Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Η στρατηγική της "πολύ καυτής πατάτας" και ο ΣΥΡΙΖΑ


Αναμένεται λογικά, αποφασιστικό και έγκαιρο άνοιγμα της Αριστεράς σε όσες εθνικές και αστικές δυνάμεις επιθυμούν "ζωή ξανά" σε αυτόν τον τόπο...

"Αριστερή παρένθεση" εν όψει;

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου       
από το tvxs.gr*
Το επικρατέστερο εναλλακτικό σενάριο πλέον -για την συγκυβέρνηση- είναι εκείνο της "αριστερής παρένθεσης"... τουλάχιστον για την ΝΔ που δεν έχει τα ζόρια του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ που κινδυνεύει να γίνει εξωκοινοβουλευτικό κόμμα. Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης του τάλεγε του Σαμαρά καιρό - αλλά εκείνος δεν άκουγε (από πολιτικό εγωισμό;) - "εγώ δεν χάνω από τον Τσίπρα"... Ήρθε όμως το τσάι και η συμπάθεια της Μέρκελ να τον προσγειώσει - οι δανειστές θέλουν κάποια από τα χρήματά τους πίσω και με τον Σαμαρά μοιάζει πια πολύ δύσκολο: ένα τρίτο, ένα τέταρτο κι ένα πέμπτο μνημόνιο δεν αποφεύγονται στην λογική Σόιμπλε που σώνει το παιχνίδι στο παρά πέντε πάντοτε - αλλά κι εκείνος δεν αντέχει άλλο την ανικανότητα Σαμαρά να εφαρμόσει "σωστά" το μνημόνιο. Γι αυτό και το "μουλάρωμα" της τρόικας στα 1000 προαπαιτούμενα...
Η επιλογή της "αριστερής παρένθεσης" είναι πια η μόνη εναλλακτική. Αν αφήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να ολοκληρώσει την ωρίμανσή του στον ρεαλισμό και να ενσωματώσει και ικανές βοηθητικές δυνάμεις, δεν θα πρόκειται για παρένθεση αλλά για οκταετία. Για να πετύχει το σενάριο απαιτεί ορισμένα πράγματα: ηρωική έξοδο της κυβέρνησης, πρόωρες εκλογές χρεωμένες στην αδιαλλαξία της τρόικας και παράδοση στον ΣΥΡΙΖΑ όσο γίνεται πιο ...καυτής πατάτας. Τόσο καυτής που να εξεγείρει τις συνιστώσες απέναντι στον ρεαλισμό της ηγετικής ομάδας, τους απογοητευμένους ψηφοφόρους απέναντι στον όλο ΣΥΡΙΖΑ και τέλος να κάνει την επιστροφή Σαμαρά αναγκαία και εφάμιλλη εκείνης του "εθνάρχη"... 
Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια - και ο ΣΥΡΙΖΑ ηττημένος πριν προλάβει να κλείσει εξάμηνο και οι δελφίνοι/ες της ΝΔ στην γωνία! Ίσως και ...τρία τρυγόνια με την αναμενόμενη εξουδετέρωση και του ενοχλητικού Βενιζέλου και αυτού του ΠΑΣΟΚ που όλο ζητάει, ζητάει... (δεν κοιτάει την κατάστασή του)

Πρόωρες εκλογές λοιπόν το συντομότερο... πριν χρεωθεί η συγκυβέρνηση 100% την ανθρωπιστική κρίση, την παραγωγική κρίση και την αναπτυξιακή αποτυχία.

Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι θα τσουρουφλιστεί με την πατάτα που θα παραλάβει. Και το γνωρίζει. Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να περιμένει τους ελέγχους για τα πεπραγμένα του πελατειακού παρασιτικού συστήματος ΝΔ ΠΑΣΟΚ της 40ετίας και την διαδικασία αναζήτησης και είσπραξης των "λεφτών που -πράγματι- υπάρχουν". Ζητάει λύσεις τώρα - σε ένα δύσκολο περιβάλλον, με κατεστραμμένη την παραγωγική μηχανή, με μια δύσκολη διαπραγμάτευση με τους εταίρους (που θα γίνει αληθινά για πρώτη φορά - δεν υπάρχει εμπειρία), με ελάχιστες διαθέσιμες εσωτερικές εναλλακτικές λύσεις - υπαρκτές μεν αλλά που απαιτούν ενότητα, συνεργασία, συλλογικότητα και ευφυΐα για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας. 

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν; Είναι η "αριστερή παρένθεση" καταδικασμένη να πετύχει ως σενάριο; Είναι η πατάτα τόσο πολύ καυτή που κανείς πια δεν μπορεί να την πάρει στα χέρια του; Και ο ΣΥΡΙΖΑ, η μόνη ρεαλιστική πολιτική εναλλακτική σήμερα θα μείνει από καύσιμα και συμμαχίες ελλείψει χρόνου προετοιμασίας και αφομοίωσης της νέας νοοτροπίας;

Και ναι και όχι. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

1. Κατ΄αρχήν η αποτυχία Σαμαρά Βενιζέλου είναι δεδομένη και συντριπτική. Όχι στην εφαρμογή του μνημονίου γιατί αυτό το μνημόνιο, όπως τουλάχιστον το προωθούν οι της τρόικας, δεν εφαρμόζεται. Είναι σαν να σκάβεις τον λάκκο σου περιμένοντας την χαριστική βολή. Ακόμη και οι πιο καλόπιστοι/ες υποστηρικτές και υποστηρίκτριές του ως λογικής έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι τουλάχιστον απαράδεκτο στην κυριολεξία του: μονοδιάστατο στην (γερμανική) λογική της ακραίας λιτότητας που σκοτώνει την ανάπτυξη - στην λογική των προσχηματικών μεταρρυθμίσεων που έχουν απορυθμίσει τα πάντα. Και στην συνενοχή του με το παλιό πολιτικό σύστημα της χώρας που προθυμοποιήθηκε να το "εφαρμόσει" για να σωθεί το ίδιο και να διαγραφούν οι ευθύνες του για το παρελθόν.
Ένα τέτοιο μνημόνιο και μια τέτοια συγκυβέρνηση είναι επιζήμια και καταστροφικά για την χώρα, ακόμη και για κάθε ημέρα ή ώρα που περνάει...

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει μεν προς την εξουσία αλλά μοιάζει να είναι αυτό κυρίως και οι μεγάλες προσδοκίες ανακούφισης από την ανθρωπιστική κρίση που τον κρατούν ενωμένο και συνεκτικό. Η εσωτερική αντιπολίτευση περιορίζεται να υπενθυμίζει τις ψηφισμένες διατυπώσεις απέναντι στις ρηξικέλευθες τροποποιήσεις που επιχειρεί συνεχώς η ηγετική ομάδα προσαρμοζόμενη στην συνειδητοποίηση των δυσκολιών. Οι ψηφοφόροι που "δίνουν" τελικά την εξουσία, ακόμη και την αυτοδυναμία σε ένα κόμμα δεν είναι και το καλύτερο κομμάτι του εκλογικού σώματος όσον αφορά και την στήριξη των επιλογών τους - στην πραγματικότητα είναι το κομμάτι που "γέρνει" συνεχώς με το κάθε φύσημα του πολιτικού αέρα και εκείνο που θα κληθεί από την ΝΔ να ρίξει ως "παρένθεση" την κυβέρνηση -που εκείνο ανέβασε- χτυπώντας τις κατσαρόλες... 

Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; 

Όλα εξαρτώνται από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του. Η δική τους στάση θα καθορίσει τις εξελίξεις - μαζί φυσικά με τις ρεαλιστικές προσαρμογές της πολιτικής του και της διαπραγμάτευσης για μιαν άλλη ευρωπαϊκή πολιτική συνολικά για το χρέος. Η δική τους στάση όμως είναι ο κρίσιμος παράγοντας: η ελληνική Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξανοιχτούν στο πέλαγος της διαχείρισης μιας χρεοκοπίας που δεν φέρουν μεν ευθύνη αλλά που είναι εδώ, παγιωμένη και καταθλιπτική - και που έχει πάρει χαρακτηριστικά μονιμότητας λόγω της 4ετούς εφαρμογής των αποτυχημένων πολιτικών τρόικας-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Περίοδος χάριτος στην πείνα και το κρύο δεν υπάρχει... 

Υπάρχουν όμως ακόμη δυνάμεις στην κοινωνία. Πατριωτικές (με την καλή έννοια...), αφιλοκερδείς (όχι ανόητες, αλλά που βάζουν τη δουλειά και το αποτέλεσμα σε πρώτη μοίρα), δημιουργικές (όχι για την επιβίωση του κομματικού τους χώρου αλλά της χώρας), πεισμωμένες (να αλλάξει κάτι), ευφυείς (όχι στην λαμογιά αλλά την καινοτομία), ρηξικέλευθες (στο να μεταφέρουν την εφαρμοσμένη κοινή λογική ΚΑΙ στην χώρα μας, την δημόσια διοίκηση, τους θεσμούς και την επιχειρηματικότητα), αριστερές (στην ουσία και όχι το δόγμα). Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να κληθούν σε πανστρατιά - όχι οι στρατιές των "επωνύμων", ηθοποιών και δημοσιογράφων των ΜΜΕ, διασκεδαστών και κολλητών, αναρριχητικών φυτών που ξεράθηκε ο ξενιστής τους, επαγγελματιών της πολιτικής αλλά καμιάς άλλης ειδικότητας...

Και αυτό το κάλεσμα, όπως και η επίτευξη συμμαχίας και συνεργασίας με κάθε πολιτική δύναμη που θέλει να προσφέρει στην αναγέννηση/ανασυγκρότηση της διαλυμένης κοινωνίας και παραγωγής μας διαθέτοντας το δυναμικό και τις προτάσεις της, είναι δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ να τα υλοποιήσει. Αν το κάνει, ένα νέο ανθρώπινο δυναμικό και μια νέα συνεργατική σχέση με το κράτος, το Δημόσιο και την υγιή επιχειρηματικότητα θα αναδυθεί - αν δεν το κάνει, οι τυφλές δυνάμεις του ρεβανσισμού θα κερδίσουν από άλλη μια παρένθεση στο καταστροφικό τους έργο. Και θα μονιμοποιήσουν την εξουσία τους για πολλές δεκαετίες αλλά κυρίως τον χαρακτήρα της χώρας μας ως μη-αναστρέψιμης αποικίας χρέους.

Ο πολιτικός χρόνος είναι ήδη πυκνός. Το ραντεβού της Αριστεράς "με την ιστορία", συγκεκριμένα όμως, με την οικονομική κρίση, την οικολογική κρίση και το αίτημα ανθρωπιάς και "ζωής ξανά", έφτασε και κανένας μικροκομματισμός δεν συγχωρείται πλέον - ούτε καν σαν σκέψη.

Το πεπόνι και το μαχαίρι σύντομα θα είναι στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ
΄


*πηγή tvxs.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU