Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Η Ανανεωτική Αριστερά, φοβάται…

Του Κώστα Ανδρέου*

Το ξέρω, ότι δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια, στα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Δεν υπήρχε χρόνος, δεν υπήρχαν υλικές προϋποθέσεις, δεν υπήρχε ομοθυμία και ομοψυχία για να κάνουν το αποφασιστικό βήμα.

Όμως τείνω να πιστεύω όλο και περισσότερο μέσα μου, ότι δεν υπήρχε κατά βάθος και η διάθεση.
Είναι η «κάποια ηλικία» την οποία έχουν πλέον τα περισσότερα στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς; Είναι η θολή στρατηγική της; Είναι τα «κρατήματα» που η ιστορική της σχέση με την υπόλοιπη «κομουνιστοαναφορική» αριστερά, επιβάλει;
Όλα είναι.
Αλλά κυρίως πιστεύω, ότι είναι η «συνήθεια».

Συνήθισε η Ανανεωτική Αριστερά» να ετεροκαθορίζεται. Συνήθισε να «βασανίζεται», να λοιδορείται. Συνήθισε να απαντάει.
Συνήθισε να παίζει τον ρόλο του «λογικού», που κλείνει το μάτι στην κοινωνία κάθε φορά που η υπόλοιπη αριστερά, εκφράζεται με θράσος απέναντι στην κοινωνία.
Ξέχασε πως είναι να εκφράζεις τις δικές σου απόψεις, να μάχεσαι γι’αυτές, να παράγεις. Ξέχασε;

'Ισως και όχι.

Ισως να προτιμάει, να της αποδίδουν προθέσεις, μύχιες σκέψεις και να τις διαψεύδει.
Φοβάμαι ότι δεν έχει το θάρρος, να υποστηρίξει τις προτιμήσεις της.
Φοβάται να απαντήσει , στο ερώτημα της συμμετοχής στην διακυβέρνηση.Φοβάται και κρύβεται πίσω από παράλογους «κοινούς στόχους» με την υπόλοιπη Αριστερά.

Το άκουσα από πολλούς και απόρησα.
Θα αγωνιστούν, λένε, κεντρικά στελέχη της πτέρυγας , για να μην περάσει η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ.
Λές και είναι αυτονόητο, ότι κάτι τέτοιο, είναι υπόθεση «ικανοποίησης» του λαού.
Αλήθεια εκτός από τα κομματικά όργανα, έχουν ακούσει έξω στην κοινωνία, πολλούς να προβληματίζονται για ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Ο κόσμος θέλει να ξεκουμπιστεί η κυβέρνηση της ΝΔ και να υπάρχει μια άλλη διακυβέρνηση και αυτό δεν γίνεται με την «αποτροπή» αυτού του ενδεχόμενου από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κόσμος θέλει μια αλλαγή για να πάει μπροστά, να αφήσει πίσω την αθλιότητα που ζεί και θα περίμενε από την Ανανεωτική Πτέρυγα, τουλάχιστον, να κατανοεί αυτήν την ανάγκη του και με κάποιον τρόπο, έστω και με την «αποσιώπηση» αυτής της άθλιας γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ, την αλαζονική γραμμή που οδήγησε την δημοκοπική παλίρροια του 18% στο «τράβηγμα των νερών» στην συνέχεια.

Η κοινωνία ζήτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ να παίξει κεντρικό ρόλο στην υπόθεση της «απαλλαγής από την αθλιότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης» και όταν αυτός αρνήθηκε, αποφάσισε να λύσει μόνη της το πρόβλημα.
Το να θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλη μια φορά να της «δώσει» μαθήματα για το τι πρέπει να κάνει, υβρίζοντάς την για την επιλογή της, δεν είναι και πολύ σώφρον, κυρίως για την Ανανεωτική Αριστερά. Ο λαός το κατανοεί, ως συμπεριφορά ενός παρωχημένου πολιτικού πολιτισμού και γι’αυτό ίσως το συγχωρήσει. Ας μη το παρακάνουμε πάντως.

Οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς –το έχω ξαναγράψει- έπρεπε να χαίρονται, για την ήττα της δεξιάς και όχι να λεονταρίζουν, ότι θα αποτελέσουν το εμπόδιο, γι’αυτή την αλλαγή.
Ας αφήσουν αυτόν τον ρόλο στις δυνάμεις των συνιστωσών και ασφαλώς στο ΚΚΕ.
Επιτέλους η Ανανεωτική Αριστερά , ας πάψει να φοβάται και ας μιλήσει με ειλικρίνεια.
Ας τολμήσει το επόμενο μικρό βήμα.
Η κρίση είναι πολύ βαθιά και χρειάζεται να βάλουμε όλοι μας ένα χέρι για να ξεπεραστεί και η αρχή είναι να μιλήσουμε με ειλικρίνεια και τώρα που επιθυμούμε να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ και αύριο που ίσως χρειαστεί να το επικρίνουμε και να το καταγγείλουμε.
Υπάρχει καιρός για να τα πούμε όλα, αλλά μη μπερδεύουμε το timing.

Υ.Γ. Στην Πανελλαδική Σύσκεψη της πτέρυγας, χειροκρότησα και συγκινήθηκα από όλες τις απόψεις.
Δεν άκουγα τι λέγαν, αλλά την ειλικρινή αγωνία των ομιλητών για το μέλλον.
Ελπίζω να πάρθηκε και η σωστή απόφαση.

*11/9/09, αναδημοσίευση από www.ananeotiki.gr

12 σχόλια:

  1. εξαιρετικό κειμενο
    Συμφωνώ απολυτως ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «είναι να μιλήσουμε με ειλικρίνεια και τώρα που επιθυμούμε να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ και αύριο που ίσως χρειαστεί να το επικρίνουμε και να το καταγγείλουμε.»

    Επιθυμεί η "ανανεωτική" πτέρυγα να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ; Σοβαρολογείτε; Θα βγείτε και με τα σημαιάκια να πανηγυρίσετε όπως το 1981;

    Ίσως χρειαστεί να το επικρίνουμε αύριο; Ίσως; Τόσο αισιόδοξοι πια... Λες και δεν ξέρουμε τι είναι το ΠΑΣΟΚ, λες και δεν το έχουμε ζήσει, λες και δεν υπήρξε π.χ. η πρόσφατη θέση του για τους μετανάστες, για την οικονομία κ.λπ....

    Νομίζω ότι στρουθοκαμηλίζετε ασυστόλως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φαίνεται ότι η σταλινική νοοτροπία του τσουβαλιάσματος ανθρώπων και απόψεων δεν θα μας αφήσει σύντομα!
    Λες ανώνυμε (γιατί άραγε ανώνυμα;) πράγματα για την πτέρυγα και εμένα προφανώς ταυτίζοντάς μας και μεταξύ μας και με τον συντάκτη του άρθρου,ενώ το άρθρο είναι επώνυμο και προφανώς είναι προσωπική άποψη. Οι δε απόψεις μου είναι κατατεθειμένες στο blog μου. Συνήθως δεν απαντώ σε ανώνυμους γιατί θεωρώ την ανωνυμία κάτι σαν κουκούλα όταν θίγονται άνθρωποι και απόψεις αλλά σου έκανα την τιμή για να υπογραμμίσω τον φασισμό σου. Εύχομαι υγεία και αποσταλινοποίηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρίσκω το κείμενο του πιο πάνω Ανώνυμου «νόμιμο» για έναν αριστερό, που μπορεί κάλλιστα να ψηφίζει τον Σύριζα. Γιατί αυτή η σκαιά επίθεση και μάλιστα με αιχμή την ανωνυμία…?

    Έχουν γραφτεί τόσα και τόσα τους λόγους που επιτρέπεται (προς το παρόν) η ανωνυμία. Αν δεν συμμερίζεστε τους λόγους αυτούς μπορείτε να αποκλείσετε τα ανώνυμα σχόλια.

    Πρέπει πάντως να μάθετε σε αυτό ειδικά το μπλογκ ότι ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΟΥΜΕ ΤΟ (ΕΣΤΩ ΑΝΩΝΥΜΟ) ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ!

    Ας αφήσουμε που αν ο σχολιαστής ΔΕΝ ήταν ανώνυμος, δε θα είχατε τη χαρά να τον «ταπεινώσετε» με τόση «ευγλωττία». Η ανωνυμία βολεύει κι εσας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. H ανωνυμία αγαπητέ μου όταν δίνεις πληροφορίες ή εκφράζεις μία άποψη που δεν θίγει κανέναν είναι φυσιολογική. Όταν όμως κατακρίνεις πρόσωπα και πράγματα, έ πάρε και την ευθύνη των όσων λες. Ο ανώνυμος σε αυτήν την περίπτωση είναι ύπουλος γιατί κρύβεται στη σκιά και εξαπολύει επιθέσεις εκ του ασφαλούς. Το μπλογκ αυτό είναι συνειδητά επώνυμο γι αυτό και περιμένω επώνυμες πολεμικές ή καταγγελίες. Για τα υπόλοιπα η ανωνυμία είναι αποδεκτή. Απαγορεύσεις δεν πρόκειται να βάλω. Όποιος έχει αξιοπρέπεια ξέρει τι να κάνει.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κι εγώ τι λέω? Ότι θα μπορούσε η διαμαρτυρία σας να περιοριστεί στην αποδοκιμασία της (άδικης) ταύτισής σας με τον συγγραφέα του κειμένου χωρίς τα υπόλοιπα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δηλαδή μια light διαμαρτυρία; Έ όχι αγαπητέ μου, δεν θα μου υποδείξετε πως θα αντιδράσω! Η Αριστερά έχει πάθει και συνεχίζει να παθαίνει από τέτοιες νοοτροπίες και είναι ασυγχώρητος όποιος τις συνεχίζει!
    Τα τσουβαλιάσματα και τα χαρακώματα αλλού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εγώ να σας υποδείξω? Εγώ μπορώ μόνο να παρατηρήσω ότι το λεξιλόγιό σας θυμίζει προπαγανδιστικές εκπομπές στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας του 1950. Ότι θυμίζει τον κλασικό «διαφωτιστή» καθηγητή στα Γυμνάσια του 1960. Ότι θυμίζει πολύ ταραγμένες ημέρες… Σε σας και μόνο σε σας ανήκει η κάθε πρωτοβουλία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είμαι "αντικομμουνιστής" είναι φανερό, επίγονος του Γεωργαλά. Αυτό δεν θέλετε να πείτε; Γιατί δεν το λέτε; Ούτε ποιος είστε ούτε τι πιστεύετε - προτιμάτε να σφάζετε με το μαχαίρι. Κρίμα για την ηλικία σας (αν πράγματι ακούγατε εκπομπές το 1950...)
    Ως εδώ μαζί σας.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ Ειλικρινά δεν σας καταλαβαίνω. Όπως δεν με γνωρίζετε εσείς, δεν σας γνωρίζω κι εγώ. Εάν αναφέρεστε στην κομματική μου ταυτότητα, δεν έχω. Και δεν με ενδιαφέρει η ταυτότητά σας. Ο λόγος σας με ενδιαφέρει. Βλέπω στη φωτογραφία ότι είστε πολύ νέος. Έχετε να δείτε πολλά ακόμα στη ζωή σας. Και δεν θεωρώ ότι σας προσέβαλα εάν σας έκανα μια παρατήρηση για το λεξιλόγιο. Όχι, δεν θέλω να πω τίποτε για σας προσωπικά. Επισημαίνω ένα λάθος, πάντα κατά τη γνώμη μου. Σας αναγνωρίζω το δικαίωμα να κάνετε λάθη (αφού πρώτα το αναγνωρίζω στον εαυτό μου). Αναγνωρίστε το κι εσείς στον εαυτό σας. Αλλά μη λυπάστε για μένα. Ο δικός μου κύκλος κλείνει. Εγώ λυπάμαι για σας (όχι προσωπικά), για σας που βρεθήκατε σ’ έναν κόσμο δυστυχώς ακόμα πιο σκληρό και αδυσώπητο από τον δικό μας. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και με συγχωρείτε για την κατάχρηση του χώρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγγνώμη εάν το παρατράβηξα αλλά πληρώσατε σπασμένα άλλων. Οι μέρες έχουν ένταση και απελπισία και όσο και αν προσπαθούμε να είμαστε νηφάλιοι δεν τα καταφέρνουμε πάντα. Το θέμα με την ηλικία ήταν πείραγμα επειδή αναφερθήκατε σε εποχές που οι περισσότεροί μας δεν είχαν γεννηθεί. Και πάλι την συγγνώμη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Ένταση μεγάλη, καταλαβαίνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU