Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Και να μην χαθούμε ξανά σύντροφοι, τώρα που ανταμώσαμε...

Ένα υπαρξιακό μανιφέστο δικτύωσης για την μεταρρυθμιστική ανανεωτική αριστερά



Από τη μια, μια άγρια οικονομική κρίση.
Από την άλλη μια κυβέρνηση που υιοθετεί τις υποδείξεις των αγορών, αρνείται τον εσωτερικό δανεισμό με λαϊκά ομόλογα και αφήνει ανέγγιχτη την αφορολόγητη εκκλησιαστική περιουσία και τον πραγματοποιημένο παράνομο πλουτισμό από κλοπή του δημοσίου χρήματος ή τραπεζική τοκογλυφία.

Στην αριστερά, προστάτιδα υποτίθεται των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, όλοι κινούνται γύρω από την ουρά τους, όπως οι γάτες σε καυγά, προσηλωμένοι όχι στην κοινωνία γύρω τους αλλά στις κινήσεις του εσωτερικού αντιπάλου.

Στην ανανεωτική αριστερά κάποιες κινήσεις ανασυγκρότησης βλέπουν τελευταία το φως πιεσμένες από τις καταιγιστικές πρωτοβουλίες συγκρότησης έστω και με το στανιό ή με ρευστοποίηση του κόμματος της αριστεράς, του αντισυστημικού, αντικαπιταλιστικού πόλου. Οι οργανωμένες στον ΣΥΝ δυνάμεις της ΑΑ, έχουν ανοίξει διάλογο με τις υπόλοιπες, σημαντικές αλλά διάσπαρτες δυνάμεις της ΑΑ στην κοινωνία, γεγονός πολύ σημαντικό και ελπιδοφόρο.

Όμως:

- Οι δυνάμεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας, είναι δεσμευμένες σε μια παρτίδα σκάκι με την πλειοψηφία του ΣΥΝ, καθώς παρακολουθούν μεν τις κινήσεις ο ένας του άλλου αλλά κανείς δεν επιθυμεί να χρεωθεί μιαν ακόμη ιστορική διάσπαση αποχωρώντας πρώτος. Έτσι, οι κινήσεις ανασυγκρότησης της ΑΑ δεν πρέπει να ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δυνατότητες κινήσεων της ΑΠ. Δεν επιθυμούμε ένα νέο "κυπριακό".

- Ο κόσμος που εκφράζεται από σύγχρονες αριστερές ιδέες, παραμένει εκτός κομματικών σχηματισμών και δεν πρόκειται να επαναλάβει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες την ένταξη σε ένα κόμμα συγκεντρωτικής δομής ή πυραμιδικής ιεραρχίας. Από την άλλη βρίσκεται παντού, μέσα σε κάθε ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας, σε κάθε κίνημα πολιτών, οικολογική πρωτοβουλία, πολιτιστική κίνηση, όμιλο αναζητήσεων, ιδιωτική ευαισθησία και προοδευτική παρέα προβληματισμού.

- Αυτό που προκύπτει από τον διάλογο που έχει ανοίξει και εν όψει της διήμερης πανελλαδικής σύσκεψης της ΑΑ στα τέλη Φλεβάρη, είναι ότι υπάρχουν πολλαπλές επιλογές για την συνέχεια της ανασυγκρότησης. Άλλοι θέλουν να δώσουν την μάχη εντός ΣΥΝ, άλλοι θεωρούν το σχήμα αυτό παρωχημένο και νεκρό, άλλοι θέλουν να το παλέψουν και στον ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι δεν ενδιαφέρονται καν για ένα συμβατικό τύπο οργάνωσης αλλά αναζητούν μια εναλλακτική δομή ή απλά, μια δημιουργική παρέα να εκφραστούν.

Αυτό λοιπόν που προέχει είναι όλος αυτός ο κόσμος να παραμείνει με κάποιον τρόπο συνδεμένος ανεξάρτητα από το μετερίζι που ο καθένας επιλέγει και ανεξάρτητα από τις διαφορές στην διαθεσιμότητα ενός εκάστου λόγω των συνθηκών της ζωής του.

Ειδικά, αφού ο διάλογος προχωρήσει και ανεξάρτητα από την δυναμική της επερχόμενης σύσκεψης, δεν πρέπει να ξαναδιαχωριστεί ο κόσμος αυτός βάσει των όποιων κεντρικών επιλογών υιοθετηθούν - έστω και ομόφωνα ή συναινετικά - αφού σε κάθε περίπτωση αποκλείεται να εκφράσουν τους πάντες.

Προτείνουμε λοιπόν να αποκρυσταλλωθεί σιγά σιγά μια μόνιμη επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους της σύγχρονης αριστεράς: με την δημιουργία "από τα κάτω" ένος πανελλαδικού Δικτύου Αριστερών Μεταρρυθμιστών με τίτλο "Αριστερά Σήμερα" ( τον δανείζομαι από την ΑΡ.ΣΗ…) ή κάτι ανάλογο, με τοπικούς ομίλους, λέσχες ή συνάξεις που λειτουργούν σαν σύλλογοι ή παρέες και επικοινωνούν οριζόντια μεταξύ τους με δικτύωση στο ίντερνετ και θεματικό συντονισμό.
Ανεξάρτητα και πρωτοβουλιακά αλλά και με συντονισμό όπου χρειάζεται σαν αυτόν τον bloggers.

Το δίκτυο "Αριστερά Σήμερα" μπορεί να αποτελέσει το λόμπυ της σύγχρονης αριστεράς, να διαπερνά όλους τους σχηματισμούς της χωρίς να ανήκει σε κανέναν και να έχει μοναδικό σκοπό την προσφορά σε ιδέες και δράσεις και την δημιουργία μιας άτυπης κοινότητας ανθρώπων με κοινό ιδανικό την αριστερή μεταρρύθμιση της κοινωνίας.
Εννοείται ότι οι συμμετέχοντες μπορούν ελεύθερα να μετέχουν σε όποιον πολιτικό οργανισμό επιθυμούν ή και πουθενά αλλού εκτός από την μεταρρυθμιστική τους παρέα.

Ένα τέτοιο δίκτυο μπορεί να αιμοδοτήσει πιθανή αυτόνομη πολιτική έκφραση της ΑΑ αλλά δεν θα εξαρτάται από μια τέτοια εξέλιξη για να υπάρχει και να παράγει ιδέες και δράσεις ούτε θα τελειώσει με αυτήν.
Μπορεί επίσης να αποτελέσει πρότυπο δομής για ένα τέτοιο νέο μόρφωμα ώστε να αποφύγει τις ασφυκτικές δομές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού.

Τέλος πολιτικές κινήσεις του ΣΥΝ που ετοιμάζονται να διαλυθούν ή να αποχωρήσουν μαζικά λόγω των νεοσταλινικών μεθοδεύσεων στο κόμμα, μπορούν απλά να αυτονομηθούν από την κεντρική εξουσία και να παραμείνουν συνδεμένες ως αριστερές συνάξεις ή παρέες στην παραπάνω λογική.

Άλλωστε ιστορία στην Ελλάδα γράφουν οι παρέες και ήδη οι δεσμοί των "παλιών" είναι φανερά ακατάλυτοι τόσα χρόνια τώρα… Μήπως είναι και πρότυπο οργάνωσης;

5 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Γιώργο.
    Από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή. Αυτή η πρωτοβουλία όπως πολύ σωστά γράφεις Μπορεί να αποτελέσει την αφαιτηρία για την πολιτική μα περισσότερο την ιδεολογική έκφραση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρεπει οντως να βρουμε εναν τροπο να προχωρησουμε. Οφειλουμε να κουβεντιασουμε και να προτεινουμε αλλα και να παρεμβουμε.

    Ας κανω κι εγω μια προταση για το πώς μπορουμε να οικοδομησουμε το ο,τι αποφασισουμε οτι θα ειμαστε: να μην υπαρχει ΚΛΕΙΣΙΜΟ σε οποιαδηποτε διαδικασια (οπου υπαρχει διαφορα αποψεων ας γινονται ψηφοφοριες) και να απαγορευονται ρητα τα ΑΧΤΙΦ.

    Αυτες οι προτασεις ισχυουν ακομα και για το αν ποτε με το καλο αποδεσμευτει η Πτερυγα απο τους σημερινους ασπονδους συντροφους της

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "να μην υπαρχει ΚΛΕΙΣΙΜΟ σε οποιαδηποτε διαδικασια (οπου υπαρχει διαφορα αποψεων ας γινονται ψηφοφοριες) και να απαγορευονται ρητα τα ΑΧΤΙΦ."

    ..pinko!!!

    Σωστό...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. radical νομίζω ότι έχουμε χάσει πολλή ενέργεια με το τι κάνουν και τι σχεδιάζουν οι άλλοι. Είναι ώρα να επεξεργαστούμε τα προβλήματα και τις διεξόδους απερίσπαστοι. Να συζητήσουμε, να παιδευτούμε, να καταλήξουμε. Χωρίς συμπλέγματα, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς για το τι είναι επαναστατικό και τι ρεφορμιστικό. Να αποδεχτούμε την ιστορική αποστολή του αριστερού μεταρρυθμισμού και να την πάμε παραπέρα. Κι αν το σύστημα αντέχει τις μεταρρυθμίσεις να μην τις αρνηθούμε με ιδεολογήματα. Τις έχουμε ανάγκη - να τις πραγματοποιήσουμε. Κι όσες δεν τις αντέχει να τις σπρώξουμε όσο πάει: αυτό είναι για μένα "κίνημα", αυτό είναι επαναστατικό: να μην υποχωρείς εάν κάτι είναι σωστό και αναγκαίο.
    Όχι να εφευρίσκεις θέσεις με μόνο κριτήριο την υπερβολή και το απραγματοποίητο - να κάνεις αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση και να καταγγέλλεις τους πάντες για συμβιβασμό.
    Είμαστε η αριστερά του συγκεκριμένου δεν έλεγε ο Μιχάλης; Έ ας τιμήσουμε την μνήμη του με το να γίνουμε αυτή η αριστερά. Οι άλλοι ας κόψουν τον λαιμό τους κι ας ζήσουν τις μπούρδες τους (ευχή μου και κατάρα :)- ακούς Αλέκο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. pinko σε καταλαβαίνω, τα αχτίφ είναι σχέτη κατάθλιψη. Ειδικά όταν εισηγητές είναι οι κομισάριοι και όχι οι ...γιόγκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU