"Κεντροαριστερή" αποσύνθεση: το ΠΑΣΟΚ ξαναβυθίζεται, η ΔΗΜΑΡ ξαναπαίρνει ανάσα - φοβερό;

η κεντροαριστερή πραμάτεια...

Τα αποτελέσματα της πασοκικής περιπέτειας (colpo 58) της "κεντροαριστεράς": τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα...

Γραφεί το tvxs στο άρθρο του "Διαλύοντας την κεντροαριστερά" (εδώ) :

Την ίδια ώρα, υπάρχει κύμα φυγής προς τη ΔΗΜΑΡ στελεχών που κινούνταν στην περιοχή ΠΑΣΟΚ+58. Σήμερα ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Γρηγόρης Ψαριανός ανακοίνωσε μέσω της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ ότι θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ευρωψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ, ενώ και ο πρώην εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ Ανδρέας Παπαδόπουλος, έχει αποστασιοποιηθεί από τις διεργασίες για τη δημιουργία της «Ελιάς». Μάλιστα, ο Γ. Γεωργάτος, μέλος του Συντονιστικού των 58 και στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, την προηγούμενη Παρασκευή συμμετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής ως εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ. Είχε προηγηθεί η απομάκρυνση του βουλευτή Επικρατείας και πρώην γραμματέα της ΔΗΜΑΡ Σπύρου Λυκούδη, ενώ η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαριλένα Κοππά (με συνέντευξή της στον Τύπο της Κυριακής) προανήγγειλε την ένταξή της στη ΔΗΜΑΡ.

Το άρθρο περιγράφει την αποτυχία της ιστορίας των 58 και την επανάκαμψη της ΔΗΜΑΡ. Όμως οι όποιες διαδικασίες στην κεντροαριστερά θυμίζουν έντονα την έκφραση "χύνοντας από το κενό στο άδειο".

Η υπαρκτή κεντροαριστερά πάσχει από ηγεμονισμό επειδή ακριβώς πολιτικά, καιρό τώρα, βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Είναι πρακτικά ανύπαρκτη προγραμματικά, στρατηγικά και τακτικά. Δεν έχει να προτείνει τίποτα αλλά δεν βάζει και νερό στο κρασί της. Πχ δεν υιοθετεί φιλελεύθερες ιδέες και προτάσεις που έχει τόσο ανάγκη για να "παραμετροποιήσει" το πρόγραμμά της. Ούτε στα αυτονόητα για την προσαρμογή του κράτους στις σύγχρονες ανάγκες ή την αποκατάσταση της ελευθερίας στην αγορά από τον έλεγχο πελατειακών κρατικοδίαιτων συμφερόντων και της στυγνής γραφειοκρατίας. Ούτε καν σε μέτρα στήριξης της επιχειρηματικότητας.

Είναι μετρημένα στα δάκτυλα τα στελέχη της που έχουν σοσιαλφιλελεύθερες θέσεις (ατομικά) αλλά είναι ανεπιθύμητα στο εσωτερικό της κομματικής νομενκλατούρας και έτσι παροπλισμένα πολιτικά.

Γιατί άραγε;

Γιατί η ελληνική κεντροαριστερά είναι αρχηγική ως συγκρότηση, πελατειακή ως λειτουργία, κρατικιστική ως ιδεολογία. Εικόνα και ομοίωση της πασοκικής μεταπολίτευσης. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έχει δεχθεί μέχρι σήμερα καμιά συνεργασία με φιλελεύθερες και οικολογικές δυνάμεις αν δεν έχει την πρωτοκαθεδρία και τον έλεγχο. Στην λογική πάντα "πασοκ και συνεργαζόμενες δυνάμεις", "δημαρ και συνεργαζόμενες δυνάμεις". Το φιλελεύθερο κέντρο το απεχθάνεται "ιδεολογικά" (γιατί έχει δίκιο σε πολλά και το ξέρουν γι αυτό και το αντιμετωπίζουν κομπλεξικά ως νεοφιλελεύθερο... - ποιοι, οι νεοσυντηρητικοί του αιώνιου κρατισμού...) και τους οικολόγους ως προεκλογική τσόντα (αφού ούτε εκεί δέχονται την αληθινή οικολογικοποίησή τους παρότι επίσης γνωρίζουν κατά βάθος ότι η ανάμειξή τους με το πράσινο κίνημα θάπρεπε να είναι η επόμενη ανανέωσή τους - κάτι που ο συγκεντρωτισμός τους δεν επιτρέπει).

Και πάντα η "κεντροαριστερά" προτάσσει το μέγεθος ως επιχείρημα. Ποτέ τις ιδέες (που δεν έχει).

Ψάχνει ομπρέλα το ΕΣΚ που κι αυτό είναι στην δική του κρίση (οι γερμανοί σοσιαλιστές πχ μας κουνούν το δάκτυλο σε στυλ Μέρκελ, έχοντας ξεχάσει την θέση για αμοιβαιοποίηση του χρέους).

Η ουσία είναι ότι η αποσύνθεση της κεντροαριστεράς φέρνει τον δηλητηριώδη αέρα της στις προσπάθειες συγκρότησης Προοδευτικού Πόλου, διασπώντας και διαλύοντας τις όποιες προσπάθειες. Και με τον έλεγχο μεγάλου μέρους των ΜΜΕ κατευθύνει και την πληροφόρηση όπως την βολεύει παρουσιάζοντας φανταστικά γεγονότα (πχ το δημοσκοπικό ξεκίνημα με 15% των 58...) και αποκρύβοντας πραγματικά και χρήσιμα εγχειρήματα (τις εργασίες και τα συμπεράσματα του Προοδευτικού Φόρουμ).

Φυσικά η ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ μπορεί στην συγκυρία να θεωρηθεί ένα θετικό γεγονός απέναντι στην εκστρατεία παλινόρθωσης του σημερινού ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα του μεταρρυθμιστικού χώρου: είναι γνωστή η εμμονή της ΔΗΜΑΡ στον μοναχικό μη συνεργατικό δρόμο και η πολιτική της αλαλία στα κρίσιμα. Απλά είναι εκατό φορές προτιμότερη σε κυβερνητικό σχήμα από το "δώστα όλα στον Σαμαρά" σημερινό ΠΑΣΟΚ ("αρκεί να μένουμε στην εξουσία").

Η κεντροαριστερή αποσύνθεση απελευθερώνει δυνάμεις. Λίγο αργά για τις ευρωεκλογές ίσως, όχι πολύ αργά μάλλον για ανεξάρτητες υποψηφιότητες στο στυλ των 5 δημάρχων για τις αυτοδιοικητικές και σίγουρα κρίσιμες δυνάμεις για την ανασυγκρότηση ενός ανεξάρτητου προοδευτικού πόλου. 

Το καλό είναι ότι οι πολίτες είδαν, άκουσαν, έμαθαν. Και θα στείλουν το μήνυμά τους στα κεφάλια των ενόχων. Ύστερα ίσως έρθει ξανά η άνοιξη...