Και τώρα, το πικρό ποτήρι των εκλογών...

Τσίπρας: ψήφος για ΠτΔ=ψήφος για μέτρα

Η (αναμενόμενη) έγκριση του προϋπολογισμού με αριθμό βουλευτών πολύ κάτω των 180-απαραίτητων για την εκλογή ΠτΔ από αυτήν την Βουλή, φέρνει μπροστά στην συγκυβέρνηση το πικρό ποτήρι της επόμενης και τελευταίας δοκιμασίας: της έναρξης των διαδικασιών για νέο ΠτΔ αμέσως μετά τις γιορτές.

Η συγκυβέρνηση δεν θέλει να βιαστεί αλλά δεν μπορεί και να αργήσει. Η τρόικα ζητά συνθήκες πολιτικής σταθερότητας, το ίδιο και οι "αγορές". Το ίδιο ζητά και η αντιπολίτευση, έχοντας επιβεβαιωθεί στην διαπίστωση της δυσαρμονίας λαϊκής βούλησης και οριακής και νόθας (λόγω μπόνους και μόνο) κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Το ζήτημα πρέπει να επιλυθεί άμεσα.

Το δημοκρατικό πολίτευμα αυτούς τους κανόνες έχει. Διαπραγματεύσεις στο όνομα του λαού για κρισιμότατα θέματα όπως το χρέος, μπορούν να κάνουν μόνο δυνάμεις με νωπή λαϊκή εντολή ή τουλάχιστον επικαιροποιημένη και νομιμοποιημένη από ενδιάμεσες εκλογές - πράγμα που δεν συνέβη. Επίσης, μια κυβέρνηση που ούτως ή άλλως, δεν εκτέλεσε τις προεκλογικές της διακηρύξεις αλλά κάτι τελείως διαφορετικό ακολουθώντας εντολές της τρόικας - που η ίδια έχει παραδεχθεί ότι ήταν λάθος... - δεν νομιμοποιείται εφόσον και εκεί έχει αποτύχει δραματικά στις προβλέψεις της και τα κατά καιρούς προπαγανδιζόμενα success story, να συνεχίσει χωρίς να ρωτήσει τους Πολίτες της χώρας αν συμφωνούν. 

Η χώρα, είναι φανερό, δεν έχει λόγο και βιώσιμες προτάσεις υπό την συγκυβέρνηση. Απλά, εκτελεί εντολές ενός αποτυχημένου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής - και συνεχίζει να το κάνει, μόνο και μόνο γιατί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσπαθώντας να προστατεύσουν το πολιτικό τους προσωπικό από τον έλεγχο των πεπραγμένων του και το πελατειακό κομματικό κράτος από την κατάρρευση, δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο παρά να περάσουν κάθε μέτρο που τους υπαγορεύουν τα email της τροϊκανής γραφειοκρατίας, όπως όπως. Κι επειδή οι υποσχέσεις τους έχουν συντριβεί από την πραγματικότητα της φτωχοποίησης, της ανεργίας και της καταστροφής των επιχειρήσεων, την μείωση των εξαγωγών και των μηδενικών επενδύσεων, προκαλούν πλέον και μόνο με την παρουσία τους την οργή των πολιτών που δεν επιθυμούν άλλο σκοτάδι, φτώχεια και μεταφορά χρεών στις πλάτες τους.

Μια νέα κυβέρνηση, απαλλαγμένη από δεσμεύσεις και υποχρεώσεις στις παρασιτικές ελίτ του τόπου, με νωπή λαϊκή εντολή και βιώσιμες προτάσεις θα μπορούσε να σταθεί ρεαλιστικά απέναντι στους εταίρους μας με επίδικο το αμοιβαίο όφελος. Κανείς άλλωστε στην Ευρώπη δεν θέλει να συνεχίσει να χρηματοδοτεί μια μαύρη τρύπα κάνοντας πολιτικές πλάτες σε μια αποτυχημένη κυβέρνηση - εξ ου και η πίεση στον Σαμαρά "ή κάνε τα όλα τώρα ή δεν μας νοιάζει τι θα απογίνεις". Τον ελληνικό λαό βέβαια δεν τον απασχολούν οι εσωτερικές κόντρες τρόικας-συγκυβέρνησης ούτε οι ακροβασίες επιβίωσης των Σαμαρά Βενιζέλου. Θέλει να έχει λόγο - και αυτό μόνο με εκλογές πριν την αποφασιστική διαπραγμάτευση για το χρέος μπορεί να συμβεί.

Το ζήτημα των 180 είναι συνταγματική πρόβλεψη για τέτοια ακριβώς περίπτωση δυσαρμονίας κυβερνώντων και λαϊκής βούλησης εν όψει κρισίμων εθνικών αποφάσεων. 

Η δυσαρμονία αποτυπώνεται στην δυσκολία των κυβερνώντων να εκλέξουν συναινετικά με άλλες δυνάμεις νέο Πρόεδρο. Ότι άλλο και να λέγεται σχετικά, αυτή είναι η ουσία - αλλιώς η εκλογή ΠτΔ θα γινόταν ταυτόχρονα με τις βουλευτικές και με την ίδια θητεία...

Η ψήφιση τα μεσάνυχτα της Κυριακής 7 Δεκεμβρίου του προϋπολογισμού της φτώχειας με 155 ψήφους απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας την ανυπαρξία σιναίνεσης για την συνέχιση της ίδιας αποτυχημένης πολιτικής. 

Τώρα η κυβέρνηση δεν έχει άλλο δρόμο μπροστά της από το να πιει το πικρό ποτήρι των εκλογών... Πικρό γι αυτήν, γλυκό όμως για την κοινωνία που επανέρχεται στο προσκήνιο και αποφασίζει εκείνη για το μέλλον της. Για να σώσει ότι ακόμη σώζεται.

ΑΣ