Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Θα μας σώσει η ατομική ευθύνη από την κυβερνητική ανευθυνότητα;


Δέκα καυτά ερωτήματα για την άρση των μέτρων που ζητούν απάντηση

της Βασιλίκας Σαριλάκη

Στις 25 Απριλίου η εφημερίδα The Guardian δημοσίευσε ένα άρθρο το οποίο έλεγε μεταξύ άλλων: «Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί πως είναι απαγορευτικό να εκδίδονται "διαβατήρια ανοσίας" σε άτομα που έχουν αναρρώσει από το Covid-19, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία ότι θα προστατευθούν από μια δεύτερη μόλυνση».

Η ιδέα έκδοση κάποιας μορφής πιστοποιητικών σε άτομα που έχουν αρρωστήσει από τον ιό - με την υπόθεση ότι θα ήταν απρόσβλητα από την επαναμόλυνση - κερδίζει έδαφος σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς οι αρχές ψάχνουν να βρουν τρόπους να διακόψουν την κοινωνική και οικονομικά καταστροφική απομόνωση.

Ωστόσο, σε επιστημονικό ενημερωτικό του σημείωμα, ο ΠΟΥ προειδοποίησε ότι «προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία ότι άτομα που έχουν αναρρώσει από τον Covid-19 κι έχουν αντισώματα προστατεύονται από μια δεύτερη μόλυνση».

Τι συνεπάγεται άμεσα από τις παραπάνω επιστημονικές διαπιστώσεις;

Συνεπάγεται, δυστυχώς, πως η θεωρία της λεγόμενης «ανοσίας της αγέλης» που αποδεδειγμένα κόστισε την ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους εκεί που επιχειρήθηκε π. χ στην Αγγλία κι Αμερική, όχι μόνον αποδεικνύεται λανθασμένη σήμερα αλλά είναι και αντιεπιστημονική καθώς δεν υπάρχει στην πράξη εγγυημένη ανοσία!

Ο κος Μητσοτάκης δήλωσε με πατερναλιστικό ύφος, απευθυνόμενος στον Ελληνικό λαό πως εμπιστεύτηκε τους πολίτες στο lockdown και τώρα ήρθε η ώρα της ατομικής ευθύνης του καθενός. Με λίγα λόγια, απεκδύθηκε εκ προοιμίου της κυβερνητικής ευθύνης για ότι μέλλει γενέσθαι, λες κι η ατομική ευθύνη δεν υπάρχει παράλληλα με την όποια άλλη συλλογική ή κυβερνητική ευθύνη, ή λες και η δική του ατομική ευθύνη των αποφάσεων ή των κυβερνώντων δεν υφίστανται καν!

Κι ο κος Τσιόδρας μίλησε για ανοσοποίηση των νέων λες κι οι νέοι ζουν in vacuum και δεν έρχονται σε επαφή με όλους τους άλλους!

Ωστόσο, σε σχετική ανάρτηση του στο διαδίκτυο ο καθηγητής επιδημιολογίας ο Γκίκας Μαγιορκίνης, αναφέρει:
«1) Δεν γνωρίζουμε το ποσοστό και την διάρκεια της ανοσίας στον Covid-19. Για αυτό και ο ΠΟΥ είπε να μην βασιζόμαστε πολύ στα αντισώματα για διαβατήριο ανοσίας.
2) Η ανοσία για να έχει αποτέλεσμα στην επιδημία πρέπει να φτάσει το 70% ΣΕ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ για τον Covid-19. Δεν μπορείς να ανοσοποιήσεις τους νέους (π.χ. και καλά να κυκλοφορήσει στα σχολεία) και να νομίζεις ότι έχει προστατέψει τους μεγάλους με "τοίχο προστασίας".
3) Στην Ελλάδα έχουμε περίπου 80.000 γεννήσεις και 80.000 θανάτους ανά έτος. Αυτό το ποσοστό μειώνει δυναμικά την ανοσία που έχει επιτευχθεί ανά έτος (γύρω στο 1-2%).
4) Για να επιτύχουμε το θεωρητικό 12% της ανοσίας που έχει το Βέλγιο με παρόμοιο πληθυσμό θα πρέπει να δεχτούμε περίπου 7.000 θανάτους, άρα συνολικά 35.000 θανάτους για το 60% με το οποίο θα αρχίσουμε να βλέπουμε επιβράδυνση της επιδημίας.
5) Για κάθε θάνατο από τους παραπάνω θα χρειαστούμε 2 κρεβάτια στις ΜΕΘ δηλαδή 70.000 κρεβάτια. Αν υποθέσουμε ότι ο καθένας θα πρέπει να μείνει περίπου 20 ημέρες στην εντατική θα χρειαστούμε 1.400.000 ημέρες ΜΕΘ. Με δεδομένο ότι μπορούμε να έχουμε περίπου 500 κρεβάτια σε Covid-19 (που μάλλον δεν μπορούμε) θα χρειαστούν περίπου 7.6 χρόνια με 100% πληρότητα και 13 θανάτους ανά ημέρα από COVID-19 ασταμάτητα..
Για όλους τους παραπάνω λόγους διαφωνώ κάθετα με απόψεις που κυκλοφορούν ότι μπορούμε να στοχεύουμε ή να αναμένουμε ανοσία της αγέλης, ότι και καλά "θέλουμε" να κυκλοφορήσει ο ιός.»

Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν από τις πρόσφατες κυβερνητικές αποφάσεις.

1. Πάνω σε ποιες μελέτες, στατιστικά στοιχεία, γνωμοδοτήσεις επιστημόνων και αριθμό καταγεγραμμένων κρουσμάτων και θυμάτων πάρθηκαν οι αποφάσεις; Έγινε διάλογος με την αντιπολίτευση πριν ληφθούν;

2. Βαδίζει ή όχι η κυβέρνηση σε αχαρτογράφητα νερά αφού δεν έκανε μαζικά τεστ προκειμένου να ξέρουμε ποια είναι η παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα και προς τα πού να βαδίσουμε επομένως;

3. Γιατί δεν έκανε χαρτογράφηση ποιες περιοχές της Ελλάδας έχουν περισσότερα ή καθόλου κρούσματα προκειμένου να διαχειριστεί με διαφορετικό τρόπο τις περιοχές όπως έχει γίνει ήδη στο εξωτερικό;

4. Πόσοι Έλληνες πολίτες ανήκουν πραγματικά στις ευπαθείς ομάδες; Εάν προσθέσουμε στους συνταξιούχους που είναι γύρω στα 3 εκατομμύρια τους καρδιοπαθείς, τους διαβητικούς που αποτελούν το 10% του πληθυσμού, δλδ ένα εκατομμύριο, τους προδιαβητικούς ή εκείνους που δεν γνωρίζουν πως είναι διαβητικοί, τους μη συνταξιούχους, όσους έχουν καρδιοπάθειες, άσθμα, άλλες πνευμονοπάθειες, διάφορα αυτοάνοσα, καρκινοπαθείς, άλλα χρόνια και μη νοσήματα, παιδιά και νέους ανθρώπους με διαβήτη και καρδιοπάθειες μήπως τελικά μιλάμε για την μισή Ελλάδα περίπου και δεν αποτελούν μικρή μειοψηφία όπως αφήνουν να εννοηθεί οι κυβερνώντες; Πως ρισκάρουν την ζωή τόσων εκατομμυρίων συμπολιτών μας ενώ δεν υπάρχει ούτε εμβόλιο ούτε φάρμακο, χωρίς δλδ απολύτως καμμία διασφάλιση πέραν της προτροπής «κόψτε τον λαιμό σας;»

5. Πώς η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε ανοσία της αγέλης που είναι πιθανόν να έχει χιλιάδες νέα κρούσματα που θα χρειαστούν κρεβάτια εντατικής ενώ είναι αδύνατον να υποστηριχθούν από το σύστημα νυν υγείας αφού έχουμε μόνον 500 κλίνες ΜΕΘ;

6. Έχει υπολογίσει η κυβέρνηση πόσα είναι πιθανόν να είναι τα εισαγόμενα κρούσματα από τους τουρίστες και πως θα τα διαχειριστεί; Θα τους διώχνει; Θα τους βάζει 14 μέρες σε καραντίνα που θα πληρώνει το κράτος δλδ εμείς; Είναι αξιόπιστα τα αρνητικά τεστ για ένα συνεχές διάστημα ή είναι αρνητικά για εκείνη την ώρα και μετά μπορεί να βγούν θετικά όπως έχει γίνει ακόμη και με αρρώστους που ανέκαμψαν; Έχει λεφτά η κυβέρνηση να κάνει εκατομμύρια τεστ στους τουρίστες και δεν έχει να κάνει για τους Έλληνες και ειδικά τις ευπαθείς ομάδες;

7. Γιατί η κυβέρνηση δεν περίμενε να δει πρώτα το φορτίο κρουσμάτων από τον εισαγόμενο τουρισμό παρά έσπευσε να ανοίξει σχολεία κι εκκλησίες κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να αποφύγει χωρίς κόστος; Η μήπως άνοιξε τις εκκλησίες για το πολιτικό κόστος; Κι όλα αυτά ενώ η προσδοκία της εμβολιαστικής σωτηρίας ανήκει στο άγνωστο μέλλον; Θυμίζω πως εμβόλιο για το AIDS δεν έχει ανευρεθεί ακόμα μετά από 40 χρόνια! (πρώτο κρούσμα το 1981 στην Αμερική).

8. Γιατί δεν αξιοποιήθηκε σωστά ο χρόνος της καραντίνας ώστε να αυξηθούν κλίνες και προσωπικό και γιατί δεν ακολουθήθηκε το test – trace – isolate που ήταν και η συνταγή που ακολούθησαν Κινέζοι και Νοτιοκορεάτες για να βγουν σιγά-σιγά από την καραντίνα και εκ των υστέρων διακαιώθηκαν και για την χρήση μασκών;

9. Αφού μέχρι τώρα δεν είχαμε πολλά κρούσματα και θανάτους γιατί δεν περιμέναμε λίγο να δούμε τι έγινε αφού χαλάρωσαν τα μέτρα άλλες χώρες; Όπως διαβάζουμε: «Οι πρώτες ενδείξεις επιδείνωσης της επιδημίας του κορονοϊού εμφανίζονται στη Γερμανία, μία εβδομάδα αφού ξεκίνησε τη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων και την ώρα που η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ δηλώνει ανήσυχη για μια βιαστική επιστροφή στην κανονικότητα. Ο ρυθμός αναπαραγωγής της covid-19 (Reproduction Rate) έφτασε ξανά στο 1, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα χθες Δευτέρα το ινστιτούτο Ρόμπερτ Κοχ.» (Capital.gr, 28 Απρ.)

10. Μπορούμε να εμπιστευόμαστε τον μελίρρυτο κ. Τσιόδρα τελικά; Πριν έλεγε όχι στις μάσκες για το κοινό. Τώρα λέει ναι. Στις 3 Μαρτίου δήλωνε: “Τα παιδιά δεν νοσούν σοβαρά, αλλά διασπείρουν πιο εύκολα την επιδημία. Είναι πολύ σημαντικά τα μέτρα αυτά, καθώς στα Δημοτικά σχολεία ιδιαίτερα, δημιουργούνται συνθήκες πολύ εύκολης διασποράς, επειδή τα παιδάκια δεν πειθαρχούν ακόμα στην τήρηση των μέτρων σωστής υγιεινής”

Αντιθέτως στις 24 Απριλίου ανέφερε στην εφημερίδα Μακεδονία:
«Είναι σαφές σε εμένα ότι τα παιδιά κινδυνεύουν λιγότερο. Ο ρόλος τους στη διασπορά και τη μετάδοση της νόσου δεν φαίνεται να είναι πολύ μεγάλος» τονίζοντας πως είναι υπέρμαχος της επαναλειτουργίας των σχολείων. Μήπως τελικά αυτό που τον ενδιαφέρει πάνω απ΄ όλα είναι να καλύπτει τις κυβερνητικές επιλογές σε αντίθεση με το επιστημονικό του προφίλ;

*Η Βασιλίκα Σαριλάκη είναι δημοσιογράφος, MSc Contemporary Media


Ατομική και συλλογική ευθύνη επειδή απλά δεν υπάρχει καμία κυβερνητική ευθύνη!



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Υποστήκαμε την άσκοπη προπαγάνδα ενάντια στη χρήση των μασκών από την κυβέρνηση που -όπως και όλες οι δυτικές κυβερνήσεις- αδυνατεί ακόμη να παραδεχτεί την εγκληματική έλλειψη σχεδιασμού αντιμετώπισης της πανδημίας, και τώρα, θα υποστούμε την προπαγάνδα κατά των μαζικών τεστ και υπέρ του αχρείαστου ανοίγματος σχολείων και εκκλησιών. 
Χτες ήταν Δευτέρα και ο συνωστισμός ήταν υγειονομική βόμβα, σήμερα είναι Τρίτη και είναι θέμα ατομικής ευθύνης...

Δεν τους νοιάζει η κοινωνία και η υγεία του πολίτη, τους νοιάζει η παραμονή στην εξουσία. Και για να παραμείνουν στην εξουσία πρέπει να μας "πουλήσουν" ένα ακόμη success story μιας κανονικότητας που παραβιάζεται μόνο από την έλλειψη ατομικής ευθύνης δλδ από τους ίδιους τους πολίτες. Εξ ου και η φοβερή τους ανάγκη για χειραγώγηση των ΜΜΕ (με τα 20 εκατομμύρια για τους πρόθυμους και τις απειλές για τους απείθαρχους) ώστε να παρουσίαζεται καθημερινά η αποτυχία τους να ανατάξουν το ΕΣΥ ως επιτυχία, η ανοσία αγέλης ως λογική συνέχεια της καραντίνας και η αχρείαστη βιασύνη ακύρωσης των μέτρων ως υπευθυνότητα και ασφαλής επιλογή.

Η ουσία είναι ότι
  • πρώτον η κυβέρνηση θα έπρεπε μπροστά σε μιαν εξελισσόμενη πανδημία -με άγνωστες ακόμη παραμέτρους- να συμπεριφερθεί εθνικά και κοινωνικά με ευθύνη δλδ με θεσμικό συναινετικό τρόπο να συνεργάζεται καθημερινά με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για κάθε σημαντική απόφαση (αφού ούτως ή άλλως, κανείς δεν έχει ψηφιστεί για την διαχείριση έκτακτων συνθηκών πανδημίας)
  • και δεύτερον, να μην επιμείνει να περνά τις δικές της νομοθεσίες αξιοποιώντας την μη δυνατότητα αντίδρασης των άλλων.
Κι όμως η κυβέρνηση κάνει ακριβώς αυτά που δεν έπρεπε να κάνει και ταυτοχρόνως πνίγει την ελεύθερη πληροφόρηση "χρηματίζοντας" τους καναλάρχες για να λογοκρίνουν κάθε άλλη άποψη αλλά και την ίδια την πραγματικότητα.

Συμπέρασμα; 
Όπως οι πολίτες τήρησαν την καραντίνα γνωρίζοντας τις μικρές δυνατότητες ενός ημικατεστραμμένου ΕΣΥ έτσι και τώρα θα επαγρυπνούν γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν έγινε σε στρατηγικό επίπεδο προετοιμασίας στις 40 μέρες της καραντίνας που να δικαιολογεί την άρση των μέτρων. 
Και στο εξής θα είναι καχύποπτοι στα φληναφήματα του Τσιόδρα που φάσκει και αντιφάσκει για να δικαιολογεί καθημερινά τις κυβερνητικές επιλογές. 
Ατομική και συλλογική ευθύνη λοιπόν γιατί απλά δεν υπάρχει καμία κυβερνητική ευθύνη!




Πέμπτη 9 Απριλίου 2020

Δημήτρης Παπαδημούλης: Το μετέωρο βήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης


Άρθρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Δημήτρη Παπαδημούλη για το IndependentNews.gr

Στη δύσκολη περίοδο που διανύει σήμερα η Υφήλιος, το μόνο βέβαιο είναι… η αβεβαιότητα. Η κρίση της πανδημίας που ενέσκηψε, δοκιμάζει την υγεία, τη ζωή και τις αντοχές εκατομμυρίων πολιτών σε όλο τον κόσμο, πολιτών που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει, με την κρίση να δοκιμάζει τόσο τα οικονομικά των χωρών όσο και των διεθνών Οργανισμών στις οποίες εντάσσονται.
Και ενώ οι εμπειρογνώμονες είναι γενικά σε θέση να εκτιμήσουν ποιά θα είναι η οικονομική επιβάρυνση από την πανδημία του κορονοϊού COVID-19, ο ακριβής αντίκτυπος που θα έχει, ποικίλλει ανάλογα με το πλήθος των ανθρώπων που θα πληγούν, από την σοβαρότητα του φαινομένου και την ήδη υπάρχουσα οικονομική κατάσταση των χωρών.
Ο αντίκτυπος της τρέχουσας επιδημίας, μπορεί μεν να μην αποσαφηνιστεί για αρκετό ακόμη χρονικό διάστημα, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, όμως, που αριθμεί 36 χώρες- μέλη, προβλέπει σοβαρή ύφεση και αύξηση της ανεργίας για το 2020, ενδεχομένως μεγαλύτερη και από εκείνη του 2008.
Σε αυτήν την πολύ δύσκολη συγκυρία, Ευρωπαϊκή Ένωση δεν απαντά, προς το παρόν, με ενότητα, αφήνοντας το περιθώριο στον κόσμο να σκεφτεί πως κάποιοι όχι μόνον δεν συγκινούνται από τις εκατόμβες των αθώων θυμάτων αλλά καιροφυλακτούν και σκέφτονται πώς να επωφεληθούν μοιράζοντας νέα μνημόνια. Ευτυχώς υπάρχουν αντιστάσεις. Κι αυτό διότι η δεξιόστροφη κυριαρχία του γερμανικού μοντέλου στην ΕΕ κλυδωνίζεται σήμερα έντονα από τις αντιδράσεις του Νότου που πλέον πλήττεται από τις ατελέσφορες και μονομερείς απόπειρες της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Τα μνημόνια που αποτέλεσαν την προσφιλή μέθοδο αντιμετώπισης των οικονομικών κρίσεων -ασχέτως της αιτίας που την προκάλεσαν-  αμφισβητούνται πλέον από μεγάλο αριθμό  κρατών μελών στις Συνόδους Κορυφής και από την πλειοψηφία των κρατών μελών στο Eurogroup.
Η στασιμότητα της ΕΕ, που προκαλείται ιδιοτελώς από την Γερμανία και τις χώρες σύμμαχους της, δεν μπορεί να είναι πια ανεκτή.
Η αμοιβαιοποίηση του χρέους που είχε προταθεί από την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις κατά την προηγούμενη κρίση (αλλά χάθηκε κάτω από την ισχύ της Μέρκελ), επανέρχεται στο τραπέζι ως η επιθυμητή λύση για την συνοχή της ΕΕ, αλλά και για την οικονομική και πολιτική Ευρωπαϊκή ενοποίηση. Πολλά κράτη μέλη κατανοούν πλέον ότι δεν μπορούν να ωφελούνται οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες από κάθε κρίση και να διευρύνεται διαρκώς το χάσμα Βορρά-Νότου με κάθε ευκαιρία. Αναρωτιούνται επίσης, στην πράξη, ποιο είναι το νόημα και η προοπτική μιας τέτοιας ΕΕ. Ακόμη και οι συμβιβαστικές προτάσεις της Γαλλίας, πλέον δύσκολα λύνουν τα προβλήματα, εφόσον η επιβίωση των χωρών του Νότου απειλείται ουσιαστικά με κάθε πράξη και παράλειψη του Ευρωπαϊκού συμβουλίου.
Για τις δυνάμεις της Αριστεράς και της Προοδευτικής συμμαχίας στο Ευρωκοινοβούλιο, μεταξύ Σοσιαλιστών, Αριστερών και Πρασίνων, δεν υπάρχει άλλη λύση από την επιτάχυνση της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τα Ευρωομόλογα που εδώ και μια δεκαετία απορρίπτονται από την Γερμανία λόγω ιδιοτελών συμφερόντων, σήμερα είναι απαιτητά από 11 χώρες της ευρωζώνης – δηλαδή την πλειοψηφία του Εurogroup. Εξ ου και η δυστοκία λήψης απόφασης στο Eurogroup, λόγω των πεισματικών αντιστάσεων του Ευρωπαϊκού  Βορρά απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο που έχει ήδη κερδίσει ηθικά και πολιτικά την πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών της γηραιάς ηπείρου. Τι μέλλει γενέσθαι;
Η ιστορία γράφεται την στιγμή που συντάσσεται αυτό το κείμενο: Το Εurogroup αναβλήθηκε για τρίτη φορά, οι πιέσεις προς τη Γερμανία είναι ασφυκτικές, όπως και η εμμονή της Γερμανικής και Ολλανδικής ηγεσίας στην λογική «δάνεια από ESM και μετά μνημόνια» των χωρών που θα λάβουν τα δάνεια.
Η χώρα μας, σύμφωνα και με μελέτη του ΟΟΣΑ, σε μια τέτοια περίπτωση θα βρεθεί στην χειρότερη θέση από όλες τις χώρες της ΕΕ, με νέο, ισχυρό κλυδωνισμό της οικονομίας της. Οι λόγοι γι’ αυτό, είναι η μεγάλη εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό και τη ναυτιλία – που με την πανδημία υφίστανται τεράστια ζημιά, το υψηλό δημόσιο χρέος της Ελλάδας και η νεοφιλελεύθερη διαχείριση από τη ΝΔ που αρνείται να αξιοποιήσει έγκαιρα και τολμηρά ένα μέρος από το μαξιλάρι που της κληροδότησε η κυβέρνηση Τσίπρα. Η ελληνική οικονομία ήδη παρουσιάζει κάθετη πτώση στους ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ.
Τα Ευρωομόλογα, έστω και με τη μορφή κορονο-ομολόγων ειδικού σκοπού, αποτελούν μονόδρομο για μας. Η δε αμοιβαιοποίηση του χρέους αποτελεί μια εκ των ων ουκ άνευ λύση για χαμηλότοκο δανεισμό των πληττομένων Ευρωπαϊκών οικονομιών. Τα βήματα προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι πλέον απαραίτητα στην νέα εποχή που ανατέλλει.
Τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά τον κορονοϊό. Οι θέσεις που θα καταθέσουμε στην νέα κανονικότητα, θα καθορίσουν το πλαίσιο της πολιτικής και της Αριστεράς για τις επόμενες δεκαετίες. Γι αυτό και είναι μονόδρομος οι συμμαχίες με τις προοδευτικές δυνάμεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο.
Κι επειδή οι συμμαχίες δεν μπορεί να γίνουν εν κενώ, αλλά βάσει προτάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκπονήσει σαφείς προτάσεις τόσο για το εσωτερικό της χώρας όσο και συνολικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αναπτύσει πρωτοβουλίες διαλόγου  με τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις επί των προτάσεων αυτών.
Επίσης ήρθε η ώρα για την Σοσιαλδημοκρατία και τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές να τοποθετηθούν: Ως πότε θα μπορούν να συνεργάζονται με τους νεοφιλελεύθερους που διαθέτουν χωριστική λογική, ενώ την ίδια στιγμή προβαίνουν σε προοδευτικές διακηρύξεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο;
Οι ώρες είναι κρίσιμες καθώς αυτήν την στιγμή δημιουργείται μια ευρεία ανακατάταξη πολιτικών κατευθύνσεων κι εξουσιών τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στις ΗΠΑ. Εκτός από την απειλή του Εθνικισμού έχουμε και την ανάδυση ενός νέου προστατευτισμού στην εθνική παραγωγή, όπως αποπειράται να κάνει ο Τραμπ στις ΗΠΑ, απέναντι στην διαφαινόμενη κινεζική κυριαρχία στην παραγωγή και τις εξαγωγές, που συνοδεύονται από παράλληλες δηλώσεις πως ενδέχεται να διακόψει τη χρηματοδότηση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Είναι επίσης γεγονός πως η υγειονομική κρίση που προέκυψε παγκόσμια από την μετάδοση του κορονοϊού και την πανδημία που ξέσπασε, δοκιμάζει σοβαρά και την παγκοσμιοποίηση.
Μέχρι τώρα, ο νεοφιλελευθερισμός προωθούσε την εισβολή της «αγοράς» σε κάθε σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, αποδιοργανώνοντάς το  -ειδικά τα δημόσια συστήματα υγείας- και προκαλώντας την κατάρρευσή του. Προωθούσε επίσης την κατάργηση της μαζικής κοινωνικής υγειονομικής κάλυψης και την άνευ όρων κυριαρχία των ιδιωτικών μονάδων υγείας και των προτεραιοτήτων των φαρμακευτικών εταιριών-κολοσσών που καθορίζουν και τις τιμές των φαρμάκων.
Σήμερα, το σκηνικό αυτό έχει καταρρεύσει σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και ειδικότερα στην ΕΕ και τη χώρα μας. Παντού, η σωτηρία αναζητείται στα Εθνικά Συστήματα Υγείας και όπου αυτά δεν υφίστανται, στην επίταξη ιδιωτικών μονάδων, που τίθενται υπό δημόσιο έλεγχο.
Στη χώρα μας οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούσαν απολύσεις και ιδιωτικοποίηση της υγείας αντιμετωπίζοντάς την ως καθαρό εμπόριο, τώρα χειροκροτούν τις ηρωικές προσπάθειες των γιατρών και νοσηλευτών του δημοσίου να βγάλουν τη χώρα από τον κίνδυνο.
Η παγκοσμιοποίηση για πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια θεμελιακή παγκόσμια  αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού και της «κυριαρχίας της αγοράς» στα δημόσια αγαθά, όπως η Υγεία.
Η δε πανδημία, δίνει την αφορμή να επεκταθεί η αμφισβήτηση και σε πολλά άλλα θέματα.  Όπως για παράδειγμα να εξεταστεί σοβαρά η πιθανότητα η έξαρση αυτή των επιδημιών να είναι αποτέλεσμα της αποδυνάμωσης του ανοσοποιητικού συστήματος του πλανήτη λόγω των συστηματικών καταστροφών των οικοτόπων και της κλιματικής αλλαγής.
Την επόμενη ημέρα μετά την επιδημία του COVID-19, τίποτα δεν θα είναι όπως το ξέραμε. Μπορεί όμως αυτή η εμπειρία, να μας δώσει το απαραίτητο μάθημα σοφίας ώστε να εκτιμήσουμε περισσότερο ό,τι δίνει νόημα στις ζωές μας και να προωθήσουμε μια νέα ποιότητα διαβίωσης που θα εκτιμά την συνεργασία των ανθρώπων και την κοινή μας μοίρα.

*Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επικεφαλής της Ευρωομάδας ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
πηγή independentnews.gr/