Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Με τον Νίκο Φίλη, κατά του μεσαίωνα!

 του Γιώργου Παπασπυρόπουλου
Ο Νίκος Φίλης και η κυβέρνησή του κάνουν ότι μπορούν για να βάλουν μια τάξη στις σχέσεις του κράτους με την εκκλησία. Τα ελάχιστα και στοιχειώδη. Να μην γίνεται δλδ προσηλυτισμός στα σχολεία αλλά διδακτική και επιστημονική ενημέρωση για τις υπάρχουσες θρησκείες και την ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου να συμμετέχει ή όχι σε κάποια από αυτές.
Η αντίδραση της εκκλησίας είναι αναμενόμενη. Πάντοτε είχε εξουσία που δεν της αναλογούσε ούτε την δικαιούνταν αλλά την έπαιρνε από την εξουσία υπηρετώντας την πιστά. Ειδικά αυτή η θρησκεία που καμιά σχέση δεν έχει με τον φτωχό και ταπεινό ιδρυτή της που έδινε και δεν έπαιρνε (έτσι λέει η ιστορία), που δεν καταπίεζε τις γυναίκες ή τους αλλόθρησκους, δεν καταδίωκε τους εθνικούς αλλά τους θρησκευτικούς εμπόρους.

Κανείς όμως δεν απεμπολεί προνόμια αιώνων έτσι απλά. Και μαζί έσοδα από τελετουργίες (είχα πάντα την απορία γιατί αυτές δεν είναι δωρεάν και γιατί οι λειτουργοί τους δεν τις κάνουν ως προσφορά άνευ αμοιβής ....αλλά ας το αφήσουμε αυτό για την ώρα), μισθούς για ευχέλαια, περιουσίες με χρυσόβουλα κλπ κλπ

Αλλά πως έγινε η εκκλησία αυτή "επικρατούσα";
Προφανώς με καταναγκασμό.


Τέτοιος είναι η βάπτιση ανηλίκου, που επιλέγει θρήσκευμα* πριν καν καταλάβει τον κόσμο που βρέθηκε. Η βάπτιση δεν πρέπει να έχει πλέον καμιά νομική ισχύ - ακόμη και η ονοματοδοσία πρέπει νάναι προσωρινή: όταν κατά τον νόμο ενηλικιωθεί ο άνθρωπος, τότε μπορεί να αποφασίσει αν θα γίνει μέλος κάποιας εκκλησίας, αν θα την ενισχύει άρα οικονομικά, και αν θα έχει χριστιανικό ή άλλο όνομα.

Τέτοιος είναι τα Θρησκευτικά στο σχολείο. Θυμάμαι να προσπαθώ να απομνημονεύσω τα θρησκευτικά σκεύη στα νιάτα μου για να περάσω το μάθημα.... Όπως και νάχει, η πίστη είναι προσωπικό θέμα και κανείς δεν μπορεί να την επιβάλλει στον άλλο και ειδικά σε τρυφερά μυαλά μαθητών που διαμορφώνουν κοσμοθεωρία και προσωπικότητα στο σχολείο και την οικογένεια.

Ας κοπούν οι καταναγκασμοί λοιπόν εδώ και τώρα. 
  • Υποχρεωτικός προσηλυτισμός μέσω βάπτισης*, γάμων και κηδειών τέλος. 
  • Προσηλυτισμός μέσω της εκπαίδευσης τέλος. 
Ας πείσουν με τα επιχειρήματά τους αν μπορούν. Και ας εγγράψουν μέλη που θα τους χρηματοδοτούν επειδή το θέλουν. 
Και τότε ας ξαναμετρηθούμε τίμια - να δούμε πόσο επικρατούσα θρησκεία είναι.

Μέχρι τότε και εφόσον είναι δημόσιοι υπάλληλοι, ας συμπεριφέρονται έτσι. Με σεβασμό στο Δημόσιο και στο Κοσμικό Κράτος που τους πληρώνει τους μισθούς τους. 


υγ Και με αφορμή τις συνεχιζόμενες αισχρότητες και παραβιάσεις κάθε νόμου και δημοσιοϋπαλληλικής δεοντολογίας από τον ΔΥ*** Αμβρόσιο και κάποιους άλλους της ιεραρχίας, τίθεται πιεστικά πλέον το ερώτημα: Υπόκεινται άραγε οι μητροπολίτες σε κάποιον νόμο αυτού του κράτους ή μόνο στον δικό τους;




Δείτε σχετικά:
*Χρύσα Τσιώτση, εδώ: Ονοματοδοσία και βάπτιση - περί ακουσίας ληξιαρχικής καταγραφής θρησκεύματος

**Μετά τον John Locke, οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού ανακίνησαν στα μέσα του 18ου αιώνα στην Ευρώπη το ζήτημα του διαχωρισμού της εκκλησίας από το κράτος. Στη Γαλλία, ο πρώτος διαχωρισμός ξεκίνησε το 1794,με διάταγμα (18η Σεπτεμβρίου 1794), που καταργούσε τον προϋπολογισμό της Εκκλησίας, και επιβεβαιώθηκε στις 21 Φεβρουαρίου, 1795 μέσω ενός διατάγματος σχετικά με την ελευθερία της λατρείας, που ορίζει στο άρθρο 2 ότι «η Δημοκρατία δεν θα μισθοδοτεί καμία θρησκεία". (Βασιλίκα Σαριλάκη, εδώ)

***Γιατί όμως να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, το σκεφτήκαμε ποτέ αυτό; Η καθολική εκκλησία στην Ευρώπη διατηρείται από τις συνδρομές των πιστών της, ποιος δεν πιστεύει ή πιστεύει σε κάτι άλλο (φορολογούμενος) ΔΕΝ ΠΛΗΡΏΝΕΙ ! (Λάκης Ιορδανόπουλος, εδώ)

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Η πολιτική συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ και η πρόταση για forum των Προοδευτικών δυνάμεων



Γιώργος Παπασπυρόπουλος/ Βασιλίκα Σαριλάκη

Μπορεί ένα νέο προοδευτικό forum να υποστηρίξει τον ελληνικό διαφωτισμό, τις νέες μεταρρυθμίσεις, την θεσμική ανασυγκρότηση της χώρας μετά το χάος του πελατειακού κράτους; Να στηρίξει τις ανεξάρτητες αρχές, την πάταξη της διαφθοράς και την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση; Μπορεί σήμερα να συμπαραταχθεί ο προοδευτικός κόσμος ώστε να αποκλεισθούν οι δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης;

Μια νέα πολιτική συμμαχιών καθοριστικής σημασίας ξεκινούν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για την συμμαχία των Μεσογειακών χωρών της ΕΕ, το Forum των Προοδευτικών στο Ευρωκοινοβούλιο (αριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι) και την συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία για την από κοινού προώθηση πολιτικών κατά της λιτότητας. Οι πρωτοβουλίες αυτές, αλλάζουν ήδη το κλίμα στις ευρωπαϊκές συσκέψεις για το μέλλον της ΕΕ και δημιουργούν ευνοϊκά μέτωπα για την γενική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ΕΕ αλλά και την άμεση υλοποίηση της ελάφρυνσης του χρέους στη χώρα μας ώστε να βγει από την καταβύθιση στο χρέος και την επιτροπεία.

Η πολιτική αυτή πρωτοβουλία παρουσιάστηκε την περασμένη Δευτέρα στην εκδήλωση απολογισμού* για την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωκοινοβούλιο από τον Αλέξη Τσίπρα και τον αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Δημήτρη Παπαδημούλη που διοργάνωσε την εκδήλωση. Και στις δυο τοποθετήσεις το ζητούμενο ήταν η εφαρμογή αυτής της πολιτικής συμμαχιών και στην ελληνική πραγματικότητα μετά από την πετυχημένη πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα για την Σύνοδο και το κοινό σχέδιο των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου.

Η Σύνοδος αυτή που μετεξελίσσεται σε θεσμό, κρίθηκε αναγκαία προκειμένου να αντιμετωπίσει την βαθιά κρίση που διάγει η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία με την Γερμανοκεντρική της εμμονή και τις πολιτικές λιτότητας, έχει δημιουργήσει νέες αντιθέσεις Βορρά –Νότου και πολλά προβλήματα.

Το εγχείρημα έχει ιδιαίτερη αξία διότι έδωσε ένα σημαντικό πολιτικό στίγμα ενότητας σε μια συγκυρία εικόνας κλονισμού της αξιοπιστίας της ΕΕ λόγω τουBrexit και την στιγμή που το προσφυγικό αποτέλεσε το άλλοθι για μια νέα «υστερία» των συνόρων την ίδια στιγμή που η εθνικιστική δεξιά έχει πάρει τα πάνω της σε πολλές χώρες.

Την εποχή λοιπόν, που όπως λέει ο Roberto Unger** η θέληση για διαφορετικότητα των εθνών γίνεται πλέον «δηλητηριώδης» (εφευρίσκοντας ως αποδιοπομπαίους τράγους τους πρόσφυγες) και μη έχοντας πειστική εθνική συλλογική ταυτότητα, απαιτούνται ιδιαίτερες προσπάθειες αντιμετώπισης της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

«Για να αναπτυχθεί μια πολιτική και οικονομική μεταρρύθμιση στην παγκοσμιοποίηση -λέει ο Unger- πρέπει πολλές χώρες να ακολουθήσουν την ίδια συγκρουσιακή κατεύθυνση με τους κυρίαρχους κανόνες και τους κανονιστικούς συμβιβασμούς της παγκόσμιας τάξης.» Με λίγα λόγια η αποτελεσματική ρήξη θέλει συμμαχίες. Η συνύπαρξη εναλλακτικών αναπτυξιακών σχεδιασμών και πολιτισμικών σχέσεων είναι μονόδρομος. Διότι δεν μπορεί το κεφάλαιο να αλωνίζει στον κόσμο και η εργασία μαζί με την διεκδίκηση της κοινωνικής δικαιοσύνης να είναι εγκλωβισμένες στο έθνος-κράτος και εξορισμένες από το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Η επιλογή τώρα προοδευτικών συμμαχιών και η διεύρυνση του διαλόγου στο εσωτερικό Ελληνικό μέτωπο είναι δύσκολη κυρίως γιατί ο δικομματισμός και η διαφθορά δημιούργησαν μια μεγάλη κρίση όχι μόνον οικονομική αλλά και πολιτική.

Μια κρίση όχι μόνον αξιακή αλλά και κρίση αντιπροσώπευσης.


Πώς έγινε και μια σοσιαλδημοκρατική δύναμη όπως το ΠΑΣΟΚ εν μέσω της μεγάλης δίνης της κρίσης έφτασε σήμερα να βρίσκεται πλειοψηφικά αγκυροβολημένη στο συντηρητικό στρατόπεδο της νεοφιλελεύθερης ΝΔ;

Δυστυχώς η πασοκοποίηση/βενιζελοποίηση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ) έχει ως αποτέλεσμα την στενή της σύνδεση με τον νεοφιλελευθερισμό αντί της αυτοκριτικής της για τις καταστροφικές πολιτικές που έφεραν την χώρα στην χρεοκοπία και την επιτροπεία. Ωστόσο, υπάρχει το ερώτημα: Το επικροτούν αυτό κάποιοι προοδευτικοί αγωνιστές του σοσιαλιστικού τόξου που αγωνίστηκαν χρόνια για την λεγόμενη «μεγάλη αλλαγή;» Προφανώς όχι αν κρίνουμε από το μεγάλο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο πιθανότατα συμπεριλαμβάνονται και άνθρωποι αυτού του χώρου.

Ο σοσιαλιστικός χώρος στην Ελλάδα δυστυχώς ατύχησε από κεντρικούς εκφραστές. Η σοσιαλιστική του έκφραση απείχε τόσο παλαιότερα όσο και σήμερα από άλλες Ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές εκδοχές. Ο Mitterand π.χ άφησε πολύ περισσότερες θεσμικές τομές στην διακυβέρνηση της χώρας και την προάσπισε συνταγματικά από την διαφθορά σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ. Ήρθε όμως η στιγμή να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και να δούμε τι μπορεί να γίνει ώστε να ανασυγκροτηθεί το εσωτερικό προοδευτικό μέτωπο προς όφελος της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να εκφράσει εκλογικά τις υγιείς δυνάμεις της κεντροαριστεράς και να σταθεροποιηθεί σε ένα υψηλό επίπεδο άνω του 35% κερδίζοντας όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από τις αρχές του 2015 και μετά. Αποτελεί πλέον ένα μεγάλο κόμμα αλλά όπως είπαν και οι ομιλητές δεν αρκεί από μόνο του. Απαιτείται ένα σταθερό μέτωπο των προοδευτικών στην χώρα, μεγάλες δλδ κοινωνικές συμμαχίες για να εφαρμοστούν οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ανεξαρτησία και την ανάπτυξη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι αυτήν την στιγμή το πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική αριστερά και ένα εργαστήριο διαμόρφωσης μιας σύγχρονης αριστεράς, αλλά δεν ξεχνά ότι έχουν βρει καταφύγιο σε αυτόν πολλά διαφορετικά προοδευτικά, σοσιαλιστικά και οικολογικά ρεύματα εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην προσχώρηση των πρώην κομματικών εκφραστών τους στον νεοφιλελευθερισμό.

Τα ρεύματα αυτά, μπορούν να εκφραστούν στην ελληνική πολιτική σκηνή, όχι ως τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ως αυτόνομες πολιτικές συνιστώσες του προοδευτικού χώρου. Να διεκδικήσουν την πολιτική έκφραση της σοσιαλδημοκρατίας, να την συντονίσουν με τις προοδευτικότερες εκδοχές της κι όχι εκείνες που την θέλουν ουραγό και τσόντα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Να πάρουν στα χέρια τους το δημόσιο διάλογο με την αριστερά.

Υπάρχουν ανεξάρτητες κινήσεις και πρόσωπα του κεντρώου προοδευτικού και σοσιαλιστικού χώρου. Άνθρωποι εγκλωβισμένοι ακόμη σε παραπαίοντα δήθεν εναλλακτικά σχήματα σχήματα όπως το Ποτάμι ή η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Σοσιαλιστές που ενώ δεν βρίσκουν αξιόπιστη προοδευτική ηγεσία παραμένουν από κομματικό πατριωτισμό στο νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ της Φώφης και του Βενιζέλου. Εκσυγχρονιστές που πίστεψαν στην ισχυρή Ελλάδα-αυταπάτη του Σημίτη και δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι η μεταρρύθμιση τώρα ξεκινά. Προοδευτικοί που νόμισαν ότι υπάρχουν πραγματικοί φιλελεύθεροι στα παραμάγαζα του νεοφιλελευθερισμού.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι και οι κινήσεις τους πρέπει να συζητήσουν οργανωμένα με την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Ελεύθερα, όχι καταναγκαστικά ή προεκλογικά.

Χρειάζεται όπως τόνισε κι ο Δ. Παπαδημούλης ένα forum Διαλόγου και Κοινής Δράσης των προοδευτικών ώστε να μπορέσουν να εκφραστούν δημόσια απελευθερωμένες οι δυνάμεις αυτές, ξεφεύγοντας από τα δεσμά της κυριαρχίας των κομμάτων- σφραγίδων που καταχρώνται τα τελευταία χρόνια τον χώρο της κεντροαριστεράς. Και να σχηματίσουν τους φορείς τους στα πλαίσια αυτής της συμμαχίας. Να ανακτήσουν τον σοσιαλιστικό χώρο από τους καταπατητές του, την πολιτική τους αξιοπρέπεια και να βοηθήσουν στον μετασχηματισμό της χώρας σε προοδευτική κατεύθυνση κόντρα στην αντεπίθεση που κάνει η ΝΔ για παλινόρθωση του παλιού κατεστημένου.



Σημειώσεις:

*Παρακολουθήστε τον χαιρετισμό του Αλέξη Τσίπρα εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=wJcGIAMRZIs&feature=youtu.be
Δείτε το βίντεο της ομιλίας του Δ. Παπαδημούλη εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=ReeuuX8OJdE&feature=youtu.be
Και τις ομιλίες των υπολοίπων ομιλητών εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=YR-nO9Ng__M&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=HOvqStnwCZE&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=iG2Pa_purao&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=MDQNgSobsEI

**Roberto Mangabeira Unger "Τι πρέπει να προτείνει η Αριστερά", Εκδόσεις Ευρασία, Αθήνα 2009
(καθηγητής του Harvard, σύμβουλος του Ι. Λούλα και μετέχων στην πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Βραζιλίας)

***Δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Άδειες ΜΜΕ: Για επενδύσεις κεφαλαίων στις δημόσιες συχνότητες πρόκειται - δεν θέλει επενδύσεις η αντιπολίτευση;


του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Παρακολουθούμε ενεοί τις καθημερινές επιθέσεις των φίλιων στην αντιπολίτευση μέσων ενημέρωσης κατά της διαδικασίας αδειοδότησης. Γι αυτούς (είτε καναλάρχες χωρίς άδεια, είτε καναλάρχες με άδεια πλέον για την οποία έχουν καταθέσει και την πρώτη δόση) και τους δημοσιογράφους υπαλλήλους τους, η διαδικασία είναι παράνομη, αντισυνταγματική, δικτατορική, απεχθής κλπ κλπ Για την ΝΔ και τους ακολούθους της ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, έχει ήδη καταπέσει νομικά. Κανείς τους όμως δεν ομιλεί για τα εκατομμύρια που εισρέουν για πρώτη φορά στο Δημόσιο ταμείο ως ενοίκιο των συχνοτήτων. Γιατί; 

Γιατί θα παραδεχθούν ότι η σημερινή κυβέρνηση κάνει απλά ότι όφειλαν να κάνουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης: να εισπράττουν από την χρήση δημοσίου αγαθού όπως είναι ο "αέρας" από επενδυτές στα ΜΜΕ, όπως γίνεται σε όλο τον σύγχρονο κόσμο και όχι να τους χαρίζουν την χρήση έναντι πολιτικής υποστήριξης, αυτό που μάθαμε να ορίζουμε ως διαπλοκή ή νταβατζιλίκι.


Τα πράγματα είναι απλά: η κυβέρνηση έκανε τους μέχρι τώρα κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες των ΜΜΕ, επενδυτές στα ΜΜΕ. Κι αυτή είναι μεγάλη της επιτυχία στην καταπολέμηση της διαπλοκής. Όσοι έχουν πληρώσει και αποκτήσει νόμιμα άδεια εκπομπής, δεν έχουν πια ανάγκη να προσφέρουν πολιτική υποστήριξη σε κάποιους, εκτός και αν το επιθυμούν - όπως ο Σκάι...
Επίσης μπορούν να ασχοληθούν με την απόκτηση μεγαλύτερου κομματιού της "διαφημιστικής πίτας" ασχολούμενοι με την ποιότητα των προγραμμάτων τους και όχι με την προπαγανδιστική παραποίηση της πραγματικότητας.

Αυτό δεν αρέσει καθόλου στους κρατικοδίαιτους κρατιστές πολιτικούς της χρεοκοπίας - που ελάχιστη σχέση έχουν με την ελεύθερη αγορά και τον υγιή ανταγωνισμό.... γι αυτό τόση φασαρία. Η κατάσταση ενέχει τον κίνδυνο οι νέοι και νόμιμοι καναλάρχες να τους γυρίσουν την πλάτη, αφού δεν τους έχουν πια ανάγκη. Έχουν κάνει μια επένδυση και πρέπει να την προφυλάξουν. Πρέπει να επιβιώσουν και να βγάλουν κέρδη - κι αυτό δεν υπάρχει πια η διαπλοκή να τους το εγγυηθεί.

Για πρώτη φορά αναπτύσσεται υγιής επιχειρηματικότητα - όσο υγιής μπορεί να είναι στην αστική ελεύθερη αγορά. Οι καναλάρχες θα δέχονται πλέον κριτική για την ποιότητα των προγραμμάτων τους και έλεγχο από τις ανεξάρτητες ελεγκτικές αρχές για την τήρηση της δεοντολογίας και των απαιτήσεων της διατήρησης της νόμιμης άδειάς τους - και θα κερδίζουν έσοδα εάν επιχειρούν ορθά.

Αστικό εκσυγχρονισμό κάνει για την ώρα η κυβερνώσα αριστερά κι όσοι αντιδρούν δεν είναι καν φιλελεύθεροι. Μεταρρυθμίζει το πελατειακό κράτος, εισάγει τον ελεύθερο από διαπλοκή και καρτέλ, ανταγωνισμό και την υγιή αστική επιχειρηματικότητα. Και κυρίως προσελκύει επενδύσεις στα ΜΜΕ - 250 εκατομμύρια μόνο για τις άδειες, είναι μεγάλη επένδυση. Δεν θέλει επενδύσεις η νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση;

Δεν θέλει. Θέλει έλεγχο στα ΜΜΕ μέσω της διαπλοκής, θέλει κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Δεν θέλει ελεύθερο ανταγωνισμό, ανεξάρτητες αρχές, υγιή αγορά, ενδογενή παραγωγή και επανεπένδυση στη χώρα. Όσο και να προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο, ούτε προστάτης της επιχειρηματικότητας είναι ούτε ελκυστής επενδύσεων - δεν είναι καν φιλελεύθερη, αλλά νεοφιλελεύθερη. 

Επίτηδες όλη η απολογητική της ΝΔ και των συνοδοιπόρων της, συγχέει στις εκφωνήσεις και τα κείμενά της τον φιλελευθερισμό με τον νεοφιλελευθερισμό για να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο: του κρατικοδίαιτου νεοφιλελεύθερου που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία και τα μνημόνια και επιμένει στην προσπάθεια παλινόρθωσης της ίδιας καταστροφικής πολιτικής ακόμη και σήμερα. Η τρομακτική φασαρία για τις άδειες το αποδεικνύει.

Καλώς ή κακώς ο αστικός εκσυγχρονισμός και ο διαφωτισμός είναι η βάση για σοσιαλιστικές αλλαγές και η αριστερά ξέρει πολύ καλά τι κάνει εξευρωπαΐζοντας το μεσαιωνικό πελατειακό φέουδο που δημιούργησαν ΝΔ ΠΑΣΟΚ. Εάν κερδίσει στον αγώνα της κατά της διαπλοκής, τα καλύτερα θα ακολουθήσουν για την ρημαγμένη χώρα μας.


*πηγή tvxs.gr

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

Νέες πραγματικότητες: Κινηματική κυβέρνηση και Αριστερά του αποτελέσματος




Όταν η αριστερά κυβερνά υπό καθεστώς επιτροπείας 

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Στα κινήματα, όπως ευφυώς αναφέρει ο Ν Μπελαβίλας με αφορμή το Ελληνικό και τους Ολυμπιακούς του 2004, παρουσιάζεται συχνά το δίλημμα "όλα ή τίποτα" ή "σώζουμε ότι σώζεται". Κι αυτό είναι ένα γενικότερο δίλημμα στην πολιτική που ξεχωρίζει τους ενσωματωμένους στην πραγματικότητα που δουλεύουν βάσει των συσχετισμών από εκείνους που θεωρούν ότι οποιοσδήποτε συμβιβασμός είναι προδοσία. 

Με λίγα λόγια ο διαχωρισμός επέρχεται από την διαχείριση της ήττας. Στην σπάνια διαχείριση της νίκης τα πράγματα παραμένουν θολά με συχνά καταστροφικά "υπαρκτά" αποτελέσματα.

Στις δυσκολίες της καθημερινής μας ζωής, όλοι και όλες δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με αυτό το δίλημμα. Με βασικό κριτήριο την επιβίωση φροντίζουμε πάντοτε να διασώσουμε ότι σώζεται, να πετύχουμε κάποιον θετικό ή λογικό έστω συμβιβασμό από το να τα χάσουμε όλα, όταν τα πράγματα πάνε όχι όπως θα θέλαμε αλλά όπως μπορέσαμε. 

Στην πολιτική/κινηματική ζωή τα πράγματα συχνά θολώνουν. 
Το δίκιο και το άδικο συγκρούονται τόσο πολύ σε αφηρημένο και φραστικό επίπεδο ώστε ανοίγει πολύς χώρος για δημαγωγία και ηρωισμό. Ξεχνάμε εύκολα τα συμφέροντα της κοινωνίας και επίσης εύκολα κάνουμε τους/τις ασυμβίβαστες ακόμη και όταν έχουμε φανερά αρνητικούς συσχετισμούς που σημαίνουν καθαρή ήττα. Εκεί ακούγεται η έκκληση "να πέσουμε ηρωικά" - δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανευθυνότητα από αυτήν την επιλογή για ηγεμονεύοντες των κινημάτων. 

Ως ατομική επιλογή είναι συχνά μια ώριμη και αναγκαία στάση - μια στάση που βάζει υποθήκες, αναδεικνύει αξίες και ενισχύει τον ιδεαλισμό, και τα οράματα μιας κοινωνίας δικαιοσύνης: τέτοια πχ ήταν η στάση του Τσε Γκεβάρα. Αλλά ως επιλογή της ηγεσίας ενός κινήματος είναι αυτοκτονική. Όπως είναι για την αριστερά ο αριστερισμός ή ο αναρχισμός  - μονίμως ηττημένοι. 

Είναι μήπως λύση η παράδοση; Όχι φυσικά, αυτή είναι η ιδεολογική φύση των δεξιών και συντηρητικών κινημάτων. Είναι η άποψη "δεν γίνεται τίποτα, δεν αλλάζει τίποτα". Αυτή η μεγάλη χοάνη της πλήρους ενσωμάτωσης που κατάπιε την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία τις τελευταίες δεκαετίες. 

Η λύση της αριστεράς είναι "ο αγώνας συνεχίζεται". 
Από όπου είναι δυνατόν καλύτερα. 

Γι αυτό και η αριστερά στην Ελλάδα δεν παραιτήθηκε από την διακυβέρνηση κι ας ηττήθηκε στην κόντρα της με τους δανειστές. Γιατί η πραγματικότητα λέει ότι μπορεί να κάνει τεράστιες αλλαγές ακόμη και υπό αυτό το καθεστώς. Μπορεί να βάλει τις βάσεις για μια έξοδο πραγματική κάποια στιγμή από την εξάρτηση, όπως και αν εκφράζεται αυτή ενδυναμώνοντας το εσωτερικό μέτωπο και διευρύνοντας εξωτερικές συμμαχίες. Γιατί οι συσχετισμοί αλλάζουν με κοπιώδη προσπάθεια. Αντίθετα η επιστροφή στην αντιπολίτευση δεν αλλάζει τίποτα - όσο και το να βγεις στο βουνό, επιλογή που έκανε η αριστερά το 1945-49 αυτοκτονώντας και εγκαταλείποντας την μεγάλη της επιρροή στην ελληνική μεταπολεμική κοινωνία με τα γνωστά αποτελέσματα.

Η σημερινή αριστερή κυβέρνηση είναι μια κινηματική κυβέρνηση. 

Προστατεύει τον ελλαδικό πληθυσμό από την οικονομική, οικολογική, παραγωγική συντριβή που αποπειράθηκε να επιφέρει ο νεοφιλελευθερισμός κάνοντάς την πειραματόζωο των νέων αναζητήσεών του. Διέσπασε το αρραγές μέτωπό του με τους σοσιαλδημοκράτες, υπονόμευσε τις απορρυθμιστικές πολιτικές των μνημονίων με ισχυρότατη διαπραγμάτευση και διαρκή προσκόμματα και εναλλακτικές δημοσιονομικές προτάσεις, διεθνοποίησε το πρόβλημα και το αίτημα για διευθέτηση του χρέους. 
Είναι το φίλτρο μέσω του οποίου τα μέτρα θανάτου των μνημονίων μεταμορφώνονται σε χλιαρές καταιγίδες. 
Είναι η ομπρέλα που προστατεύει από την πύρινη βροχή της απόλυτης φτώχειας όσους περισσότερους πολίτες είναι δυνατόν. 
Είναι το εμπόδιο στην οριστική διάλυση του παραγωγικού ιστού και η "υπόγεια" προετοιμασία της παραγωγικής ανασυγκρότησης. 

Ναι, αυτή είναι η πραγματικότητα, φοβερά δύσκολη  - και αυτή είναι η αριστερά που την κληρονόμησε αναλαμβάνοντας τις ευθύνες διαχείρισής της όπως ήθελε ο λαός. 
Και σε μια τέτοια κατάσταση, η ήττες είναι πολλές - τουλάχιστον στην αρχή. 
Και είναι εύκολο για εντόπιες δυνάμεις νεοφιλελεύθερες και ξενόδουλες να σε χτυπούν αλύπητα την ώρα που γονατίζεις από το βάρος, ενώ οι ίδιες σε έχουν παγιδεύσει στο αδιέξοδό τους, στο χρέος τους και στην κρίση τους. Και να τα βάζεις την ίδια στιγμή με όλη την διαπλοκή στην επικοινωνία, να μην μπορείς να διαδόσεις την αλήθεια όπως είναι και να μην προλαβαίνεις να δεις τα μέτρα σου όχι να αποδίδουν αλλά καν να εξηγούνται.

Αλλά αυτή είναι η φύση των κινημάτων, του αγώνα για ζωή και δικαιοσύνη. 
Βήμα το βήμα, συμμαχία την συμμαχία, αλλαγή την αλλαγή, συμβιβασμό τον συμβιβασμό, νέα διεκδίκηση, βήμα το βήμα κοκ... 

Κι αυτή είναι η αριστερά. Γι αυτό υπάρχει. 
Ούτε για να αυτοκτονεί με εμφυλίους ούτε για να προδίδει προσχωρώντας στο στρατόπεδο του αντιπάλου όπως έκανε σε αυτήν την κρίση στην χώρα μας η σοσιαλδημοκρατία ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΔΗΜΑΡ. 

Η πράξη και το αποτέλεσμα είναι ό,τι έχει να προσφέρει η κινηματική αυτή κυβερνώσα αριστερά. 
Μπορεί να φαίνεται σαν νεολογισμός το "κινηματική κυβέρνηση" αλλά όποιος θέλει, καταλαβαίνει. Για όποιον δεν θέλει υπάρχει ο εύκολος δρόμος: η επίκληση της προδοσίας, η γκρίνια, η απολυτότητες - και για τους εχθρούς, η αλητεία, η ρουφιανιά και η υπονόμευση των λίγων επιλογών που πραγματικά έχει η χώρα. 

Η ιστορία σίγουρα θα κρίνει θετικά την προσπάθεια αυτής της αριστεράς - αλλά εμάς τους ακόμη ζωντανούς και ζωντανές  μας συμφέρει και να επιβιώσουμε στο πολύ συγκεκριμένο σήμερα. Να βγούμε όρθιοι και όρθιες από αυτήν την περιπέτεια, ισοδύναμη με πόλεμο και κατοχή, που μας έριξε η σαραντάχρονη διακυβέρνηση από ΝΔ ΠΑΣΟΚ, κάνοντάς μας το πρώτο και πιο ευάλωτο θύμα της τελευταίας διεθνούς οικονομικής κρίσης. 

Γιατί η αριστερά δεν είναι κάτι το αφηρημένο, δεν έχει ιερά βιβλία και δόγματα ούτε σοσιαλιστικούς παραδείσους - αυτά είναι για τους θρησκευόμενους.  Η αριστερά είναι απλά ο αιώνιος αγώνας να μην παρασιτούν οι λίγοι τους πολλούς, να μην τους φορτώνουν τις κρίσεις και τα αδιέξοδα των συστημάτων τους - ο παντοτινός αγώνας για γη και ελευθερία, για δικαιοσύνη. 

Κι αυτή ήταν μια προσπάθεια παρουσίασης της "αριστεράς του αποτελέσματος" του Αλέξη Τσίπρα, της αριστεράς της πολύ συγκεκριμένης εποχής μας δλδ της χτεσινής μέρας, της σημερινής και της αυριανής. 

*δημοσιεύτηκε στο tvxs

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

Τουρισμός: οι αμφίσημες επιπτώσεις της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας - ένα ακόμη καμπανάκι για το είδος του τουρισμού που κυριαρχεί

Καλόγουστες επιγραφές για καλόγουστους τουρίστες… (και για τον εισαγόμενο από την Κίνα mousaka)

Διασκεδάζοντας στις χωματερές του τουρισμού

του Στέλιου Ελληνιάδη*
Είναι σε τέτοιο σημείο το σπίτι των φίλων που μας φιλοξένησαν στη Ζάκυνθο που, ξεκινώντας τη βραδινή μας βόλτα, περνούσαμε αναγκαστικά από το Λαγανά. Είχα ακούσει για το Λαγανά∙ μάλιστα, μία ακροάτρια που είχε πάει για διακοπές στη Ζάκυνθο τον Ιούλιο, επιστρέφοντας στην Αθήνα, με είχε πάρει τηλέφωνο στο ραδιοφωνικό σταθμό για να μου εκφράσει την αηδία της για όσα είδε να συμβαίνουν στο Λαγανά. Για εκφυλισμό των νέων που κατακλύζουν αυτή την περιοχή, μέχρι πρωίας, κάτι που ξεφεύγει πολύ από την έννοια του παραδοσιακού χαβαλέ, μου έλεγε. Ένα καθεστώς στο οποίο ο άνθρωπος, και δη ο νέος, αναζητεί την ικανοποίηση μέσα από τη δημόσια ταπείνωση και το διασυρμό, το δικό του ή των άλλων, σε ένα περιβάλλον διαμορφωμένο με τις κατάλληλες προδιαγραφές ώστε αυτό να είναι το ζητούμενο κι αυτό να είναι το προσφερόμενο. Χωρίς να λείπουν οι μεσήλικες μπανιστιρτζήδες και τα κολλητήρια που δεν χάνουν τις ευκαιρίες μέσα σε ένα μεθυσμένο και παραλυμένο πλήθος που επιθυμεί να υπερβεί τα όρια της ξεφτίλας.
Βέβαια, στο Λαγανά, με τα δεκάδες διασκεδαστήρια στη σειρά, τις μεγάλες νέον επιγραφές και τη βαβούρα που εξαπολύεται από τις πίστες, τους πάγκους των μπαρ, τα αυτοκίνητα που κορνάρουν και τις τετράτροχες μοτοσικλέτες που μουγκρίζουν μεταφέροντας έτοιμους για όλα νεαρούς τουρίστες, οι μαγαζάτορες παραπονούνται ότι είναι κάθε πέρσι και καλύτερα. Παρ’ όλο που οι θαμώνες μπορεί να περάσουν εκεί όλη τη νύχτα, χαζεύοντας, πίνοντας, χορεύοντας, παίρνοντας μάτι ή πασπατεύοντας, οι εισπράξεις των επιχειρήσεων πέφτουν. Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, Κροάτες, Ρώσοι, Αλβανοί και Αθηναίοι, Θεσσαλοί και Πελοποννήσιοι, που διψούν για «ελεύθερη διασκέδαση» έχουν όλο και πιο μικρά πορτοφόλια. Και οι ανά την Ελλάδα «Λαγανάδες» προσπαθούν να δελεάσουν την πελατεία με χαμηλότερες τιμές και ακόμα περισσότερη ξεφτίλα. Η Χερσόνησος στην Κρήτη, το Φαληράκι στη Ρόδο και η περίφημη Αγία Νάπα στην Κύπρο, δεν έχουν πλέον την αποκλειστικότητα στη χυδαιότητα.

Παραδοσιακές κοινωνίες, όπως της Ζακύνθου, με ιστορία και κουλτούρα, ενδίδουν χωρίς σθεναρές αντιδράσεις. Ο Λαγανάς δεν είναι απλώς ένα ξένο σώμα στη Ζάκυνθο. Είναι ένα κακάσχημο τέρας που άλλαξε το προφίλ και το χαρακτήρα του νησιού. Όλη η φυσιογνωμία του στραπατσαρίστηκε. Κι όταν όλος αυτός ο συρφετός αλλάξει ρότα και ακολουθώντας τη μόδα επιλέξει ένα άλλο Λαγανά σε ένα άλλο νησί, μεταφέροντας εκεί τη ρύπανσή του, θα απομείνει στη Ζάκυνθο μια περιοχή, στην καρδιά της, με εγκαταλειμμένα κτήρια και μαγαζιά (φαίνεται το χειμώνα), σαν τις πόλεις που έγιναν φαντάσματα στην άγρια δύση όταν οι χρυσοθήρες μετακινήθηκαν αλλού. Δηλαδή, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Είτε με το Λαγανά ζωντανό είτε με το Λαγανά πεθαμένο, η Ζάκυνθος χαλάει ανεπανόρθωτα.

Είναι πολύ εντυπωσιακό, πώς οι κοινωνίες ξεπέφτουν τόσο χαμηλά. Με το να αποδέχονται τέτοιες καταστάσεις και στη συνέχεια να εξαρτιούνται απ’ αυτές, παραιτούμενες από κάθε αναστολή, πολιτιστική και κοινωνική. Για λίγα αργύρια. Γιατί ο Λαγανάς δεν είναι μόνο μεθύσι και ξεβράκωμα εν είδει δημόσιου –street- θεάματος∙ είναι και ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια, σούβενιρ σοπ, πλοία, σουπερμάρκετ και ξαπλώστρες, δηλαδή, μια οικονομία που αιμοδοτείται από τον Λαγανά. Όσο το μπανιστήρι και το κολλητήρι έχουν πέραση, κάτι εισπράττουν και οι γύρω-γύρω.

Είναι τόσο μεγάλη η πολυκοσμία και η βαβούρα, είναι τόσο ισχυρό το νέο καθεστώς που καμία συνετή φωνή δεν μπορεί να ακουστεί για ένα τουρισμό ποιοτικό που θα ενισχύει την οικονομία του νησιού ανεξάρτητα από μόδες και κιλότες και δεν θα αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του και δεν θα μεταλλάσσει τους κατοίκους σε υβρίδια που τρέφονται άμεσα ή έμμεσα από ό,τι πιο φτηνιάρικο και αντιαισθητικό κυκλοφορεί. Καμία δημιουργική άποψη δεν βρίσκει απήχηση. Ακόμα κι αυτοί που δυσφορούν ανέχονται και εξαντλούν την αντίδρασή τους σε γκρίνιες και μορφασμούς. Μόνο έτσι, σε ένα ευλογημένο τόπο, πνιγμένο στο πράσινο, μπορεί ο Δήμος να κόβει καθημερινά το νερό στα σπίτια από το πρωί μέχρι το βράδυ!

Σε πιάνει η ψυχή σου όταν βλέπεις ένα νησί, τόσο όμορφο, με τέτοια ιστορία και με τόσους θησαυρούς που μπορούν να εξασφαλίζουν για όλους μια άνετη ζωή χωρίς φθορά, ρύπανση και κουρελαρία, να υποβαθμίζεται και να κακοποιείται σε βαθμό όχι απλά κακουργήματος.

Η ατυχία να είναι καρέτα-καρέτα

Ενός κακού μύρια έπονται. Απελπίζεσαι βλέποντας δεκάδες επιβατηγά πλοιάρια με 50, 100 και 200 επιβάτες, ασταμάτητα, όλη μέρα, να πηγαίνουν και να έρχονται στην περιοχή που γεννούν οι χελώνες καρέτα-καρέτα. 

Glass Bottom γράφουν όλα με μεγάλα γράμματα στα πλευρά τους, που σημαίνει ότι έχουν διαφανείς πάτους απ’ όπου μπορεί ο επιβάτης να δει καμιά τρομαγμένη χελώνα που κολυμπάει προσπαθώντας να γλιτώσει κάτω από την καρίνα του σκάφους που μεταφέρει τους τουρίστες. 

Μεγάλα σκάφη, μεγάλες προπέλες, ταχύπλοα, δυνατές μηχανές, δυνατός θόρυβος στο νερό, κύματα και χιλιάδες κολυμβητές στις αμμουδιές, ακριβώς στα σημεία που εναποθέτουν τα αβγά τους τα σπάνια ζώα. Άσχετοι παραθεριστές που ούτε γυρίζουν να κοιτάξουν προς το μέρος της παραλίας που είναι τοποθετημένες οι λεπτές ξύλινες σημαδούρες πάνω από τα σημεία που υπάρχουν οι φωλιές. Μπορεί να φανταστεί κανείς τον τρόμο των χελωνών που είναι υποχρεωμένες να κολυμπάνε σ’ αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον προκειμένου να φτάσουν και να βγουν στην ακτή για να γεννήσουν; Και των νεογέννητων που πρέπει να φτάσουν στο νερό;

Έτσι μεταχειρίζεται το νησί, η κοινότητα, κοντά 50 χιλιάδες νομάτοι, τις χελώνες που αποτέλεσαν, χάρη στις επίμονες προσπάθειες κάποιων ανθρώπων να τις σώσουν, τη μεγάλη ατραξιόν που ανέβασε τις τουριστικές μετοχές της Ζακύνθου διεθνώς. Κι έτσι αντιμετωπίζει, με επιδοκιμασία ή ανοχή, την τουριστική ανάπτυξη τύπου Λαγανά. Τώρα που συρρέουν τα τουριστικά πλήθη, έστω μεθυσμένα, ξεβράκωτα και αυθάδη, προτεραιότητα έχει ο Λαγανάς, αυτή είναι η καρέτα-καρέτα που τυχαίνει προστασίας. Την άλλη, την ορίτζιναλ, ποιος την χρειάζεται πια…

Λαγανάς, Χερσόνησος, Φαληράκι, Κάβος, Αγία Νάπα…

Πολιτισμική κατάπτωση και διαφθορά πάνε πακέτο. Των κατοίκων, της αστυνομίας, της εκκλησίας, των ΜΜΕ, των δικαστών, των επιχειρηματιών, των δημοτικών αρχών, των βουλευτών… Από συμφέρον, αμορφωσιά, δειλία και έλλειψη κουλτούρας, πολλοί πιστεύουν ότι αυτό είναι πρόοδος, εκσυγχρονισμός και ανάπτυξη. 

Αρχοντοχωριάτες, διαβρωμένοι, που όλα τα αποδέχονται σαν φυσιολογικά, αναπότρεπτα, αναγκαία, ακόμα και ωραία. Φέρνουν, μου είπε ένας παρκαδόρος της Μυκόνου, τις «ιδέες» από το Μπανγκόκ και από άλλες εξωτικές τοποθεσίες όπου κάνουν διακοπές το χειμώνα οι τουριστικοί επιχειρηματίες που κονόμησαν το καλοκαίρι στη Μύκονο, την Κρήτη, τη Ρόδο ή τη Σαντορίνη. 

Γυρίζοντας από την Άπω Ανατολή, εντυπωσιασμένοι από τον σεξουαλικό τουρισμό που ανθεί εκεί, εμπορεύονται την πιο λάιτ εκδοχή του, αφού ο η Ελλάδα δεν διαθέτει τις αντίστοιχες προϋποθέσεις και «υποδομές» (παιδική πορνεία, φτώχεια του κερατά, οργανωμένη μαφία εμπεδωμένη στο σύστημα εξουσίας κ.ά.). 

Δεν επηρεάζονται από τις ομορφιές της Πετρούπολης, της Πράγας, του Βερολίνου, της Βαρκελώνης ή των συνεταιρισμένων χωριών της Ιταλίας. Είναι πιο συμβατή με την νεοελληνική-νεοκυπριακή κουλτούρα η μίμηση της νυχτερινής ζωής στο Μπανγκόκ και το Μπαλί. Κι έτσι διασκευάζουν την πόλη ή το χωριό τους. Τον Λαγανά, την Χερσόνησο, το Φαληράκι, τον Κάβο και την Αγία Νάπα. Αυτή είναι η πιο δυναμική επιλογή στη νεοελληνική-νεοκυπριακή τουριστική κουλτούρα.

Και διαμαρτύρονται μόνο όταν κανένα ξένο τηλεοπτικό δίκτυο δείξει την κατάσταση όπως πραγματικά είναι: ξεφτιλισμένη και αποκρουστική. Έπρεπε το MTV να κάνει σίριαλ τα σκηνικά στον Κάβο για να βγάλουνε κραυγές αγανάχτησης μερικοί Κερκυραίοι. Μόνο στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο δεν προσφύγανε, οι υποκριτές. 
Αν και οι επιχειρηματίες τρίβουνε τα χέρια τους από την ανέλπιστη διαφήμιση του εμπορεύματος… Λέγεται, μάλιστα, ότι συνάδελφοί τους από άλλες περιοχές ζήτησαν ίση μεταχείριση από τα ΜΜΕ!

Χαμηλή κουλτούρα

Το φαινόμενο ταιριάζει στο τουριστικό τοπίο. Δεν είναι καινούργιο, αλλά ενισχύεται από τις καταστροφικές πολιτικές των Μνημονίων. Και είναι το άλλο σκέλος του all inclusive και των κρουαζιερόπλοιων. Είναι υποπροϊόν της τεχνητής φτωχοποίησης που ανοίγει τα σκέλια της Ελλάδας καθιστώντας την πρόσφορη για κάθε βιαστή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ σε λίγα χρόνια έχει διπλασιαστεί ο αριθμός των τουριστών, η οικονομική κατάσταση των Ελλήνων χειροτερεύει συνεχώς
Οι τουρίστες αυξάνονται με εντυπωσιακούς ρυθμούς (οι πόλεμοι και οι αναταραχές σε 15 χώρες, στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, βοήθησαν πολύ), αλλά τα χρήματα που μένουν στη χώρα είναι αναλογικά λίγα. 
Τα έσοδα από τον τουρισμό στήριξαν την ανάπτυξη στην Ελλάδα σε εποχές που οι τουρίστες δεν ξεπερνούσαν τα δύο-τρία εκατομμύρια. Σήμερα, το πραγματικό κόστος για να δεχτεί η Ελλάδα 22 εκατομμύρια τουρίστες, μπορεί να είναι και μεγαλύτερο από τα έσοδα.
Το μοντέλο Λαγανάς ή Φαληράκι προσελκύει τουρίστες όχι μόνο με μικρές τσέπες, αλλά και -το πιο καταστροφικό, με πολύ χαμηλή κουλτούρα. Κι αυτή η χαμηλή σε ποιότητα κουλτούρα, που δεν φέρνει τίποτα δημιουργικό, έχει μεγάλη διατρητική ικανότητα, είναι μεταδοτική, διαπερνάει τους εντόπιους πολιτισμούς και τους αποσαθρώνει αφαιρώντας όλο τον διαχρονικά συσσωρευμένο πλούτο, τη γνώση, την αισθητική, τις κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφορές, την τοπική παραγωγή, αλλοιώνοντας ολόκληρο το αστικό και φυσικό περιβάλλον.
Όχι, δεν είναι γενικά ο τουρισμός που επιφέρει αυτές τις επιπτώσεις. Είναι αυτό το είδος του τουρισμού. 

Ένα είδος που επιλέγεται από τα κέντρα εξουσίας, τοπικά, εθνικά και διεθνή, και επιβάλλεται σε χώρες που είναι πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά ευάλωτες, διαμπερείς. Δεν μπορεί ο Εγγλέζος ή Ολλανδός τουρίστας να κατουράει και να ξερνάει ελεύθερα και ανενόχλητα στα πεζοδρόμια, ούτε να αυνανίζεται στο δρόμο και να ροχαλίζει στις εισόδους των σπιτιών, στα θέρετρα της Ελβετίας, της Γερμανίας ή του Μονακό. Ούτε στο Τολέδο, τη Φλωρεντία, το Ελσίνκι, το Άμστερνταμ, την Πράγα και τη Βιέννη. 
Μπορεί, όμως, να το κάνει εν μέσω ζητωκραυγών στην καρδιά της Ζακύνθου και σε όλο και περισσότερα μέρη στην Ελλάδα. Σε πόλεις, χωριά και νησιά από τα ωραιότερα του κόσμου, απαράμιλλου φυσικού κάλλους, εξαιρετικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, με μεγάλη ιστορία και πολιτισμό. 

Το κατούρημα και το ξέρασμα σε δημόσιο χώρο, μαζί με την ηχορύπανση και την κάθε είδους κακογουστιά, μουσική, ενδυματολογική ή διατροφική, βιάζουν την κουλτούρα του τόπου ανεπανόρθωτα.

Η λογική «πλουτίστε ή επιβιώστε με κάθε τρόπο» ...

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

Θεσμοί: "η λειτουργία μίας εθνικής αναπτυξιακής τράπεζας θα είναι ασύμβατη και ευθέως ανταγωνιστική με το υφιστάμενο τραπεζικό σύστημα" ...ειδικά στην Ελλάδα...

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

του Νικόλαου Καρατσόρη*
Οι "θεσμοί" θεωρούν ότι η λειτουργία μίας εθνικής αναπτυξιακής τράπεζας "θα είναι ασύμβατη και ευθέως ανταγωνιστική με το υφιστάμενο τραπεζικό σύστημα."**
Η Γερμανία έχει 2 εθνικές και 17 περιφερειακές αναπτυξιακές με ενεργητικό που υπερβαίνει το 1 τρις ευρώ. 

Η Ένωση Δημοσίων Τραπεζών της Γερμανίας είχε εκδώσει τον Ιανουάριο του 2014 ένα ενημερωτικό έντυπο αναφορικά με τον ρόλο των αναπτυξιακών στη Γερμανία. 

Στο έντυπο γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι οι αναπτυξιακές έχουν όχι μόνο μία "μη ανταγωνιστική συνεργασία με τις εμπορικές τράπεζες" [1] αλλά και ότι οι "κρατικές εγγυήσεις είναι εγκεκριμένες από τις Βρυξέλες" στα πλαίσια μίας συμφωνίας "κατανόησης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης" από το 2002 που ονομάζεται "Understanding II". [2], [3]. 

Οι αναπτυξιακές τράπεζες αναφέρονται ως "ειδικά πιστωτικά ιδρύματα" που οι δραστηριότητες καλύπτουν ένα εύρος "διαρθρωτικών, οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών" και καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Ευρύτατο!
Σε πρόσφατη έκθεση της Deutsche Bank για τον ρόλο των αναπτυξιακών, αφού διαπιστώνεται ότι με αφορμή την κρίση έχουν βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο, επισημαίνεται η σημασία τους ως "μέρος της εργαλειοθήκης της οικονομικής πολιτικής για να ξεπεραστούν οι κυκλικές και διαρθρωτικές δυσκολίες των οικονομιών" ενώ ο χαρακτήρας τους είναι "συμπληρωματικός" στο "χρηματοπιστωτικό σύστημα." [4] 

Κλείνοντας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ορίζει ως εθνική αναπτυξιακή τις "νομικές οντότητες που εκτελούν χρηματοοικονομικές εργασίες κατ' εντολή των κρατών μελών ή οντότητες των κρατών μελών σε κεντρικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο για να εκτελέσουν αναπτυξιακές ... δραστηριότητες." [5]

Όπως λέει το άρθρο "κάθε άλλο παρά λογική πρέπει να κρίνεται η αντίθεση των θεσμών." 
Κάθε άλλο! 
Κάθε άλλο παρά μόνο λογική είναι η αντίδραση των θεσμών, και απλώς συμπληρώνω όχι μόνο των θεσμών που εκπροσωπούνται στο κουαρτέτο αλλά και εγχώριων θεσμών και γραφειοκρατών! Αυτά για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ .. 
Ειδική συμφωνία Επιτροπής-Γερμανίας, 1 τρις ενεργητικό εκεί .. 
Ειδικό μνημόνιο για την Ελλάδα, μηδέν εδώ ... 
Τώρα αν εσείς μου βρείτε εντός ευρωζώνης άλλον θεσμικά κατοχυρωμένο αντικυκλικό μηχανισμό εκτός από τις αναπτυξιακές πείτε μου και εμένα ... 
Δεν είναι ο στόχος του μνημονίου η ανάταξη της οικονομίας, ποτέ δεν ήταν, ποτέ δεν θα γίνει.


[1] σελ. 6, Promotial banks in Germany - Acting in the public interest,https://www.voeb.de/…/publikation-foerderbanken-englisch.pdf
[2] σελ. 7, Promotial banks in Germany - Acting in the public interest,https://www.voeb.de/…/publikation-foerderbanken-englisch.pdf
[3] Το κείμενο Understanding II περιλαμβάνεται αυτούσιο στις σελ. 29-33 του ίδιου εντύπου και για λογαριασμό της Επιτροπής το υπογράφει ο Mario Monti.
[4] σελ. 1, Promoting investment and growth: The role of development banks in Europe, https://www.dbresearch.com/…/Promoting_investment_and_growt…
[5] http://eur-lex.europa.eu/legal-content/en/TXT/…

*πηγή facebook.com/nikolaos.karatsoris
** άρθρο στο euro2day: "Μπλόκο" από τους δανειστές για το Αναπτυξιακό Ταμείο

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Το Τμήμα Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων του ΣΥΡΙΖΑ για τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ για τους ελεύθερους επαγγελματίες

Με δυο ιδιαίτερα σημαντικές ανακοινώσεις μεταξύ των άλλων, που αφορούν την επιχειρηματικότητα και ιδιαίτερα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η κυβέρνηση δια στόματος πρωθυπουργού, γίνεται ουσιαστικός σύμμαχος για τη λύση οξυμένων προβλημάτων που έχουν φορτώσει σε αυτές, τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικές της ύφεσης και της λιτότητας.
Το πάγωμα όλων των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών οφειλών για τους αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες μέχρι τέλους του 2016, συνεπώς και την αναστολή κάθε επιπλέον επιβάρυνσης, από τόκους, πρόσθετα τέλη και πρόστιμα, σε συνδυασμό με τον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών με βάση το φορολογητέο εισόδημα του 2015, από την 1/1/2017, δίνει την ευκαιρία σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, να κάνουν ουσιαστική επανεκκίνηση στις δραστηριότητες τους.
Η επιχειρηματικότητα και έτσι την σχεδίαζε και την πρότεινε τα τελευταία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται ισχυρά κίνητρα ενεργοποίησης, κυρίως ενισχύοντας την ραχοκοκαλιά της ιδιωτικής οικονομίας στην Ελλάδα, τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που μπορούν να ηγηθούν του σχεδίου για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της χώρας.
Το δεύτερο στοιχείο ενίσχυσης των ΜΜΕ, που αναγγέλθηκε στη ΔΕΘ από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, είναι η δημιουργία ενός ακατάσχετου ειδικού επαγγελματικού λογαριασμού, για την εξυπηρέτηση των τακτικών και έκτακτων πληρωμών των επιχειρήσεων, προς Δημόσιο, Ασφαλιστικούς φορείς, εργαζόμενους, προμηθευτές κ.λ.π. Η δημιουργία αυτού του λογαριασμού και η δυνατότητα σύνδεσης του με τις μηχανές POS, θα δώσει το δικαίωμα της ασφαλούς χρηματοοικονομικής οργάνωσης των επιχειρήσεων. Η κάλυψη των τρέχουσων υποχρεώσεων των επιχειρήσεων, καθώς και η δυνατότητα να χρησιμοποιείται ο συγκεκριμένος λογαριασμός και για εισπράξεις επιχορηγήσεων και επιδοτήσεων, χωρίς να τον κίνδυνο της κατάσχεσης, θα απεγκλωβίσει σημαντικά ποσά που αυτή τη στιγμή παραμένουν δεσμευμένα και ανείσπτρακτα.
Είναι προφανές πως ο συνδυασμός των παραπάνω μέτρων, έχουν συγκεκριμένο πολιτικό πρόσημο υπέρ των ανθρώπων της εργασίας, που οι πολιτικές των τελευταίων ετών και όχι μόνον, τους οδήγησαν στην οικονομική και φυσική απαξίωση. Πολιτικές που προωθούσαν την καταστροφή της πλειοψηφίας των φορέων της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, υπέρ της ενίσχυσης συμφερόντων των μεγάλων εγχώριων και διεθνών ομίλων της παραγωγής και εμπορίας των αγαθών.
Είναι διακηρυγμένη και πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική ενίσχυσης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και των κινήτρων που απαιτούνται για αυτό. Προφανώς τα παραπάνω μέτρα δεν καλύπτουν όλες τις προτεινόμενες ενέργειες για την πλήρη ένταξη στο σχεδιασμό για την παραγωγική ανασυγκρότηση των επιχειρήσεων, όμως είναι ξεκάθαρη η διάθεση της Κυβέρνησης να υιοθετήσει τόσο τις προτάσεις, όσο και κυρίως τον προτεινόμενο σχεδιασμό και στρατηγική από τα τμήματα του κόμματος που δραστηριοποιούνται στο χώρο της παραγωγής, του εμπορίου και των υπηρεσιών.
Κρίσιμες και ριζοσπαστικές αποφάσεις όπως η ενεργοποίηση του ΕΤΕΑΝ σαν φορέα ενίσχυσης και ανάπτυξης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας ή η οριστική διαγραφή των ανενεργών επιχειρήσεων την τελευταία 5ετία, με συνέπεια την απαλλαγή από τα άδικα και υπερβολικά βάρη δεκάδων χιλιάδων οικογενειών, θα συμβάλλουν στην ανασύνταξη των επιχειρηματικών δυνάμεων ενώ ταυτόχρονα θα καθαρίσουν τη δημοσιονομική εικόνα της χώρας.
Θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την ολοκλήρωση του πολιτικού σχεδίου που με στόχο την έξοδο της χώρας από την επιτροπεία και τη λιτότητα, προβάλλει ένα νέο ιδεολογικό πρόταγμα και στην επιχειρηματικότητα, με ενίσχυση των δικαιωμάτων στην εργασία και με σεβασμό στο περιβάλλον, προωθώντας παράλληλα νέες μορφές οικονομικών δράσεων, με άξονα τον τρίτο πυλώνα ανάπτυξης, την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία.
Τμήμα ΜμΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Δικαίωση... παγώνουν οι μη αναλογικές του εισοδήματος, οφειλές στον παλιό ΟΑΕΕ


Δείτε την ομιλία: στο 1:02:13 (με συνολικό χρόνο 1:06:41) η ανακοίνωση για το πάγωμα των οφειλών στον ΟΑΕΕ


Το φύλαγε για το τέλος ο Αλέξης Τσίπρας, γνωρίζοντας
την καθοριστική σημασία της πρωτοβουλίας του για λήξη
της ομηρείας των ελεύθερων επαγγελματιών
από τα αμφισβητούμενα  χρέη στον παλιό  ΟΑΕΕ,
στην επανεκκίνηση της οικονομίας
Κλείνοντας ο Αλέξης Τσίπρας την ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ ανακοίνωσε: 

"Μια δέσμευση που θα δώσει ανάσα σε εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς και μεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες που στενάζουν κάτω από το βάρος των χρεών. Με την ικανοποίηση ενός πάγιου αιτήματος του συγκεκριμένου κλάδου. 

Οι ασφαλιστικές οφειλές των ελεύθερων επαγγελματιών και των αυτοαπασχολούμενων στον ΟΑΕΕ και στο ΕΤΑΑ που καθίστανται ληξιπρόθεσμες ως και τις 31.12.2016, ''παγώνουν'', χωρίς βεβαίως να διαγραφούν, ώστε να μπορεί κανείς να είναι ασφαλιστικά ενήμερος εάν είναι συνεπής στις τρέχουσες οφειλές του. Διότι από 1.1.2017 οι ασφαλιστικές εισφορές δεν προκύπτουν αυθαίρετα αλλά συνδέονται με την πραγματική οικονομική δυνατότητα του ασφαλισμένου.

Πρόκειται για ένα μέτρο πραγματική ανάσα για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες αλλά και για τη βιωσιμότητα του νέου δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης".


υγ Παύει επιτέλους η ομηρεία των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ από χρέη κατά μεγάλο μέρος παράνομα που τους δημιούργησε το ίδιο το ταμείο τους επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τις υπέρογκες χρεώσεις του εν μέσω κρίσης και αρνούμενο να τους παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καθιστώντας τους ανασφάλιστους ασφαλισμένους. 
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να εκκινήσει ορθά το νέο αναλογικό του εισοδήματος σύστημα εισφορών από 1-1-2017 χωρίς να μπουν στην άκρη (διαγραφούν ή παγώσουν μέχρι να κριθεί η νομιμότητά τους) τα ήδη αμφισβητούμενα, νομικά και δικαστικά, χρέη των χρόνων της κρίσης, οι προκύπτουσες από αυτά κατασχέσεις περιουσιών και τραπεζικών λογαριασμών από το ΚΕΑΟ-ΟΑΕΕ. 
Το θέμα που μένει ανοιχτό είναι ποιες από τις οφειλές αυτές που παγώνουν είναι νόμιμες και ποιες παράνομες και αντισυνταγματικές. Αλλά και αυτό θα το προσδιορίσουν σύντομα τα δικαστήρια... των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ κατά (των χρεώσεων) του ίδιου του ΟΑΕΕ για τα χρόνια της κρίσης. Η πρώτη δίκη είναι τον Δεκέμβρη...



Σχετικές δημοσιεύσεις: Γ.Κατρούγκαλος εδώ:"Αν αρχίσουν να πληρώνουν από 1/1/2017 τις τρέχουσες εισφορές θα θεωρούνται ασφαλιστικά ενήμεροι και θα βάλουμε σε παρένθεση την παλιά οφειλή και να δούμε πώς θα την αντιμετωπίσουμε"

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Μια αντιπολίτευση ό,τι νάναι.... νεοφιλελεύθεροι δεξιοί και ορθόδοξοι αριστεροί σε παράκρουση



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*
Ένα ζήτημα που κάνει φοβερή εντύπωση τελευταία είναι οι παλινωδίες της αντιπολίτευσης δεξιάς και αριστερής απέναντι στις μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης. 
Οι "μεταρρυθμιστές" της δεξιάς έχουν ξεχειλώσει τον λαϊκισμό τους. Αρνούνται τα πάντα, προβλέπουν καταστροφές και αποτυχίες και όταν πασιφανώς τα γεγονότα τους διαψεύδουν καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι δεν πέτυχε αρκετά.... 

Οι "ασυμβίβαστοι" αριστεροί δεν αναγνωρίζουν καμιά αλλαγή και κανένα όφελος από τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις και καταγγέλλουν πριν καλά καλά εφαρμοστούν ότι είναι συμβιβαστικές με το παλιό κατεστημένο και ανοίγουν τον δρόμο στην διαπλοκή και το κομματικό κράτος της κυβερνώσας αριστεράς...

Και οι μεν και οι δε έχουν μεταβληθεί σε προφήτες ενώ η δουλειά τους, η θεσμική τους υποχρέωση καλύτερα είναι να ελέγχουν το κυβερνητικό έργο. 

Η χώρα συνεχίζει με μιαν αριστερά που εφαρμόζει βήμα το βήμα τον απαραίτητο αστικό εκσυγχρονισμό που η μεταπρατική αστική τάξη εγκατέλειψε αδιαφορώντας για την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού θεσμικού κράτους ήδη από τον εμφύλιο και μετά, έχοντας όλη της την προσοχή της στην μίζα, την αντιπροσώπευση και τις κρατικοδίαιτες αρπαχτές σε βάρος της αμερικάνικης και ευρωπαϊκής μετέπειτα βοήθειας. 

Οι ηττημένοι του εμφυλίου αποκαθιστούν σήμερα το κράτος δικαίου, τους θεσμούς και την συνταγματική τάξη και ασχολούνται με την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση με την επιχειρηματικότητα σε υγιές πλαίσιο. Καταπολεμούν τα καρτέλ, την μηντιακή διαπλοκή, την εξόφθαλμη διαφθορά μέσω offshore και τραπεζικής συμβολής στην μεγάλη φοροδιαφυγή, το κράτος κομματικό υποχείριο, την αναξιοκρατία, τα παραδικαστικά κυκλώματα, την καταστροφή της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας... 

Αν κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει την χιλιομεταχειρισμένη φράση "κληρονομήσαμε καμμένη γη" αυτός είναι η αριστερά. 

Κι όμως οι εξωνημένοι του παλαιού πολιτικού συστήματος και τα παπαγαλάκια τους καθημερινά κάνουν το μαύρο άσπρο: παρακολουθούμε ένα απύθμενο θράσος από τους ελεγχόμενους για διαφθορά να αντεπιτίθενται και να καταλογίζουν στην κυβέρνηση της κάθαρσης τις δικές τους προθέσεις. Και ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων αυτογελοιοποιούνται καθημερινά στα κομματικά τους ΜΜΕ τύπου Σκάι, ως άλλοι προπαγανδιστές σταλινικών καθεστώτων με πλήρη ανατροπή της αλήθειας και παρουσίαση μιας πραγματικότητας που σχεδιάζεται στις γιάφκες της διαπλοκής.

Δημοσιογράφοι έχουν μετατραπεί σε παπαγαλάκια της διαπλοκής έναντι διατήρησης της εργασίας τους, καναλάρχες έχουν μετατρέψει τα κανάλια τους σε ...δεξιό Ριζοσπάστη, το ψέμα εκφωνείται χωρίς ανάσα πρωί μεσημέρι βράδυ σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία να πέσει ο αντίπαλος με οποιοδήποτε μέσο. Κανείς τους δεν νοιάζεται για την χώρα, την επιβίωσή της (όσο χειρότερα τόσο καλύτερα), κανείς τους δεν προσφέρει την παραμικρή συναίνεση ακόμη και σε εντελώς θεσμικές λειτουργίες όπως την συγκρότηση του ΕΣΡ επιτρέποντας στην διαπλοκή να καθυστερεί την τιμωρία της και να ελπίζει ακόμη στην ανατροπή...

Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Καλά τον Μητσοτάκη και την οικογένειά του την γνωρίζουμε διαχρονικά ως ανάλγητο κρατικοδίαιτο νεοφιλελεύθερο λόμπι ικανό για όλα προκειμένου να έχει τρεις συντάξεις και μεγιστοποιημένες προσόδους από το ελληνικό δημόσιο... 
Αλλά η Γεννηματά η "κόρη μου η σοσιαλίστρια"; 
Η πρώην ΔΗΜΑΡ που συνεργάζεται με το νεοφιλελεύθερο δεξιό ΠΑΣΟΚ; 
Ο Θεοδωράκης που το έπαιζε η ελπίδα των μεταρρυθμίσεων; 
Ο Κουτσούμπας ο αριστερός;

Ολόκληρο το παλιό πολιτικό προσωπικό είναι εμφανέστατα "ληγμένο". Κατώτερο των περιστάσεων και των επειγουσών αναγκών της χώρας. Μοιραίο, εγωιστικό, χωρίς εθνική συνείδηση. Η κομματική σκοπιμότητα και το συμφέρον και τίποτε άλλο.

Τα έχουμε δει όλα. Ζητείται επειγόντως αντιπολίτευση. Είναι αναγκαία για την δημοκρατική ισορροπία, τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, την διόρθωση της κυβερνητικής πολιτικής όπου τυχόν κάνει σοβαρά λάθη, την απαραίτητη συναίνεση σε εθνικούς στόχους, τον κοινωνικό διάλογο. 

Αυτή η χώρα έπασχε πάντοτε από εμφυλίους που την άφηναν στην ζώνη της υπανάπτυξης και κατέστρεφαν το ανθρώπινο δυναμικό της και τις παραγωγικές της δυνατότητες και προοπτικές. Σε αυτό ευθυνόταν μέχρι πρόσφατα και η αριστερά - τώρα όμως που εκείνη ανέλαβε το έργο της εθνικής συμφιλίωσης, του αστικού εκσυγχρονισμού, της κάθαρσης και της ανασυγκρότησης με δικαιοσύνη και αποκατάσταση της θεσμικότητας, είναι τραγική ιστορική ασέβεια και πολιτική αστοχία, η αντιπολίτευση να παίζει τον ρόλο του Εφιάλτη. 

Χρόνια και χρόνια οι μεταρρυθμιστές ανέμεναν την μεταστροφή της αριστεράς και του ριζοσπαστισμού της στον ρεαλισμό. 
Χρόνια και χρόνια οι αναγκαίες προοδευτικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις ανέμεναν φορέα να τις πραγματοποιήσει. 
Χρόνια και χρόνια η έννοια της μεταρρύθμισης κακοποιήθηκε από τους απορρυθμιστές του νεοφιλελευθερισμού και την κρατικοδίαιτη "επιχειρηματικότητα" των κομματικών φίλων. 

Τώρα για πρώτη φορά οι μεταρρυθμίσεις πραγματοποιούνται από την ανανεωμένη ρεαλιστική κυβερνώσα αριστερά. 
Και απέναντί τους βρίσκεται η ιερή συμμαχία των οπισθοδρομικών της νεοφιλελεύθερης δεξιάς της ΝΔ και των συνιστωσών της ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού αλλά και της μονολιθικής κομμουνιστικής ορθοδοξίας. 

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι υπέρμαχοι του χθες είναι ότι το πολιτικό τοπίο θα αναμορφωθεί υποχρεωτικά, σύντομα και ολοκληρωτικά. Κι ας κοιτάζονται στον καθρέφτη τους (Σκάι, Ριζοσπάστη κλπ κομματικά ΜΜΕ) και νοιώθουν επαρκώς "φιλελεύθεροι" ή "αριστεροί"... 
 Παρά τους τόνους του ψέματος που διανέμουν καθημερινά, δεν πείθουν: η απόστασή τους από τις ανάγκες των καιρών είναι πια απόλυτα και καθημερινά εμφανής.


Πηγή tvxs.gr

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Ξανά για τον ΟΑΕΕ (κωδικοποίηση της τρέχουσας κατάστασης- προτεινόμενη λύση της ομηρείας των μικρομεσαίων ΕΒΕ )


Ο ΟΑΕΕ στα χρόνια της κρίσης
Εγγεγραμμένοι 701.148 
Οφειλέτες 538.087 Εξ αυτών με διακοπή-επαγγέλματος-και-οφειλές 241.367 Ενεργοί οφειλέτες  296.720 
Πληρώνουν εισφορές κανονικά 163.061 
Σύνολο οφειλών 12 δις


Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ Οικολόγων Πράσινων με το που ήρθε στην εξουσία, αποποινικοποίησε τις οφειλές των ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ - ρύθμισε σε 100 δόσεις τις οφειλές (με όρο όμως και την πληρωμή των τρεχουσών εισφορών) - ακολούθως ψήφισε νέο ασφαλιστικό νόμο που καταργεί στην πράξη τον ΟΑΕΕ αφομοιώνοντάς τον στο ενιαίο ταμείο και θέτοντας για πρώτη φορά αναλογικότητα στον υπολογισμό της εισφοράς βάσει του δηλωθέντος εισοδήματος. Ταυτόχρονα ξανα-έδωσε στους ανασφάλιστους ασφαλισμένους (δλδ την πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών που χρωστούν στο ταμείο και δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) το δικαίωμα στην υγεία που τους είχε αφαιρεθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Αυτά ούτε κατά διάνοια δεν επρόκειτο να γίνουν με κυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ και υπουργούς σαν τον διώκτη της μαύρης-εργασίας-λόγω-κρίσης με ...εκτέλεση (10.500 € το κεφάλι), terminator Γιάννη Βρούτση. Οι νεοφιλελεύθεροι έπνιξαν τους μικρομεσαίους, τους χρεοκόπησαν μαζί με τη χώρα και μετά τους ζητούσαν και τις παράνομες οφειλές με δίκες και καταδίκες.

Έχει λυθεί το πρόβλημα; Όχι βέβαια. 

Η ρύθμιση των 100 δόσεων δεν λειτούργησε παρά τον υψηλό αριθμό δόσεων γιατί ακολούθησε την πεπατημένη - δεν ξεκαθάρισε τις νόμιμες από τις παράνομες χρεώσεις και έβαλε προαπαιτούμενο για την ρύθμιση την ταυτόχρονη πληρωμή των τρεχουσών ακόμη μη αναλογικών εισφορών). 
Ο ΟΑΕΕ μέχρι την 1/1/2017 συνεχίζει να χρεώνει μη αναλογικά, υψηλότατες εισφορές και συνεχίζει να στέλνει τα δημιουργημένα στην κρίση χρέη στο ΚΕΑΟ για αναγκαστική είσπραξη. 
Εκείνο με την σειρά του κατάσχει τραπεζικούς λογαριασμούς ελεύθερων επαγγελματιών πετώντας τους έξω από την μικρή αγορά που υπάρχει ακόμη και την επιβίωση. 
Αλλά ακόμη και ο μικρομεσαίος που καταφέρνει να ανακάμψει, παραμένει όμηρος των υπέρογκων χρεώσεων που έχουν γίνει ληξιπρόθεσμες οφειλές και πρέπει αντί να επενδύσει στη δουλειά του να αποδίδει ότι κέρδος έχει στο χρεοκοπημένο ταμείο του αίσχους - όπως έχει καταντήσει τον ΟΑΕΕ η διακυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ. 

Η ομηρεία αυτή πρέπει να σταματήσει εδώ (όπως έχουμε ξαναγράψει*), τα παράνομα δλδ βάρη στην μικρομεσαία επιχειρηματικότητα πρέπει να διαγραφούν ή πιο ευσχήμως να "παγώσουν" και μαζί τους οι κατασχέσεις και η αφαίρεση της όποιας ρευστότητας των ελεύθερων επαγγελματιών. Να δοθεί στους ΕΕ ασφαλιστική ενημερότητα με βάση μόνο την ανταπόκρισή τους στις τρέχουσες αναλογικές εισφορές από 1/1/2017 ώστε να μπορούν να ξαναδουλέψουν σε έργα δημοσίου ή να ωφεληθούν από προγράμματα ενίσχυσης της απασχόλησης, ΕΣΠΑ κλπ. Να ωφεληθούν δλδ εκείνοι/ες που περισσότερο το έχουν ανάγκη.

Οι δημοσιεύσεις στον Τύπο τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν γύρω από σχετική προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει τους "θεσμούς" για λήξη της ομηρείας των μικρομεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών με πάγωμα των οφειλών και συνταξιοδότηση με διαγραφή τους και αναλογική μείωση της σύνταξης. Αυτό είναι ένα ακόμη δείγμα ότι τα σχετικά υπουργεία δεν κωφεύουν απέναντι στην πραγματικότητα. 

Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε όμως ότι πριν γίνει οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία πρέπει να αφαιρεθούν οι μη αναλογικές χρεώσεις - το καπέλο του ΟΑΕΕ - για τα χρόνια της κρίσης καθώς και οι προσαυξήσεις που τους αναλογούν. Μετά μπορεί να γίνει κεφαλαιοποίηση των πραγματικών οφειλών και πάγωμα μέχρι την συνταξιοδότηση του ΕΕ. Είτε κανονική συνταξιοδότηση με κρατήσεις είτε μειωμένη με διαγραφή του αδύνατον να καλυφθεί ποσού της οφειλής. 

Επίσης να διαχωριστεί η τήρηση οποιασδήποτε νέας ή παλαιάς ρύθμισης από την καταβολή των τρεχουσών εισφορών. Αν κάποιος μπορεί να καταβάλει δόσεις να συνεχίσει να αποπληρώνει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του. Είναι παραλογισμός να θεωρεί το ταμείο ότι έτσι εξασφαλίζει και τις τρέχουσες.... Απλά χάνει και τις δυο.

Η μικρομεσαία οικονομία είναι εδώ, έτοιμη να στηρίξει σαν ραχοκοκκαλιά ξανά την ανάκαμψη και την ανασυγκρότηση. Να προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας, τόσες που καμιά επένδυση από το εξωτερικό δεν μπορεί να φέρει. Αρκεί να ξεφύγει από την ομηρεία μιας πολιτικοοικονομικής ανωμαλίας που ήταν η συμπεριφορά του ΟΑΕΕ τα χρόνια της κρίσης απέναντι στους ίδιους τους ασφαλισμένους του.

Αυτό η πολιτική ηγεσία το γνωρίζει και όλα δείχνουν ότι προσπαθεί να κάνει το καλύτερο. Σε αυτό δεν βοηθούν δηλώσεις κομματικών στελεχών ότι "τελείωσε η εποχή όπου κανείς ήταν αφεντικό του εαυτού του" (όλη η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα δλδ το 95% του ΑΕΠ από "αφεντικά του εαυτού τους" αποτελείται) ούτε κόντρες υφυπουργών με τους ανασφάλιστους και τους συλλόγους τους. 
Οι μικρομεσαίοι οι κατεστραμμένοι από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έδωσαν ας θυμηθούμε με την ψήφο τους την κυβέρνηση στον ΣΥΡΙΖΑ και εκείνος με τη σειρά του οφείλει να τους θεωρήσει βασική δύναμη εφαρμογής του προγράμματός του για την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μέσα σε ένα δυσοίωνο διεθνές οικονομικό περιβάλλον και την σπανιότητα διεθνών επενδύσεων. 

Η επιβίωση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας ταυτίζεται με την επιβίωση και ανάκαμψη της χώρας και η επίλυση του προβλήματος που φόρτωσε ο ΟΑΕΕ πάνω της είναι εκ των ουκ άνευ αν θέλουμε να ξαναμιλήσουμε για την παραγωγή νέου πλούτου και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας από τις παραμένουσες ακόμη εν ζωή μικρομεσαίες επιχειρήσεις μέχρι την δημιουργία ικανού αριθμού νέων επιχειρήσεων που θα σηματοδοτήσουν την βιωσιμότητα σε στέρεο παραγωγικό έδαφος και την ανάκαμψη. Για την ώρα μιλάμε για επανεκκίνηση και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει χωρίς να "επανεκκινήσει" αυτό που υπάρχει. 

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

πηγή tvxs.gr