Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Μπορεί η Ανανεωτική Πτέρυγα;



Γράφει ο Χρήστος Τσακόπουλος στον Διάλογο της Αυγής:

Τι δέον γενέσθαι;

Κατά τη γνώμη μου αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η ανασυγκρότηση του ιδεολογικού και πολιτικού ρεύματος της ανανεωτικής αριστεράς, που βρίσκεται μέσα και έξω από τον Συνασπισμό, στη βάση των αρχών του δημοκρατικού δρόμου για τον σοσιαλισμό, του δομικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεων, της αυτοδιεύθυνσης και αυτοδιαχείρισης, της άμεσης δημοκρατίας, της κοινωνίας των πολιτών και του ανεβάσματός της σε πολιτική κοινωνία, με ένα ανώτερο πολιτισμικό επίπεδο.

Με την εξέλιξη αυτή θα διαδραματίσει ηγεμονικό ρόλο στον ΣΥΝ, στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κοινωνία γενικότερα.”

Είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό, και μετά την αυτοαπομόνωση Αλαβάνου στο περιβάλλον των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, οι ελπίδες για πρωτοβουλίες διεξόδου στον Συνασπισμό συγκεντρώνονται κυρίως στην πλευρά της Ανανεωτικής Πτέρυγας.

Το ερώτημα όμως είναι: μπορεί η Ανανεωτική Πτέρυγα ;

Έχει το θεωρητικό βάθος για να προτείνει ένα συνεκτικό αριστερό πολιτικό σχέδιο διεξόδου για την ελληνική κοινωνία;

Έχει την πολιτική τόλμη να προτείνει συγκεκριμένες δομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιγράψουν χωρίς μισόλογα ένα καθαρό αριστερό πολιτικό στίγμα;

Έχει καθαρές ιδέες για την μικτή οικονομία, τον δημόσιο τομέα, τις επενδύσεις, την διαφθορά, τις οικολογικές προτεραιότητες. Ένα σχέδιο για την ελληνική οικονομία που να περιγράφει μιάν “ανάπτυξη” όχι περιβαλλοκτόνα και ταυτόχρονα “έξυπνη” και στηριγμένη στην δημιουργικότητα και την από πολλού απαξιωμένη εργατικότητα και παραγωγικότητα;

Μπορεί να περιγράψει χωρίς κόμπλεξ τι είναι αριστερή πολιτική σήμερα και να ξαναφέρει τις μεταρρυθμίσεις στο κέντρο της πολιτικής της αριστεράς;

Έχει το πολιτικό θάρρος να περιγράψει μια αυτόνομη και αδέσμευτη από κράτος και κόμματα συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων - ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα - και να δώσει έκφραση και λόγο στην κοινωνία, στην ατομική και οικογενειακή επιχειρηματικότητα που στην χώρα μας αν και πρωτεύουσα μορφή απασχόλησης είναι μονίμως αγνοούμενη;

Έχει επεξεργασίες και αποσαφηνίσεις για συγκεκριμένες εφαρμογές των ιδεών της αυτοδιαχείρισης, της αειφορίας και της επινοητικότητας στην επίλυση προβλημάτων;

Μπορεί να περιγράψει πειστικά κάποια εκδοχή συμμετοχικής δημοκρατίας και σχετικής συνταγματικής αναθεώρησης;

Έχει ιδέες για τον πολιτισμό;

Έχει ιδέες - πέραν του ανθρωπισμού - για το μεταναστευτικό, που να αποτρέπουν εξίσου την εξαθλίωση των φιλοξενουμένων και των φιλοξενούντων, να ορίζουν όρια και δυνατότητες και να αποτρέπουν τον βίαιο εποικισμό και τα φαινόμενα γκετοποίησης των τοπικών κοινωνιών – πριν αυτές παραδοθούν στην ακροδεξιά;

Έχει βγάλει τα συμπεράσματά της από την ατελέσφορη λειτουργία των τάσεων μέσα στον Συνασπισμό, ώστε να προτείνει έναν νέο τρόπο λειτουργίας που θα κάνει τον ΣΥΝ κόμμα των μελών του;

Έχει την δυνατότητα να εγγυηθεί μια νέα ενότητα μέσα στο κόμμα της αριστεράς στηριγμένη στην ανανέωση των ιδεών, την δημιουργικότητα και τον πλουραλισμό στην έκφραση και όχι στις συνεννοήσεις των μηχανισμών;

Έχει την διάθεση να ξεκόψει από την καμαρίλα της Κουμουνδούρου και να εμπιστευθεί τα μέλη και τους φίλους της αριστεράς που ποτέ δεν έπαψαν να ελπίζουν ότι κάποια μέρα θα αφήσουμε πίσω μας το τριτοδιεθνιστικό μοντέλο και το ΚΚΕ και θα δημιουργήσουμε δομές και τρόπους λειτουργίας δημοκρατικούς, οριζόντιους και δημιουργικούς;

Βάζουμε τα παραπάνω ερωτήματα γιατί είναι ώρες ευθύνης.

Δεν αρκεί να προβλέπεις ότι με την σημερινή πολιτική πάμε για ξέρα και πιθανό εξωκοινοβουλευτικό ποσοστό …

Οφείλεις να παρέμβεις και μάλιστα αποφασιστικά!

Να καλέσεις τις ζωντανές δυνάμεις της αριστεράς σε συμπαράταξη, να δώσεις δύναμη και λόγο στον κόσμο της, να αναλάβεις ηγετικές πρωτοβουλίες.

Δεν αρκούν σιβυλλικές δηλώσεις ότι "είμαστε σε επαγρύπνηση", "θα διαφυλάξουμε τον ανανεωτικό χαρακτήρα του ΣΥΝ", "δεν θα μείνουμε αδιάφοροι στα προβλήματα διακυβέρνησης" κλπ, κλπ.

Οι εξελίξεις απαιτούν ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ!

Αλλιώς θα πιστέψουμε αυτό που λέγεται, ότι η Ανανεωτική Πτέρυγα ζητά απλά ένα τίμιο συνεταιρισμό – ως μόνιμη δεύτερη, ως μειοψηφία - με την πλειοψηφία και όχι ανατροπή των συσχετισμών - με ενεργοποίηση του συγκριτικού πλεονεκτήματός της που είναι η απήχησή της στην κοινωνία.

Αν όλη η φασαρία είναι για τα δικαιώματά σας ως μειοψηφία, τότε απλά σύντροφοι “δεν μπορείτε”.

Όση κενότητα εκπέμπει η πεισματική αγκίστρωση του Αριστερού Ρεύματος στην "πλειοψηφία του", άλλη τόση θα εξέπεμπε η αγκίστρωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας στα καταπατημένα δικαιώματα της "μειοψηφίας της".

Την ώρα που η αριστερά διψά για κοινότητα ιδεών και δράσεων!

Ανατροπές χρειάζονται και αναδημιουργία της αριστεράς πέρα από ονόματα και τίτλους.

Μπορεί λοιπόν η Ανανεωτική Πτέρυγα;


2 σχόλια:

  1. Μπορεί και παραμπορεί, Γιώργο.
    Έχει όλες τις δυνατότητες.
    Την ιστορία και το παρόν με το μέρος της.
    Απομένει να το κάνει και μέλλον.
    Αποτελεί κεκτημένο δικαιώμα (ιστορικά) και υποχρέωση της, ταυτόχρονα.

    Οι προβληματισμοί που θέτεις είναι το επίδικο ζήτημα.
    Οι έντιμοι συνεταιρισμοί, ( σωστά αναφέρεις) δεν αποτελούν λύση στα ζητήματα που έχουν προκύψει, ούτε προωθητική δύναμη για την Ανανεωτική αριστερά.

    Άλλωστε οι "συμβιβασμοί έφεραν τα αδιέξοδα", όπως πολύ σωστά είχε πει ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης.

    Καλό τριήμερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σήμερα, 31 Αυγούστου 2009, εν μέσω οικτρών συμβιβασμών (π.χ. περίπτωση Κοροβέση) χαροπαλεύουμε. Για πόσους μήνες, χρόνια, δεκαετίες ακόμη…. Είμαι από την εποχή του ΚΚ Εσωτερικού. Τώρα φεύγω χωρίς αντίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU