Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Η ομιλία του Χρυσάφη Ιορδάνογλου στην εκδήλωση του κέντρου "Μ. Παπαγιαννάκης", το σχόλιο του Μάνου Ματσαγγάνη και μια εξήγηση του γιατί η αριστερά δεν μπορεί...



Ομιλία Χρυσάφη Ιορδάνογλου:
1. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα είναι η λογική προέκταση του deal του μνημονίου. Η Ελλάδα δεν θα αφήνονταν να καταρρεύσει λόγω αδυναμίας αναχρηματοδότησης των παλιών της χρεών. Επιπρόσθετα, θα καλύπτονταν οι τρέχουσες δανειακές της ανάγκες μέχρις ότου η χώρα να φτάσει εντός τακτού χρονικού διαστήματος σε πρωτογενή πλεονάσματα.
Σε αντάλλαγμα:
α) Η Ελλάδα θα πλήρωνε κανονικά τους τόκους του χρέους της. Στην πορεία, κάτι θα γινόταν για να ελαφρυνθεί από μέρος του βάρους αυτού.
β) Η Ελλάδα αναλάμβανε την υποχρέωση να βάλει τα του οίκου της σε τάξη. Της έγινε σαφές ότι μόνιμος συνεταιρισμός σε ξένο πορτοφόλι δεν γίνεται.

2. Δεδομένων των συνθηκών και συσχετισμών δε νομίζω ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει κάτι ριζικά διαφορετικό. Το κόστος μιας μονομερούς στάσης πληρωμών θα ήταν απόλυτα απαγορευτικό για την Ελλάδα. Για την ΕΕ το κόστος θα ήταν μεγάλο αλλά δεν νομίζω ότι θα ήταν απαγορευτικό. Πιθανώς, μια μονομερής ελληνική στάση πληρωμών θα επιτάχυνε την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αλλά με την Ελλάδα έξω στο κρύο. Τέλος, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι το κόστος για την ΕΕ θα είναι τόσο υψηλό όσο είναι σήμερα σε λίγους μήνες. Εν πάσει περιπτώσει, δεν θα μπλοφάριζα ούτε θα στοιχημάτιζα το κεφάλι μου πάνω σε αυτά.

3. Πολλοί βλέπουν την αναδιάρθρωση του χρέους ως υποκατάστατο της ανάγκης να βάλουμε σε τάξη τα του οίκου μας (που είναι και το μόνο πράγμα υπό τον έλεγχό μας). Τούτο είναι θανάσιμη παρανόηση.



4. Οποιοδήποτε εύλογο μελλοντικό σενάριο –με αναδιάρθρωση, eurobonds ή κάτι άλλο- εξακολουθεί να απαιτεί πληρωμή τόκων που εν όλω ή εν μέρει πρέπει να καλύπτονται από εγχώρια έσοδα. (Η Ελλάδα on probation για καιρό, κάθε δείγμα αύξησης του χρέους θα τιμωρείται). Τούτο σημαίνει πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλο αριθμό ετών. Αυτό είναι το κρίσιμο μέγεθος.
Εκείνο που ελπίζουμε και πρέπει να επιδιώξουμε (χωρίς μεγάφωνα) είναι τα απαιτούμενα πλεονάσματα να μην είναι τέτοια που να μας σπάσουν τη ραχοκοκαλιά.

5. Πρωτογενή πλεονάσματα για χρόνια δεν είναι υποσημείωση. Σημαίνουν:
Α) το κράτος δεν μπορεί να συνεχίσει να διοικείται όπως σήμερα, να έχει την ίδια σχέση κόστους-ποιότητας όπως σήμερα ή να παρεμβαίνει στην οικονομία όπως σήμερα.
Β) Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να λειτουργεί υπό το καθεστώς των πιέσεων, απαιτήσεων, προσδοκιών του σήμερα. Επιστροφή στο 2007 δεν γίνεται.

6. Αλλαγή λειτουργίας του κράτους είναι περίεργο νόμισμα με τρεις όψεις:
Στο διοικητικό πεδίο: αλλαγή δομής και μεθόδων διαχείρισης.
Στο οικονομικό πεδίο: άλλο καθεστώς κινήτρων και αντικινήτρων.
Στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο: συνεπάγεται αλλαγή συσχετισμού ισχύος. Άλλοι παίρνουν αποφάσεις, με διαφορετικά κριτήρια και υπό διαφορετικούς περιορισμούς. Τούτο είναι το μεγάλο αγκάθι αλλά και η ουσία των διαρθρωτικών μέτρων που απαιτούνται.

7. Ο συσχετισμός ισχύος των ομάδων συμφερόντων που έχει αποκρυσταλλωθεί μέσα και γύρω από το κράτος είναι μια ανελέητη μηχανή παραγωγής δαπανών με ελάχιστο κοινωνικό αντίκρισμα για ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού. Είναι προσπορισμός προνομίων για όποιους έχουν πρόσβαση σε οποιοδήποτε επίπεδο. Οδηγεί σε αδιέξοδα και αναπαράγει αδιέξοδα.
Η μηχανή αυτή είναι πλέον πέρα από τον έλεγχο των πολιτικών. Συντονίζεται αυτόματα, έχει τους μηχανισμούς της προπαγάνδας της και τους μηχανισμούς απόκρυψης του πραγματικού της ρόλου. Είναι εντυπωσιακό αλλά όχι απρόσμενο ότι οι πελώριες αντιστάσεις δεν εκδηλώθηκαν με τις οριζόντιες περικοπές μισθών και αυξήσεις φόρων αλλά όταν άρχισαν οι «χειρουργικές επεμβάσεις».
Δεν έχει σοβαρές πιθανότητες να μεταρρυθμισθεί από μέσα. Πρέπει να αναδιοργανωθεί από τα θεμέλια.
Αφ’ ότου αναδιοργανωθεί δεξιά και αριστερά μπορούν να φάνε τα μουστάκια τους ως προς την έκταση και τη στοχοθέτηση της κρατικής παρέμβασης και ως προς την κοινωνική της αποδοτικότητα. Αλλά το πράγμα που υπάρχει σήμερα δεν κάνει ούτε για τη δεξιά ούτε την αριστερά.

8. Οχήματα αλλαγών.
Α. Αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος (συμπεριλαμβανομένης και της ιδιωτικής παροχής δημόσιων υπηρεσιών).
Β. Αλλαγή ρυθμιστικού καθεστώτος αγορών προϊόντων και εργασίας.
Γ. Αναπροσανατολισμός δημόσιας διοίκησης με γνώμονα την παραγωγή αποτελεσμάτων προς όφελος του χρήστη και όχι τη διαχείριση κωδικών. Με όλες τις απλοποιήσεις οργανογραμμάτων -ελαχιστοποίησης επικαλύψεων που αυτό σημαίνει.

9. Από που θα προέλθουν οι επεκτατικές ωθήσεις αν όχι από δημόσιες δαπάνες; Οι αρχικές επεκτατικές ωθήσεις από δυο πηγές: α) Από εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, β) Από αυτόνομες επενδύσεις χρηματοδοτούμενες από το εξωτερικό (δεδομένης της εγχώριας πιστωτικής ασφυξίας). Απόλυτη προτεραιότητα, η αξιοποίηση κάθε πόρου, η διευκόλυνση αδειοδοτήσεων, η εξάλειψη εμποδίων και αντικινήτρων και η εξάλειψη της γενικευμένης εχθρότητας σε κάθε επένδυση.
Μια τέτοια επανεκκίνηση θα συντελέσει στην αλλαγή των ισορροπιών της οικονομίας από κατανάλωση σε επενδύσεις και εξαγωγές, από μη εμπορεύσιμα σε εμπορεύσιμα και από δημόσιο σε ιδιωτικό τομέα.

10. Το δια ταύτα.
Μέτρα μεσοπροθέσμου χαρακτήρα:
Α. Δημοσιονομικά, επιφυλάξεις ως προς ισορροπίες: αφορολόγητο μισθωτών, μεταχείριση ακινήτων. Θα προτιμούσα περιορισμό δαπανών με μόνιμα μέτρα, κατάργηση φορέων κλπ.
Β. Ναι στις αποκρατικοποιήσεις.
Το επιχείρημα θα τα πουλήσω φτηνά είναι και θα εκληφθεί ως υπεκφυγή. Θα πουλήσεις φθηνά αλλά θα αγοράσεις και ομόλογα φθηνά. Επιπλέον, είναι μια από τις ελπίδες για προσέλκυση ξένου επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Η χώρα οφείλει πολλά στη ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΑΤΕ. Μέχρι το 1980. Τα τελευταία 30 χρόνια όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις λειτουργούν προς όφελος των εργαζομένων τους, των προμηθευτών τους και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Κανενός άλλου.
Αντίθετα, τα δυο ανοίγματα της χώρας στον ανταγωνισμό –στις τράπεζες και τις τηλεπικοινωνίες- ήταν γενικά επιτυχή. Οι τράπεζες προσφέρουν ασύγκριτα περισσότερες και καλύτερες υπηρεσίες από ότι πριν το 1990 και θα είχαν σήμερα ήδη καταρρεύσει αν λειτουργούσαν όπως το 1987. Το ίδιο και οι τηλεπικοινωνίες που η άνοδος των τιμών τους υστερούσαν σημαντικά του ΔΤΚ.
Συγκεκριμένα: η διατήρηση των κρατικών τραπεζών θα διασπείρει περιορισμένους πόρους που ενδεχομένως να χρειάζονται για τη στήριξη των 4 συστημικών τραπεζών.
Η ηλεκτρική ενέργεια χρειάζεται πολλές επενδύσεις που η ΔΕΗ δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει (εσωτερικά ή από έξω) και όσες θα υλοποιήσει θα χρειαστεί να τις περάσει μέσα από τις συγκρούσεις προμηθευτών και πολιτικών φατριών.
Γ. Διαρθρωτικά μέτρα. Όλα αποδεκτά. Αναφέρω ενδεικτικά.
Ενιαία αρχή πληρωμών και νέο μισθολόγιο στο δημόσιο.
Ηλεκτρονική συνταγογράφηση και διπλογραφικό σύστημα στα νοσοκομεία.
Επικουρικές συντάξεις και βαρέα και ανθυγιεινά.
Εφαρμογή νομοθεσίας κλειστών επαγγελμάτων.
Γενικευμένη και όχι κατ’ εξαίρεση, υπεροχή επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών. Ρουβίκωνας.
Αναδιοργάνωση φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Αναμόρφωση διαδικασίας διαμόρφωσης, εκτέλεσης και ελέγχου του Προϋπολογισμού.
Όλα αυτά δεν χρειαζόμασταν ξένους να μας τα πουν. Ξέρουμε ότι πρέπει να τα κάνουμε εδώ και χρόνια. Και τα κάνουμε για εμάς. Όχι επειδή το ζητάνε άλλοι.

Το σχόλιο του Μάνου Ματσαγγάνη:

Ο Χρυσάφης Ιορδάνογλου θεωρεί το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ευκαιρία εκσυγχρονισμού. Για να μην την σπαταλήσουμε, θα πρέπει οπωσδήποτε να αναδιοργανώσουμε την κρατική μηχανή (αυτή την «ανελέητη μηχανή παραγωγής δαπανών με ελάχιστο κοινωνικό αντίκρισμα για ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού»). Πρόκειται για μια προϋπόθεση περίπου «προ-πολιτική», αφού η μηχανή έχει πάψει να είναι λειτουργική, τόσο για τα συμφέροντα της δεξιάς όσο και της αριστεράς. Η αναδιοργάνωσή της «από τα θεμέλια» δεν θα σημάνει ασφαλώς το τέλος της πολιτικής: μια καλύτερη αριστερά θα συνεχίσει να συγκρούεται με μια καλύτερη δεξιά - αλλά με τρόπο πολύ πιο προωθητικό για το δημόσιο συμφέρον, όπως το ορίζει η κάθε μια.

Παραδέχομαι ότι η ανάλυση αυτή μου είναι συμπαθής. Η ανησυχία μου – και, φαντάζομαι, η ένσταση πολλών ακροατών – είναι η εξής. Πόσο πολιτικά ουδέτερη θα είναι η φιλελεύθερη αναδιοργάνωση του κράτους (και ολόκληρης της οικονομίας) που μας προτείνουν οι δανειστές μας; Και έστω ότι είναι απαραίτητη ή αναπόφευκτη: Μήπως η νέα Ελλάδα που θα αναδυθεί από τις στάχτες της παλαιάς θα έχει στο γενετικό της κώδικα την οριστική ήττα των αξιών της αριστεράς; Και όχι μόνο του αυταρχισμού και της αυθαιρεσίας (της κακής αριστεράς), αλλά επίσης της ισότητας και της δικαιοσύνης (της καλής αριστεράς);

Μπορούν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής κεντροαριστεράς και της δημοκρατικής αριστεράς να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη – και πώς; Πώς μπορούν να εγγυηθούν ότι στη νέα Ελλάδα οι μισθοί θα είναι υψηλότεροι, η απασχόληση περισσότερη και καλύτερη, ότι τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων θα γίνονται σεβαστά περισσότερο από ό,τι σήμερα; Και αν δεν μπορούμε να τα εγγυηθούμε όλα αυτά, τι απαντάμε σε όσους μας λένε ότι είναι προτιμότερο να μείνουμε σε αυτά που ξέρουμε;

Απάντηση (από σχόλιο του Αφωτίστου Φιλέλληνος) στο γιατί η αριστερά δεν μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο στην κρίση:

ΕΞΟΥΣΙΟΜΑΝΙΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ, ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΑ

Αντί προλόγου
Παρακαλώ τους επιστήμονες ψυχικής υγείας να ασχοληθούν με το θέμα της επικεφαλίδας, γιατί δεν έχω βρει σχετική βιβλιογραφία, οι δε διαπιστώσεις μου είναι εμπειρικές και ατελείς ιδιαίτερα στους μηχανισμούς μεγέθυνσης της συναισθηματικής ανωριμότητας, του πνευματικού (και όχι μόνον) ναρκισσισμού, της εξουσιομανίας και του αλάθητου της πίστης τους που θυμίζει-δυστυχώς- καθολικούς επισκόπους της ιεράς εξέτασης.
Καλούν κι αυτοί τους πιστούς τους, "τους κολασμένους της γης ", να περάσουν μια ακόμα ζωή-κόλαση γεμάτη πρέπει-νόρμες-πλάνα(με πόνο, αίμα, δάκρυα,..) χωρίς καμιά ελευθερία, χαρά, δημιουργικότητα,... για τον σοσιαλιστικό παράδεισο μετά θάνατον!

1. Δεν γνωρίζω άλλη χώρα, με τόσα αριστερά "αφεντικά" (επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες) και τόσους δεξιούς εργαζόμενους. Η αιτία ίσως πρέπει να αναζητηθεί στους απογόνους των Βενιζελικών αστών, στην ευρύτατη συμμετοχή όλων των τάξεων στο ΕΑΜ, στην ταύτιση -από τις σκληρές δεξιές κυβερνήσεις μετά το 1944- εαμιτών και κομμουνιστών, στην "δήλωση" που έπρεπε να υπογραφεί από τους μετανοήσαντες για να ενταχθούν στους κόλπους του μετεμφυλιακού κράτους (και που πολλές φορές δεν υπογράφθηκε για λόγους αξιοπρέπειας-εγωισμού) και στην εσωτερική μετανάστευση στις μεγάλες πόλεις που άμβλυνε το καθημερινό άγχος των διωκόμενων από την τοπική εκδικητικότατα των νικητών. Επομένως, αφού στο ΕΑΜ συμμετείχε -σε μεγάλο ποσοστό- το πιο ανήσυχο τμήμα του λαού, το οποίο , στη συνέχεια, δεν μπορούσε λόγω ‘’κοινωνικών φρονημάτων’’ να διορισθεί στο Δημόσιο, είναι ευνόητο γιατί, ήδη από την δεκαετία του ’60, η πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων κ.λ.π. επιχειρηματιών έχει προοδευτική-αριστερή προέλευση και αποτελεί –πλέον- σημαντικό ποσοστό της μεσαίας τάξης.
Αυτός είναι ο κλασσικός μηχανισμός αυτοπαγίδευσης : λόγω ικανοτήτων/συγκυριών να γίνεις τελικά, αυτό που θα ήθελες να πολεμήσεις νεότερος. Δεν μπορείς να πολεμήσεις εναντίον του εαυτού σου. Το ξεπερνούν με την σχιζοφρενική ρήση:
"Άλλο η δουλειά και άλλο η ιδεολογία" !!!
Πρόσφατα από την Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. ειπώθηκε ότι άλλο η ατομική αντιμετώπιση στην κρίση (λ.χ. απολύσεις σε μια επιχείρηση) και άλλο η κοινωνική προοπτική, δικαιολογώντας μάλλον την μείωση μισθών και τις απολύσεις σε κομματικές επιχειρήσεις…

2. Ο σταλινισμός είναι η "αριστερή" έκφραση του εξουσιασμου και της αυταρχικότητας και -παγκοσμίως- της πιο άγριας. Ο μαρξισμός έχει καταστεί διαχρονικά "στήλη άλατος" αντί για διαρκώς ανανεούμενος τρόπος ανάλυσης της κοινωνίας και της βιόσφαιρας. Είναι γνωστή, ακόμα και σήμερα, η αντίδραση του σύγχρονου αριστερού ‘’στελέχους’’ απέναντι στο αυθόρμητο, το ανοργάνωτο, το απρόσμενο : καχυποψία, εκνευρισμός, άρνηση αποδοχής. Ότι δεν ελέγχουν (σχεδιασμός εκ των άνω) το καταστρέφουν και αν δεν μπορούν το συκοφαντούν, οι πιο ευγενείς το αγνοούν. Όλα πρέπει να είναι ελεγχόμενα σε "κουτάκια", "φάσεις", "στάδια". Η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί περίπου… σαν τα ταχυδρομεία. Κορυφαίο παράδειγμα η αντίδραση των οργανωμένων μελών της αριστεράς στην αυθόρμητη εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 και η συκοφάντησή της.

3. H προηγούμενη πολυετής λειτουργία της πολυδιασπασμένης, από το 1968, αριστεράς σε συνθήκες παρανομίας, υπό το καθεστώς του "δημοκρατικού" συγκεντρωτισμού με μεταβίβαση των εντολών της κεντρικής ηγεσίας(εξουσίας), συνήθως εκτός Ελλάδας, στα οργανωμένα μέλη της που πρέπει να τις εκτελέσουν με σοβαρούς κίνδυνους ( μακρόχρονη στέρησης της ελευθερίας τους(εκτόπιση, φυλάκιση ή κάθειρξη) και - σε ορισμένες περιπτώσεις -θανατική ποινή) επέβαλε την τυφλή υπακοή και την σιωπή των μελών σε δογματικούς ηγετίσκους (όπως ο αξιωματικός της ακατανόητης πορείας θανάτου των 40 που περιγράφει ο Άρης Αλεξάνδρου στο «Κιβώτιο») αντί της –πραγματικά- δημοκρατικής λειτουργίας, αφού το προσωπικό διακύβευμα ήταν η ελευθερία ή η ίδια η ζωή του απλού μέλους .
Στην περίπτωση του Δημοκρατικού Στρατού, η εξουσία της ηγεσίας ήταν απόλυτη όχι μόνον στα οργανωμένα μέλη, αλλά και στον πληθυσμό της περιοχής που εκάστοτε κατείχε : για υποχρεωτική στρατολόγηση, υποχρέωση τροφοδοσίας του επαναστατικού στρατού από τους αγρότες και κτηνοτρόφους της περιοχής κ.λ.π.

4. Παγκοσμίως, παρόμοια ισχύουν και στις οργανώσεις επαναστατικής βίας. Η παρανομία που συνεπάγεται η οργάνωση ένοπλης βίας καταστρέφει την ελεύθερη συζήτηση για τα λαϊκά προβλήματα αφού εξαναγκάζει την δημοσίευση των θέσεων-μανιφέστου της οργάνωσης. Εντός της οργάνωσης, που έχει στρατιωτική μορφή, συχνά καταστρέφει και την δημοκρατική έκφραση σε βάρος της απόλυτης εξουσίας και του αλάθητου της ηγεσίας, μεγεθύνει την αυθαιρεσία και -ενδεχομένως- πυροδοτεί η οδηγεί στην παραφροσύνη.
Λ.χ. ο Horst Mahler, γιος Γερμανού στρατιώτη που πεθαίνει στο μέτωπο, κατά το μισό Εβραίος, γίνεται ιδρυτικό μέλος της RAF. "Θεωρούσε την εργατική τάξη της Δυτικής Γερμανίας τελείως παθητική και διεφθαρμένη, και επομένως ήταν αδύνατο να απελευθερωθεί από μόνη της. Οι εργάτες ήταν κατατρομαγμένα γουρούνια, μαζί με το σύνολο της Αριστεράς. Και μαζί με τους συντρόφους του, πίστεψαν πως με κάποιες δολοφονίες και κάποιους δυναμίτες θα την απελευθέρωναν."
Ο Horst Mahler, μετά την σύλληψη του, στην φυλακή έγινε φιλο-χιτλερικός-αντισημίτης και αφού αποφυλακισθεί, λόγω της συμμετοχής του στο αντάρτικο πόλης , σύντομα φυλακίζεται ξανά με τον νόμο Volkverherzung "υποκίνησης του λαϊκού μίσους εναντίον ενός τμήματος του πληθυσμού".
Μα κι Γαλλοι αριστεριστες κατάφεραν τελικά να επιβληθούν σ' αυτή την κοινωνία που αρχικά ήθελαν να καταστρέψουν :
“Η επιστροφή του Νετσάγιεφ", Jorge Semprun: "Απ' όλα τα μέλη της αριστερίστικης οργάνωσης "Προλεταριακή πρωτοπορία", ο Ε. Σ. είναι ο μόνος που δεν πέτυχε κοινωνικά. Οι υπόλοιποι κατάφεραν τελικά να επιβληθούν σ' αυτή την κοινωνία που αρχικά ήθελαν να καταστρέψουν. Έδωσαν τη μάχη αυτή με πάθος ισότιμο μ' εκείνο που είχαν επιδείξει είκοσι χρόνια νωρίτερα επιδιώκοντας την αλλαγή. Απέκτησαν εξουσία και χρήμα. Απ' όλους αυτούς …ο Ε. Σ. είναι … ο λιγότερο επιφανής από τους τέσσερις που έχουν απομείνει. Γιατί ο πέμπτος της οργάνωσης έχει πεθάνει. Τον έλεγαν Ντανιέλ Λορενσόν και το παρατσούκλι του ήταν "Νετσάγιεφ". Τον σκότωσαν οι φίλοι του πριν από είκοσι χρόνια. Για να επιζήσουν εκείνοι."

5. Τα παραπάνω, έχουν ως αποτέλεσμα, ακόμα και σήμερα, αλλοίμονο και για πολλά ‘’στελέχη’’ της ανανεωτικής αριστεράς (δηλ. ως μέσος όρος) την μυστικοπάθεια σε βαθμό "συνωμοτικότητας", την έλλειψη επαφής με τις "πλατιές μάζες" και την κρυφοσταλινική-«κρατικίστικη»-γραφειοκρατική αντίληψη επιβολής γνώμης, σχεδόν για τα πάντα.

6. Εξάλλου οι μακρόχρονες επενδύσεις που έχουν κάνει οι εξουσιομανείς γραφειοκράτες πρέπει να αποδίδουν αποτελέσματα αποκλειστικά σε έναν στενό κύκλο, στον οποίο δύσκολα γίνονται αποδεκτοί οι άλλοι, οι διαφορετικοί . Επομένως δεν πρέπει να απορούμε που τα ‘’στελέχη’’ του ΣΥΝ απαρτίζονται κυρίως από πρώην επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και δημόσιους (κατ΄ ευφημισμόν) υπάλληλους –συνδικαλιστές του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού.

7. Υπάρχουν παραδοσιακά και ελάχιστοι «ταξικοί αποστάτες» , που ασχολούνται με το hobby (συγνώμην λειτούργημα) της πολιτικής, όπως οι κυρίες της μεγαλοαστικής τάξης με τις αγαθοεργίες, που μας κάνουν την χάρη να μας… δίνουν σημασία, να "παίζουν΄" με τις ιδέες και την ανάδειξη "στελεχών" όπως οι γόνοι της βρετανικής μεγαλοαστικής τάξης. Και στην αριστερα (ανθρώπινο είναι) παρουσιάζονται σημαντικά φαινόμενα παρεοκρατιας και νεποτισμού (γόνοι αριστερών που συνεχίζουν την συνδικαλιστική- πολιτική πορεία των γονιών τους)
8. Λίγοι πραγματικά εργαζόμενοι υπάλληλοι και ελεύθεροι επαγγελματίες κατόρθωσαν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πρώτη γραμμή της Ανανεωτικής Αριστεράς, γιατί οι πρώτοι θα έχαναν την δουλειά τους και οι δεύτεροι θα έκλειναν την επιχείρησή τους ή -λιγότερο σύνηθες- απορροφήθηκαν από το επάγγελμα τους, αρκετοί χρησιμοποιώντας αρχικά και το "λογότυπο του αριστερού" (άρα καλού και ηθικού) και στη συνέχεια κάνοντας "κριτική υποστήριξη" (διάβαζε δουλειές ) στο ΠΑΣΟΚ.
Παρομοίως, οι φιλελεύθεροι (ΚΚΕ εσ. κ.λ.π.) και οι "σταλινικοί" (KKE, EKKE, κ.λ.π.) δραστήριοι "αριστεροί" φοιτητές- συνδικαλιστές, της γενιάς του πολυτεχνείου και επέκεινα, όταν αποφοίτησαν, διψασμένοι για εξουσία, ενσωματώθηκαν στο κυρίαρχο δικομματικό σύστημα, χρησιμοποιώντας (οι πρώτοι ήδη από το 1981, οι δεύτεροι με χρονική υστέρηση 8 ετών) τις οργανωτικές τους ικανότητες σε διαχείριση ανθρώπων και χρημάτων, αφού ούτως ή άλλως, η συνδικαλιστική και πολιτική δράση συνίσταται κυρίως στην διαχείριση των αντίστοιχων κοπαδιών "ψηφοφόρων" δημοσίων υπαλλήλων /υπαλλήλων ΔΕΚΟ με ανταλλάγματα υψηλούς σχετικά μισθούς για την ελάχιστη παραγωγή έργου.

9. Και διατυπώνω τα ερωτήματα :
Μήπως η εξουσιομανία προυπηρχε στους "ηγετίσκους" και μεγεθύνθηκε από την ενασχόληση με την πολιτική με ψυχολογικούς μηχανισμούς-χειρισμούς των μελών τύπου agitatsia-propaganda (αφορά κόμματα και πολιτικές οργανώσεις όλων των ιδεολογιών );
Απ. Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις ατόμων της μεσαίας-ανώτερης τάξης που βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτύξουν τις φιλοδοξίες τους.
Όχι, στις περιπτώσεις ατόμων ταπεινής καταγωγής, που η δύναμη που απέκτησαν με την ενασχόλησή τους με τα κοινά, εκτόνωσε το σύμπλεγμα κατωτερότητάς τους που μεταλλάχθηκε σε αρρωστημένο πάθος για δύναμη, εξουσία και οργιώδη πλουτισμό. Όπως είχε πει και ένας γνωστός μου πασόκος: "Ήρθε η ώρα να φαν οι πεινασμένοι"
Είναι επάγγελμα η ενασχόληση με την πολιτική σ’ ένα αριστερό κόμμα ;
Παραδοσιακά γιατί κάποιος δεν μπορεί να εκλεγεί ελεύθερα στα όργανα αριστερών κομματικών φορέων χωρίς εμπόδια και κρυφούς αποκλεισμούς, λόγω κομματικών "μηχανισμών" , "αυλών" και "επετηρίδων" ;
Πρέπει να είναι διαρκής και επί δεκαετίες η ενασχόληση με την πολιτική σ’ ένα αριστερό κόμμα ή πρέπει να υπάρχει διαρκής, ανοικτή ανανέωση προσώπων και ιδεών και όχι κυκλική εναλλαγή των ίδιων προσώπων ;
Τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν αυτά ;
Είναι προφανώς επιθυμητό, κάποιος που διακρίνεται από τις επαγγελματικές του ικανότητες, το ήθος του και την εν γένει πορεία του και γνωρίζοντας την κοινωνία εργαζόμενος, εφόσον το επιθυμεί, να εκτίθεται αρχικά ελεύθερα ως υποψήφιος στον συνδικαλιστικό του φορέα και στη συνέχεια –αν πάλι το επιθυμεί- στα όργανα κομματικών φορέων .

10. Όλες αυτές οι πρακτικές (εξουσιομανείς αρχηγοί, ψυχολογικός χειρισμός-στρατολόγηση, φανατισμός, μαζί με τους παρελθόντες/πρόσφατους και μέλλοντες "καυγάδες" δεν αρμόζουν σε ώριμες προσωπικότητες).
Πικραίνουν τόσο τα λίγα πια εγγεγραμμένα μέλη αριστερών κομμάτων και απωθούν τους σκεπτόμενους ανέντακτους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες και τελικά την ίδια την κοινωνία, που αμήχανα αντιλαμβάνεται ότι τουλάχιστον πολιτικά (γιατί πολιτιστικά υπάρχει κάποια ελπίδα ακόμη στην αριστερά) η ανανεωτική αριστερά όπως δομήθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝ και τις ‘’συνιστώσες’’ και πρόσφατα την ΔΑ, δεν διαφέρει και πολύ από το διεφθαρμένο μας πολιτικό σύστημα που υποτίθεται ότι καταγγέλλει και θέλει να ανατρέψει /αλλάξει/ μεταρρυθμίσει.



12 σχόλια:

  1. Η κεντροαριστερη σοσιαλδημοκρατια και η δημοκρατικη αριστερα ειναι ευφημισμος για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ ???Η απαντηση ειναι μια ! Ε,οχι, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ !!!Μη πουλατε στο κοσμο φυκια για μεταξωτες κορδελλες ρε παιδια.Ειμαστε ακομα στα γιαουρτια,αλλα ποσο θα αργησουν και οι πετρες ?.....Gustave Le Mal, psychologue des foulew.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι ταυτίσεις σου είναι το κάτι άλλο GLM...

    υγ Φαντάσου να σε βάλουν να παίξεις τις οκτώ διαφορές στο Σταυρόλεξο - δεν θα τις βρεις!!
    Για να σε βοηθήσω όμως, όταν είναι με μικρά εννοεί τα πολιτικά ρεύματα, όταν με μεγάλα τα συγκεκριμένα κόμματα. Ο ίδιος το είπε στην ομιλία του προχτές όπως επίσης και οι άλλοι. Βλέπεις δεν ταυτίζουν πολιτικά ρεύματα με κομματικούς χώρους...Εσύ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δηλαδη Γιωργο, τα...ρευματα ΜΠΟΡΟΥΝ να κανουν πραξη το ευχολογιο του Ματσαγγανη ? Το...Κουροσιβο ειναι ? Εγω αλλο ΤΣΟΥΝΑΜΙ βλεπω να σηκωνεται............Αlbatros

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια παρατήρηση στις απαντήσεις του αφώτιστου φιλέλληνα.
    Ξεκινά από λάθος αφαιτηρία για να συνάδει λάθος κρίσεις και συμπεράσματα. Το ότι ο Τεγόπουλος ή ο Μπόμπολας στα νιάτα του ήταν στην αριστερά (ΕΑΜ) κλπ, δεν σημαίνει τίποτα για το σήμερα. Ο καθένας κρίνεται απο την καθημερινή του πράξη και όχι από το ότι δηλώνει ή φαντασιώνεται. Αντιστοίχως ισχύει και για τους σχηματισμούς -- κόμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολυ μεστος ο λογος του Χρυσαφη.Καθαρο ατοφιο χρυσαφι πολλων καρατιων,που μονο τα ανθρακωρυχεια της δικης μας Αριστερας βγαζουν. Αλεξανδρος Κου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αφωτιστος Φιλλελην10 Ιουνίου 2011 στις 6:38 μ.μ.

    @radical
    Ως φοιτητης δεν ειχα ενταχθει στο ΚΚΕ εσ. γιατι δεν καταλαβαινα την ΕΑΔΕ, και αν και Αθηναιος, τα στελεχη του Ρηγα μουν φαινονταν πολύ "μεσοαστοι" στην συμπεριφορα.
    Μην ξεχναμε ότι ο Λ. Κυρκος ηταν παιδι του υπουργου που εστειλε με μεταθεση τον συνδικαλιστη νομικο Δημοσιο Υπαλληλο και ποιητη Κ.Καρυωτακη στην Πρεβεζα....πραγμα που αποσιωπαται μονιμα.

    Σε οσους γνωστους του ευρυτερου χωρου της ανανεωτικης αριστερας ειχα στειλει ένα μεγαλυτερο κειμενο μου, μου απαντουσαν " δεν με αφορα εμενα", χωρις άλλο σχολιο. Τα εχω αναρτησει και στην ιστοσελιδα της ανανεωτικης αριστερας αλλα φευ!!

    Γι αυτους που γνωριζω (μεσοαστους μηχανικους), προκειιται για την αριστερα του μονολογου -πολλες φορες παραληρηματικου- της αποφυγης διαλογου, της σιωπης, της συνεργασιας με το ΠΑΣΟΚ στην πραξη, της 'κονομας,του χαβιαριου,....

    Ειμαι ενας φτωχος και χαζος Αθηναιος Μηχανικος ΕΜΠ ελευθερος επαγγελματιας, αλλα πιο χαζος λ.χ. απο τους "ξερολες" , ιδιας η παρομοιας ειδικοτητας και πολλους αλλους που με περισσεια πνευματικου ναρκισσισμου, γραφουν τα τσιτατα τους ως μικροι Λενιν για το "τι να κανουμε", λες και απυθυνονται σε αμορφωτους ιθαγενεις.

    Φταιμε και εμεις, επειδη :
    α.κυνηγαγαμε γκομενες (1974-1984) οταν αυτοι διαβαζαν Γραμσι, Τολιατι, Πουλατζα, κ.λ.π.
    β. τους εξουσιοδοτησαμε εν λευκω να μας εκπροσωπουν συνδικαλιστικα (κλεινοντας τις αντιστοχες κρατικες δουλειες με αναλογια 5/3/1/1 : κυβερνησ/μειζονα αντιπολιτευση/ ..../..)και
    γ. τους αφησαμε να γραφουν και να λενε "αριστερες μαλακιες".

    Για τετοιους "αριστερους" -εστω και ετεροχρονισμενα- θα γραφω για να τους ξεμπροστιαζω και να τους ξεφωνιζω μεχρι να ξεσκεπασθουν στος "συντροφους"τους. Αν βρω συμμαχους τοσο το χειροτερο γι αυτους. Ειναι μοναδικη ευκαιρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νεοέλληνα, φαντάζομαι πως οι «άλλοι αριστεροί» εκτός εκείνων της ανανεωτικής αριστεράς παρέμεναν αριστεροί. Για αυτό σου έγραψα στην αρχή πως πρέπει να ξανά δεις τι σημαίνει να είσαι αριστερός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τελικα ως γνησιοι νεοελληνες μονο τα κειμενα δεν σχολιαζουμε. Επι του κειμενου νομιζω πως οι αναφορες στον εκσυνχρονισμο εχουν παρελθει πια , αφου αυτο αποτελει νεωτερικο φαινομενο και εμεις βρισκομαστε σε αλλη ιστορικη φαση.Αυτα για αρχη. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Νομιζω οτι το σχολιο του Αλεξ.Κου ειναι σιβυλλικο.Μηπως εννοει οτι η αποδομηση του Ματσαγγανη απεδειξε οτι ο...θησαυρος του Χρυσαφη ηταν ΑΝΘΡΑΚΕΣ ? Για να μιλησουμε για τα Κειμενα δηλαδη.Η απλα προκειται περι ανοητου που δεν ξεχωριζει το χρυσωρυχειο απο το ανθρακωρυχειο ? Μενω με την απορια.ΒΕΡΕΝΙΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. προφανής ειρωνεία είναι Βερενίκη για παλαιότερα δικά μου σχόλια

    σε αυτή τη χώρα όσο το Κράτος δανείζονταν δίχως όριο και έριχνε χρήμα στην αγορά όλα ήταν καλά

    κουτσά-στραβά οι περισσότεροι είχαν ένα καλό επίπεδο διαβίωσης και υπήρχε ηρεμία στην κοινωνία

    τώρα που τα δάνεια μας τελείωσαν άρχισε ο κοινωνικός πόλεμος

    οι πιο βολεμένοι αυτού του συστήματος δίνουν λυσσαλέο αγώνα διατήρησης των προνομίων τους, αλλά μην νομίζουν πως όσοι πραγματικά ισοπεδώθηκαν από την κρίση δεν θα αντιδράσουν

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δυο ερωτηματα Αλεξανδρε,αν εχεις το χρονο,επειδη μπηκα προσφατα στο μπλογκ.α)Για ποιο λογο τα σχολια σου ειναι αντικειμενο ειρωνειας? β)Στον κοινωνικο πολεμο που βλεπεις να ερχεται, ποιες πολιτικες δυναμεις η ρευματα ειναι με το στρατοπεδο των ΒΟΛΕΜΕΝΩΝ και ποιες με αυτο των ΙΣΟΠΕΔΩΜΕΝΩΝ ? ΒΕΡΕΝΙΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δυο ερωτηματα Αλεξανδρε,αν εχεις το χρονο,επειδη μπηκα προσφατα στο μπλογκ.α)Για ποιο λογο τα σχολια σου ειναι αντικειμενο ειρωνειας? β)Στον κοινωνικο πολεμο που βλεπεις να ερχεται, ποιες πολιτικες δυναμεις η ρευματα ειναι με το στρατοπεδο των ΒΟΛΕΜΕΝΩΝ και ποιες με αυτο των ΙΣΟΠΕΔΩΜΕΝΩΝ ? ΒΕΡΕΝΙΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU