Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: από ολιγαρχικό κόμμα των συνιστωσών, δημοκρατικό κόμμα των μελών και της αξιοκρατικής διακυβέρνησης;

message(s) in a bottle  
(σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη/efsyn)
εισαγωγικό

Η κομματική "ανταρσύα" της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει πολλά ζητήματα μαζί για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής αριστεράς και ειδικά της κυβερνώσας: ζητήματα πολιτικής για την -ποια και τι- ανάπτυξη, ζητήματα στάσης απέναντι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και τους αληθινούς παραγωγούς του πλούτου μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες και αγρότες, ζητήματα επιχειρηματικότητας και καρτέλ, ζητήματα αξιολόγησης και παραγωγικότητας του δημοσίου τομέα, ζητήματα δημοκρατίας στο κόμμα και την κυβέρνηση. 
Σε όλα αυτά τα ζητήματα οι απόψεις της πλατφόρμας είναι διαφορετικές από εκείνες της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ: η πλατφόρμα διατήρησε τις δομές της ως συνιστώσας αν και το συνέδριο ψήφισε για ενιαίο κόμμα, προέταξε την ανάπτυξη με κρατικές επενδύσεις, την προστασία των εργαζομένων σε καταστροφικές για το [εριβάλλον "επενδύσεις", ενέργεια από κάρβουνο και αξιοποίηση του περιβάλλοντος με το ...κυνήγι  - και όλα αυτά απέναντι στο φιλικό στην επιχειρηματικότητα και την αειφόρα ανάπτυξη πρόγραμμα του κόμματος. Υπερασπίστηκε την μη αξιολόγηση στο δημόσιο θεωρώντας κεκτημένα όσα οι ισχυρές συντεχνίες των συνδικάτων του είχαν αποσπάσει στο παρελθόν, -που για τον ιδιωτικό τομέα υπήρχαν μόνο στην σφαίρα της φαντασίας-, υπερασπίστηκε με την λογική των εσόδων για το κράτος τα παράνομα και αντισυνταγματικά (εισ)φορολογικά έσοδα του ΟΑΕΕ και τα αντισυνταγματικά πρόστιμα-εκτέλεση του μικρομεσαίου "εργοδότη" για ανασφάλιστη εργασία του Βρούτση της ΝΔ (από 500 σε 10.500 € το κεφάλι!)...  Και οι λόγοι είναι ιδεολογικοί. 
Η πλατφόρμα πιστεύει στην ανάπτυξη με κρατικές επενδύσεις και είναι καχύποπτη σε κάθε μορφής επιχειρηματικότητα - δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα στελέχη της έχουν επαγγελματική σχέση και αναφορά στο Δημόσιο, στο κόμμα και τα ευγενή επαγγέλματα και σπανίως στον ιδιωτικό τομέα και την επιχειρηματικότητα. Ενώ αντίθετα εκείνα της μεταρρυθμιστικής πλειοψηφίας έχουν κανονική κατανομή αντίστοιχη της κοινωνίας που ψήφισε να εκπροσωπηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτήν την έννοια έχουν δίκιο όσοι λένε ότι η συγκυβέρνηση είναι τρικομματική κι ότι το γεγονός αυτό έφτασε προφανώς στο όριό του με την καταψήφιση από το ένα κόμμα της συμφωνίας κυβέρνησης εταίρων.
Το επόμενο έκτακτο συνέδριο καλείται έτσι υποχρεωτικά να δώσει απαντήσεις-πακέτο σε όλα τα παραπάνω ζητήματα αποφασίζοντας αν θα συνεχίσει με τρικομματική συμβιβάζοντας τα ασυμβίβαστα (ή τα ιδεολογήματα με την πραγματικότητα)  ή θα δώσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης στην κοινωνία που βουλιάζει οικονομικά παρά την ηθική νίκη της αριστεράς στις διαπραγματεύσεις. Ένα σχέδιο με ενδογενή λογική παραγωγικής ανασυγκρότησης (και ταυτόχρονα plan B του grexit που περιμένει πεισματικά στον ορίζοντα) και μέσο την αξιοκρατική αξιοποίηση της εμπειρίας, των ικανοτήτων και της ευφυίας, των αποκλεισμένων σήμερα από τους ισορροπισμούς των συνιστωσών, ελλήνων και ελληνίδων, ειδικά των νέων με ταλέντο και των παλιών με εμπειρία - που ο συνδυασμός τους είναι η μοναδική ελπίδα της χώρας για παραγωγή, αυτάρκεια και στρατηγική έξοδο από την κρίση. 
Και προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι να παραμεριστούν οι διαμεσολαβήσεις περιβαλλόντων και συνιστωσών και να λειτουργήσει ενιαίος κανόνας αξιολόγησης και επιλογής - αλλά γι αυτό χρειάζεται ενιαίο κόμμα και μία (ψηφισμένη σε συνέδριο) πολιτική γραμμή και σχέδιο ανασυγκρότησης - πράγμα που με την σειρά του κάνει το επόμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, συνέδριο επανίδρυσης. Το άρθρο του Δ. Χρήστου που ακολουθεί (από την Αυγή) είναι ενδεικτικό της διαμόρφωσης των δυο προσυνεδριακών "γραμμών" αλλά και της έντονης ανησυχίας που περιγράφεται στην εισαγωγική παράγραφο για το αν θα κερδηθεί αυτή η μάχη...

η αριστερή στρουθοκάμηλος

Αν η κομματική γραφειοκρατία, που θα αντιδράσει, καταφέρει να εμποδίσει αυτή την προσπάθεια, το στοίχημα θα χαθεί και ο ελληνικός λαός δεν θα αντέξει επί μακρόν τον εγκλωβισμό του στις πολιτικές λιτότητας.
Όχι στους... κολλητούς και τους κόλακες

του Δημήτρη Χρήστου*


Μετά από έξι μήνες αριστερής διακυβέρνησης μπορούμε να πούμε, αφού άλλωστε το έχουν παραδεχτεί όλοι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πως η απειρία διακυβέρνησης που είχε και εξακολουθεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εμφανής και κόστισε χρόνο και χρήμα. Ώς ένα βαθμό αυτό ήταν φυσιολογικό. Όμως, όταν γνωρίζεις τα κενά και τις αδυναμίες σου, φροντίζεις να τα καλύψεις με κάθε τρόπο, διότι τα λάθη δεν τα πληρώνεις κυρίως εσύ που κυβερνάς, αλλά στο σύνολό του ο ελληνικός λαός και η εθνική οικονομία. Οι επιπτώσεις από τα capital controls στην αγορά και στην κοινωνία, που προσπαθεί η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει, ελάχιστα απασχόλησαν και απασχολούν τον κομματικό μηχανισμό.

ΓΙΑΤΙ συσσωρεύτηκαν τόσα πολλά και εμφανή προβλήματα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ; 


Η βασική απάντηση είναι πως δεν πρόλαβε να γίνει καν κόμμα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μία γραμμή και μία ενιαία αξιολόγηση στελεχών. 
Σε όλα τα όργανα του κόμματος ακόμα και στην κυβερνητική μηχανή, η εκπροσώπηση ήταν σχεδόν αναλογική με βάση τους εσωκομματικούς συσχετισμούς. 
Η πρόσφατη καταγραφή των στοιχείων των κομματικών μελών (εκπαίδευση, εργασιακή εμπειρία, κοινωνική δραστηριότητα κ.λπ.) ελάχιστα έως καθόλου αξιοποιήθηκαν. Μάλιστα αρκετοί υπουργοί διάλεγαν ως συνεργάτες στα υπουργεία που τους ανατέθηκαν μόνον στελέχη της ίδιας συνιστώσας και ας είχαν μηδενική εμπειρία από διοίκηση και διακυβέρνηση.

ΑΦΑΙΡΩΝΤΑΣ λοιπόν τον παράγοντα απειρία, κρατάμε τον υποκειμενισμό αυτών που κάνουν τις επιλογές και συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη. 

Ενώ χρειάζονται ειδικούς με πολύτιμες εμπειρίες, οι περισσότεροι υπουργοί συνεχίζουν να στηρίζονται σε συνεργάτες κομματικούς φίλους. Φίλους που σε πολλές περιπτώσεις, για να καλύψουν τα ελλείμματα προσόντων, καταφεύγουν σε κολακείες έως και χαφιεδισμό για να αντιμετωπίσουν τους ανταγωνισμούς. 
Να αναφέρω ένα παράδειγμα: 
Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, πασίγνωστος στον χώρο της Αριστεράς, από τους κορυφαίους σε θέματα φορολογίας, γνωστός στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, με δηλωμένη την πρόθεσή του να βοηθήσει αφιλοκερδώς, τους τέσσερις πρώτους μήνες διακυβέρνησης δεν... ενοχλήθηκε από κανέναν. Μετά, όταν κάποιο υπουργείο είχε ανάγκη, εντελώς τυχαία, μέσω άλλης πηγής, τον ανακάλυψαν και έσπευσε να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση. Και ενώ θα περίμενε κανείς να συνεχιστεί αυτή η χρήσιμη συνεργασία, ξαφνικά έπεσε μαύρο! Βλέπετε, αν και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, προερχόταν από το ΚΚΕ Εσωτερικού, χώρια πως συσπείρωσε εναντίον του τη γραφειοκρατία του υπουργείου που αισθάνθηκε ότι απειλείται, καθώς αποκαλύπτονται οι αδυναμίες της στα δύσκολα και κινδυνεύουν θεσούλες και θεσάρες.

ΔΕΝ είναι εκτός κριτικής το Μέγαρο Μαξίμου καθώς και εκεί η απειρία είναι ευδιάκριτη και ομολογημένη. 

Το ερώτημα είναι με ποιο τρόπο μπορεί ένας ηγέτης να καλύψει τις ανάγκες, όπως αυτές αποκαλύφθηκαν οδυνηρά όλη αυτήν την περίοδο των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως ο πρωθυπουργός χρειάζεται επειγόντως έναν άτυπο κύκλο συνομιλητών με μεγάλη εμπειρία και ευφυΐα ώστε να είναι σε θέση να τσεκάρει τις εισηγήσεις που του υποβάλλονται. Αυτό το είχαν καταφέρει καλά σε μεγάλο βαθμό τόσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όσο και ο Ανδρέας Παπανδρέου. 

Αν ο πρωθυπουργός γνωρίζει άλλον, καλύτερο τρόπο, ας επιλέξει αυτό που νομίζει ως πλέον χρήσιμο και αποτελεσματικό. Η πολιτική στα επίπεδα της διακυβέρνησης κράτους και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες, σαν αυτές που βιώνουμε σήμερα, είναι εξαιρετικά δύσκολη και σίγουρα η εμπειρία είναι το πολυτιμότερο προσόν. ΕΙΝΑΙ γνωστό άλλωστε ότι στις τελικές διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς για τη συμφωνία που προέκυψε σημαντική ήταν η εξωτερική βοήθεια, η συμβολή των τεχνοκρατών του Γαλλικού υπουργείου οικονομικών. 

Πάντως, στο πλαίσιο επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε από λέσχη ιδεών και απόψεων να γίνει σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα, πρώτιστο, εθνικής σημασίας -θα έλεγα- καθήκον είναι να χρησιμοποιηθούν αξιοκρατικά οι πολύτιμες δυνάμεις που υπάρχουν στο κόμμα, στην κοινωνία και στους Έλληνες του εξωτερικού
Αν η κομματική γραφειοκρατία, που θα αντιδράσει, καταφέρει να εμποδίσει αυτή την προσπάθεια, το στοίχημα θα χαθεί και ο ελληνικός λαός δεν θα αντέξει επί μακρόν τον εγκλωβισμό του στις πολιτικές λιτότητας.

-πηγή κυρίου άρθρου: Η ΑΥΓΗ
-πηγή εισαγωγής: tvxs, "Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ, συνέδριο επανίδρυσης" (του Γιώργου Παπασπυρόπουλου)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU