Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Ο βασιλιάς είναι γυμνός..

΄81 5,29 ΚΚΕεσ, ΄84 3,42 ΚΚΕεσ, ΄94 6,25 Συν, ΄99 5,16 Συν, ΄04 4,92 Συν+Γυν.Ευρ.,

΄09 4,70 ΣΥΡΙΖΑ

Είναι τελικά τα εκλογικά αποτελέσματα τόσο πια απαραίτητα για να καταλάβει η αριστερά α) ότι έχει κάνει λάθη και ίσως β) το που έχει κάνει λάθη;

Φυσιολογικά κάτι τέτοιο θα έπρεπε να γίνεται εγκαίρως αντιληπτό από την επαφή και την διαδραστική σχέση με την κοινωνία. Όμως προφανώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει κι έτσι μπαίνουν δονκιχωτικοί στόχοι οι οποίοι καταρρέουν στην πρώτη επαφή με το εκλογικό σώμα.

Ένα πρώτο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι δεν υπάρχει καλή επαφή με την πραγματικότητα «εκεί έξω».

Κάποιες πρόχειρες παρατηρήσεις:

Το θέμα της εξουσίας.

Η αριστερά αναιρεί τον λόγο ύπαρξής της αν δεν ενδιαφέρεται να πάρει και να ασκήσει εξουσία. Επίσης αναιρεί τον λόγο ύπαρξής της αν δεν επιδιώκει ενεργά έως και να επιβάλλει συνεργασίες κάτω από σαφείς και ελέγξιμους όρους.

Αν επιφυλλάσει για τον εαυτό της τον ρόλο απλά της αντίστασης στις ενέργειες του αντιπάλου, συγγνώμη αλλά όταν σας χρειαστούμε θα σας φωνάξουμε.. Οι ψήφοι είναι εντολή άσκησης εξουσίας ή ελέγχου της εξουσίας. Ο κόσμος ζητάει να κυβερνηθεί. Πως αλλιώς θα γίνει αναδιανομή του εισοδήματος, αειφόρος ανάπτυξη, ικανοποίηση των αναγκών των πολλών; Όταν συνεχώς κάποιοι άλλοι κυβερνούν;

Το θέμα του πολυπολιτισμού και της μετανάστευσης

Η αριστερά κι εδώ δουλεύει με αυτόματο πιλότο κι αρνείται να δει ότι τα πράγματα αλλάζουν και ζητούν νέες απαντήσεις.

Ο πολυπολιτισμός πχ δεν μπορεί να επιβληθεί βίαια στην κοινωνία.

Η παγκοσμιοποίηση έχει φέρει τα πάνω κάτω.

Η δραματική άφιξη στη χώρα μας τεράστιων αριθμών εξαθλιωμένων μεταναστών από μακρινές χώρες δημιουργεί κοινωνικά γκέτο, ξεπερνά την όποια ικανότητα αφομοίωσης των ανθρώπων αυτών και προκαλεί ξενοφοβία και ανασφάλεια στους ντόπιους.

Η αριστερά χρειάζεται μια ενεργή πολιτική αντιμετώπισης του μεγάλου αυτού προβλήματος κι επίσης να παρεμβάλλεται και να κατευνάζει τους εθνικισμούς και τις αντιπαλότητες κι όχι να υποστηρίζει άκριτα εξεγέρσεις όπως των μουσουλμάνων μεταναστών επειδή ένας αστυνομικός έδειξε ρατσισμό – μια συγγνώμη θα αρκούσε προσωρινά!

Μοιάζει σαν να νοιάζεται μόνο ο Καρατζαφέρης για το πόσους μετανάστες αντέχει αυτή η χώρα και να αναλαμβάνει η Χρυσή Αυγή τα περαιτέρω.

Αν η αριστερά ήταν κυβέρνηση θα νομιμοποιούσε χωρίς όρους, όσους μετανάστες κι αν έφταναν στην Ελλάδα κι ας μην υπήρχε ελπίδα να δουλέψουν και να ζήσουν ποτέ αξιοπρεπώς σε αυτόν τον τόπο;

Ή θα υποδαύλιζε εθνικιστικές ή ρατσιστικές «παρεξηγήσεις»;

Το ζήτημα είναι μεν λεπτό αλλά πολύ σημαντικό και ζωτικό για την καθημερινότητα όσων ανθρώπων κατοικούν σήμερα αυτόν τον τόπο, ντόπιων και μεταναστών.

Και μόνο η αριστερά μπορεί να αντιμετωπίσει ισορροπημένα το μεταναστευτικό και να μην το χαρίζει στους φασίστες από φόβο μην πει τίποτα πολιτικά μη ορθό! Ας μιλήσουμε κι ας κολυμπήσουμε..

Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι και στο εσωτερικό της αριστεράς κάτι δεν πάει καλά.

Αντί για σύνθεση ιδεών, απόψεων και πολιτικών μοιάζει το κυρίαρχο να είναι η επιβολή της μιας «γραμμής» απέναντι στην άλλη.

Είναι ο αρχέγονος Πειρασμός της κυριαρχίας και της εξόντωσης του «αντιπάλου».

Θα πείτε, ισχύει κάτι τέτοιο και στην αριστερά; Εσείς τι λέτε;

Κάποιες παρατηρήσεις:

Χρόνια τώρα η συνύπαρξη διαφορετικών ρευμάτων σε κοινό πολιτικό οργανισμό, σαν τον Συνασπισμό, καταλήγει αντί για προωθητικές συνθέσεις είτε σε παραλυτικούς συμψηφισμούς και αντιφατική πολυφωνία προς τα έξω είτε σε ολοκληρωτική επικράτηση της εκάστοτε πλειοψηφικής άποψης.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι κατά βάθος η διαφορετικότητα είναι μόλις και μετά βίας ανεκτή και ως εκ τούτου η όποια σύνθεση υποκριτική και καιροσκοπική.

Ποτέ στον Συνασπισμό δεν αναλήφθηκε μια πραγματική προσπάθεια ανασύνθεσης και υπέρβασης των παραδοσιακών διαφορών των διαφόρων ρευμάτων ιδεών, ιστορικών και νεώτερων – αντίθετα προκρίθηκε η κομματική τους εξασφάλιση με θέσεις και έδρες ανάλογα την εσωκομματική δύναμη.

Ακόμα και σήμερα κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί ότι συνύπαρξη δεν σημαίνει μοίρασμα καρεκλών αλλά αλληλοεπηρεασμό, αλληλοαφομοίωση, διαρκή ανασύνθεση, δημιουργία σύγχρονης αριστερής ταυτότητας.

Κι όμως.. Ακόμα οι τάσεις κατέχουν έδρες στα όργανα του κόμματος και οι απόψεις δείχνουν παγιωμένες και χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους.

Λες και είναι παρατάξεις σε κάποιο συνδικάτο!

Επειγόντως θάπρεπε να καταργηθούν οι ξεχωριστές εκλογικές λίστες των τάσεων και τα μέλη του κόμματος να επιλέγουν την ηγεσία τους από ενιαία λίστα.

Να πάψει το κάθε μέλος να έχει μια μόνιμη ταμπέλα πάνω από το κεφάλι του, «είναι με αυτούς..», αλλά να προσέρχεται στον διάλογο και την κοινή δράση με την ιδιότητα μόνο του αριστερού/ής και με διάθεση να ακούσει, να μοιραστεί, να κρίνει χωρίς παραταξιακά προαπαιτούμενα και σκοπιμότητες!

Παλιοί και νέοι

Η ανανέωση δεν μπορεί να γίνεται σπασμωδικά αλλά με ενιαία πολιτικά κριτήρια.

Όχι δηλαδή μόνο επειδή είσαι νέος αλλά κι επειδή πληρείς σταθερά κριτήρια εμπειρίας και ικανότητας, διαθεσιμότητας και εργατικότητας. Όχι μόνο επειδή ανήκεις στη πλειοψηφούσα τάση αλλά επειδή είσαι καλός στη δουλειά σου, συνθετικός και ενωτικός με τους συντρόφους σου.

Πως τώρα το κόμμα θα ελέγξει όσους το προηγούμενο διάστημα έκαναν του κεφαλιού του επειδή είχαν πλάτες και ασυλία λόγω ηλικίας και μας έφτασαν ψυχικά και πολιτικά στο ναδίρ;

Ανάληψη ευθύνης

Ζητάμε ευθιξία από υπουργούς και αξιωματούχους της κυβέρνησης όταν αποτυγχάνουν στον τομέα τους. Εμείς είμαστε διαφορετικοί;

Όταν λες ότι πάμε για διψήφιο ποσοστό και για τέσσερεις ή τρεις ευρωβουλευτές και βγάζεις έναν με ποσοστό μικρότερο του ΚΚΕ εσωτ. του ΄81, δεν έχεις αποτύχει; Δεν πρέπει από ευθιξία να υποβάλλεις την παραίτησή σου και να κρίνει ο κόσμος σου τι έφταιξε συντεταγμένα κι ανεπηρέαστα; Γιατί μένεις σαν τον Γκόρτον Μπράουν ή τον Καραμανλή γατζωμένος στην εξουσία; Δεν πρέπει να επανακριθείς;

Μήπως τελικά είναι όλοι ίδιοι;

Απαντήσεις χρειάζονται και μάλιστα τολμηρές και προωθητικές κι όχι αμυντική στάση και αυτοεπιβεβαίωση της ηγεσίας.

Τόχουμε ξαναζήσει επανειλλημένα – δεν θα το αντέξουμε ξανά..

16 σχόλια:

  1. Αγαπητή μου στρουθοκάμηλε, μην περιμένεις απο αρχιερείς τού υποκειμενισμού (όπως π.χ. ο Ρούντι ή ο Νταβανέλος)ξαφνικά να γίνουν συνιστωσες πρός υπέρβασιν εν τη συνθέσει..
    Αυτοι, καί άλλοι,είναι ο ορισμός τού "'οπου πού--ος καί βασίλειο".
    Οχι μόνο δεν πρόκειται να νιώσουν ατελείς συμβολές πρός ανασύνθεσιν στά 60 τους, αλλά τώρα πού προστίθεται και τό γεροντόπεισμα, τώρα είναι πού πιστεύουν ακόμα περισότερο ότι είναι τα εξ ορισμού έμβρυα της αυριανής λύσης, πού οπωσδήποτε γύρω τους, σωρρευτικά και σιγά σιγά (πόσο σιγά πιά;)θα δημιουργηθεί κάποτε τό επαναστατικό(;) υποκείμενο.
    Μιά ζωή έμβρυα..
    Ακόμη και τώρα πού γέρασαν και εγγίζουν τόν τάφο... :)
    Μέ τα άλλα συφωνώ απόλυτα.
    Καί για την αναγκαία ΑΡΙΣΤΕΡΗ μεταναστευτική πολιτική,
    Καί για την αναγκαία σχέση της αριστεράς με την εξουσία.

    Δύσκολο, σύνθετο, αλλα απόλυτα αναγκαίο.

    ΥΓ. Θά σου εκμιστηρευτώ ότι χθές ψήφισα λευκό, γεματος απογοήτευση..
    Ενιωσα τόσο άσχημα μετά, πού τό ρηξα στα ποντιακά τραγούδια :

    http://vripolidis.blogspot.com/2009/06/blog-post_4504.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μη λυπάσαι . Είσαι δικαιολογημένος αφού είσαι πόντιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε, 8.35, δέν λυπήθηκα γιατί δεν ψήφησα κάποιο από τα αναξιόπιστα εκτιθέμενα κόμματα, λυπήθηκα διότι δέν υπήρξε κάποιο πού να με εκφράσει.
    Αν ψήφιζα "πολιτικά", θα έπρεπε να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να φύγει η καταστροφική ΝΔ. (τό μή χείρον), και γιατί η Αριστερα αρνείται να θέσει τό θέμα της πολιτικής εξουσίας, αφήνοντας τόν δικομμματισμό να κάνει παιχνίδι.
    Ψήφισα "ιδεολογικά", πράγμα πού δεν είναι ότι καλύτερο ήθελα να κάνω και πού στεναχωριέμαι κάθε φορά που τό κάνω, γιατί συνειδητοποιώ το αδιέξοδο
    Ισως επειδή είμαι Πόντιος, όπως λές. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ Στρουθοκάμηλε - με όλο το σεβασμό στα λεγόμενα του κάθε συντρόφου - άν πρόκειται να ασπαστούμε απόψεις όπως αυτές που εκφράζεις στο άρθρο σου, σχετικά με το ρόλο των εκλογικών ποσοστών στη διαμόρφωση της αριστερής ιδεολογίας ή τις απόψεις σχετικά με την έξουσία ή τούς μετανάστες κ.τ.λ, δεν βλέπω το λόγο τού να μην ψηφίσουμε απ' ευθείας ΠΑΣΟΚ.
    Εκτός αν βρίσκεσαι μεταξύ εκείνων των συντρόφων (καθόλου δεν το πιστεύω, απλώς κάνω σχήμα λόγου), που ενώ θα το ήθελαν πολύ διστάζουν να ενταχθούν απευθείας φοβούμενοι προφανώς μην έχουν την "τύχη" των Μπιστιδοανδρουλάκηδων.
    Βλέπεις το να διαπραγματεύεσαι υπουργική καρέκλα μόνος σου, είναι διαφορετικό απο το να την διαπραγματεύεσαι έχοντας ένα κόμμα πίσω σου.
    Δυστυχώς φίλε μου οι απόψεις για άσκηση "αριστερής" πολιτικής εξουσίας σε συνθήκες ακραίου νεοφιλελευθερισμού και με το παγκόσμιο αριστερό ριζοσπαστικό κίνημα να βρίσκεται πληγωμένο, δεχόμενο έστω και τα απόνερα του '89, εκεί οδηγούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Andriou
    Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτήν την φοβία για τις συνεργασίες
    Επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει εκμεταλλευτεί στο έπακρο την αριστερά αυτό σημαίνει ότι κάθε συνεργασία μαζί του είναι σώνει και καλά εις βάρος μας και εις βάρος των πολλών;
    Ας προσέχαμε!
    Όταν κάνεις εν λευκώ συνεργασίες ή φοβάσαι μετά να ρίξεις την κυβέρνηση, εντάξει, θα είσαι μόνιμα το θύμα. Όπως έγινε ήδη σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και ακόμα προσπαθούν να συνέλθουν εκεί. Αλλά τι φταίει, η συνεργασία ή η υποτακτική στάση τους;
    Δεν μπορούμε να βάλουμε όρους και να τους τηρήσουμε; Όρους που πιθανότατα δεν θα δεχτούν ή θα δεχτούν με τη λογική "και μετά βλέπουμε"
    Είναι δυνατόν χωρίς συνεργασίες να φτάσουμε κάπου;
    Κι αν-φτου,φτου-συνεργαστούμε με το ΚΚΕ ή τους Οικ.Πρασ. νομίζεις ότι τα πράγματα θα είναι πιο απλά; Εδώ δεν μπορούμε να συνεργαστούμε μεταξύ μας
    Ακραίος ξε-ακραίος νεοφιλελευθερισμός αν δεν μπούμε - ειδικά στην Ελλάδα - στην βάσανο των συνεργασιών τούτη δω η χώρα θα είναι έρμαιο της διαφθοράς, του δικομματισμού και της "αυτοδυναμίας" για πάντα
    Ας λερωθούμε και λίγο
    Κάθε δουλειά έχει και τα ρίσκα της ,τα πειράματά της τις δοκιμές της, τις επιτυχίες της και τις αποτυχίες της
    Όλα είναι θέμα ικανότητας!
    Αν κάποιοι δεν ήταν ανίκανοι το ΄44 δεν θα περνάγαμε εμφύλιο
    Αν ήταν από την άλλη πολύ ικανοί μπορεί τώρα να είμαστε "πρώην ανατολική χώρα"
    Ποτέ δεν ξέρεις
    Αλλά δεν μπορείς να απέχεις λόγω φοβίας - τότε, σου αντιλέγω, ας πάμε μια ώρα αρχύτερα στο ΚΚΕ να περιμένουμε όλοι μαζί τη Δευτέρα Σοσιαλιστική Παρουσία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και αμάν με αυτήν την καραμέλα
    Όσοι ήταν να πάνε στο ΠΑΣΟΚ πήγανε
    Νομίζω ο Κοψίδης ήταν ο τελευταίος
    Το θέμα είναι ότι οι άλλοι μείνανε Μήπως για την ιδεολογική καθαρότητά μας πρέπει να τους στείλουμε στους φούρνους της πολιτικής ορθότητας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ στρουθοκάμηλε,
    δεν είμαι κατα των συνεργασιών, όπως δεν είμαι και κατά της οποιασδήποτε άλλης πολιτικής κίνησης.
    Υπο έναν ΑΠΑΡΑΒΑΤΟ όρο όμως. Οι κινήσεις αυτές θα υπαγορευθούν απο την κοινωνία στούς πολιτικούς και όχι το αντίθετο.
    Ακριβώς αυτό μας δείχνουν τα παραδείγματα (Ιταλία, Ισπανία κ.τ.λ) που πολύ εύστοχα ανέφερες. Κάνεις λάθος αν νομίζεις οτι οι συμαχίες εκεί απέτυχαν επειδή δεν υπήρχαν "καλές συμφωνίες". Υποτιμάς πολιτικούς που βγήκαν μέσα απο το αμόνι ισχυρών αριστερών κινημάτων.
    Το μεγάλο και σοβαρότατο λάθος που έκαναν είναι οτι συμφωνίες που έγιναν ήταν συμφωνίες κορυφής και δεν απεικόνιζαν αντίστοιχες κοινωνικές εξελίξεις.
    Σε αυτή την περίπτωση η Ιστορία (καλό θα είναι να ανατρέχουμε συχνά) μας λέει οτι κερδισμένος βγαίνει ΜΟΝΟ ο εκλογικά ισχυρός. Νομίζεις δηλαδή οτι το ΠΑΣΟΚ σε θέλει για κάτι άλλο εκτός απο τσόντα στο ποσοστό του;
    Ότι συμφωνία και να κάνεις απο κει και πέρα, έχεις το κοινωνικό έρεισμα για να την στηρίξεις; Τι θα κάνεις δηλ. αν το ΠΑΣΟΚ αθετήσει (όπως έγινε στην Ιταλία) τις συμφωνίες του; Θα πάρεις τούς ψηφοφόρους σου και θα φύγεις; Ποιούς ψηφοφόρους; Αυτούς που κατα 80% θα σε έχουν σιχτιρίσει για την επιλογή να συνεργαστείς με ότι (πολύ σωστά τούς έχεις πείσει) οτι εκπροσωπεί την πολιτική χηδαιότητα, τα τελευταία 30 χρόνια στη χώρα; ή το υπόλοιπο 20% που δεν πρόκειται να μιλήσει ελπίζοντας να διοριστεί στο δημόσιο;
    Ας μην ειμαστε αφελείς λοιπόν. Ο λόγος που οι Ιταλοί αριστεροί δεν εκλέγουν βουλευτή στο Ευρωκοινοβούλιο σήμερα δεν είναι οι "κακές συμφωνίες". Είναι μία πολιτική κίνηση η οποία είναι αντίθετη με κάθε έννοια αριστερού ριζοσπαστισμού και λέγεται συμφωνία κορυφής πίσω απο την πλάτη της κοινωνίας. Αυτό δηλαδή που σήμερα ζητά επίμονα (και θα ενταθεί τις επόμενες μέρες) η ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ.

    Η περίπτωση των συνεργασιών (ή καλλίτερα της ενότητας στη δράση) με το ΚΚΕ και τούς οικολόγους είναι τελείως διαφορετική. Κατ' αρχάς δεν πρόκειται για κυβερνητική συνεργασία.
    Και κατά δεύτερο εκφράσει το ίδιο ΥΠΑΡΚΤΟ κοινωνικό ρεύμα που "επέβαλε" τον ΣΥΡΙΖΑ. Την ανάγκη αλλα και την απαίτηση των απλών αριστερών για ενότητα στη δράση των συλογικοτήτων της Αριστεράς.
    Όποιος ζει μέσα στην κοινωνία, το ρεύμα αυτό το βλέπει καθημερινά. Αντιθέτως (εγω τουλάχιστον) ρεύμα που να έχει διαμορφωθεί και να συζητά έστω, την ανάγκη συνεργασίας με αυτό το δεξιό σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα (ΠΑΣΟΚ), μέσα στην αριστερά (εξαιρώ τους ηγέτες των ανανεωτικών), δεν έχω αντιληφθεί.

    Με συντροφικούς χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=465986

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σύντροφοι,

    Ο μόνος δρόμος που βλέπω είναι πρώτα ενωτική δράση για τη δημιουργία ισχυρού αριστερού πόλου με κοινές δράσεις με ΚΚΕ, και όταν αυτός ο πόλος γίνει της τάξης του 15%, να μιλήσουμε για συνδιαχείρηση στην εξουσία με το ΠΑΣΟΚ.

    Αλλιώς νεοφιλελευθερισμός και νεοφασισμός θα αλωνίζουν και εμείς θα αυνανιζόμαστε επαναστατικά σε χωριστές πλατείες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναι, φίλε Andriou, απλά ρίχνεις την κυβέρνηση όταν παραβιάζονται οι συμφωνίες
    Στην Ιταλία αυτό ήταν δυνατόν και δεν έγινε
    Αντίθετα ο Μπερτινότι ψήφιζε και αντιλαϊκά νομοσχέδια για να μην πέσει η κυβέρνηση
    Δηλαδή έγινε ουρά του Πρόντι
    Αυτό κι αν είναι συμφωνία κορυφής πίσω από τις πλάτες των αριστερών
    Αυτό πληρώνουν σήμερα και λόγω εγωϊσμού(δεν παραδέχονται τα λάθη τους)έγιναν και πέντε κομμάτια.
    Αντίθετα στην Ελλάδα, τον καιρό της δημοσκοπικής ανόδου σταθερά το 70% των εν δυνάμει ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσαν λύση με κυβέρνηση συνεργασίας - αυτή η απαίτηση ήταν και ο λόγος που θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας ότι αυτό το κόμμα θα μπορούσε να διαχειριστεί τη συνεργασία
    Ο ΣΥΡΙΖΑ το ξεκαθάρισε ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει ποτέ και όταν ο κόσμος πείστηκε ότι το εννοούμε, αποχώρησε προς κατευθύνσεις άλλες που η κυβέρνηση είναι μέσα στα σχέδιά τους
    Ακόμα και οι ΟΠ έδειξαν προθυμία να κυβερνήσουν με όποιον τους κάτσει!
    Με αυτήν την έννοια το αποτέλεσμα είναι φυσιολογικό
    Ένα κόμμα διαμαρτυρίας κάπου κει κυμαίνεται εκλογικά
    Είναι όμως αυτή η εντολή του κόσμου που εν δυνάμει μας στηρίζει;
    Ή το να αλλάξουμε το τοπίο;
    Ή το να φέρουμε τα πάνω κάτω;
    Ή τέλος πάντων κάτι να γίνει στην κατεύθυνση της λύσης των προβλημάτων κι όχι του εσωτερικού μας προβλήματος πολιτικής ορθότητας
    Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τις τάσεις μας και τις ιδεολογικές μας συνέπειες - ενδιαφέρεται να δώσει δύναμη σε όποιον ζητά να αντικαταστήσει το χιλιοφθαρμένο πολιτικό σκηνικό στον τόπο μας
    Πράγμα που έκανε απλόχερα για ένα χρόνο όσο έβλεπε ενότητα και δημοκρατία στον Συνασπισμό
    Ύστερα ήρθε η άρνησή μας να αναλάβουμε κυβερνητικές συμφωνίες κάθε τύπου και μορφής
    Ας επιλέξουμε τώρα τι σκοπούς έχουμε στο μέλλον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπορεί θεωρητικά να φαίνεται εύκολο το "ρίχνεις την κυβέρνηση όταν αθετηθούν οι συμφωνίες", αλλά με τη δεδομένη πολιτική κουλτούρα του τυπικού Έλληνα μικρομεσοαστού αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Θα βγουν τα παπαγαλάκια (Μίχαλος, Δασκαλόπουλος και λοιποί) και θα κρώζουν για "τις συνέπειες της ακυβερνησίας και των επανειλημμένων εκλογών στην παραπαίουσα οικονομία", θα βγει και το "λαϊκό πατριωτικό ΠΑΣΟΚ" και θα ξαναθυμηθεί "τις πρακτικές του βρώμικου '89", και άντε μετά να αποτινάξεις τη ρετσινιά του "αποστάτη" και του "εθνικά επιζήμιου". Και ο... λογαριασμός θα έρθει στις αμέσως επόμενες εκλογές, ιδίως αν αυτές προκληθούν εξ αιτίας της απόσυρσης της στήριξης προς την κυβέρνηση.

    Δυστυχώς, όσο ακόμα η κοινωνία είναι ευεπίφορη σε τέτοια κινδυνολογία, οποιαδήποτε συνεργασία θα είναι ΠΑΝΤΑ σε βάρος του μικρότερου από τους συνεργάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγαπητοί σ. και φίλοι
    Μία αρχική παρατήρηση. Θεωρώ ότι είναι λάθος σ. στρουθοκάμηλε να προσθέτεις το ποσοστό του ΣΥΝ και των γυναικών. Με αυτό το μαθηματικό αυθορμητισμό θα μπορούσα εγώ να προσθέσω το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και των Οικολόγων....θεωρώ ότι είναι ισοπεδωτικό.
    Ας πω και εγώ μερικά πράγματα.
    Κατ΄αρχάς θεωρώ οτι ο προβληματισμός μετά από ένα αποτέλεσμα που δεν μας αρέσει είναι θεμιτός.
    Κανένα αποτέλεσμα καλό ή κακό του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΣΥΝ δεν συζήτήθηκε. Δε θυμάμαι να κουβεντιάσαμε το ίδιο ποσοστό του 2004, ούτε θυμάμαι το Χουντή να απαιτεί ή να δικαιολογεί εκ των υστέρων το ποσοστό του ΣΥΝ εξ αιτίας της θέσης που πήρε στο εσωτερικό δημοψήφισμα...Και υπήρχαν πολλά τότε... όταν ο ΣΥΡΙΖΑ "έσπασε" χωρίς καμία απόφαση συνεδρίου μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2004. Αυτά όμως λύθηκαν, όπως λύθηκε και το ζήτημα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.Το ΠΑΣΟΚ και με αποφάσεις της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ δεν πληρεί τις προυποθέσεις για τη συνάντηση με το ΣΥΝ.Ή κάνω λάθος;;.... Άλλωστε η ανανεωτική πτέρυγα είχε σύνθημα "ούτε με το ΠΑΣΟΚ,ούτε με το ΚΚΕ"..το θυμάμαι στο τελευταίο διαρκές συνέδριο.
    Ευκαιρίας δοθείσης δεν είναι δυνατόν να μπαίνει η πρόταση συνεργασίας από το παράθυρο.Τι άλλαξε δηλαδή...το ποσοστό μας;; όσο άλλαξε τέλος πάντων.
    Θεωρώ ότι πέραν από τις παρατηρήσεις σε ειδικότερα σημεία και τις εκτιμήσεις δεν άλλαξε τίποτε. Ούτε το ΠΑΣΟΚ...ή μάλλον άλλαξε προς το χείρον....η νεοφιλελεύθερη πολιτική του έχει γίνει σημαία...για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, για την οικολογική καταστροφή...η πόλη που ζούμε το ΠΑΣΟΚ την έκανε έτσι με μεγάλους συντελεστές δόμησης κλπ (θα αφήσω τα άλλα)
    Θεωρώ άκαιρη την παρέμβαση των σ. στελεχών της ανανεωτικής πτέρυγας που φάνηκαν ως έτοιμοι από καιρό για νατην πουν στην πλειοψηφία του ΣΥΝ.Δηλαδή τι προτείνουν οι σ; Να γυρίσουμε στην προτέρα πολιτική του ΣΥΝ όταν ασθαμαίνοντας μπαίναμε στη βουλή,ασθμαίνοντας λειτουργούσαν οι οργανώσεις, ασθμαίνοντας εκλέγαμε συνδικαλιστές και δημάρχους και αυτό μόνο σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ; Δεν είδα του ηγέτες της ανανεωτικής πτέρυγας να αλωνίζουν όπως τώρα τα ΜΜΕ και να αναλύουν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
    Ο επαναπροσδιορισμός της πολιτικής μας έναντι του ΚΚΕ που βάζω στη δική μου ιστοσελίδα http://astyanaktas-astyanaktas.blogspot.com/2009/06/blog-post_08.html δεν αναιρεί την ενότητα της αριστεράς.Δεν είναι αντιφατικό,είναι ουσιαστικό. Αν αναδείξουμε τη δογματική-σταλινική πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ ίσως απεκγλωβιστούν οι ψηφοφόροι του. Και μιλώ για ιδεολογική επίθεση.Ίσως όμως συσπειρωθούν. Κι αυτό κίνδυνος είναι, αλλά νομίζω ότι προέχει η αλήθεια.
    και τελειώνοντας....
    η πολιτική μας για ενότητα της αριστεράς δεν είναι θέμα ποσοστών, αλλά αξιών...όπως είναι και η υπεράσπιση των μεταναστών, των κινημάτων του ελεύθερου χώρου,των εργαζομένων με προγράμματα stage...και σ΄αυτά κανείς μα κανείς δε διαφώνησε ...ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ...ούτε στο ΣΥΝ....Το επίδικο είναι η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ....ε όχι αυτό μας τελείωσε...

    ευχαριστώ για την ανοχή σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. σ. Αστυάνακτα
    Δυστυχώς η ωραία μας συζήτηση πέφτει θύμα της παραταξιακής τοποθέτησης που σαν θανατηφόρα ασθένεια καταταλαιπωρεί τον Συνασπισμό κυρίως αλλά και την αριστερά σαν σύνολο!
    Πρόσεξε.. όπως και ο σ.Andriou νωρίτερα μου ζητάτε συνεχώς να απολογηθώ για στάσεις και απόψεις της ηγεσίας της Πτέρυγας.
    Δεν μπορώ να το κάνω γιατί δεν ανήκω!
    Ειδικά με το ζόρι..
    Θεωρώ ότι εκεί που χάθηκε το παιχνίδι στην ανανεωτική αριστερά είναι στη δημιουργία με τέτοιο τρόπο των τάσεων που ως μηχανισμοί εσωκομματικής εξουσίας, διαμεσολαβούν τη βούλησή μας και την "εκπροσωπούν" με όρους μειοψηφίας-πλειοψηφίας νοθεύοντας κάθε διάλογο εν τη γενέσει του.
    Πιστεύω ότι δεν θα ξεκολλήσουμε από αυτή την κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας αν δεν βρεθεί λύση γνήσιας αντιπροσώπευσης των μελών και αφαίρεσης της δυνατότητας των τάσεων να καταμετρούν έδρες(!) στα εσωκομματικά όργανα.
    Τώρα στο θέμα μας..
    Όσο ο διάλογός μας γίνεται με ταμπέλες και έτοιμα σχήματα δεν μπορεί να προχωρήσει
    Κάποτε λειτουργούσα κι εγώ έτσι και μάλιστα όχι όπως εύκολα ίσως φαντάζεσαι για τους ανανεωτικούς αλλά για την "αριστερή πλειοψηφία"
    παρ΄ ότι σιχαινόμουν τις τάσεις και τους μηχανισμούς τους. Είχα πειστεί ότι για όλα φταίει ο Χατζησωκράτης και ο Μαργαρίτης αν όχι ο Παπαγιαννάκης
    Έ δεν πάει όμως έτσι
    Ή είμαστε αριστεροί με σεβασμό στη διαφορετικότητα και την κοινή δράση όπου είναι δυνατή ή παίζουμε τον παπά
    Δεν μπορούμε να ενοχοποιούμε μόνιμα την άλλη άποψη
    Προσωπικά καταλογίζω αυτήν την περίοδο στο Ρεύμα την ανοχή ή και κάλυψη αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων της ομάδας Καρίτζη και ορισμένων κοκκινοπράσινων που τόχουν χάσει τελείως. Ως εκεί όμως1
    Πιθανά χρειάζεται ένα βελούδινο διαζύγιο στον Συν και συμμετοχή όλων στον ΣΥΡΙΖΑ ή συμμετοχή των Ανανεωτικών στον ΣΥΡΙΖΑ ανάλογα με την δύναμή τους
    Πάντως όσο συνεχίζεται αυτή η ερμαφρόδιτη κατάσταση και κάποιοι δράττονται της ευκαιρίας για πλήρη έλεγχο του Συνασπισμού και εξοβελισμό και δαιμονοποίηση της άλλης άποψης (κοκκινοπράσινοι, Καρίτζης, αριστεριστές) θα είμαστε συνέχεια σε εσωστρέφεια
    Δημοκρατία λοιπόν στο κόμμα
    Πετάχτε από πάνω μας τις ταμπέλες
    Και ακούστε προσεκτικά τι λέει ο κάθε σύντροφος ανεξαρτήτως προέλευσης
    Ας ζωντανέψουμε το κεκτημένο του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, τη σύνθεση της διαφορετικότητας και την κοινή δράση
    Ευχαριστώ κι εγώ για την ανοχή σας
    Συντροφικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Οι Γυναίκες για μιαν Άλλη Ευρώπη δεν εξέφραζαν τον υπόλοιπο τότε ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον την ΑΚΟΑ και κάποιους-κάποιες ανένταχτες και φεμινίστριες που όλοι τους τώρα συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί να συγκρίνουμε τον τότε Συν με τον τώρα ΣΥΡΙΖΑ και όχι όλον τον "χώρο". Δεν είναι το ίδιο με τους ΟΠ-εδώ συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια
    Γι αυτό άλλωστε δεν συγκρίνω εθνικές με ευρωεκλογές
    Θα ήταν άδικο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. σύντροφέ μου
    να ξεκαθαρίσω νηφάλια κάποια πράγματα!
    Ανήκω στην αριστερή πλειοψηφία ιδεολογικά, αλλά όχι σε τάση...σε καμμία τάση!Γενικώς συμφωνώ με την άποψή σου για τις τάσεις....αλλά στα πλαίσια της δημοκρατίας αυτό δεν ελέγχεται...ούτε μπαίνουν όροι...μόνοι μας θα το βρούμε....
    Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρθηκα στο σχόλιό μου σε ονόματα συντρόφων που μπορώ να διαφωνώ μαζί τους ,αλλά τους σέβομαι....τη μοναδική κριτική μου την έκανα στον παπαδημούλη εντελώς ακροθιγώς....για την τρίτη θέση....το πρόβλημα δεν είναι η τρίτη θέση...και μη βάζεις ας πούμε στην ίδια επικοινωνιακή θέση τον Μαργαρίτη-Παπαδημούλη-Χατζησωκράτη ή Κύρκο με τους Τσέκερη και Κυρίτση ή ακόμη με τους "αριστεριστές" όπως τους αποκαλείς....δεν έχουν την ίδια προσβασιμότητα...με τη καλή έννοια....
    Επιμένω λοιπόν
    η Λύση είναι προς τα αριστερά όχι παρακαλώντας αλλά κερδίζοντας τους ψηφοφόρους ή και ηγεσίες των μικρότερων ομάδων....όχι γαι να τους διαλύσουμε....αλλά για να ενταχθούν στο εγχείρημα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU