Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Περί ΣΥΡΙΖΑ: τι ακριβώς μαγειρεύεται;


Το άλλο σαββατοκύριακο θα γίνει η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Κι απ ότι φαίνεται, από συμβουλευτική σύσκεψη θα μεταβληθεί σε ιδρυτική πράξη ενός νέου κόμματος στην θέση της μέχρι σήμερα γνωστής πολιτικής συμμαχίας. Φαίνεται έτσι, γιατί οι προτάσεις Φλαμπουράρη (ΣΥΝ) και Μπανιά-Σαπουνά (υπόλοιπες συνιστώσες) επί της ουσίας δεν διαφέρουν σε τίποτα: και οι δύο προβλέπουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάρτες μελών και αποφάσεις με (ενισχυμένη) πλειοψηφία.
Ότι λοιπόν και να επιλεγεί ένα νέο κόμμα γεννιέται...
Το ερώτημα είναι: ΓΙΑΤΙ;

Δεν προηγήθηκαν γόνιμες διαδικασίες πολιτικής ανασύνθεσης μέσα στην Αριστερά, δεν κατέληξε κάπου κάποιος διάλογος ανάμεσα στις δυνάμεις που συνιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η όσμωση των ιδεών τα τελευταία χρόνια βάθυνε μάλλον τις διαφορές, έδειξε τις αποστάσεις που χωρίζουν τα οράματα και τις στρατηγικές των διαφόρων ρευμάτων και απέδειξε ότι τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας το μόνο που είναι δυνατό και χρήσιμο είναι η ενότητα στη δράση και η εκλογική τους συμμαχία. Επίσης το ρεύμα των ανένταχτων που θα μπορούσε να σπάσει τα στεγανά και να επιβάλλει την αριστερή ανασύνθεση από τα κάτω, συρρικνώθηκε συν τω χρόνω και ελαχιστοποιήθηκε τελικά στην σημερινή μηδαμινή συμμετοχή.

Γιατί λοιπόν νέο κόμμα και κυρίως γιατί τώρα;

Πιστεύω ότι είναι αφελείς οι ανένταχτοι που πέφτουν στην παγίδα που συστηματικά έχουν υφάνει οι κομματικές γραφειοκρατίες.
Οι αποκλειστικά οργανωτίστικες προτάσεις τους αποτελούν μια καρικατούρα δημοκρατίας, απόλυτα ελεγχόμενης από τις μεταξύ τους συνεννοήσεις: με το δικό τους μέτρο, απόλυτα προσαρμοσμένο στην ανάγκη ελέγχου κάθε χειραφετικής κίνησης των "μελών", με ενισχυμένες πλειοψηφίες προσαρμοσμένες στους στατικούς συσχετισμούς ανάμεσά τους και κυρίως χωρίς καμιά σοβαρή πολιτική επεξεργασία σε σύγχρονη αριστερή κατεύθυνση, αναρωτιέται κανείς αν όλη αυτή η ιστορία έχει κανέναν άλλο σκοπό εκτός του να ξεγελάσουν τον κόσμο και διασκεδάσουν το πιεστικό του αίτημα για συμμετοχή και συνδιαμόρφωση της αριστερής πολιτικής.

Κι όμως, η ίδια διαδικασία αποτελεί και μια ανομολόγητη απόπειρα διολίσθησης σε νέο πολιτικό φορέα από την ομάδα των νεοσταλινικών που έχει διαμορφωθεί στα πλαίσια του Ρεύματος στον Συνασπισμό, και που έχουν επιλέξει εδώ και καιρό να εξοντώσουν τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους (Πτέρυγα, υπόλοιπο Ρεύμα, ανεξάρτητους) χρησιμοποιώντας ως αντίβαρο τους ομοϊδεάτες τους στις συνιστώσες.
Κι ότι δεν κατάφεραν στον ίδιο τον Συνασπισμό με μετωπική σύγκρουση, παρά τις άοκνες προσπάθειές τους (πχ προκλήσεις ομάδας Καρίτζη με τις θητείες και την "δεύτερη " αριστερή στροφή) και τον πρόσκαιρο προσεταιρισμό των κοκκινοπράσινων, προσπαθούν τώρα να το κάνουν από την πίσω πόρτα με χρήση των συνιστωσών και όσων αφελών έχουν "τσιμπήσει" ότι το πρόβλημα στην Αριστερά είναι η ...Πτέρυγα.

Έτσι, κάθε εξέλιξη προς την δημιουργία ενός μεταλλαγμένου νεοσταλινικού ΣΥΡΙΖΑ-κόμματος απλά θα προσθέσει στην ήδη προβληματική κατάσταση στην Αριστερά ένα νέο πρόβλημα και καμία προωθητική λύση.
Η δημοκρατία απλά θα μείνει στο ακουστικό της για μια ακόμη φορά και οι μηχανισμοί θα έχουν απομακρύνει ξανά από το προσκήνιο τον κόσμο της Αριστεράς.

Έχουν δίκιο λοιπόν όσοι προειδοποιούν ότι αυτή η διαδικασία, όπως γίνεται κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κομματικής γραφειοκρατίας, δεν είναι ούτε χειραφετική ούτε απελευθερωτική αλλά μια ύπουλη εφαρμογή ανομολόγητων προθέσεων εξασφάλισης με πλάγια μέσα της κομματικής εξουσίας. Δείτε σχετικά και το σημερινό άρθρο στην Αυγή, του Χρήστου Κολιδά - Τσακόπουλου με τον ενδεικτικά δηκτικό τίτλο
Ανομολόγητες προθέσεις στη συρροή προτάσεων για τον ΣΥΡΙΖΑ:

Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις διάφορες τοποθετήσεις συλλογικοτήτων, παραγόντων συνιστωσών και αυτοαποκαλούμενων ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τα τεκταινόμενα στις τάσεις και τις ομάδες του ΣΥΝ.

Ορισμένα φαινόμενα είναι έως τραγελαφικά κατά τη γνώμη μου και θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την κατάσταση όπως πραγματικά είναι και όπως αποκαλύπτεται το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο των αντιθέσεων στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Το υπόβαθρο αυτό δεν είναι ενδημικό της δικιάς μας μόνο αριστεράς αλλά περιέχει τα γενικότερα θεωρητικά ζητήματα της νέας αριστεράς, που πήραν δραματικό χαρακτήρα μετά τις καταρρεύσεις των καθεστώτων του «υπαρκτού», που έχουν σαφή οριοθέτηση με τα παλιά σταλινικά και άλλα δογματικά πρότυπα και τείνουν να συγκροτήσουν τη νέα ανανεωτική στρατηγική.

Θα προσπαθήσω να πω τα πράγματα με το όνομά τους, με σκοπό να γίνει ο διάλογος όχι με ανομολόγητες προθέσεις και τακτικισμό αλλά στην ουσία των θεωρητικών, ιδεολογικών και πολιτικών επιλογών.

Βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται, με ορισμένους παράγοντες που έπαιξαν μοιραίο ρόλο στις διάφορες, ιστορικά, διασπάσεις της αριστεράς, με επίδικο τη νέα φυσιογνωμία και στρατηγική της, να διεκδικούν πάλι σήμερα πρωταγωνιστικό ρόλο, λειτουργώντας με τον ίδιο τακτικίστικο και αποϊδεολογικοποιημένο τρόπο.

Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, σταλινικής, τροτσκιστικής ή μαοϊκής προέλευσης, με συγκροτημένη αντίστοιχη ιδεολογία, προγραμματική πλατφόρμα, στρατηγική και οργανωτική δομή κόμματος νέου τύπου, κάνουν προτάσεις οργανωτίστικου χαρακτήρα για τον ΣΥΡΙΖΑ, στην κατεύθυνση οιονεί κόμματος, αποσιωπώντας συστηματικά τα σοβαρά θεωρητικά ζητήματα στρατηγικού χαρακτήρα, όπως το θέμα του δρόμου προς τον σοσιαλισμό, των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών, της φύσης της εξουσίας σ' αυτόν (π.χ. δικτατορία του προλεταριάτου;), της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής (π.χ. κρατικισμός;) κ.ά. Ζητήματα που συνδέονται άμεσα με την χάραξη της τρέχουσας πολιτικής, πράγμα που εκφράστηκε έντονα πριν τις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές και εξακολουθεί να εκφράζεται και σήμερα στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. (Βλέπε 15 προγραμματικά σημεία, πολιτική συνεργασίας με το σταλινικό ΚΚΕ, εναλλακτική πρόταση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στάση απέναντι στην Ε.Ε. και την ευρωπαϊκή πολιτική, συντεχνιακή πολιτική, στάση απέναντι στην τυφλή βία κ.ά.).

Η αποσιώπηση γίνεται, πιστεύω, γιατί έχουν τη λογική της πρωτοπορίας στον μετωπικό χαρακτήρα που θέλουν να δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον δογματισμό της θεολογικής αξίας της ιδεολογίας και της κατοχής της απόλυτης αλήθειας στα θέματα θεωρίας και στρατηγικής.

Αυτό αν δε λέγεται τακτική διολίσθησης του ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτικό φορέα με φυσιογνωμία και στρατηγική τα παλιά δογματικά πρότυπα, τότε τι είναι;

Η ιστορία των διαφόρων παραγόντων που αυτοονομάζονται «ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ», που θέλουν να παίξουν ηγετικό ρόλο ως εκπρόσωποι χωρίς ιδεολογία της «συνιστώσας» των ανένταχτων και που δεν έχουν καμιά σχέση με απλούς συντρόφους της βάσης, που απλώς δεν είναι πουθενά οργανωμένοι αλλά αισθάνονται αριστεροί και πρόσκεινται ιδεολογικά σε κάποιο από τα ρεύματα της αριστεράς, αποτελεί ένα άλλο ανέκδοτο στα διαδραματιζόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι σύντροφοι των ιστολογίων, του διαδικτύου και της αντισυστημικής αριστεράς, που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο πολιτικό φορέα, αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, πρέπει να καταλάβουν ότι αυτοί που προωθούν σήμερα τη διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα είναι εξουσιαστές και υπερσυγκεντρωτικοί παλαιού τύπου και ότι ο κινηματικός, αμεσοδημοκρατικός χαρακτήρας του κόμματος της ανανεωτικής αριστεράς είναι και παραμένει το ζητούμενο.

Η κατάσταση στο ΣΥΝ

Ο σ. Τσίπρας, που θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως στρατηγική επιλογή, έχει κάνει πρόσφατα δύο ντρίπλες, μία προς τα «αριστερά» και μία προς τα «δεξιά» του: -Ενιαίο πολυτασικό κόμμα; ρωτάει. Και απαντάει : Ναι, αλλά με τη δημοκρατία να λειτουργεί από τη βάση ως την κορυφή και όχι στην κορυφή να υπάρχει ο συγκεντρωτισμός των συνιστωσών. Και προσθέτει:

- Το κόμμα αυτό να είναι ευρωπαϊκού προσανατολισμού, με συμμετοχή στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), τον ευρωπαϊκό πολιτικό σχηματισμό, με τον οποίο φαίνεται να διαφωνούν οι συνιστώσες, μιας και συμμετέχει σ' αυτόν μόνο ο ΣΥΝ και είναι παρατηρητής η ΑΚΟΑ. Άμεσα προτείνει να εφαρμοστεί η πρόταση Φλαμπουράρη. Όσον αφορά τη φυσιογνωμία και τη στρατηγική του ενιαίου αυτού πολυτασικού κόμματος, το θέμα μεταφέρεται στις ελληνικές καλένδες του έργου μιας επιτροπής. Η όλη ιστορία φαντάζει σαν παιχνίδι κορυφών.

Ο σ. Λαφαζάνης και άλλοι του Ρεύματος διαφωνούν, συμφωνώντας μαζί του στην πρόταση Φλαμπουράρη και φαίνεται να ταυτίζονται με τις συνιστώσες, στη γραμμή της άμεσης διολίσθησης, χωρίς «σημαίες ευκαιρίας», όπως είπε ο σ. Λεουτσάκος.

Οι σύντροφοι στην Π.Γ. της Ανανεωτικής Πτέρυγας, δια του κειμένου του σ. Λυκούδη, φαίνεται να υπερεκτιμούν την τακτική της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ, ξεχνούν, στην πρότασή τους, τα σοβαρά προβλήματα στρατηγικής, που συνδέονται με τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, που υπάρχουν εξ αρχής στη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο ΣΥΝ και προτείνουν ως λύση την καταγραφή των ανένταχτων στις πολιτικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Συμπέρασμα:

Το πρόβλημα και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολογικό. Το ποια στρατηγική θα υπερισχύσει.

Η τριτοδιεθνιστική των μετώπων και των σταδίων, που ακολουθεί και το ΚΚΕ, παραπέμπει σε καθεστώτα τύπου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και καθηλώνει την αριστερά στο περιθώριο της κοινωνίας και που κυριαρχεί στη γραμμή της διολίσθησης του ΣΥΡΙΖΑ σε οιονεί κόμμα ή η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου, που περιλαμβάνει την άρνηση της βίας για την κατάληψη της εξουσίας, την άμεση δημοκρατία, τις δομικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις με τη συναίνεση της πλειοψηφίας του λαού, την αυτοδιαχείριση, τον κινηματικό, αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος και την πολιτική κοινωνία των πολιτών;

Στρατηγική που συνδέεται με τη χάραξη αντίστοιχης πολιτικής κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών και πολιτικών θέσεων για την άσκηση της τρέχουσας πολιτικής στη χώρα μας, στην Ευρώπη και διεθνώς, αντινεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης, στη βάση των σύγχρονων προβλημάτων μιας κοινωνικής πραγματικότητας και ενός συστήματος που βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης.

Φυσιογνωμία, στρατηγική και πολιτική που θα αναδείξει τον ηγεμονικό, κινηματικό, πλειοψηφικό ρόλο της αριστεράς, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες αυτής της παγκόσμιας κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνική, πολιτισμική και ηθική.

e-mail: synthms@gmail.com

9 σχόλια:

  1. Δηλαδή θα βγάλει και ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα σχολικά τετράδια με τα μουστάκια του Στάλιν; Για να πάω να αγοράσω για τα παιδιά μου να ενισχύσω το κόμμα νέου τύπου που θα φτιαχτεί.
    Πέρα από την πλάκα, έρχεται σιγά-σιγά ο καιρός να δικαιωθεί ο Σαμπατακάκης που έλεγε πριν από τις εκλογές "πάμε να φύγουμε από δώ". Μοιραία Γιώργο κάπου εδώ η σεμνή τελετή της ανανέωσης του αριστερού κινήματος με τους παλιούς όρους λαμβάνει τέλος. Από μια άποψη είναι καλό. Γιατί το όνειρο που είδες πριν από μέρες δεν νομίζω να πίστεψες ποτέ ότι θα μπορούσες και να το ζήσεις. Είναι καλό οι σταλινικοί να είναι κάπου μαζεμένοι, να καθαρίζει το τοπίο να ξέρουμε οι υπόλοιποι ότι τοιλάχιστον οι άλλοι δρόμοι είναι ανοιχτοί. Από εκεί και πέρα μένει σε μας αν θέλουμε να τους διαβούμε
    Καλό Σαβατοκύριακο, δείτε και κάνα σινεμαδάκι, κάντε καμιά βόλτα, η ζωή είναι αλλού και το ξέρετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Γιώργο. Μια ζωή τα ίδια νοσηρά πράγματα. Μία μάχη μηχανισμών για την νομή της εξουσίας στον μικρόκοσμο τους. Φυσικά αυτά δεν έχουν κανμία σχέση με την αλλαγή της κοινωνίας την δύναμη των ιδεών που θα έπρεπε να διαθέτει η αριστερά.
    Ας ιδρύσουν λοιπόν το κόμμα τους και καλό τους και καλό μας ταξίδι.
    τους εύχομαι καλή τύχη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όνειρα τέλος leo, η πραγματικότητα απαιτεί και δεν περιμένει - ο Σαμπατακάκης είχε δίκιο, όλοι το ξέρουμε, ανανεωτικοί, κοκκινοπράσινοι, τσιπραίοι, βαθύ ρεύμα, ρηχό ρεύμα. Όλοι...

    radical, ελπίζω το δικό μας ταξίδι να αρχίσει επιτέλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργο το ελπίζω ειλικρινά, να αρχίσει στον κόσμο των ιδεών που αυτή ήταν η πραγματική δύναμη της αριστεράς τον 20ο και τον 19ο αιώνα που συνεπήρε γεννιές στα οράματα της και βοήθησε στην αλλαγή των συνθηκών ζωής αυτού του κόσμου.
    όλα τα άλλα αυτά που συμβαίνουν στα τείχεη του Συριζα είναι φαινόμενα παρακμής και εκφυλισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργο δεν συμφωνώ ότι οι δυο προτάσεις, Φλαμπουράρη, Μπανιά - Σαπουνά δεν διαφέρουν σε πολλά. το αντίθετο. Η πρόταση του σ. Φλαμπουράρη είναι μια ξεκάθαρη πρόταση για την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ως συμμαχικό, πολιτικό, σχήμα. Ετσι όπως πρέπει να είναι και κατά την γνώμη μου. Η πρόταση Μπανιά - Σαπουνά "μιλάει" για την έναρξη διαδικασίας δημιουργίας ενιαίου κόμματος.

    Σύντροφε ο ΣΡΙΖΑ δεν μπορεί (και δεν πρέπει...) να γίνει ενιαίο κόμμα. Πέρα από τις αντίθετες ιδεολογικές αναφορές (μην ξεχνάς ότι συνυπάρχουμε με Σταλινικούς, μαοϊκους, τροτσκιστες, ελευθεριακούς κ.λ.π.) έχουμε και αντίθετη στρατηγική. Για μας στον ΣΥΝ ο δημορκατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η Ευρωπαϊκή προοπτική είναι θέσεις αδιαπραγμάτευτες.

    Πρέπει να ενισχύσουμε την πολιτική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι όμως σε βάρος της δικής μας πολιτικής & ιδεολογικής ύπαρχξης.

    Αν θέλουμε να διαλύσουμε τον Συνασπισμό, να το αποφασίσουμε εμείς. Δημοκρατικά, συντροφικά, με συνέδριο. Οχι να μας το επιβάλουν "φίλοι" & "σύντροφοι"...

    Πιστεύω ότι ο ΣΥΝ έχει πολλά να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία, την αριστερά. Φυσικά και χρειάζονται αλλαγές, βαθιές τομές. Ομως το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι να αυτοδιαλυθούμε στον ΣΥΡΙΖΑ.

    Ο ΣΥΝ "κουβαλάει" τον ιδεολογικό πλούτο της Ανανεωτικής Αριστεράς, που από το 1968 προσπαθεί να ανανεώσει το ελληνικό κομμουνιστικό & αριστερό κίνημα. Με αυτό το ιδεολογικό οπλοστάσιο μπορούμε ννα συνεργαζόαμστε με άλλες αριστερές κινήσεις.

    Το ΚΚΕ Εσωτερικού και ο Ρήγας Φεραίος ήταν που εισήγαγαν στην ελληνική αριστερά κινηματικά χαρακτηριστικά. Οικολογία, δικαιώματα, φεμινιστικό κίνημα. Ο ΣΥΝ στη συνέχεια ανέπτυξε (όχι βέβαια όσο μπορούσε...) την σύνδεση της Αριστεράς με τα Κινήματα Κοινωνικής κριτικής.

    Μην αυτομαστιγωνόαμστε. Μην νιώθουμε πίσω ιδεολογικά και πλοτικά από τους απολογητές του Μάο ή του Τρότσκι. Ελεος...

    Λοιπόν να συγκροτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να αποκτήσει σάρκα και οστά. Καμία αντίρρηση. Αλλά κόμα εγώ τουλάχιστον έχω.

    Είναι ο Συνασπισμός της Αριστεράς των κινημάτων & της Οικολογίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μάκη, συμφωνώ μαζί σου. Ήδη έχουμε περισσότερα κόμματα από ότι χρειαζόμαστε...
    Και ναι ο ΣΥΝ κουβαλάει το ανανεωτικό δυναμικό μέσα του και γύρω του.
    Για δες όμως: αντί να ξεμπλοκάρουμε τον Συνασπισμό φτιάχνουμε ένα νέο μόρφωμα με την "οργανωτική αναβάθμιση του ΣΥΡΙΖΑ" κατά Φλαμπουράρη, όπου εκτός τις κάρτες που αυτές καθ΄αυτές δεν σημαίνουν τίποτα, έχουμε για σοβαρά θέματα και ψηφοφορίες με πλειοψηφία 75%. Όσο και αν αυτό μοιάζει αθώο, μετατρέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα γιατί τον κάνει κέντρο αποφάσεων από πολιτική συμμαχία. Κι έτσι κάποιος που ήδη έχει ψηφίσει στο κόμμα του για κάτι θα καλείται σε διπλή διαδικασία να ξαναψηφίσει τώρα σαν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ; Γελοιότητες! Έπειτα η αυτόματη θεώρηση των μελών των συνιστωσών σαν μελών του ΣΥΡΙΖΑ περιπλέκει ακόμα την κατάσταση γιατί όσοι δεν "γουστάρουν" τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα εμφανίζονται στις συνελεύσεις και τότε πως θα λειτουργεί η απαρτία; Με τη βοήθεια ερμηνείας από ειδικούς; Κι αν οι συνασπισμένοι λείπουν, το σχήμα θα μπορεί να παίρνει τοπικά αντίθετες αποφάσεις με τις θέσεις του ΣΥΝ; Μεγάλο μπλέξιμο, ιδανικό για τους γκρινιάρηδες, τους φραξιονιστές, τους δημοκράτες του γραμμαρίου και τις αυθεντίες στην καμαρίλα...Άντε μάζεψέ τους!
    Αφού κόμμα έχουμε ας ασχοληθούμε με αυτό: Ας το φτιάξουμε καλύτερο.
    Τι δουλειά έχει ο ΣΥΡΙΖΑ να δουλεύει και αυτός με ψηφοφορίες και πλειοψηφίες και να εκλέγει όργανα; Εάν είμαστε ώριμοι να ξεπεράσουμε τα χωριστά κόμματα και κομματίδια, ας ενωθούμε όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ! Αλλά εδώ δεν πρόκειται γι αυτό - κανείς δεν θέλει να ενωθεί με τον άλλο. Έτσι το μόνο που μένει είναι η πολιτική συνεργασία σε μόνιμη βάση (όπως είναι τώρα), και όποιος δεν βρίσκει τον εαυτό του σε κανένα συνεργαζόμενο κόμμα ας πάρει μια κάρτα ΣΥΡΙΖΑ να υπάρχει στα μητρώα και να συμμετέχει στις τοπικές συσκέψεις που υλοποιούν προειλημμένες αποφάσεις της συμμαχίας. Εάν θέλει η ψήφος του να μετρά ας ενταχθεί κάπου - δεν θα μπούμε σε τρελές περιπέτειες γιατί κάποιοι που δεν εκφράζονται από καμία συνιστώσα και από καμία τάση θέλουν και να ψηφίζουν! Έλεος...

    Εγώ αυτό που φοβάμαι είναι ότι τα παραπάνω είναι απλά προσχήματα για να περάσει έστω ημιτελώς η δημιουργία νέου πολιτικού σχηματισμού. Αν ψηφιστεί ή συμφωνηθεί η πρόταση Φλαμπουράρη το μπλέξιμο θα βαθύνει: ο καθένας μετά θα εξηγεί κατά πως νομίζει τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και θα απαιτεί ψηφοφορίες και εκλογές οργάνων.
    Κι ο κόσμος είναι ήδη πολύ ταλαιπωρημένος για τέτοιες ανοησίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πχ "Όπου δεν επιτυγχάνεται συναίνεση τότε οι αντιπρόσωποι εκλέγονται."

    "Η σύνθεση της Πανελλαδικής Σύσκεψης πρέπει να είναι πλουραλιστική και να αντιστοιχείται με την πανελλαδική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να είναι αντιπροσωπευτική και να καθίσταται πιο ισχυρή και μη αμφισβητήσιμη. Στο βαθμό που δεν καλύπτεται η αντιπροσωπευτικότητα σε συνιστώσες, φύλο, ενταγμένους και ανένταχτους, τότε με ευθύνη της Γραμματείας θα πρέπει να υπάρχουν οι αναγκαίες διορθώσεις."

    "Στην Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει υποχρεωτικά τουλάχιστον ένας ή μια εκπρόσωπος από κάθε συνιστώσα. Επίσης συμμετέχουν και ανένταχτοι-ες, οι οποίοι επιλέγονται από το μητρώο των ανένταχτων με όποιο τρόπο και μέθοδο αυτοί προκρίνουν." Δηλαδή συνιστώσα ανένταχτων! Τι θα ενώνει αυτούς τους ανθρώπους; Το διαδικαστικό; Πολιτικά τι κοινό θα έχουν για να θεωρούνται συλλογικότητα;

    "Στις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ισχύει ο κανόνας της ομοφωνίας ή της συναίνεσης. Στο βαθμό που αυτή κάποιες φορές δεν μπορεί να επιτευχθεί, τότε το λόγο έχει ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ. (* το "κάποιες φορές" αν θέλει πχ η ΚΟΕ -τυχαίο παράδειγμα- θα μπορεί να γίνεται "κάθε μέρα")

    1. Είτε με κάλπη και καθολική ψηφοφορία για κρίσιμα θέματα (συνεργασίες, επικεφαλής ψηφοδελτίου, κατάρτιση ψηφοδελτίων, στήριξη ή συμμετοχή σε κυβέρνηση, καθώς και για τον επικεφαλής, τη συμμετοχή και την κατάρτιση των ψηφοδελτίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές).(* δηλαδή ξαναψηφίζουμε για ότι είναι "σοβαρό" θέμα ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ)

    2. Είτε με έκτακτη σύγκλιση της Πανελλαδικής Σύσκεψης όπου η απόφαση λαμβάνεται με συναίνεση ή ανοχή. (* ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ)

    3. Στις κλαδικές και τοπικές επιτροπές, για θέματα τοπικού ενδιαφέροντος, η απόφαση λαμβάνεται, αν δεν επιτευχθεί συναίνεση ή ανοχή, με αυξημένη πλειοψηφία του 75% των μελών. (* εδώ να δεις τι θα γίνεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλά ξεμπλέγματα, σύντροφε! Αντί να κάνουμε τα πράγματα πιο απλά, τα κάνουμε όσο πιο περίπλοκα γίνεται!
    Ο καθένας μας θα ανήκει σε δεκαπέντε διαδικασίες (ήδη είναι ...δεκατέσσερεις), στο κόμμα του, στο συνδικάτο του, στον σύλλογό του, στην δημοτική του παράταξη, στο Κοινωνικό φόρουμ, στην οικολογική ομάδα της περιοχής, σε ομάδα φύλου, σε αθλητική κλπ. Ποιός έχει χρόνο για τέτοια; Δεν είμαστε επαγγελματίες της πολιτικής!
    Χρειαζόμαστε ένα σχήμα αν είναι δυνατόν ή τουλάχιστον μια ξεκάθαρη δομή συμμετοχής με απλές διαδικασίες!
    Και μετά λέμε ότι τα παιδιά δεν προλαβαίνουν σχολείο, φροντιστήριο, γλώσσα, χόμπι κλπ - εμείς να δεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU