Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Όλα τα αλέθει ο αγώνας ζωής ή θανάτου του χτες...

του Χρήστου Παπανίκου
του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Ας συμφωνήσουμε για την οικονομία της συζήτησης, ότι μια συμβολική ή τεχνική (προσυμφωνημένη) "μικρή" έξοδος στις αγορές (με την έννοια 5ετούς ή 10ετούς δανεισμού) μπορεί να είναι απαραίτητη κάποια στιγμή ως stress test της οικονομίας και αποτύπωσης σε πραγματικό χρόνο της διαμόρφωσης των επιτοκίων. Ας συμφωνήσουμε επίσης ότι μια τέτοια "έξοδος" είναι ακριβή αλλά αν χρησιμοποιηθούν τα συγκεκριμένα χρήματα για αναπτυξιακές δράσεις μπορεί το κόστος να υπερκαλυφθεί.

Τα παραπάνω σημαίνουν αμέσως αμέσως ότι δεν πρόκειται για κανονική έξοδο στις αγορές και αναδανεισμό του χρέους. Σημαίνει απλά μια κίνηση του τύπου "δοκιμάζω την θερμοκρασία του νερού με το δάκτυλο" - ακόμη κι αν καεί το δάχτυλο, η ζημιά είναι λίγη...
Δεν προκύπτει από πουθενά:
1. Ότι είναι δυνατή η κάλυψη του χρέους με δανεισμό από την αγορά
2. Ότι η ζημιά από το ακριβό επιτόκιο θα καλυφθεί από αναπτυξιακές δράσεις. Στην Ελλάδα του κομματικού κράτους ζούμε...

Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί, κυβέρνησης, ΔΝΤ και Μέρκελ; 


Η κυβέρνηση απειλείται με πτώση. Μόνη της ελπίδα είναι να πουλήσει το παραμύθι ότι δεν θα υπάρξει άλλο μνημόνιο, ότι βγαίνουμε στις αγορές, ότι η ανάπτυξη έρχεται. Το ΔΝΤ και η τρόικα, αναγκαστικά πρέπει να πουλήσουν το ίδιο παραμύθι αφού η αποτυχία των προγραμμάτων τους τους έχει φέρει σε δύσκολη θέση και έχει αναζωπυρώσει τον εμφύλιο με την ΕΕ και την ΕΚΤ που σκέφτονται σοβαρά να φτιάξουν δικό τους νομισματικό ταμείο και ομοσπονδιακού τύπου κεντρική τράπεζα σαν την αμερικάνικη FED. Η Μέρκελ τέλος έχει κάθε συμφέρον να συνεχίσει την όπως όπως στεγανοποίηση του ελληνικού προβλήματος και την μακρόχρονη εξάρτηση της χώρας από τις γερμανικές οικονομικές προτεραιότητες.

Για να συμβούν όλα αυτά όμως, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην ανατραπεί η πολιτική τάξη στην Ελλάδα. Να παραμείνει η κρατικοδίαιτη ελίτ στην εξουσία και να ελέγχει-ευνουχίζει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις μοιράζοντας τον λογαριασμό δεξιά και αριστερά επί δικαίων και αδίκων.
Η διαφαινόμενη εναλλαγή των σημερινών κυβερνώντων με μια κυβέρνηση με πρώτη δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει ένα βασικό πρόβλημα: ενώ δεν είναι κατ΄ανάγκη τεράστιο πρόβλημα για τους διεθνείς εταίρους και χρηματοδότες μας (έχουν έτοιμα σενάρια και γι αυτήν την περίπτωση - και όχι κατ΄ανάγκη αντιπαράθεσης) είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για το ντόπιο ολιγαρχικό σύστημα των κρατικοδίαιτων παρασίτων. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει υπογράψει (ακόμη;) την συνηθισμένη ομερτά μεταξύ εκείνων που φεύγουν και εκείνων που έρχονται - για μη ευθύνη, παραγραφή, μη έλεγχο κλπ...
Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζοντας έστω και συχνά με λάθος τρόπο και αρκετή συντεχνιακή κρατικιστική λογική την ανάγκη αλλά κυρίως την πιθανότητα αλλαγής της οικονομικής πολιτικής, το άνοιγμα στους ...
μη ημετέρους επιχειρούντες, την επικράτηση της λογικής για το ποιοι πληρώνουν και ποιοι όχι, την ρύθμιση των χρεών νοικοκυριών και μικρομεσαίων και την επιβίωση του κοινωνικού κράτους, είναι υποχρεωμένος μέσα σε μια διεθνή οικονομική δυσπραγία να αναζητήσει χρήματα από τον παρασιτικό τομέα της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και των δικτύων καταλήστευσης του δημοσίου πλούτου. Είναι αναγκασμένος δηλαδή να ξηλώσει το σύστημα διαπλοκής της μεταπολίτευσης και να κυνηγήσει ανηλεώς τα λαμόγια που πλούτισαν από τις σχέσεις τους με το κομματικό κράτος και τον παλιό δικομματισμό - και τότε θα υλοποιηθεί το σύνθημα "ένα δυο τρείς πολλοί τζοχατζόπουλοι" με ανυπολόγιστες συνέπειες για το "σύστημα" που κυβερνά την Ελλάδα μεταπολιτευτικά και την χρεοκόπησε εντέλει.

Για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι λοιπόν ζήτημα επιβίωσης να μην γίνει καν εναλλαγή στην εξουσία: το σύνθημα είναι "η ζωή μου ο θάνατός σου (ΣΥΡΙΖΑ)".
Έτσι παρακολουθούμε καθημερινά την αγωνιώδη προσπάθεια να παρουσιαστεί μια άλλη πραγματικότητα από εκείνη που ζούμε: στην αγορά πχ δεν υπάρχει πια ζήτηση με αποτέλεσμα ότι δεν είναι για εξαγωγή απλά να μην έχει αγορά να απευθυνθεί. Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ όμως λέει: η ανάπτυξη έρχεται! Από που;;
Οι επιχειρήσεις κλείνουν πλέον όχι μόνο από την γραφειοκρατία του Δημοσίου (στην οποία δεν έχει αλλάξει τίποτα) αλλά από έλλειψη πελατών. Ακόμη και όσες επιχειρήσεις ξεπερνούν το όριο της βιωσιμότητας λόγω κάποιων συγκυριών πρόσκαιρα ευνοϊκών, σύντομα υποκύπτουν από το βάρος της φορολογίας και της εισ-φορολογίας.
Το όνειρο και οι υποσχέσεις ανάπτυξης από μια πολιτική που κινείται στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση είναι τουλάχιστον προκλητικές - αλλά στα υπουργεία καίνε ήδη φακέλλους και νόμοι μη ευθύνης ψηφίζονται προληπτικά και καθημερινά.

Το ερώτημα είναι: πόσο μπορεί ο λαός να επηρεαστεί από μια οφθαλμοφανώς αναντίστοιχη με την πραγματικότητα που ζει ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ; Όντας οφειλέτης ληξιπρόθεσμων που του φόρτωσαν, χρεωμένος ως το κόκαλο και το κόκαλο των παιδιών του, χωρίς δουλειά ή ελπίδα για δουλειά, χωρίς γιατρό, ρεύμα ή και φαγητό; 
Εδώ είναι το στοίχημα όσων έζησαν και πλούτισαν παρασιτώντας το Δημόσιο τόσα χρόνια. Και είναι ένα δύσκολο στοίχημα. Θα χρειαστούν ολόκληρη την βοήθεια, ο ένας του άλλου και μαζί των διεθνών εταίρων τους στην λεηλασία και την μίζα. Και πάλι δύσκολο μοιάζει να επιτύχουν την λοβοτομή σε ένα λαό που βράζει καθημερινά στην δυστυχία του.
Οι επόμενες μέρες θα είναι γεμάτες από εξόδους στις αγορές, νίκες του Σαμαρά και του Στουρνάρα, δικαίωση του Βενιζέλου και δαιμονοποίηση οποιουδήποτε έχει απλά αντίθετη άποψη ή τολμά να δείχνει την πραγματικότητα και να απορεί... 
Τα σκληρά παιχνίδια με την ΧΑ, οι ακροδεξιές συμμαχίες, οι μονταζιέρες και τα τρολ με δελτία παροχής έχουν ήδη ενεργοποιηθεί - η απόλυτη ταύτιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε όλα, η συνέργεια των χρηματοδοτούμενων μέσω του κομματικού κράτους (που έχει τον έλεγχο του ΕΣΠΑ) δημοσκοπικών εταιριών και η αφόρητη εκστρατεία των δανειοδοτούμενων κατ΄εξαίρεση, χρεοκοπημένων ΜΜΕ από τις χρεοκοπημένες και υπό δημόσιο και κομματικό έλεγχο τράπεζες έχουν πιάσει κόκκινο. Και αξιοποιούν υπαρκτές ή όχι αδυναμίες ενός θολού προεκλογικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ που είναι όμηρος της αδήριτης ελληνικής πραγματικότητας ότι "χωρίς λαϊκισμό δεν βλέπεις εξουσία"...

Τώρα, το τι πρόγραμμα έχουν οι αυτοδιοικητικοί υποψήφιοι ή τι Ευρώπη θέλουμε για τα επόμενα 5 χρόνια κανέναν δεν τον αφορά: όλα τα αλέθει ο αγώνας ζωής και θανάτου του χτες...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU