Μην πετάξεις τίποτα, μην επαναπαυθείς στο παρελθόν, σκέψου κοιτώντας μπροστά...

από το ιστολόγιο Ένα σημάδι στο διάστημα

Εκεί, λοιπόν, στην πιο υψηλή κορφή σου, κάποτε ονειρεύτηκα
ν' ανοίγουνε τα χέρια μου σαν δυο μακριές προβλήτες και να
κλείνουνε μέσα τους όλα τ' αστέρια
Νικηφόρος Βρεττάκος (*)

Το κάποτε κραταιό Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, φάρος στο εγχείρημα ανανέωσης στην Ευρώπη, πέρασε από αλλεπάλληλες μετεξελίξεις μέχρι να φτάσει, μέσω διασπάσεων, αποχωρήσεων και συμμαχιών με πολιτικούς άλλων χώρων, στους σημερινούς Δημοκρατικούς˙ στον γραμματέα αυτού του κόμματος έστειλαν τις προάλλες μια επιστολή ορισμένα νέα, στην ηλικία, στελέχη ζητώντας να καταργηθεί το "σύντροφοι και συντρόφισσες" και όλα "αυτά τα ρομαντικά"...

Με αυτή την αφορμή, το κινούμενο στο χώρο της Κομμουνιστικής ΕπανίδρυσηςControLaCrisi.org, ανέσυρε για προφανείς δικούς του λόγους μια επιστολήπου έστειλε το 2007, λίγο πριν πεθάνει, ο συγγραφέας Mario Rigoni Stern στην ομοσπονδία των αντιστασιακών της Ιταλίας που έχει νόημα για όποιον θέλει να τη διαβάζει ολόκληρη:

"Αγαπητοί σύντροφοι, ναι, Σύντροφοι, γιατί είναι όμορφο και αρχαίο όνομα που δεν πρέπει να αφήσουμε να πέσει σε αχρησία˙ προέρχεται από το λατινικό "cum panis" που συνενώνει όσους τρώνε το ίδιο ψωμί. Όσοι το κάνουν, μοιράζονται και την ύπαρξη με ό,τι αυτό συνεπάγεται: χαρά, δουλειά, αγώνα αλλά και ταλαιπωρίες.

[...] Να, εμείς της Αντίστασης είμαστε Σύντροφοι γιατί, ναι, μοιραστήκαμε το ψωμί όταν έπεσε πείνα αλλά και επειδή συνάμα ζήσαμε το ψωμί της Λευτεριάς που είναι το πιο δύσκολο να κατακτηθεί και να διατηρηθεί. Σήμερα που, όπως έλεγε ο Primo Levi, έχουμε ένα σπιτικό ζεστό και την κοιλιά γεμάτη, νομίζουμε ότι λύσαμε το πρόβλημα της ύπαρξης και αράζουμε και λαγοκοιμόμαστε μπροστά στην τηλεόραση.

Το νου σας, Σύντροφοι! Δεν είναι καιρός για το όπλο παρά πόδας αλλά για να μην αφοπλίσουμε το μυαλό, ναι το όπλο της λογικής είναι πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθεί από τη βία. Ας συλλογιστούμε ό,τι υπήρξε και μην αφήνουμε να μας κολακεύει ένας πολιτισμός που προτείνει σε όλους οχήματα συνεχώς πιο όμορφα και κοριτσια όλο πιο γδυτά. Άλλα είναι τα προβλήματα της κοινωνίας μας: η ειρήνη, βέβαια, αλλά και μια δουλειά για όλους, η ελευθερία πρόσβασης στην εκπαίδευση, ήρεμα γηρατειά˙ όχι μόνον εγωιστικά για μας, αλλά για όλους τους πολίτες".

Η Αριστερά εκεί, εδώ, παντού στον κόσμο, ψάχνεται μέσα σε όλο και επαχθέστερες για την κοινωνία και τους εργαζόμενους συνθήκες, συνθήκες που όσο και αν κάτι από το πολύ κακό παρελθόν θυμίζουν, προσοχή μην κάνουμε το λάθος, είναι καινούργιες.
Η συνήθης επιμονή στον εξωβελισμό παραδόσεων με ισχυρό ηθικόφορτίο γίνεται το alter ego της δογματικής εμμονής όσων αντικαθιστούν την ανάλυση με τα σύμβολα˙ ειδικά τώρα προέχει να μην αφοπλίσουμε τη σκέψη μας. Έχοντας το νου στραμμένο στιςπραγματικότητες που διαμορφώθηκαν, στην ανάγκη ριζικών και πραγματικά δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων που να ξαναφέρουν στο επίκεντρο τον πλανήτη, τον άνθρωπο, τον εργαζόμενο, οφείλουμε να μην πετάξουμε τίποτα χωρίς να επαναπαυθούμε στις ιδέες του παρελθόντος˙ για να μπορέσουμε να δώσουμε μια βαθύτατα ηθικήδιάσταση στις πολιτικές και οικονομικές επεξεργασίες που θα προκύψουν.

Οι παραπάνω σκέψεις γράφτηκαν με αφορμή το νέο ταξίδι που ξεκινά η Ανανεωτική Πτέρυγα, το κομμάτι της ελληνικής αριστεράς που περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο εμπνεύστηκε από το κόμμα του Berlinguer και απευθύνεται και σε όσους έμειναν πίσω. Όσο για μας, καλό μας δρόμο σύντροφοι!

Έτσι, υποκειμενινά και επικαιρικά, μερικά άρθρα που το καθένα δίνει κάποια τροφή για σκέψη: Μια συζήτηση του Στρατή Μπουρνάζου με τον Κωσταντίνο Τσουκαλά για τα "Ενθέματα" της "Κυριακάτικης Αυγής", "Αναζητώντας την πολιτική μέσα στην κρίση". Ένα "Διασπάσεων εγκώμιο" του Γιώργου Γιαννουλόπουλου στην "Ελευθεροτυπία". Σε άλλο μήκος κύματος, "Η χαράδρα με το τέλος" του Δημήτρη Σεβαστάκη. Μια "ρεπορταζιακή" αποτύπωση της πορείας από τον Κ.Κάρη στην "Αυγή": "Ναι στην αποδέσμευση της Ανανεωτικής Πτέρυγας". Ακόμα και μια συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου στον Αργύρη Παπαστάθη για το "Βήμα της Κυριακής". Και ένας αιρετικός προβληματισμός του Μιχάλη Γ.Τριαναταφυλλίδη "Περί κόμματος ο λογος" (από την ιστοσελίδα της Ανανεωτικής Πτέρυγας όπου αναπτύσσεται πλούσιος προβληματισμός)

(*) Οι στίχοι είναι από το "Ο Ταϋγετος και η σιωπή", όπου ο Τίτος Πατρίκιος μαρτυρεί πως αναγνώρισε την αγωνία που Βρεττάκου να απαντήσει στις κατηγόριες του κόμματος εναντίον του...