Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Ανασχηματισμός στα ακραία όρια του σημερινού πολιτικού συστήματος



Μετά τα προχθεσινά καραγκιοζιλίκια περί "αναζήτησης λύσεων εθνικής σωτηρίας" και ο τελευταίος Έλληνας συνειδητοποίησε τα όρια του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος.
Το ίδιο σύστημα που έφτασε τη χώρα στην χρεοκοπία είναι πια σαφές ότι δεν μπορεί να γίνει και μέρος της λύσης. 
Ακόμα και οι αναπόφευκτες εκλογές σε περίπτωση αδιεξόδου και του τελευταίου (σημερινού) κυβερνητικού ανασχηματισμού του Πασοκ, το μόνο που θα μπορέσουν να προσφέρουν είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας εφόσον επιβεβαιωθεί η πτώση του δικομματισμού. 
Με τι θέσεις όμως;

Η πολιτικά μη μορφοποιημένη σε σαφή αιτήματα κίνηση των διαμαρτυρομένων, έχει κάθε δίκαιο να παραμένει ανυποχώρητη και να απαιτεί λύση και έξοδο από την κρίση - και είναι και η μόνη συλλογική έκφραση που πιέζει σε αυτήν την κατεύθυνση. 
Όμως το πολιτικό προσωπικό όλων των κομμάτων, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση να παραμένει ακόμη σε γενικολογίες και προεκλογικού χαρακτήρα εξαγγελίες. Έχει την απόλυτη ευθύνη να προτείνει συγκεκριμένα πράγματα, να βάλει πλάτη σε κάποια μέτρα και να απορρίψει άλλα.
Ένας χρόνος χάθηκε ανάμεσα σε επιλογές μονόδρομων κάθε είδους και συντεχνιακές αντιστάσεις για χαριστικά κεκτημένα που θόλωσαν τα λαϊκά αιτήματα. 
Τα κόμματα τρέφονται βέβαια από τις γενικόλογες αντιπαραθέσεις και τις μετωπικές συγκρούσεις προβοκάροντας το ένα το άλλο, για λόγους αυτοσυντήρησης και αναδιανομής της εξουσίας και των κοινοβουλευτικών εδρών. Είναι όμως αυτό το πρόβλημά μας;
Πόσο βοήθησε ο κατακερματισμός των δυνάμεων σε θεωρητικές αντιπαραθέσεις υποθετικών πακέτων εξόδου από την κρίση; Καθόλου! Απλά εμπόδισε την συγκεκριμένη συζήτηση για τον τρίτο δρόμο απεμπλοκής από την παγίδα της υπερχρέωσης. Γιατί πάντα υπάρχει τρίτος δρόμος, έξω και πέρα από τα απόλυτα διλήμματα τύπου "Ναι ή Όχι", που δεσμεύουν κάθε συζήτηση και εντάσσουν κάθε πρόταση στο ένα ή το άλλο "πακέτο".

Θέλουμε δεν θέλουμε, είμαστε στο μνημόνιο. 
Όσοι πιστεύουν ότι μπορούμε να αρνηθούμε την αποπληρωμή των δανεικών μονομερώς είναι στον κόσμο τους. Ας τους προσπεράσουμε αφήνοντάς τους στον επαναστατικό τους λήθαργο και τα εξεγερτικά τους όνειρα  - η πιο πραγματιστική τους αποτύπωση στην καθημερινότητα είναι το έργο των συγκρουσιακών μπάχαλων και τίποτα περισσότερο.
Οι υπόλοιποι, που θέλουμε να υπάρχει οικονομία και ανάπτυξη, που εξαρτούμε την ζωή μας από την εργασία μας και το εισόδημα από αυτήν, πρέπει να αναζητήσουμε τα συγκεκριμένα. Αυτά που καταπολεμούν τις ανισότητες στα βάρη, που αναδεικνύουν τις παραγωγικές πρωτοβουλίες, την ανασυγκρότηση των "ατμομηχανών" της οικονομίας μας, που καταπολεμούν το πελατειακό κράτος που με αίμα συντηρούμε υποχρεωτικά, που αξιοποιούν την δημόσια περιουσία έναντι αναπτυξιακών επενδύσεων κλπ κλπ
Τέτοια συζήτηση πρέπει να αναπτυχθεί απέναντι στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, τις απαιτήσεις εκταμίευσης των δόσεων και το νέο πακέτο στήριξης που έρχεται. 
Η όποια άλλη δεν έχει νόημα. 
Εξυπηρετεί μονάχα τα κόμματα και τους μηχανισμούς τους, την εξασφάλισή τους σε κοινοβουλευτική δύναμη προσποριζόμενα την δυσαρέσκεια. Τα κόμματα εξουσίας ζητούν να παραμείνουν στην εξουσία, έστω εναλλασσόμενα και τα υπόλοιπα διεκδικούν κομμάτι από την πίτα για να συντηρήσουν τα στελέχη και τις κομματικές τους δεσμεύσεις χωρίς να προβάλλουν καμιά συγκεκριμένη εναλλακτική λύση. Ούτε να προστατεύσουν με τον μηχανισμό τους τον δημόσιο χώρο έκφρασης και λαϊκής διαμαρτυρίας από τους προβοκάτορες μπάχαλους δεν προσφέρονται. Γιατί τότε ζητούν την εθελοντική πειθαρχία των μελών τους; Για να παρατάσσουν όμορφα τις παρελάσεις τους;

Αυτή λοιπόν η συζήτηση και οι συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές δράσεις είναι που ενδιαφέρουν και την δημοκρατική κοινωνία. Μέσα σε αυτή και όχι σε δοκιμαστικούς σωλήνες μπορεί να αναπτυχθεί μια δημοκρατική αριστερά, μια πολιτική οικολογία, ένα μέτωπο ελευθερίας και χειραφέτησης. Κρίνοντας και δρώντας επί του συγκεκριμένου.
Κατεβαίνοντας από τα μισόλογα και τις προσποιήσεις στο επίπεδο της ζέουσας πραγματικότητας.
Τολμώντας να προτείνουμε και να διεκδικήσουμε συγκεκριμένες αλλαγές ΚΑΙ στα πλαίσια των δανειακών συμβάσεων, των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων και των κυβερνητικών επιλογών. Με ανάλυση οφέλους αποτελέσματος και όχι μικροπολιτικών υπολογισμών.
Κοινή λογική και ευθύνη μέσα από τα συντρίμμια του ΝΑΙ και του ΟΧΙ.
Κι εδώ να κάνω μια παρατήρηση: οι δανειστές ζητούν κάποια δις μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια. Δεν αποφασίζουν όμως αυτοί από που θα προέλθουν. 
Είναι η κυβέρνηση που τα αντλεί από τους φτωχούς εργαζόμενους με φόρους και περικοπές και όχι από τους ρουσφετολογικά αμειβόμενους πελάτες της στα υψηλά κλιμάκια του δημοσίου και των ΔΕΚΟ. 
Είναι η κυβέρνηση που τα αντλεί από τον περιορισμό των επιδομάτων των ανέργων και την μη εφαρμογή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και όχι από το κούρεμα των επιδοτήσεων στα ευγενή ταμεία και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. 
Είναι η κυβέρνηση που αφήνει τις συντεχνίες και τα κλειστά επαγγέλματα στο απυρόβλητο, που συνεχίζει να πραγματοποιεί εξοπλιστικές δαπάνες και να μισθοδοτεί και συνταξιοδοτεί το προσωπικό της Εκκλησίας και όχι η τρόϊκα. 
Είναι η κυβέρνηση που χαϊδεύει τους δικαστικούς και τους αφήνει να επιδικάζουν μαζί με τους βουλευτές αναδρομικά και ζουμερά εφάπαξ και ασυλία και όχι η τρόϊκα.
Όλα αυτά και άλλα πολλά, μαζί με την απεμπλοκή του δημοσίου από αντιπαραγωγικές δραστηριότητες και την πνιγηρή γραφειοκρατία, είναι δικά μας θέματα. 
Η συγκεκριμένη τους αντιμετώπιση έχει την δική της αυτονομία από τις δανειακές εξελίξεις και είναι ίσως, μαζί με την προστασία και ανάπτυξη της γεωργίας και του τουρισμού, η μόνη πραγματιστική διέξοδος από την ελλειμματική μονιμότητα και την ολική επαναφορά μας σε τροχιά ανάπτυξης. 
Οι ευρωπαϊκοί λαοί βλέπουν τις αντιστάσεις μας αλλά και τα αδιέξοδα των πακέτων στήριξης. Ας δουν και την εσωτερική μας προσπάθεια και η αλληλεγγύη τους θα γιγαντωθεί.


12 σχόλια:

  1. Και πως θα επιβληθουν αυτες οι αλλαγες, στα πλαισια του Μεσοπροθεσμου και των κυβερνητικων επιλογων ??? Νομιζω μια ειναι η ασφαλης οδος. Η θαρραλεα συμμετοχη της δημοκρατικης αριστερας με τις ρηξικελευθες προτασεις της στη διακυβερνηση της χωρας,περα απο φοβιες πολιτικου κοστους,και με γνωμωνα τα συμφεροντα των ανεργων και των λαικων στρωματων. PANURGUE.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;) –PLAN B
    Αφωτίστου Φιλέλληνος,
    (Σχεδίασμα αφηγηματικού δοκιμίου )
    Αποσπασμα

    .....................................
    Ήδη από το 2010, άρχισαν εκδηλώσεις οργής προς τους πρώην ευεργέτες του ελληνικού λαού, δηλ. τους βουλευτές, πρώην υπουργούς κ.λ.π., οι οποίοι διόριζαν ασυστόλως, τις δεκαετίες του ‘80 και ‘90, επιλεκτικότερα την δεκαετία του 2000, αρκούμενοι σε κάθε είδους ικανοποίηση “κοινωνικών αιτημάτων” (σεμινάρια κατάρτισης, stage, μεταθέσεις στρατιωτών, κ.λ.π.). Όλα ξεκίνησαν με το συμβολικά ιπτάμενο παπούτσι τη ΔΕΘ, το “ντου” στη Βουλή, κράξιμο σε δεκάδες βουλευτές σε δημόσιους χώρους, προπηλακισμός του Προέδρου της ΓΣΣΕ. Επί δικαίων και αδίκων, ως προβοκάτσια ή γνήσια έκφραση, η σωματική και η λεκτική βία, καθώς και η απειλή τους έχουν εγκατασταθεί στην καθημερινότητα της πολιτικής ζωής της χώρας. Η κατάσταση πλέον αρχίζει να ξεφεύγει κάθε ορίου.

    Ο λαός υπό το βάρος των προσθέτων μέτρων (φόρος επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες, φόρος κατοχής οικίας, φόρος αναψυκτικών,…, μη χορήγηση από τα ασφαλιστικά ταμεία χαπιών Viagra, Levitra και Cialis κατά της στυτικής δυσλειτουργίας προξενηθείσας εκ καταθλίψεως λόγω των οικονομικών μέτρων, κ.λ.π. ) αλλά και της ταλαιπωρίας που υφίσταται στο ΙΚΑ, στα νοσοκομεία, κ.λ.π., ξεσπά κάθε φορά που βλέπει μπροστά του κρατικό λειτουργό.

    Καθημερινά, καταγράφονται περιστατικά με φραστικές κυρίως επιθέσεις σε υπουργούς και βουλευτές, που βρέθηκαν σε κάποια ταβέρνα και δέχτηκαν στην καλύτερη περίπτωση την έντονη κριτική των θαμώνων και την απαίτηση να αποχωρήσουν από τον χώρο και στην χειρότερη απειλές, γιαουρτώματα και ξυλοδαρμούς.

    Τον Απρίλιο του 2013, λόγω των παραπάνω προβλημάτων που αντιμετώπιζαν αρκετοί βουλευτές που στήριζαν –ακόμα- την κυβέρνηση διαχείρισης του εθνικού χρέους (με τους δύο πρώην συγκάτοικους φοιτητές σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ και τώρα Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης) απέσυραν την εμπιστοσύνη τους και σε σχετική ψηφοφορία επί προτάσεως δυσπιστίας ( μομφής) η κυβέρνηση έχασε την δεδηλωμένη .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;) –PLAN B

    Οι εκλογές θα διεξαχθούν τον Μάιο του 2013.

    Λόγω του εκλογικού συστήματος(το πρώτο κόμμα λαμβάνει επιπλέον 50 έδρες), συνεπηχθη Λαϊκό Μέτωπο απόσεισης του χρέους που το συναποτελούσαν :
    Πατριώτες βουλευτές που αποχώρησαν από τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα (κυρίως του συντηρητικού και σοσιαλ-συντηρητικού χώρου ακόμη και από το εθνικο-λαϊκίστικο κόμμα )
    η επιτροπή διαχωρισμού του χρέους σε ηθικό και ανήθικο/επαχθές
    η επιτροπή διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων
    η επιτροπή αποζημίωσης Ελλήνων εραστών-επιβητόρων (τα kamakia)
    η επιτροπή αποζημίωσης Ελλήνων gasterbeiter εραστών-επιβητόρων Δ. Γερμανίας
    το ελληνικό παράρτημα της διεθνούς κίνησης “ένα σεντ την λέξη για να σώσουμε την Ελλάδα!”
    το κίνημα ”μια σπίθα έχω μέσα στην καρδιά”
    τo κίνημα “Γιώργος Θαλάσσης”
    2 σοσιαλ-λαϊκίστικα απο-κόμματα με ηγέτες δικηγόρους-εργατολόγους και πρώην αθλητές-δημοσιογράφους ,
    Το κόμμα ”οι λιγούρηδες για εξουσία της αριστεράς”,
    Συριζιασμενοι αριστεροί και άλλες τροτσκιστικές ομάδες
    oι παλιμπαιδιζοντες (μετά από σοβαρό πρόβλημα υγείας) “παππούδες” του πολυτεχνείου και άλλες βολονταριστικες και ανώριμες πνευματικά ομάδες.
    οι οικολόγοι πράσινοι και άλλοι χορτοφάγοι και φυσιολάτρες
    η συνομοσπονδία ποδηλατών και άλλες σωματικά ναρκισσιστικές ομάδες (μεσήλικες ποδοσφαιριστές της Κυριακής, …)

    Η μεγάλη έκπληξη ήταν η συμμετοχή του μετα-σταλινικού κόμματος στο Λαϊκό Μέτωπο.
    Οι μόνες αλλαγές που έκανε εδώ και 10 έτη ήταν :
    -η αντικατάσταση της ηγετιδός του (γιατί ολοκληρώθηκε η καρτέλλα των ενσήμων της) με τέως ”χαϊδεμένο παιδί” της δεξιάς και λεσβία, επί μακρόν σε κλιμακτήριο, η οποία ευτυχώς και αιφνιδίως εθεραπεύθη και
    -ότι επέτρεψε (μετά το πειρατικό-επαναστατικό σκουλαρίκι στους νεολαίους)περαστό κόσμημα στον αφαλό (κοινώς σκουλαρίκια piercing αφαλού) για την θηλυκή νεολαία της. Ο συνήθης διάκοσμος -εκτός από συνθετικά διαμάντια- ήταν το κόκκινο αστέρι και το μεταμοντέρνο σφυροδρέπανο…

    Οι δυο κύριοι αντίπαλοι των εκλογών ήταν ο Συνασπισμός της κυβέρνησης διαχείρισης του εθνικού χρέους και το Λαϊκό Μέτωπο απόσεισης του χρέους.

    Η οικονομική ύφεση και τα διαδοχικώς λαμβανόμενα φορολογικά μέτρα, είχαν σαφώς οδηγήσει τους αρχικά “αδιάφορους” και ”αιωνίως αθώους” νοικοκύρηδες και παραδοσιακούς ψηφοφόρους του συντηρητικού και σοσιαλ-συντηρητικού χώρου προς τα αριστερά (μάλλον προς την αντιμνημονιακή κατεύθυνση). Μερικοί δε συντηρητικοί ελεύθεροι επαγγελματίες με κύριο πελάτη το δημόσιο, αφού η σκανδαλώδης “εύνοια της τύχης” τους εγκατέλειψε οριστικά (βέβαια πολύ καθυστερημένα, μετά την μετα-ολυμπιακή οικονομική κρίση που άρχισε το 2005 για να εξελιχθεί βαθμιαία στην κρίση του 2009) και ένοιωσαν πλέον τις επιπτώσεις της (μείωση κύκλου εργασιών και κερδών, συρρίκνωση προσωπικού, κ.λ.π.) μετά από 15 έτη ευημερίας, μετανιωμένοι για την αδιαφορία τους, διακινούσαν απίθανα κείμενα για την πρότερη πολιτική τους τοποθέτηση, (όπως το “Οι αδιάφοροι, του Αντόνιο Γκράμσι”[9], που περιγράφει την πρότερη ζωή τους) μερικοί δε έγιναν και φρικιά τύπου “ξεπεσμένος δεξιός”.

    Ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός. Ο λαός-μη έχοντας πλέον αυταπάτες- παρά την αηδία του και για τους δυο παραπάνω συνασπισμούς προτίμησε ολίγον περισσότερο το Λαϊκό Μέτωπο απόσεισης του χρέους που έλαβε 51,7% και με 177 βουλευτικές έδρες μπορούσε πλέον να εφαρμόσει το αντι-μνημονιακό πρόγραμμα του.

    Βέβαια, όπως συμβαίνει στα λαϊκά μέτωπα, καθυστέρησε επί ένα μήνα η επιλογή των υπουργών και υφυπουργών που ολοκληρώθηκε (μετά από 27 ολονύχτιες συσκέψεις των νικητών) τον Ιούνιο του 2013, με σύνολο 97 υπουργών και υφυπουργών, για να υπάρχει αντιπροσωπευτικότητα. Εβδομηνταπεντάρηδες επαγγελματίες αριστεροί της γενιάς του Λαμπράκη και του 114 με φαλάκρα και χιονάτα μουστάκια έγιναν –επιτέλους- υφυπουργοί….
    …………………………………………………………………………………………………………

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρειτε ενα μεντιουμ και συνδεστε τον με τον Ουγγρο ρε παιδια.Ο ΔΑΙΜΩΝ του ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ με το κείμενο και επαυξάνω, ΟΜΩΣ : Το μονόπλευρο ανηλεές αυτομαστίγωμα, κάποια στιγμή δεν θα πρέπει να μετατραπή και σε μαστίγωμα προς πάσαν υπαίτια κατεύθυνση? Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως. α) Οροι και τρόποι δανειοδοτήσεων απο της συστάσεως του νεοελλ/κού κράτους, απο την πλευρά των δανειστών (καταχρηστικοί όροι,υπερχρεώσεις, τοκογλυφία κλπ).β) Κακοπληρωμές, υπερκοστολογήσεις έργων απο ξένες εταιρείες κλπ). Μόνο η Γερμανική εταιρία κατασκευής του Ελ.Βενιζέλος χρωστά απο φόρους, ΦΠΑ 2 περ. Δίς ! γ) Φθορές λόγο πολέμου (βλ. κατοχικά δάνεια, καταστροφές υποδομών απο την Αγγλία την περίοδο του εμφύλιου κ.α.) Μήπως θα έπρεπε τελικά να μπουν όλα στο τραπέζι με τους "εταίρους"μας στην Ε.Ε. ώστε να γίνει μία σωστή σούμα? Τώρα θα ρωτήσετε και με το δίκιο σας. Ποιός θα τα ζητήσει και διεκδικήσει όλα τούτα ? Η απάντηση είναι δυστυχώς απλή. Ασφαλώς και όχι πάντως το φθαρμένο και ταυτόχρονα διεφθαρμένο, νεοελληνικό πολιτικό κατεστημένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το πολύ ανησυχητικό που δείχνει ότι η κατάσταση δεν μπορεί να ομαλοποιηθεί εύκολα, είναι η άρνηση κάποιων που ακούστηκαν τα ονόματά τους, και κάποιων που δεν ακούστηκαν να συμμετέχουν στο νέο κυβερνητικό σχήμα.
    Τους καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά πως θα μπλέξουν με όλο αυτό το κομματικό σκυλολόι.
    Ως γνωστόν αυτό που δεν έλειψε ποτέ από την Ελληνική πολιτική σκηνή είναι το θράσος.
    Όταν το νομοθετικό έργο το καθορίζουν αμαθείς και ημιμαθείς τότε το αποτέλεσμα θα είναι ανάλογο.
    Οι Υπουργοί δεν πρέπει να προέρχονται από τους βουλευτές.
    Η κοινή λογική ορίζει πως είναι δύο ξεχωριστοί θεσμοί.
    Εάν ο υπουργός δεν έχει έργο να μπορεί να του ζητηθεί η παραιτησή του και να πάει στο σπίτι του.
    Ενώ τώρα γυρίζει στα έδρανα της βουλής και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
    Επίσης με τους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς δεν έχει τον εκβιασμό με την βουλευτική ιδιότητα.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τα δεκανίκια του υπό σήψη καπιταλισμού τραγουδάνε ακόμα.

    Όσοι πιστεύουν ότι μπορούμε να αρνηθούμε την ανατροπή του καπιταλισμού και να ξεφτιλιστούμε πολιτικά,κοινωνικά,οικονομικά για να του δώσουμε το φιλί της ζωής,είναι στον κόσμο τους.
    Ας τους προσπεράσουμε αφήνοντάς τους στον εθελόδουλο ρεφορμιστικό τους λήθαργο,και τα υπαλληλίστικά τους-προς την αστική τάξη-όνειρα.
    Η πραγματιστική τους αποτύπωση στην καθημερινότητα είναι η ανάρτηση παιδικής οικονομικής αντίληψης κειμένων στις ιστοσελίδες τους,και η πλήρης απουσία τους από κάθε εργατικό,λαϊκό,νεολαιίστικο αγώνα στο χώρο εργασίας,τη γειτονιά,την πλατεία.Και τίποτα περισσότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό που άξιζε μετά την ορκωμοσία των νέων υπουργών ήταν οι δηλώσεις τους.
    Θα δουλέψουμε με πάθος για την Ελλάδα και την ευημερία του Ελληνικού λαού.
    Δηλώσεις για μία ακόμη φορά από τα μέλη της πολιτικής σπείρας που έχει δημιουργήσει το ΧΑΟΣ.
    Το μόνο που είναι διατεθειμένοι να δουν είναι η συγκέντρωση με οποιονδήποτε τρόπο χρημάτων για την μισθοδοσία των Δ.Υ και την δική τους.
    Το ότι αυτήν την περίοδο διαλύονται οι υποδομές στις οποίες θα πάταγε η μελλοντική ανάπτυξη ούτε καν περνάει από το μυαλό τους.
    Η μόνη λύση τελικά που απομένει, γιατί από αυτούς τους τύπους φως δεν βλέπω είναι να γίνει ΘΑΥΜΑ.
    Πέτρος από ΒΟΛΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. γρηγόρη σαν στημένη ανακοίνωση μου δείχνουν αυτά που γράφεις. Σας κερνάνε κανένα καφέ για να τα γράφετε αυτά; Σας τα δίνουν από παλιές ανακοινώσεις της ΚΝΕ και του ΜΛ; Μπαίνεις εδώ μέσα για να συζητήσεις ή για να κάνεις αγκιτάτσια ρε γίγαντα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γιώργο ελ, Απόλυτα λογικό αυτό που γράφεις. Απαραίτητος ο θεσμικός διαχωρισμός των εξουσιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Με τις καθημερινές μου βόλτες στα μπλοκς ξεχωρίζω κάποιες αναρτήσεις που μου προκαλούν ενδιαφέρον.
    Συνήθως αυτό το κάνω το πρωί με τον πρώτο καφέ.
    Με τον απογευματινό καφέ ξαναμπαίνω ελπίζοντας να βρω κάποια σχόλια που θα κριτικάρουν το κείμενο ή θα το συμπληρώνουν.
    Δυστυχώς βλέπω πως οι πολλοί δεν έχουν την διάθεση ή το κουράγιο να μοιραστούν με τους υπόλοιπους τις ανησυχίες τους ή τους προβληματισμούς τους.
    Καταλήγω στο συμπέρασμα πως οι πολλοί δεν έχουν την δυνατότητα να συζητάνε κάτι όταν είναι συγκεκριμένο.
    Τους είναι ποιο βολικό να συζητάνε για κάτι που είδαν στην TV για το τι είπε κάποιος ή τι διάβασαν στην εφημερίδα. Γενικά και αόριστα λοιπόν.
    Εάν δεν έγραφαν κάποιοι δεν θα μαθαίναμε πως στην βουλή των Ελλήνων μία υπάλληλος πήρε 400.000 € εφάπαξ και 5.200 € σύνταξη τον μήνα.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU