Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ και οι χήρες των συνιστωσών...

Το "κόκκινο βιβλιαράκι" φτάνει και περισσεύει;

του Δημήτρη Χρήστου*
Η Χήρα των Συνιστωσών ...συγγνώμη... του Μάο.
Το σημερινό θέμα αφορά την εσωκομματική αντιπαράθεση με αφορμή όσα δήλωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Γιώργος Σταθάκης. 
Οι συνιστώσες (και ομάδες της πλειοψηφίας) που μετά το Συνέδριο έχουν γίνει υποτίθεται ιδεολογικές τάσεις, αλλά στην ουσία παραμένουν κόμματα μέσα στο κόμμα, κάνουν ξεχωριστές συσκέψεις και λειτουργούν (εσωτερικά) με τον απόλυτο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, αντιδρούν. Δεν είναι παράλογο να ζητήσεις διευκρινίσεις για όσα είπε ο επιστήμονας Σταθάκης για το χρέος και το επαχθές μέρος του. Ούτε είναι παράλογο να διαφωνήσει κανείς εφόσον έχει τεκμηριώσει ένα διαφορετικό ποσοστό από αυτό που υπολόγισε ο βουλευτής Χανίων και υπεύθυνος της αναπτυξιακής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

"Επαναστατικά κλαμπ" υπάρχουν άφθονα στη χώρα. Ο λαός όμως επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ για να σταματήσει η εθνική καταστροφή και να ανασυγκροτήσει τον παραγωγικό ιστό.

ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ κόμματα, όταν μάλιστα βρίσκονται στα πρόθυρα της εξουσίας, αντιμετωπίζουν τα προβλήματα και τις διαφορετικές εκτιμήσεις με αντίστοιχα σοβαρό τρόπο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, οι αντιδράσεις ξέφυγαν από κάθε κανόνα. 
Απορώ μάλιστα πώς ένα βαρύγδουπο μακροσκελέστατο άρθρο για την οικονομική πολιτική που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, του μέλους της Κ.Ε. Πάνου Κοσμά από την ομάδα "Κόκκινο", εκλεγμένου χάρη στην προσχώρησή του στην "Αριστερή Πλατφόρμα", που από ό,τι είδα στο βιογραφικό του δηλώνει δημοσιογράφος, προβλήθηκε πολύ από τον ιστότοπο Iskra και αποστέλλεται μέσω άλλων διαδικτυακών μέσων σε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για να... ξεστραβωθούν.

Τσουβάλιασε λοιπόν ο αρθρογράφος και τον καθηγητή Σταθάκη και τον καθηγητή Μηλιό και τον οικονομολόγο υπεύθυνο της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Δραγασάκη και νομίζει ότι τους έκανε με τα κρεμμυδάκια. 
Το να το νομίζει αυτός δεν θα ήταν ζήτημα. Το να το νομίζει όμως όλη σχεδόν η "ιδεολογική τάση" (και όχι μόνο) στην οποία εντάχθηκε είναι ανατριχιαστικό! 
Ξέρει για παράδειγμα ο αρθρογράφος πόσο είναι το επαχθές χρέος και έχει γνώσεις να το υπολογίσει; Με το κόκκινο βιβλιαράκι, όπως λέγαμε στην εποχή του Μάο, μπορείς να τα απαντήσεις όλα; Ακόμα και εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας μπορείς να κάνεις;

ΑΠΟΡΩ πώς νιώθει το πολιτικό και επιστημονικό (!) ανάστημα για να σημειώνει στο άρθρο του ότι: "Το μείζον είναι ότι (Δραγασάκης, Σταθάκης και Μηλιός) σκιαγραφούν μια γραμμή που οδηγεί κατευθείαν (!) σε μια οδυνηρή ήττα. Πρέπει να δοθεί αποφασιστική μάχη ενάντια στις επικίνδυνες (!) αυτές νέες ιδέες και τη 'μεγάλη αφήγηση' που συνθέτουν", εσείς πώς θα το χαρακτηρίζατε, όταν μάλιστα πίσω από αυτές τις ανιστόρητες προσεγγίσεις... κρύβονται διαπρεπείς απόφοιτοι του σοβαρού -τότε- ΚΚΕ;

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και η προγραμματική του δέσμευση είναι ότι το Μνημόνιο καταργείται αμέσως, αφού άλλωστε είναι ανθρωπίνως αδύνατο να υλοποιηθεί, συζητάμε τους όρους και το ύψος (κούρεμα) της αποπληρωμής του χρέους και καθορίζουμε μονομερώς -αν χρειαστεί- τις δόσεις που μπορούμε να πληρώνουμε χωρίς να θυσιάζουμε τους Έλληνες σε ένα μάταιο σκοπό. 
Μαγκιές με μια τόσο μικρή και αποσαθρωμένη παραγωγικά χώρα μπορείς να κάνεις μόνο στα βιντεοπαιχνίδια. Στον πραγματικό κόσμο, με τους συγκεκριμένους συσχετισμούς, εφόσον ασκείς πολιτική για την κοινωνία, είσαι υποχρεωμένος να κινηθείς σοβαρά και υπεύθυνα ώστε να προστατεύσεις τα συμφέροντα των πολιτών και της χώρας. Εδώ δεν παίζουμε. Εδώ απαγορεύεται να πεις μετά με συγχωρείτε, νόμιζα ότι αυτό που υποστήριζα ήταν σωστό".
ΣΕ ΜΙΑ πρόσφατη παρουσίαση βιβλίου μίλησαν για το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ο Γιάννης Δραγασάκης, η Σοφία Σακοράφα, η Ρένα Δούρου, ο Γιάννης Τόλιος και ο Λεωνίδας Βατικιώτης. Στις κάθετες θέσεις των Τόλιου και Βατικιώτη για άρνηση αποπληρωμής του χρέους ο Δραγασάκης τους ανέφερε, μεταξύ άλλων, ένα ιστορικό παράδειγμα. Όταν οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν την κεντρική εξουσία στη Ρωσία, ο Λένιν αρνήθηκε την αποπληρωμή του χρέους που είχε η χώρα από ...
το τσαρικό καθεστώς. 
Η χώρα μετά από έναν καταστροφικό εμφύλιο και τη μεγάλη αντεπαναστατική εξέγερση της Κροστάνδης είχε σχεδόν καταστραφεί. Η βιομηχανική παραγωγή είχε μειωθεί στο 18% της αντίστοιχης του 1917. Ο συνολικός αριθμός των εργατών είχε μειωθεί στο 43% της προηγούμενης αριθμητικής δύναμής τους. Παράλληλα με τον πόλεμο, το αποτέλεσμα ήταν ο λιμός και οι ασθένειες. Οι νεκροί συνολικά της περιόδου 1918-21 πλησίαζαν τα 9 εκατομμύρια. Μόνο το 1920 ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν από τύφο. Ο διεθνής δανεισμός (1922), καθώς η εξουσία των Σοβιέτ είχε επικρατήσει, ήταν αναγκαίος για την ανοικοδόμηση της χώρας. 

Η συμφωνία έκλεισε με ρύθμιση των χρεών του προηγούμενου καθεστώτος.
ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια η διακυβέρνηση μιας χώρας όπως η η Ελλάδα στις σημερινές συνθήκες είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. "Επαναστατικά κλαμπ" υπάρχουν άφθονα στη χώρα. Ο λαός όμως επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη ευθύνης για να σταματήσει η εθνική καταστροφή και να ανασυντάξει το παραγωγικό δυναμικό δημιουργώντας εθνικό πλούτο και δίκαιη διανομή. Κανείς από τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων δεν ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ για αυτά που νομίζει ο Κοσμάς. Άλλωστε παρόμοιες ιδέες έχουν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ομάδα του Αλέκου Αλαβάνου. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για όσους νομίζουν πως έφτασε η ώρα της επανάστασης. Ας ζητήσουν αυτοτελώς την ψήφο του λαού αν έχουν τα κότσια, εγκαταλείποντας τον εισοδισμό και τις φράξιες σε ένα κόμμα με τόσο σημαντικές, ιστορικές υποχρεώσεις απέναντι στην Ελλάδα και την Ευρώπη.


*πηγή Η Αυγή

2 σχόλια:

  1. Πολλοί ψήφισαν το 2012 ΣΥΡΙΖΑ για αυτά που λέει ο Κοσμάς. Ας είναι. Όπως θέλετε. Δεν θα τον ξαναψηφίσουμε. Αλήθεια, στην Αυγή γιατί δεν τολμάνε να ανοίξουν σχόλια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η λύση είναι μία και από την μία λυπάμαι που το λέω, αλλά απο΄την άλλη είναι το καλύτερο για όλους. Η διάσπαση. Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκα να είμαι σύντροφος με ανθρώπους που κάποτε μιλούσαν "υποτιμητικά¨για εμένα καθώς υποστήριζα τον Συνασπισμό. Ποτέ δεν κατάλαβα, τι κοινό έχουμε με τους Νταβανέλους και τους Κοσμάδες. Για να προλάβω την ερώτηση, γιατί δεν πήγα στην ΔΗΜΑΡ, έβλεπα την ξεφτίλα που ερχότανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU