Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Το ...Ποτάμι της Ισπανίας (Podemos/"Μπορούμε")

Το Podemos στηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα ως πρόεδρο της Κομισιόν
Πώς το "Podemos", έφτασε να γίνει 4η πολιτική δύναμη της Ισπανίας

από το news247 

Το "Podemos" ενεγράφη στους εκλογικούς καταλόγους πριν από τρεις μήνες, ύστερα από μια έντονη συζήτηση στους κόλπους του για το αν έπρεπε να συνεχίσει να κινείται στο δρόμο ή να δοκιμάσει την τύχη του στους θεσμούς.
To απόγευμα της 15ης Μαϊου 2011, σαν από το πουθενά, χιλιάδες ισπανοί πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους και γέμισαν τις πλατείες πενήντα πόλεων της χώρας. Ορισμένοι παρέμειναν εκεί για μήνες. Το σύνθημα δόθηκε από την οργάνωση "Πραγματική Δημοκρατία Τώρα", μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Στη συνέχεια, ο ένας ενημέρωνε τον άλλο. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το κίνημα 15-Μ. Ελάχιστα μέσα ενημέρωσης το είχαν προβλέψει. Οσο για τα πολιτικά κόμματα, δεν είχαν καταλάβει τίποτα.
Τρία χρόνια αργότερα, το "Podemos" (Μπορούμε), ένα κόμμα που αποτελεί τη συνέχεια εκείνου του κινήματος, αναδείχθηκε η τέταρτη πολιτική δύναμη της χώρας. Ούτε αυτό το είχε προβλέψει κανείς.
Δεν έχει κεντρικό πολιτικό συμβούλιο ούτε μέλη. Θα έχει όμως πέντε ευρωβουλευτές, αφού έλαβε 1,2 εκατομμύρια ψήφους. Αν αυτή η επιτυχία επαναληφθεί στις βουλευτικές εκλογές του 2015, το κόμμα αυτό θα είναι το κλειδί για τον σχηματισμό διοικήσεων στους δήμους ή τις αυτόνομες περιοχές.

«Γεννηθήκαμε πρακτικά στο δρόμο», λέει ο 30χρονος Ινίγο Ερεχόν, διδάκτωρ πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και υπεύθυνος της εκστρατείας του κόμματος. «Μέχρι στιγμής είμαστε μια ομάδα, όχι ένα κόμμα. Τώρα πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία συγκρότησής μας σε πολιτικό κόμμα».

Μέχρι τώρα, οι αποφάσεις λαμβάνονταν με ομοφωνία, εκπρόσωποι δεν υπήρχαν ή εναλλάσσονταν συνεχώς για να αποφεύγονται οι προσωπικοί ανταγωνισμοί και τα μέλη της ομάδας απέρριπταν την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Ατυπος ηγέτης ήταν ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, καθώς μπορούσε να προβάλλει τις θέσεις του κινήματος από την εκπομπή του στην τηλεόραση. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει.

Ο 35χρονος Ιγκλέσιας ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα σε ηλικία 14 ετών, στην Κομμουνιστική Νεολαία. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και πολύ γρήγορα άρχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και να λαμβάνει μέρος στα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης. Μια σύντομη εκδοχή του διδακτορικού του λέγεται «Ανυπάκουοι». Ο Ιγκλέσιας μελέτησε το φαινόμενο των Ζαπατίστας, ίδρυσε οργανώσεις όπως «Νεολαία χωρίς μέλλον» και ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Θα μπορούσε να είναι ένας θεωρητικός της Αριστεράς, ένας γενειοφόρος καθηγητής που κινείται σε ακαδημαϊκούς κύκλους. Κατέληξε όμως να γίνει ένας ειδικός της πολιτικής επικοινωνίας και το κεντρικό πρόσωπο ενός νέου κινήματος.

Οποιος τον χαρακτηρίζει προϊόν της τηλεόρασης κάνει λάθος, σχολιάζει η Ελ Παϊς. «Πειραματιζόμαστε με την πολιτική επικοινωνία μέσα από ...

Μπορεί να υπάρξει αντιαριστερή κεντροαριστερά; (#και το πραγματικό δίλημμα της ΔΗΜΑΡ)

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου
Στις πρόσφατες ευρωεκλογές και παρά τις δυνατότητες της χαλαρής ψήφου, οι επίσημες δυνάμεις της ελληνικής κεντροαριστεράς (και συνιστώσες του κόμματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας) ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έχασαν 4+5 μονάδες αντίστοιχα, δλδ ένα ολόκληρο 9%. 
Μετά την απορρόφηση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ το 2012, τώρα συνέβη το ίδιο κατά μεγάλο μέρος και με τον χώρο της ΔΗΜΑΡ. Νωρίτερα είχε εξαφανιστεί σε ένα βράδυ η τελευταία απόπειρα "ανασυγκρότησης" της κεντροαριστεράς σε αντιαριστερή κατεύθυνση μέσω της κίνησης των 58.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Και πως συνδέονται με την σημερινή κρίση στην ΔΗΜΑΡ;

1. Ότι η κεντροαριστερά έχει μετακομίσει οριστικά πλέον στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγμα που σημαίνει ταυτόχρονα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ακόμη πιο "κεντροαριστερός" (βλέπε ρεαλιστικός, με κατεύθυνση κυβερνησιμότητας) υποχρεωτικά - αφού εκ των πραγμάτων καλείται να καλύψει ο ίδιος και τον χώρο αυτό - της κεντροαριστεράς -, ελλείψει "πιστοποιημένων" εκπροσώπων με τους οποίους θα μπορούσε να συμμαχήσει. 
Η ΔΗΜΑΡ έχει πλέον υπαρξιακό πρόβλημα και η απόσχισή της από τον πρώην Συνασπισμό λόγω "ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών", βρίσκεται ήδη σε αναστοχασμό και πιθανή αναθεώρηση, ειδικά υπό την πίεση απορρόφησης του κόμματος από την δεξιόστροφη Ελιά αλλά και της προϊούσας ρεαλιστικής ευρωπαϊκής στροφής του ενιαίου πλέον ΣΥΡΙΖΑ.

2. Ότι το ΠΑΣΟΚ, αν και τυπικά κεντροαριστερό, δεν αναγνωρίζεται σαν τέτοιο από την κοινωνία. Αλλά περισσότερο σαν μια δύναμη της κεντροδεξιάς που καλύπτει το κενό της ακροδεξιόστροφης πλέον ΝΔ του Σαμαρά. Είναι ενδεικτικό ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είχε ιδιαίτερες απώλειες προς ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές - απόδειξη ότι στον χώρο αυτό, πλην των πελατειακά εξαρτώμενων α-πολιτικών ψηφοφόρων παραμένουν ελάχιστοι πλέον με "σοσιαλιστική" κοινωνική συνείδηση.

3. Ότι κάθε απόπειρα ανασυγκρότησης ενός ελληνικού κεντροαριστερού μεταρρυθμιστικού χώρου σε αντιαριστερή κατεύθυνση είναι καταδικασμένη. Είναι ενδεικτικό ότι το Ποτάμι, που για πολλούς είναι η νέα έκφραση της κεντροαριστεράς με φιλελεύθερα και όχι κρατικιστικά χαρακτηριστικά, αποφεύγει με κάθε θυσία να συγκροτηθεί σε αντιαριστερή κατεύθυνση - και οι ψηφοφόροι του επικροτούν κάτι τέτοιο αλλά και την επικοινωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ με πολιτικό πολιτισμό, στέλνοντας στο ευρωκοινοβούλιο δυο "αριστερούς" υποψηφίους από το ψηφοδέλτιό του.

Ο πολιτικός χάρτης αλλάζει πλέον ραγδαία. 
Με μία έννοια το ΚΚΕ της ορθόδοξης δογματικής έχει δίκιο: όλοι οι πολιτικοί χώροι κινούνται προς τα "δεξιά" - άλλοι προς την πραγματική Δεξιά άλλοι προς τον ρεαλισμό. 

Η ΝΔ ακουμπά σχεδόν την ΧΑ με μικρό ανάχωμα το μαξιλαράκι του ακροδεξιού μη-ναζιστικού ΛΑΟΣ. 

Το ΠΑΣΟΚ του Β Βενιζέλου έχει αγκυροβολήσει στον κεντροδεξιό χώρο, ως "αριστερή" συνιστώσα της ΝΔ με χαρακτηριστικά καθαρού μηχανισμού κοινωνικά ανάλγητου. 

Ο κεντρώος μεταρρυθμιστικός χώρος έχει συντριβεί στις παραδοσιακές του εκδοχές (Δράση, δημιουργία ξανά!) και δοκιμάζει την τύχη του με το Ποτάμι, δοκιμάζοντας ένα νέο υβρίδιο σοσιαλφιλελευθερισμού χωρίς όμως ακόμη σαφή χαρακτηριστικά. Θα μπορούσε να είναι ο σύμμαχος που αναζητεί ο ...

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Όταν η ιαπωνική τράπεζα NOMURA ξέρει τι θα γίνει στην ...ΔΗΜΑΡ

Στο γνωστό ανέκδοτο, η γραμματέας του τάδε Υπουργού ή Δημάρχου, λέει στον πολίτη που ζητά ακρόαση: "Δεν μπορεί τώρα, συσκέπτεται..." - κι εκείνος εντυπωσιασμένος λέει με χαρά: "Αλήθεια; Μι σκέπτεται;;" 
Διαβάζοντας κανείς έκπληκτος τις αναλύσεις της ιαπωνικής επενδυτικής τράπεζας Nomura για τις εξελίξεις στην ...ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ, αναρωτιέται: 
"Αλήθεια; Μι σκέπτεται η ...Nomura;" 
Και γιατί άραγε; Να γιατί:
"Όσον αφορά τα υπόλοιπα κόμματα, η αδύναμη επίδοση της ΔΗΜΑΡ, αναμένεται να προκαλέσει εσωκομματικές εξελίξεις, όπως αλλαγή ηγεσίας και επαναπροσέγγιση του κυβερνητικού συνασπισμού, κυρίως μέσω του ΠΑΣΟΚ και της Ελιάς.
Σε κάθε περίπτωση οι προοπτικές για στήριξη της κυβέρνησης από τη ΔΗΜΑΡ, κατά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας στο α΄τρίμηνο του 2015, έχουν αυξηθεί, καθώς πλέον δεν επιθυμεί τη διεξαγωγή εθνικών εκλογών μετά τη συντριβή της στις ευρωεκλογές."
 
Πηγή*: Tράπεζα Nomura: Τι θα γίνει με την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας στην Ελλάδα -Ποια κόμματα θα τον ψηφίσουν 
Τι ακριβώς ενδιαφέρει μια παγκόσμια επενδυτική τράπεζα  από το τι γίνεται στην Ελλάδα; Προφανώς την ενδιαφέρουν πράγματα σαν τις  δυνατότητες κερδοφόρων επενδύσεων σε αυτήν - όπως  πχ στους υπέροχους αιγιαλούς της που αυτή η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει/ξεπουλήσει σε κερδοσκοπικά funds

Προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο όμως, είναι η συγκυβέρνηση μειοψηφίας να αντέξει και να μην υποκύψει στο λαϊκό αίτημα -όπως εκφράστηκε στις ευρωεκλογές- για ανανέωση της λαϊκής εντολής. 

Να μην γίνουν, με τίποτα, εκλογές.
Η κυβέρνηση των συμφερόντων πρέπει να αντέξει και σήμερα αλλά και στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στις αρχές του 2015 - γιατί τα "επενδυτικά" σχέδια έχουν μακρύ χρονικό ορίζοντα και χρειάζονται "σταθερότητα" και όχι ταρακουνήματα από τους υπερασπιστές του δημοσίου συμφέροντος... Χρειαζόμαστε λοιπόν νέους προθύμους, ανεξάρτητους βουλευτές που θα στηρίξουν την επιβίωση της συγκυβέρνησης ΝΔΠΑΣΟΚ against all odds...
Κι εδώ φτάνουμε στην ...ΔΗΜΑΡ. 
Ναι, η Nomura "επενδύει" στην διάλυση της ΔΗΜΑΡ και στο καθαρά προσωπικό συμφέρον των βουλευτών της - που δεν θα ξαναβγούν πιθανότατα βουλευτές σε περίπτωση εκλογών - να παρατείνουν την βουλευτική τους περίοδο ...κρατώντας όρθια την παραπαίουσα καταστροφική συγκυβέρνηση!

Συσκέπτεται λοιπόν η Nomura για την ΔΗΜΑΡ
Και "αξιολογεί" συμπεριφορές ανθρώπων:
- σαν αυτών που ζητούν εμμονικά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Φώτη Κουβέλη για ΠτΔ - για να εγκλωβίσουν έτσι το σύνολο των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ στο σχέδιο εκλογής ΠτΔ από αυτήν την Βουλή (πχ Ανδρέας Παπαδόπουλος, Βασίλης Οικονόμου)  - το υπαινίχθηκε άλλωστε και ο μαρτυριάρης Άδωνης σε τηλεοπτικό πάνελ, μονολογώντας "κι αν είναι αριστερός ο υποψήφιος;"
- ή σαν αυτών που ζητούν την προσχώρηση της ΔΗΜΑΡ απευθείας στην Ελιά μέσω διαλόγου για την "κεντροαριστερά"... (πχ Γρηγόρης Ψαριανός).
Και δεν είναι μόνο η Nomura... ολόκληρος εσμός συμφερόντων αποπειράται να πλαστογραφήσει το μήνυμα των εκλογών και να διατηρήσει ένα αποτυχημένο κυβερνητικό ζόμπι, ζωντανό... 

Και ο δρόμος περνά μέσα από την ΔΗΜΑΡ!


*Ολόκληρο το κείμενο από την iefimerida:

Tράπεζα Nomura: Τι θα γίνει με την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας στην Ελλάδα - Ποια κόμματα θα τον ψηφίσουν

30.05.2014 11:19

Ανυπέρβλητο εμπόδιο για την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εξακολουθεί να θεωρεί η παγκόσμια επενδυτική τράπεζα Nomura την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στο α΄τρίμηνο του 2015. Ωστόσο εκτιμά ότι στον απόηχο της εκλογικής συντριβής ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ στις ευρωεκλογές, δεν αποκλείεται τα δύο αυτά κόμματα να στηρίξουν την κυβέρνηση, καθώς απεύχονται τη διεξαγωγή πρόωρων εθνικών εκλογών.

Παράλληλα, ο οίκος εκτιμά ως θετική εξέλιξη για την κυβέρνηση την επίδοση της Ελιάς στις ευρωεκλογές, καθώς οδηγεί σε αύξηση της κοινοβουλευτικής δύναμης της συγκυβέρνησης.
Η Nomura, σχολιάζει αναλυτικά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, σε ανάλυσή της με ημερομηνία 27 Μαϊου 2014 και τίτλο «Ecb; European Elections; Belgium National Elections; Greece».

Ρένα Δούρου: Δεν είχαμε δημόσιο τομέα, είχαμε κρατικισμό, όχι της Αριστεράς αλλά της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ

Εικονογράφηση: Dreyk the Pirate/ LiFO
Οι σοβαροί επενδυτές και επιχειρηματίες που φτάνουν εδώ δεν αποκαρδιώνονται από τους υπέρογκους μισθούς που πρέπει να δώσουν... αλλά από την έλλειψη σταθερότητας, από την απίστευτη γραφειοκρατία 

30 ώρες μετά την εκλογή της, η νέα περιφερειάρχης Αττικής μιλάει για όλα στην LifO: 

της Αργυρώς Μποζώνη 

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της προεκλογικής περιόδου; 

Δεν υπάρχει μία, ήταν καθημερινότητα. Έπρεπε κάθε μέρα να αντιμετωπίσω το ότι «δεν είμαι ίδια με τους άλλους». Τώρα που το σκέφτομαι, εγώ είμαι μάλλον πιο καχύποπτη από τους πολίτες. Είχαν δίκιο που ρωτούσαν αν ήρθα να τους πουλήσω ελπίδες και να κάνω καριέρα στην πολιτική. Αυτό το αντιμετώπιζα κάθε μέρα, μέχρι και την Κυριακή των εκλογών. 

Αυτό το αποτέλεσμα το περιμένατε; 

Εγώ ξεκίνησα πρώτη σε σχέση με τους άλλους υποψηφίους. Υπήρχαν δύο πραγματικότητες. Η μία των δημοσκοπήσεων και των προβλέψεων και η άλλη, της οποίας προσπάθησα να είμαι μέρος. 
Γύρισα πολύ το Λεκανοπέδιο. Από τη Φυλή και τις λαϊκές μέχρι τα μέρη όπου η Χρυσή Αυγή είχε τον πρώτο ρόλο. Και εκεί είπα ότι όχι για λόγους τιμής ή κομματικού πατριωτισμού, αλλά για λόγους που αφορούν εμένα ως πολίτη, τη μητέρα μου, τον αδερφό μου, τους φίλους μου πρέπει να συνεχίσω, ακόμα και αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν καλύπτω το κενό και τα πράγματα είναι δύσκολα. 
Πριν από την πρώτη κάλπη ήξερα ότι έχει γίνει κάτι καλά. Με ορθό τρόπο. Τη δεύτερη εβδομάδα δούλεψα ακόμα πιο σκληρά. Γιατί είπα ότι δίνεται μια μάχη που δεν αφορά την Περιφέρεια Αττικής, δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία. Δίνεται μια μάχη σύγκρουσης δύο διαφορετικών λογικών ήθους. Και ας με πείτε υπερβολική! 

Τι σημαίνει αυτό; 

Συγκρούστηκαν δύο διαφορετικές λογικές. Η μία που έλεγε «επανεκλέγομαι» κι έπαιζε με πεπαλαιωμένες, στα δικά μου μάτια, λογικές εξήγησης του αποτελέσματος, στο πλαίσιο, δηλαδή, του αν αυτό το χρεωνόταν η συγκυβέρνηση ή η αντιπολίτευση, και υπήρχε και η δική μας λογική που ακολουθούσε μια διαφορετική προεκλογική εκστρατεία. 

Πιστεύετε ότι στη νίκη μετράει το πρόσωπο; Ότι η Δούρου νίκησε επειδή ήταν αυτή που ήταν και όχι κάποιο άλλο στέλεχος; 

Θα σας πάω λίγο πίσω. Θυμάστε τι έλεγαν για τον Σημίτη; Ότι δεν ήταν ΠΑΣΟΚ; Τελικά, ο Σημίτης ήταν ΠΑΣΟΚ, γιατί αν δεν ήταν, θα έλεγχε με έναν άλλο τρόπο το κόμμα του και δεν θα έφτανε στη διαφθορά και τη διαπλοκή. Εγώ είμαι μέρος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το λέω για να το παίξω μετριόφρων, συλλογική, με συστολή. 
Αν πούμε ότι νίκησε η Δούρου γιατί είναι η Δούρου, ακολουθούμε την προσπάθεια των κυβερνητικών εκπροσώπων να στριμώξουμε τη συνθετότητα του αποτελέσματος σε ό,τι μας συμφέρει. Είμαι μέρος του ΣΥΡΙΖΑ γιατί από τα δεκαοκτώ μεγάλωσα εκεί μέσα. Ό,τι είμαι, είναι και ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, μακριά από μένα οι ψεύτικες μετριοφροσύνες. Δεν κέρδισα μόνη μου. Δεν ξέρω αν οι άλλοι υποψήφιοι είχαν το επιτελείο που είχα εγώ. Είναι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει και αυτοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Είπατε κάτι και θα ήθελα να μου το εξηγήσετε. Τι σημαίνει ότι θα συγκρουστείτε με τα συμφέροντα; Είναι μια γενική άποψή σας ή έχετε κάτι συγκεκριμένο στον νου σας; 

Το «θα συγκρουστώ με τα συμφέροντα» το ακούμε από το '74 που γεννήθηκα μέχρι σήμερα, με κάθε ευκαιρία. Την πρώτη γεύση την πήρα πριν από τις εκλογές. Εγώ δεν παριστάνω τον θηλυκό Ζορό, ούτε το χρησιμοποίησα ως επικοινωνιακή τακτική. Εγώ θέλω να συγκρουστώ με αυτήν τη λογική που επικρατεί για να έχω μέλλον στην πατρίδα μου. Με τη λογική που δεν επιτρέπει να αναπνεύσει κανένας άνθρωπος, αν δεν είναι προσδεδεμένος στο άρμα κάποιου. Δεν θέλω να συγκρουστώ γενικά, αόριστα και ναρκισσιστικά. Έχω κάποιον σκοπό: να μπορώ να ζήσω με αξιοπρέπεια. Και αυτό έκανα και τα προηγούμενα χρόνια. 

Πιστεύετε ότι αν έρθει ένα ιδιώτης επενδυτής, επειδή υπάρχει και ο γενικός αφορισμός ότι ο ιδιώτης είναι κακός και το δημόσιο καλό, θα συνεργαστείτε μαζί του; 

Νομίζω ότι με άλλους αφορισμούς έχουμε μεγαλώσει. Ισχυρίζομαι ότι ο διαχωρισμός ιδιωτικού-δημοσίου είναι θέση οριακά φαιδρή και γελοία. Δεν είχαμε δημόσιο τομέα, είχαμε κρατικισμό, όχι της Αριστεράς αλλά της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. 
Το κράτος λειτουργούσε ως ντοβλέτι. 
Και γίνεται μια άγονη συζήτηση στα τηλεπαράθυρα. Βλέπουμε ότι υπάρχει μια Αριστερά υπέρ του κράτους γενικά κι αόριστα και μια Δεξιά υπέρ της ιδιωτικής οικονομίας
Τα τελευταία χρόνια είδαμε την ιδιωτική οικονομία να δοκιμάζεται περισσότερο. Μπορείτε να μου πείτε ποιους επενδυτές έχετε δει εσείς να έρχονται τα τελευταία χρόνια; Αυτούς που περίμενε ο Γιώργος Παπανδρέου; Επειδή αυτό θυμίζει τις γλυκές ελληνικές ταινίες με τον Κώστα Βουτσά να ντύνεται Άραβας και να μοιράζει ρολόγια. 
Τέσσερα χρόνια μετά, ποιοι είναι οι σοβαροί επενδυτές που ήρθαν στη χώρα; 
Λοιπόν, υπάρχουν αφορισμοί για να εξυπηρετούνται κάποιοι. 
Εγώ δεν έχω κανέναν λόγο να μη συνεργαστώ με έναν σοβαρό επενδυτή. Ακούστε, οι σοβαροί επενδυτές και επιχειρηματίες που φτάνουν εδώ δεν αποκαρδιώνονται από τους υπέρογκους μισθούς που πρέπει να δώσουν –αυτό με εξοργίζει όταν το ακούω– αλλά από την έλλειψη σταθερότητας, από την απίστευτη γραφειοκρατία. 

Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της περιφέρειας τα σκουπίδια; 

Κοιτάξτε, αρχίσαμε και ολοκληρώσαμε μια προεκλογική περίοδο και επί της ουσίας δεν συζητήσαμε για τα σκουπίδια σοβαρά. Ακόμα και κάποιοι δικοί μου ψηφοφόροι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει διαχείριση απορριμμάτων, διαχείριση των τελών, ευρωπαϊκή νομοθεσία, χωροθέτηση. 

Θα συζητήσουμε; 


Κάνουμε μια προσπάθεια, αλλά θέλω να σας πω ότι δεν είμαστε ούτε στα μισά του δρόμου. Και τα σκουπίδια ήταν ένα κομμάτι πολύ δύσκολο προεκλογικά. Η αντιμετώπιση ήταν και σεξιστική, ότι μια γυναίκα, από τα ...

Ο απόλυτος Ευρωπαίος (#με τους 310.000+ εντολείς)

Μανώλης Γλέζος

του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη

Διαβάζω κάποιο ξένο άρθρο, κοιτάζω τις δύο αυτές παλιότερες φωτογραφίες και σκέφτομαι με κάποια θλίψη όλα τα "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;" που ακούστηκαν από τενεκέδες ξεγάνωτους σ' αυτή τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.
 Ξεπέρασε τους 310.000 σταυρούς ο Μανώλης Γλέζος

Κοιτώ αυτόν τον υπέργηρο έφηβο και αναρωτιέμαι πως γίνεται να παραμένει κανείς συνεπής για τόσο πολύ καιρό.

Κοιτώ και ξανακοιτώ αυτές τις δύο φωτογραφίες που απαντούν μεταξύ άλλων και στο ερώτημα "γιατί μας κύκλωσε η ασχήμια;" και προβληματίζομαι για τη τσιγκουνιά με την οποία τόσοι και τόσοι υποδέχθηκαν τη διαφαινόμενη πρωτιά του στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Στέκομαι μπροστά σ' αυτό το ακράδαντο τεκμήριο ισόβιας Ανησυχίας, προσπαθώντας να βρω μια άκρη για το τι διάολο συμβαίνει στα κεφάλια τόσων ανθρώπων και εμποδίζονται να αισθανθούν έστω και λίγη περηφάνια για τούτον τον σύγχρονο τους.

Κοιτώ αυτόν τον νευρώδη "παππού" που στην ακμή του θα μας έβαζε κάτω με το ένα χέρι και σπάω το κεφάλι μου πως γίνεται σε μια κοινωνία όπως η δική μας, που η αντρική ρώμη θεωρείται (σε σημείο νεύρωσης) μέγιστο προτέρημα, να μην του αναγνωρίζεται έστω, η παλικαριά που απαιτείται για να τα βάζει ένας ενενηντάχρονος με ψωμωμένους και ένοπλους "εγγονούς" του.

Κοιτώ με τι ορμή υπερασπίζεται το δίκιο του και σκέφτομαι το περίσσευμα γενναιοδωρίας με τα οποία γράφτηκε η "Εθνική Αντίσταση" του, που ελπίζω να διδάξει τις επόμενες γενιές.

Παρατηρώ τα χέρια με τα οποία προσπαθεί να προστατευτεί απ' το δηλητήριο και ανακαλώ τις πέτρες που θα κουβάλησαν για να φτιαχτούν οι αντιπλημμυρικές στέρνες και τόσα άλλα κοινωφελή έργα στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Απείρανθο Νάξου, πριν κάμποσα χρόνια.

Τον κοιτάζω ξανά και καταλήγω πως δεν πρόκειται απλά για μια ακόμη εξέχουσα μορφή της Αριστεράς, ούτε καν για μια σημαντική προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας. 

Ο Γλέζος είτε μας αρέσει είτε όχι, όσο και να το σκαλίζουμε ελπίζοντας να βρούμε στον μακρύ βίο του δυσάρεστες οσμές, είναι ο απόλυτος Ευρωπαίος, κουβαλά με τον πιο εμφατικό τρόπο όλα όσα έκαναν κάποτε την Ευρώπη τόπο ζηλευτό.

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Είναι αθώα η πρόταση για Πρόεδρο Δημοκρατίας στον Φ Κουβέλη; (#προς εγκλωβισμό των 14 ψήφων της ΔΗΜΑΡ και μακροημέρευση της συγκυβέρνησης;)

Πηγή: Βουλή των Ελλήνων
Το παλιό πολιτικό σύστημα θα μετέλθει -είναι γνωστό- κάθε μέσου για την παραμονή του στην εξουσία παρά την (πλέον όχι μόνο δημοσκοπική) θέληση των πολιτών για απομάκρυνσή του.  Και ο σχεδιασμός είναι μακροχρόνιος - δεν είναι και χθεσινοί... Από την ώρα της συντριβής τους στις εκλογές του 2012, αναζητούν τρόπους να "παραμείνουν". Ένας από αυτούς ήταν η κίνηση των 58 - πέρα από την καλοπιστία πολλών συμμετεχόντων. Ένας άλλος είναι η επανερχόμενη ξανά και ξανά, ειδικά από γενικά πολιτικά άφωνους αλλά ειδικά και επιλεκτικά προβαλλόμενους από τα ΜΜΕ "αστέρες", τύπου Ανδρέα Παπαδόπουλου της ΔΗΜΑΡ, πρόταση να πάει για ΠτΔ ο Φώτης Κουβέλης: και σερβίρεται τόσο μεθοδικά, που όλοι έχουν πιστέψει ότι ο απόλυτος άρχων της ΔΗΜΑΡ, πράγματι, ετοιμάζει την πολιτική συνταξιοδότησή του και την εγκατάλειψη του κόμματός του αφού το χρησιμοποίησε για πάρτη του... Το σχέδιο είναι επιτυχές αφού πολλά είναι τα λάθη του ΦΚ και η ευκαιρία της συντριβής της ΔΗΜΑΡ στις πρόσφατες εκλογές μοναδική. Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση ακολουθεί: ποιοι και γιατί σπρώχνουν εκεί τον Φ Κουβέλη:

Η παραίτηση Κουβέλη και το βούτυρο στο ψωμί Σαμαρά - Βενιζέλου


Εδώ και καιρό παρατηρείται μια εμμονή σχετικά με τον Φώτη Κουβέλη, το ρόλο του στην κυβέρνηση και την κεντροαριστερά γενικότερα, όπως και μία ανεξήγητη - ουδείς την αναλύει πραγματικά - χρησιμότητα του στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Προσπαθώ να το δω στη βάση της συνολικής πολιτικής κατάστασης, αντί της παραπολιτικής καθημερινότητας.

1. Είναι δεδομένο ότι θα έρθουν επόμενα μέτρα με χρονικό ορίζοντα μέχρι την ψήφιση του επόμενου προϋπολογισμού τον ερχόμενο Οκτώβριο, αν όχι πιο πριν.

2. Είναι πολύ πιθανό η κυβέρνηση να χάσει τις επόμενες εκλογές, ειδικά αν έχει διαψευσθεί και έχουν ψηφιστεί νέα μέτρα, ή έχει πέσει στην προσπάθεια της να τα περάσει από την Βουλή.

3. Η σημερινή Βουλή μπορεί να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν εξασφαλίσει τις 14 ψήφους της ΔΗΜΑΡ. Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, πασοκογενείς (κυρίως) ανεξάρτητοι και λοιποί, και ΔΗΜΑΡ ξεπερνούν μακράν το όριο των 181 βουλευτών, ενώ αν προστεθούν και μερικοί μετανοημένοι Χρυχαυγίτες και Ανεξάρτητοι Έλληνες, πλησιάζουμε τους 200.

4. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να "διευκολύνει" μία (τεχνητή) πολιτική κρίση, παραιτούμενος πρόωρα προκειμένου να εκλεγεί νέος ΠτΔ. Σε ό,τι αφορά την κοινή γνώμη, το έδαφος έχει στρωθεί για μία τέτοια λύση.

Αν η κυβέρνηση πάει τίμια να ψηφίσει τα μέτρα που επιβάλλονται από τη μη ύπαρξη του "success story" θα πέσει, είτε τα ψηφίσει είτε όχι. Υπάρχει τρόπος να προσπεράσει το παράθυρο ευκαιρίας του ΣΥΡΙΖΑ για νίκη σε εθνική κάλπη, και να ψηφίσει τα μέτρα μετά ούτως ώστε να μην "τιμωρηθεί" για όσα ψευδώς υποστηρίζει μέχρι σήμερα; Νομίζω πως ναι. Αρκεί να στριμωχθεί ο κ. Κουβέλης, και να εγκλωβιστεί η κεντροαριστερά σε ένα ακόμα ψευδές δίλημμα· το πάτημα μπανανόφλουδας, άλλωστε, έχει γίνει το αγαπημένο σπορ του χώρου.
Δεν είναι καίριο το να γίνει ο Φώτης Κουβέλης ΠτΔ, αλλά να απαξιωθεί μέσα από την τιμητική πρόταση: αν την δεχτεί, καλώς. Αν αρνηθεί, ο αντίλογος θα είναι "μα τί θέλει επιτέλους - βρείτε άλλον". Και θα βρεθεί. Το καίριο εδώ είναι ο εγκλωβισμός των 14ων ψήφων της ΔΗΜΑΡ.
Η ακολουθία έχει ως εξής:
  • Πρόκληση πολιτικής κρίσης (σαν της ΕΡΤ τον Ιούνιο του '13 για παράδειγμα)
  • Καταλογισμός ευθυνών σε ΣΥΡΙΖΑ και όσους δεν συναινούν "στις λύσεις" (που είναι πάντα γενικές και απροσδιόριστες όποτε έχουν τεθεί τέτοια διλήμματα στο παρελθόν)
  • Εγκατάσταση ενός ψευδούς εκβιασμού της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει εκλογής ΠτΔ, που "απειλεί την σταθερότητα στη χώρα", με την πολύτιμη βοήθεια των ΜΜΕ.
  • Παραίτηση Παπούλια και άνοιγμα της διαδικασίας εκλογής νέου ΠτΔ από αυτή τη Βουλή με την ψήφο όσων αναφέρουμε στο (3).
Η κυβέρνηση, έχοντας "σώσει την πατρίδα" για μία ακόμη φορά, θα προχωρήσει "στα δύσκολα μέτρα που ...

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Ωραία, η συγκυβέρνηση πεισματικά δεν παραιτείται... Και τι θα κάνει με την στάση πληρωμών που η ίδια προκάλεσε;

του Βαγγέλη Παπαβασιλείου
Η υπερφορολόγηση, είτε με τα χαράτσια, είτε με την κατάργηση κάθε αφορολόγητου, είτε με την υψηλότατη εισφορο-φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) έχει ήδη προκαλέσει στάση πληρωμών κάθε είδους φόρου ή εισφοράς (όπως συνέβαινε ήδη από την αρχή της ύφεσης με τις δόσεις των τραπεζικών δανείων που απλά "δεν μπορούσαν πλέον να πληρωθούν"). Το παρακάτω άρθρο εξηγεί ότι ήδη, το 50% των υπόχρεων απλά δεν πληρώνουν πια χαράτσι, και αυτό με τα περσινά στοιχεία - φανταστείτε τι γίνεται φέτος με εξαντλημένη πλέον 100% την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. 
Το μήνυμα των εκλογών ήταν "φύγετε να αναλάβει άλλος" και μετά τα εκκαθαριστικά θα είναι "και δεν πληρώνω μέχρι να έρθει ο άλλος" (ο οποίος "άλλος" έχει ήδη προεπιλεγεί). Οτιδήποτε άλλο είναι για να περνάμε την ώρα μας και να σβήνουμε χρέη των ημετέρων ή ευθύνες των αρμοδίων. Αλλά χωρίς έσοδα, πόσο μπορεί να κρατήσει μια χρεοκοπημένη πολιτική ακόμη κι αν αφαιμάξει σε αντιαναπτυξιακή κατεύθυνση και τα φετινά έσοδα του τουρισμού; Θέλουν να οδηγήσουν τα πράγματα σε εξέγερση;
Οι ευρωεκλογές είναι πάντα προειδοποίηση και προανάκρουσμα των πολιτικών επιλογών των πολιτών. Το 2009 ήταν στην εξουσία η ΝΔ - το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις ευρωεκλογές τον Ιούνιο με 36,64 έναντι 32,29 της ΝΔ. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, στις πρόωρες εθνικές εκλογές, το ΠΑΣΟΚ εκτινάχθηκε στο 43,92 ενώ η ΝΔ έμεινε στο 33,47 στο ποσοστό της δλδ του Ιουνίου... 
Τι σημαίνουν αυτά; Ότι μπορεί σήμερα η αυτοδυναμία να είναι δύσκολη, αλλά σε αναγωγή σε εθνικές εκλογές με εκφρασμένη την επιθυμία των πολιτών για "αλλαγή", ο πρώτος ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς θα εκτιναχθεί από το εφαλτήριο του 27% κάπου πάνω από το 30% ενώ η ΝΔ θα μείνει στην περιοχή του 22-23 που έλαβε "χαλαρά" και ως τελική προειδοποίηση - το δε ΠΑΣΟΚ θα συντριβεί χάνοντας οριστικά την κουτάλα των υποσχέσεων τακτοποίησης των ψηφοφόρων που ακόμη τώρα μπορεί να προσφέρει ως συγκυβερνούσα δύναμη. Κι αυτά όλα συμβαίνουν ήδη ήρεμα και φυσιολογικά, και τελείως συστημικά επειδή απλά έχει εξαντληθεί κάθε υπομονή και αναμονή για ριζική αλλαγή πολιτικής. 
Όποιος λοιπόν καθυστερεί τις εξελίξεις, ζημιώνει την χώρα, αδειάζει τα ταμεία και τις δυνατότητες ανάπτυξης. (ΑΣ)
Δείτε πως:


Στάση πληρωμών στους φόρους ακινήτων

του Σπύρου Δημητρέλη από το capital.gr

Το ότι οι Έλληνες ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν εξαντλήσει προ πολλού τη φοροδοτική τους ικανότητα δείχνουν στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών. Οι απανωτές φοροεπιδρομές επί δικαίων και αδίκων στην ακίνητη περιουσία έχουν οδηγήσει τους περισσότερους ιδιοκτήτες σε αδιέξοδο με αποτέλεσμα να επιλέγουν πλέον τη λύση της στάσης πληρωμών.
Ας δούμε τα στοιχεία αναλυτικά. Το τετράμηνο 1η Νοεμβρίου 2013 έως 28 Φεβρουαρίου 2014 βεβαιώθηκαν συνολικοί φόροι ακινήτων («στην περιουσία» όπως αναφέρονται στον προϋπολογισμό) ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ. Πρόκειται για τέσσερις δόσεις του αναδρομικού Φόρου Ακίνητης Περιουσίας για τα έτη 2011, 2012 και 2013 καθώς και για δυο δόσεις του Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ακινήτων, του γνωστού χαρατσιού μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Από αυτά πληρώθηκαν έως το τέλος Απριλίου τα 1,1 δισ. ευρώ, ενώ έμειναν απλήρωτα περίπου 400 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το συνολικό ποσοστό εισπραξιμότητας διαμορφώθηκε στο περίπου 75%. Μπορεί το ποσοστό αυτό να φαίνεται σχετικά υψηλό, ωστόσο, τα επιμέρους στοιχεία μόνο ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν αναφορικά με την φοροδοτική ικανότητα των ιδιοκτητών.

Αν εξαιρεθεί από τη στατιστική η Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία Κατοίκων Εξωτερικού (ΔΟΥ Κατοίκων Εξωτερικού) το ποσοστό εισπραξιμότητας των φόρων ακινήτων περιορίζεται δραματικά στο περίπου 50%. Από το 1,5 δισ. ευρώ που βεβαιώθηκαν συνολικά στο τετράμηνο που αναφέρθηκε περίπου τα 780 εκατομμύρια αφορούν κατοίκους εξωτερικού οι οποίοι διαθέτουν ακίνητα στην Ελλάδα. Οι συγκεκριμένοι φορολογούμενοι πλήρωσαν στο ελληνικό δημόσιο ταμείο το 99,5% των φόρων, δηλαδή πλήρωσαν το συγκεκριμένο 4μηνο το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 775 εκατομμυρίων ευρώ.

Ας δούμε τώρα και τι πληρώνουν οι Έλληνες. Σε όλες τις υπόλοιπες ΔΟΥ το συνολικό ποσό που βεβαιώθηκε στο 4μηνο που αναφέρθηκε ανέρχεται σε περίπου 720 εκατομμύρια. Από αυτά έως το τέλος Απριλίου είχαν εισπραχθεί τα περίπου 350 εκατομμύρια με ...

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Μια υποδειγματική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων βγάζει οικολόγο δήμαρχο στην Κοζάνη (#λιγνιτωρυχεία ΔΕΗ)


Ο νέος και Πράσινος δήμαρχος Κοζάνης εκλέχθηκε έχοντας την υποστήριξη των Οικολόγων Πρασίνων, του ΣΥΡΙΖΑ, της Δράσης και της Δημιουργίας Ξανά. Τα τέσσερα κόμματα τίμησαν την προσωπικότητα και το έργο του Λευτέρη Ιωαννίδη και της κίνησης "Κοζάνη-Τόπος να Ζεις", συμμετέχοντας στην κίνηση και στηρίζοντας τον υποψήφιο δήμαρχο: αποτέλεσμα; 
Ο πρώτος Πράσινος δήμαρχος και μάλιστα σε μια περιοχή που κυριολεκτικά πεθαίνει για να δώσει ενέργεια στην υπόλοιπη χώρα. Στην περιοχή των λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ. 
Με οικολογική στρατηγική και πρόγραμμα 20ετίας (εδώ)! 
Ο Λευτέρης Ιωαννίδης υποστηρίχθηκε από πολύ νωρίς και από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και μέλος των Οικολόγων Πρασίνων, και αυτό ήταν προφανώς καθοριστικός παράγοντας στην εκλογή του - αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του έναν εκλεκτό αντιπρόσωπο της κοινωνίας των πολιτών. Η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων δεν είναι τελικά στην φαντασία μας - και έχει αποτελέσματα: μπορεί να αλλάξει αυτήν την χώρα, στηρίζοντας ότι καλύτερο αυτή διαθέτει.
ΑΣ

Ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα:

Η ΑΡΧΗ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

29 Σεπτεμβρίου 2010 στις 10:53 π.μ.
Είναι κάποιοι καιροί, που οι περιστάσεις μας ξεπερνάνε. Ξεπερνάνε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, τον τρόπο που μάθαμε να λειτουργούμε, τον τρόπο που μάθαμε να ζούμε. Τότε πρέπει να σταθούμε στο ύψος μας, όταν αυτό όμως, μετριέται με έμας όρθιους.
Κανείς δεν είναι περισσότερο υπεύθυνος για εμάς, από εμάς τους ίδιους. Πιστοί λοιπόν στην λογική και στην συνέπεια των αρχών και των αξιών της κίνησης μας, κάνουμε ένα ανοιχτό κάλεσμα. Μια χειρονομία συμμετοχικότητας, στην οποία καλούμε τους πάντες να πάρουν θέση. Καλούμε όσους νιώθουν πως έχουν κάτι να προσφέρουν, όσους νιώθουν πως έχουν ένα λιθαράκι να βάλουν στο οικοδόμημα που λέγεται κοινωνία των πολιτών του νέου Δήμου Κοζάνης και όσους αντιλαμβάνονται την πολιτική, ως ηθική.
Καλούμε να έρθουν μαζί μας, να συμμετέχουν ενεργά, να στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια μας, να εμπλουτίσουν τις ιδέες μας με τις δικές τους, να συμμετέχουν ενεργά σε αυτό το μεγάλο ζυμωτήρι  που λέγεται τοπική αυτοδιοίκηση. Για μια κίνηση ζωντανών και ενεργών πολιτών που είναι διατεθειμένοι να κάνουν ότι χρειαστεί προκειμένου να έρθει η αλλάγη που ονειρευόταν.

Ας γίνουμε, όλοι μας, η αλλάγη που θα θέλαμε να έρθει στην κοινωνία μας.
Ας γίνει η Κοζάνη μας, ο νέος μας δήμος, ένας τόπος για να ζεις.
Κοζάνη “Τόπος να Ζεις”

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  http://protovouliadk.wordpress.com/πρόγραμμα/

Η ΕΚΛΟΓΗ
  • A' Κυριακή
  • B' Κυριακή
Ενημέρωση:Ενσωμάτωση:
26-05 11:42150/150   100,00 %
Υποψήφιος%Εδρες
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ57,3825
ΜΑΛΟΥΤΑΣ ΛΑΖΑΡΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ42,629

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Είναι διαχειρίσιμη η ήττα ΝΔΠΑΣΟΚ; Είναι έτοιμη η Αριστερά να συνεργαστεί με όλο τον προοδευτικό χώρο;

Μια όμορφη μέρα για την Αττική...
του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Η ήττα της διαπλοκής στις χθεσινές εκλογές είναι σημαντική - αλλά χωρίς την νίκη Δούρου στην περιφέρεια Αττικής, δεν θα ήταν αρκετή. Θα ήταν διαχειρίσιμη. Οι καναλάρχες θα μπορούσαν να παρουσιάσουν μια "ισορροπημένη" εικόνα ενός κολοβού μηνύματος. Τώρα όμως το 1/3 της χώρας περνά στην διαχείριση της Αριστεράς και των συμμάχων της  - η μεγαλύτερη περιφέρεια με αυξημένες αρμοδιότητες και απευθείας διαχείριση του μεγαλύτερου μέρους του 30% του νέου ΕΣΠΑ... ακόμη και ο δήμος της Αθήνας που χάθηκε οριακά για την Αριστερά με το νεανικό πρόσωπο, θα είναι υπό αριστερή εποπτεία και λόγω περιφέρειας και λόγω αντιπολίτευσης. Για τα επόμενα 5 χρόνια.

Συμπέρασμα 1ο: η ήττα της διαπλοκής δεν είναι διαχειρίσιμη. ΝΔΠΑΣΟΚ δεν έχουν καν δικό τους κομματικό άνθρωπο σε κανέναν σημαντικό μεγάλο Δήμο, έχασαν κατά κράτος στην κεντρική πολιτική σκηνή, έχασαν και την Περιφέρεια Αττικής. Και οι δυνατότητές τους με την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτουν καθημερινά απονομιμοποιημένοι αλλά και τις παραλυτικές δεσμεύσεις τους σε δημοσιονομικό επίπεδο, δεν τους επιτρέπουν καμία διαχείριση - μόνο την παραμονή στην εξουσία δίκην Τσαουσέσκου... 
Είναι θέμα χρόνου η πτώση του αντιφιλελεύθερου, αντιαναπτυξιακού, παρασιτικού φορολογικά και αυταρχικού κοινωνικά σχήματος του παλιού δικομματισμού.

Η Αριστερά από την άλλη, θα διαχειριστεί κρατικά κονδύλια, δήμους και περιφέρειες, ΕΣΠΑ και δημοσιονομική πολιτική. Συμμαχίες. Είναι έτοιμη γι αυτό; 

Η εικόνα των αποτελεσμάτων δείχνει πολλά πράγματα χρήσιμα για την διατύπωση μια εναλλακτικής εξόδου από την κρίση, πέραν από τις πρωτόλειες αντιμηνμονιακές διατυπώσεις. Αυτό που ανέδειξε την Αριστερά πρώτη δύναμη είναι οι συμμαχίες της. Όπου υπήρξαν νέοι άνθρωποι και σχήματα αυοδιοικητικά με ιστορία και μη κομματικούς επικεφαλής, η νίκη ήταν άνετη - όπου προβλήθηκαν υποψηφιότητες με λόγο παρόμοιο της μειοψηφικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ και "(παλαιο)κομματικούς" εκφραστές, έστω και αναγνωρισμένου έργου από την τοπική κοινωνία, τα σχήματα έμειναν στον πρώτο γύρο χωρίς να καρπωθούν το ρεύμα ανατροπής: μια ματιά στην υστέρηση των αυτοδιοικητικών ποσοστών από τα χθεσινά πολιτικά ποσοστά των ευρωεκλογών, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι κερδίζει η ανανέωση σε λόγο και πρόσωπα και χάνει η στερεότυπη και ιδεολογικά "καθαρή" κομματική έκφραση. 

Συμπέρασμα 2ο: Το "ρεύμα ΣΥΡΙΖΑ" δεν είναι κομματικό - είναι το ρεύμα των προοδευτικών δυνάμεων που εκφράστηκε μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό ήταν και ένα εσωτερικό δημοψήφισμα μέσα στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, που κερδήθηκε από την πλειοψηφική τάση του ενιαίου κόμματος, την τάση που συμμαχεί με τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας χωρίς πιστοποιητικά πρότερου αντιμνημονιασμού, συχνά ανερμάτιστου και αδιαφοροποίητου από τον λόγο δυνάμεων του χθες. 

Ο προοδευτικός κόσμος επέλεξε "ΣΥΡΙΖΑ για την αλλαγή" - και Ποτάμι με κάποιο δισταγμό αφού η εικόνα του δεν είναι ακόμη σταθερή. Ο ΣΥΡΙΖΑ εισέπραξε, όπως και το 2012, την μακρόχρονη συγκέντρωσή του στην συνεργασία, πρώτα των δυνάμεων της αριστεράς (με φοβερές θυσίες ως προς το στίγμα του κατά την χαοτική περίοδο των συνιστωσών) και σήμερα όλων των προοδευτικών δυνάμεων από το μεταρρυθμιστικό κέντρο έως τις παρυφές της δογματικής αριστεράς.

Γέφυρες και ΔΗΜΑΡ, αλλά και οι οικολόγοι όλων των εκφράσεων, πλήρωσαν τις θολές πολιτικές μεταστροφές τους, τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ανανέωσης και διεύρυνσης αλλά και την παρουσία διαπλεκομένων επαγγελματιών της πολιτικής, παλαιών και νέων, στις τάξεις τους. 

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ αφομοιωμένο στην πολιτική της ΝΔ, συνεχίζει να συρρικνώνεται. Δεν μπορεί να παρουσιάσει μια εναλλακτική, δεν το ξεχωρίζεις από συνιστώσα της ΝΔ πλέον. Επιβιώνει σε ποσοστά ΚΚΕ (μετά το πρόσφατο 36,6% των περασμένων ευρωεκλογών ή το 12% των εθνικών του 2012) χάρη στην παρουσία του στον κρατικό μηχανισμό και την συνεχιζόμενη εξάρτηση ψηφοφόρων και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών από ρουσφετολογική τακτοποίηση. 
Αν δεν διαφοροποιηθεί πραγματικά από την ΝΔ (πράγμα που σημαίνει ρήξη μαζί της αφού τα νούμερα και οι υποσχέσεις "ανάπτυξης" δεν βγαίνουν) η πτώση θα συνεχιστεί - ήδη το Ποτάμι απορροφά ότι υγιές είχε απομείνει στον χώρο αυτό.

Η πτώση της συγκυβέρνησης είναι πλέον πολύ κοντά. 
Και γίνεται -ευτυχώς για τον τόπο- ήρεμα και συστημικά. 

Συμπέρασμα 3ο: Η προπαγάνδα Σαμαρά Βενιζέλου Μέρκελ, έπεσε στο κενό - η αλλαγή γίνεται ήρεμα και συγκροτημένα: αναγνωρίζεται από όλη την Ευρώπη και κανείς έλληνας πολίτης δεν τρέχει στα σούπερ μάρκετ να πάρει εβαπορέ ή στα ΑΤΜ να βγάλει τις πενιχρές του αποταμιεύσεις αν υπάρχουν. Ούτε υπάρχουν ακυρώσεις τουριστών - το αντίθετο: όλοι θέλουν να δουν την ιστορική χώρα που αντιστέκεται ξανά, με ωριμότητα, αξιοπρέπεια και δημοκρατικό προσανατολισμό. 
Και παρουσιάζονται σαν τα σαλιγκάρια μετά την βροχή της δαιμονοποίησης, όλο και περισσότεροι νηφάλιοι συνομιλητές της προοδευτικής συμμαχίας με κορμό την Αριστερά, και στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό, με σκοπό της επίτευξη εκείνης της προωθητικής προγραμματικής κυβερνητικής σύνθεσης που μπορεί να βγάλει την χώρα και τους ανθρώπους της από τον πάτο του πηγαδιού που την έρριξαν ΝΔΠΑΣΟΚ. 
Το επόμενο διάστημα, ο χώρος του κέντρου, ο χώρος των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων θα διεκδικηθεί από την νέα προοδευτική συμμαχία. Και η Αριστερά καλείται να ενισχύσει τον ρεαλισμό και τις συμμαχίες της, αφού της έλαχε ο ιστορικός ρόλος να προτείνει και εφαρμόσει μια εναλλακτική της άδικης λιτότητας λύση, στην χειρότερα χτυπημένη μεταπολεμικά δυτική κοινωνία από μια διπλή κρίση: χρηματοπιστωτική και κομματική-πελατειακή ταυτόχρονα. Να γυρίσει τον τροχό της ιστορίας όπως είπε ο επικεφαλής της Α Τσίπρας. Με λογισμό, αμεσότητα και επάρκεια - γιατί η ανθρωπιστική κρίση επιδεινώνεται καθημερινά και δεν υπάρχει χρόνος για κομματικούς υπολογισμούς.


Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Θα πάω (να ψηφίσω) να τους βγει και σε κακό... (#για να μην είναι διαχειρίσιμη η ήττα ΝΔΠΑΣΟΚ)

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το σύστημα είναι βαρήκοο - το μήνυμα πρέπει να είναι εκκωφαντικό!
(σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου)
Οι ευρωεκλογές παραδοσιακά είναι σχετικά αδιάφορες, χαρακτηρίζονται από την μεγάλη αποχή και την χαλαρή ψήφο. Στην Ελλάδα, ακριβώς γι αυτό, είναι η κρυφή ελπίδα κάθε ψεκασμένου για ένα μικρό ποσοστό που θα τον βάλει στην κρατική επιδότηση ή έστω στον πίνακα των αποτελεσμάτων.
Το ίδιο συμβαίνει και στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών: όταν η σύγκριση των δυο υποψηφίων είναι αδιάφορη, οι χαμένοι του πρώτου γύρου απέχουν...
 
Αυτές οι εκλογές όμως, έχουν άλλο πρόσημο. Κρίνονται και σε τοπικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πολλά πράγματα - αλλά κυρίως αυτές οι εκλογές έχουν εθνικό πρόσημο: είναι αυτές που κρίνουν την εθνική διαχείριση τα κρίσιμα χρόνια του μέλλοντός μας.
του Γιώργου Παπασπυρόπουλου 

Τα τέσσερα χρόνια των μνημονίων, τα διαχειρίστηκε ο παλιός δικομματισμός εξ ημισείας (δυο χρόνια ο ΓΑΠ/"Γιώργο, άλλαξέ τα όλα" και δυο χρόνια ο Σαμαράς/"το φάρμακο των μνημονίων είναι χειρότερο από την ασθένεια"...
Και φυσικά, εκείνοι που έφεραν την χρεοκοπία, δεν ήσαν σε θέση να διορθώσουν οτιδήποτε αφού πρώτα θα έπρεπε να "διορθώσουν" τον εαυτό τους. 

Έτσι απλά παρέδωσαν την εξουσία στην γερμανική/τροικανή διαχείριση με μία παράκληση: να τους φερθούν "τρυφερά", να μην εκβιάσουν την κατάργηση του πελατειακού κομματικού κράτους τους και το άνοιγμα των φακέλλων της χρεοκοπίας (και μαζί των γερμανικών μιζών στην υπερχρέωση της χώρας), ούτε να επιβάλλουν ως τρόικα συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού που θα έθιγαν την παρασιτική κρατικοδίαιτη ολιγαρχία της διαπλοκής - και τα αιτήματά τους έγιναν δεκτά: η τρόικα έκανε παράλληλες συνομιλίες με ιδιωτικούς παράγοντες, εκτόνωσε όλη της την δημοσιονομική αυστηρότητα στους μικρομεσαίους και τους ιδιοκτήτες ακινήτων, επέτρεψε την κουτσή και άδικη "μεταρρύθμιση" αντί της διαφάνειας και της δικαιοσύνης και στο τέλος, έπαιξε και το παιχνίδι του πρωτογενούς πλεονάσματος και της εξόδου στις αγορές, βάζοντας πλάτη -σε μια πρωτοφανή αντιμετώπιση της χώρας ως προτεκτοράτου- για να είναι διαχειρίσιμη η ήττα Σαμαρά-Βενιζέλου! 

Ξέρουν άλλωστε από αποικιοκρατία οι τροϊκανοί (παλιά μου τέχνη κόσκινο - πως πλούτισε η Δύση;) - όντας ένα εντελώς μη θεσμικό/παράνομο όργανο που δεν λογοδοτεί στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο (και σε κανένα κοινοβούλιο γενικώς) είχε την αυτόματη τάση να "επιβάλλει" - σύντομα έγινε και συγκεκριμένο στο ποιανών τα συμφέροντα θα επέβαλλε.

Η ζωή μας άλλαξε από την διαχείριση Σαμαρά Βενιζελου. Η οικονομία έχει παγώσει, η ανάπτυξη είναι πια μακρινό όνειρο και ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει καταστραφεί κατά μεγάλο μέρος το οποίο θα γίνει σύντομα η συντριπτική πραγματικότητα από την προγραμματισμένη απόσυρση από την κυκλοφορία της μεγάλης πλειοψηφίας των επιχειρούντων ακόμη, μέσω της πολιτικής των ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών για μη χρηματοδότηση του 90% των υπαρχόντων επιχειρήσεων.
Η ανεργία ήρθε για να μείνει, όσο και να κατέβει ακόμη ο κατώτατος μισθός και η κατώτατη σύνταξη. 
Μόνη ελπίδα να επιβληθεί αλλαγή πορείας, εδώ και τώρα. Με εργαλείο την συντριβή Σαμαρά Βενιζέλου στις ευρωεκλογές - και απομάκρυνση από την αυτοδιοίκηση των βαρόνων της διαπλοκής. Αλλά κυρίως, με την επιβολή εθνικών εκλογών και αποτύπωσης σε πραγματικά μεγέθη της θέλησης του λαού για την συνέχεια.
Άλλως η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη: αποικία χρέους, με επιμήκυνση στον αιώνα τον άπαντα, με λογιστική ανάπτυξη και πλεονάσματα που δεν θα αφορούν κανέναν και καμία, με αφαίμαξη και των τελευταίων εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων και κυρίως την οριστική παράδοση της χώρας στα χέρια των ολιγαρχών και πλήρη εξάρτηση των ανθρώπων της εργασίας και της επιχειρηματικότητας από τα φιλοδωρήματα των ημετέρων κρατικοδίαιτων κομματικών "δημοσίων λειτουργών" ή "επιχειρηματιών". 
Η πορεία απαξίωσης και εξάρτησης ενός ολόκληρου λαού είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Δεν υπήρξε μεταπολεμική χώρα του αναπτυγμένου κόσμου με τέτοια ανεργία, με τέτοια συμπεριφορά απέναντι στους νέους και την επιχειρηματικότητα. Ο παλιός πολιτικός κόσμος μας παίρνει μαζί στον τάφο του.
Η ελπίδα λοιπόν είναι ακριβώς εκεί: η ήττα Σαμαρά Βενιζέλου να μην είναι διαχειρίσιμη!
Γιατί η ήττα είναι βέβαιη - αλλά έχουν κάνει τα πάντα, συγκυβέρνηση και γερμανική διαπλοκή, να είναι σχετικά διαχειρίσιμη. Και το τελευταίο τους όπλο είναι η κούραση των ψηφοφόρων και η απαξίωση της συμμετοχής - "αφού δεν θα αλλάξει τίποτα γιατί να πάω να ψηφίσω;"

Οι διαπλεκόμενες εταιρείες δημοσκοπήσεων δούλεψαν σκληρά να αποδείξουν ότι δεν συμβαίνει αυτό που βλέπουμε γύρω μας - ότι το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν συντρίβεται, αντίθετα ανακάμπτει με το νέο του ΑΦΜ... Ότι ο Σαμαράς χάνει με κάνα δυο μονάδες μόνο, και σιγά την διαφορά - την Δευτέρα θα είναι ακλόνητος στην θέση του για να συνεχίσει την ληξιπροθεσμοποίηση και κατάσχεση ενός λαού και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του περιβάλλοντος στα κοράκια επενδυτές. Ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης "δεν είναι έτοιμες" ακόμη, ότι η "κεντροαριστερά" υπάρχει κι ότι ο κόσμος φοβάται περισσότερο από όσο θέλει την αλλαγή πορείας. Άξια τα ΕΣΠΑ τους..

Γιούνκερ (και Μέρκελ, Σόιμπλε) και Σούλτς, οι συγκυβερνώντες την Ευρώπη συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες ...διακρατικά, ενώ έχασαν το ευρωπαϊκό debate, στηρίζουν με κάθε τρόπο το χρεοκοπημένο ελληνικό πελατειακό σύστημα. Με ευθεία ανάμειξη στα εσωτερικά μας.

Και η μοιραία "κεντροαριστερά", τα υπολείμματα ενός κάποτε προοδευτικού χώρου, έχουν παραδοθεί στην δαιμονοποίηση των εναλλακτικών προβάλλοντας την δική τους αφωνία και αδιέξοδο ως πραγματικότητα των ...άλλων. Και συνεργάζονται με Σαμαρά Βενιζέλο ως δεκανίκι, αποδεικνύοντας πόσο χαμηλά και δεξιά μπορεί να καταλήξει ένας χώρος παρακμής και σαπίλας που έχει μάθει στην κρατική επιδότηση και την εύνοια του αρχηγού - και πόση σχέση έχει με την δημοκρατία: αποτελούν την άλλη όψη του χρυσαυγιτισμού της δεξιάς και του δογματικού μονοκομματισμού της κομμμουνιστικής αριστεράς.
Όλα λοιπόν κρίνονται στην συμμετοχή. Στο "θα πάω" να ψηφίσω. 
Και θα κάνω την ήττα Σαμαρά Βενιζέλου μη διαχειρίσιμη. Δεν θα την αφήσω χλιαρή στα χέρια των επικοινωνιακών επιτελείων.

Κι αυτή η συμμετοχή, θα είναι το τελευταίο δάνειο που θα πάρει η κοινωνία μας από την νέα γενιά, τους νέους και τις νέες που καταδίκασε με τις λάθος επιλογές της στην απόγνωση και σε μια ζωή κατάθλιψης και μετανάστευσης.

Θα πάω να τους βγει και σε κακό... 


Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Η Μαύρη Βίβλος της Ντροπής (#δικογραφίες στα συρτάρια, χαριστικές διατάξεις, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ
από το tvxs.gr

Τη "Μαύρη Βίβλο" της διακυβέρνησης Σαμαρά παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ

(Ν)τροπολογίες

Τη «Μαύρη Βίβλο της Ντροπής» που αφορά στη διακυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά τη διετία 2012-2014 και την οποία συνέταξε η ΕΚΕΕ Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσίασε σήμερα η βουλευτής του κόμματος, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή του ότι πρόκειται για μια έκδοση «που καταγράφει το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης Σαμαρά... μέσα από σκανδαλώδεις τροπολογίες, χαριστικές διατάξεις και παρεμβάσεις ‘άφεσης αμαρτιών’».

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνει λόγω για 90 δικογραφίες κατά υπουργών που βρίσκονται «ξεχασμένες» στα συρτάρια της Βουλής αλλά και για τρεις προτάσεις του κόμματος για σύσταση εξεταστικής επιτροπής (για τις ευθύνες υπαγωγής της χώρας στο μνημόνιο, για την ΕΡΤ και για το σκάνδαλο των εξοπλιστικών και των υποβρυχίων) οι οποίες ερευνώνται μεν από την δικαιοσύνη ωστόσο την διερεύνηση των πολιτικών ευθυνών αρνήθηκαν στη Βουλή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.

Επιπλέον στη «Μαύρη Βίβλο της Ντροπής» γίνεται λόγος για πράξεις εκτροπής από το δημοκρατικό πολίτευμα. Συγκεκριμένα για 24 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με παράκαμψη του κοινοβουλίου και κατά παράβαση του συντάγματος (σ.σ. η έκδοση τέτοιων πράξεων επιτρέπεται μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης). Η μία από αυτές αφορούσε το λουκέτο στην ΕΡΤ και δεν κυρώθηκε ποτέ με νόμο από τη Βουλή.

Ενενήντα ποινικές δικογραφίες «στα συρτάρια»

Σύμφωνα με τη «Μαύρη Βίβλο», από τον Ιούνιο του 2012 έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή περίπου 90 ποινικές δικογραφίες (89 κατά την επίσημη καταγραφή) κατά υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Εκκρεμούν άλλες 70 από την προηγούμενη περίοδο. Εκτός από τρεις δικογραφίες για τη λίστα Λαγκάρντ που ερευνήθηκαν στα πλαίσια της εξεταστικής επιτροπής – «εν μέρη» κατά την αξιωματική αντιπολίτευση – όλες οι υπόλοιπες δικογραφίες «αραχνιάζουν στα συρτάρια της Βουλής και ο Πρόεδρος της αρνείται να δώσει αντίγραφα στους Βουλευτές».

Μεταξύ αυτών των δικογραφιών περιλαμβάνεται, σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ, η ποινική δικογραφία για τις ευθύνες υπαγωγής της Ελλάδας στο Μνημόνιο η οποία καθυστέρησε 2,5 μήνες να διαβιβαστεί στη Βουλή από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου και «δεν δόθηκε ποτέ σε αντίγραφα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όταν τη ζήτησαν, ούτε καν κατά τη συζήτηση της πρότασης μας για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το θέμα την οποία καταψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ». Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπενθυμίζει ότι πρόκειται για μια εξεταστική επιτροπή που ο Αντώνης Σαμαράς είχε συμπεριλάβει στις προεκλογικές του εξαγγελίες.

Ανάμεσα στις εν λόγω δικογραφίες βρίσκεται επίσης και αυτή που αφορά στις ευθύνες για παραποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ στα οποία στηρίχθηκε η απόφαση για την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης. Για την εν λόγω υπόθεση συγκροτήθηκε εξεταστική επιτροπή κι όχι προκαταρκτική. Ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέας Γεωργίου παραμένει στη θέση του παρ’ ότι εναντίον του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για ψευδή βεβαίωση σε βάρος του δημοσίου και παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση. Όπως σημειώνεται στη «Μαύρη Βίβλο» του ΣΥΡΙΖΑ, με ειδική ρύθμιση χορηγήθηκε στον Ανδρέα Γεωργίου «η υπερεξουσία να αρνείται τη χορήγηση στοιχείων που ζητούνται από άλλες αρχές επικαλούμενος το απόρρητο».

Στο «σωρό» των δικογραφιών περιλαμβάνεται και η δικογραφία για τα εξοπλιστικά προγράμματα που δεν αφορά μόνο την περίοδο Τσοχατζόπουλου. Όλες οι δικογραφίες κατά υπουργών περιλαμβάνονται στις τελευταίες σελίδες της εκδόσεις (βλέπε παρακάτω).

Υπόθεση Siemens

«Σε αντίθεση με άλλες χώρες που διεκδίκησαν και πήραν αποζημιώσεις από την εταιρία, από την Ελλάδα δεν ζητήθηκαν, ούτε δόθηκαν τέτοιες. Την άνοιξη του 2012 με νομοσχέδιο - σκούπα επιχειρήθηκε από τα δυο συγκυβερνώντα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να νομιμοποιηθεί η υπογραφή εξώδικου συμβιβασμού παραίτησης από τις αξιώσεις του Ελληνικού Δημοσίου που υπολογίζονταν σε 2 δισ. ευρώ». Σύμφωνα με τη «Μαύρη Βίβλο» η ρύθμιση παρείχε την εξουσιοδότηση στον υπ. Οικονομικών (σ.σ. τότε κατείχε το αξίωμα ο Φίλιππος Σαχινίδης) να παραιτηθεί από τις αξιώσεις των 2 δισ. ευρώ αποδεχόμενος την πλήρη ...

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Οι σκελετοί στην ντουλάπα Σγουρού και Τατούλη... (#όταν ξυπνούν οι ...κουτόφραγκοι)


Αναδημοσιεύουμε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας όπου εκτός από την είδηση ότι οι ..."κουτόφραγκοι" αποφάσισαν τελικά να σταματήσουν το πάρτι των σκουπιδιών, εξηγείται και αναλυτικά ο καθοριστικός ρόλος των περιφερειαρχών της συγκυβέρνησης στην παραβίαση της κοινοτικής οδηγίας του 2008 για τα σκουπίδια χάριν των κερδών των γνωστών κρατικοδίαιτων ολιγαρχών - αλλά και ο λόγος που ο Γιάννης Σγουρός αποφεύγει να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο (debate) με την Ρένα Δούρου: Μαύρο σε Σγουρό και Τατούλη!

"ΤΙΝΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΣΥΠΡΑΞΕΙΣ 2,2 ΔΙΣ. ΛΟΓΩ ΒΑΡΥΤΑΤΩΝ ΠΑΡΑΒΑΣΕΩΝ


Η Ευρωπαϊκή Ενωση ΕΣΠΑσε το πάρτι των σκουπιδιών
Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, οδηγούμαστε στην ακύρωση της χρηματοδότησης των έργων από το ΕΣΠΑ 2007-2013, όπως επίσης και από το «νέο ΕΣΠΑ» (ΣΕΣ 2014-2020), λόγω βαρύτατων παραβάσεων της κοινοτικής νομοθεσίας
Του ΑΡΓΥΡΗ ΔΕΜΕΡΤΖΗ

Επίσης θα απαιτηθεί ανατροπή και επαναδιαπραγμάτευση συμβάσεων ή ακόμη και επαναδημοπράτηση έργων, ώστε οι αναθέσεις χωρίς όρους που βγάζουν μάτι, όπως για την εγγυημένη ποσότητα των απορριμμάτων, να γίνουν σύμφωνα με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ. Εφόσον ολοκληρωθεί η πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία αυτή, θα μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν με νέους όρους έργα διαχείρισης απορριμμάτων στην Ελλάδα.

Παράλληλα πληροφορούμαστε ότι η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού έχει διαμηνύσει αρμοδίως στην Ελλάδα πως έχει ήδη ανοίξει τον φάκελο της χρηματοδότησης των έργων με ΣΔΙΤ, δίνοντας το μήνυμα ότι έχει στη διάθεσή της σοβαρότατα στοιχεία τεκμηρίωσης των παραβιάσεων της κοινοτικής νομοθεσίας, καθώς επίσης ότι για ευνόητους λόγους θα κινηθούν οι διαδικασίες αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση βάζει φρένο και ετοιμάζεται να ανατρέψει το «πάρτι των σκουπιδιών», που οργανώνουν την τελευταία τριετία κεντρική κυβέρνηση, με πρωτοβουλίες των υπουργείων Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος και Εσωτερικών, περιφερειάρχες, οι οποίοι τώρα λόγω των αυτοδιοικητικών εκλογών βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού και μεγαλοεργολάβοι, σε 11 περιφέρειες της χώρας, με προτεραιότητα στις περιφέρειες Αττικής και Πελοποννήσου.
Με ακλόνητα στοιχεία και έγγραφα ντοκουμέντα η «Ε» αποκαλύπτει ότι με παρέμβαση της χρηματοδοτικής αρχής της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν ήδη «παγώσει» από τον περασμένο Φεβρουάριο οι διαδικασίες χρηματοδότησης των έργων διαχείρισης απορριμμάτων με Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), συνολικού ύψους 2,2 δισ. ευρώ, που δρομολογήθηκαν, στις περισσότερες περιπτώσεις, επεισοδιακά και με εντάσεις, σε 10 περιφέρειες της χώρας και στην Αττική (Κερατέα, Γραμματικό, Φυλή, Α. Λιόσια).

Παράλληλα έχουν ήδη επιληφθεί οι γενικές διευθύνσεις Περιβάλλοντος και Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και οι αρμόδιοι επίτροποι Περιβάλλοντος, Γιάνεζ Ποτότσνικ και Εσωτερικής Αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ. Κινούνται ήδη οι διαδικασίες που οδηγούν το προσεχές διάστημα, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, στην ακύρωση της χρηματοδότησης των έργων από το ΕΣΠΑ 2007-2013, όπως επίσης και τον αποκλεισμό της χρηματοδότησής τους από το «νέο ΕΣΠΑ» (ΣΕΣ 2014-2020), λόγω βαρύτατων παραβάσεων της κοινοτικής νομοθεσίας. Δηλαδή καταργείται η προβλεπόμενη χρηματοδότηση των έργων έως 50% από το τρέχον και το νέο ΕΣΠΑ και λόγω δυσαναπλήρωτου χρηματοδοτικού κενού, που γίνεται ακόμη πιο μεγάλο από την απουσία τραπεζικής χρηματοδότησης των έργων, τινάζονται στον αέρα οι ΣΔΙΤ για τη διαχείριση των απορριμμάτων ύψους 2,2 δισ. ευρώ.

"Κολασμένο μυστικό"

Πρόκειται για θεαματική ανατροπή, καθώς η κυβέρνηση και οι περισσότεροι από τους περιφερειάρχες έχουν επενδύσει πολιτικά για την επανεκλογή τους στις σχέσεις τους με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα αλλά και σε προεκλογικές υποσχέσεις πελατειακής εξυπηρέτησης απασχόλησης εργαζομένων και προτίμησης μικρομεσαίων επαγγελματιών στην κατασκευή, όπως επίσης στη μακρά περίοδο της λειτουργίας των εγκαταστάσεων επεξεργασίας απορριμμάτων. Στο μεταξύ, βρίσκονται σε ...

Επείγει η διττή στροφή της Ε.Ε.

Ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος και ο πολιτικός επιστήμονας και υποψήφιος ευρωβουλευτής του Σύριζα Δημήτρης Χριστόπουλος, ιδρυτικά μέλη της Πρωτοβουλίας για την Υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας, συζητούν για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Αριστερά εν όψει των Ευρωεκλογών του 2014
από το online περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ
Αντώνης Λιάκος: Δημήτρη, από τη μια βλέπω τις αφίσες με καθημερινούς Ευρωπαίους που λένε «Ψήφισε στις ευρωεκλογές για να κάνεις εσύ κουμάντο στην Ευρώπη», από την άλλη διαβάζω τα δημοσιεύματα των Financial Times για την αποπομπή Παπανδρέου στη σύνοδο των G8 στις Κάννες. Δύο μηνύματα που στρέφονται το ένα εναντίον του άλλου. Με το πρώτο σού λένε ψήφισε γιατί η Ευρώπη εξαρτάται από σένα, με το δεύτερο αντιλαμβάνεσαι ότι αλλάζουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όχι απλώς ερήμην των λαών, αλλά ερήμην και των ίδιων των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις Κάννες δεν συνήλθε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ούτε καν η Κομισιόν. Σε μια συνάντηση κορυφής των ηγετών των πλουσιότερων χωρών του κόσμου αποφασίζεται να αλλάξουν κυβερνήσεις δύο χώρες: η Ελλάδα και η Ιταλία. Αποφασίζεται πώς θα κυβερνηθούν. Εκεί μιλούν για «δικαιοσύνη Παλαιάς Διαθήκης», δηλαδή οφθαλμόν αντί οφθαλμού και σκληρή τιμωρία για παραδειγματισμό των άλλων Ευρωπαίων. Επομένως, γιατί ο πολίτης να ψηφίσει στις ευρωεκλογές, κι εσύ τι δουλειά έχεις εκεί ως υποψήφιος;
Δημήτρης Χριστόπουλος: Αντώνη, εδώ και χρόνια η Ευρώπη έχει διέλθει από την εποχή του λεγόμενου «δημοκρατικού ελλείμματος» και έχει κάνει ένα άλμα στο δημοκρατικό κενό. Δεν συζητάμε απλώς για ένα έλλειμμα αρμοδιοτήτων του Ευρωκοινοβουλίου –καθώς αυτό υπήρχε ανέκαθεν– αλλά κάτι δομικά πιο κρίσιμο. Το Κοινοβούλιο σιγά σιγά αυξάνει τις δυνάμεις του, π.χ. τώρα πλέον εκλέγει τον πρόεδρο της Επιτροπής, αλλά το επίδικο είναι αυτό που λες: ότι τώρα πλέον οι μεγάλες πολιτικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται καν στο επίπεδο των θεσμών, αλλά σε αυτό της αμεσολάβητης ισχύος. Το δε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο παρακολουθεί αμήχανα… 
Εδώ πλέον έχουμε σταδιακά μια στροφή από κανόνες –όποιοι και να ήταν αυτοί– σε απλές αποφάσεις που επικυρώνονται απλώς διά της ηγεμονίας αυτών που τις λαμβάνουν. Ε, λοιπόν, αυτό δημοκρατία δεν είναι. Δεν ξέρω πώς να το πούμε, πάντως, σίγουρα η τιμή του δημοκρατικού πολιτεύματος δεν του αξίζει. Αν ο πολίτης δεν ψηφίσει στις ευρωπαϊκές εκλογές, η αίσθησή μου είναι ότι η νέα αυτή κατάσταση πραγμάτων θα εδραιωθεί –εδραιώνεται δηλαδή ούτως ή άλλως–, με αποτέλεσμα την περαιτέρω απαξίωση του μοναδικού αντιπροσωπευτικού θεσμού της Ε.Ε. με ό,τι αποτελέσματα αυτό μπορεί να έχει για το ευρωπαϊκό μέλλον. Διότι να μην ξεχνάμε: ναι μεν η ευρωπαϊκή οικοδόμηση ξεκίνησε από τον άνθρακα και τον χάλυβα –δηλαδή το βαρύ ευρωπαϊκό βιομηχανικό κεφάλαιο–, αλλά στο επίπεδο του εποικοδομήματος υπήρξαν κάποια δημοκρατικά κεκτημένα. Αν τα απολέσουμε, τότε πραγματικά δεν βλέπω σε τι το σχέδιο μπορεί να αξίζει. Εξάλλου, τώρα πλέον ούτε άνθρακας ούτε χάλυβας υπάρχουν ώστε να δίνουν γραμμή. Τράπεζες έχουμε. 
Κάπως έτσι τα βλέπω τα πράγματα: αν η Ευρώπη συνεχίσει στον δρόμο του ευρωπαϊκού κενού, της απαξίωσης της εργασίας και του εκφυλισμού της δημοκρατίας, απλώς δεν θα έχει λόγο να υπάρχει. Όπως πάει λοιπόν, το τρώει το κεφάλι της, και η χώρα που είναι στην εμπροσθοφυλακή της κρίσης, η Ελλάδα, βιώνει πιο οδυνηρά τους κραδασμούς αυτούς.
Α.Λ.: Αυτό που λες, Δημήτρη, μου θυμίζει κάπως τη θεωρία του παρία. Ο παρίας, ο απόβλητος, είναι εκείνος που μπορεί να σώσει την κοινωνία γιατί μπορεί να θέσει ξανά τους κανόνες με τους οποίους συγκροτείται το σύστημα. Να τους θέσει με δίκαιο τρόπο, επειδή ο ίδιος βρίσκεται απέξω και στην πιο δυσμενή θέση. Όλες οι θεωρίες της κοινωνικής αλλαγής, αλλά και οι σωτηριολογικές, είχαν ως πυρήνα τους τη θεωρία του παρία και του απόβλητου – από τον χριστιανισμό έως τον μαρξισμό. Μπορεί να φαίνεται υπερβολικά θεωρητικό και αφηρημένο, αλλά αν ξεκινήσουμε από τη διαπίστωση ότι σήμερα είναι η αδιαμεσολάβητη ισχύς που θέτει τους κανόνες, τότε η Ελλάδα, ή μάλλον η συνείδηση του τι συνέβη στην Ελλάδα, γιατί η χώρα βρέθηκε στη θέση του απόβλητου, πρέπει να μεταμορφωθεί σε μια επιδίωξη μιας νέας τάξης, νέων κανόνων. 
Από την άποψη αυτή, η ελληνική Αριστερά, κι εσύ ανάμεσά της, ερχόσαστε σ’ εμάς τους εκλογείς ή οφείλετε να πάτε στο Ευρωκοινοβούλιο με προτάσεις αναδιοργάνωσης της ίδιας της Ευρώπης. Ποιες είναι αυτές; Γιατί εδώ οφείλω να σου επισημάνω επίσης ...

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Ο τσίπρας πάει ευρώπη

Ευρωεκλογές

του techie chan
Οι ευρωεκλογές είναι γενικά άχρωμες και αδιάφορες. Καθώς το ευρωκοινοβούλιο που εκλέγουν δεν έχει παρά διακοσμητικό ρόλο στη βρυξέλα και ταυτόχρονα αποτελεί έναν πλήρως διεφθαρμένο οργανισμό όπου τον κύριο ρόλο παίζουν τα λόμπι των πλουσίων που βρίσκονται εκεί κάθε μέρα, κι όχι οι ψηφοφόροι που ψηφίζουν μια φορά στα 5 χρόνια και από τότε δεν ξαναβλέπουν τους ευρωβουλευτές. Άλλωστε ολόκληρο το σύστημα των βρυξελλών είναι τόσο μονωμένο από τις ευρωπαϊκες κοινωνίες, που δεν είναι παράλογο να πούμε πως ζούνε κυριολεκτικά σε άλλο πλανήτη. 
Δεν είναι τυχαίο πως μόνο πάνω στην προεκλογική τούρλα του σαββάτου και για το θεαθήναι, το ευρωκοινοβούλιο έφτιαξε μια επιτροπή για να ερευνήσει τα πεπραγμένα της τρόικα. Μιας δηλαδή εντελώς εξωθεσμικής και ό,τι ναναι ομάδας που ονομάστηκε τρόικα μόνο και μόνο για να θυμίζει κάτι από την παλιά ΕΟΚική τρόικα. Την τριπλέτα δηλαδή που αποτελούνταν από τη χώρα που είχε την προεδρία, τη χώρα που μόλις την παρέδωσε και την χώρα που θα αναλάμβανε την επόμενη.
Ακριβώς λόγω αυτών των χαρακτηριστικών της άχρωμης άοσμης και αδιάφορης εκλογικής διαδικασίας, ο σύριζα είχε πολύ πολύ καλές προοπτικές να δείξει ότι ο κόσμος δεν γουστάρει τη σημερινή κυβέρνηση. Και πάνω από 6 μήνες τώρα προσπαθεί να κινητοποιήσει το ακροατήριό του να τον ψηφίσει στις ευρωεκλογές, ως τον μοχλό που θα ρίξει την κυβέρνηση
Οι ευρωεκλογές λοιπόν είναι κάτι που βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στις εθνικές εκλογές από άποψη εξομοίωσης καθώς η τοπικότητα μειώνεται στο ελάχιστο και οι ψηφοφόροι δεν αποφασίζουν κάτι ιδιαίτερο στην ευρώπη. Άρα οι τοπικές συνθήκες στην ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή οι επικρατέστερες. Και από αυτή την άποψη είναι χρήσιμες καθώς οι δημοσκοπήσεις, δεν χάνουν σχεδόν καμία ευκαιρία να αποδεικνύουν τόσα χρόνια πως είναι για τα μπάζα.

Αυτό σημαίνει πως ο πήχης για το σύριζα ήταν πολύ ψηλά. 
Και η μηχανή της ηγεσίας του σύριζα έχει ποντάρει σε αυτό. 
Και ακόμα και η eurovision debate που έγινε, έκανε τον τσίπρα να λάμψει ακριβώς λέγοντας πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. 
Την ίδια στιγμή οι παλιάτσοι από δίπλα χόρευαν τον χορό της βροχής και η παντελώς άσχετη υποψήφια των πρασίνων μας καλούσε να ελευθερώσουμε τα κορίτσια στη νιγηρία (διότι ως γνωστό στην ευρώπη τα πρόβληματά μας τα έχουμε λυμένα κι ας πάμε να βοηθήσουμε αυτούς τους άμοιρους αράπηδες της αφρικής).

Ο τσίπρας πάει ευρώπη.
Και σκίζει

Αλλά δυστυχώς όχι τόσο πολύ λόγω του εκπληκτικού προγράμματος και στρατηγικής του σύριζα. Δύο άλλοι λόγοι κυριαρχούν. 
  • Ο ένας είναι η κακή εκλογική κατάσταση της ευρωπαϊκής αριστεράς. Δεν είναι του παρόντος η ανάλυση, αλλά ο σύριζα είναι μια φωτεινή εκλογικά εξαίρεση. 
  • Ο δεύτερος λόγος είναι η μυωπία της απόστασης. Πρόκειται για μια ασθένεια που εγώ τουλάχιστον μπορώ να δω στην παγκόσμια αριστερά από το 90 και μετά. Όπως τείνουμε να ρομαντικοποιούμε τους ζαπατίστας και την εξέγερσή τους, τον τσάβεζ ή την εξέγερση στο σιάτλ, έτσι και οι υπόλοιποι αριστεροί ευρωπαίοι τείνουν να μη βλέπουν τις λεπτομέρειες και να στέκονται σ’ ένα wishfull thinking για τον σύριζα. 
Προσωπικά το καταλαβαίνω απόλυτα. Μου είναι εξαιρετικά πιο εύκολο να ψηφίσω die linke στις ευρωεκλογές εδώ στη γερμανία και να παραβλέψω όλα τα ράμματα που έχω για τη γούνα του. Ακόμα κι αν η ευρωβουλευτής που θα ψηφίσω δεν είναι καλύτερη από τη δούρου. Ακριβώς επειδή ενσυνείδητα δεν κάθομαι να ασχοληθώ με όλες τις μαλακίες που έχουν κάνει (και κάνουν). Και μιλάμε για μαλακίες που σε επίπεδο τοπικής κυβέρνησης θα έκαναν πολλές φορές τον στέφανο μάνο τούρς να φαίνεται αριστερός. Το τουρς πηγαίνει στην περιφορά του σε όλο το πολιτικό σύστημα, θέση που κατέχει περίζηλα εμπρός από τον μπίστη και πίσω ίσως μόνο από τον θοδωράκη. (τον γνωστό όχι τον σταύρο).

Αυτές οι δύο τάσεις έδωσαν στο σύριζα μια άλλη δυναμική στην ευρώπη. Μέχρι που και οι εξαφανισμένοι ιταλοί αριστεροί μπορεί και να μπουν στην ευρωβουλή ελαίω τσίπρα. Και πράγματι ο τσίπρας και ο σύριζα αυτή τη στιγμή είναι η κορώνα στο ...