Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Το τέλος του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα;

Ο Μάκης Ανδρονόπουλος δεν είναι συνωμοσιολόγος. Το σενάριο που περιγράφει παρακάτω άλλωστε, δεν είναι πια σενάριο - γίνεται ήδη πραγματικότητα. Όσοι/ες δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα το βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας. 
Αλλά έχουμε ένα πρόβλημα: ...δεν το πιστεύουμε! Ή αλλιώς δεν πιστεύουμε αυτό που βλέπουμε! 
Προτιμούμε παρηγορητικές ερμηνείες τύπου "κάτι γίνεται όμως...", "δεν φαίνεται αμέσως η βελτίωση", "κι άλλοι τα περάσανε αλλά βγήκαν αλώβητοι από τα μνημόνια", "δημιουργική καταστροφή για να έρθει το καινούργιο", κλπ κλπ. 

Οι προειδοποιήσεις ότι η μη ύπαρξη εθνικής αστικής τάξης θα αποβεί μοιραία στην κρίση ως η ελληνική μοιραία ιδιαιτερότητα, δεν παίρνονται όσο σοβαρά θα έπρεπε. Επίσης, η δαιμονοποίηση όσων πολιτικών δυνάμεων τα λένε αυτά αλλά υπάρχει σκεπτικισμός για τις επιδιώξεις τους ή την ικανότητά τους να παρουσιάσουν πειστικό εναλλακτικό σχέδιο, δεν βοηθά στην ανάπτυξη εθνικής στρατηγικής άμυνας. 

Η πραγματικότητα δαγκώνει "εκεί έξω" αλλά τα μαλακά μαξιλάρια της αυταπάτης επιτρέπουν στο "σύστημα" να κάνει την δουλειά του μεθοδικά και απερίσπαστα. 
Πολύ θα θέλαμε να μην είναι έτσι. Αλλά ακόμη και η αντίδραση των ντόπιων αστικών φιλελεύθερων δυνάμεων στις μεθοδεύσεις της συγκυβέρνησης, αυτό δείχνει... 
(ΑΣ)

Το άρθρο αυτό αναρτήθηκε στο koutipandoras.gr στις 28 Νοεμβρίου. Στις δύο μέρες που μεσολάβησαν είχα την ευκαιρία να επιβεβαιώσω τον τίτλο του άρθρου τόσο από μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, αλλά και ένα συνέδριο που παρακολούθησα. Αν και στις δύο περιπτώσεις το θέμα ήταν άλλο, προέκυπτε σαφώς η εκτίμηση και στις δύο περιπτώσεις ότι στην ευρωζώνη ειδικά, αλλά και στην ΕΕ γενικότερα, συντελείται μια βίαια ανακατονομή των έργων και της παραγωγής προς όφελος μεγάλων οργανισμών υπό την επικυριαρχία των αγορών και χρηματοοικονομικού τομέα, με παράλληλη κατάλυση του κοινωνικού κράτους. (M.A.)

Του Μάκη Ανδρονόπουλου*

Είναι πια ξεκάθαρο ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα, όπως λειτούργησε μεταπολεμικά από τις τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο, τη βιομηχανία, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους, τελειώνει. Και αυτό που θα «φυτευτεί» στη θέση του δεν προβλέπει κανένα ρόλο γι΄ αυτόν. 

Με δυο λόγια, στο αμέσως επόμενο 12μηνο θα εκθεμελιωθεί ότι έχει απομείνει από το ελληνικό παραγωγικό δυναμικό και θα υποκατασταθεί από εισαγωγές προϊόντων του Βορρά και της Ασίας.
Η χώρα θα ελέγχεται από μερικές δεκάδες «πολυεθνικές» που θα την διαφεντεύουν και θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο «ξενώνα», με γκαρσόνια των 300 ευρώ το μήνα και δομική ανεργία γύρω στο 20%. Ταυτόχρονα θα είναι εξαγωγέας επιστημονικού δυναμικού και ενέργειας, τομείς που θα ελέγχονται επίσης από ξένα συμφέροντα.

Η στρατηγική βίαιης αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου στο πλαίσιο ενός νέου ευρωπαϊκού καταμερισμού εργασίας που καθορίζει το Βερολίνο, οριοθετείται από την κατάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, από τη δημιουργία ενός στοκ 1,5 εκατ. ανέργων που λειτουργεί ως μοχλός καθυπόταξης, από την εκθεμελίωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και από την ουσιαστική απαγόρευση της αυτοαπασχόλησης, από τον επικείμενο άμεσο έλεγχο των τραπεζών, των ιδιωτικοποιήσεων και των κονδυλίων του ΕΣΠΑ από άτυπα μορφώματα του Βερολίνου κ.ο.κ.

Στην πράξη, μόλις πριν λίγες μέρες ο ΣΕΒ εξέδωσε μια ανακοίνωση – καταπέλτη κατά της απουσίας εθνικής βιομηχανικής πολιτικής η οποία κατέληγε ως εξής: «Ας γίνει επιτέλους συνείδηση ότι η παραγωγική βάση της χώρας καταρρέει.   Το όριο της ανήκεστης βλάβης είναι κοντά.   Τούτη την ώρα που η Ευρώπη αναζητεί μια νέα βιομηχανική στρατηγική ως εφαλτήριο για την έξοδο από την κρίση, καλούμε την κυβέρνηση και ...

Σύμφωνο Συμβίωσης: Κύριε Σεραφείμ παρακαλώ αφορίστε με

του Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου
Ο σεβασμιότατος, τέλος, ζητά την έκτακτη σύγκλιση "τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος καί τήν ἐπιβολή τῶν δεόντων."
Ελπίζουμε να εισακουστεί και αν υπάρχει ίχνος σοβαρότητας, η ηγεσία της εκκλησίας θα πρέπει να απαλλάξει τον Μητροπολίτη Σεραφείμ από τα καθήκοντα του, για κηρύγματα μίσους.
του Ανδρέα Κούτρα*

Σε πρόσφατη επιστολή του ο Σεβασμιότατος μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ, καταφέρεται κατά του συμφώνου ομοφυλικής συμβίωσης. 
Μια απλή ανάγνωση της ανακοίνωσης του θα εγείρει σοβαρά ερωτήματα ως προς την ψυχική ισορροπία και υγεία του εν λόγω Μητροπολίτη. Η λέξη παραλήρημα αποκτά καινούργια σημασία όταν κάποιος διαβάσει τα γραφόμενα του Σεβασμιότατου.
Αφού ορίζει την ομοφυλοφιλία ως «ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς» προσπαθεί να εξισώσει την κτηνοβασία, την παιδεραστία με τα «τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας». Αρχικά βέβαια τελεί υπό σύγχυση, διότι αναφέρει πως είναι αμαρτία, ενώ στην επόμενη πρόταση την θεωρεί έγκλημα.

Η επιχειρηματολογία του Σεβασμιοτάτου Σεραφείμ είναι εκτενής και εμπεριστατωμένη, αν ο αναγνώστης πιστεύει ότι η Βίβλος αποτελεί την απόσταξη του θελήματος και των εντολών του Θεού προς τους ανθρώπους. Η βασική αρχή είναι, αφού είναι στην Βίβλο, έτσι πρέπει να είναι και έτσι πρέπει να πράξουμε εμείς οι κοινοί θνητοί.

Με άλλα λόγια ο Σεβασμιότατος Σεραφείμ αντλεί την ηθική του από τα γραφόμενα στην Βίβλο. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι, αφού η Βίβλος αποτελεί την αλάθητη βούληση του Υψίστου. Ας δούμε όμως μερικές από τις άλλες ηθικές, που δεν αναφέρει ο Μητροπολίτης.

Για παράδειγμα, ποια είναι η άποψη της Βίβλου για την δουλεία; Είναι ηθικά ανεκτό να υπάρχουν σκλάβοι; Η απάντηση είναι απλή, η Βίβλος δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα με την δουλεία. Και μιας και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σεραφείμ παραθέτει ως αποδεικτικό την επιστολή του αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους, ας δούμε τι γράφει ο ίδιος απόστολος στην προς Εφεσίους Επιστολή, σχετικά με τους δούλους (Προς Εφεσίους «Οἱ δοῦλοι ὑπακούετε τοῖς κυρίοις κατὰ σάρκα μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Χριστῷ, μὴ κατ' ὀφθαλμοδουλίαν ὡς ἀνθρωπάρεσκοι, ἀλλ' ὡς δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ, ποιοῦντες τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐκ ψυχῆς».

Άρα, η δουλεία είναι θέλημα θεού. Κάπου εδώ στηρίχθηκε και η ορθόδοξη εκκλησία κατά την διάρκεια της οθωμανικής σκλαβιάς, για να αφορίσει τις επαναστατικές κινήσεις των υπόδουλων Ελλήνων (όχι μόνο το 1821 αλλά και του 1770).

Ας πάρουμε άλλο παράδειγμα, την γενοκτονία ή την δολοφονία παιδιών και βρεφών. Στην Ιεριχώ ο Θεός διατάζει την σφαγή όλων των ανδρών, γυναικών αλλά και βρεφών. Εδώ δεν φαίνεται να έχει κάποιο ηθικό φραγμό ο Θεός στο σφάξιμο βρεφών ή στην γενοκτονία.

Ο Ψαλμός 137 «Επί των ποταμών Βαβυλόνως», που έγινε και τραγούδι από τους Boney M (By the rivers of Babylon..) στην τελευταία του στροφή μας προτρέπει να αρπάξουμε τα νήπια και να τους ανοίξουμε το κεφάλι με πέτρα («Μακάριος όστις πιάση και ρίψη τα νήπιά σου επί την πέτραν»).

Όσο αφορά την θέση της γυναίκας στην Βίβλο καλύτερα να μην αρχίσουμε. Ο προσφιλής απόστολος Παύλος μας ...

Η αριστερά των ονείρων μου κι ο εφιάλτης της ζωής μου

Μούλεγε* μια φίλη προ ημερών "αν γίνουν εκλογές με το σημερινό σκηνικό, θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ για νάχω τουλάχιστον να ελπίζω". 

Πόσοι και πόσες σκέφτονται πλέον έτσι... Από την μια η σιγουριά της απελπισίας, της κατάρρευσης, των ανείπωτων φόρων, της ανεργίας - και των παραμυθιών για παρηγόρια. Από την άλλη κάτι που δεν πείθει αλλά δεν έχει και δοκιμαστεί - με καλούς, κακούς και άσχημους ανακατωμένους, με υπολείμματα του παλιού μέσα του αλλά και καταβολές του καινούργιου που δεκαετίες υπόσχεται η ανανεωτική ριζοσπαστική πλευρά της Αριστεράς. 
Το πρώτο ψηφίστηκε κι απέτυχε - χειρότερες μέρες δεν έχουμε ξαναζήσει, δεν πάει άλλο. Το δεύτερο δεν έχει κυβερνήσει, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα κάνει, υπάρχουν υποψίες για καλύτερα αλλά και για χειρότερα. Τι κάνουμε; Ειδικά όσοι και όσες "γεννηθήκαμε" πολιτικά στην αριστερά; 
Η απάντηση είναι "τίποτα" - η ερώτηση είναι λάθος: το θέμα είναι τι κάνει η Αριστερά! 

Γιατί αν νομίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι η απελπισία αρκεί για να συγκροτήσει εναλλακτική λύση, είναι γελασμένοι. Αν νομίζουν ότι με το ίδιο προσωπικό, μπορούν να ανταποκριθούν στις πιο απαιτητικές στιγμές της ιστορίας μας, πάλι αυταπατώνται (ειδικά αν λόγω κομματικού πατριωτισμού το θεωρούν επαρκές). Κι αν νομίζουν ότι με ένα καλό πρόγραμμα - που αναμένεται να ανακοινωθεί σύντομα - μπορούν να πείσουν μερικούς/ές παραπάνω, όχι είναι η απάντηση. 
Όλα αυτά είναι σίγουρα απαραίτητα - αλλά κυρίως είναι απαραίτητο το διαφορετικό: αυτό που το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί πια να δώσει και η αριστερά με τα παλιά υλικά που χρησιμοποιεί δείχνει ανίκανη να παρουσιάσει - έστω και σιγά σιγά. 

Κάπου διάβασα ότι "όποιος παλεύει με τέρατα πρέπει να προσέξει να μη γίνει τέρας. Κι όταν κοιτάς πολλή ώρα μέσα σε μια άβυσσο, κοιτάει και η άβυσσος μέσα σε σένα". (Friedrich Nietzsche - Πέρα από το καλό και το κακό)
Ήδη η αριστερά ερωτοτρόπησε σφόδρα με τον λαϊκισμό προκειμένου να περάσει τα εσκαμμένα του πολιτικού μεσαίωνα που ανθεί στην χώρα μας - και να τον αλλάξει εκ των έσω, όπως πιστεύουν οι καλόπιστοι. Και πήρε μαζί της στο ταξίδι για την εξουσία, πολλά βαρίδια που προσποιούνταν τον άνεμο... 

Γνωρίζει που βρίσκεται τώρα; Θα αλλάξει όντως τον λαϊκισμό ή εκείνος την άλλαξε ήδη στην πορεία ως εδώ; Κι αν ακόμη δεν γίνεται αλλιώς - χωρίς έστω λελογισμένο λαϊκισμό, αν είναι να φτάσει κάποτε η αριστερά στην εξουσία - ποια είναι η ασφαλιστική δικλείδα ότι φτάνοντας δεν θα είναι ήδη σαν τους άλλους; "Σύστημα"; 
Γιατί μπορεί ίσως να φτάσει σήμερα, οι συνθήκες την ευνοούν. 
Αλλά μόνο σαν ελπίδα; Όπως οι προηγούμενοι; 
Έωλη και ευάλωτη στον επαγγελματισμό των κυνικών της εξουσίας; Των δεξιοτεχνών των προσωπικών διαδρομών και της εξυπηρέτησης συντεχνιακών πολιτικών συμφερόντων; Του δημοσιοϋπαλληλικού κρατισμού και των άλλων κορακιών της ενσωμάτωσης και παρασίτων του κρατικού κορβανά; Και δεν μιλάμε με λάθος πολιτική, γιατί αυτό οι προηγούμενοι το ξεφτίλισαν - η πολιτική είναι λάστιχο και η ιδεολογία δήθεν, αν είσαι ήδη σύστημα...

Αλλά ας αφήσουμε την Νάντια Κατσαρού να να περιγράψει καλύτερα - όσα σκέφτονται οι πιθανοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ:

της Νάντιας Κατσαρού*


Δεν ξέρω γιατί. Φταίει το ότι πάνω απ' όλα βάζω το δίκαιο; Φταίει το ότι πάνω απ' όλα βάζω τον άνθρωπο; Φταίει η ταπεινή μου καταγωγή; Με τοποθετώ προς τα αριστερά και μάλιστα, επειδή και στον αριστερό τον χώρο έχω δει κι έχω παραδεχτεί τις αδικίες που έχουν συμβεί κατά καιρούς, θέλω να έχω μια δική μου ιδέα, μια δική μου φαντασίωση γι' αυτόν.

Φαντάζομαι λοιπόν μια αριστερά που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα του συνόλου, χωρίς διακρίσεις, που θα θέσει σε λειτουργία ένα σύστημα όπου δεν θα υπάρχει αδικημένος, δεν θα υπάρχει ευνοημένος. Όπου όλοι θα έχουν ίσες ευκαιρίες. Όπου όλοι θα δουλεύουν όσο χρειάζεται για την ευημερία τους και για την ευτυχία τους. Όπου το επάγγελμα του καθενός δεν θα απέχει από αυτό που αγαπά και ξέρει να κάνει καλά. Όπου θα διοικούν άνθρωποι ικανοί και αφοσιωμένοι στον άνθρωπο κι αυτή τους η αφοσίωση θα κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο και την κοινωνία καλύτερη.

Ότι αυτό το θαύμα δεν θα συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα (αν και θα μπορούσε να ξεκινήσει από την Ελλάδα, αφού η κατάσταση επιβάλλει να στρώσουμε τους κώλους μας και να το πετύχουμε). Ότι θα είναι μια τάση παγκόσμια. Ότι η ευτυχία θα εξαπλωθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης κι ότι όλοι θα χαιρόμαστε με τη χαρά του άλλου και θα επιδιώκουμε αυτή τη χαρά. Ότι θα ζούμε σε ένα μεγάλο, αγαπησιάρικο πάρτι. Αχ! Τι ωραία! Καλέ, μη με ξυπνάτε πάνω στη συγκίνηση.

Όλα αυτά τα υπέροχα, πιστεύω πως είναι και εφικτά. Αν πατήσουμε όλοι ένα κουμπάκι που, δεν μπορεί, κάπου θα βρίσκεται πάνω μας και σταματάει τη λειτουργία του ρομπότ και σε κάνει να συνειδητοποιείς πως είσαι άνθρωπος και όχι αρπακτικό. Βέβαια δεν μπορώ να αποδείξω ότι ο άνθρωπος είναι κάτι καλύτερο από το ...

Και η "δημιουργία, ξανά!" υπέρ των ανασφάλιστων ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ με εκστρατεία, ενημέρωση, νομική υποστήριξη!

Πυκνώνουν οι αντιδράσεις στις διώξεις και την εξόντωση των ελεύθερων επαγγελματιών: Δημοσιεύουμε εδώ την καμπάνια της "δημιουργίας ξανά!":

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ




"Ασφαλισμένοι" του ΟΑΕΕ και των άλλων ταμείων των ελεύθερων επαγγελματιών,
μέχρι τώρα πληρώναμε αδιαμαρτύρητα ένα δήθεν "ασφαλιστικό συμβόλαιο" που είχε μόνο υποχρεώσεις. Για μας. Η άλλη πλευρά, το κράτος, ουδέποτε δεσμεύθηκε για το παραμικρό. Ελπίζαμε, όταν έρχονταν η ώρα, ότι κάτι θα παίρναμε ως σύνταξη. Στην πραγματικότητα, οι εισφορές μας ήταν μια άλλη μορφή φορολόγησης.

Τώρα, το κράτος – ληστής, το κράτος – γύπας που τρώει το συκώτι του αλυσοδεμένου πολίτη, προχώρησε ακόμα περισσότερο: απειλεί με φυλακίσεις και κατασχέσεις αποταμιεύσεων και περιουσιακών στοιχείων όποιους δεν μπορούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές.

Θαυμάστε παραλογισμό: για να σου εξασφαλίσω καλύτερο επίπεδο ζωής (γιατί αυτό ακριβώς είναι η ασφάλιση) σού παίρνω το σπίτι και σε κλείνω στη φυλακή! 

Αποκλείω κι εσένα και την οικογένειά σου από τις παροχές υγείας, μολονότι με τα χρήματα που έχεις πληρώσει, αν είχες κάνει ιδιωτική ασφάλιση, θα είχες σουίτα στο καλύτερο νοσοκομείο. Κι από πάνω, σου βάζω πρόστιμο και σου ζητώ, αν βρεις ποτέ τα χρήματα, να με πληρώσεις και για τις παροχές υγείας που σου «έκοψα».

Είναι ανήθικο! Είναι παράνομο! Είναι αντισυνταγματικό! Είναι αντίθετο με τη συνθήκη των δικαιωμάτων του ανθρώπου! Είναι το άκρο άωτο της χυδαιότητας! 

Αν δεν μπορώ να πληρώσω την ασφάλισή μου, στη χειρότερη περίπτωση δεν θα έχω ασφάλιση! Δεν είναι δυνατόν να απειλούμαι με φυλάκιση και κατάσχεση του σπιτιού μου για να συνεχίσω να συντηρώ τον κρατικό Λεβιάθαν.

Ξέρεις κανείς μας πόσα χρήματα έχει ο προσωπικός του ασφαλιστικός λογαριασμός; Πόσα έχει καταβάλει από την πρώτη στιγμή που άρχισε να πληρώνει εισφορές; 
Όχι! Γιατί δεν υπάρχει ασφαλιστικός λογαριασμός για κανέναν! 
Γιατί το κράτος παίρνει τα χρήματά μας και τα κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να δίνει ποτέ λογαριασμό!
Θα δώσει τώρα!

Ως εδώ! Η ζωή μας είναι δική μας. Οι ασφαλιστικές εισφορές είναι δικά μας χρήματα. Ό,τι με κόπο δημιουγήσαμε μάς ανήκει! Αντιστεκόμαστε με ...

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Εκστρατεία της Δράσης κατά της άδικης καταδίωξης των ανασφάλιστων του ΟΑΕΕ

Πήραμε και δημοσιεύουμε με χαρά την παρακάτω ανακοίνωση της Δράσης που ξεκινά εκστρατεία για  την επανέναρξη της νόμιμης επιχειρηματικής και επαγγελματικής δράσης των ελεύθερων επαγγελματιών, χωρίς τον βραχνά της άδικης καταδίωξής τους από τον ΟΑΕΕ και το ΚΕΑΟ:

Από τις υποσχέσεις...

...στις διώξεις!









Ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ αντιΔράστε στην άδικη καταδίωξη 
Οι εισφορές σας δεν είναι δικές τους
 
Η Δράση πιστεύει σε μια άλλη πολιτική, με λιγότερους φόρους, μικρότερο κράτος και ανταποδοτικό ασφαλιστικό σύστημα. 

Η αμείλικτη καταδίωξη των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ (και πολλών άλλων ταμείων ελευθέρων επαγγελματιών που στηρίζονται στην αυτασφάλιση), οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες, επιστήμονες και μικρούς επιχειρηματίες στην απόγνωση, αφού την αδυναμία πληρωμής εισφορών ακολουθεί μια άδικη και αμείλικτη καταδίωξη που αφορά τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Η καταδίωξη αυτή πρέπει να σταματήσει. Για τρείς λόγους:
Οι εισφορές σας είναι δικές σας. Ένα κράτος που χρεοκόπησε δεν μπορεί να σας καταδιώκει σαν εσείς να του χρωστάτε.
Οι ασφαλιστικές εισφορές δεν είναι φόρος, δεν ανήκουν στο κράτος. 
Είναι υποχρεωτική αποταμίευση που δίνουν οι πολίτες για να έχουν μια σύνταξη όταν γεράσουν. 
Δεν επιτρέπεται ποτέ να ξεπερνούν τις αντικειμενικές δυνατότητες του πολίτη για αποταμίευση και το κράτος έχει υποχρέωση να τις επιστρέφει και με τόκο. 
Οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ πλήρωναν κανονικά τις εισφορές τους εδώ και δεκαετίες. Το κράτος που υποτίθεται ότι εγγυάται τις συντάξεις χρεοκόπησε και το χρέος του είναι τόσο μεγάλο, ώστε παρακαλάει τους δανειστές να του το περικόψουν. Ταυτόχρονα δεν έχει καν –ως οφείλει- επικαιροποιημένη αναλογιστική μελέτη για τη συνολική βιωσιμότητα του συστήματος.

Οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ είναι τώρα σε δεινή θέση. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 25%, σε πολλούς κλάδους ο τζίρος μειώθηκε κατά 70% και 80%. Οι επιχειρήσεις τους έκλεισαν ή κλείνουν, οι φόροι αυξάνονται (αυξημένοι φόροι εισοδήματος και το νέο τέλος επιτηδεύματος) και το εισόδημα των ελεύθερων επαγγελματιών έχει μειωθεί δραματικά. 
Πάνω από τους μισούς (370.000), δεν έχουν να πληρώσουν τις εισφορές τους και το κράτος τους καταδιώκει σαν εγκληματίες
Ποινικές διώξεις, κατασχέσεις, δεσμεύσεις περιουσίας, αποκλεισμός των ιδίων και των οικογενειών τους από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. 
Η καταδίωξη αυτή δεν έχει κανένα ηθικό και πολιτικό έρεισμα. 

Η λύση είναι: ΟΑΕΕ ανταποδοτικός
  • Εισφορές ανάλογες με τη δυνατότητα των ασφαλισμένων. 
  • Διαχωρισμός της περίθαλψης από την σύνταξη. 
  • Τέλος στις ποινικές διώξεις και τις κατασχέσεις. 
  • Δίκαιη μοιρασιά της τριμερούς χρηματοδότησης.
Η λύση δεν είναι η καταδίωξη των ασφαλισμένων, την οποία υπόσχεται η κυβέρνηση στους δανειστές ως βασική μέθοδο κάλυψης του δημοσιονομικού κενού. Η λύση είναι να αποταμιεύουν για σύνταξη αυτά που μπορούν, όσο και όπως μπορούν. 

Με τη δημιουργία ατομικών ανταποδοτικών λογαριασμών για κάθε ασφαλισμένο του ΟΑΕΕ, με βάση τους οποίους θα ...

Κατάργηση της αναλογικότητας των προστίμων: Δεξιά (+ΠΑΣΟΚ) υπέρ του ανάλγητου κρατισμού, Αριστερά υπέρ της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας!

Ο ξαφνικός θάνατος της μικρής επιχείρησης

Από την ώρα που ΝΔ(ΠΑΣΟΚ) προσχώρησαν αναφανδόν στην πλευρά της νεοφιλελεύθερης χρηματοπιστωτικής δομής και αδιαφορούν πια για την τύχη της ελληνικής μικρομεσαίας οικονομίας, τα καταστροφικά μέτρα για την επιχειρηματικότητα ακολουθούν το ένα το άλλο. 

Η κρατικοδίαιτη ελιτ έχει συνδέσει πλέον 100% την αναπαραγωγή της με την διάσωση του επιχορηγούμενου από τις δανειακές συμβάσεις της τρόικας, κρατισμού - έστω και λίγο περιορισμένου εξ ανάγκης - και στρέφεται δικτατορικά εναντίον των μικρομεσαίων με καθαρά πρόσκαιρο εισπρακτικό σκοπό -ίσα για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, που την συντηρούν στην εξουσία με τα στραβά μάτια που κάνουν στον κρατισμό της, όσο εισπράττουν τόκους και χρεολύσια και επιβάλλουν τις ιδεολογικές τους εμμονές στην απορρύθμιση της οικονομίας.


Τελευταίο κρούσμα, η κατάργηση της αναλογικότητας στην επιβολή προστίμων για την ανασφάλιστη εργασία. Το παλιό πρόστιμο ήταν 500 € με αναλογικότητα (μέγεθος επιχείρησης, αριθμός ανασφάλιστων, χρόνος παραπτώματος, επανάληψη παραπτώματος κλπ) - ψάχνοντας έσοδα για την εξόφληση χρέους, οι φωστήρες (πρώην συνδικαλιστές του δημοσίου) υπουργοί βρήκαν την λύση: μαζί με τις κατασχέσεις λόγω οφειλών από εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία (ακόμη και για ...αυτασφάλιση όπως στον ΟΑΕΕ, ΟΓΑ κλπ), ανέβασαν το πρόστιμο στις 10.500 € (!) και οριζόντια για κάθε μέγεθος επιχείρησης και με αποδέκτη όχι τα ταμεία αλλά τον λογαριασμό αποπληρωμής χρέους. 

Την ίδια ώρα τα έξοδα του προϋπολογισμού κόλλησαν στα 68 δις... καμία εξοικονόμηση από το δημόσιο τομέα παρά την καταστροφή των δομών παιδείας, υγείας και συνταξιοδότησης. 

Οι 10.500 για κάθε εργαζόμενο είναι προφανέστατα ίσο ποσό ή και μεγαλύτερο από το καθαρό εισόδημα μιας μικρής επιχείρησης - της μεγάλης πλειοψηφίας τους μάλιστα. Εισόδημα που φορολογείται ήδη άγρια και επιβαρύνεται με μεγάλη προκαταβολή φόρου, έκτακτο τέλος επιτηδεύματος και χουντικό χαράτσι αυτασφάλισης στον ΟΑΕΕ. Πράγμα που απλά σημαίνει ξαφνικό θάνατο για την μικρή επιχείρηση - λουκέτο με μια και μόνο παράβαση - ακόμη και για ένα ...έκτακτο μεροκάματο. Η σκληρότητα του μέτρου συγκρίνεται μόνο με ...εκτέλεση του παραβάτη. Για μια μεγάλη επιχείρηση, είναι μαχητό, και λόγω ικανού εισοδήματος και λόγω νομικής υποστήριξης που διαθέτει.

Η κατάργηση των κριτηρίων αναλογικότητας - που τα εποπτικά δικαστήρια πάντα απαιτούν - δείχνει απλά την αναλγησία της κυβέρνησης απέναντι στους ελεύθερους επαγγελματίες για την επιβίωση των οποίων δεν δίνει πια δεκάρα. Το "οριζόντιο" του μέτρου απλά επιβεβαιώνει ότι οι κρατιστές απεχθάνονται την επιχειρηματικότητα. Και η υποκρισία περισσεύει: που ήσαν τα δυο κόμματα όταν την εποχή της παντοδυναμίας τους και της ισχυρής Ελλάδας στέναζαν τα εργοτάξια της δόξης από την παράνομη εργασία και την εκμετάλλευση των ξένων εργατών; Αλλά είπαμε, μαζί τα ...

Ο παλαιοκομματισμός των "58": Την άλλη φορά ας καλέσουν και κανέναν με διαφορετική άποψη, έτσι για ξεκάρφωμα...

Διαβάζουμε στο feleki:
An Inner Dialogue with Frida Kahlo
- του Morimura Yasumasa
3 bloggers vs 58
Posted on Νοεμβρίου 28, 2013 by το φελέκι   
Για τους bloggers «Feleki», «Μη μαδάς τη μαργαρίτα» και «Κόκκινη Πιπεριά» δεν αρκεί μόνο το πληκτρολόγιο για να εκφράσουν άποψη για την «κίνηση των 58» και την προσπάθεια για ανασυγκρότηση του κεντρώου χώρου. Θέλουμε λοιπόν, να τους γνωρίσουμε καλύτερα, να συνομιλήσουμε, να μας λύσουν απορίες, να απαντήσουν σε ερωτήματα. 
Ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και θα βρεθούμε στο “Free Thinking Zone” (Σκουφά 64 και Γριβαίων), τη Δευτέρα, 2/12/2013, στις 19:00.Μπορείς και εσύ να είσαι μαζί μας και να συμμετέχεις στην ανοιχτή συζήτηση.Από την κίνηση των «58» θα παρευρίσκονται οι: Π. Αγανίδης (οικονομολόγος), Μ. Γκουρτσογιάννη (αρχιτέκτονας), Μ. Επιτροπάκης (μουσικός-τσελίστας), Π. Παναγιωτόπουλος (καθηγητής Παν/μίου Αθηνών), Δ. Σκάλκος (πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος).
Από παλιά, στο ασφυκτικό περιβάλλον του κομματισμού, οι ανοιχτές συζητήσεις ήταν δήθεν. Ακόμη κι όταν το κοινό ήταν θεωρητικά ελεύθερο να "παρέμβει", τα μικρόφωνα ήταν στα χέρια των κομματικών... με τα γνωστά αποτελέσματα. 

Τι είναι όμως αυτό που κάνει την κίνηση των 58 να αναπαράγει το περιβάλλον του χρεοκοπημένου κομματισμού; Με επιθέσεις απαξίωσης όσων είναι σκεπτικιστές απέναντι στην "πασοκότητα" του εγχειρήματος, όσων διαφωνούν με το καπέλωμα  της κεντροαριστεράς από τους συγκυβερνώντες βενιζελικούς (μεταξύ των οποίων και αυτό το μπλογκ), όσων θεωρούν ότι δεν απασχολεί την κεντροαριστερά και τον μεσαίο χώρο το πως θα τα βρουν σημιτικοί και βενιζελικοί για να κατέβουν στις ευρωεκλογές και να σώσουν το ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα - τέλος, όσων διαφωνούν με τις επίμονες επιθέσεις και απειλές για διάσπαση της ΔΗΜΑΡ εφόσον αντιστέκεται στο να νομιμοποιήσει γονατιστή ως "κεντροαριστερά" το ΠΑΣΟΚ συμμετέχοντας άνευ πολιτικών όρων στην κίνηση...

Μήπως η πολιτική ένδεια του σχεδίου; Που αποφεύγει να δεσμευτεί σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη θέση εδώ και δυο μήνες από την ανακοίνωσή του αλλά προϋποθέτει την άνευ όρων οργανωτική ένταξη και μαζικοποίηση για οποιαδήποτε εκ των υστέρων πολιτική διεργασία - αφού έχει όμως δημιουργήσει γραμματεία με πλειοψηφία πασοκογενών και δέσμευση για ευρωεκλογική παρουσία υπό το ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Θα συζητήσουν λοιπόν μεταξύ τους, οι bloggers που υπογράφουν την διακήρυξη των 58 (Φίλιππος Παππάς**, Λεωνίδας Καστανάς κλπ) με τους ...58!  
Όταν η πρόσκληση γράφει "bloggers vs 58"... 

Αυτό στην καθομιλουμένη λέγεται "στον καθρέφτη μου κοιτιέμαι κι από μόνη μου αγαπιέμαι" -με το συμπάθιο. Ή απλά, παλαιοκομματισμός.

Το τι φοβούνται από μια αληθινή δημόσια αντιπαράθεση είναι δικό τους θέμα. Απλά την άλλη φορά ας καλέσουν και κανέναν με διαφορετική άποψη, έτσι για ξεκάρφωμα.
ΑΣ

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Κρίση και new speak (ανανοηματοδότηση): πως η νεογλώσσα των insiders αντιστρέφει τις έννοιες, "εξηγεί" και χειραγωγεί (#αβίαστα συμπεράσματα)

ΛΕΞΙΚΟ Ελληνικής Νεογλώσσας
Γλωσσάρι της κρίσης
του Νίκου Ξυδάκη*

Η κρίση έφερε στην επιφάνεια με πρωτόγνωρη ένταση τις συγκρούσεις και τις αντιθέσεις που εμφιλοχωρούσαν πάντα στο πολιτικό σώμα, αλλά δεν ήσαν εμφανείς. Η ανισότητα στην κατανομή πλούτου, π.χ., βάθυνε: οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά, ενόσω ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερους. Η μεσαία τάξη αποδεκατίζεται, τα μέλη της ξεπέφτουν οικονομικά και την οικονομική καχεξία συνοδεύει η κατάρρευση του φρονήματος και η σύγχυση περί την ταυτότητα και την αυτοσυνειδησία. Οι υποτελείς τάξεις εξασθενούν όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά: συρρικνώνονται τα κοινωνικά δικαιώματα, δυσχεραίνεται η πρόσβαση στα, ήδη μειούμενα, δημόσια αγαθά. 


Κυρίως όμως μένουν έρμαια σε έναν διανοητικό κυκλώνα όπου οι έννοιες και οι λέξεις σημαίνουν άλλα από ό,τι γνώριζαν οι πολίτες ώς τώρα. Σε αυτή την κούρσα αντιστροφών και ανανοηματοδοτήσεων, ο πολίτης δεν μπορεί να λάβει βοήθεια από το λεξικό. Είναι κουρασμένος, φτωχότερος, ανασφαλής και εντελώς μόνος απέναντι σε έναν καταιγισμό νέας γλώσσας: Μεταρρυθμίσεις, ανταγωνιστικότητα, επενδύσεις, η κρίση ως ευκαιρία, αλλαγή νοοτροπίας, ατομική ευθύνη, προσαρμογή.

Το σοκ της πτώχευσης συνοδεύεται σταθερά από το σοκ των λέξεων. 
Η κρίση ντύνεται με λέξεις, και οι λέξεις εξηγούν και χειραγωγούν, οδηγούν σε συμπεράσματα αβίαστα με ισχύ φυσικών νόμων, οικοδομούν ένα νέο εννοιακό σύμπαν, όπου όλα έχουν μια προφανέστατη ερμηνεία, και για όλα δεν υπάρχει παρά μία μόνο εναλλακτική οδός: Η πτώση. Με την αμυδρή υπόσχεση της οψέποτε ανάστασης.
Η μεταρρύθμιση είναι η πιο πολυχρησιμοποιημένη και ταλαιπωρημένη. Την ακούμε από την εποχή του εκσυγχρονισμού των κυβερνήσεων Σημίτη, εξακολουθήσαμε να την ακούμε αμείωτα τον πρώτο καιρό των κυβερνήσεων Καραμανλή, την επανέφερε φουριόζα μεταμοντέρνα ο Γ.Α. Παπανδρέου. Είναι η καρδιά των μνημονίων, είναι το μαγικό εργαλείο και η υπόσχεση παραδείσου, το θαυματουργό ραβδί που θα αξιοποιήσει τις αναγκαίες θυσίες. Ομως αν σκαλίσεις την πρόσοψη των περισσότερων μεταρρυθμίσεων, βρίσκεις συνήθως περικοπές, φόρους, ευελφάλεια… Ωστε όταν ακούει ο συνταξιούχος ή ο υποδιπλασμένος εργαζόμενος την επαναλαμβανόμενη ‘μάντρα’ «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις-μεταρρυθμίσεις-μεταρρυθμίσεις», ψάχνει το άδειο πορτοφόλι του να δει αν υπάρχει ακόμη.

Παρομοίως, η «ανταγωνιστικότητα» συμπαραδηλώνει μείωση κόστους εργασίας, δηλαδή μείωση μισθών, μείωση ασφαλιστικού κόστους, δηλαδή μείωση παροχών πρόνοιας, αλλά με ποιο στόχο; Ποιοι τομείς ακριβώς της ελληνικής οικονομίας θα γίνουν ανταγωνιστικοί λόγω μειωμένου εργατικού κόστους; Την περασμένη ...

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Φανφάρες και αλήθειες για τα φτηνά φάρμακα

του Θοδωρή Καλούδη*

Στην υπόθεση της πολιτικής για το φάρμακο παρατηρούμε το εξής παράδοξο φαινόμενο: Η Ελληνική φαρμακοβιομηχανία, που προσφέρει στην αγορά καλό και φτηνό φάρμακο, καλείται να συρρικνωθεί για να παραμείνουν στην Ελλάδα , με δεσπόζουσα θέση στην αγορά, οι πολυεθνικές με τα ακριβά φάρμακα, που ανεβάζουν στα ύψη τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη.

Πως έχει η κατάσταση σήμερα;

Η τρόϊκα απαιτεί τη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στα δύο δις το 2014, από 2,4 δις το2013, [2,8 το 2012, 3,8 το 2011 4,3 το 2010 και 5,3 το 2009].
Η απαίτηση αυτή είναι καθαρά δημοσιονομικού χαρακτήρα και δεν λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες για την ομαλή φαρμακευτική φροντίδα των πολιτών. Από το «πάρτι» της περιόδου 2007-2009, με την καταχρηστική και ανεξέλεγκτη συνταγογράφηση, όπου η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη της τριετίας έφτασε τα 13,8 δις , φτάσαμε στην άλλη υπερβολή της επιστροφής στα επίπεδα του 2003.
Στη διαπραγμάτευση αυτή η κυβέρνηση έφαγε ήττα.

Τι άλλο απαιτεί η τρόϊκα από την κυβέρνηση μετά το κούρεμα της φαρμακευτικής δαπάνης; Προφανώς, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των δανειστών μας, υποδεικνύει το πώς θα γίνει τώρα το μοίρασμα της μικρότερης πίττας. Με στόχο να μη θιγεί ιδιαίτερα το μερίδιο των πολυεθνικών εταιριών. 

Έτσι βρισκόμαστε ενώπιον ενός σχεδίου ανακατανομής της φαρμακευτικής δαπάνης υπέρ των πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, στο νέο ασφυκτικό περιβάλλον των 2 δις. Το αποτέλεσμα θα είναι να συρρικνωθούν οι τιμές των φαρμάκων που παράγονται στην Ελλάδα, για να μη μειωθεί το μερίδιο των πολυεθνικών στην Ελληνική αγορά.
Μερικά δεδομένα για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα της φαρμακευτικής δαπάνης:

1. Η χώρα τα τελευταία 25 χρόνια διεύρυνε την εξάρτησή της από τα εισαγόμενα φάρμακα. Το 1990 τα Ελληνικά φάρμακα είχαν 55% συμμετοχή στην εγχώρια κατανάλωση φαρμάκων, με τα εισαγόμενα να έχουν 31% και τα συσκευαζόμενα στην Ελλάδα 14%. Σήμερα η σχέση έχει ανατραπεί, με τα εισαγόμενα να καλύπτουν το 77% της κατανάλωσης , τα Ελληνικά φάρμακα 20% και τα συσκευαζόμενα 3%.

2. Αυτή η εικόνα οφείλεται , κυρίως, στον υψηλό βαθμό υποκατάστασης των παλαιότερων φθηνότερων εισαγόμενων φαρμάκων από νεότερα ακριβότερα. Σήμερα, το 70% του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ ξοδεύεται σε 100 σκευάσματα. Από αυτά τα 97 είναι εισαγόμενα! Από τη δαπάνη αυτών των 100 σκευασμάτων μόνο το 3,7% αφορά στα γενόσημα.. O μ.ο της λιανικής τιμής αυτών των 100 σκευασμάτων είναι 55 ευρώ. Μόλις ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των ανασφάλιστων του ΟΑΕΕ: ζητά αποποινικοποίηση των οφειλών και άμεση μεταρρύθμιση του ταμείου

capital.gr: Η κυβέρνηση θα πέσει από τον ΟΑΕΕ!
"Επερωτάται ο κ. Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων:
1) Σε ποιες ενέργειες θα προβεί για την αποποινικοποίηση των οφειλών στον Ο.Α.Ε.Ε., δεδομένου ότι δεν πρόκειται για εργοδοτικές εισφορές; 
Eπερωτάται ο κ. Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας:
1) Σε ποιες ενέργειες θα προβεί προκειμένου είτε να αποσυνδεθεί η πληρωμή των εισφορών από τη θεώρηση του βιβλιαρίου ασθενείας ή τουλάχιστον το δικαίωμα για παροχές ασθένειας να ισχύει για τους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ που έχουν καταβάλει μία (1) τουλάχιστον εισφορά ανά εξάμηνο, ακόμα και αν έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη; 
2) Θα προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να αυξηθεί το όριο των 20.000 Ευρώ για συμψηφισμό οφειλών με ποσά συντάξεων, ώστε να συνταξιοδοτηθούν εκατοντάδες ασφαλισμένοι, μεγάλης ηλικίας, που βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας και να εισπράξει τις οφειλές ο ΟΑΕΕ; Σκοπεύει αντίστοιχα να αυξήσει τον αριθμό των μηνιαίων δόσεων για παρακράτηση της σύνταξης λόγω οφειλών;
3) Προτίθεται να προβεί σε αλλαγές του νομοθετικού πλαισίου αναφορικά με το συνταξιοδοτικό των επαγγελματιών, οι διατάξεις του οποίου είναι άδικες και επιφέρουν άνιση μεταχείριση σε σχέση με ασφαλισμένους άλλων Ταμείων;
4) Προτίθεται να χορηγήσει το βοήθημα που προβλέπεται στο άρθρο 44 του ν.3986/2011 και σε εκείνους που έχουν οφειλές; Και αν όχι, σκοπεύει να προβεί σε όλες τις ενέργειες προκειμένου να τους επιστραφούν τα χρήματα που έχουν καταβάλει υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Ανεργίας;
5) Σε ποιες ενέργειες θα προβεί προκειμένου ο ΟΑΕΕ να προχωρήσει σε μια ρεαλιστική και πάγια ρύθμιση των οφειλών, χωρίς τους επαχθείς όρους που ισχύουν σήμερα; Θα φροντίσει ώστε να μην επαναληφθούν ενέργειες όπως η αποστολή απαράδεκτων επιστολών σε περίοδο βαθιάς ύφεσης, με απειλές σε ασφαλισμένους που αποδεδειγμένα αδυνατούν να πληρώσουν τις οφειλές τους;"
Επίκαιρη Επερώτηση βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ: Για τα ασφαλιστικά προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων εμπόρων και επαγγελματιών και την κατάρρευση του ΟΑΕΕ.

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τους κ.κ. Υπουργούς:
  • Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας
  • Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων (ΙΜΕ) ΓΣΕΒΕΕ, τα οποία επιβεβαιώνονται από την EUROSTAT, από το 2010 έως τα μέσα του 2012 οδηγήθηκαν σε διακοπή εργασιών 100.000 επιχειρήσεις. Η πιο πρόσφατη έρευνα για το 2ο εξάμηνο του 2012 και το 2013 με στόχο την αποτύπωση του οικονομικού κλίματος στις πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις (0 – 49 άτομα) στους κλάδους της μεταποίησης, του εμπορίου και των υπηρεσιών (αποτελούν το 99,6% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα) επιβεβαιώνει νέες, μαζικές διακοπές λειτουργίας σημαντικού αριθμού επιχειρήσεων, καθώς και το ότι οι περισσότερες μικρές επιχειρήσεις προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην κρίση, λειτουργώντας ακόμη και με ζημιές

Οι ασφαλισμένοι επαγγελματίες είναι σε πλήρη αδυναμία καταβολής των εισφορών και ο ΟΑΕΕ κινδυνεύει με κατάρρευση το επόμενο χρονικό διάστημα: το 50% των ασφαλισμένων έχει πλέον σταματήσει να καταβάλει εισφορές στο ταμείο και μόνο οι μισοί από τους υπολοίπους (49,8%), εκτιμούν ότι θα είναι σε θέση να καταβάλλουν τις εισφορές τους για το επόμενο διάστημα έως το τέλος του 2013.

Παράλληλα, σε έκθεση αξιολόγησης του 2012 για τις ΜμΕ σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ που συνέταξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σημειώνεται ότι στην Ελλάδα οι ΜμΕ είναι πολύ σημαντικές σε σχέση με το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ, καθώς εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν το 99,9% του συνόλου των επιχειρήσεων, καλύπτουν το 69,9% της οικονομικής προστιθέμενης αξίας και το 85,1% της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα (εξαιρείται ο χρηματοπιστωτικός). Αποτελούν δηλαδή τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας στη χώρα μας. Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, το γεγονός ότι το 24% των επιχειρήσεων δραστηριοποιούνται στους τομείς της υψηλής τεχνολογίας και έντασης γνώσης, τομείς υπηρεσιών που θεωρούνται «κλειδί» για τη μελλοντική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, όμως, βρίσκεται σε οικονομική ασφυξία και οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ, λόγω της αδυναμίας πληρωμής των ασφαλιστικών τους εισφορών, χάνουν ακόμα και το δικαίωμα της ...

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Η τρόικα εναντίον της ελληνικής ιδιομορφίας ή συνεργάτες στην εξόντωση της μεσαίας τάξης;

Μια υπόθεση εργασίας 
Παγιδευμένοι μέσα σε μια ασφυκτική συγκυρία, παρακολουθούμε πλέον άναυδοι/ες την κυβέρνηση του πρώην μεταρρυθμιστή Γ Στουρνάρα (εφόσον επάνω του στηρίζεται το χρεοκοπημένο πλέγμα ΝΔ(ΠΑΣΟΚ) ), να μετέρχεται όλων των μέσων εναντίον της ραχοκοκκαλιάς της οικονομίας, της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, των ελεύθερων επαγγελματιών, της μεσαίας τάξης εφαρμόζοντας παράλληλα ετεροχρονισμένη - για αυτό και καταστροφική -  "θεραπεία σοκ" σε παιδεία, υγεία, ενημέρωση σε μια κοινωνία που δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη της έναρξης των μνημονίων.
Καθυστερημένη αντίδραση ή συνειδητή απόπειρα εξόντωσης; 

Πως εξηγείται η επιθετικότητα αυτή που ξεκίνησε πέρυσι με την άρνηση βιώσιμων ρυθμίσεων για τα ξαφνικά χρέη των επιχειρήσεων από την κατάρρευση της ρευστότητας, συνεχίστηκε με τα απανωτά χαράτσια, φόρους και έκτακτα τέλη και ολοκληρώθηκε μετά την απαλλαγή από το "φρένο" της ΔΗΜΑΡ με την ενεργοποίηση κατασχετικών απειλών, διώξεων και φυλακίσεων για τα χρέη που διόγκωσε η υπερφορολόγηση; 

Οι εισπρακτικοί λόγοι από μόνοι τους δεν επαρκούν, όσο και η ανοησία κάποιων να πυροβολούν τα πόδια τους. Δεν αρκούν σαν εξήγηση παρότι φανερά έχουν την ισχύ τους.

Ο μεταρρυθμιστικός χώρος αποδίδει στην τοπική διαπλοκή και τις αντιστάσεις του πελατειακού συστήματος που χρησιμοποιεί το κράτος για την διαιώνισή του, τις στρεβλώσεις με τα οριζόντια μέτρα και τις καθυστερήσεις σε κάθε ουσιαστική διαρθρωτική αλλαγή. 

Επίσης αποδίδει στην τυφλότητα των πρώην συνδικαλιστών του δημοσίου ή της ασχετοσύνης των γόνων πολιτικών οικογενειών που αναλαμβάνουν υπουργοί, το απίθανο, δεξιά κυβέρνηση να στρέφεται κατά της ιδιοκτησίας και της επιχειρηματικότητας. Και στην εξόντωση της επιχειρηματικότητας που αφαιρεί τον κινητήρα από το όχημα της ανάπτυξης...

Σε λίγο όμως θα ζήσουμε μαζικές διώξεις και δίκες ελεύθερων επαγγελματιών με μεταξικούς νόμους για χρέη που τους δημιούργησαν το χουντικό ασφαλιστικό σύστημα, η τριτοκοσμική λογιστική απεικόνιση της απόδοσης ΦΠΑ, οι φορολόγηση ανελεύθερου καθεστώτος και τα εξοντωτικά πρόστιμα κρατικιστικής δικτατορίας με μίσος στην υγιή αγορά και την επιχειρηματική ευκαιρία.

Το σοκ της κατάστασης αυτής έχει χωρίσει τον μεσαίο χώρο της εν δυνάμει προοδευτικής παράταξης σε δυο ταξικές κατηγορίες: των βολεμένων insiders του συστήματος, συν, συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων που συνδέουν τις τύχες τους με την δεδομένη πολιτική ελίτ και το κράτος και τους απέναντι: τους ανθρώπους της ιδιωτικής οικονομίας, τους βουλιαγμένους, τα θύματα της άδικης λιτότητας, ανέργους, ελεύθερους επαγγελματίες, τους παραγωγούς του πλούτου που ζουν με τους φόρους τους τους υπόλοιπους. Τους outsiders του συστήματος. 

Οι πρώτοι κάνουν σαν να μην υπάρχουν οι δεύτεροι, έχοντας απολέσει την όποια φιλεργατική τους ευαισθησία - και συναινούν σε υπόρρητα όσο και προφανή σχέδια επιβίωσης ό,τι πιο διεφθαρμένου υπήρξε στον χώρο της τριτοκοσμικής κεντροαριστεράς μας.

Μέρες διάσπασης σύγχυσης και κατάθλιψης.

Κι όμως: Μια ανασύνθεση των διαπιστώσεων του προοδευτικού χώρου, χωρίς παρωπίδες, μπορεί να δώσει μια πιο πλήρη επιτέλους εικόνα, μια ολοκληρωμένη ενδεχομένως εξήγηση του ...

Η γυμνή αλήθεια είναι ότι πορευόμαστε στο κενό οδηγημένοι από ακόμη πιο φοβισμένους και ναρκωμένους εθελότυφλους

Το μνημόνιο του Θεού
του  Γιώργου Γιαννούλη Γιαννουλόπουλου
Οι Ελληνες είμαστε είτε λαός βαθειά θρησκόληπτος (πράγμα πολύ διαφορετικό από το θρήσκος, όπως είναι για παράδειγμα οι Ιρλανδοί) είτε ένας λαός βαθειά φοβισμένος. Πράγμα κατά βάθος το ίδιο.
Πάσχουμε από το φόβο του αγνώστου, τον πανικό απέναντι στη δυνατότητα επιλογής, τη φοβία της ευθύνης, τον τρόμο της ελευθερίας.
Ακόμη και σήμερα, τρία χρόνια μετά την πρώτη καταστροφή, μεγάλο μέρος των συμπατριωτών μας κατορθώνουν να πείσουν τον εαυτό τους ότι υπάρχει μια συνειδητή ροή γεγονότων, ένα προκαθορισμένο πλάνο, μια σειρά από προϋπάρχουσες βεβαιότητες για το καλό ή για το κακό (δεν έχει και μεγάλη σημασία γιατί η κατάληξη της πεποίθησης αυτής είναι η ίδια).
Από τις πιο αβαθείς ως τις πιο ψαγμένες ανησυχίες το ίδιο μοτίβο αναδύεται κάτω από την επιφάνεια των ανακουφιστικών πεποιθήσεων: κάποιοι μας επιβουλεύονται προφανώς μ'εναν απώτερο σκοπό, κάποιοι μας ψεκάζουν ή μας παραμυθιάζουν, κάποιοι έχουν στο νου τους μια προοπτική για τη χώρα και για εμάς μαζί της, ένα μνημόνιο του Θεού, μια δυνατότητα όχι πολύ καλή αλλά τέλος πάντων ένα αύριο, ένα μέλλον. 

Κάποιοι θα μας σώσουν λίγο πριν έλθει το δεύτερο κύμα από το τσουνάμι, πριν βουτήξουμε στο χάος της βίας και της διάλυσης γιατί "δε μπορεί να γίνει αλλοιώς".
Μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, όχι απαραίτητα αμόρφωτοι ή φανατικοί, αρνούνται να δουν το προφανές και γραπώνονται από μιαν αυταπάτη, μια φενάκη.
Νάναι η γλύκα του κλίματός μας και η αγκαλιά των τοπίων μας; Νάναι η συνήθεια και το άφεμα στη ναρκωτική οικογενειακή θαλπωρή; Νάναι η φυσική αντίδραση απέναντι στα τρομερά πούχουν συμβεί στον τόπο αυτό, που ερήμωσε και ξαναγέμισε αμέτρητες φορές από όλου του κόσμου τις φυλές, όλα κείνα που ξεχνούμε για να κοιμόμαστε ήσυχοι;
Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: 
H μάταιη πεποίθηση ότι αυτοί που μας κυβερνούν, που διοικούν το κράτος, που κουμαντάρουν τις περισσότερες επιχειρήσεις, οι πατεράδες των σογιών, έχουν ένα πλάνο σε βάθος χρόνου, ένα κάποιο έστω ιδιοτελές σχέδιο
Κι αφού αυτό υπάρχει, έπεται το χαλαρωτικό και μοιραίο συμπέραμα: "τότες δε μπορεί, μάλλον θάμαστε κι εμείς μέρος του. Εχει ο Θεός".
Λες κι αν υπήρχε κάποιο σχέδιο, οποιασδήποτε μορφής και είδους, θα είμαστε στην κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
Κι όταν διακρίνουμε το προφανές, το αυταπόδεικτο, στα άδεια κι έντρομα μάτια των ισχυρών μας, ότι τελικά δεν υπάρχει τίποτα, ότι πορεύονται όπως-όπως και μαζί μ’αυτούς κι εμείς, μέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα, αυτοσχεδιάζοντας με χειρονομίες, μεγαλοστομίες και βλαστήμιες, κωλυσιεργώντας το μέλλον, τότε ...

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Οι πιο μεγάλες μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να γίνουν στα μυαλά μας!

του Γιάννη Σιάτρα*
του Juan Moore
Χθες το βράδυ παραβρέθηκα σε μία όμορφη φιλανθρωπική εκδήλωση σε καλό ξενοδοχείο βορείου προαστίου. Στο τραπέζι της παρέας μας ήταν επίσης 2-3 μεγαλογιατροί και ένας καθηγητής πανεπιστημίου. Ο καθηγητής τα είχε με τους (υπό απόλυση) εργαζόμενους και τους κατηγορούσε που δεν αφήνουν τα Πανεπιστήμια να λειτουργήσουν.
Τα είχε επίσης και με το κομματικό σύστημα που “διοικεί” τα Πανεπιστήμια (προφανώς ξεχνώντας ότι αυτό το κομματικό σύστημα τον εξέλεξε καθηγητή ή και ότι και αυτός το ίδιο σύστημα υπηρέτησε). Και επαναλάμβανε πως “καλά θα κάνουν να τους απολύσουν τους “χαραμοφάηδες”.
Έκανα το αφελές σχόλιο (και ερώτηση):

“Εντάξει, συμφωνώ ότι αυτό που γίνεται είναι απαράδεκτο, αλλά πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι αν τους απολύσουν; Εγώ, παρά το ότι διαφωνώ με τα αίτια της “ρήξης”, δε μπορώ να αρνηθώ σε κάποιον το δικαίωμα να παλέψει με νύχια και με δόντια για να περισώσει τη δουλεία του, τη ζωή του και τη ζωή της οικογένειάς του.
Θα πρέπει να βάλουμε τα πράγματα κάτω και να βρούμε μία λύση. 
Δε μπορούμε να πετάμε ανθρώπους στο δρόμο, ούτε από τον ιδιωτικό, αλλά ούτε και από τον δημόσιο τομέα. Επειδή έτσι, ειδικά σήμερα, τους καταδικάζουμε σε θάνατο. Ή στο να γίνουν κλέφτες. 
Θα πρέπει να βρούμε λύσεις που να περισώζουν ΚΑΙ τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό, αλλά ΚΑΙ τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Να δεχθούμε ότι, δυστυχώς, αυτή είναι σήμερα η κατάσταση στην κοινωνία και την οικονομία. Και, σταδιακά να ξεκινήσουμε τις αλλαγές και να φτιάξουμε ένα μικρότερο δημόσιο και μία πιο ανταγωνιστική οικονομία. 
Όμως, χωρίς απολύσεις αυτού του τύπου. Χωρίς ξαφνικούς θανάτους.
Και πώς θα το κάνουμε αυτό;
Με καλύτερη διαχείριση τους Κράτους και της κοινωνίας μας. Θα πρέπει να κάνουμε το σύστημα είσπραξης των φόρων πιο δίκαιο. Και το σύστημα των δαπανών, πιο λογικό. Για παράδειγμα, από την πλευρά των εσόδων, δεν μπορώ να δεχτώ ότι πολλοί μεγαλογιατροί εξακολουθούν ...

Η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει με κυβερνητικές νοοτροπίες κοτζαμπάσηδων, με λεηλάτες ολιγάρχες και συμβατικά γιατροσόφια τεχνοκρατών

John Everett Millais, Ophelia
Προ πάντων, ξεπαγώνουμε
Οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις φιλοδοξούν να αυξήσουν την προσφορά, την ώρα που η ζήτηση έχει νεκρώσει, πάνω σε ένα τοξικό υπόστρωμα ύφεσης, ανεργίας και λιτότητας. Είναι παράλογο. Αλλά ας δεχτούμε ότι αρκετές δομικές μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες, αρκετές έπρεπε να είχαν γίνει την περασμένη δεκαετία. Γίνεται όμως ακόμη πιο παράλογο όταν τέτοιες ριζικές, επώδυνες αλλαγές, ζητείται να εφαρμοστούν από έμφοβους και ανεπαρκείς ανθρώπους, χωρίς πείρα, χωρίς βούληση, χωρίς σχέδιο.
του Νίκου Ξυδάκη*

Το μέλλον της χώρας προεικονίζεται τούτη τη στιγμή στον τρόπο λειτουργίας του δημόσιου συστήματος υγείας και παιδείας, δηλαδή στον τρόπο που αποδιαρθρώνονται: 
από μια προηγούμενη σχετικά ημισταθερή κατάσταση, με δομικές αδυναμίες, αλλά ευρισκόμενα σε αδιάφορη ισορροπία, σε μια κατάσταση επιταχυμένης εντροπίας, σε μια ισορροπία ασταθή, όπου όλα τα επιμέρους δομικά στοιχεία ωθούνται σε όλο και χαμηλότερη διαφοροποίηση, όλο και χαλαρότερη οργάνωση και συναρμογή, με όσο το δυνατόν μικρότερη δαπάνη ενέργειας, εντέλει σε διάλυση.

Τα πανεπιστήμια λειτουργούν ήδη με τον μισό προϋπολογισμό, με εξανεμισμένα τα αποθέματά τους από το PSI, και τώρα πιέζονται να λειτουργήσουν ουσιαστικά χωρίς διοικητικό προσωπικό. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αν σήμερα σε πολλές απαιτητικές σχολές υπολειτουργούν εργαστήρια, βιβλιοθήκες, σπουδαστήρια, γραμματείες, του χρόνου οι σχολές αυτές θα πάψουν να λειτουργούν. Ή όλα τα μαθήματα θα είναι προφορικές παραδόσεις με χρήση μαυροπίνακα, αυτό που συμβαίνει ήδη από φέτος.

Στο σύστημα υγείας οι παθογένειες του παρελθόντος συνεχίζονται μισοκρυμμένες και εξίσου καταστροφικές: οι κοστολογήσεις υλικών και υπηρεσιών εξακολουθούν να είναι σουρεαλιστικές και γεννήτριες διαφθοράς. Ας πούμε, από τη δεκαετία ’90 ένα υπερηχογράφημα αγγείου κοστολογείται από το κράτος 75 ευρώ, και μια αγγειοχειρουργική επέμβαση κοστολογείται 45 ευρώ! Το διαγνωστικό κέντρο, λειτουργώντας με τεχνολόγους, θησαυρίζει ακόπως· ο χειρουργός, με 15-20 χρόνια εκπαίδευσης, εξαναγκάζεται στο by pass, στο φακελάκι.

Η διαχειριστική διαφθορά επιδεινώνεται από τη δημογραφική φθίση και τη θεσμική αγκύλωση: στο ΕΣΥ δεν υπάρχουν αξιόμαχοι γιατροί κάτω των 50 ετών! Το ΕΣΥ θα καταρρεύσει, εκτός των άλλων, από έλλειψη γιατρών. 
Οσοι μπορούν φεύγουν: όχι μόνο οι τριαντάρηδες νεοειδικευμένοι που μεταφέρουν την εθνική και οικογενειακή υπεραξία στη Γερμανία, αλλά φεύγουν και φτασμένοι πενηντάρηδες, οι κορυφαίοι, αυτοί που θα ετοίμαζαν τους διαδόχους τους, διευθυντές και σολίστ. 
Εμβρόντητος άκουσα από χείλη συνομηλίκων μου γιατρών, με λαμπρές καριέρες στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να λένε ...

Απαγορεύεται δια Νόμου, ο οικονομικός έλεγχος στην Εκκλησία…

Μετά την αμέλεια (ελέγχου, του λαθρεμπορίου καυσίμων) φτάσαμε στην συντέλεια (των οικονομικών ελέγχων της εκκλησίας). Όχι όμως και του ΚΕΑΟ, εναντίον των αδυνατούντων να καταβάλλουν την αυτασφάλισή τους μικρομεσαίων ή των κατασχέσεων από τις ΔΟΥ, εισοδημάτων και περιουσίας των πτωχευμένων πολιτών. "Ποιος τελικά κυβερνά αυτήν την χώρα;"

Υπουργική Απόφαση: Ορθοδοξία ή Θάνατος!
(Γ ι α τ ί άραγε; ) Καταργούνται οι διενεργούμενοι διαχειριστικοί έλεγχοι που δεν γίνονται με υπουργική απόφαση.

Οι νόμιμοι (οικονομικοί!) διαχειριστικοί έλεγχοι θα ισχύουν μόνον για τους κοινούς θνητούς, και οι… Άγιοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς.

Με απόφαση υπουργού θα γίνονται πλέον οι έλεγχοι στα εκκλησιαστικά ιδρύματα, σύμφωνα με κυβερνητική τροπολογία που εντάχθηκε στο νομοσχέδιο για την κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου σχετικά με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων.

Η τροπολογία προβλέπει:

-Οι συμβάσεις του προσωπικού του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμόρφωσης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών συνάπτονται κατ’ εξαίρεση των περιορισμών του νόμου 2527/1997.

-Επεκτείνεται για την Εκκλησία της Κρήτης, τις Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου με τις ενορίες και τις μονές τους, και για την Πατριαρχική Εξαρχία της Πάτμου, η εξαίρεση από την εφαρμογή των διατάξεων για αξιοποίηση των διαθεσίμων που ισχύει για τις ΔΕΚΟ και τα ασφαλιστικά ταμεία. Η εξαίρεση ήδη ισχύει για την Εκκλησία της Ελλάδος, τις μητροπόλεις κ.λπ.

-Οι κληρικοί της Εκκλησίας της Κρήτης εξαιρούνται από το νόμο για την αξιολόγηση 4024/2011.

-Οι διαχειριστικοί έλεγχοι σε εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα θα γίνονται πλέον μετά από υπουργική απόφαση. Καταργούνται οι διενεργούμενοι διαχειριστικοί έλεγχοι που δεν γίνονται με υπουργική απόφαση.

Τι συμβαίνει με το λαθρεμπόριο πετρελαίου; Γιατί ενώ θα έπρεπε να είχε εγκατασταθεί το σύστημα ελέγχου απο τον Αύγουστο, στην ουσία δεν έχει γίνει τίποτα;

Την ώρα που η κυβέρνηση φακελώνει ηλεκτρονικά με περισσό ζήλο τους Πολίτες και τις μεταξύ τους συναλλαγές,  για να κάνει στοχευμένα ρεσάλτο στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους ή να κατάσχει με επιτυχία την όποια περιουσία τους έναντι της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν απέναντι σε φόρους και χαράτσια που αυθαίρετα τους επιβάλλει, το κράτος "αμελεί" να κλείσει τις μαύρες τρύπες των εσόδων του... 
Τι είναι πιο σημαντικό τελικά για αυτήν την κυβέρνηση: η φοροκλοπή του εισοδήματος και της περιουσίας του Πολίτη ή πχ, η καταπολέμηση του λαθρεμπορίου των 600 εκατ. ευρώ ετησίως;

ΕΡΩΤΗΣΗ
Στους κ.κ. Υπουργούς Οικονομικών και Ανάπτυξης

Θέμα : "Τρομακτικές καθυστερήσεις στην εφαρμογή του Νόμου και τεράστια απώλεια εσόδων από το λαθρεμπόριο καυσίμων»"


Τον Απρίλιο του 2012, η Βουλή των Ελλήνων, ψήφισε το Νόμο 4072, με στόχο την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων. Τρείς μήνες πριν, ξεκίνησε η εφαρμογή του συστήματος ελέγχου εισροών – εκροών στα πρατήρια Αττικής και Θεσσαλονίκης, ωστόσο τα περισσότερα από τα ψηφισθέντα μέτρα παραμένουν ανενεργά. 
Αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του γεγονότος πως η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων δεν έχει προμηθευτεί ακόμη το απαιτούμενο σύστημα υποδοχής και επεξεργασίας των δεδομένων που αποστέλλουν οι πρατηριούχοι. Ο διαγωνισμός για την προμήθεια του προκηρύχθηκε την 1η Νοεμβρίου και θα χρειαστεί περίπου δύο χρόνια για την τοποθέτηση του, ενώ θα έπρεπε να είχε προμηθευτεί και τεθεί σε λειτουργία από τον Αύγουστο, που ξεκίνησε και η εφαρμογή του μέτρου. 
Την ίδια στιγμή, μόνο τρία στα δέκα πρατήρια στέλνουν στο υπουργείο Οικονομικών στοιχεία για τις ποσότητες που αγοράζουν και πωλούν, τα οποίακαμία υπηρεσία δεν επεξεργάζεται, γεγονός που καθιστά αδύνατον να γνωρίζουμε αν η νοθεία καυσίμων έχει αυξηθεί ή μειωθεί. Όπως αναφέρει, σε συνέντευξη τύπου, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πρατηριούχων –Εμπόρων Καυσίμων, τα διαφυγόντα έσοδα για το Δημόσιο, εξαιτίας της λαθρεμπορίας καυσίμων, αγγίζουν και ξεπερνούν τα 600 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. 
Παράλληλα, όμως, εκπληκτική είναι η καθυστέρηση των συναρμόδιων υπουργείων στην έκδοση μιας σειράς αποφάσεων για την εγκατάσταση συστημάτων εισροών – εκροών (συγκεκριμένων προδιαγραφών και με ορισμένα χρονοδιαγράμματα) σε εταιρίες πετρελαιοειδών και σε διυλιστήρια, για την υποχρεωτική σήμανση βυτιοφόρων και πλωτών μέσων, προκειμένου να ταυτοποιούνται και να μπορούν να εντοπίζονται από τις διωκτικές Αρχές.  
Επίσης, εκκρεμεί η απόφαση για τη δημιουργία ηλεκτρονικής εφαρμογής από τη ΓΓΠΣ, η οποία θα υποδέχεται στοιχεία από τα GPS των βυτιοφόρων, τα οποία άλλωστε μέχρι τέλη Δεκεμβρίου θα πρέπει να έχουν εγκαταστήσει. 
Κατόπιν των παραπάνω, ερωτώνται οι κ.κ. υπουργοί,

1. Πώς είναι δυνατόν να έχουν δαπανηθεί τόσα χρήματα για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων και σύμφωνα με όλες τις πλευρές η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων να μην έχει προμηθευτεί ακόμα το ...

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

"Αποχωρήσαμε από την κυβέρνηση όταν η Ν.Δ προώθησε τον επικαθορισμό της κυβερνητικής πολιτικής με την ιδεολογικοπολιτική σφραγίδα της"

Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση τον Ιούνιο, δέχτηκε κάθε είδους κριτική. Αυτό που ακολούθησε σε κυβερνητικό επίπεδο, δικαιώνει την πράξη αυτή - ότι λάθη και αν έκανε - και έκανε πολλά - η ΔΗΜΑΡ όσο συμμετείχε στην τρικομματική κυβέρνηση. Είχαμε γράψει σε αυτό το ιστολόγιο ότι ήταν φανερό  ότι ο Σαμαράς επέλεγε τον αυταρχισμό πλέον ως μέθοδο και τον δεξιό ρεβανσισμό ως ιδεολογία - και το γεγονός ότι χωρίς να πειράξει το πελατειακό σύστημα έχει εξαπολύσει έναν πόλεμο του κράτους-λάφυρου (πραγματικού λάφυρου, μετά τα μοιραία λάθη της αριστεράς που επέτρεψαν δεύτερες εκλογές με αποτέλεσμα να κερδίσει την καραμπόλα ο Σαμαράς και να επαναφέρει το πλέγμα ΝΔ(ΠΑΣΟΚ) στην εξουσία) καθαρά κατά της κοινωνίας, επιβεβαιώνει 100% τις προειδοποιήσεις αυτές. 
Η ΔΗΜΑΡ ένοιωσε στο πετσί της αυτές τις μεθοδεύσεις. Πλήρωσε βέβαια και το λάθος της να επιτρέψει δεύτερες εκλογές και να δώσει μια ευκαιρία στον παλιό δικομματισμό να ανακάμψει από τα θλιβερά ποσοστά των πρώτων εκλογών με την πόλωση που τόσο καλά γνωρίζει να χειρίζεται. Αλλά τον Ιούνιο έπραξε το σωστό - και συνεχίζει, παρά τις γνωστές σοβαρές αδυναμίες της να περιγράψει μια σαφή εναλλακτική πολιτική, να στέκει καθαρά απέναντι σε μια αυταρχική και καταστροφική διακυβέρνηση. Η συνέντευξη που ακολουθεί, είναι πολύ ενδιαφέρουσα όσον αφορά την σαφή τοποθέτηση της ΔΗΜΑΡ στην αντιπολίτευση:

Φώτης Κουβέλης: η σταθερότητα δεν ταυτίζεται με υπακοή στην τρόικα

Συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, στην εφημερίδα "Επενδυτής" και στο δημοσιογράφο, Βαγγέλη Παπαδημητρίου

1. Γιατί πιστεύετε ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών δοκιμάζουν τα όρια αντοχής της κυβέρνησης με απαιτήσεις για νέα μέτρα;

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής που επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των μακροοικονομικών ανισορροπιών με μέτρα συρρίκνωσης της οικονομίας, το οποίο και επικαλούνται. Το πρόγραμμα προσαρμογής πρέπει να αλλάξει.

Επιπροσθέτως, εκτιμώ ότι ενθαρρύνονται από την λογική των αλλεπάλληλων υποχωρήσεων της ελληνικής πλευράς, ακόμη και σε ανορθολογικές απαιτήσεις και καταφανώς αναποτελεσματικές οικονομικά. Επίσης ενθαρρύνονται από την τεχνητή αισιοδοξία που καλλιέργησε η κυβέρνηση για ταχύτατη ανάκαμψη, που λειτούργησε ως επιχείρημα ότι η πολιτική αυτή αποδίδει άρα πρέπει να συνεχιστεί.

2. Υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει περιθώριο πολιτικής διαπραγμάτευσης, πέρα κι έξω από το γράμμα του μνημονίου; Αυτό ήταν το νόημα της νέας συνάντησης Σαμαρά- Μέρκελ;

Περιθώρια πολιτικής διαπραγμάτευσης υπάρχουν. Υπενθυμίζω ότι υπάρχουν καταγεγραμμένες οι παραδοχές σωρείας λαθών και αστοχιών από τους ίδιους τους εμπνευστές του προγράμματος προσαρμογής. Όμως τα περιθώρια διαπραγμάτευσης διαμορφώνονται και από αυτό που κάνει η ελληνική κυβέρνηση. Η κοινωνία δικαίως δεν δέχεται άλλα επιβαρυντικά μέτρα και η οικονομία ασφυκτιά από τον κορσέ της πολιτικής της λιτότητας και μιας δημοσιονομικής προσαρμογής που είναι αποσυνδεδεμένη από αναπτυξιακές και κοινωνικές παρεμβάσεις. Το βασικό μήνυμα που πρέπει να εκπέμψει η κυβέρνηση είναι οτι για να καταφέρει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών πρέπει να ζήσει και να παράγει.

Με αυτά τα δεδομένα η αναζήτηση ενός διαφορετικού πλαισίου ...

Ο "θάνατος" του μικρομεσαίου στον προϋπολογισμό του 2014 (πίνακες)

του Βαγγέλη Παπαβασιλείου
από το fpress.gr
Ποιο είναι το βαρύτερο μέτρο που ενσωματώνει ο κρατικός προϋπολογισμός του 2014; Ποιοι θα κληθούν να πληρώσουν τα πρόσθετα φορολογικά βάρη που ξεπερνούν τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ; Οι πίνακες που ακολουθούν αποδεικνύουν ποιοι είναι τα νέα «θύματα». Και μην πάει το μυαλό σας στους ιδιοκτήτες ακινήτων. Αυτοί είναι «συνηθισμένοι» καθώς πληρώνουν τα σπασμένα ήδη από το 2011.
Δεν εμφανίζεται ως νέο μέτρο η αλλαγή στον τρόπο φορολόγησης των εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλά αναμφίβολα είναι. Κι αυτό διότι για πρώτη φορά θα κληθούν να πληρώσουν οι επιτηδευματίες με βάση το νέο σύστημα που προβλέπει φόρο (26% για κέρδη έως 50.000 ευρώ και 33% από 50.000 ευρώ και πάνω) από το πρώτο ευρώ. Και δεν είναι μόνον αυτό. Επί του υψηλού φόρου, επιβάλλεται και η προκαταβολή 55% οπότε το αποτέλεσμα γίνεται εκρηκτικό.
Ποιες είναι θα είναι οι συνέπειες; Οι πίνακες που ακολουθούν …σοκάρουν. Κανονικά, οι μικρομεσαίοι θα πρέπει από τώρα να προετοιμάζονται για το εκκαθαριστικό της επόμενης χρονιάς το οποίο και νωρίτερα θα έρθει σε σχέση με φέτος (ήδη ο Χάρης Θεοχάρης ετοιμάζεται να ανακοινώσει τις διαδικασίες …εξπρές για τις φορολογικές δηλώσεις του 2014 μέσα στις επόμενες εβδομάδες) και πολύ βαρύτερο θα είναι. Ιδού. 
A: ομόρρυθμη εταιρεία - Δύο εταίροι με ποσοστό 50% ο καθένας
Κέρδη Φόρος 2013Φόρος 2014Επιβάρυνση
10000100026001600
20000200052003200
30000350078004300
400005000104005400
500006580130006420
100000173402950012160
150000308904600015110
200000452406250017260
    
Β: Ετερόρρυθμη εταιρεία: Δύο εταίροι ΟΕ και ΕΕ με ποσοστό 50% ο καθένας
Κέρδη Φόρος 2013Φόρος 2014Επιβάρυνση
1000017502600850
20000350052001700
30000550078002300
400007500104002900
500009540130003460
10000021170295008330
150000341954600011805
200000476206250014880