωσης είναι. Είναι αυτό υπερβολικό;... Όχι, μάλλον αιτία εξέγερσης - δεν έχουμε δικτατορία να κάνει ο Βρούτσης, ο Στουρνάρας και τα άλλα παιδιά ότι θέλουν. Και μια ερώτηση ουσίας: έχουν εκελγεί με τέτοιο πρόγραμμα ή δεσμεύσεις; Θεωρείς ότι κάποιος βγαίνει με υποσχέσεις για ανάπτυξη πχ και μετά πνίγει την κοινωνία και πρέπει να προτείνουμε... ισοδύναμα μέτρα; Κι όταν σε γράφουν τι κάνεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ηταν στραβο το κλημα το φαγε κι γαϊδαρος....

    Καλη η μεγαλη εικονα, οπως τα γραφει ο aftercrisis, αλλα ας εξετασουμε και την μικρη πτωχη μας εθνικη μας οικονομια και τους πτωχους ελ. επαγγελματιες.

    Την εποχη των παχιων αγελαδων (1981-2009) , που δεν τις εκτρεφαμε στην χωρα μας, αλλα ειχαμε διαρκως ελλειμα στα αγροκτηνοτροφικα της ταξης των 2 δις και πολλπλασιο ελλειμα στις υπολοιπες εισαγωγες πολυ σημαντικου υψους, οι περισσοτεροι ελευθεροι επαγγελματιες δηλωναν ετησια εισοδηματα στα ορια της φτωχειας (10 εως 12 χιλιαδες), η αποβιομηχανηση ειχε ξεκινησει απο το 1974 και συνεχιζει εως σημερα, 82% των πτωχων ελληνων εχει ιδιοκτητη στεγη (ενδεχομενως σε μικροτερο ποσοστο και εξοχικο νομιμο, ημιπαρανομο ή αυθαιρετο), ειχαμε 15 ετη συνεχους αυξησης του ΑΕΠ εως το 2008, εκρηκτικη αυξηση σε δημοσια και ιδιωτικη σπαταλη με στυλοβατη την φοροαποφυγη (συντελεστες στους Ελ.Επ. αντι εσοδα-εξοδα) , την φοροδιαφυγη και την παραλληλη οικονομια, ως απορροια του "οικονομικου επαρχιωτισμου" (εδω κια τωρα), αντι του αστικου εκσυγχρονισμου ,....

    Υπερεμπορισμος εδω και 40 ετη,Πολυσθενεια της οικογενειακης προσοδου (κατα Κ.Τσουκαλα), υπερκορεσμος στις επιστημονικες ειδικοτητες μηχανικοι, γιατροι, δικηγοροι, οικονομολογοι, μετριας ποιοτητας τουριστικη αναπτυξη, υπερκαταναλωση του ελαχιστα φορολογημενου κερδους μεσαιων και μεγαλων Ελ. Επαγγελμ./Αυτο απασχολουμενων, στροφη απο την βιοτεχνια στην εμπορια εισαγομενων βιομηχ. κια βιοτεχν. προϊοντων,...

    Τι θελατε να γινει; Στον "Διογενη" ενα βραδυ της περιοδου των γιορτων τελος δεκ. αρχες ιαν.το 1989-90, υπηρχαν 300μ παρακαρισμενα ΙΧ και διπλασια μ στις γυρω οδους για να ακουσουν τον ΛεΠα, τον οποιο ηξερα ως εναν ασημο τραγουδιστη Β κατηγοριας την δεκαετια του 70.

    Λιγα χρονια μετα η πληρωμενη πορνεια προσεγγιζε το 1δις ευρω και αλλα τοσα οι σχετικοι προκαταρκτικοι χωροι διασκεδασης (κολομπαρα, σκυλαδικα, λαικα κεντρα,pole dancing, .....).

    Το 1968, αγορασαμε στο πατρικο μου (σε ΒΑ προαστειο της Αθηνας) ψυγειο και ηλεκτρικη κουζινα για πρωτη φορα. Πριν ειχαμε ψυγειο παγου και πετρογκαζα. Μολις ειχαμε τελειωσει το σπιτι μας .Το 1980 αγορασαμε το πρωτο ΕΙΧ. Σε 30 ετη ειδα ιδιωτικη σπαταλη και ξιπασια -συνηθως απο εσωτερικους μεταναστες στην Αθηνα- που δεν ειχα δει την προηγουμενη ζωη μου!!!!

    Τα εργα δημοσιου δημοπρατουνταν πολυ υπερκοστολογημενα. Το ιδιο για την υπερσυνταγογραφηση, τον εξοπλισμο νοσκομειων, τις στρατιωτικες δαπανες, τις διαρκεις αυξησεις στους μισθους, στις μαιμου υπερωριες, οδοιπορικα, το 3ωρο μηχανικου στον Δημοσιο Τομεα, ......

    Και ολα αυτα με δανεικα. Καθε χρονο θυμαμαι να γραφουν οι εφημεριδες για το χρεος κατα κεφαλη και ανα οικογενεια σε δρχ. πρωτα και μετα σε ευρω, για να καταληξουμε εδω που ειμαστε. Και υπολογιζα οτι ενταξει, δηλ. με το οικογενειακο εισοδημα μας σε 7 εως 10 ετη θα μπορουσα κι εγω να πληρωσω το μεριδιο χρεους που μου αντιστοιχει. Αλλα ειχα κανει ενα βασικο λαθος. Ημουν μελος της κατωτερης μεσαιας ταξης που αποταμιευε και δεν εκανε περιττες σπαταλες. Ημουν μελος μιας μειονοτητας. Χωρις SUV, 4X4, καινουργιο διαμερισμα 160 τ.μ. με 3000 εως 4.000 ευρω/τ.μ.

    Μετα απο αυτα μονον μοιρολογια δεν μπορω να ακουω.....

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU