Μπαλτάκος και υιός: και η συγκίνηση έπεφτε, στρέιτ θρου... (#όταν έκλαψε ο Άδωνης)

του Βαγγέλη Παπαβασιλείου

Δεν θα αναπαράγουμε το βίντεο της ντροπής (προφανώς υπάρχουν και άλλα).

Δεν θα δεχτούμε τις δικαιολογίες της κυβέρνησης ότι ήταν δική του πρωτοβουλία (του γγ της κυβέρνησης) και ο "κολλητός" του πρωθυπουργός δεν ήξερε τίποτα. Γνωρίζουμε πως στεγανοποιείται το "σύστημα" σε τέτοιες περιπτώσεις.

Η λερναία ύδρα της ακροδεξιάς γιγαντώθηκε επί των κυβερνήσεων που την χάιδευαν, που συνομιλούσαν μαζί της, που την χρησιμοποιούσαν (νόμιζαν) για να παραμείνουν στην εξουσία.
Τώρα τους χρησιμοποιεί αυτή.

Η ουσία είναι ότι το κομματικό κράτος ζει και βασιλεύει. Χωρίς νομιμοποίηση, αντίθετα με την λαϊκή εντολή στήνει και υλοποιεί σενάρια αυταρχικής παραμονής στην εξουσία με την βοήθεια της δεξαμενής των ακροδεξιών. Την καβάτζα αυτή εκείνοι την δημιούργησαν με την ανοχή στις εγκληματικές ενέργειες και τον ρατσιστικό πόλεμο στους μετανάστες που συστηματικά εφάρμοζαν οι νεοναζί την ώρα που στα φίλια ΜΜΕ γινόντουσαν life style ανάγνωσμα... Τώρα το φίδι δαγκώνει το χέρι που το τάιζε.

Σε μια χώρα ευρωπαϊκή, η κυβέρνηση παραιτείται όταν ο αντ΄αυτού (του πρωθυπουργού) γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου πιάνεται επ΄αυτοφόρω να συναλλάσσεται με τους νεοναζί. Ή όταν ο υιός του, δέρνει μέσα στην Βουλή βουλευτές και διαφεύγει προστατευόμενος. Και η ανανέωση της λαϊκής εντολής είναι μονόδρομος.

Αλλά αυτό που δεν είναι μονόδρομος είναι η νομιμοποίηση της ιδεολογικής κυριαρχίας της ακροδεξιάς στο κυβερνητικό επίπεδο. Η "συγκίνηση" του ακροδεξιού υπουργού Γεωργιάδη για την δικαιολογημένη "παραφορά" του υιού Μπαλτάκου είναι ενδεικτική... ενός στυλ και μιας κουλτούρας εξουσίας της Πολιτικής Άνοιξης και του Δικτύου 21 "στα πράγματα". Με Βορίδη κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ, με ΛΑΟΣ τροφοδότη υποψηφίων, με Μπαλτάκο γγ υπουργικού συμβουλίου, με τον εθνικιστή Φαήλο Κρ., σύμβουλο και φίλο, με Χρ. Λαζαρίδη ανανήψαντα αριστερό ως ιδεολογικό "καθοδηγητή". Μια κατάσταση "Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα" δλδ στην θέση της συντηρητικής παράταξης του Κ.Καραμανλή.

Το άρθρο θα μπορούσε να επιγράφεται "Όταν έκλαψε ο ακροδεξιός". Αλλά αυτό που ζούμε είναι ήδη εφιάλτης και τα απομεινάρια της κεντροαριστεράς, έχουν μια τελευταία ευκαιρία να σταθούν από δω ή από κεί - δεν σηκώνει χιουμοριστικό στρίβειν δια της καταγγελίας. Είναι η ώρα της απόδειξης.

ΑΣ