tag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post5969480617657193744..comments2023-12-04T12:25:50.680+02:00Comments on η αριστερή στρουθοκάμηλος: Ο φόβος ως πολιτικό εργαλείο και πώς θα το αχρηστέψουμεgiorgos papaspiropoulos γιώργος παπασπυρόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/03694816040577205038noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-40206377067927026002010-12-09T20:01:57.794+02:002010-12-09T20:01:57.794+02:00ΓιάννηΑ, έχεις δίκιο στην τελευταία σου παρατήρηση...ΓιάννηΑ, έχεις δίκιο στην τελευταία σου παρατήρηση: εδώ και ένα διάστημα όμως δεχόμαστε επίθεση από χυδαιολόγους καθημερινά με σκοπό να διαλυθεί κάθε συζήτηση και να γίνει ο σχολιασμός απωθητικός - και εν μέρει έχει γίνει. Ποιος θα σχολιάσει καλοπροαίρετα βλέποντας τέτοιες αθλιότητες; Ελπίζω η κατάσταση να βελτιωθεί πριν βάλω μετριασμό, που δεν θέλω...giorgos papaspiropoulos γιώργος παπασπυρόπουλοςhttps://www.blogger.com/profile/03694816040577205038noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-55201197907997792442010-12-09T12:39:55.430+02:002010-12-09T12:39:55.430+02:00έφυγε χωρίς ολοκλήρωση και χωρίς υπογραφή.
Δεν ζητ...έφυγε χωρίς ολοκλήρωση και χωρίς υπογραφή.<br />Δεν ζητώ απαντήσεις,ψάχνω την επικοινωνία με όλους μας,χωρίς αποκλεισμούς,οι καιροί δεν είναι απλά δύσκολοι,οι καιροί απαιτούν τα μίνιμουμ της συμμετοχής και παρουσίας όχι μόνο στα "ψοφια" πολεμικά φραστικών αντιπαραθέσεων αλλά στις μεγάλες καθημερινές μας προκλήσεις.<br />Μια απλή παρατήρηση σε όλες τις αναρτήσεις που χρειάζεται το κάτι παραπάνω η συμμετοχή είναι από 0 έως 10 άτομα.<br />Ενώ στα "παραπολιτικά" συνωστισμός προς θεού αυτό δε με χαλάει,μπορεί να σπάει και τη μονοτονία σε κάποιους αλλά λίγο στο πιο δημιουργικό, αδέρφια..ΓιάννηςΑnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-53882769257164189422010-12-09T12:28:33.417+02:002010-12-09T12:28:33.417+02:00@ leo
Κρίσιμες και διεισδυτικές οι παρατηρήσεις σ...@ leo<br /><br />Κρίσιμες και διεισδυτικές οι παρατηρήσεις σου.<br />Δεν θα παιχτούν προς το παρόν στους δρόμους είναι βέβαιο η "δεξιά" αντίληψη στο χώρο της αριστεράς είναι δεδομένη με πρώτο και καλύτερο το κκε που όλα τα εναποθέτει στο κόκκινο Μάη,και όχι μόνο.<br /> Όμως και το υπόλοιπο τμήμα της τι???(σε ηγετικό πάντα επίπεδο) βλέπεις να υπάρχει πραγματικά η διάθεση για να "ανοίξουν" θέματα.<br />Δεν το νομίζω,μάχες χαρακωμάτων στελεχών μακρυά απο τα πολιτικά. Κυριαρχία ψευδεπίγραφων διαλειμμάτων μνημόνιο αντι-μνημόνιο και πάει λέγοντας.<br />Επομένως η όποια προσπάθεια θα χάνεται διαρκώς όσο περιορίζεται και πεισματικά "κρατιέται" απο τα συγκεκριμένα κομματικά απαράτ.<br />Η κοινωνία ψάχνεται τραγικά μόνη,αυτό μπορεί να είναι καλό αλλά μπορεί να γίνει υπο προϋποθέσεις και επικίνδυνο είτε για την ίδια αυτοχειριαζόμενη, είτε για εκείνους που δεν τη θέλουν ελευθερωμένη από τα μέχρι σήμερα στερεότυπα.<br />Το ζητούμενο λοιπόν ήταν και θα είναι ο πρωταγωνιστικό της ρόλος σε ότι την αφορά αλλά αυτό προυποθέτει "εκρηξη" γνώσης στο απλό που είναι και το πιο δύσκολο.<br />Εδώ παρακολουθώ κάποιες τοποθετήσεις ανθρώπων,με καλές προθέσεις αλλά στο διαταύτα βγαίνει ο παλιός "καλός' υποκειμενισμός που τα κάνει όλα γήπεδο.<br />Δεν μου προκαλεί ούτε απορία ούτε απογοήτευση,όμως θέλει δρόμο να φύγουν οι συναισθηματικές φορτίσεις για το βήμα μπροστά που έτσι κι αλλιώς μετέωρο θα είναι,είτε αρέσει είτε δεν αρέσει.<br />Αίτημα σήμερα είναι η δημοκρατία και αυτό ολη η αριστερά(ηγετικό επίπεδο) δείχνει να το φοβάται.<br />Αυτός ο φόβος όμως υπάρχει δυστυχώς και σε αρκετούς αριστερούς πολίτες.<br />Δεν θα λύσει ο πολίτης τα spreads δεν τον αφορά σήμερα αυτό,τον αφορά η οργάνωση της ζωής του μέσα απο συλλογικότητες που τις έχει ξεχάσει χρόνια τώρα.<br />Δεν μπορεί να είναι το κυρίαρχο η "αδυναμία" υπερκατανάλωσης και ο φόβος που πέφτει στα κεφάλια μας οτι δεν θα έχουμε να "φάμε".<br />Απο πότε η αριστερά,αν είναι αριστερά,φοβάται την εργασία,φοβάται την κοινωνική αλληλεγγύη,φοβάται να υπερασπιστεί το αιέν???Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-42076097745467057662010-12-07T22:35:05.697+02:002010-12-07T22:35:05.697+02:00Η επιστροφή στα συνδικάτα που θέτει ο Αμερικάνος ω...Η επιστροφή στα συνδικάτα που θέτει ο Αμερικάνος ως αντίπαλο δέος για το φόβο, στα ελληνικά δεδομένα δεν λειτουργεί γιατί οι πολιτικές δυνάμεις που τα κατακερμάτισαν δεν έχουν διάθεση να τα μαζέψουν και πάλι. Η αριστερά δείχνει να μην φοβάται αλλά να χρησιμοποιεί το φόβο για τα μικροκομματικά της οφέλη. Ο λαός όμως είναι αλλού. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή αλλά η Αριστερά δεν το αντιλαμβάνεται.Leo Kastanashttps://www.blogger.com/profile/04012263911320790874noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-55346374154247038392010-12-07T22:29:48.369+02:002010-12-07T22:29:48.369+02:00pelegrino
Tο ζήτημα είναι ότι ακόμα και αν συνειδη...pelegrino<br />Tο ζήτημα είναι ότι ακόμα και αν συνειδητοποιήσει η Αριστερά τις δραματικές εξελίξεις που θέτεις και στις οποίες συμφωνώ, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει διεξόδους, να παράγει νικηφόρα πολιτική. Εχει ήδη απομακρυνθεί τόσο πολύ από τα λαϊκά στρώματα και ταυτόχρονα δεν έχει το χρόνο, για να καλύψει τη διαφορά. Συνεπώς οι ιδεολογικές της μάχες θα είναι ατελέσφορες και η πολυδιάσπαση θα επιδεινώνεται. Νομίζω ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει προσωρινά το σοσιαλιστικό ιδεώδες και να στραφεί σε ζητήματα αλληλεγγύης, οικονομικής αυτοοργάνωσης των μαζών μέσα στις τοπικές κοινωνίες και εκμετάλλευσης των ρωγμών που αναγκαστικά αφήνει η συγκρότηση του κράτους. Είναι αδύνατο να προχωρήσουμε με μαξιμαλισμούς. Η αριστερά πρέπει να σταθεί δίπλα στο λαό, στην ανεργία κλπ. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει και να συνδιαλλαγή με την εξουσία όπου το κρίνει αναγκαίο. πχ. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση πρέπει να στραφεί στην κατεύθυνση της αποτελεσματικής μόρφωσης των μαζών και της επαγγελματικής επάρκειας. Στα ζητήματα του κράτους να επιδιώξει την αποτελεσματικότερη λειτουργία του. πχ να μαζευτούν οι φόροι, κλπ. Φοβάμαι ότι οι παραδοσιακές συγκρούσεις στο δρόμο δεν έχουν πια να μας δώσουν και πολλά.Leo Kastanashttps://www.blogger.com/profile/04012263911320790874noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-86603212411550866032010-12-07T14:45:01.732+02:002010-12-07T14:45:01.732+02:00http://grbloopers.blogspot.com/2010/12/blog-post_0...http://grbloopers.blogspot.com/2010/12/blog-post_05.html<br />......<br />Θα χαρακτήριζα χαλύβδινο ψεύδος τον οραματισμό της ριζοσπαστικής αριστεράς, να συντονιστούν όλοι οι αριστεροί φορείς και η κοινωνία των πολιτών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να εξεγερθούν οι δυνάμεις της εργασίας. «Να αποτρέψουν την επερχόμενη καταστροφή και να οργανώσουν τους κοινωνικούς αγώνες των λαών της Ευρώπης που θα ανοίξουν δρόμους για τη δημοκρατική της επανίδρυση, στη βάση της οικονομίας των κοινωνικών αναγκών και όχι της ασυδοσίας των αγορών», όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο κ. Τσίπρας. Είναι μια πρόταση που χαλυβδώνει την συνείδηση για χειραφέτηση, αλλά παραγνωρίζει την σημερινή πολιτική διάσταση του καπιταλισμού και ασφαλώς όλες τις νεο-μαρξιστικές θεωρήσεις του φαινομένου της εξουσίας. Είναι μια όμορφη ιδεολογικά διήγηση, δίχως πολιτικό έρμα. Άρα κενή πολιτικού περιεχομένου. Μια ευχή που εξομοιώνει το κόμμα με το κίνημα, και έτσι, είτε περιορίζει την διάσταση του κόμματος σε καθοδηγητικό ρόλο, ή έμμεσα το ταυτίζει με το κίνημα, παραγνωρίζοντας την κομματική λειτουργία στις (αστικές) Δημοκρατίες. Πέραν αυτού μοιάζει να αγνοεί την διαφορετική εξέλιξη του καπιταλισμού και τις διαφορετικές παραμέτρους κοινωνικής οργάνωσης στις επιμέρους εθνικές κοινωνίες και την διαφορετική ένταξή τους στην παγκόσμια ιεραρχία των παραγωγικών σχέσεων. Παραγνωρίζει και άλλα πολλά που σχετίζονται με την ιδιαίτερη πολιτική κουλτούρα, τα ιδιαίτερα πολιτικά συστήματα και τα διαφορετικά μοντέλα οργάνωσης της εθνικής, αλλά και της ταξικής συνείδησης στις χώρες της ΕΕ.<br /><br />Με δύο λόγια, μέσω αυτού του πολιτικού λόγου προβάλλεται με εξαιρετικό τρόπο το ιδεολόγημα του ευρωπαϊσμού ως σοσιαλιστική προοπτική, αλλά αγνοούνται απολύτως οι επιμέρους πολιτικές πραγματικότητες που εμποδίζουν την πραγματοποίηση αυτού του ιδανικού. Θα μπορούσε κανείς πρόχειρα και κυνικά να αντιτάξει ότι ενώ μιλούμε για την ενότητα της αριστεράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, δεν βλέπουμε την κατάντια κατακερματισμού της αριστεράς στην χώρα μας, ή την διαφορετική κουλτούρα στα κινήματα της Νότιας, Βόρειας και Ανατολικής Ευρώπης, ή τον εντελώς διαφορετικό τρόπο αντίληψης και οργάνωσης της κοινωνίας των πολιτών από χώρα σε χώρα. Όπως η δεξιά τόσα χρόνια φαντασιώνεται την κατασκευή της εθνικής συνείδησης εντός ενός «πέπλου κοινωνικής άγνοιας», έτσι και η αριστερά στον τόπο μας φαντασιώνεται ανάλογα την κατασκευή της ταξικής συνείδησης, εξαιτίας της πίεσης του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στην εργασία.<br /><br />Δυστυχώς το χαλύβδινο ψεύδος της αριστεράς με την μορφή ενός ιδιότυπου διεθνισμού βασίζεται σε αναπαραστάσεις του καπιταλιστικού παρελθόντος. Στον σημερινό κόσμο δεν βιώνουμε ακριβώς την επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία για την αύξηση της παραγωγικότητάς του, αλλά την ανικανότητα της επιχειρηματικής τάξης να χρησιμοποιήσει την εργασία για να παράγει κέρδος. Αυτό δείχνει μία δραματική δομική εμπλοκή του καπιταλισμού που δεν συγκρίνεται με τις προηγούμενες καπιταλιστικές κρίσεις και είναι βασικά το αποτέλεσμα τεχνολογικών εξελίξεων σε όλους τους τομείς και της κυριαρχίας των πολιτικών του λεγόμενου «έξυπνου χρήματος». Ουσιαστικά ζούμε την κρίση της μεταβιομηχανικής εποχής, η οποία ανα-οριοθετεί, όχι απλώς την σχέση κεφαλαίου – εργασίας – τεχνολογίας – μέσων παραγωγής, αλλά αυτές καθαυτές τις έννοιες του κεφαλαίου, της εργασίας, της τεχνολογίας και των μέσων παραγωγής. Αν αυτό δεν γίνει αντιληπτό από την ημεδαπή αριστερά, οι μάχες που θα δίνονται στους δρόμους ή από την αριστερή αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο, θα είναι απλώς για την τιμή των ιδεολογικών όπλων.<br /><br />......<br /><br />PelegrinoAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-6852652030607897092010-12-06T21:27:19.405+02:002010-12-06T21:27:19.405+02:00Δεν έχεις γίνει κουραστικός Δημήτρη. Ζούμε ιστορικ...Δεν έχεις γίνει κουραστικός Δημήτρη. Ζούμε ιστορικές στιγμές - πολλά πράγματα αλλάζουν και σε πολλά δεν υπάρχει επιστροφή. Πολλά πρέπει να εφευρεθούν από την αρχή, όπως σε κάθε μεγάλη κρίση. Πρώτη φορά εδώ και πενήντα χρόνια δεν ξέρουμε που πάμε - κάθε ιδέα είναι πολύτιμη και η πλήρης απασχόληση μοιάζει πια με ανέφικτη ουτοπία - ποια είναι η εναλλακτική; Αντέχουμε το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα στη θέση της πλήρους απασχόλησης πχ;giorgos papaspiropoulos γιώργος παπασπυρόπουλοςhttps://www.blogger.com/profile/03694816040577205038noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-7609313670052397992010-12-06T16:33:15.816+02:002010-12-06T16:33:15.816+02:00Μερικές παρατηρήσεις ως προς τα συμπεράσματα:
Με...Μερικές παρατηρήσεις ως προς τα συμπεράσματα: <br /><br />Με τα χαρακτηριστικά της διεθνούς οικονομίας και την διατήρηση των βασικών θεσμών θα πρέπει να υπολογίζει κανείς με ένα μεγάλο ποσοστό ανέργων χωρίς από πουθενά να συνάγεται δυνατότητα επιστροφής σε οικονομία πλήρους απασχόλησης. Ακόμη και εάν αυτό θα ήταν οικονομικά δυνατόν, θα απαιτούσε ρυθμούς ανάπτυξης που οικολογικά δεν είναι επιτρεπτοί.<br />Επομένως, το ότι η από κοινού αντιμετώπιση μειώνει τον Φόβο, δεν σημαίνει ότι τον αντιμετωπίζει, αφού η βάση του (δηλ. ανεργία) είναι πραγματική και αγγίζει πλέον ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. (Πράγμα που εξ' άλλου το παραδέχεται).<br />Σε ότι αφορά στην ελληνική πραγματικότητα και στα συνδικάτα. <br />Για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα συνδικάτα δεν υφίστανται και το να τα δημιουργήσεις είναι μια κουβέντα. Πιο εύκολο θα έβλεπα να προσφέρει κανείς εναλλακτικές λύσεις.<br />(Μάλλον όμως έχω γίνει κουραστικός με το να τονίζω συνέχεια το πρόβλημα της απασχόλησης)Δημήτρηςhttps://www.blogger.com/profile/18224586643342596972noreply@blogger.com