Οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν προγράμματα κατασκευής χιμαιρικών ιών στη Wuhan

από τους independent researchers

Στην ανάρτηση αυτή θα εξετάσουμε πως το κράτος των ΗΠΑ χρηματοδοτούσε συστηματικά ερευνητικά προγράμματα εργαστηριακής κατασκευής χιμαιρικών ιών σε διάφορα ερευνητικά κέντρα στην Κίνα, κυρίως στο Ινστιτούτο Ιολογίας της πόλης Wuhan. Αυτό γινόταν μέσω της εταιρείας EcoHealth Alliance του Peter Daszak. Tο μεγαλύτερο μέρος των χρηματοδοτήσεων δόθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Μεταδοτικών Νοσημάτων των ΗΠΑ (National Institute of Allergy and Infectious Diseases, NIAID), στο οποίο επικεφαλής είναι ο Anthony Fauci.

Ο Peter Daszak είναι ένας από τους ανθρώπους που εμπλέκονται στον σκληρό πυρήνα της έρευνας πάνω στην κατασκευή χιμαιρικών ιών εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Παράλληλα, είναι κεντρικό πρόσωπο στη διαπλοκή μεταξύ επιστημονικού κατεστημένου και πολυεθνικού κεφαλαίου στον τομέα της ιατρικής και βιοτεχνολογίας, και ένας από τους πρωτεργάτες της κατασκευής και διάδοσης του αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2: Επίσης, όπως αναλύσαμε σε άλλη μας ανάρτηση, είναι ο άνθρωπος που «έστησε» την (καθόλου αθώα) επιστολή «αλληλεγγύης» στους Κινέζους επιστήμονες, η οποία δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα “The Lancet” στις 19 Φεβρουαρίου 2020.

Δεν έχει κάνει ποτέ μία δική του έρευνα, ούτε έχει δικά του εργαστήρια. Λειτουργεί ως μεσάζοντας μεταξύ κάποιων κρατικών οργανισμών των ΗΠΑ (κυρίως του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Μεταδοτικών Νοσημάτων, του Anthony Fauci) και ερευνητικών κέντρων στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες (κυρίως στην Κίνα). Ως τέτοιος έχει «συνεργαστεί» με τρία πανεπιστήμια των ΗΠΑ και δύο της Μεγάλης Βρετανίας, με πολλούς πολυεθνικούς οργανισμούς (μεταξύ των οποίων το Ίδρυμα Rockefeller) και εταιρείες (μεταξύ των οποίων το Google), με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), και φυσικά με το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan. Επίσης, έχει πολύ καλές και μακροχρόνιες σχέσεις αμοιβαίας υποστήριξης με πολλά μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, κυρίως αμερικανικά και βρετανικά.

Είναι πρόεδρος της εταιρείας EcoHealth Alliance, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως “μη κερδοσκοπική”, αλλά όπως δείχνουν τα στοιχεία που αναλύουμε σε άλλη ανάρτηση μας, μόνο μη κερδοσκοπική δεν είναι. Η EcoHealth Alliance δεν προβάλλει στην ιστοσελίδα της τις στενότατες σχέσεις που έχει με την Κίνα και ειδικά με ερευνητικά κέντρα της Wuhan. Αντίθετα, το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan στην ιστοσελίδα του αναφέρει την EcoHealth Alliance ως έναν από τους οχτώ συνεργάτες του παγκοσμίως και ως τον μοναδικό της συνεργάτη του από τις ΗΠΑ. Μέχρι τις 21 Μαρτίου 2021 η λίστα των συνεργατών του Ινστιτούτου είχε έξι φορείς από τις ΗΠΑ: τα Πανεπιστήμια του Harvard, της Alabama και του North Texas, την EcoHealth Alliance, το Υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ (The National Institutes of Health, NIH) και την National Wildlife Federation. Στις 22 Μαρτίου 2021 στη λίστα είχαν μείνει το Πανεπιστήμιο της Alabama και η EcoHealth Alliance. Στις 23 Μαρτίου 2021 είχε μείνει μόνο η EcoHealth Alliance!

Στην ιστοσελίδα της EcoΗealth Alliance αναφέρεται ότι η οργάνωση-εταιρεία χρηματοδοτείται από κρατικούς φορείς των ΗΠΑ, όπως το Υπουργείο Υγείας (National Institutes of Health, NIH), το κρατικό ίδρυμα National Science Foundation, η Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Πανίδας (US Fish and Wildlife Service), ο Οργανισμός των ΗΠΑ για την Διεθνή Ανάπτυξη (US Agency for International Development, USAID) και το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ (Department of Defense).

Από τη λίστα αυτή απουσιάζουν κάποιοι κρατικοί φορείς, όπως το Πεντάγωνο και το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (State Department), οι οποίοι είναι βασικότατοι χρηματοδότες της EcoHealth

Εννέα σημεία για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης - χωρίς να πέσετε σε απόγνωση

Ένας οδηγός για δημιουργικούς ακτιβιστές της κλιματικής αλλαγής:

από το itsnicethat.com 10 Ιουλίου 2019

Το Adapt είναι ένα κλιματικό κλαμπ που διοικείται από τους Josie Tucker και Richard Ashton, ένα δίδυμο που δεσμεύεται να χρησιμοποιεί το σχέδιο και τα αστεία για να ενθαρρύνει την περιβαλλοντική αλλαγή με προσιτό και συλλογικό τρόπο.

Για αυτό το κείμενο, ζητήσαμε από το δίδυμο να συντάξει ένα πρόγραμμα εννέα βημάτων που εξετάζει πώς (σκόπιμα κακά) αστεία και (καλός) σχεδιασμός μπορούν να μας βοηθήσουν να ενθαρρύνουμε μια πιο ενεργή συμμετοχή στην εξεύρεση λύσεων σε ένα πρόβλημα που επηρεάζει τον καθένα μας. «Είναι», λέει το Adapt, «ο οδηγός που θα θέλαμε να μας είχε δώσει κάποιος πριν από περίπου 18 μήνες».

1. Απελπισία

Γνωρίζετε αυτό το συναίσθημα όπου η κλίμακα της κλιματικής κρίσης σας χαστουκίζει καταιγιστικά στο πρόσωπο και ξυπνάτε κάθε μέρα θέλοντας να θάψετε τον εαυτό σας κάτω από το πάπλωμά σας και να βυθιστείτε αργά περιμένοντας τον κόσμο να τελειώσει και θα είστε μόνοι σας, ένα κουτάβι και μερικές εκατοντάδες μπουκάλια κρασί και κυριολεκτικά τίποτα δεν θα έχει νόημα και θα αρχίζεις να αναρωτιέσαι γιατί στο διάολο ασχολείσαι ακόμη και με αυτήν την ελεύθερη δουλειά και γιατί τα πάντα υπάρχουν ούτως ή άλλως;

Ναι. Αξιοποίησε την απελπισία φίλε μου, γιατί είναι αυτό που τελικά σε κάνει να θυμώνεις. Να είσαι πραγματικά θυμωμένος. Το είδος του θυμού που σας κάνει να αρχίσετε να κάνετε πράγματα.




2. Μιλήστε με όλους μέχρι να σας βαρεθούν!

Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι η κλιματική αλλαγή ΔΕΝ είναι αποδεκτή συνομιλία για δείπνο, αλλά συνεχίστε! Ίσως χρειαστεί να αντιμετωπίσετε το να σας αποκαλούν «ηλίθιο χορτοφάγο χίπη» περισσότερες φορές από ό, τι θα θέλατε ιδανικά, αλλά θα αξίζει τον κόπο όταν πολλά μέλη της οικογένειας γυρίσουν και δηλώσουν ότι έχουν στραφεί σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο σπίτι, κι όλο αυτό επειδή τους το ζήτησες. Τώρα ποιος χαίρεται που περάσατε εκείνη την καλοκαιρινή οικογενειακή συνάντηση «με το να μοιράζεστε όλες τις καταπληκτικές σας γνώσεις για τη χρήση ορυκτών καυσίμων;»

Η συνέχιση αυτής της τακτικής συζήτησης θα σας δώσει μια ιδέα για το τι κάνουν και δεν θέλουν να ακούσουν οι άνθρωποι, και αυτό είναι καλό. Πείτε τους όλα αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.

Τι μπορεί να μας διδάξει ένας σοβιετικός ιδεολόγος για την κλιματική κρίση;

Η ιδέα του Νικολάι Μπουχάριν για την «ισορροπία» - μια ισορροπία μεταξύ κοινωνίας, τεχνολογίας και φύσης - μας βοηθάει να επαναπροσδιορίσουμε την ιστορική μας σχέση με τη φύση.

του Αλέξανδρου Χέρμπερτ

Παρεμβαίνοντας στην καταστροφική εξέλιξη της κλιματικής μας κρίσης, ο Έλον Μασκ προσέφερε πρόσφατα ένα χρηματικό έπαθλο 100 εκατομμυρίων δολαρίων για όποιον μπορεί να επινοήσει τεχνολογία δέσμευσης άνθρακα σε πλανητική κλίμακα. Μιμούμενος παρουσιαστή τηλεοπτικών παιχνιδιών, ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας ανακοίνωσε ότι «αυτός ο τετραετής παγκόσμιος διαγωνισμός καλεί καινοτόμα άτομα και ομάδες από οπουδήποτε στον πλανήτη να δημιουργήσουν και να επιδείξουν λύσεις που μπορούν να απομακρύνουν το διοξείδιο του άνθρακα απευθείας από την ατμόσφαιρα ή τους ωκεανούς, και να το απομονώσουν διαρκώς και βιώσιμα». Πρόσθεσε ότι «στα μαθηματικά για το κλίμα γίνεται ξεκάθαρο ότι θα χρειαστούμε αφαίρεση άνθρακα σε κλίμακα γιγατόνων τις επόμενες δεκαετίες για να αποφύγουμε τις χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής».

Η ανάγκη για δέσμευση άνθρακα είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά η προσφορά του Μασκ υποθέτει ότι οι τεχνολογικές διορθώσεις και μόνο μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι ότι η αποφυγή της κλιματικής καταστροφής απαιτεί από τις οποιεσδήποτε τεχνολογικές λύσεις να συνοδεύουν μια πλήρους κλίμακας πολιτιστική και κοινωνική επανάσταση στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη σχέση μας με τον φυσικό κόσμο. Χωρίς μετασχηματισμό των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων, τα πλανητικά όρια θα μας προλαβαίνουν πάντα.

Βασικά, η εξάρτηση του δισεκατομμυριούχου από το κίνητρο του κέρδους δημιουργεί μια αντίφαση με τις προσπάθειες αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης στον καπιταλισμό. Στην αποκλειστική της εξάρτησή από μια τεχνολογική λύση, η κυρίαρχη τάξη σε αυτή την περίπτωση προωθεί την πιο χυδαία μορφή τεχνολογικού ντετερμινισμού ή την πεποίθηση ότι η τεχνολογία καθορίζει την ανάπτυξη μιας κοινωνίας και του πολιτισμού της και ως εκ τούτου είναι το κλειδί για την απελευθέρωσή της.

Αυτή η στροφή προς τον ανοιχτό τεχνολογικό ντετερμινισμό μέσα στον καπιταλισμό είναι αρκετά παράδοξη όταν λάβουμε υπόψη τις επιθέσεις που οι δυτικοί κριτικοί έκαναν στη σοσιαλιστική θεωρία κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά τον ψυχρό Πόλεμο. Τότε, οι πολεμιστές του ψυχρού Πολέμου, ιδιαίτερα στις κοινωνικές επιστήμες, συμμετείχαν σε μια παρατεταμένη συζήτηση για τον «τεχνολογικό ντετερμινισμό» της μαρξιστικής, και συνεπώς της σοβιετικής σκέψης. Αντλώντας εκτός πλαισίου αποσπάσματα από τον Μαρξ και άλλους κομμουνιστές , υποστήριξαν ότι η σοσιαλιστική θεωρία θεωρεί τον φυσικό κόσμο και τους πόρους του ως τίποτα περισσότερο από τη βάση πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί μια τεχνολογικά προηγμένη σοσιαλιστική ουτοπία.

Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν αυτή την αναγωγική άποψη για τον σοσιαλισμό για να υποδείξουν ότι οι ελεύθερες αγορές - όχι οι κεντρικά προγραμματισμένες οικονομίες - ήταν οι πιο κατάλληλες για την αντιμετώπιση κοινωνικών, οικονομικών και πολιτιστικών προβλημάτων, επειδή ο ανταγωνισμός θα μπορούσε να δώσει κίνητρα για λύσεις σε δυνητικά επιζήμιες κοινωνικές και οικονομικές πιέσεις, όπως φυσικές καταστροφές και οικονομική κατάρρευση. 

Αυτή η άποψη περί μαρξιστικού τεχνολογικού ντετερμινισμού ενισχύθηκε μέσα σε αυτό που είναι γνωστό σαν η «ολοκληρωτική» ιστοριογραφία της ΕΣΣΔ. Η βασική ιδέα της ολοκληρωτικής σχολής είναι ότι η ΕΣΣΔ ήταν ένα κομματικό κράτος που προωθούσε την ιδεολογική ομοιογένεια και ότι λόγω της μαρξιστικής προσήλωσής της, θεωρούσε την τεχνολογία ως πανάκεια στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά της προβλήματα. Αμέτρητες μονογραφίες περιέγραψαν την καταστροφή της φύσης (Αράλη), την πυρηνική καταστροφή (Τσερνομπίλ) και την κακή γενετική (λυσενκοϊσμός) ως αναπόφευκτα μέσα σε ένα αυτοαποκαλούμενο μαρξιστικό κράτος, όπου η δύναμη λήψης αποφάσεων βρισκόταν αποκλειστικά στο κομματικό όργανο, το οποίο νομιμοποιήθηκε μονοπωλώντας τις ερμηνείες του μαρξιστικού δόγματος.

Δυτικοί εμπειρογνώμονες για την Σοβιετική Ένωση μελέτησαν σημαντικά τεχνολογικά επιτεύγματα όπως το υδροηλεκτρικό φράγμα Dneprostoi, το Magnitagorsk, τα διαστημικά ταξίδια και τις καταστροφές όπως την εκστρατεία Virgin Lands υπό τον Χρουστσόφ, για να υποστηρίξουν ότι η ΕΣΣΔ πίστευε ότι θα μπορούσε να προωθήσει τη σοσιαλιστική ιδεολογία και ταυτότητα μέσω τεχνολογικών έργων «σοσιαλιστικής κατασκευής» .. " Διάσημοι ιστορικοί της επιστήμης όπως ο Alexander Vucinich και ο Loren Grahm υποστήριξαν ότι η ΕΣΣΔ προωθούσε αποκλειστικά μια αυστηρά ωφελιμιστική άποψη της φυσικής επιστήμης και της τεχνολογίας - που έδινε έμφαση στην εφαρμοσμένη ή πρακτική επιστήμη έναντι της «καθαρής» επιστήμης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ «ΜΥΩΠΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Τριάντα χρόνια μετά το τέλος του ψυχρού Πολέμου, ωστόσο, υπάρχει ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τα σχέδια του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Η νέα γεωλογική εποχή στην οποία ζούμε - η Ανθρωπόκαινος - οδηγεί ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να διερευνήσουν εναλλακτικές σχέσεις μεταξύ