Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Το πιο επαίσχυντο περιβαλλοντικό μυστικό του Καναδά δεν πρέπει να παραμείνει κρυφό

 "Η εξόρυξη πετρελαίου από πισσούχες άμμους έχει κατονομαστεί ως το μεγαλύτερο (και πιο καταστρεπτικό) βιομηχανικό έργο στην ανθρώπινη ιστορία" Photograph: Aaron Huey/National Geographic/Getty Images

της Τζεπόρα Μπέρμαν (Tzeporah Berman)

Αυτή την εβδομάδα, η κυβέρνηση του Καναδά θα είναι στη Βόννη και θα διαφημίζει το σχέδιο του Καναδά για το κλίμα. Θα ενταχθούν σε αυτό καναδικές εταιρείες πετρελαίου που εργάζονται για να βάλουν μια πράσινη απόχρωση στην καναδική πισσούχα άμμο - αλλά ο κόσμος δεν πρέπει να ξεγελαστεί..

Η αλήθεια είναι ότι ο Καναδάς δεν μπορεί ακόμα να επιτύχει τους δικούς του αδύναμους κλιματικούς στόχους. Η χώρα σχεδιάζει να επεκτείνει την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου παρά τα αποδεικτικά στοιχεία (why new tar sands pipelines are incompatible with the paris goals) ότι αυτό είναι ασυμβίβαστο με τους στόχους του Παρισιού. Επίσης, υπάρχει το ζήτημα της τοξικής λάσπης των αποβλήτων από την καταστροφή των άμμων πίσσας του Καναδά, τα οποία σχηματίζουν τις λεγόμενες "λιμνοδεξαμενές” (αποβλήτων).

Από αυτό το έτος, οι λίμνες αυτές διαθέτουν 1 τρισεκατομμύριο λίτρα λάσπης που δεν συγκρίνεται με οποιοδήποτε άλλο βιομηχανικό υποπροϊόν στον κόσμο. Περιέχει ένα μοναδικό κοκτέιλ τοξικών χημικών ουσιών και υδρογονανθράκων που θα παραμείνει σε ενδιάμεση κατάσταση "μελάσας"  για αιώνες εάν μείνει ως έχει.

Αυτές οι ανοιχτές, χωρίς όρια λίμνες καλύπτουν σήμερα 220 τ.χλμ., μια έκταση γης ισοδύναμη με 73 κεντρικά πάρκα της Νέας Υόρκης. Μια ενιαία δεξαμενή αποβλήτων - η λεκάνη καθίζησης της λίμνης Mildred - έχει αναγνωριστεί από το Υπουργείο Εσωτερικών των ΗΠΑ ως το μεγαλύτερο φράγμα στον κόσμο.


"Οι λίμνες αυτές διαθέτουν 1 τρισεκατομμύριο λίτρα λάσπης που δεν συγκρίνεται με οποιοδήποτε άλλο βιομηχανικό υποπροϊόν στον κόσμο"

Αυτές οι λίμνες αποβλήτων έκαναν διεθνή πρωτοσέλιδα το 2008, όταν 1.600 πάπιες πέταξαν και προσγειώθηκαν σε μια από αυτές. Η προκύπτουσα απεικόνιση των ζώων που είχαν επικαλυφθεί με πετρέλαιο ήταν μια ισχυρή υπενθύμιση του κόστους του παγκόσμιου εθισμού στο πετρέλαιο.

Έκτοτε, το θέμα έχει σιγά-σιγά ξεθωριάσει στη δημόσια μνήμη, καθώς οι έντονες υποσχέσεις της κυβέρνησης της Αλμπέρτα ότι θα καθαρίσει τις λίμνες δημιούργησαν στον Καναδά και τον υπόλοιπο κόσμο την εντύπωση ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται σοβαρά.

Ωστόσο, τον περασμένο μήνα η κυβέρνηση της Αλμπέρτα ενέκρινε ένα σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων της Suncor Energy Incorporated, της παλαιότερης εταιρείας εξόρυξης στην καναδική άμμο πίσσας. Με την έγκριση αυτού του σχεδίου, η Suncor θα χρειαστεί άλλα 70 χρόνια μετά τη διακοπή λειτουργίας των εγκαταστάσεών της για να καθαρίσει το περιβαλλοντικό χάος που έχουν δημιουργήσει πάνω από 60 χρόνια εξόρυξης πετρελαίου.

Για να είναι ξεκάθαρο, η Αλμπέρτα διαθέτει μια νέα προοδευτική πλειοψηφία της κυβέρνησης του NDP, η οποία έχει πραγματοποιήσει μερικές μεγάλες βελτιώσεις στην αντιμετώπιση κοινωνικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων, όπως η σταδιακή κατάργηση του άνθρακα και η απαγόρευση των εκπομπών από την άμμο πίσσας.

Ωστόσο, ακόμη και με αυτή την κυβέρνηση, οι σωρευτικές επιπτώσεις αυτής της ανάπτυξης των ορυκτών καυσίμων μεγεθύνονται και η βιομηχανία συνεχίζει να αποκτά σαρωτικές εγκρίσεις που προκαλούν σοκ με την έλλειψη περιβαλλοντικής αυστηρότητας γι αυτές.

Η ιστορία των αδύναμων προσπαθειών της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα απόβλητα είναι σοκαριστική. Πριν από μερικά χρόνια τέθηκε σε εφαρμογή οδηγία για να υποχρεωθούν οι εταιρείες να μειώσουν τις απορρίψεις αποβλήτων. Δεν συμμορφώθηκε ούτε μία εταιρεία. Αντί να επιβάλλει πρόστιμα στις εταιρείες ή να αρνειθεί τις άδειες, η κυβέρνηση απλά απέρριψε την ...οδηγία.

Αυτή η πρόσφατη έγκριση για την Suncor υπογραμμίζει το εντυπωσιακό και αυξανόμενο σωρευτικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα της άμμου πίσσας της Αλμπέρτα. Η εξόρυξη πετρελαίου από τις άμμους πίσσας παράγει πάνω από 3.600 τόνους εκπομπών CO2 ανά εκτάριο, καταναλώνει γλυκό νερό με ρυθμό που ανταγωνίζεται την καθημερινή χρήση νερού από μερικές μεγάλες καναδικές πόλεις μαζί και έχει καταστρέψει ένα κομμάτι αρκτικού δάσους και βαλτώδους φύσης μεγέθους σαν την πολιτεία της Ν Υόρκης.

Για τους παραπάνω λόγους, η εξόρυξη περτελαίου από πισσούχες άμμους  έχει κατονομαστεί ως το μεγαλύτερο (και πιο καταστρεπτικό) βιομηχανικό έργο στην ανθρώπινη ιστορία.

Δυστυχώς, η σημερινή πλήρης περιβαλλοντική κρίση των λιμνοδεξαμενών τελμάτων αμμώδους πίσσας είναι προϊόν επιδείνωσης  μόνο της τελευταίας δεκαετίας. Στον Καναδά, οι επαρχίες και οι περιφέρειες έχουν δικαιοδοσία για την εξόρυξη πόρων και η εφαρμογή ενός νέου κανονισμού για τις απορρίψεις από την περιφερειακή ρυθμιστική αρχή έχει οδηγήσει σε μια πρόσφατη αναθεώρηση όλων των σχεδίων διαχείρισης των αποβλήτων από πίσσα άμμου.

Το σχέδιο της Suncor είναι το πρώτο που εγκρίθηκε, αντιπροσωπεύει όμως μια τυπική αίτηση. Για το λόγο αυτό, η απόφαση έγκρισης έχει πλέον προκαλέσει ένα προηγούμενο για το τι θα θεωρηθεί αποδεκτό από την ρυθμιστική αρχή στον τομέα αυτό και τι όχι.

Ενώ το ορυχείο της Suncor θα κλείσει το 2033, έχει επιχορηγηθεί μέχρι το 2100 για να δουν πως θα καταφέρουν να καθαρίσουν τα απόβλητά τους και να αποκαταστήσουν το έδαφος. Επιπλέον, θα "επεξεργάζονται" τα απόβλητά τους απορρίπτοντάς τα στον πυθμένα κοιλοτήτων και θα τα καλύπτουν με γλυκό νερό για να σχηματίσουν μια μόνιμη «λίμνη».

Οι μακροπρόθεσμοι οικολογικοί κίνδυνοι που αυτό δημιουργεί εκτείνεται πολύ πέρα ​​από την Αλμπέρτα και πέραν ακόμη και από τον Καναδά. Αρκετές από τις λίμνες αποβλήτων έχουν πλέον δεκαετίες λειτουργίας πίσω τους. Η αποτυχία ενός και μόνο αναχώματος θα μπορούσε να οδηγήσει μολυσμένες υδάτινες οδούς από την περιοχή Athabasca της Αλμπέρτα μέχρι τον Αρκτικό Ωκεανό, γεγονός που θα καθιστούσε ακόμη και την καταστροφή του Exxon Valdez συγκριτικά ήπια.

Επιπλέον, τα κυβερνητικά στοιχεία δείχνουν ότι αυτές οι λίμνες απορρίψεων αποβλήτων έχουν διαρροές και οι ιθαγενείς ηγέτες έχουν επανειλημμένα ζητήσει μελέτες για τις επιπτώσεις στην υγεία τους και σημείωσαν ότι η επέκταση των tar sands παραβιάζει τα δικαιώματα της Συνθήκης τους με το κράτος του Καναδά.

Η δυσοίωνη προοπτική αυτής της κατάστασης εντείνεται από το πολύ αβέβαιο οικονομικό μέλλον για την εξόρυξη άμμου πίσσας. Η προσέγγιση της βιομηχανίας άμμων πίσσας για τη διαχείριση των απορριμμάτων από το 1967 είναι να χρονοτριβεί μπροστά στην υποχρέωση να καθαρίσει το χάος μέχρι να βρεθεί μια μαγική τεχνολογική λύση που θα το κάνει.

Τώρα, 50 χρόνια αργότερα, οι τεχνολογίες καθαρισμού απορριμμάτων που έχουν ανακαλυφθεί δεν εφαρμόζονται, επειδή είναι δαπανηρές και η κυβέρνηση δεν τις απαιτεί.

Εν τω μεταξύ, η αντίδραση παραπέμπεται ακόμη περισσότερο στο μέλλον. Το 2015 ο γενικός επιθεωρητής εκτιμούσε ότι η ευθύνη για τα απόβλητα ξεπερνούσε τα 20 δισ. δολάρια, κάτι που πολλοί λένε ότι ήταν ένας συντηρητικός υπολογισμός. Οι μεταλλευτικές πίσσες είναι ένας από τους πιο ακριβούς τρόπους παραγωγής πετρελαίου μαζούτ παγκοσμίως και με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας να αξιολογεί την κορύφωση της ζήτησης πετρελαίου για τον 21 αιώνα να πλησιάζει, οι βιομηχανίες εξόρυξής τους θα είναι μεταξύ των πρώτων πετρελαϊκών βιομηχανιών που θα αντιμετωπίσουν πτώχευση.

Αν δεν αντιμετωπιστούν τώρα, τα απόβλητα πίσσας θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια μόνιμη τοξική κληρονομιά των πιο απερίσκεπτων μορφών εξόρυξης ορυκτών καυσίμων του 20ού αιώνα.

Ευτυχώς, όμως, εξακολουθεί να υπάρχει χρόνος για ριχθεί φως στο πιο επαίσχυντο περιβαλλοντικό μυστικό του Καναδά και να αναγκάσουμε τους ρυπαίνοντες να πληρώσουν σήμερα, πριν δεν είναι πλέον κοντά μας για να το κάνουν.



*Η Tzeporah Berman είναι καναδή σύμβουλος πολιτικής σχετικά με ζητήματα κλίματος και ενέργειας και βοηθός καθηγήτρια περιβαλλοντικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο York του Καναδά.

πηγή άρθρου: The Guardian 
μετάφραση: Γιώργος Παπασπυρόπουλος









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU