Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Η κατάσταση των πραγμάτων ή λίγο πριν το πήδημα του βατράχου



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, κανένα επιμέρους μέτρο ούτε μας σώζει ούτε μας καταστρέφει. Και καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να σταθεί σε ολισθηρό ή ασαφές έδαφος.
Καλό είναι να περιμένουμε όλο το πακέτο (μέτρα, χρέος, ποσοτική χαλάρωση) για να διαπιστώσουμε τις αλληλεπιδράσεις και την κεντρική κατεύθυνση, δλδ κατά πόσον "βγαίνει" η οικονομική εξίσωση της ανάπτυξης.

Αν μπορέσουν τα μέτρα και αντίμετρα να φέρουν κάτι αρκετά σοβαρό για το χρέος, ποσοτική χαλάρωση κλπ το μίγμα αλλάζει δραματικά. Και με τις αξιολογήσεις, που είναι έδαφος εκβιασμών, πίσω μας. Αν μείνουν μόνα χωρίς την συνοδεία της ελάφρυνσης του χρέους και της ποσοτικής χαλάρωσης (χρηματοδότησης της επιχειρηματικότητας) είναι κάτι άνευ ουσίας και σωστά η κυβέρνηση τα θεωρεί αλληλένδετα με το χρέος και μέρος μιας συνολικής συμφωνίας. Το αν ψηφίζονται πρώτα είναι απλά θέμα τακτικής και όχι εξαπάτησης όπως ισχυρίζονται οι ορκισμένοι εχθροί της "ανάπτυξης με ΣΥΡΙΖΑ" (εφιάλτης για το κρατικοδίαιτο σύστημα της μεταπολίτευσης).

Είναι ανόητο λοιπόν να μιλάμε απόλυτα για το ένα ή το άλλο μέτρο πχ μείωση συντάξεων, αγνοώντας την αλληλεπίδραση... Σαν να μπορεί να σημαίνει κάτι από μόνο του ένα οποιοδήποτε μέτρο. Η συντήρηση πχ οικογενειών από την σύνταξη ενός μέλους τους δεν είναι κάτι παραγωγικό - αν η οικογένεια μπορέσει να ξαναζήσει από τα παραγωγικά μέλη της, αυτό θάταν μια κίνηση εμπρός κι ας μειωνόντουσαν ειδικά οι μεγάλες συντάξεις για τις οποίες υπάρχουν ούτως ή άλλως κοινωνικές ενστάσεις και καταγγελίες. Η μεταφορά δαπανών σε άλλες περιοχές της οικονομίας με αντίμετρα των περικοπών στις συντάξεις (ή "μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα") προδίδει μια συμφωνία επί της αρχής με τους δανειστές σε "ιδεολογικό" επίπεδο: μια οικονομία πνίγεται στην προσπάθεια ανασυγκρότησης εξυπηρετώντας συντάξεις απότοκες μιας οικονομίας φούσκας, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συντεχνιακές συντάξεις από δεκάδες ταμεία που δεν είχαν ανάλογες εισφορές, χαριστικές επιδοτήσεις τύπου ασφαλιστικού ΔΕΗ κλπ κλπ

Ας σκεφτούμε εδώ την πραγματικότητα που κρύβουν οι θεατρινισμοί της αντιπολίτευσης: ούτως ή άλλως καμιά πολιτική δύναμη δεν έχει να προτείνει τίποτα ριζικά διαφορετικό πλέον πέραν κάποιου ελαφρά διαφορετικού μίγματος μέτρων (εννοώ πέραν των ριζοσπαστικών προτάσεων για άμεση επανάσταση, ανατροπή, έξοδο από την ΕΕ κλπ). Όταν αυτές οι αλλαγές στο μίγμα παρουσιάζονται σαν κάτι φοβερό και καταγγέλλεται ο αντίπαλος, έχουμε περάσει σε μόνιμη προεκλογική εκστρατεία...

Το ότι οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν την στοιχειώδη ωριμότητα να συνεργαστούν σε τρία καθοριστικά πράγματα που έχει ανάγκη απελπιστικά η χώρα το βλέπουμε γύρω μας καθημερινά. Το να ασχολούνται με καραγκιοζιλίκια τύπου Τζήμερου ή παραπολιτικά κουτσομπολιά και fake news τύπου "ανορθόγραφης Οδύσσειας" δείχνει απλά το ιδεολογικό κενό μέσα στο οποίο κινείται χωρίς προτάσεις το πολιτικό προσωπικό της χρεοκοπίας. 

Τόσα χρόνια "ευκολίας" και "δικαιωμάτων" χωρίς παραγωγή, πιστοποίηση, μεταποίηση, βιομηχανία διέφθειραν όλα τα πολιτικά προτάγματα. Και της αριστεράς. Τουλάχιστον αυτή αλλάζει κυβερνώντας και διαπιστώνοντας εν κινήσει λάθη και βολονταρισμούς. Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις; Απλά προσπαθούν να ξεχαστούν οι πομπές τους χωρίς εκείνες να αλλάξουν στο παραμικρό. Διαπλεκόμενοι και κρατικοδίαιτοι της μεταπολίτευσης που μεθοδικά έριξαν την χώρα στην χρεοκοπία, δεν ασχολούνται καν με την αυτοκριτική τους και μια απαραίτητη για το ίδιο τους το σύστημα, πολιτική στροφή αλλά αντίθετα βουλιάζουν στον βούρκο τους. Δραπετεύουν από τον αμείλικτο καθρέφτη των εγκλημάτων τους με υστερική αντιπολίτευση: "Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστρεψε τη χώρα!"

Είναι λοιπόν υποκριτικό και εκτός νοήματος σήμερα να επιλέγεται ένα μέτρο - από τα πολλά που παίρνει η κυβέρνηση είτε υποχρεωτικά είτε επειδή εκείνη το επιλέγει - και να καταγγέλλεται ως καταστροφικό ή να δοξάζεται ως σωτήριο.
Γιατί τίποτα δεν λειτουργεί από μόνο του - ακόμη και η ψυχολογία είναι καθοριστική για την "ανάπτυξη".
Η πραγματικότητα είναι σαφής:
Είμαστε υπό επιτροπεία και δεν έχουμε βρει ακόμη πως να επανεκκινήσουμε την παραγωγική μηχανή, μόνη ελπίδα ανεξαρτησίας και εξόδου από την κρίση!

Μέχρι τότε επιδόματα, ανακατανομές, αναδιανομές κλπ είναι μέτρα συντήρησης και αναμονής για μια κοινωνία ακόμη ζωντανή. Ζωντανή μέχρι να ολοκληρωθεί η συνολική εικόνα και να φανεί το περιώνυμο "φως στο τούνελ".

Είναι δείγμα καταθλιπτικό να ασχολούμαστε καθημερινά με το μερικό, γνωρίζοντας ότι το βάρος του στην συνολική εικόνα εξαρτάται απόλυτα από όλα τα άλλα μέρη της εικόνας που με προσοχή και πολύ κόπο μέσα σε ένα σκηνικό εκβιασμών από τους επικυρίαρχους της ΕΕ, σχηματίζει η σημερινή κυβέρνηση. Δεν είναι οι φορολογικοί συντελεστές που έχουν σημασία όταν δεν υπάρχει αγορά ή δεν λειτουργούν οι μικρομεσαίες παραγωγικές επιχειρήσεις. Δεν είναι οι επενδύσεις όταν δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Δεν είναι οι συντάξεις σωτηρία όταν τα παραγωγικά μέλη της οικογένειας είναι άνεργα. Ποιος θα τις πληρώσει;

Η σημερινή κυβέρνηση ολοκληρώνει με κινήσεις υποχρεωτικά μπρος πίσω ένα νέο πλαίσιο. Κάτω από συνθήκες απόλυτα αρνητικές ως αποτέλεσμα της χρεοκοπίας και της κηδεμονίας που επέτρεψαν οι προηγούμενοι. Εκείνοι δεν θέλουν να πετύχει. Οι πολίτες όμως θέλουν. Είναι η τελευταία τους ελπίδα άλλωστε. Οποιαδήποτε υστερία για το ένα ή το άλλο μέτρο είναι πρόωρη. Ειδικά από την αναξιόπιστη αντιπολίτευση. Η αγωνία των πολιτών είναι απλά δεδομένη.

Ας ελπίσουμε ότι το συνολικό πλαίσιο θα είναι λειτουργικό και η οικονομία θα αρχίσει έστω και σταδιακά να κινείται. Τότε και μόνο τότε θα ξέρουμε. 
Στο μεταξύ η διαπλοκή πλαγιοκοπεί τις προσπάθειες ελέγχουν της διαφθοράς, η ΝΔ κινείται ακροδεξιά, η κεντροαριστερά (όση δεν έχει προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ) δεν τολμά ακόμη να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, οι εναλλακτικές προσπάθειες των κρατικοδίαιτων (κίνηση 58, Ποτάμι, Δράση Σκυλακάκη) καταρρέουν. Όλη η απελπισία τους συμποσούται στους θεατρινισμούς των ακροκεντρώων υπολειμμάτων τύπου Τζήμερου και "μενουμευρώπηδων του κολλαγόνου" και γελοιοτήτων της ευτελούς "μπογδανικής" δημοσιογραφίας του Σκάι. 

Η πραγματική ζωή όμως και οι αγωνίες μας είναι αλλού: στην επιτυχία αυτών που δίνουν όλο τους το 24ωρο στην ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και της ανασυγκρότησης.


πηγή tvxs



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU