tag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post5781725010690125345..comments2023-12-04T12:25:50.680+02:00Comments on η αριστερή στρουθοκάμηλος: ΣΥΜΒΟΛΗ ΘΑΝΑΣΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ και ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΗΛΙΟΥ στο ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ (1)giorgos papaspiropoulos γιώργος παπασπυρόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/03694816040577205038noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-54326175913819504052012-03-30T18:17:20.475+03:002012-03-30T18:17:20.475+03:00Έτσι η ελληνική "ευρωπαϊστική"/κοσμοπολι...<b><i>Έτσι η ελληνική "ευρωπαϊστική"/κοσμοπολιτική πολιτικοοικονομική ελίτ, με την βλακώδη και οικονομικά παιδαριώδη στρατηγική της επιλογή να εντάξει την Ελλάδα στην θεσμικά χαοτική ευρωζώνη, οδήγησε την χώρα και τον πληθυσμό της στον όλεθρο. Σε αυτήν καταστροφική πορεία, που ξεκίνησε, ουσιαστικά, το 1996, με την επικράτηση του κομφουζιονιστικού "εκσυγχρονισμού" του Κώστα Σημίτη και της παρέας του, η συμβολή της ελληνικής "ανανεωτικής" αριστεράς υπήρξε καθοριστική και οι δικές της ευθύνες βαρύτατες. Τόσο βαριές που είναι ασήκωτες.</i></b><br /><br />Αλλά πέρα από τον επιμερισμό των ευθυνών, αυτό που έχει σημασία, δεν είναι μόνον η έκφραση της λύπης αυτών που έσφαλλαν, ούτε το να ζητήσουν συγγνώμη από τον ελληνικό πληθυσμό, για το ανείπωτο κακό και την ανήκεστο βλάβη, που του προξένησαν. Όχι ότι και αυτά δεν έχουν την σημασία τους. Προφανώς, την έχουν. Αυτό που είναι σημαντικότερο όλων είναι η αναγνώριση των λαθών και η επανόρθωσή τους.<br /><br /><b><i>Δυστυχώς, όμως και η ανόητη ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ (το ψευδοευρωπαϊκό τμήμα της) και η ελληνικη "ανανεωτική" αριστερά βρίσκονται πολύ μακριά, από μια τέτοια διαδικασία αναγνώρισης των ανείπωτα καταστροφικών τους σφαλμάτων και συνεχίζουν να επιμένουν στις καταστροφικά λαθεμένες επιλογές τους και στον ιδεολογηματικό τους λόγο, ο οποίος καταντά παραληρηματικός, ακριβώς, επειδή επιδιώκει να προσαρμόσει την πραγματικότητα στο ανορθολογικό περιεχόμενο του σώματος των ιδεοληψιών, που συγκροτούν αυτόν τον ιδεολογηματικό λόγο και όχι να επαναννοηματοδοτήσει τον ιδεολογικό της λόγο από τα διδάγματα της ιστορικής εμπειρίας, της οποίας και των οποίων την ύπαρξη εξακολουθεί να επιμένει πεισμάτικά να αρνείται.</i></b> <br /><br />Όπως ακριβώς πράττουν και οι καλοί φίλοι του παραπάνω άρθρου...TassosAnastassopouloshttps://www.blogger.com/profile/06042523469444218603noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-70215302043183124602012-03-30T18:15:45.648+03:002012-03-30T18:15:45.648+03:00Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο των Krugman-Obstfeld...Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο των Krugman-Obstfeld, «Διεθνής Οικονομική», στο κεφάλαιο 20: «οι άριστες νομισματικές περιοχές, και η ευρωπαϊκή εμπειρία», καταλαβαίνει το που πάει το πράγμα. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε το 2000, όταν ακόμα η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ βρισκόταν στο ζενίθ του ιδεολογηματικού/ιδεοληπτικού "ευρωπαϊσμού" της, τον οποίο συνέδεε άρρηκτα με την ευρωζώνη. Το ίδιο έπραττε και η ελληνική "ανανεωτική" αριστερά, μέσα από την δική της εκδοχή ενός, επίσης, ιδεολογηματικού και ομοίως ιδεοληπτικού "ευρωπαϊσμού".<br /><br />Το θλιβερά αστείο είναι ότι οι επιστήμονες, σαν τον Κρούγκμαν, μπόρεσαν ενωρίς να αντιληφθούν και να περιγράψουν που πάει το πράγμα, με την υπό κατασκευή - τότε - ευρωζώνη. Και το περιέγραψαν πολύ καλά. Και μάλιστα, τώρα, μπορούν να δουν κριτικά τόσο το ευρώ, όσο και τα οφέλη και τα κόστη, που έχει η συμμετοχή μιας χώρας στην ευρωζώνη, ενώ μεγάλο τμήμα της ελληνικής "ανανεωτικής" αριστεράς αρνείται την στοιχειώδη συζήτηση, δείγμα της "ευρωπαϊστικής" ιδεοληπτικής της τύφλωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Krugman, μαζύ με την ανάγκη παραγραφής του μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού δημόσιου χρέους (ουσιαστικά του συνόλου αυτού του δημόσιου χρέους, προσθέτω εγώ), βάζει και το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ. Η ελληνική "ανανεωτική" αριστερά, παραμένοντας βυθισμένη μέσα στην ιδεοληψία της, αρνείται και να συζητήσει, έστω και ως ενδεχόμενο, την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη!<br /><br />Ας δούμε και ορισμένα άλλα σημεία της σχέσης Ελλάδας - ευρωπαϊκού Νότου (και όχι μόνον) - ευρωζώνης.<br /><br />Ένας σημαντικός παράγοντας που δημιουργεί οικονομικές διαταραχές σε μια χώρα, σε σχέση με την ευρωζώνη, έχει να κάνει με την ανομοιογένεια των οικονομικών δομών. Όμως στην Ε.Ε., έχουμε από την μια την Βόρεια Ευρώπη με μεγαλύτερα αποθέματα κεφαλαίου και εξειδικευμένης εργασίας και από την άλλη την Νότια Ευρώπη (Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ιταλία) με προϊόντα εντάσεως εργασίας. Ο Κrugman έθεσε το ερώτημα, ήδη , από το 2000, αν η ολοκλήρωση θα αυξήσει, ή θα εκμηδενίσει αυτές τις διαφορές. Πρέπει να πω, φυσικά, ότι η πραγματικότητα, έδωσε την απάντηση με την δημιουργία ενός καταμερισμού της εργασίας, κατά πολύ δυσμενέστερου για τον Νότο και ιδιαίτερα την Ελλάδα.<br /><br />Ακόμα, πρέπει να επισημάνω ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το συμπληρωματικό Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης που αυστηροποίησε τους δημοσιονομικούς κανόνες, δημιουργούν επιζήμιες απώλειες της εθνικής δημοσιονομικής αυτονομίας, δεδομένης μιας απουσίας της εθνικής νομισματικής πολιτικής, ιδιαίτερα σε συνθήκες ύφεσης. Μάλιστα μπορεί να απαιτηθεί αυστηρή δημοσιονομική αναδιάρθρωση σε περίοδο ύφεσης, όταν δηλαδή οι συσταλτικές επιδράσεις είναι ιδιαίτερα σημαντικές. <br /><br />Πως μπορεί, όμως, τώρα σε μια χώρα να αποκατασταθεί η ισορροπία; Μόνο μέσα από μια περίοδο επίπονης ύφεσης, στην διάρκεια της οποίας οι τιμές των αγαθών και των μισθών θα μειωθούν σημαντικά. Η ένταση μάλιστα της ύφεσης, είναι αντίστροφη με τον βαθμό οικονομικής ενσωμάτωσης αυτής της χώρας στην ευρωζώνη. Όσο πιο μικρή είναι η ενσωμάτωση της χώρας, τόσο πιο μεγάλη θα είναι η ύφεση. <b>Το ευρώ λοιπόν θα δοκιμαστεί, ήταν το συμπέρασμα του Κρούγκμαν, όταν μια χώρα εισέλθει, σε μια μεγάλη περιπέτεια.</b><br /><br /><b><i>Η περιπέτεια, την οποία πρόβλεψε o Paul Krugman, με όπλο του την αυστηρή επιστημονική ανάλυση, προέκυψε, με την διεθνή ύφεση του 2008 και την αντανάκλασή της στην Ελλάδα, με την οπερεττική διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, την δογματική αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης από τον Ζαν-Κλωντ Τρισέ και την στενοκέφαλη εθνικιστική πολιτική του συντηρητικού κυβερνητικού συνασπισμού.</i></b>TassosAnastassopouloshttps://www.blogger.com/profile/06042523469444218603noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-26700296403924196192012-03-30T17:20:07.642+03:002012-03-30T17:20:07.642+03:00Δυστυχώς, όμως, η Ελλάδα, είναι και ήταν από το 20...Δυστυχώς, όμως, η Ελλάδα, είναι και ήταν από το 2002 σαφές ότι δεν έχει σημαντικό βαθμό οικονομικής ενσωμάτωσης στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να υφίσταται μια ποικιλότροπη ζημία. Παρομοίως, απαραίτητη προϋπόθεση για την συγκρότηση της ευρωζώνης, ως μιας λειτουργικής νομισματικής ζώνης, είναι η ύπαρξη κοινών οικονομικών κύκλων, όσον αφορά τις χώρες που την απαρτίζουν. Όμως στην ευρωζώνη οι οικονομικοί κύκλοι των χωρών του Νότου, είναι αντίθετοι με τους οικονομικούς κύκλους της Γερμανίας και των πλεονασματικών χωρών και με δεδομένη την κυριαρχία των χωρών αυτών και την συγκρότηση του ευρώ, ως σκληρού νομίσματος, με βάση το γερμανικό μάρκο και με μια κατασκευή ιδιόμορφα και εξοργιστικά "γερμανική" (είναι αρκετά υποτιμημένο για το "γερμανικό" ευρώ" και ιλιγγιωδώς ανατιμημένο, για τα αντίστοιχα "ευρώ" των οικονομιών λοιπών χωρών - με εξαίρεση, ίσως, την Ολλανδία και την Φιλλανδία -). Αυτό το ευρώ απαγορεύεται να υποτιμηθεί, προκειμένου να αποφεύγεται η ανακύκλωση των πλεονασμάτων εντός ευρωζώνης και να μην γίνεται οποιαδήποτε αξιόλογη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, οδηγεί την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο να ασκεί μια επιζήμια πολιτική, για τις ανάγκες των οικονομιών του Νότου και όχι μόνον, αφού και η ίδια η Γαλλία υφίσταται μια διαρκή υποβάθμιση. <br /><br /><b><i>Η Ελλάδα λοιπόν, μια χώρα με "βαριά βιομηχανία" τον τουρισμό και στην οποία μεγάλο μέρος από τις εξαγωγές της κατευθύνονται εκτός ευρωζώνης, με μεγαλύτερα, από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, μεγέθη πληθωρισμού, υφιστάμενη ένα εξοντωτικό ντάμπινγκ του μισθολογικού κόστους στο ενδοευρωζωνικό της εμπόριο από τις πλεονασματικές χώρες και έχοντας έναν ανάποδο οικονομικό κύκλο από αυτές, είχε και έχει, τελικά, έναν μικρό βαθμό οικονομικής ενσωμάτωσης στην ευρωζώνη και ως εκ τούτου, δεν είχε κανένα λόγο για να εισέλθει στην ευρωζώνη. Το αντίθετο, μάλιστα. Όφειλε, η πολιτικοοικονομική ελίτ ης χώρας, εάν δεν είχε τις ακραίες ιδεοληψίες που έχει να αποφύγει και να αρνηθεί την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη.<br /><br />Και φυσικά, τώρα, πρέπει να βρει τρόπο να βγάλει την χώρα από την ευρωζώνη και να επιστρέψει στο τοπικό της νόμισμα, όσο το ευρώ παραμένει να έχει την δομή που έχει και όσο ο γερμανικός επαρχιωτικός εθνικισμός και τα κοντόθωρα συμφέροντα της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ καταφέρνουν να επιβάλουν αυτή την πολιτική, που επιδιώκει να παραμείνει η ευρωζώνη, ως έχει. Δηλαδή, να εξακολουθήσει να υφίσταται, ως νομισματική ένωση και να μην μετεξελιχθεί σε ένα ομοσπονδιακό κράτος, εντός του οποίου, πρωτίστως, θα γίνεται η ανακύκλωση των παραγόμενων πλεονασμάτων.</i></b><br /><br />Και να σκεφθεί κανείς ότι τέτοια ερωτήματα δεν τίθενται μόνον για τις νομισματικές ζώνες - οι οποίες όλες τους απέτυχαν - αλλά και για τα ομοσπονδιακά κράτη. Π.χ. ένα τέτοιο ερώτημα έχει θέσει ο Κρούγκμαν και για την Καλιφόρνια των Η.Π.Α., όταν η Πολιτεία αυτή πέρασε μια οξύτατη κρίση , ως προς το εάν την συμφέρει να αποκτήσει δικό της νόμισμα, ώστε να το υποτιμήσει και να τραβήξει την παγκόσμια ζήτηση από άλλες χώρες, προς τα προϊόντα της και να αντιμετωπίσει την ύφεση και την ανεργία. Ο Κρούγκμαν απάντησε αρνητικά, επειδή ναι μεν η υψηλή ανεργία της Καλιφόρνια είναι ένα κλασσικό παράδειγμα απώλειας της οικονομικής αποτελεσματικότητας, αλλά έτσι, η πολιτεία θα έχανε και τα οφέλη που απορρέουν από το ομοσπονδιακό προϋπολογισμό των ΗΠΑ και την ανακύκλωση των πλεονασμάτων, εντός της βορειοαμερικανικής ομοσπονδίας. <br /><br />Και ως προς αυτό το ζήτημα η ευρωζώνη και το ευρώ έχουν αρνητική αξιολόγηση, επειδή δεν έχουν μια ανάλογη ομοσπονδιακή δημοσιονομική δομή (ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός των Η.Π.Α. φθάνει κοντά στο 40% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ ο προϋπολογισμός της Ε.Ε. φθάνει στο ... 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε.!!!) και δεν μπορούν, ούτε θέλουν να μεταβιβάζουν, αυτόματα, πόρους, είτε με την μορφή κοινωνικών παροχών, είτε μέσω άλλων μεταβιβαστικών πληρωμών, από τις πλουσιότερες περιφέρειες προς τις φτωχότερες. Αν λοιπόν στη θέση της Καλιφόρνια βάλουμε την Ελλάδα, το συμπέρασμα είναι προφανές.TassosAnastassopouloshttps://www.blogger.com/profile/06042523469444218603noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-41839036321931235492012-03-30T16:53:11.550+03:002012-03-30T16:53:11.550+03:00Δυστυχώς, όμως, η Ελλάδα, είναι (και ήταν από το 2...<b><i>Δυστυχώς, όμως, η Ελλάδα, είναι (και ήταν από το 2002) σαφές ότι δεν έχει σημαντικό βαθμό οικονομικής ενσωμάτωσης στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να υφίσταται μια ποικιλότροπη ζημία. Παρομοίως, απαραίτητη προϋπόθεση για την συγκρότηση της ευρωζώνης, ως μιας λειτουργικής νομισματικής ζώνης, είναι η ύπαρξη κοινών οικονομικών κύκλων, όσον αφορά τις χώρες που την απαρτίζουν. Όμως στην ευρωζώνη οι οικονομικοί κύκλοι των χωρών του Νότου, είναι αντίθετοι με τους οικονομικούς κύκλους της Γερμανίας και των πλεονασματικών χωρών και με δεδομένη την κυριαρχία των χωρών αυτών και την συγκρότηση του ευρώ, ως σκληρού νομίσματος, με βάση το γερμανικό μάρκο και με μια κατασκευή ιδιόμορφα και εξοργιστικά "γερμανική" (είναι αρκετά υποτιμημένο για το "γερμανικό" ευρώ" και ιλιγγιωδώς ανατιμημένο, για τα αντίστοιχα "ευρώ" των οικονομιών λοιπών χωρών - με εξαίρεση, ίσως, την Ολλανδία και την Φιλλανδία -). Αυτό το ευρώ απαγορεύεται να υποτιμηθεί, προκειμένου να αποφεύγεται η ανακύκλωση των πλεονασμάτων εντός ευρωζώνης και να μην γίνεται οποιαδήποτε αξιόλογη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, οδηγεί την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο να ασκεί μια επιζήμια πολιτική, για τις ανάγκες των οικονομιών του Νότου και όχι μόνον, αφού και η ίδια η Γαλλία υφίσταται μια διαρκή υποβάθμιση. <br /><br />Η Ελλάδα λοιπόν, μια χώρα με "βαριά βιομηχανία" τον τουρισμό και στην οποία μεγάλο μέρος από τις εξαγωγές της κατευθύνονται εκτός ευρωζώνης, με μεγαλύτερα, από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, μεγέθη πληθωρισμού, υφιστάμενη ένα εξοντωτικό ντάμπινγκ του μισθολογικού κόστους στο ενδοευρωζωνικό της εμπόριο από τις πλεονασματικές χώρες και έχοντας έναν ανάποδο οικονομικό κύκλο από αυτές, είχε και έχει, τελικά, έναν μικρό βαθμό οικονομικής ενσωμάτωσης στην ευρωζώνη και ως εκ τούτου, δεν είχε κανένα λόγο για να εισέλθει στην ευρωζώνη. Το αντίθετο, μάλιστα. Όφειλε, η πολιτικοοικονομική ελίτ ης χώρας, εάν δεν είχε τις ακραίες ιδεοληψίες που έχει να αποφύγει και να αρνηθεί την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη.<br /><br />Και φυσικά, τώρα, πρέπει να βρει τρόπο να βγάλει την χώρα από την ευρωζώνη και να επιστρέψει στο τοπικό της νόμισμα, όσο το ευρώ παραμένει να έχει την δομή που έχει και όσο ο γερμανικός επαρχιωτικός εθνικισμός και τα κοντόθωρα συμφέροντα της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ καταφέρνουν να επιβάλουν αυτή την πολιτική, που επιδιώκει να παραμείνει η ευρωζώνη, ως έχει. Δηλαδή, να εξακολουθήσει να υφίσταται, ως νομισματική ένωση και να μην μετεξελιχθεί σε ένα ομοσπονδιακό κράτος, εντός του οποίου, πρωτίστως, θα γίνεται η ανακύκλωση των παραγόμενων πλεονασμάτων.</i></b><br /><br />Και να σκεφθεί κανείς ότι τέτοια ερωτήματα δεν τίθενται μόνον για τις νομισματικές ζώνες - οι οποίες όλες τους απέτυχαν - αλλά και για τα ομοσπονδιακά κράτη. Π.χ. ένα τέτοιο ερώτημα έχει θέσει ο Κρούγκμαν και για την Καλιφόρνια των Η.Π.Α., όταν η Πολιτεία αυτή πέρασε μια οξύτατη κρίση , ως προς το εάν την συμφέρει να αποκτήσει δικό της νόμισμα, ώστε να το υποτιμήσει και να τραβήξει την παγκόσμια ζήτηση από άλλες χώρες, προς τα προϊόντα της και να αντιμετωπίσει την ύφεση και την ανεργία. Ο Κρούγκμαν απάντησε αρνητικά, επειδή ναι μεν η υψηλή ανεργία της Καλιφόρνια είναι ένα κλασσικό παράδειγμα απώλειας της οικονομικής αποτελεσματικότητας, αλλά έτσι, η πολιτεία θα έχανε και τα οφέλη που απορρέουν από το ομοσπονδιακό προϋπολογισμό των ΗΠΑ και την ανακύκλωση των πλεονασμάτων, εντός της βορειοαμερικανικής ομοσπονδίας. <br /><br />Και ως προς αυτό το ζήτημα η ευρωζώνη και το ευρώ έχουν αρνητική αξιολόγηση, επειδή δεν έχουν μια ανάλογη ομοσπονδιακή δημοσιονομική δομή (ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός των Η.Π.Α. φθάνει κοντά στο 40% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ ο προϋπολογισμός της Ε.Ε. φθάνει στο ... 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε.!!!) και δεν μπορούν, ούτε θέλουν να μεταβιβάζουν, αυτόματα, πόρους, είτε με την μορφή κοινωνικών παροχών, είτε μέσω άλλων μεταβιβαστικών πληρωμών, από τις πλουσιότερες περιφέρειες προς τις φτωχότερες. Αν λοιπόν στη θέση της Καλιφόρνια βάλουμε την Ελλάδα, το συμπέρασμα είναι προφανές.TassosAnastassopouloshttps://www.blogger.com/profile/06042523469444218603noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-90620628883235762292012-03-30T14:47:31.457+03:002012-03-30T14:47:31.457+03:00Το θλιβερότερο όλων είναι ότι όλα αυτά θα μπορούσα...<b><i>Το θλιβερότερο όλων είναι ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν, εύκολα, αποφευχθεί, εάν η "ευρωπαϊστική" ιδεολογία, υπό την μορφή της μαζικής ιδεοληψίας, που είχε καταλάβει την ανόητη ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ (και ιδιαίτερα το βλάκιστο "ευρωπαϊστικό" τμήμα της) δεν είχε τυφλώσει τόσο πολύ και τόσους πολλούς πολίτες της χώρας μας μας, μέσα από την αφηνιασμένη προπαγάνδα που από το 1996 και μετά κατέκλυσε τον πληθυσμό της χώρας, με ευθύνη των ολέθριων "εκσυγχρονιστών" του θλιβερού "ποκοπίκο" - του παντελώς ανίκανου, για οποιαδήποτε μακρόπνοη στρατηγική σκέψη και ανάλυση, Κώστα Σημίτη -, οι οποίοι οδήγησαν την χώρα στην προκρούστεια κλίνη της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα την εξελισσόμενη διάλυση του οικονομικού και του κοινωνικού ιστού της χώρας, η οποία, εάν αφεθεί στην τύχη της, θα οδηγηθεί στην πλήρη εξαθλίωση και στην διάλυση και της ιδίας, ως συγκροτημένου συνόλου.</i></b><br /><br />Και φυσικά, όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί, εάν η Ελλάδα έμενε το 2002, εκτός ευρωζώνης, κάτι που, άλλωστε, ήταν εκείνο που έπρεπε να γίνει, σύμφωνα με τα κριτήρια που είχαν θεσπιστεί, με την Συνθήκη του Μάαστριχτ (τα οποία, όμως, θεσπίστηκαν, για να παραβιαστούν, σχεδόν από όλα τα μέλη της ευρωζώνης). <br /><br />Η μοιραία αυτή είσοδος της χώρας μας στην ευρωζώνη, δηλαδή η είσοδός της σε μια νομισματική και οικονομική ένωση και όχι σε ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος, είναι η αιτία της σοβούσας τεράστιας και εξελισσόμενης κρίσης και τούτο, διότι, ανάμεσα στα άλλα, έγινε με ένα δημόσιο χρέος, το οποίο υπερέβαινε, ήδη από τότε - και πολύ πριν από το 2002, ήτοι από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 - το 100% του ΑΕΠ της χώρας, κατέστησε την Ελλάδα, μια χώρα τελούσα, υπό αφανή χρεωκοπία και όχι οι όποιες διαρθρωτικές αδυναμίες της. <br /><br />Και αυτό (δηλαδή, η αρχικώς, αφανής και στην συνέχεια εμφανής χρεωκοπία της χώρας, εξ αιτίας της εισόδου της στην ευρωζώνη) είναι το λιγότερο - αν και περισσότερο εμφανές στους πολλούς και ιδίως σε εκείνο το επιτελείο της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, που πήρε αυτήν την καταστροφική, για τον τόπο και τον πληθυσμό του απόφαση.<br /><br />Όμως, αυτό το στρατηγικά ανίκανο επιτελείο διέπραξε και άλλα εγκληματικά σφάλματα, τα οποία υπήρξαν παιδαριώδη, εντάσσοντας την Ελλάδα σε μια νομισματική και οικονομική ζώνη, σαν αυτή της ευρωζώνης. Ας τα δούμε :<br /><br /><b><i>Η ένταξη μιας σε μια περιοχή σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, έχει κόστη και οφέλη. Από την μια είναι το λεγόμενο όφελος νομισματικής αποτελεσματικότητας, που είναι η εξοικονόμηση πόρων από τον χαμηλό πληθωρισμό, από την αποφυγή της αβεβαιότητας, της σύγχυσης και του κόστους των συναλλαγών και την αξιοπιστία της χώρας και από την άλλη είναι το λεγόμενο κόστος της απώλειας οικονομικής σταθερότητας, που προκύπτει με την παραίτηση από την χρήση των εργαλείων της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής, για την σταθεροποίηση του παραγόμενου προϊόντος και της απασχόλησης.<br /><br />Όσον αφορά την Ελλάδα, το όποιο όφελος από την ένταξή της στην ευρωζώνη θα ήταν μεγαλύτερο από το κόστος, εάν είχε έναν υψηλό βαθμό οικονομικής ενσωμάτωσης στην νομισματική και οικονομική ζώνη, στην οποία εντάχθηκε, δηλαδή όσο πιο εκτεταμένες είναι οι διασυνοριακές και εντός ευρωζώνης συναλλαγές της και η κίνηση των συντελεστών παραγωγής. Αυτός ο υψηλός βαθμός οικονομικής ενσωμάτωσης, εάν υφίστατο, σε θα την οδηγούσε σε διεθνή σύγκλιση των τιμών και σε κοινά χαμηλά, επίπεδα πληθωρισμού.</i></b>TassosAnastassopouloshttps://www.blogger.com/profile/06042523469444218603noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-25281127105242956682012-03-30T13:10:28.018+03:002012-03-30T13:10:28.018+03:00Οι αγαπητοί φίλοι, που συνέγραψαν το παραπάνω πόνη...Οι αγαπητοί φίλοι, που συνέγραψαν το παραπάνω πόνημα - παρά τις καλλές προθέσεις τους -, σφάλλουν, σε θεμελειακά ζητήματα και ως εκ τούτου, ευρίσκονται, μέσα σε πλήρη σύγχυση και τελούν, υπό καθεστώς αποπροσανατολισμού.<br /><br />Αυτό συμβαίνει, λόγω των αυταπατών τους, σχετικά με το ευρώ και την ζώνη του, αυτήν την έμπρακτη τραγική αποτυχία της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας, μια έμπρακτη αποτυχία, την οποία όλοι οι παλαιοί ευρωκομμουνιστές αρνούνται να δουν και να αντιμετωπίσουν κατάματα (και όταν κάποιοι από αυτούς το κάνουν, αποστρέφουν, με φρίκη, το πρόσωπό τους) και αρνούνται να βγάλουν τα, εξ αντικειμένου, συμπεράσματα, που προκύπτουν από την ίδια την ζώσα πραγματικότητα, ψελλίζοντας, μόνο, κάποια πράγματα, για τις "ατέλειες" της ευρωζώνης, οι οποίες αντιμετωπίζονται, με έναν επιδερμικό τρόπο και τούτο διότι, εάν αντιμετωπισθούν και ιδωθούν, έτσι όπως είναι, όπως έχουν θεσμιστεί και έτσι όπως λειτουργούν στην πράξη, τότε δεν είναι δυνατόν να μιλάμε, για απλές "ατέλειες". Πρέπει να μιλάμε για το απλούστατο και πασίδηλο γεγονός ότι το πρόβλημα είναι η ίδια η δόμηση της ευρωζώνης, η ίδια την ευρωζώνη, ως ύπαρξη και λειτουργία. Δηλαδή, πρέπει να μιλήσουμε για το θεμελιακό πρόβλημα της ευρωζώνης, ως νομισματικής ένωσης, η οποία βιώνει τον επιθανάτιο ρόγχο της, γεγονός που οδηγεί στο ψύχραιμο και αντικειμενικό συμπέρασμα ότι, ευρωζώνη, ως νομισματική και οικονομική ένωση εξεμέτρησε το ζειν.<br /><br />Όμως, ποιός ευρωκομμουνιστής, ή ποιός πολιτικός κληρονόμος του παλαιού ευρωκομμουνιστικού ρεύματος μπορεί να αποδεχθεί αυτή την πραγματικότητα και να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα; <br /><br />Δυστυχώς, ο ιδεολογικός λόγος (η ιδεολογία τους, νοουμένη, υπό την κλασσική μαρξική φιλοσοφική και κοινωνιολογική έννοια κάθε ιδεολογίας, δηλαδή αυτήν της ψευδούς συνειδήσεως) των παλαιών ευρωκομμουνιστών και των πολιτικών τους κληρονόμων δεν τους επιτρέπει να προχωρήσουν σε μια τέτοια παραδοχή, παρά το γεγονός ότι αυτή η παραδοχή υφέρπει στις αναλύσεις των περισσότερο προχωρημένων από αυτούς. Και δεν τους το επιτρέπει διότι αυτός ο μυθολογικός/μυθοποιητικός ιδεολογικός λόγος των ευρωκομμουνιστών έχει ταυτίσει (ως μη όφειλε) την ευρωζώνη, με την παλαιά, καλή, ορθή και χρήσιμη ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας, ενώ, στην πράξη, η ευρωζώνη υπήρξε, είναι και αποδεικνύεται ότι είναι, καθημερινά, μια τραγική αποτυχία και μια θεσμοθετημένη άρνηση αυτής της ιδέας, της οποίας το πραγματικό πρακτικό υπόβαθρο, η Ευρωπαϊκή Ένωση, κινδυνεύει να την ακολουθήσει στην πορεία της προς τον θάνατο.<br /><br />Έτσι, όλοι οι ευρωκομμουνιστές και οι πολιτικοί τους κληρονόμοι, οι οποίοι αρέσκονται να εξακολουθούν να αυτοπαρουσιάζονται, ως "ανανεωτές", δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να συμπεριφέρονται, ως ιδεοληπτικοί συντηρητικοί, οι οποίοι βάζουν, πάνω απ' όλα, την, εκ των πραγμάτων, καταρρέουσα ιδεοληψία τους, η οποία στην συγκεκριμένη περίπτωση μορφοποιείται, ως "ευρωπαϊστική ιδεοληψία", την διάσωση της οποίας επιχειρούν να επιβάλουν επί και εις βάρος της ζώσας πραγματικότητας, επιδεικνύοντας μια πολιτική συμπεριφορά, η οποία είναι πλήρως διαποτισμένη από και αποτελεί την επιτομή του ακραίου δογματισμού, μετατρέποντας αυτού του είδους τον "ευρωπαϊσμό", σε μια ακραία ιδεολογία και μάλιστα σε μια φανατισμένη ιδεοληψία, η οποία χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να επιβληθεί επί της ζώσας πραγματικότητας και επί του ελληνικού και του ευρωπαϊκού πληθυσμού, η επιβίωση, ή έστω, παράταση της ζωής της εκμετρησάσης τον βίο της ευρωζώνης, ως νομισματικής και (ατελεστάτης) οικονομικής ένωσης.<br /><br /><b><i>Για τον λόγο αυτόν, οι συντηρητικοποιημένοι "ανανεωτές" επικεντρώνουν την ευθύνη για την παρούσα οξύτατη και ακραία ελληνική κρίση στην ίδια την χώρα μας και όχι εκεί που, κυρίως, αυτή η ευθύνη ανήκει : Δηλαδή, στην ίδια την ύπαρξη του ευρώ, ως ενός αφόρητα (υπέρ)σκληρου νομίσματος και της ευρωζώνης, ως νομισματικής και οικονομικής ένωσης.</i></b>TassosAnastassopouloshttps://www.blogger.com/profile/06042523469444218603noreply@blogger.com