Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης έναντι του χρέους ως τρόπου ζωής


 Στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Σλαβόι Ζίζεκ "Προβλήματα στον παράδεισο", που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Μεταίχμιο, υπάρχει ένα κείμενο με τον χαρακτηριστικό τίτλο 'Το χρέος ως τρόπος ζωής". Σε αυτό αναπτύσσει την πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα ότι το χρέος δεν είναι ένα απλό χαρακτηριστικό ή κυρίαρχο συμβάν της αδυναμίας της σημερινής φάσης του καπιταλισμού να πραγματοποιήσει "οικονομική μεγέθυνση" αλλά ένα συνειδητό εργαλείο με το οποίο κάθε πλευρά της ζωής των ανθρώπων και κάθε επιλογή ζωής τους αποτιμάται σαν καλή ή κακή επένδυση του προσωπικού κεφαλαίου του καθενός καθεμιάς μας που κάποτε οριζόταν ως εργατική δύναμη. 
Το χρέος ως τρόπος ζωής είναι το πείραμα που πραγματοποιεί μέσω του ΔΝΤ ο διεθνής νεοφιλελευθερισμός και η χώρα μας, δεν είναι παρά ένα καλό πειραματόζωο: εφόσον οι διεφθαρμένες πολιτικές ελίτ της που κυβέρνησαν τα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης ως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κατάφεραν να την εκθέσουν σε ένα τεράστιο χρέος καταστρέφοντας ταυτόχρονα με την συνειδητή διάλυση του παραγωγικού της ιστού κάθε δυνατότητα ενδογενούς δυναμικής αντίδρασης. 

Παρέδωσαν δλδ στο ΔΝΤ, ένα ιδανικό πειραματόζωο με μεγάλη έκθεση στο χρέος (αυτό υπάρχει και αλλού) αλλά και ταυτόχρονα, ελάχιστη ικανότητα ενδογενούς, αυτόνομης, ανεξάρτητης - στα πάνω κάτω του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου - παραγωγικής αντίδρασης! 
Πραγματικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παρέδωσαν την Ελλάδα δεμένη πισθάγκωνα όμηρο στα πειράματα του ΔΝΤ...

Με αυτά δεδομένα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγων πραγματοποιεί ένα τιτάνιο έργο. 

- Το δημοψήφισμα και το Όχι ενός ολόκληρου λαού δεν ήταν αρκετό σε μια τέτοια κατάσταση - η δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης με ένα πελατειακό δημόσιο και κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, πρακτικά δεν είχε καμιά πιθανότητα σε περίπτωση ρήξης με μια Ευρώπη χαλιναγωγημένη από τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό που για τον δικό του σχεδιασμό έκανε παράλληλες σκέψεις με το ΔΝΤ για την τύχη τουλάχιστον του ευρωπαϊκού νότου.

- Η ανάληψη της εφαρμογής από την Αριστερά ενός ήπιου 3ου μνημονίου με ρήτρα αναδιάρθρωσης του χρέους ήταν η μόνη εναλλακτική για την χώρα αλλά και για μια αριστερά που ωρίμασε σε ρεαλισμό μέσα σε λίγους μήνες και ίσως και σε μερικά βράδια περίσκεψης και αγωνιώδους αυτογνωσίας όσο δεν ωρίμασε τα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης. 

- Η αξιολόγηση είναι το εισιτήριο για την αναδιάρθρωση του χρέους - και η αναδιάρθρωση το εισιτήριο για την έξοδο, έστω και σε μερικά χρόνια, από το χρέος ως οριστικού τρόπου ζωής για την χώρα και τους ανθρώπους της. 

Το ότι την πολεμούν ΔΝΤ, Σόιμπλε και ΝΔ δείχνει ποιοι συμμετέχουν στο "πείραμα" - ποιοι ετοίμασαν ή έσπρωξαν την χώρα σε κατάσταση σοκ για να την βρουν χωρίς άμυνες και να περάσει η "ανάγκη" του ΔΝΤ. 

Και δείχνει επίσης ότι η ΝΔ αλλά και τα συνοδά μορφώματα του σημερινού ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού κλπ εκφράζουν τις δυνάμεις της εξάρτησης της χώρας, το μεταπρατικό "ξενόδουλο" κεφάλαιο και όχι κάποια αστική τάξη που κερδίζει από την παραγωγική διαδικασία και έχει εθνικό προσανατολισμό. 
Κρατικοδίαιτοι μεταπράτες  - μια ιδιομορφία της ελληνικής αστικής τάξης. Παντού υπάρχουν τέτοιοι αλλά στην Ελλάδα είναι πλειοψηφία εξαιτίας του δωσιλογισμού των προγόνων τους και της κατάκτησης του κράτους ως λαφύρου με τον καταστροφικό εμφύλιο. Η χώρα ουδέποτε ανέκαμψε πραγματικά, η αποβιομηχάνιση είναι έργο των μεταπρατών και η πολιτική ανωμαλία του κράτους της δεξιάς, της χούντας και της ελεγχόμενης πελατειακά μεταπολίτευσης εργαλείο τους - με αποκορύφωμα την χρεοκοπία και την μνημονιακή εξάρτηση-συγκυβέρνηση.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς βαδίζει σε συμπληγάδες 

Προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό τον κόσμο της χώρας σε ένα ναρκοθετημένο και υπονομευμένο έδαφος της "αριστερής παρένθεσης" που είχαν ετοιμάσει οι τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού για να μην πέσουν με αιματοχυσία από τον απελπισμένο λαό σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Την ίδια στιγμή βάλλεται από ΔΝΤ, Σόιμπλε και το ΔΝΤ εσωτερικού της ΝΔ και των συμμάχων της με οριακή δυνατότητα αντίδρασης. 

Όμως έχει καταφέρει πολλά: πληροφόρησε τον κόσμο διεθνώς για την αλήθεια, εξέθεσε το ΔΝΤ με τις συνεχείς αποτυχίες προβλέψεών του, διέσπασε την τρόικα και τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες αποκτώντας ισχυρούς συμμάχους απέναντι στην Γερμανία αλλά και μέσα στην Γερμανία, και κατάφερε να εφαρμόσει με επιτυχία τις δικές της προβλέψεις και δεσμεύσεις με την βούλα μάλιστα της eurostat προκαλώντας την στήριξη και των πρακτικών αμερικανών όσον αφορά την βιωσιμότητα του χρέους μέσω αναδιάρθωσης.

Περπατώντας σε τεντωμένο σκοινί και παρά την απειρία της, η αριστερά μαζί με το κομμάτι της εθνικής (και όχι εθνικιστικής) αστικής κεντροδεξιάς και άλλες δυνάμεις της ενδογενούς παραγωγικότητας, είναι πολύ κοντά στην αρχή της εξόδου από το σπιράλ του χρέους - από το χρέος ως τρόπου ζωής στον οποίο μας καταδίκασαν οι δυνάμεις των πολιτικών παρασίτων της χώρας. 

Είναι η ώρα για την μεγαλύτερη συσπείρωση και προσοχή όλων όσων θέλουν μια Ελλάδα της παραγωγής, με δυνατότητες αυτονομίας απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και όχι μια Ελλάδα μόνιμη στο εξής αποικία χρέους. 
Αν επιθυμούμε ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση, η αναδιάρθρωση του χρέους είναι εκ των ων ουκ άνευ
Και η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, έστω και με μηχανισμό προσαρμογής/κόφτη των δημοσίων δαπανών σε περίπτωση κακών αποτελεσμάτων το ΄18, είναι η προϋπόθεση για το επόμενο βήμα, την αναδιάρθρωση του χρέους.

Γιώργος Παπασπυρόπουλος


υγ Σε κάθε άλλη περίπτωση, το μέλλον μας περιγράφεται σαφώς στα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Σλαβόι Ζίζεκ και το σχετικό κεφάλαιο:





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU