Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Οι άνθρωποι της θάλασσας δεν θα σταματήσουν να έρχονται

Γιατροί του Κόσμου: Τεράστια η προσφυγική κρίση και ανάγκη μιας διαφορετικής, ρεαλιστικής αντιμετώπισης

Συνέντευξη του Ν.Κανάκη στην Πόλυ Χατζημάρκου, Στο Κόκκινο Ρόδου 96.9 | 


"Τα χρήματα που δίνονται από την Ε.Ε. για τους πρόσφυγες είναι πάρα πολύ λίγα… Χρειάζεται να χρησιμοποιηθούν με μια ανθρωπιστική αντιμετώπιση, αυτή που ταιριάζει στο λαό και στη χώρα μας: στέγη, φαγητό και περίθαλψη ως τα βασικά και, επίσης, στο πώς θα καταφέρουμε να μη δημιουργούμε προβλήματα στην κοινωνική συνοχή στις τοπικές κοινωνίες που έχουν όρια".
Η προηγούμενη ραδιοφωνική μας συνάντηση με τον κ. Νικήτα Κανάκη, στο Κόκκινο της Ρόδου, έγινε με αφορμή την πρωτοβουλία των Γιατρών του Κόσμου να αναλάβουν την πρωτοβάθμια υγειονομική φροντίδα της Τήλου, με ένα πολυδύναμο περιφερειακό ιατρείο ανακαινισμένο, σύγχρονα εξοπλισμένο, με μόνιμα ειδικευμένο γιατρό και νοσηλευτή και ενταγμένο πλήρως στο σχεδιασμό και λειτουργία του ΕΣΥ. Ένα παράδειγμα μιας διαφορετικής πρωτοβάθμιας φροντίδας, ένα ιατρείο που δεν περιμένει απλά τους ασθενείς αλλά το προσωπικό τρέχει σε όλο το νησί και έχει ήδη σώσει ζωές. Στη σημερινή μας κουβέντα, ο κ. Κανάκης από τη βάση των Γιατρών του Κόσμου στη Μυτιλήνη, μοιράστηκε μαζί μας σκέψεις και προβληματισμούς για την αντιμετώπιση της τεράστιας προσφυγικής κρίσης.
"Είμαστε μπροστά σ΄ένα τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα, το μεγαλύτερο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο" μας λέει. "Αφορά συνολικά σε όλη την Ευρώπη, με την Ελλάδα να είναι μια από τις κύριες πύλες εισόδου, το πρώτο μέρος ενός ταξιδιού ξεριζωμένων για το όνειρο, για μια ασφαλή ζωή. Έχουμε ένα πολύ μεγάλο αριθμό αφίξεων που ξεπερνάει τον τρόπο με τον οποίο το αντιμετωπίζαμε ως τώρα και θα πρέπει ίσως να γίνει μια διαφορετική διαχείριση. 

Η Πολιτεία, θα το πω κομψά, είναι αμήχανη, βρίσκεται μπροστά σε ένα μέγεθος που δεν έχει ξανα-αντιμετωπίσει. Η αλληλεγγύη του κόσμου (ΜΚΟ, πρωτοβουλίες, εθελοντές κλπ) μπορεί να λύνει κάποια από τα προβλήματα. Η Ευρώπη βλέπει να καταρρέει η στρατηγική της ‘ηπείρου-φρουρίου’, όπου η Ελλάδα και η Ιταλία ήταν η πίσω αυλή, και βλέπει ότι το πρόβλημα δε σταματάει –δε θέλει όμως αυτή τη στιγμή να το αντιμετωπίσει και να το λύσει. 
Μα η ιστορία δείχνει ότι δε σταματούν ποτέ οι μεταναστευτικές ροές, γιατί όταν είσαι φτωχός και απελπισμένος πολύ δύσκολα θα σε σταματήσει κάτι.
Τα χρήματα που δίνονται από την Ε.Ε. είναι πάρα πολύ λίγα, είναι χρήματα που δεν κατευθύνονται στο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αλλά διαχέονται και σε θέματα ασφάλειας, τιμωρίας διακινητών κλπ που δεν υποτιμώ αλλά δεν είναι αυτή τη στιγμή τα πιο βασικά. 

Είμαστε μπροστά σε μια πολύ μεγάλη προσφυγική κρίση. Χρειάζεται να χρησιμοποιηθούν τα χρήματα με μια ανθρωπιστική αντιμετώπιση, αυτή που ταιριάζει στο λαό και στη χώρα μας: στέγη, φαγητό και περίθαλψη ως τα βασικά και, επίσης, το πώς θα καταφέρουμε να μη δημιουργούμε προβλήματα στην κοινωνική συνοχή στις τοπικές κοινωνίες που έχουν όρια. Όποιο σχέδιο υπάρχει, θα πρέπει να είναι και προς όφελος των τοπικών κοινωνιών, αν αυτές ωφελούνται τότε ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικός. 

Σας δίνω ένα παράδειγμα από τη Μυτιλήνη: στη Μόρια κατασκευάστηκε ένα κέντρο που κόστισε αρκετά εκατομμύρια ευρώ, το οποίο αποδείχθηκε ότι δεν είναι λειτουργικό, βασισμένο στην αντίληψη των κλειστών κέντρων τύπου Αμυγδαλέζας. Εκτός από το ότι είναι απαράδεκτο, σηκώνει συζήτηση περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι και αναποτελεσματικό όταν έχεις τέτοιες τεράστιες ροές. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί υποδομές φιλοξενίας που και θα ελάφρυναν το νησί αλλά, θα το πάω και ένα βήμα παραπέρα, θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας προς όφελος της τοπικής κοινωνίας. 

Στα σχέδια που κοστίζουν πολύ λιγότερο, είναι και το να μπορέσουν οι ευάλωτες οικογένειες που πρέπει να μείνουν για ένα διάστημα, να μπορούν να βρουν ένα σπίτι από τα χιλιάδες ξενοίκιαστα και να δίνουν ένα μικρό ποσό –αντίστοιχο με εκείνο του νομοσχεδίου για την ανθρωπιστική κρίση. Να ζουν σε αξιοπρεπείς συνθήκες και συγχρόνως αυτό να είναι μια ένεση ρευστότητας σε τοπικές κοινωνίες. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα άρμοζε και σε μια Κυβέρνηση που φέρει ένα άλλο πολιτικό λόγο και μια άλλη αντίληψη για τα πράγματα. Ένα σχέδιο που δε βασίζεται στην καταστολή αλλά βασίζεται στην κοινωνική ενσωμάτωση, όσο μπορεί, ώστε να ευνοεί και την κοινωνική ειρήνη. 

Θα πρέπει να μιλήσουμε για την αντιμετώπιση του προβλήματος ρεαλιστικά και όχι συναισθηματικά τύπου ποιοι είμαστε υπέρ ή κατά των μεταναστών ή με τη γνωστή τακτική της ‘πυρόσβεσης’. Επειδή όμως αυτή η συζήτηση έχει απέναντί της έναν λαϊκίστικο λόγο, καταλήγει να χάνει. Προϋπόθεση όμως είναι μια σοβαρή συζήτηση η οποία θα εμπλέκει όλη τη χώρα, όλους όσους μπορούν να βοηθήσουν. 

Θα μπει ο Σεπτέμβρης, θα αγριέψουν οι θάλασσες και θα έχουμε ξανά τραγωδίες. Τότε δε θα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν ξέραμε. Ο πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται και προκύπτουν νέα γεγονότα τα οποία εμείς αντιλαμβανόμαστε λίγους μήνες μετά. Θυμηθείτε με. Θα δούμε το χειμώνα ξανά Κούρδους πρόσφυγες από τις επιθέσεις της Τουρκίας στο Ιράκ…»

Ακούστε την συνέντευξη: stokokkino




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU