Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Αλέξης Τσίπρας στην Le Monde: Tο ζήτημα της Ελλάδας δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά αποτελεί το επίκεντρο της σύγκρουσης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων στρατηγικών για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης


"Αν δεν υπάρχει ακόμα συμφωνία, δεν οφείλεται στη δική μας αδιαλλαξία" 

Par Alexis Tsípras, premier ministre de la Grèce

Στις 25 του περασμένου Γενάρη ο ελληνικός λαός πήρε μια γενναία απόφαση. Τόλμησε να αμφισβητήσει το μονόδρομο της σκληρής λιτότητας του μνημονίου και να επιδιώξει μια νέα συμφωνία. Μια νέα συμφωνία που επιτρέπει στην Ελλάδα να επιστρέψει στην ανάπτυξη εντός του ευρώ με ένα οικονομικό πρόγραμμα βιώσιμο, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Αυτά τα λάθη, άλλωστε, τα πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός, αφού μέσα σε πέντε χρόνια η ανεργία σκαρφάλωσε στο 28% (60% για τους νέους), το μέσο εισόδημα μειώθηκε κατά 40%, ενώ η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, έγινε η χώρα της Ε.Ε. με τον υψηλότερο δείκτη κοινωνικής ανισότητας.
Και το χειρότερο: Το πρόγραμμα αυτό, παρά τα βαρύτατα πλήγματα στον κοινωνικό ιστό, δεν κατάφερε την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 124% στο 180% του ΑΕΠ, η ελληνική οικονομία -παρά τις βαριές θυσίες του λαού της- παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα κλίμα διαρκούς αβεβαιότητας, που γεννούν οι ανέφικτοι στόχοι δημοσιονομικής εξισορρόπησης που την υποχρεώνουν να πορεύεται σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης.
Βασικός στόχος της νέας ελληνικής κυβέρνησης τους τελευταίους τέσσερις μήνες είναι να δοθεί τέλος σε αυτό τον φαύλο κύκλο, τέλος σε αυτή την αβεβαιότητα. Μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία που θέτει ρεαλιστικούς στόχους πλεονασμάτων, ενώ ταυτόχρονα επαναφέρει την ατζέντα της ανάπτυξης και των επενδύσεων, μια οριστική λύση στο ελληνικό ζήτημα, είναι σήμερα πιο ώριμη και πιο αναγκαία από ποτέ.
Μια τέτοια συμφωνία, εξάλλου, θα σημάνει και το τέλος της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης που ξέσπασε επτά χρόνια πριν, κλείνοντας τον κύκλο της αβεβαιότητας για την Ευρωζώνη.
Σήμερα η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να πάρει αποφάσεις που θα πυροδοτήσουν μια ραγδαία ανάκαμψη της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας, δίνοντας τέλος στα σενάρια περί Grexit, που εμποδίζουν μια μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και μπορούν ανά πάσα στιγμή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη, τόσο των πολιτών όσο και των επενδυτών στο κοινό μας νόμισμα.
Λένε, όμως, πολλοί ότι η ελληνική πλευρά δεν βοηθάει σ’ αυτή τη κατεύθυνση γιατί προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις αδιάλλακτη και χωρίς προτάσεις.
Είναι πράγματι έτσι;
Επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες, ίσως και ιστορικές, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και για την πορεία της Ευρώπης, θα ήθελα με τη σημερινή μου παρέμβαση να αποκαταστήσω την αλήθεια και να ενημερώσω υπεύθυνα την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις πραγματικές προθέσεις και θέσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η ελληνική κυβέρνηση, στη βάση της απόφασης του Eurogroup της 20ης του Φλεβάρη, έχει καταθέσει ένα ευρύτατο πακέτο μεταρρυθμιστικών προτάσεων, με στόχο μια συμφωνία που θα συνδυάζει τόσο το σεβασμό στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού όσο, όμως, και το σεβασμό στους κανόνες και τις αποφάσεις που διέπουν τη λειτουργία της Ευρωζώνης.
Βασική κατεύθυνση των προτάσεών μας είναι η δέσμευση σε χαμηλότερα -και ως εκ τούτου εφικτά- πρωτογενή πλεονάσματα το 2015 και το 2016 και σε υψηλότερα για τα επόμενα χρόνια, δεδομένου ότι προσδοκούμε ανάλογη αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Εξίσου βασικό σημείο των προτάσεών μας είναι η δέσμευση για αύξηση των δημοσίων εσόδων, μέσω, όμως, αναδιανομής των βαρών από τα χαμηλά και μεσαία στα υψηλά εισοδήματα, που μέχρι σήμερα απέφευγαν να πληρώσουν το δικό τους μερίδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς στη χώρα μου προστατεύτηκαν αποτελεσματικά, τόσο από την πολιτική ελίτ, όσο και από τα «στραβά μάτια» της τρόικα.
Από την πρώτη στιγμή της νέας διακυβέρνησης, άλλωστε, δείξαμε αυτές τις προθέσεις και την αποφασιστικότητά μας, νομοθετώντας συγκεκριμένη ρύθμιση που αντιμετωπίζει την απάτη των τριγωνικών συναλλαγών, εντατικοποιώντας τους τελωνειακούς και φορολογικούς ελέγχους, ώστε να περιορίσουμε ουσιαστικά το λαθρεμπόριο και τη φοροδιαφυγή.
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια καταλογίσαμε τα  οφειλόμενα χρέη των ιδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης προς το ελληνικό δημόσιο.
Η αλλαγή κλίματος στη χώρα είναι σαφής και αποδεικνύεται από το γεγονός ότι και τα δικαστήρια επιταχύνουν το έργο τους για την απονομή δικαιοσύνης σε υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής. Οι ολιγάρχες, με άλλα λόγια, που είχαν συνηθίσει στην προστασία του πολιτικού συστήματος έχουν, πλέον, πολλούς λόγους να χάνουν τον ύπνο τους.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι βασικές κατευθύνσεις, αλλά και οι εξειδικευμένες προτάσεις που έχουμε καταθέσει στο πλαίσιο των συζητήσεων με τους θεσμούς που έχουν καλύψει ένα τεράστιο μέρος της απόστασης που μας χώριζε πριν από μερικούς μήνες. Συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά έχει αποδεχθεί την υλοποίηση σειράς θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) και της Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), παρεμβάσεις για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης αλλά και παρεμβάσεις στις αγορές προϊόντων ώστε να αρθούν στρεβλώσεις και προνόμια.
Επίσης, παρά την κάθετη αντίθεσή μας στο μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων που προωθείται από τους θεσμούς, γιατί δεν δημιουργεί αναπτυξιακή προοπτική και δεν μεταφέρει πόρους στην πραγματική οικονομία, αλλά στο, ούτως ή άλλως, μη βιώσιμο χρέος, αποδεχθήκαμε να ολοκληρώσουμε, με κάποιες μικρές τροποποιήσεις, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, αποδεικνύοντας έμπρακτα την διάθεσή μας για βήματα προσέγγισης.
Συμφωνήσαμε, επίσης, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ΦΠΑ απλοποιώντας το σύστημα και ενισχύοντας την αναδιανεμητική διάσταση του φόρου, ώστε να επιτύχουμε αύξηση τόσο της εισπραξιμότητας όσο και των εσόδων.
Καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις μέτρων που θα επιφέρουν περαιτέρω αύξηση των εσόδων: Έκτακτη εισφορά στα πολύ υψηλά κέρδη, φόρο στο ηλεκτρονικό στοίχημα, εντατικοποίηση των ελέγχων των μεγαλοκαταθετών / φοροφυγάδων, μέτρα για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, ειδικό φόρο πολυτελείας, διαγωνισμό για τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες τις οποίες η τρόικα ξέχασε συμπτωματικά επί πενταετία και άλλα.
Τα μέτρα αυτά όχι μόνο αυξάνουν τα έσοδα, αλλά ταυτόχρονα δεν δημιουργούν υφεσιακό αποτέλεσμα, αφού δεν μειώνουν ...

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Μπροστά στην Νέα Συμφωνία: Ωδικά Πτηνά, Παπαγαλάκια και Στρουθοκάμηλοι


σκίτσο του τούρκου γελοιογράφου Aytoslu
Η αξιοθαύμαστη υπομονή και το πείσμα φαινόμενο ενός καταταλαιπωρημένου λαού οδεύει μέρα την μέρα, ώρα την ώρα προς την δικαίωση - και η Ευρώπη προς την ελπίδα

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Το σκοτάδι των εχθρών της συμφωνίας χύθηκε ...άπλετο. Όλο το δηλητήριο μιας πολιτικής που ηττήθηκε χύνεται τώρα, στο παρά πέντε της νέας συμφωνίας. 

Μάχες οπισθοφυλακών δίνει το σύστημα Σόιμπλε. Τα όργανά του οι μεσαίοι τεχνοκράτες στα διάφορα group της διαπραγμάτευσης, παραλογίζονται πλέον φανερά - αν και αυτό γινόταν όλο το προηγούμενο τρίμηνο αλλά αποκρυβόταν επιμελώς από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, εσωτερικού και εξωτερικού. 

Τα "συστημικά" ελληνικά ΜΜΕ ξερνούν λαϊκισμό και ξενοδουλεία - όλα για τα αφεντικά, όλα για την ακροαματικότητα, όλα για την κυκλοφορία - κι ας έχουν ρίξει ένα λαό σε απελπισία και κατάθλιψη, κι ας έχουν υπονομεύσει όσο μπορούν την εθνική διαπραγμάτευση. Κάθε κακή τύχη θα τους αξίζει στο μέλλον.

Στην άλλη πλευρά είναι αξιοθαύμαστη η υπομονή ενός ολόκληρου λαού και ειδικά το πείσμα του: στηρίζει με θηριώδη ποσοστά τον ΣΥΡΙΖΑ και την νέα κυβέρνηση κι ας μην έχει δώσει παρά δείγματα γραφής. Στα τάρταρα βρίσκεται το σύστημα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού με τους τελευταίους να προσπαθούν ανεπιτυχώς να αποκόψουν τον Τσίπρα από τον ...ΣΥΡΙΖΑ με επιθέσεις φιλίας και επιλεκτικές στοχοποιήσεις προσώπων και αμφισβήτηση της λαϊκής στήριξης στο πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης - αλλά ο Τσίπρας δεν μπορεί να γίνει Σταύρος δλδ "κόμμα του ενός". Η αριστερά είναι βαθιά δημοκρατική σε αντίθεση με το εξωνημένο ανεμομάζωμα νεοφιλελεύθερων κεντροαριστερών χωρίς ιδεολογία του Ποταμού...

Η συμφωνία έρχεται: θέλουν δεν θέλουν. Επειδή όσα επάνω τους πάτησε η ελληνική διαπραγματευτική οδύσσεια είναι αληθινά. Με λιτότητα δεν βάφονται αυγά - για να παραφράσουμε δημοφιλή ατάκα της οικονομίας. Με grexit κανένα πρόβλημα δεν λύνεται - αντίθετα όλοι οι μετέχοντες στις διαπραγματεύσεις παραδέχονται ο ένας μετά τον άλλο το ανεξέλεγκτο και αχαρτογράφητο μιας ελληνικής επίσημης χρεοκοπίας. Κι έτσι πέφτουν το ένα μετά το άλλο τελεσίγραφο. "Δεν υπάρχει τελεσίγραφο της ΕΕ", "λάθος στην μετάφραση της συνέντευξης Λαγκάρντ", "προειδοποιεί η ΕΚΤ για το κόστος της πιθανής χρεοκοπίας" κλπ κλπ

Η συμφωνία είναι τόσο κοντά που ο αμερικανός ΥΠΟΙΚ δηλώνει "γράψτε την, υπογράψτε την και δείτε μετά τις λεπτομέρειες"... Όλο το ζήτημα είναι πως θα σωθεί για άλλη μια φορά το ευρώ χωρίς να πανηγυρίσουν στην Ελλάδα και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ ότι είχαν κάπου δίκιο!

Η νέα συμφωνία είναι εδώ: τα ωδικά πτηνά των ΜΜΕ της κωλοτούμπας θα κελαηδήσουν πρόθυμα υπέρ του μέχρι χθες ακατανόμαστου Βαρουφάκη, τα παπαγαλάκια θα συνεχίσουν να διαπραγματεύονται τις δόσεις πανικού και υπονόμευσης με την δική τους δανειακή επιβίωση και οι στρουθοκάμηλοι της εξωνημένης κεντροαριστεράς θα προσφέρουν την ψήφο τους και τα υποκριτικά τους σέβη στην αξιοσύνη του "σοβαρού" πρωθυπουργού - αυτού μόνου και αποκομμένου από την ...ελαφρότητα του όλου ΣΥΡΙΖΑ. 

Οι επόμενες μέρες θα βρίθουν από κακοφωνία, θέατρο και ανατροπές: η κωλοτούμπα θα πάει σύννεφο από τους εχθρούς της συμφωνίας: προσδεθείτε και μη καπνίζετε φούμαρα - η συνέχεια επί της οθόνης.



*δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr με τον τίτλο "Με λιτότητα δεν βάφονται αυγά"

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Υψηλόβαθμοι κρατικοί λειτουργοί, δουλέμποροι;;;

της Ευγενίας Λουπάκη*

"Ο Χάρος είναι κομπλέ. Τα τελάρα, τα πρόβατα, τα κατσίκια, φορτωμένα"

Πέντε υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας και της ΕΥΠ, συμμετείχαν σε κύκλωμα δουλεμπορίας μεταναστών. Τα τελάρα, τα πρόβατα, τα κατσίκια, είναι το συνθηματικό που χρησιμοποιούσαν για τους μετανάστες. Ο "Χάρος" είναι το συνθηματικό της βάρκας.
Εκτός από μαύρη ψυχή, είχαν και μαύρο χιούμορ.
Περιμένω να το δω το βράδυ, πρώτο θέμα στα δελτία, άντε δεύτερο.Και να δω να εγκαλούνται ο Δένδιας, ο Κικίλιας και τ' άλλα παιδιά, που πάσχιζαν να μας σώσουν από τους άπλυτους μελαψούς, με τη βοήθεια των ηρωϊκών μπάτσων. Να δω τον Πανούση, να δω την Τασία, να ρίχνουν κεραυνούς. Δεν θα δεχτώ δικαιολογίες. Δεν είναι η πρώτη φορά. Και δεν κάνω σχόλια, γιατί δεν χρειάζεται. Αυτή η είδηση μιλάει μόνη της για τα πάντα.
Οι νεκροί περιμένουν.


*σχόλιο στο facebook - η Ευγενία Λουπάκη είναι δημοσιογράφος του ραδιοσταθμού  
Στο κόκκινο 105,5

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Η δυστυχία του να είσαι η ...Ντόρα Ξαφά (κρατικοδίαιτοι κατά του κράτους...)

Της σύνταξης:
Υπάρχει σε αυτήν τη χώρα ένα είδος ανθρώπου που μοναδική του δουλειά είναι να υπονομεύει το ελληνικό κράτος όντας όμως ταυτόχρονα ένα είδος αποκλειστικά κρατικοδίαιτο... 
Το είδος αυτό ομιλεί συνεχώς υπέρ του ιδιωτικού τομέα που δεν εγνώρισε όμως ποτέ προσωπικά αφού πάντα είχε εισοδήματα από το Δημόσιο, υπερασπίζεται την επιχειρηματικότητα με την οποία όμως δεν ασχολήθηκε ποτέ ενεργά και ζητά ελαχιστοποίηση του κράτους και του κράτους πρόνοιας αλλά με τον εαυτό του οπωσδήποτε συνυπολογιζόμενο μέσα στους εναπομείναντες ΔΥ και έχοντας εξασφαλίσει ήδη μερικές συντάξεις άμεσα ή έμμεσα του Δημοσίου...

Αυτό το είδος ανθρώπου είναι παραδόξως γένους θηλυκού και τα μέλη του έχουν διαχρονικά όλα το ίδιο όνομα: "Ντόρα Ξαφά"... Σε άλλα μέλη του κυριαρχεί το "Ντόρα" σε άλλα το "Ξαφά" αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία - σημασία έχει η δουλειά να γίνεται. Η υπονόμευση δλδ της οικονομίας και της αγοράς αλλά στο όνομά της! Από φανατικά κρατικοδίαιτα άτομα! Που μάλλον  - όπως λέει και το σοβιετικό ανέκδοτο - θέλουν να μείνουν μόνα(ες) στο αγαπημένο τους κράτος και τον δημόσιο κορβανά: οι τελευταίες ΔΥ;

Ενώ λοιπόν μια συμφωνία είναι πλέον επιτέλους δυνατή με τους εταίρους, χάρη στην σταθερά αντιμνημονιακή διαπραγματευτική στάση της ελληνικής κυβέρνησης και ταυτοχρόνως η χώρα έχει στραγγίξει από την πιστωτική ασφυξία εμπνεύσεως Σόιμπλε και εκτελέσεως Ντράγκι, με αποτέλεσμα και να θέλει να μην μπορεί να πληρώσει τις επόμενες δόσεις πχ στο ΔΝΤ, τι έρχεται να δηλώσει η ...Ντόρα Ξαφά;

Ως Ντόρα: 
Ντόρα: Σενάριο Κύπρου χωρίς συμφωνία ως την Παρασκευή

"Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος θα είναι πολύ δύσκολο" 

Ανήσυχη για την πορεία της οικονομίας και της χώρας αν δεν υπάρξει συμφωνία ως την Παρασκευή εμφανίστηκε η Ντορα Μπακογιάννη, η οποία μάλιστα προέβλεψε σενάριο Κύπρου στη χώρα μας.

«Αν δεν έχουμε συμφωνία μέχρι την Παρασκευή, φοβάμαι οτι το Σαββατοκύριακο που είναι και τριήμερο, θα υπάρξει έλεγχος κεφαλαίων στις τράπεζες, το λεγόμενο capital control, όπως συνέβη και στην Κύπρο», σημείωσε Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας το βράδυ της Κυριακής στον Σκάι.

Κάλεσε δε τον πρωθυπουργό να φέρει στη Βουλή τη συμφωνία προκειμένου να ψηφιστεί από όλους και μετά να πάει την χώρα σε εκλογές με υπηρεσιακή κυβέρνηση.
Πηγή: lifo.gr


Ως Ξαφά: 
Ξαφά: Στην ίδια κατηγορία με τη Ζιμπάμπουε αν δεν πληρώσουμε το ΔΝΤ

Η οικονομολόγος και πρώην μέλος του Ταμείου σκιαγραφεί τη χρεοκοπία 
Απαντήσεις για το τι θα ακολουθήσει αν η Ελλάδα δεν πληρώσει εγκαίρως το ΔΝΤ έδωσε η Μιράντα Ξαφά, οικονομολόγος και πρώην μέλος του Ταμείου, στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά Fm. 
Όπως είπε, αν η Ελλάδα χάσει την προθεσμία πληρωμής, θα της δοθεί περίοδος χάριτος 30 ημερών για να πληρώσει τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και αν και εντός 30 ημερών δεν αποπληρώσει τότε η Ελλάδα θα έχει περιέλθει σε καθεστώς χρεοκοπίας.
«Η χρεοκοπία προς κάποιον πιστωτή συνιστά αυτομάτως αθέτηση πληρωμών προς άλλους πιστωτές και κυρίως προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας που έχει δανείσει την Ελλάδα περίπου 140 δισ. σε δάνεια διάσωσης», πρόσθεσε. 
«Δηλαδή», συνέχισε, «η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει όχι μόνο προς το Ταμείο αλλά και προς όλους τους υπόλοιπους πιστωτές και συγκεκριμένα ως προς το Ταμείο θα μπει η Ελλάδα στην ίδια κατηγορία που είναι η Ζιμπάμπουε που επίσης έχει απλήρωτες υποχρεώσεις προς το Ταμείο».
Η κ. Ξαφά είπε επίσης ότι «δεν έχει ξαναγίνει στα 72 χρόνια που υπάρχει το Ταμείο να μην αποπληρώσει κάποια αναπτυγμένη χώρα τις υποχρεώσεις της προς αυτό».
Ερωτηθείσα αν θεωρεί ότι είναι πιθανό να υπάρξει έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων, η οικονομολόγος ανέφερε ότι αν υπάρξει χρεοκοπία ανοιχτή προς το Ταμείο οι καταθέτες θα προσπαθήσουν να πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες. 
«Επομένως, συμπλήρωσε, «τους ελέγχους δεν θα τους επιβάλει η ΕΚΤ θα τους επιβάλλει η ελληνική κυβέρνηση διότι η ΕΚΤ δεν θα δεχτεί να χρηματοδοτεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα υπό αυτές τις συνθήκες».
Ακόμη, εκτίμησε ότι οι καταθέτες δεν θα περιμένουν μέχρι τις 5 Ιουλίου να βεβαιωθούν ότι θα γίνει πιστωτικό γεγονός και θα αρχίσουν από πριν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους, αυτό είναι προφανές. 
«Πιστεύω ότι άμεσα θα επιβληθούν έλεγχοι συναλλάγματος και έλεγχοι στο να αποσύρεις τις καταθέσεις σου. Ότι είχε γίνει στην Αργεντινή το 2001, η ίδια ιστορία», κατέληξε.
πηγή athensvoice.gr

Τα σχόλια δικά σας... 
Ένα πράγμα μόνο θα θέλαμε να σημειώσουμε: είναι δυστυχία πραγματική να παίζεις αυτόν τον ρόλο - γιατί είναι μια "δυστυχία" που σκοπός της είναι να μεταδοθεί σαν ιός στους γύρω σου!
Και που καταλήγει τελικά να σε αποφεύγουν ακόμη και οι κολλητοί σου...

υγ Για τα έντυπα που τρέχουν να δημοσιεύσουν κεντρικά τις δηλώσεις της Ντόρας Ξαφά, τι να πούμε... 

ΑΣ

Γ. Βαρουφάκης: Η Λιτότητα Είναι το Μόνο Αγκάθι στις Διαπραγματεύσεις


my other name is Schaeuble
Austerity Is the Only Deal-Breaker 
(project-syndicate)*

του Γιάνη Βαρουφάκη





Μία κοινή πλάνη διαπνέει την κάλυψη των διαπραγματεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών από τα διεθνή ΜΜΕ.
Η πλάνη αυτή, που φάνηκε ξεκάθαρα σε πρόσφατο σχόλιο του Philip Stephens των Financial Times, είναι ότι "η Αθήνα είναι ανίκανη ή απρόθυμη – ή και τα δύο – να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα οικονομικών μεταρρυθμίσεων".

Από τη στιγμή που η πλάνη αυτή παρουσιάζεται ως γεγονός, είναι επόμενο η κάλυψη να υπογραμμίζει πως η κυβέρνησή μας, σύμφωνα με τα λόγια του Stephen’s, «σπαταλά την εμπιστοσύνη και την καλή θέληση των εταίρων της στην Ευρωζώνη».

Όμως η πραγματικότητα των συζητήσεων είναι πολύ διαφορετική. Η κυβέρνησή μας είναι πρόθυμη να εφαρμόσει μία ατζέντα που περιλαμβάνει όλες τις οικονομικε΄ς μεταρρυθμίσεις στις οποίες δίνουν έμφαση τα Ευρωπαϊκά οικονομικά think tanks. Επιπλέον είμαστε οι μόνοι που μπορούν να διατηρήσουν την υποστήριξη της ελληνικής κοινής γνώμης σε ένα υγιές οικονομικό πρόγραμμα.

Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό: Μία ανεξάρτητη φοροεισπρακτική αρχή, λογικά πρωτογενή πλεονάσματα σε μόνιμη βάση, ένα λογικό και φιλόδοξο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, σε συνδυασμό με έναν οργανισμό ανάπτυξης που εκμεταλλεύεται τη δημόσια περιουσία για να δημιουργήσει επενδυτικές ροές, μια πραγματική συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που θα διασφαλίσει την σταθερότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε βάθος χρόνου, απελευθέρωση των αγορών αγαθών και υπηρεσιών κλπ.

Οπότε, αν η κυβέρνησή μας είναι πρόθυμη να ασπαστεί τις μεταρρυθμίσεις που προσδοκούν οι εταίροι μας, γιατί οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν καταλήξει ακόμα σε συμφωνία; Το πρόβλημα είναι απλό: Οι πιστωτές της Ελλάδας επιμένουν σε ακόμα περισσότερη λιτότητα για αυτό τον χρόνο αλλά και στη συνέχεια – μία προσέγγιση που εμποδίζει την ανάκαμψη και την ανάπτυξη, επιδεινώνει τον κύκλο χρέους – αποπληθωρισμού, και, εν τέλει, διαβρώνει την προθυμία και τη δυνατότητα της Ελλάδας να εφαρμόσει την μεταρρυθμιστική ατζέντα που η τόσο απελπισμένα χρειάζεται η χώρα. Η κυβέρνησή μας δεν μπορεί – και δεν θα το κάνει – να αποδεχτεί μια θεραπεία που έχει αποδειχτεί στη διάρκεια πέντε ετών ότι είναι χειρότερη από την ασθένεια.

Η επιμονή των πιστωτών μας σε περισσότερη λιτότητα είναι διακριτική αλλά σταθερή. Μπορεί να εντοπιστεί στην απαίτησή τους η Ελλάδα να διατηρήσει μη βιώσιμα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα (μεγαλύτερα του 2% του ΑΕΠ το 2016 και του 2,5%, ή ακόμα και του 3% για κάθε έτος από τότε και στο εξής). Για να το πετύχουμε αυτό, υποτίθεται ότι πρέπει να αυξήσουμε την επιβάρυνση του ΦΠΑ στον ιδιωτικό τομέα, να κόψουμε τις ήδη μειωμένες συντάξεις σε όλα τα ταμεία, και να ισοσταθμίσουμε την χαμηλή πρόοδο των ιδιωτικοποιήσεων (που οφείλεται στη συμπίεση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων) με «ισοδύναμα» μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Η άποψη ότι η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει σε επαρκή δημοσιονομική εξυγίανση δεν είναι απλά λάθος: είναι παράλογη. Τα συνοδευτικά στοιχεία δεν επιβεβαιώνουν απλώς αυτό το γεγονός. Απαντάει επίσης συνοπτικά στην ερώτηση γιατί η Ελλάδα δεν τα κατάφερε τόσο καλά, όπως, για παράδειγμα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος τα χρόνια που ακολούθησαν την οικονομική κρίση του 2008. Όπως οι υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, η Ελλάδα υποβλήθηκε σε τουλάχιστον διπλή λιτότητα. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από αυτό.

Λίγο μετά την πρόσφατη εκλογική νίκη του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο καλός μου φίλος κ. Norman Lamont, ένας πρώην υπουργός Οικονομικών, υπογράμμισε ότι η ανάκαμψη της οικονομίας του Ηνωμένου Βασιλείου υποστηρίζει τις θέσεις της κυβέρνησής μας.

Πίσω στο 2010, ο ίδιος υπενθύμισε, η Ελλάδα και το Η.Β. αντιμετώπισαν δημοσιονομικά ελλείμματα λίγο πολύ του ίδιου μεγέθους (ως προς το ΑΕΠ). Η Ελλάδα επέστρεψε σε πρωτογενή πλεονάσματα (χωρίς να υπολογίζεται η αποπληρωμή των τόκων) το 2014, ενώ η κυβέρνηση της Βρετανίας προσαρμόζεται πολύ πιο αργά και ακόμη δεν έχει επιστρέψει σε πλεονάσματα.

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα έχει αντιμετωπίσει νομισματική στενότητα (που πρόσφατα μετατράπηκε σε νομισματική ασφυξία), σε αντίθεση με το Η.Β., όπου η Τράπεζα της Αγγλίας υποστήριξε κάθε βήμα της κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται σε τέλμα, ενώ το Η.Β. αναπτύσσεται γοργά.

Δίκαιοι παρατηρητές των – διάρκειας τεσσάρων μηνών – διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της δεν μπορούν παρά να καταλήξουν σε ένα απλό συμπέρασμα: Το μεγαλύτερο σημείο τριβής, το μόνο που δεν επιτρέπει τη σύναψη συμφωνίας, είναι η επιμονή των πιστωτών σε ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα, ακόμα και σε βάρος της μεταρρυθμιστικής ατζέντας που η κυβέρνησή μας είναι πρόθυμη να εφαρμόσει.
Ξεκάθαρα, η απαίτηση των δανειστών μας για περισσότερη λιτότητα δεν έχει καμία σχέση με αμφιβολίες σχετικά με μια πραγματική μεταρρύθμιση ή το προχώρημα της Ελλάδας σε μια βιώσιμη δημοσιονομική πορεία. Το πραγματικό τους κίνητρο είναι ένα ερώτημα, που καλύτερο είναι να αφεθεί στους ιστορικούς του μέλλοντος – που, δεν έχω καμία αμφιβολία, θα αντιμετωπίσουν το μεγαλύτερο μέρος της κάλυψης από τα ΜΜΕ με σκεπτικισμό.

μτφ από topontiki

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Επιτέλους, αποποινικοποίηση της αυτασφάλισης: Ένα από τα βασικά αιτήματα των ελεύθερων επαγγελματιών ικανοποιείται από την νέα κυβέρνηση. Και συνεχίζουμε...

ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΓΙΑ ΧΡΕΗ ΣΤΟΝ ΟΑΕΕ

του Γιώργου Φλωρά*

Με την ψήφιση του Ν4321/2015, άρθρο 30, καταργήθηκε η άθλια πρακτική των «δημοκρατικών» κυβερνήσεων του παρελθόντος με βάση την οποία αυτός που όφειλε τις δικές τους εισφορές στον ΟΑΕΕ και στο ΕΤΑΑ καταδικαζόταν σε ποινή φυλάκισης.

Με απλά λόγια. Σε όποιον έχει ασκηθεί ποινική δίωξη και βρίσκεται σε εξέλιξη πχ έχει πάρει αναβολή προς εξόφληση ή προς ρύθμιση ή έχει καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό και έχει κάνει έφεση και είναι σε αναμονή, ΤΟ ΞΕΧΝΑΕΙ. Η υπόθεση παει στο αρχείο λόγω του νέου νόμου.
Αν πρόκειται να πατε στο δικαστήριο δεν χρειάζεται να πατε με δικηγόρο, αρκεί η παρουσία σας για να βεβαιώσετε την αθώωση σας (αν και ενδεχομένως να έχει ήδη αφαιρεθεί από το πινάκιο λόγω προετοιμασίας της Εισαγγελίας).

Το άρθρο 30 του Ν4321/2015 ορίζει όπως:

Άρθρο 30
Κατάργηση ποινών για οφειλέτες ατομικής εισφοράς στον ΟΑΕΕ και το ΕΤΑΑ
Η διάταξη του άρθρου 1 του α.ν. 86/1967 (Α΄ 136) όπως ισχύει, δεν εφαρμόζεται όσον αφορά τις ατομικές ασφαλιστικές εισφορές των ασφαλισμένων στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) και στο Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (ΕΤΑΑ).


*πηγή  ΟΑΕΕ: ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ ΕΠΙΧΕΡΗΜΑΤΙΩΝ

Σχόλιο της ΑΣ: Εκείνη η αίθουσα στην Ευελπίδων (και στα άλλα δικαστήρια σε όλη την Ελλάδα) με τις εκατοντάδες καθημερινές δίκες εναντίον ελεύθερων επαγγελματιών και με τους "κατηγόρους" υπαλλήλους του ΟΑΕΕ να ανακοινώνουν με περισσό θράσος πόσα χρωστάει ο "κατηγορούμενος" ή η "κατηγορουμένη" ε.ε. στον ....εαυτό του/της, τουλάχιστον θα αδειάσει από τέτοιες χουντικής εμπνεύσεως υποθέσεις... 
Είναι μια άλλη μέρα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, όπως και να το δεις! 
Ιστορική.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Ο πολιτικός κυνισμός της "τρόικας εσωτερικού" (ΝΔ ΠΑΣΟΚ Ποτάμι)

new entries...
Καθαρές κουβέντες από την Κ. Ακριβοπούλου. Όση ανοχή και αμφιβολίες κι αν έχει κανείς για την συμπεριφορά των ηγεσιών των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης, πείθεται στο τέλος πανηγυρικά για τις προθέσεις τους. 
Και όσο για ΝΔ ΠΑΣΟΚ ήταν αναμενόμενο - έχασαν την εξουσία και κινδυνεύουν να μείνουν για καιρό εκτός του ...τροφοδότη λογαριασμού του πελατειακού/κομματικού τους κράτους - αν τυχόν ο ΣΥΡΙΖΑ σταθεροποιηθεί στην διακυβέρνηση. Η στάση τους είναι τόσο ακραία που ήδη ακόμη και στο εσωτερικό τους, αμφισβητούνται από ψύχραιμες φωνές για την διάρρηξη του εθνικού μετώπου της διαπραγμάτευσης... 
Αλλά για το αμφιλεγόμενο "κόμμα του ενός" του Ποταμιού, η μια έκπληξη ακολουθεί την άλλη. Τελευταίο κατόρθωμα η διαμαρτυρία για βίντεο δευτερολέπτων στο μετρό (που δεν είχαν δει καν) ολίγων ημερών για την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης. "Θα δυσαρεστηθούν οι γερμανοί τουρίστες", "θα θυμώσει η Μέρκελ"... λες και οι σημερινοί γερμανοί είναι ναζιστές, λες και η αλήθεια ενοχλεί και η δημοκρατία προσβάλλει. 
Η ουσία της κατάστασης των πραγμάτων που ζούμε περιγράφεται με καθαρότητα στο άρθρο που ακολουθεί και δικαιολογεί την έκφραση "τρόικα εσωτερικού" - γιατί περί αυτού πρόκειται. Και το Ποτάμι αποδεικνύεται η αιχμή του δόρατος για την πτώση της κυβέρνησης έστω κι αν παραμείνει ο Τσίπρας "πρωθυπουργός"- όμηρος των ...φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων των σαμαροβενιζέλων+σταύρος (ιδέα/σενάριο Θεοδωράκη Σουλτς από την αρχή). 
ΑΣ

Plan B: Ρίξτε τον Τσίπρα πάση θυσία ...

"Οι εντεταλμένοι των ΜΜΕ αναπαράγουν καθημερινά, κατόπιν οδηγιών, δημοσιεύματα από πέντε συγκεκριμένα ξένα μέσα, τα οποία είναι πλήρως συνδεδεμένα με τα συμφέροντα που στηρίζουν την επιχείρηση ανατροπής"

της   Κατερίνας Ακριβοπoύλου*
Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, στην πρώτη μετά τις εκλογές συνεδρίαση της  Κ.Ε. στις 28 Φεβρουαρίου, προϊδέαζε  ανατριχιαστικά για όσα βιώνει αυτό το διάστημα η χώρα.  Με καθαρό τρόπο ο πρωθυπουργός αποκάλυψε πριν από τρείς μήνες, αυτό που ήδη παρακολουθούμε όλοι με κομμένη την ανάσα: ότι το «σχέδιο των δανειστών ήταν και παραμένει, να οδηγήσουν την κυβέρνησή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες. Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία. Δηλαδή: Να μας πιέσουν, όπως είπε, τόσο, ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας. Να σπείρουν, έτσι, απογοήτευση και να μας αποκόψουν από τη λαϊκή βάση. Να χρησιμοποιήσουν, αν χρειαστεί και μπορέσουν, ακόμα και την πιστωτική ασφυξία ως μέσο πρόκλησης λαϊκής δυσαρέσκειας. Με τελικό στόχο, είτε να μας σύρουν σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα αμφίβολης ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης -κατά το παράδειγμα της κυβέρνησης Παπαδήμου– είτε να μας ανατρέψουν και να τελειώνουν με όσα εμείς εκπροσωπούμε και τους φοβίζουν. Είτε τέλος, όπως έγινε με τη ΝΔ του Σαμαρά, να μας ενσωματώσουν πλήρως στην πολιτική και τη λογική τους και να καταφέρουν, έτσι, στρατηγικό πλήγμα και στην Ελλάδα που αντιστέκεται, και στην Ευρώπη που λέει όχι στη λιτότητα».
Λίγες ημέρες πριν από τις σοβαρές καταγγελίες του πρωθυπουργού -οι οποίες φυσικά προσπεράστηκαν συνειδητά από τα ΜΜΕ της διαπλοκής- ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, ανακοίνωνε ότι δεν κάνει δεκτά τα ελληνικά ομόλογα, ενώ παραμονές των εκλογών δήλωνε από την Κύπρο τα αντίθετα, σε μια ύστατη προσπάθεια τότε, να στηρίξει το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου… Η κίνηση Ντράγκι, ο οποίος υπακούει αποκλειστικά στις εντολές Σόιμπλε και του σκληρού τραπεζικού πυρήνα που εκπροσωπεί  ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, ήταν στην ουσία το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν σε βάρος της κυβέρνησης Τσίπρα. Η απόφαση ήταν παράνομη, από τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται σε πρόγραμμα στήριξης και το τηλεφώνημα, που δέχθηκε εκείνο το βράδυ από τον έλληνα πρωθυπουργό, θα το θυμάται για πολύ καιρό, καθώς δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιες αντιδράσεις από τους προηγούμενους κυβερνήτες και αξιωματούχους της Ελλάδας… Ο Αλέξης Τσίπρας τον κατηγόρησε ευθέως ως υπονομευτή και υπάλληλο του Σόιμπλε και του  έκλεισε θυμωμένα το τηλέφωνο, πριν ο ιταλός κεντρικός τραπεζίτης προλάβει να αρθρώσει κουβέντα.
Μετά την ομιλία Τσίπρα, ακολούθησε η δεύτερη πιστολιά από το σύστημα των δανειστών. Στις αρχές Μαρτίου, ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε από τη Λευκωσία, πως η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα δεν θα συμπεριλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (με αγορά κρατικών τίτλων) ύψους 1,1 τρισ. ευρώ ως τον Ιούλιο, θέτοντας ως προαπαιτούμενο την αποπληρωμή των ομολόγων της ΕΚΤ, αλλά και την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος. “Εκτοτε, η ΕΚΤ υποβάλλει την Ελλάδα στο μαρτύριο της σταγόνας, εγκρίνοντας κάθε τόσο κάποια ελάχιστα ποσά για τη χρηματοδότηση των τραπεζών, μέσω του ELA, ενώ το σχέδιο της ασφυξίας, για την οποία προειδοποιούσε ο πρωθυπουργός από τον Φεβρουάριο, υλοποιείται συστηματικά, με στόχο να συμπιεστεί οικονομικά και ψυχολογικά η κοινωνία, ώστε να χάσει ο Τσίπρας το πρωτοφανές λαϊκό του έρεισμα και να οδηγηθεί ως εκ τούτου, είτε σε υποταγή, που θα τον ακυρώσει, είτε σε ανατροπή. 
Αρωγοί και εργαζόμενοι για την ευδοκίμηση της επιχείρησης «ανατροπή», οι πρόθυμοι ντόπιοι .Τα ΜΜΕ της διαπλοκής, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας , αλλά, κυρίως, η τρόικα εσωτερικού με τους θεματοφύλακες του μνημονίου Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ-Ποτάμι , οι οποίοι κινούνται ήδη στην κατεύθυνση της από κοινού καθόδου σε περίπτωση εκλογών, με πρωθυπουργό τον Στουρνάρα… Επειδή , όμως, ο Α.Σαμαράς και ο Ε.Βενιζέλος είναι ήδη καμένα χαρτιά, έχουν πιάσει ήδη στασίδι ηΝτόρα Μπακογιάννη για την αρχηγία της Ν.Δ., και ο χέρ Ανδρέας Λοβέρδος για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο φον Σταύρος, πάλι, θεωρείται προς το παρόν αδιαμφισβήτητος , παρότι οι κατασκευαστές της ιστορίας, αιφνιδιάστηκαν από το γεγονός ότι δεν κατάφερε να  συγκυβερνήσει, όπως είχαν προγραμματίσει τα «λογισμικά» συστήματα εξωτερικού και εσωτερικού… Φροντίζει, άλλωστε, και ο ίδιος να δίνει καθημερινώς εξετάσεις, ειδικά κατά τις τακτές τηλεφωνικές του επικοινωνίες με τον Πολ Τόμσεν και όχι μόνον…
Οι μνηστήρες της εξουσίας, και τα ΜΜΕ που τους στηρίζουν, κινούνται συστηματικά και συντεταγμένα βάσει συγκεκριμένων οδηγιών: απαξίωση του έργου της κυβέρνησης, αποδόμηση συγκεκριμένων υπουργών, κανιβαλισμός  κεντρικών προσώπων που ενοχλούν αλλά έχουν τεράστιο λαϊκό έρεισμα (όπως ο Γ. Βαρουφάκης), κατασκευή σκανδάλων -εκ των ων ουκ άνευ για να πληγεί το ηθικό πλεονέκτημα του Τσίπρα και της Αριστεράς-, κατασκευή ψευδών ειδήσεων και αποσιώπηση όσων δεν εξυπηρετούν το στόχο,  διαστρέβλωση γεγονότων, διακίνηση email και άλλων  «μηνυμάτων», παραποίηση  στοιχείων, υπερπροβολή συγκεκριμένων προσώπων, επιστράτευση προβοκατόρων παντός τύπου και για κάθε  δράση , διαμόρφωση συγκεκριμένης ατζέντας στην επικαιρότητα,στρατολόγηση παραγόντων του  δημοσίου βίου είτε μέσω  «κουμπαρά», είτε μέσω εκβιασμών, και, πάνω από όλα, καθημερινή τρομοκράτηση της κοινής γνώμης… Οι εντεταλμένοι των ΜΜΕ αναπαράγουν καθημερινά, κατόπιν οδηγιών, δημοσιεύματα από πέντε συγκεκριμένα  ξένα μέσα, τα οποία είναι πλήρως συνδεδεμένα με τα συμφέροντα που στηρίζουν την επιχείρηση ανατροπής, όπως  π.χ., η γερμανική Bild και η εφημερίδα Financial Times, ενώ επίλεκτοι δημοσιολογούντες -όπως  καθηγητές, αναλυτές και οργανικοί διανοούμενοι- έχουν αναλάβει το ρόλο της χειραγώγησης των «σκεπτόμενων»…
Έτσι, κανένα συστημικό  Μέσο δεν αναπαρήγαγε πρόσφατα δημοσιεύματα, όπως της γαλλικής εφημερίδας La Tribune που αποδίδει τη στοχοποίηση Βαρουφάκη στο γεγονός ότι «ξέφυγε από τον δρόμο που είχαν χαράξει οι προκάτοχοι του κι έμεινε πιστός στις θέσεις του, παρά τις πιέσεις. Το πρόβλημα του Βαρουφάκη συνίσταται στο ότι ο υπουργός Οικονομικών, προερχόμενος από ένα ιδεολογικό ρεύμα διαφορετικό από αυτό που επικρατεί στην Ευρώπη, έφερε τους συναδέλφους του αντιμέτωπους με τις ευθύνες τους. Στο πλαίσιο αυτό, ο Βαρουφάκης στάθηκε υπερασπιστής της κοινωνικής δικαιοσύνης και τάχθηκε κατά της πολιτικής της λιτότητας, την οποία κατέκρινε από τα πρώτα χρόνια της κρίσης. Το γεγονός αυτό», σημειώνει ο αρθρογράφος Ρομαρίκ Γκοντέν, «σημαίνει ότι η απόρριψη του Ελληνα υπουργού ερμηνεύεται στην ουσία ως πολιτική απόρριψη της ίδιας της νέας ελληνικής κυβέρνησης».
Επίσης, προσφάτως η ιταλική εφημερίδα La Stampa έγραφε για το σχέδιο που επεξεργάζονται η γερμανική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με βάση το οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να κρατηθεί εντός ευρωζώνης, ακόμη και μετά τη χρεοκοπία, που θα μπορούσε να έλθει ως αποτέλεσμα «ναυαγίου» των διαπραγματεύσεων, με συνέπεια να παραμείνει «παγωμένη» η χρηματοδότηση του ελληνικού Δημοσίου. Το σχέδιο προβλέπει, ότι θα επιβληθούν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, ώστε να αποφευχθεί κατάρρευση των τραπεζών, ενώ θα χορηγηθεί από την Ευρώπη ανθρωπιστική βοήθεια στον ελληνικό πληθυσμό. Όμως, σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα, απαραίτητη προϋπόθεση για να εφαρμοσθεί ένα τέτοιο σχέδιο είναι να ανατραπεί η κυβέρνηση Τσίπρα και να αναλάβει τη διακυβέρνηση μια άλλη κυβέρνηση συνεργασίας, ή ένα σχήμα τεχνοκρατών. Ο λόγος που δεν έτυχε καμίας προβολής ούτε αυτό το δημοσίευμα, όπως και το παραπάνω για τον Γ.Βαρουφάκη, δεν έγκειται στο ότι τα κανάλια και τα sites που ακολουθούν την ίδια γραμμή, δεν έχουν ανθρώπους να μεταφράζουν από τη γαλλική και την ιταλική…
Οι εχθροί του Αλέξη Τρίπρα έχουν ωστόσο ένα βασικό μειονέκτημα : δεν γνωρίζουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του αντιπάλου τους …

 *Κατερίνα Ακριβοπoύλου, πηγή altsantiri

Στίγκλιτς: Η Ελλάδα έχει διαπραγματευτεί με καλή πίστη και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απόλυτο δίκιο

Δείτε εδώ το βίντεο της συνέντευξης
Αν ήμουν η Ελλάδα θα προχωρούσα σε Grexit
Την εκτίμηση ότι το Grexit είναι η μόνη επιλογή της Ελλάδας, αν η Γερμανία και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν αλλάξουν το «αποδεδειγμένα καταστροφικό» πρόγραμμα λιτότητας που της έχουν επιβάλει, έκανε ο νομπελίστας Οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς.
"Αν η Γερμανία και οι υπόλοιποι εταίροι της Ελλάδας αρνηθούν να αλλάξουν το πρόγραμμα που έχει αποδειχτεί λάθος δεν υπάρχει εναλλακτική για την Ελλάδα. Ναι, θα προχωρούσα σε Grexit", ήταν η απάντηση του αναγνωρισμένου οικονομολόγου στην ερώτηση «τι θα έκανε αν βρισκόταν στη θέση της Ελλάδας» που η δημοσιογράφος του Bloomberg του έκανε.


"Τα μοντέλα της ΕΚΤ του ΔΝΤ, του Βερολίνου, των δανειστών, αποδείχθηκαν καταστροφή. Βγάζουν προβλέψεις επί προβλέψεων της αποτυχίας Θα πάρετε μηδέν αν προτείνετε τέτοιο μοντέλο πρόγραμμα λέω στους φοιτητές μου. Απέτυχαν να προβλέψουν την κρίση του 2008 με αυτά τα μοντέλα, δεν διδάχθηκαν", σχολίασε ο Τζόζεφ Στίγκλιτς και κάλεσε την Γερμανία να παραδεχτεί την τοξικότητα της λιτότητας και να αλλάξει πορεία. "Εάν η Γερμανία αρνηθεί να αλλάξει το πρόγραμμα δεν υπάρχει διέξοδος. Να παραδεχθούν ότι η λιτότητα δεν δουλεύει και να αλλάξουν ρότα. Δημιουργούν ένα τοξικό μείγμα", συνέχισε.

"Έριξα μια ματιά στις μακροοικονομικές μεταρρυθμίσεις που έχει κάνει η Ελλάδα. Εντυπωσιακές. Από την άλλη μεριά όμως, αν η οικονομία σου καταρρέει ως αποτέλεσμα της λιτότητας, γιατί αν είμαστε ειλικρινείς, η λιτότητα ήταν εκείνη που βύθισε την ελληνική οικονομία, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια", διεμήνυσε ο Στίγκλιντς μιλώντας στην τηλεόραση του αμερικανικού δικτύου.

Από την συζήτηση δεν έλειψε και η επιμονή της ελληνικής κυβέρνησης στις «κόκκινες γραμμές» της. Ο νομπελίστας δήλωσε πως μολονότι είναι οικονομολόγος και όχι πολιτικός, «η Ελλάδα έχει διαπραγματευτεί με καλή πίστη και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απόλυτο δίκιο». "Το πρόγραμμα το οποίο επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 2010 ήταν καταστροφή. Ως οικονομολόγος, όταν το είδα αρχικά είπα "αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει"", είπε και πρόσθεσε πως κάνει πλάκα με τους μαθητές του στο πανεπιστήμιο με τα νούμερα που καλείται να αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία.

Τέλος, ερωτηθείς ποιος αναμένεται να χάσει και ποιος να κερδίσει από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας - πιστωτών, ο γνωστός οικονομολόγος επεσήμανε τον κίνδυνο «να χάσουν όλοι».


πηγή tvxsbloomberg

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Περί "αριστείας" και άλλων φληναφημάτων


"καὶ  ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ' ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται"


του Βασίλη Παππά, εκπαιδευτικού

Στη συνάντηση των ανησυχούντων για τα περί παιδείας τεκταινόμενα, ας σχολιάσουμε την τοποθέτηση ενός από τους τώρα ανησυχούντες , και επί μνημονίων μακαρίως κοιμωμένου.  

«Μας λένε ότι τα Πρότυπα – Πειραματικά σχολεία πρέπει να καταργηθούν ως ενιαίος θεσμός, και ότι η συνύπαρξη αριστείας και πειραματισμού είναι αντιεπιστημονική και αδύνατη. Το δίκτυο των ΠΠΣ δεν σχεδιάστηκε για να κλειστεί αυτάρεσκα στον εαυτό του αλλά για να λειτουργήσει ως ατμομηχανή της δημόσιας εκπαίδευσης. Ως ενεργό αντιπαράδειγμα στο υπαρκτό σχολείο της ευκολίας και της ραστώνης. Η κυβέρνηση, με τις ρυθμίσεις που προωθεί, ουσιαστικά κατεδαφίζει μια πετυχημένη εκπαιδευτική οντότητα, με ζωή 3,5 ετών και μεγάλη απήχηση στην κοινωνία.»

Ας μας απαντήσουν με τη γλώσσα των αριθμών πως λειτούργησε ως ατμομηχανή αυτά τα 3,5 χρόνια. Ποια η ώσμωση ιδεών, προτάσεων, διδακτικών παρεμβάσεων στα διπλανά σχολεία, στα σχολεία που τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, βίωναν τον κοινωνικό αποκλεισμό;  Υλοποίησαν καινοτόμες διδακτικές πρακτικές στα σχολεία αυτά; Δημιούργησαν κάποιο πρόγραμμα ενσωμάτωσης των «ρομά», κάποιο πρόγραμμα ενσωμάτωσης παιδιών μεταναστών, κάποιο πρόγραμμα διδασκαλίας στους μουσουλμανόπαιδες της Θράκης και δεν το γνωρίζουμε;

«Ένα δίκτυο 60 καλών δημοσίων σχολείων, τα κολλέγια των φτωχών, συνδεδεμένων οργανικά με τα πανεπιστήμια, με 1150 αξιολογημένους εκπαιδευτικούς με υψηλά μορφωτικά προσόντα, με 12 χιλιάδες μαθητές που απολαμβάνουν εκπαιδευτικές υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, που θα τις ζήλευαν και τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία».

Δηλαδή από τις χιλιάδες των εκπαιδευτικών μόνον αυτοί οι 1150 έχουν υψηλά μορφωτικά προσόντα και μόνον αυτοί είναι κοινωνοί των υψηλών εκπαιδευτικών υπηρεσιών; Ενδεικτικά οι δάσκαλοι του 132 δημοτικού σχολείου, του σχολείου των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, οι δάσκαλοι του Μουσικού σχολείου της Παλλήνης, του Μουσικού σχολείου του Βόλου, του ΕΠΑΛ Ηρακλείου που κατασκεύασαν υβριδικό αυτοκίνητο και τόσοι άλλοι δεν έχουν υψηλά προσόντα; Δεν ξέφυγαν από την πεπατημένη; Δεν δημιούργησαν λέσχες φιλαναγνωσίας; Δεν δημιούργησαν θεατρικές και κινηματογραφικές ομάδες που αρίστευσαν; Ομάδες Φυσικών επιστημών που έφεραν μετάλλια;

«Μας λένε ότι η τράπεζα θεμάτων πρέπει να καταργηθεί, γιατί τυποποποιεί τη γνώση, γιατί στέλνει τα παιδιά στα φροντιστήρια και περιορίζοντας τις ευκαιρίες των κοινωνικά αδύναμων, λειτουργεί ως μηχανισμός αναπαραγωγής των κοινωνικών ανισοτήτων.
Τους απαντάμε ότι αυτή η ανατροπή οδηγεί στην κατάργηση ενός στοιχειωδώς απαραίτητου μηχανισμού εποπτείας της προσφερόμενης γνώσης σ’ όλα τα σχολεία της επικράτειας και ακυρώνει την επιδίωξη ουσιαστικής μετατόπισης του ενδιαφέροντος των μαθητών στα σχολικά τεκταινόμενα και τις προσφερόμενες γνώσεις εντός των δημόσιων λυκείων».

Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει. ΄Εχουν οι θιασώτες της τράπεζας θεμάτων στοιχεία που να τεκμηριώνουν  τον ισχυρισμό αυτό; Εμπειρικές έρευνες τουλάχιστον στην επαρχία δείχνουν ότι τον πρώτο χρόνο εφαρμογής της τράπεζας, τα φροντιστήρια δούλευαν από τις έξι το πρωΐ για να «βγάλουν την ύλη». Τα θέματα, ανταποκρίνονται στη διδακτέα ύλη; Σε εκπαιδευτικά blogs έχουν αναρτηθεί πλείστες όσες παρατηρήσεις για τα θέματα στα αντίστοιχα γνωστικά αντικείμενα. Οι των προτύπων – πειραματικών δεν έχουν άποψη για τα θέματα; Όλα τα βρήκαν τέλεια; ΄Η Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει και κάθε κριτική επί των θεμάτων ουσιαστικά θα υπονόμευε το δικό τους έργο στην τράπεζα θεμάτων; Και το ουσιαστικότερο. Επειδή η πολιτεία (διευθυντές, σχολικοί σύμβουλοι) δεν μπορεί να ελέγξει το παραγόμενο εκπαιδευτικό έργο, αυτό το κάνουμε στον αδύνατο κρίκο της αλυσίδας, στους μαθητές. Και όποιος αντέξει!

«Η κατάργηση της τράπεζας συμβάλλει στη διατήρηση της προσχηματικότητας και του πανθομολογούμενου ατελέσφορου της σχολικής πράξης στο Λύκειο, διατηρώντας αυτό που ήδη ισχύει, ότι δηλαδή το πραγματικό εκπαιδευτικό έργο δεν παίζεται στις σχολικές τάξεις αλλά εκτός αυτών, στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα μαθήματα. Αλήθεια ποιος κοινωνικά αδύναμος έχει να ωφεληθεί απ’ αυτό»;

Εδώ παύουμε να είμαστε ευγενείς! Οποία ανοησία. Αλήθεια το πραγματικό εκπαιδευτικό έργο παίζεται στα φροντιστήρια; Μάλλον ο συντάκτης έχει «τρικυμία εν κρανίω». Αυτό που παίζεται μονίμως στην ελληνική κοινωνία είναι ο διαγωνισμός πρόσβασης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, με απούσα τη γνώση. Διότι αν ήταν παρούσα έστω και στα φροντιστήρια, δεν θα εγκατέλειπε (προφανώς και για άλλους λόγους), τουλάχιστον το ένα τέταρτο των φοιτητών τις σπουδές του.

«Μας λένε ότι η βάση του 9,5 για την προαγωγή των μαθητών του Λυκείου πρέπει να επιστρέψει, γιατί οι προϋποθέσεις προαγωγής που προέβλεπε η νομοθεσία για το Νέο Λύκειο πλήττουν επίσης τους κοινωνικά αδύναμους, ενισχύοντας τη σχολική διαρροή.
Τους απαντάμε ότι η θεσμοθέτηση του «δικαιώματος» στην αμάθεια δεν συμβάλλει στην προστασία των κοινωνικά αδύναμων ούτε αποτελεί ασπίδα κοινωνικής προστασίας από τις ανισότητες… Ούτως ή άλλως αυτοί που έχουν τον τρόπο τους θα βρουν την άκρη. Οι άλλοι, και δυστυχώς είναι οι πολλοί, θα μείνουν έξω από τις προκλήσεις της εποχής για να γεμίζουν τις πλατείες των αγανακτισμένων και να πιστεύουν στους ψεκασμούς».

Η ένδεια των επιχειρημάτων η οποία από το 9,5 καταλήγει στους ψεκασμένους είναι άνευ σχολιασμού. Αλλά υπάρχει η πρόκληση. Αφού στα σχολεία της αριστείας όλα βαίνουν καλώς και οι μαθητές αναφωνούν κάθε μέρα ύμνους για τον πολυχρονεμένο ηγέτη που τα θεσμοθέτησε, γιατί δεν καταργούν τις απουσίες; Οι τόσο συνειδητοποιημένοι μαθητές, που οφείλεται στον τρόπο δουλειάς αυτών και μόνο των εκπαιδευτικών δεν έχουν ανάγκη το φόβητρο των απουσιών. Ας τις καταργήσουν!

«Μας λένε ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μονάδων και των εκπαιδευτικών πρέπει να καταργηθεί, γιατί είναι τιμωρητική, γιατί ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό, γιατί οδηγεί στη διαφοροποίηση τις σχολικές μονάδες.
Τους απαντάμε ότι η αξιολόγηση δομών, ανθρώπων και πρακτικών είναι το οξυγόνο των εκπαιδευτικών συστημάτων, το εργαλείο για την ανάπτυξη της δυναμικής τους και της προσαρμογής τους στις ανάγκες και της εποχής…Η απουσία αξιολογικών συστημάτων υποκαταστάθηκε από τον κομματικές διαμεσολαβήσεις, τις πελατειακές σχέσεις και τα δίκτυα των κολλητών. Παγίωσε τη στασιμότητα, επέτρεψε τη δημοσιουπαλληλική αφασία, ενώ συνέβαλε αποφασιστικά στην κατίσχυση μιας επαγγελματικής νοοτροπίας με κύριο περιεχόμενο την πεποίθηση ότι η εκπαίδευση δεν είναι για την κοινωνία αλλά για τους εκπαιδευτικούς».

Για την οικονομία της συζήτησης ας δεχθούμε πολλές από τις επισημάνσεις για τις παθογένειες του εκπαιδευτικού προσωπικού, ως αληθείς και ως έναν βαθμό είναι αληθείς. Αλλά σταματούν εδώ. Δεν μας λένε πως ο εκπαιδευτικός που έχει υποστεί το “burn out”, θα ξαναμπεί στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ποιο το είδος επιμόρφωσης και που θα πραγματοποιηθεί. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να επιμορφώνει ή καθήκον του εκπαιδευτικού; Ποιος θα αναλάβει το ρόλο αυτό. Οι «υμέτεροι» με τα πολλά προσόντα, οι οποίοι οι ίδιοι και οι ίδιοι/ίδιες αναλάμβαναν τα ευρωπαϊκά κονδύλια «επιμορφώνοντας»; Ποιος αποτίμησε τις επιμορφώσεις των ΠΕΚ; Των πολλαπλασιαστών επί Αρσένη; Των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων στο Γυμνάσιο; Τα πολυκλαδικά σχολεία; Κανείς. Αλλά στις αντίστοιχες επιμορφώσεις υπάρχει μια κανονικότητα προσώπων η οποία ξενίζει!

«Μας λένε ότι το νέο σύστημα επιλογής διευθυντών των σχολικών μονάδων από τους συλλόγους των διδασκόντων και των διευθύνσεων εκπαίδευσης από τους διευθυντές των σχολείων θα εγκαταστήσει τη δημοκρατία στο σχολείο και στη συγκρότηση της διοικητικής ιεραρχίας, θα συμβάλει στην επιλογή των καταλληλότερων και θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη των εκπαιδευτικών προς τα στελέχη εκπαίδευσης.
Τους απαντάμε ότι το ζητούμενο στη συγκρότηση των συστημάτων διοίκησης πουθενά στον κόσμο δεν είναι η δημοκρατία αλλά η επάρκεια και η αποτελεσματικότητα, οι οποίες αναζητούνται στη βάσει σαφών, στοχευμένων και διαυγών κριτηρίων».

Εδώ ο συντάκτης τελικά εκτραχύνεται. Οπαδός φαίνεται, της πεφωτισμένης δεσποτείας, καλεί τον ηγεμόνα να θέσει στόχους και διαυγή κριτήρια, ακόμη και αν είναι αντιδημοκρατικά, προς όφελος της «αριστείας». Αν και δεν είμαι ειδικός, οφείλει να μελετήσει το εδάφιο  «καὶ  ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ' ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται». Άς ψάξει να το βρει!   

«Ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή είπε  ότι οι επιλογές στην παιδεία δεν είναι ιδεολογικά ουδέτερες, έχουν σαφές ιδεολογικό περιεχόμενο. Η στοχοποίηση των θυλάκων αριστείας, αξιοκρατίας και αξιολόγησης στο εκπαιδευτικό σύστημα, με τις πρώτες κινήσεις της ηγεσίας Μπαλτά – Κουράκη, υλοποιούν ουσιαστικά το περιεχόμενο της πρωθυπουργικής επισήμανσης στο όνομα μιας ιδεοληψίας που χάνεται βαθειά στους σκοτεινούς λαβυρίνθους του αριστερού ασυνειδήτου».

Ο συντάκτης του κειμένου επικαλείται μετά τον Φουκουγιάμα (1989) το τέλος της ιστορίας. Το τέλος της πάλης των τάξεων. Το τέλος των κοινωνικών ανισοτήτων. Προφανώς όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί κάνει ότι δεν τις βλέπει. Πιστεύει και αυτός όπως οι άρχοντες της Γένουας , που έβλεπαν πλησιέστερα τα καράβια, ότι ήταν φανταστικά, γιατί νόμιζαν ότι τα είχε σχεδιάσει ο ίδιος ο Γαλιλαίος στους φακούς του τηλεσκοπίου .
Βασίλης Παππάς – Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Τρικάλων


Η παρέμβαση του προέδρου της Κομισιόν για άμεση "win win" πολιτική λύση και οι εμβρόντητοι του γερμανικού λόμπι

Ποιον συμφέρει η διαρροή του non paper;

Αξονας Αθήνας - Βρυξελλών και "πόλεμος" Γιούνκερ με ΔΝΤ και Σόιμπλε

της Νικόλ Λειβαδάρη*
Εάν ο δρόμος προς τον "έντιμο συμβιβασμό" παραμένει ακόμη ανοιχτός, τότε το "σχέδιο Γιούνκερ" - ή, για την ακρίβεια, το "non paper" Γιούνκερ - θα μπορούσε να αποτελεί το θεμέλιό του. Ο "άξονας λύσης", όμως, που χτίζεται πυρετωδώς μεταξύ Αθήνας – Βρυξελλών μπορεί και να προσκρούσει τελικώς ακριβώς πάνω στη διαρροή του επίμαχου κειμένου.
Επισήμως, άλλωστε, το κείμενο που δημοσίευσε χθες το «Βήμα» δεν υπάρχει ούτε για την Αθήνα, ούτε για τις Βρυξέλλες. «Δεν πήραμε ποτέ τέτοιο έγγραφο», λέει το Μαξίμου, «δεν μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε», δηλώνει η εκπρόσωπος της Κομισιόν. Ανεπισήμως, κοινοτικοί κύκλοι μιλούν για «ένα από τα πολλά non papers που ανταλλάσσονται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης», ενώ κυβερνητικές πηγές στην Αθήνα σημειώνουν ότι «κάποιοι ίσως θέλουν να κάψουν την προσπάθεια για συμφωνία».

Στην πραγματικότητα, και σύμφωνα με τις πληροφορίες από Βρυξέλλες και Αθήνα, υπάρχει όντως παρέμβαση του προέδρου της Κομισιόν για άμεση «win win» πολιτική λύση – μια παρέμβαση, όμως, που συναντά το σύνηθες τείχος της «σκληρής φράξιας» του Βερολίνου (Σόιμπλε) και του άκαμπτου ΔΝΤ.

Τι δίνει στην Ελλάδα το non paper Γιούνκερ

Στην πράξη, το «non paper Γιούνκερ» ζητά από την Ελλάδα ήπια μέτρα ύψους 5 δις, δίνοντας ως αντάλλαγμα σχεδόν ισόποση άμεση χρηματοδότηση: Για την ακρίβεια, προβλέπει καταβολή μέσα στο καλοκαίρι της εκκρεμούσας ευρωπαϊκής δόσης των 1,8 δις ευρώ και επιστροφή περίπου 3 δις από τα κέρδη επί των ελληνικών ομολόγων, ενώ ανοίγει και τον δρόμο για χρηματοδότηση από την ΕΚΤ.

Στον πυρήνα της συμφωνίας δίνει τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα (0,75% το 2015 και 2% το 2016), δηλαδή λιγότερη λιτότητα, δίνει επίσης το καλό σενάριο στα εργασιακά – μεταρρύθμιση πάνω στο μοντέλο του ILO όπως ζητά η Αθήνα- , κρατά για εφέτος τον ΕΝΦΙΑ και παραπέμπει στο φθινόπωρο το νυστέρι στο ασφαλιστικό και μαζί και τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους.

Εν ολίγοις, δίνει πολύτιμο ρευστό κι εξίσου πολύτιμο πολιτικό χρόνο στην κυβέρνηση, χωρίς βαριά μέτρα, βγάζοντας ταυτόχρονα εκτός παιχνιδιού το σκληρό ΔΝΤ. Εξ ου και ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε, εμμέσως πλην σαφώς, να το υιοθετήσει με τους 4 άξονες για τη λύση που έθεσε στην ομιλία του στον ΣΕΒ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο όμως ότι στην ίδια ομιλία τόνισε ότι «υπάρχουν κύκλοι που δεν θέλουν αυτή τη συμφωνία να παίρνει σάρκα και οστά, έχοντας ενδεχομένως στα συρτάρια τους διχαστικά σχέδια για τη πορεία της Ευρώπης».

Και παρά την «ακλόνητη πεποίθηση» που εξέφρασε, στην ίδια ομιλία, ο πρωθυπουργός ότι "ήδη στους θεσμούς και στην ευρωζώνη έχουν επικρατήσει συντριπτικά οι σώφρονες φωνές", δεν είναι επίσης καθόλου δεδομένο ότι το "πλαίσιο Γιούνκερ" δεν θα έχει την ίδια τύχη με το… κείμενο Μοσκοβισί του περασμένου Φεβρουαρίου.
Το ίδιο το έγγραφο, άλλωστε, επιβεβαιώνει την ανοιχτή διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στην Κομισιόν από τη μία πλευρά, και το ΔΝΤ και το Βερολίνο από την άλλη για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, ενώ τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αθήνα δεν διέφυγαν της προσοχής πληροφορίες που μετέδωσε το Bloomberg αμέσως μετά τη διαρροή. Το πρακτορείο, επικαλούμενο «κορυφαίες πηγές της ΕΕ» μετέδωσε ότι «η Ελλάδα δεν έχει καταγράψει επαρκή πρόοδο, ώστε να είναι εφικτή μια συμφωνία με τους δανειστές εντός της τρέχουσας εβδομάδας».

Financial Times: "Εμβρόντητοι" με τον Γιούνκερ οι… θεσμοί

Ακόμη πιο εύγλωττος ήταν ο γνωστός Πήτερ Σπίγκελ των Financial Times, ο οποίος έγραψε ότι «πολλοί από τους εμπλεκόμενους στις διαπραγματεύσεις δεν είναι ευτυχείς με τις ανεξάρτητες πρωτοβουλίες της Κομισιόν». Ο πρώτος εξ αυτών, κατά τον Σπήγκελ πάντοτε, είναι ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ ο οποίος «δεν είχε κρύψει την δυσαρέσκειά του ούτε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν η Κομισιόν είχε επιχειρήσει να παρέμβει εν αγνοία του».

Ανάλογες αντιδράσεις φαίνεται να προκαλεί και η νέα πρωτοβουλία Γιούνκερ: «Είμαστε εμβρόντητοι», φέρονται να δήλωσαν κατά τους FT παράγοντες που μετέχουν στις διαπραγματεύσεις, λέγοντας πως ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΚΤ ήταν ενήμεροι για την παρέμβαση.
Κι εδώ ο Πήτερ Σπήγκελ αναλαμβάνει να υπενθυμίσει, όχι με ιδιαίτερα κομψό τρόπο, ότι στο τέλος τις αποφάσεις παίρνει «εκείνος που πληρώνει» - εν προκειμένω το Eurogroup και το ΔΝΤ. Πηγαίνοντας, δε, ένα βήμα παραπέρα, γράφει ότι και στην περίπτωση της Κύπρου, η Κομισιόν και ο Ολι Ρεν είχαν προσπαθήσει «απεγνωσμένα» να αποτρέψουν το σχέδιο Γερμανίας-ΔΝΤ για το bail in και το κούρεμα των καταθέσεων. «Όμως ο Ολι Ρεν», γράφει, «έχασε τότε τη μάχη… Το νέο έγγραφο Γιούνκερ πιθανότατα θα έχει την ίδια τύχη. Στο τέλος της ημέρας, θα είναι το Eurogroup και το ΔΝΤ – οι δύο θεσμοί που πληρώνουν για τη διάσωση – εκείνοι που θα αποφασίσουν ποιοι είναι οι όροι που θα πρέπει να αποδεχθεί η Ελλάδα για να κερδίσει την χρηματοδότηση που έχει άμεση ανάγκη».

Το εάν τελικά έχει δίκιο ο Σπήγκελ και οι «εμβρόντητοι» των «θεσμών» θα φανεί, σε πρώτο χρόνο, μεθαύριο στη σύνοδο κορυφής της Ρίγα. Οπου το ενδεχόμενο πολιτικό deal δεν θα συζητήσουν ο Σόιμπλε και ο Τόμσεν, αλλά η Μέρκελ και ο Γιούνκερ…


πηγή tvxs

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Tο Βερολίνο να ξανακάτσει στα θρανία της λογικής και της δημοκρατίας

Πάμε για Στάλινγκραντ Νο2
...αν τελικά υποχρεωθούμε στο παράλογο

του Μάκη Ανδρονόπουλου*

Καθώς πλησιάζει η μέρα της κρίσεως και με δεδομένο ότι οι κόκκινες γραμμές δεν θα παραδοθούν, η Ευρώπη και κυρίως το Βερολίνο πρέπει να ξανασταθμίσουν τα δεδομένα. Μια ελληνική πτώχευση μέσα στο ευρώ, εξέλιξη που ο κ. Σόιμπλε θεωρεί ότι μπορεί να ελέγξει τις συνέπειες, ενδέχεται να απορροφηθεί στο οικονομικό πεδίο από το σύστημα του άκρατου μονεταρισμού και η ευρωπαϊκή φούσκα να μην σκάσει. Στο κοινωνικο-πολιτικό πεδίο όμως οι συνέπειες θα είναι ανεξέλεγκτες.
Εννοείται πως εμείς τουλάχιστον δεν θέλουμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Αλλά αν συμβεί θα αντέξουμε, όπως εξηγούμε σε σχόλιό μας της 23/4/2015 στο HOT DOC 75 γιατί είμαστε ένας εξαιρετικά ανθεκτικός λαός. Όσον αφορά το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος, αν σκάσουμε, αυτό δεν θα έχει καμία σχέση με το ηλίθιο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», θα είναι ένα δημοψήφισμα πολιτικό για την Ευρώπη (7/5/2015 HOT DOC 76). Σε κάθε περίπτωση το Βερολίνο θα βρεθεί μπροστά σε ένα νέο Στάλινγκραντ, ένα πολιτικό Στάλινγκραντ, που θα ξεσηκώσει όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς εναντίον της καγκελαρίας, με πρώτους τους ίδιους τους Γερμανούς…

Η ανθεκτικότητα των Ελλήνων

Είμαστε ένας πολύ ανθεκτικός λαός. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Μην πάμε πολύ πίσω. Το τι μας κόστισε σε ψυχές και σε υλικό ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το εμπεδώσαμε και πάλι με τα ρεπορτάζ για τις πολεμικές αποζημιώσεις. Μετά ο εμφύλιος, η ξενιτειά, η χούντα … και τώρα, πέντε χρόνια με εκχωρημένο τμήμα (;) της εθνικής κυριαρχίας, με ανθρωπιστική κρίση, με φτώχια, συνεχώς απέναντι σε νέα αδιέξοδα… 
Και παρ΄ όλα αυτά δεν έχουμε ακόμη τρελαθεί, ούτε έχουμε εγκαταλείψει…

Επί 40 χρόνια αφομοιώσαμε οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές εμπειρίες που οι λαοί της δυτικής και της βόρειας Ευρώπης βίωσαν μέσα σε τρεις αιώνες, με την αποικιοκρατία και δύο παγκόσμιους πολέμους. Μια απίστευτη κούρσα προς τη νεωτερικότητα!... Αυτό βέβαια δεν έγινε χωρίς τραύματα, λάθη και θύματα, αλλά έχει συσσωρεύσει μια μεγάλη θετική ένταση σωματική, διανοητική, συναισθηματική που έχει δυναμική και δημιουργική κατεύθυνση και αναζητά διέξοδο έκφρασης. Ιστορικής έκφρασης…

Επιπλέον, ως λαός διεκπεραιώσαμε επιτυχώς την περίοδο 1999-2000 ένα πανάκριβο σεμινάριο ανώτατων χρηματιστικών (limit down, assets, private placement, volatility, swaps, μόχλευση, κεφαλαιοποίηση, derivatives κ.ο.κ.). Ποιος άλλος ευρωπαϊκός λαός ξέρει τόσα πολλά για τις αγορές; Θυμάστε εκείνο το κανάλι που έπαιζε live το ταμπλό και το αποκαλούσαν στα χωριά το «λαϊκό Ρόιτερς»;

Αντέξαμε, όπως όπως είναι αλήθεια, την εισβολή των Αλβανών και στη συνέχεια των άλλων μεταναστών από τις ανατολικές χώρες και στη συνέχεια από την Ασία και την Αφρική.
Ζήσαμε το θαύμα της Ολυμπιάδας 2004, όπου εμφανίσαμε τον καλό μας εαυτό και την αποτελεσματικότητά μας, αποκτώντας οργανωτικές εμπειρίες ανώτατου επιπέδου.
Από το καλοκαίρι του 2007 με τα 80 θύματα των πυρκαγιών εισήλθαμε στην κόλαση… των ασύμμετρων απωλειών. Πολλά χρόνια πριν είχαμε βιώσει την καταστροφική μανία του Εγκέλαδου, αλλά και την επίθεση των becerel του Τσέρνομπιλ.

Έκτοτε, η ελληνική κοινωνία βομβαρδίζεται συστηματικά από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες δια των περιβόητων ΜΜΕ με αρνητικά μηνύματα: δημοσιονομική απογραφή, απαγωγή Πακιστανών, σκάνδαλο υποκλοπών, σκάνδαλο δομημένων ομολόγων, σκάνδαλο Ζαχόπουλου, έλλειμμα 14,1% του ΑΕΠ στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, Cayene, spa, life style, κόκα, χρεοκοπία, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, τεμπέληδες, CDS, PSI, Χρυσαυγίτες, μονόδρομος, Grexit, Graccidentκ.ο.κ. 
Ποιος λαός στην Ευρώπη θα μπορούσε να αντέξει όλα αυτά χωρίς να πέσει σε βαθιά κατάθλιψη ή μάλλον καλύτερα, χωρίς να του στρίψει; Ποιος;
Χωρίς αμφιβολία, η ψυχική αντοχή που επιδεικνύει η ελληνική κοινωνία είναι πρωτοφανής, παρά τις 7500 αυτοκτονίες, τα αντικαταθλιπτικά, την κατανάλωση τόνων τσίπουρου, κρασιού και ποτών, παρά τα στριφτά, τα χαπάκια, την πείνα, τους άστεγους, τους ανασφάλιστους, το κρύο, την κατάρρευση του συστήματος υγείας…

Είμαστε ένας ανθεκτικός και ταλαντούχος λαός… που από την εξαγωγή εργατικών χειρών, πριν 60 χρόνια, εξάγει τώρα μεταπτυχιακούς επιστήμονες … Το ζήτημα είναι γιατί να διαπρέπουμε έξω και όχι στον τόπο μας. Αυτό που αλλάζει είναι το σύστημα, το πλαίσιο. 

Πάει έξω ο Έλληνας και προκόβει. Μένει εδώ και πνίγεται από ένα πελατειακό κράτος που τώρα φαλίρισε και πρέπει να το πληρώσουμε χρυσό.
Ποιος θα φτιάξει ένα εύκρατο περιβάλλον για να αναπτύξει την δημιουργικότητά του ο Έλληνας; 
Οι προηγούμενοι δεν μπόρεσαν, προφανώς γιατί δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν. Το ερώτημα είναι αν θέλει και αν μπορεί η κυβέρνηση της αριστεράς. Και αν «ναι», πότε και πώς θα το κάνει; …
Δημοψήφισμα και αύξηση της εντροπίας

«Κάθε κοινωνική σύγκρουση είναι πεδίο μάχης για τρεις αντίπαλες δυνάμεις το Κατεστημένο, την Αντιπολίτευση που αποζητά την ανατροπή της ισχύουσας Τάξης και την αντικατάστασή της με μια δικής της, καθώς και μια τάση προς αύξηση της Κοινωνικής Εντροπίας, την οποία γεννά κάθε κοινωνική διαμάχη και η οποία, στο πλαίσιο αυτό, είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή ως η δύναμη του Χάους» (από τους Πράκτορες του χάους του Νόρμαν Σπίνραντ, εκδ. Μπουκουμάνη, 1976)

«Μπέσα» στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν, ούτε καν στην εποχή των αριστοκρατών. Αν πρόκειται τελικά να υπογράψουμε οτιδήποτε, τότε αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει ρητώς και λεπτομερώς τις υποχρεώσεις της άλλης πλευράς. Πρέπει μέχρι τον Σεπτέμβριο να έχουν κλείσει τα πάντα (χρέος, ανάπτυξη, ασφαλιστικό κλπ), εκτός κι αν «η Ελλάδα έπαιξε και έχασε» όπως είπε ο περιβόητος Ντάιζελμπλουμν, οπότε πάμε …δημοψήφισμα, για να ξαναθυμηθούν οι δανειστές μας τι εστί πολιτική και δημοκρατία.

Διότι, προφανώς, το δημοψήφισμα δεν θα είναι «ευρώ ή δραχμή», ούτε καν «μέιλ Χαρδούβελη ή τίποτα». 
Το δίλημμα θα είναι πολιτικό και πατριωτικό, έτσι ώστε να πάρει τεράστια πλειοψηφία και έμμεσα να απορρίπτει την βουλγαροποίηση της ελληνικής οικονομίας που φαίνεται να επιδιώκει ο κ. Σόιμπλε
Η πολιτική ζημιά που θα κάνει το δημοψήφισμα στο prestige του Βερολίνου θα είναι καταλυτική και αποκαλυπτική για την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Ίσως χρειαστεί η κα Μέρκελ να ολοκληρώσει την εκκαθάριση του CDU που είχε αφήσει στη μέση μετά την ανατροπή του Χέλμουτ Κολ… άλλωστε, το κόμμα χρειάζεται ριζική ανακαίνιση…

Από ΄κει και πέρα, δηλαδή, αν φτάσουμε στο «τίποτα», μπορεί να υπάρξει μια κλιμάκωση διπλωματικών ενεργειών και δράσεων που θα είναι υψηλού κόστους για το «σύστημα Σόιμπλε». 
Με ρώτησε κάποιος φίλος, τι θα κάνουμε τότε και απάντησα ότι «θα αυτοσχεδιάσουμε!....» ή ακόμη καλύτερα θα αυξήσουμε την εντροπία του συστήματος, ενεργοποιώντας αστάθμητους παράγοντες.  Και δεν εννοούμε εδώ να χορηγήσουμε «ταξιδιωτικά έγγραφα» στους Σύρους πρόσφυγες, άλλα άλλες κινήσεις, όπως η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και άλλες τέτοιου τύπου κινήσεις. Αναρωτιέμαι, αν κάνει κι άλλο «εχθρικό βήμα» ο Ντράγκι, πως θα του φαινόταν να κηρυχθεί η χώρα σε «κατάσταση πολέμου» εξ αιτίας μιας νέας εχθρικής του κίνησης. Υποθέτω ότι ο Βαρουφάκης που όλα αυτά είναι το πεδίο του θα έχει πολλές ιδέες.
Βέβαια, υπάρχει και η Εξεταστική, τα σκάνδαλα των ελληνικών καναλιών, των τραπεζιτών που χρηματοδοτούσαν αφειδώς, των γερμανικών επιχειρήσεων, ο λογιστικός έλεγχος του χρέους, και διάφορα τέτοια, όπως οι πολεμικές οφειλές, η υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης με τον γερμανικό λαό (και τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Γερμανία) που εκκρεμεί και πολλά άλλα, τα οποία, το «σύστημα Σόιμπλε» δεν μπορεί να σταθμίσει. 

Αν τελικά υποχρεωθούμε στο παράλογο, διότι το ασφαλιστικό δεν λύνεται με ύφεση και 1,5 εκατ. άνεργους και 3 εκατ. ανασφάλιστους (διότι θα είναι μία ακόμη μετωπικά ταξική λύση) και με 17,5 δισ. ευρώ δόσεις τον Ιούλιο-Αύγουστο, τότε, θα πρέπει το Βερολίνο να ξανακάτσει στα θρανία της λογικής και της δημοκρατίας. Και αυτό, αφού δεν μπορεί να το κάνει το Παρίσι, θα το κάνουμε εμείς, όπως το κάναμε και το 1940-41.

Η αύξηση της εντροπίας του συστήματος (ΣΣ: γι΄ αυτό σύντροφοι πρέπει να μείνουμε μέσα) είναι και μια ιδιότητα της ιδιοσυστασίας μας, καθώς το χάος είναι το φυσικό περιβάλλον του Έλληνα.

πηγή extrapolation