Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Τέτοια "σταθερότητα"; Όχι, ευχαριστώ!

Ο κ. Δένδιας, παραμένει στην κυβέρνηση και μάλιστα αναβαθμίζεται σε υπουργό
Ανάπτυξης ως «πετυχημένος». Εδώ γελά με αίτηση ασύλου... (στοχευμένη πλάκα
για τις "επιτυχίες" του ...στο μεταναστευτικό - η αίτηση φέρει το όνομά του...)
Στην Ελληνική εκδοχή του free market capitalism φαίνεται πως δικαίωμα στην ανάπτυξη έχουν όλοι, αρκεί να είναι άντρες, λευκοί, ετεροφυλόφιλοι και πλούσιοι, κι αν όχι πλούσιοι, τότε κομματικά οργανωμένοι...


του Κωνσταντίνου Αλεξάκου*

Γράφαμε πριν λίγο καιρό πως οι δημοσιογράφοι δεν κάνουν τη δουλειά τους (1), αλλά τελικά δεν είναι μόνοι, και μάλλον κακώς τους απομονώσαμε. Μοιάζει να μην την κάνουν ούτε καν οι τεχνοκράτες, τελικά, σαν τον κ. Στουρνάρα. 


Ένα μήνα πριν τις εκλογές υπήρξε ευρωπαϊκή έκθεση για το ελληνικό πρόγραμμα που έλεγε περίπου όσα λέει και μετεκλογικά το ΔΝΤ, χωρίς να προκαλέσει τα εγχώρια δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών. Οι δημοσιογράφοι, ακόμα κι αν δεν ξεκοκαλίζουν τις ξένες εφημερίδες και πηγές, μπορούσαν να έχουν δει το σχετικό άρθρο στους FT (2) με τίτλο: «Greece warned of €14.9bn financing gap». Προφανώς θεώρησαν πιο χρήσιμο το να περάσουν το χρόνο τους αναδεικνύοντας κάθε παραπολιτική ανοησία, αντί να ελέγξουν όσα έλεγε η κυβέρνηση προεκλογικά περί success story και μη αναγκαιότητας για περαιτέρω μέτρα. 

Η έκθεση δεν απασχόλησε ούτε τον "τεχνοκράτη" υπουργό των οικονομικών, κ. Στουρνάρα, που πήγε μυστικά στο Παρίσι να συναντήσει την κ. Λαγκάρντ για να πάρει παράταση στην δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ για να μη χαλάσει η ευφορία του ανασχηματισμού και να γίνει η αποχώρηση του προς την Τράπεζα της Ελλάδος χωρίς ήσσονος σημασίας συννεφάκια. Τον κ. Στουρνάρα που φαίνεται πως ζήτησε εκ μέρους του Πρωθυπουργού την παραίτηση ενός πραγματικού τεχνοκράτη, του Χάρη Θεοχάρη, επειδή λειτούργησε θεσμικά παραγνωρίζοντας το όποιο πολιτικό κόστος. 

Κατόπιν αυτών, η τοποθέτηση του στην Τράπεζα της Ελλάδος μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλέσει, ενώ δεν διασφαλίζει ούτε στο ελάχιστο πως δεν θα συνεχίσει τα πολιτικά παιχνίδια του προκατόχου του, του κ. Προβόπουλου, που «έχασε» τα σημάδια της χρεοκοπίας μαζί με τους δημοσιογράφους της χώρας. 

Παράλληλα είχαμε προχθές το σχέδιο Βενιζέλου για την έξοδο από την κρίση (3), το οποίο περιλαμβάνει την έκδοση ομολόγων αξίας 25 δισεκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να αποπληρωθεί το ΔΝΤ και «να φύγει η Τρόικα». Αυτό είναι το πρόβλημα σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, η Τρόικα, και είναι διατεθειμένος να δεχτεί πολλαπλάσιο επιτόκιο στο ήδη μη βιώσιμο χρέος μας ως λύση! 

Δεν είναι πρόβλημα ότι παραμένουν σχεδόν αλώβητα όλα τα εμπόδια στην εγχώρια επιχειρηματικότητα, και άρα ουδείς επενδύει με σαφή συνέπεια την αύξηση της ανεργίας, την πτώση του ΑΕΠ και την επιδείνωση της σχέσης χρέους/ΑΕΠ. 

Δεν είναι πρόβλημα η διαγραφή των ποινικών ευθυνών (4) για εμπλεκόμενους στα εξοπλιστικά και η διαγραφή των ποινικών ευθυνών για τα μέλη των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ν.4254/2014). 

Δεν είναι πρόβλημα ότι έγιναν εκλογές κάτω από ψευδή εικόνα «επιτυχίας» και πλήρη άρνηση των νέων μέτρων που με βεβαιότητα θα επιβληθούν. 

Δεν είναι πρόβλημα ότι η κυβέρνηση έκανε εκλογές υπό την εποπτεία ενός υπουργού Εσωτερικών που στρέβλωσε τις διατάξεις του Καλλικράτη μεταθέτοντας τις ευρωεκλογές στη δεύτερη Κυριακή για να εξυπηρετήσει μικροκομματικούς σχεδιασμούς. Και μάλιστα με σταυρό προτίμησης που ήταν δεδομένο πως θα ευνοήσει τους τηλεοπτικούς πανελίστες της πολιτικής (το προβλέψαμε (5) όταν εξαγγέλθηκε, και δυστυχώς τα αποτελέσματα μας επαλήθευσαν με το χειρότερο τρόπο). 

Δεν είναι πρόβλημα ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης φέρεται να μην απέστειλε «πάραυτα» δικογραφία του Αρείου Πάγου εναντίον του κ. Μιχελάκη (6) μέχρι να τελειώσουν οι εκλογές και να απομακρυνθεί ο υπουργός από την κυβέρνηση χωρίς εκλογικό κόστος. Οι υπουργοί βέβαια αρνούνται κατηγορηματικά τις κατηγορίες, και έχουν κατατεθεί και σχετικές μηνύσεις που θα εκδικαστούν σε άλλο χρόνο… 

Δεν είναι πρόβλημα ότι δόθηκε άσυλο σε Αφρικανό πολίτη από το Βέλγιο για να τον προστατεύσει από όσα του συνέβαιναν στη χώρα μας, όχι στην πατρίδα του, επειδή η ΕΛΑΣ επιβάρυνε τη θέση του αντί να του προσφέρει την προστασία που όφειλε από τη Χρυσή Αυγή. 

Δεν είναι πρόβλημα ότι ο κ. Δένδιας φωτογραφήθηκε εχθές χαχανίζοντας με την «πλάκα» που του επιφύλασσαν οι υπηρεσίες του, μία αίτηση ασύλου (7) σαν αυτές που ζητούσαν οι πνιγμένοι μετανάστες, και όσοι άλλοι κακοποιούνται καθημερινά από κράτος (υπηρεσίες & σώματα ασφαλείας) και παρακράτος (ΧΑ). 

Δεν είναι πρόβλημα ότι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο κ. Δένδιας, παραμένει στην κυβέρνηση και μάλιστα αναβαθμίζεται σε υπουργό Ανάπτυξης ως «πετυχημένος». 

Δεν είναι πρόβλημα ότι ο κ. Βαρβιτσιώτης βλέπει διεθνείς συνωμοσίες (8) αντί για κόσμο που πνίγεται καθημερινά στις θάλασσες μας – άνθρωποι που φτάνουν στις όχθες μας αιτούντες άσυλο και μια καλύτερη ζωή. 

Δεν είναι πρόβλημα, ότι η κυβέρνηση αυτή έχει δηλώσει από το 2012 πως «δεν ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα» και το αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία. 

Το πρόβλημα είναι η Τρόικα, σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο και την κυβέρνησή του, και το ότι ζητάει σε κάθε νέα έκθεση αυτά που ζητούσε και στην προηγούμενη, όσα έχουμε υπογράψει δηλαδή, και όχι το μπάζωμα των παραλιών ή το πρόωρο κλείσιμο της Βουλής για να περάσουν νέα μέτρα στα μουλωχτά (οι βουλευτές στα θερινά τμήματα ψηφίζουν μέσω αντικαταστατών, κάτι που καθιστά την όποια παρέκκλιση από την κομματική γραμμή σχεδόν αδύνατη). Έτσι «ελέγχει» την κυβέρνηση ο κ. Βενιζέλος, έτσι αντιλαμβάνεται το «προοδευτικό πρόσημο», και εν τέλει την σταθερότητα. 

Μόνο που τέτοια «σταθερότητα» ούτε αναπτυξιακή μπορεί να είναι, ούτε Ευρωπαϊκή είναι. Γκρεμός είναι, και δρόμος χωρίς επιστροφή, και ο λόγος είναι απλός:

Στη δυτική εκδοχή του καπιταλισμού του πρώτου κόσμου η ανάπτυξη βασίζεται σε μία υπόσχεση αυτοεκπλήρωσης, μία υπόσχεση προς κάθε έναν πολίτη πως μπορεί να δημιουργήσει ανεξαρτήτως ...
φύλου, σεξουαλικού προσδιορισμού, κοινωνικής και οικονομικής τάξης, τόπου γέννησης, χρώματος επιδερμίδας, αναπηρίας και λοιπά. 

Στην δε Ευρωπαϊκή εκδοχή υπάρχει και μία επιπλέον υπόσχεση, αυτή του κοινωνικού κράτους που θα σταθεί δίπλα σε όποιον ατυχήσει μειώνοντας έτσι την αγωνία του πολίτη, αφού η όποια αποτυχία δεν θα σημάνει προσωπική καταστροφή για το άτομο και τους εξαρτημένους από αυτό οικείους. Τα παιδιά του θα βρουν αξιοπρεπές δημόσιο σχολείο, θα μπορέσουν να πάνε πανεπιστήμιο, ενώ οι παροχές υγείας θα είναι διαθέσιμες ανεξαρτήτως εργασιακής ή οικονομικής συγκυρίας. 

Είναι αδύνατον να εκπληρωθεί μία τέτοια υπόσχεση με παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αφού η όποια παρέκκλιση θα σημάνει αυτόματα αποκλεισμό της όποιας κοινωνικής ομάδας

Δεν είναι αφηρημένο concept τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά όρος και για την οικονομική ευημερία του κοινωνικού συνόλου και της κάθε εθνικής οικονομίας. Όπως όρος είναι η διαφάνεια, η λογοδοσία και η αφαίρεση κάθε γραφειοκρατικού/νομικού εμποδίου προς όποιον ζει και δραστηριοποιείται σε μία κοινωνία. 

Το ελληνικό μοντέλο, αυτό που επιχειρεί να αλλάξει η «κακιά Τρόικα» ζητώντας την άρση των μυριάδων περιοριστικών διατάξεων μέσα από μεταρρυθμίσεις, λειτουργεί διαφορετικά με προφανείς ευθύνες στην κρίση. Εδώ λέμε πως δικαίωμα στην αυτοεκπλήρωσης έχουν όλοι, αρκεί να είναι άντρες, λευκοί, ετεροφυλόφιλοι, πλούσιοι, κι αν όχι πλούσιοι τότε κομματικά οργανωμένοι για να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη (ή την Πύλο). 

Η εμμονή Σαμαρά και Βενιζέλου στη διατήρηση αυτού του προβλήματος είναι καταστρεπτική, ενώ η λεγόμενη σταθερότητα τελικά σημαίνει συντήρηση. Η όποια αποτυχία της Τρόικας βρίσκεται αλλού και έχει να κάνει με την απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων και του κοινωνικού κράτους, με όρους τρίτου κόσμου (στη Γερμανία δεν θα περνούσαν κάποια από τα δημοσιονομικά μέτρα που πέρασαν εδώ) ενώ δέχεται ως ισοδύναμα μέτρα προτάσεις της ελληνικής πλευράς που σίγουρα είναι κατά του δημοσίου συμφέροντος και του ευρωπαϊκού μοντέλου
Έχει νομιμοποίηση να ασκήσει πολιτική εξουσία μέσω ελέγχου των αποφάσεων της κυβέρνησης υπέρ του ενός ή του άλλου μέτρου; Προφανώς και όχι. Αλλά στην πολιτική υπάρχουν μη δεσμευτικοί τρόποι άσκησης πίεσης, όπως η δημοσιοποίηση του σκεπτικού πίσω από μία σωστή ή λάθος επιλογή. 
Παρενθετικά μία τέτοια απορία: Μπορεί να εξηγήσει κάποιος γιατί πουλήσαμε τον Αστέρα της Βουλιαγμένης συμπεριλαμβανομένης της ακτής μέχρι το Λαιμό με όρους δημοσίου συμφέροντος; Η Εθνική Τράπεζα που είχε τις μετοχές πήρε τα χρήματα και τα «επένδυσε» σε ένα ερειπωμένο γυάλινο ουρανοξύστη στην Κωνσταντινούπολη, οπότε το πρόβλημα δεν ήταν η ελάφρυνση του χαρτοφυλακίου ακινήτων της. Προσπαθώ να βρω μία εξήγηση που να μην δικαιολογεί την πώληση του Παρθενώνα, ως πολιτιστικού και τουριστικού αξιοθέατου που θα ζήσει ένδοξες μέρες στα χέρια Άραβα επενδυτή. Όποιος μπορεί να βοηθήσει στη φόρμα σχολίων. 

Είναι προφανής η έλλειψη θέλησης ή κατανόησης του εγχειρήματος από το σημερινό πολιτικό σύστημα, και αυτό ισχύει τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για την αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ. Για να αντιστρέψω το παλιό Σημιτικό τσιτάτο που έβλεπε το πρόβλημα αποκλειστικά την κοινωνία: «αυτοί είναι» το πολιτικό σύστημα και δεν αλλάζουν. Η μόνη ελπίδα είναι να ασκηθεί πίεση με την ψήφο. Στις τελευταίες εκλογές το 38% που δόθηκε σε μισαλλόδοξους (ΝΔ, ΧΑ, ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ), ενώ το 31% (ΝΔ, Ελιά) δόθηκε σε μία ανοιχτά μισαλλόδοξη και αντιευρωπαϊκή κυβέρνηση που παραποιεί την πραγματικότητα με την αρωγή των ΜΜΕ, για να κρατήσει τη χώρα στο αποτυχημένο παρελθόν. 

Υπάρχει λύση στην αντιπολίτευση; 

Για την ώρα όχι, αλλά αν μη τι άλλο μοιάζουν πιο αφοσιωμένοι στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα και τις διακρίσεις, και αυτό είναι μία αρχή για να ακολουθήσει μία ρεαλιστικότερη εκδοχή του τι σημαίνει οικονομική ανάπτυξη με όρους δημοκρατίας και ισότητας, αντί πολιτικού αυταρχισμού και οικονομικής ολιγαρχίας.



*Πηγή : Andro.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU