Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Η ...ανταρσύα της Αριστερής Πλατφόρμας και η τύχη της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας

σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή
από το tvxs

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Στην πραγματικότητα όλους και όλες αυτό το ερώτημα είναι που μας απασχολεί και όχι πόσοι ακολουθούν τον Παναγιώτη Λαφαζάνη στο απονενοημένο του διάβημα κατά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ: ο ώριμος πλέον διχασμός ανάμεσα σε δυο διακριτά πολιτικά σχέδια εντός κόμματος, θα ξεκαθαρίσει προωθητικά ή θα θολώσει ακόμη περισσότερο - μέσα σε μια ισορροπιστική αμφισημία όπως γινόταν μέχρι σήμερα - την βούληση και την ικανότητα της κυβέρνησης της Αριστεράς να ανασυγκροτήσει παραγωγικά την χώρα;

Και αν για κάποιο λόγο έχουμε περιέργεια πως θα διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα της ανταρσίας (ή και ανταρσύας) της πλατφόρμας, δλδ με κοινωνικό (πολιτικό, ηθικό, θεσμικό) ή κομματικό (πελατειακό) τρόπο, είναι γιατί οι δυνάμεις που "εξεγέρθηκαν" απέναντι στην αληθώς μη έντιμη και αναπτυξιακά ακόμη αμφίσημη συμφωνία αλλά και απέναντι στην κυβέρνηση που προσπαθεί να την διαχειριστεί, και που διαχωρίζονται στο όνομα της καθαρότητας και της συνείδησης, είναι ακριβώς οι δυνάμεις που εμποδίζουν με τα ιδεολογήματά τους τον ΣΥΡΙΖΑ να ασχοληθεί με την πραγματική οικονομία και την ανάπτυξη
η πλατφόρμα πρόσκειται ιδεολογικά κυρίως στις δυνάμεις του δημοσιοϋπαλληλικού σοσιαλισμού, του υπαρκτού κρατισμού και των συντεχνιακών δομών του ελληνικού συνδικαλισμού με τα ισχυρά συνδικάτα των ΔΕΚΟ, του Δημοσίου και των ευγενών επαγγελμάτων. Οι υπουργοί της όσο κυβέρνησαν, λάτρεψαν το κάρβουνο στην ενέργεια, το κυνήγι στο περιβάλλον, τον ΟΑΕΕ στα υπαρκτά χαράτσια, το πρόστιμο ρεκόρ του Βρούτση στην ανασφάλιστη εργασία - δεν έχουν και μεγάλη ιδέα από πραγματική οικονομία, δεν βλέπουν με καλό μάτι την κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα - ίσως μόνο την αυτοαπασχόληση, θεωρούν τους μικρομεσαίους "αφεντικά" και μικροαστούς και νομίζουν ότι ο πλούτος παράγεται από κρατικές επενδύσεις  - η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι γι αυτούς μια λίγο πολύ κακόφημη ιδέα που κι αν πετύχει κάποιο λάκκο θα έχει η φάβα γι αυτό και πρέπει να φορολογηθεί βάναυσα και έκτακτα. Οι μόνοι τίμιοι χωρίς δεύτερη κουβέντα εργαζόμενοι είναι οι ΔΥ (γι αυτό και τους συγχωρούν εύκολα τις όποιες παρασπονδίες τους με τις οποίες καταπατούν τον όρκο τους - εξ ορισμού σπάνιες και μάλλον συκοφαντικές - η δε αντιμετώπιση από τα συνδικάτα είναι συνήθως ελαστική και αποκρυπτική πχ Φωτόπουλος κλπ)
Όλα αυτά μαζί με το περιτύλιγμα της τιμημένης εργασίας που γνώρισαν ως συνδικαλιστές και στελέχη της πασοκικής era της συνδιοίκησης ή ως επαγγελματίες της πολιτικής, μονιμάδες στην καχυποψία κάθε ανανέωσης, κάνουν δύσκολη την επαφή της πλατφόρμας με κάθε πραγματική αναπτυξιακή ή αειφόρα ιδέα - αντίθετα κάνουν προνομιακή την όσμωσή της με νεοκομμουνιστικές γκρούπες και τροτσκιστικά ή μαοϊκά απομεινάρια της εποχής του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών πουαποθεώνουν τα Όχι και την Αντίσταση γενικώς και μέμφονται ως συμβιβασμό και ξεπούλημα τις συγκεκριμένες προτάσεις ειδικώς... 

Οι άνθρωποι αυτοί καβάλησαν το αντιμνημονιακό ρεύμα και νόμισαν ότι αυτό αρκεί για να εκφράσουν το "κίνημα" - συμπορεύτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ της βίαιης ωρίμανσης χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν ποιες ανάγκες εκαλείτο να υπηρετήσει αυτή η ωρίμανση και έπαιξαν ακόμη και με τα υπουργεία που τους ανατέθηκαν ως ιδιότυποι υπουργοί "της αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση": και τώρα που καλούνται να κυβερνήσουν πραγματικά, αναλαμβάνοντας ευθύνες μιας πραγματικής πραγματικότητας, δραπετεύουν με ιδεολογήματα - και είναι ικανοί ακόμη και να ρίξουν την κυβέρνηση που μέχρι χθες συμμετείχαν αποδεικνύοντας ότι ποτέ δεν πίστεψαν στην κυβερνώσα αριστερά ή έστω στην ικανότητα της αριστεράς να κυβερνήσει - τους αιφνιδίασε η ταχύτητα των εξελίξεων μέσα στην προγραμματική τους αφωνία και συμμετείχαν σχεδόν ως λαθρεπιβάτες στο τραίνο της "πρώτη φορά αριστερής" κυβέρνησης. 
Τώρα που παίζονται όλα για την χώρα και τις προοπτικές της για παραγωγική ανασυγκρότηση μέσα σε ένα κλονιζόμενο και βαλτώδες ευρωπαϊκό πλαίσιο, τώρα βρήκε η "αριστερή πλατφόρμα" να "πάρει τα βουνά" της καθαρότητας... Είναι η κλασική αντίδραση κάποιου που η πραγματικότητα τον ξεπερνά αλλά δεν θέλει ή δεν τον συμφέρει να το παραδεχθεί: η άρνηση... 
Αλλά αυτό είναι - και θα ...παραμείνει από ότι βλέπουμε - πρόβλημα της πλατφόρμας και όχι της κοινωνίας ή της πραγματικής οικονομίας: και είναι χάσιμο χρόνου, χρόνου πυκνού και ζωτικού το να αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση, τα καμώματα της πλατφόρμας να απασχολήσουν δυνάμεις που πρέπει να ανασκουμπωθούν για να δώσουν άμεσα απαντήσεις, συγκεκριμένες και "κοστολογημένες" σε ερωτήματα ζωτικά για την κοινωνία. 

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γυρίσει την πλάτη στην κοινωνία για να ασχοληθεί με τα αδιέξοδα της πλατφόρμας, της ΔΕΑ και της ΚΟΕ, θάχει χάσει την μια ιστορική ευκαιρία που του αναλογεί να υπηρετήσει την προοδευτική αλλαγή - η χώρα οριστικά την ευκαιρία να βγει από την εξάρτηση και την υποτέλεια και η οικονομία από τον παρασιτισμό και το πελατειακό σύστημα. 

Διαλέγει και παίρνει...


2 σχόλια:

  1. "η πλατφόρμα* πρόσκειται ιδεολογικά κυρίως στις δυνάμεις του δημοσιοϋπαλληλικού σοσιαλισμού, του υπαρκτού κρατισμού και των συντεχνιακών δομών του ελληνικού συνδικαλισμού με τα ισχυρά συνδικάτα των ΔΕΚΟ, του Δημοσίου και των ευγενών επαγγελμάτων."

    *και καθε σιγουρατζης νεος/νεα μεσαιου πνευματικου επιπεδου και κοινωνικης νωθροτητας συνηθισμνεος στις αντιπαροχες (δεν ψηφιζεις πανσπουδαστικη δεν σε καλω στην ταβερνα , στο παρτυ αναλογα την δεκαετια....)

    Συνεπαγωγες

    Επαρχιωτης ως εφηβος, με την οικογενεια υποκειμενη στις σκληρες καιρικες συνθηκες και ασθενειες και -συνεπως- με την ανασφαλεια ανα πασα χρονικη στιγμη η αγροτοκτηνοτροφικη παραγωγη να καταστραφει , μετοικος ως φοιτητης, πολιτισμικο σοκ απο τα φωτα της πολης, φοιτητικος συνδικαλισμος στους κοινωνικοτερους, απαλλαγη απο την μοναξια, στρατιωτικη θητεια, πρωτος γαμος και διορισμος στο Δημοσιο Τομεα,ΔΕΚΟ, Δημους (πρωτη εξασφαλιση σιγουρου σεξ και μισθου :-) ) , συνδικαλισμος , ….., με τελικο αποτελεσμα να υποστηριζουν υστερικα τον «δημοσιουπαλληλικό σοσιαλισμό και τις συντεχνίες των ΔΕΚΟ» και πολλοι των οποιων εχουν γινει συνταξιουχοι (λ.χ. Μυλαινα Αποστολακη, Κωστας Ησυχος της Ολυμπιακης με οτι αυτο σημαινει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα καλοκαίρι που θυμίζει βαρύ χειμώνα. Tου Ανδρέα Κυράνη

    Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα, ή ο ορισμός στην πράξη της φυγής προς τα μπρός.

    [.....]
    Είμαστε ένας μικρός λαός που θα μπορούσαμε να κάνουμε θαύματα εκεί που οι άλλοι σήμερα λόγο μεγέθους αδυνατούν. Εκεί και μόνο εκεί κατοικεί η δυνατότητα μας να υπερβούμε την κρίση.
    Στην παραγωγή πολύτιμων μονάκριβων πραγμάτων υψηλής προστιθέμενης αξίας, συμβατών με την ιδιοπροσωπεία μας, από τον πρωτογενή έως τον τριτογενή τομέα, που θα συνδυάζουν υπερσύγχρονη τεχνολογία και υψηλή μαστορική δεξιότητα. Δεν έχουμε κανένα μέλλον στην μαζική παραγωγή. Δεν μπορούμε και δεν μας παίρνει. Το δυστύχημα της χωράς είναι το ότι οι κρατούντες αδυνατούν να κατανοήσουν πως παραγωγή στην σημερινή διεθνή συγκυρία δεν είναι μόνο η μαζική παραγωγή αλλά και η μικρή σύγχρονη και ευέλικτη αντίστοιχα. Οφείλουμε να γεννήσουμε μεγέθη μέσα από την συνέργεια μικρών και πολύ μικρών πολύτιμων και σπάνιων δραστηριοτήτων. Ο τόπος μας προσφέρει άπειρες τέτοιες δυνατότητες. Δεν χρειαζόμαστε "απασχόληση", είδος που ανήκει σε ένα ήδη νεκρό για την Ευρώπη παραγωγικό πρότυπο. Χρειαζόμαστε χιλιάδες μικρούς η και αυτοαπασχολούμενους παραγωγούς, διαδικτυωμένους μεταξύ τους σε διεθνώς αναγνωρίσιμο μέγεθος. Όλα τα παραπάνω βρίσκουν εμπόδιο στις ιδεοληψίες των κυβερνώντων όχι σήμερα αλλά εδώ και 40 χρόνια. Δυστυχώς οι μορφωμένες ελίτ αυτού του τόπου μιλούν με όρους κυρίαρχου Δυτικού μοντέλου, παραβλέποντας πως η όποια ικμάδα του τόπου δεν εγγράφεται σε αυτό το μοντέλο. Αυτή η εγγραφή, αυτές οι περίφημες μεταρρυθμίσεις για τις οποίες μιλούν τα απανταχού παπαγαλάκια, μόνο παραπέρα καταστροφή μπορούν να επιφέρουν, μια και ισοπεδώνουν το όποιο ενδογενές "κοινοτικό" υπόδειγμα υπέρ ενός εξωγενούς αντίστοιχου.

    Ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας, στην πρώτη επίσημη επίσκεψη του στο Βερολίνο μίλησε για ενδογενή αίτια της κρίσης. Παρέλειψε να μιλήσει για ενδογενείς δυνατότητες. Είπε δηλαδή την μισή αλήθεια, και η μισή αλήθεια συνήθως συνιστά δυστυχώς ένα μεγάλο ψέμα.

    Με την κραυγαλέα έλλειψη ενός τέτοιου σχεδίου, η πολιτική ατζέντα εξαντλείται στο πως δήθεν θα προασπιστούν οι κατακτήσεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Το ζήτημα όμως αυτό δεν επιλύεται κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη, αν η χώρα δεν υπερβεί την παρασιτική της πραγματικότητα και χαράξει τον δικό της παραγωγικό δρόμο και τρόπο. Σε αυτό το τελευταίο τα μνημόνια δεν είναι εκείνα που γεννούν από μόνα τους την καταστροφή, παρά την παράνομη φύση τους. Αυτό και συνιστά την ψευδεπίγραφη υπόσταση του πρόσφατου δήθεν κύριου πολιτικού διακυβεύματος στον τόπο. Η αποσιώπηση και υποτίμηση δηλαδή του γεγονότος του ότι τα μνημόνια συνιστούν κυρίως αποτέλεσμα και όχι αιτία.
    [.....]

    http://endogenis.blogspot.gr/2015/07/t.html#more

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU