Μη προ του τελους τάραττε

Πως βλέπει ο Guardian την πιθανή συμφωνία (σκίτσο του Steeve Bell)

Μάλλον "μένουμε Ευρώπη" 

- αλλά 

σε ποια Ευρώπη;

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Ο νεολογισμός του τίτλου προέρχεται από αδόκιμο συνδυασμό των διάσημων ρήσεων "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε" (Σόλων) και " Μη μου τους “κύκλους” τάραττε" (Αρχιμήδης): το νόημα είναι το εξής - δεν μπορούμε να μακαρίζουμε ή να καταριόμαστε την συμφωνία πριν οριστικοποιηθεί, όπως άλλωστε ούτε οι διαπραγματευτές μας μπορούν να εγκαταλείψουν τον σχεδιασμό τους για εξισορρόπηση των όποιων κακών μέτρων με αναπτυξιακή παραγωγική διέξοδο απλά για να υπογραφεί μια συμφωνία. 

Στην νηφάλια προσέγγιση του διαφαινόμενου τέλους ή της νέας αρχής της τετράμηνης βασανιστικής διαπραγμάτευσης, εμπόδιο είναι κάθε ιδεολόγημα: μπορεί οι οπαδοί "του  «φιλοευρωπαϊκού τόξου», που έως χθες διαδήλωναν για να «μείνουμε Ευρώπη» και «να μην πάμε στα βράχια», να καταγγέλλουν ήδη «νέο Μνημόνιο» και να ζητάνε πίσω το… mail Χαρδούβελη" [1] - μπορεί κάποιοι πασοκογενείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να απειλούν ότι δεν θα ψηφίσουν την νέα συμφωνία (Μιχελογιαννάκης, Μητρόπουλος) - μπορεί η "αριστερή πλατφόρμα" να ψάχνεται πως να συμβιβάσει την ιδεολογία με την πραγματικότητα, αλλά "όποιος βιάζεται σκοντάφτει"...

Η αποτίμηση της όποιας νέας συμφωνίας δεν μπορεί να γίνει από διαρροές, non paper, ιδεοληψίες και προκαταλήψεις - μπορεί και πρέπει να γίνει με συμψηφισμό "καλών" και "κακών" μέτρων, με ό,τι έχει ήδη ψηφιστεί από την νέα κυβέρνηση, με ό,τι θα αποφευχθεί από τα μέτρα του mai Χαρδούβελη και ό,τι νέο φορολογικό τυχόν υφεσιακό μέτρο υιοθετηθεί και όλα αυτά μαζί να συνυπολογιστούν με τα όποια μέτρα χρηματοδότησης της ανάπτυξης και αναδιάρθρωσης του χρέους συμπεριληφθούν στην τελική συμφωνία. Δεν γίνεται αλλιώς να βγουν συμπεράσματα και τα περισσότερα των παραπάνω ούτε σίγουρα είναι ούτε αποκλείεται να αντικατασταθούν στο παρά πέντε - το ίδιο και η ίδια η συμφωνία, εφόσον η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και ΟΛΑ αυτά δεν είναι παρά προτάσεις στο τραπέζι.

Με λίγα λόγια το σύνολο μετράει - τι θα περιέχει το πακέτο, ποιος θα πληρώσει αυτήν την φορά και που θα πάνε αυτά τα λεφτά.

Η μεγάλη εκκρεμότητα είναι πάντα ο ιδιωτικός παραγωγικός τομέας και η δυνατότητες των δημοσίων επενδύσεων και που - στην ανάπτυξη ή στην συντήρηση αμεταρρύθμιστων μη παραγωγικών δομών. 

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι εύκολα (ή ευκολότερα) θα συμψηφίσουν όποια νέα φορολογία στον ΦΠΑ τους επιβαρύνει με την μη μείωση των εισοδημάτων τους ή και με την διατήρηση κάποιων επιδομάτων. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι επίσης  - όσοι έχουν ακόμη δουλειά - μπορούν επίσης με την σταδιακή αύξηση του κατώτερου μισθού και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ως δυνατότητα ξανά, να εξισορροπήσουν την επιπλέον φορολογία όπου θα τους αφορά. 

Οι αυτοαπασχολούμενοι τεχνίτες/μαστόροι όμως, οι μικρομεσαίοι βιοτέχνες, παραγωγοί, πάροχοι υπηρεσιών, και γενικά η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας μας δύσκολα θα αντέξουν επιπλέον φορολογία, έκτακτες εισφορές, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών μαζί με την διατήρηση του χαρατσιού του ΟΑΕΕ και των εξοντωτικών προστίμων ανασφάλιστης εργασίας! Και η οικονομία εξαρτάται απόλυτα από την δική τους επιβίωση - και όχι τόσο από τις 400 περίπου "μεγάλες" εταιρείες που έχουν απομείνει στην χώρα με χαρακτηριστικά που για τις περισσότερες συνάδουν περισσότερο με ευρωπαϊκές μικρομεσαίες...

Εκεί θα κριθεί η επιτυχία ή όχι της νέας συμφωνίας. 

Πχ θα επιτρέπει, ακόμη και αν δεν τα περιλαμβάνει, μέτρα υποστήριξης της παραγωγικής ανασυγκρότησης; Θα αφήνει περιθώρια επιβίωσης και προοπτικές σε εταιρείες "έντασης εργασίας" ή θα πριμοδοτεί όπως τα προηγούμενα μνημόνια την επένδυση στην επιχειρηματικότητα "έντασης κεφαλαίου" δλδ τις αυτοματοποιημένες μονάδες κυρίως των πολυεθνικών επενδυτών  - και λίγων καινοτόμων ντόπιων που δεν αρκούν όμως για μια κρίσιμη αναστροφή της ελληνικής οικονομίας;

Θα επιτρέπει μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού με σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών των μικρομεσαίων με το εισόδημα, πράγμα καθοριστικό για την επιβίωσή τους και την απελευθέρωσή τους από την παγίδα του χρέους; Μαζί με ρυθμίσεις κάθε είδους στην καταβολή οφειλών, αφού εκλογικευθούν και αφαιρεθεί ότι παράνομο επεβλήθη τα μνημονιακά χρόνια;

Θα επιτρέπει μέτρα απελευθέρωσης από την τραπεζική νόμιμη τοκογλυφία, τα κόκκινα δάνεια, τις κατασχέσεις και τα λουκέτα από ασφυξία;

Θα επιτρέπει νομοθεσία κατάργησης των καρτέλ που παρασιτούν την αγορά και εκβιάζουν ή και συναλλάσσονται με τις κυβερνήσεις στις αναθέσεις έργων ή προμήθειας υλικών ώστε να μπουν σε αυτήν την κρίσιμη αγορά και οι μικρές εταιρείες με την κατάλληλη τεχνογνωσία και επάρκεια που αποκλείονται ακόμη και αν καταφέρουν να προσπεράσουν την έλλειψη ασφαλιστικής ή φορολογικής ενημερότητας λόγω υπερβολικής φορολογικής και εισφορολογικής επιβάρυνσης;

Θα επιτρέπει να απαλλαγούν από φόρους υπέρ τρίτων, όταν πρόκειται ειδικά υπέρ ταμείων ευγενών συντεχνιών (Νομικών, Συμβολαιογράφων κλπ) και να "ανοίξει" πραγματικά η αγορά;

Αυτά και πολλά άλλα είναι τα καίρια ζητήματα όπου θα κριθεί η συμφωνία με την οποία θα "μείνουμε Ευρώπη". Και επίσης το σε ποια Ευρώπη: την Ευρώπη όργανο βασανισμού μέσω του ευρώ ή την Ευρώπη της ενοποίησης, της αλληλεγγύης και του αμοιβαίου οφέλους μέσω του ευρώ - γιατί τι Ευρώπη θέλουμε το ξέρουμε - τώρα θα μάθουμε και τι Ευρώπη έχουμε! Με αυτήν την έννοια έχει δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας ότι πλέον η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των εταίρων και δανειστών μας - ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύτηκε αληθινά και έκανε την υπέρβασή του - οι Ευρωπαίοι της ευρωζώνης θα την κάνουν από την πλευρά τους; 

Η συνέχεια επί της οθόνης...

[1] Προς επώδυνη συμφωνία με το πιστόλι στον κρόταφο