Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Περί "ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας"


Marcel Duchamp, 1917

από το ιστολόγιο Ροΐδη Εμμονές

Το θέμα δεν εύκολο. Εννοώ ότι θα ήταν απλούστερο να απαντηθεί αν το «Δημόσιο» ήταν Δημόσιο χωρίς τα εισαγωγικά, αν δηλαδή λειτουργούσε με αποκλειστικό σκοπό και προσανατολισμό την ανάπτυξη της χώρας, την εξυπηρέτηση του πολίτη, αν βοηθά, στηρίζει, ενθαρρύνει και προωθεί στην ανάπτυξη ενός κοινωνικού κράτους, στην ανάπτυξη της γενικότερης παιδείας, κοινωνικής αλληλεγγύης και στέκονταν δίπλα σου ευχαρίστως όποτε το χρειαστείς, δηλαδή σου έδινε πάντα, μα πάντα την εντύπωση ότι υπάρχει αποκλειστικά και μόνο για σένα, θα σου θύμιζε καθημερινά ότι δεν ξεχνά ότι υπάρχει λόγω της φορολογικής σου συνεισφοράς, ότι υπάρχει για να σε υπηρετεί, θα έδειχνε σε κάθε του ενέργεια ότι εσύ, και μόνο εσύ είσαι το δημιούργημα και το αφεντικό του.

Έχει ή· παρέχει το σύγχρονο ελληνικό δημόσιο τέτοια ποιοτικά χαρακτηριστικά αντάξια της ιδιότητάς του; Την απάντηση την ακούω καθημερινά από όλους εμάς, άλλωστε δεν τολμά να εγκαταλείψει τα χείλη και το νού μας. Η νοσηρότητα με την οποία μας απασχολεί η παρουσία αυτού του εκτρώματος ονόματι «δημόσιο», είναι πέρα από κάθε χαρακτηρισμό.

Με τα παραπάνω δεν θέλω να υποστηρίξω ότι αν ορισμένες στρατηγικής σημασίας δημόσιες επιχειρήσεις έπεφταν στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου θα ήταν τα πράγματα καλύτερα…

Όμως, ας σκεφτούμε λίγο, έστω κι αν η σοβαρή σκέψη είναι πλέον αγγαρεία, μήπως αυτό το «ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας» που για αυτό, τόσες δηλώσεις, διαδηλώσεις, πορείες και θορύβους έχουμε ζήσει και ζούμε δεν ξεπουλιέται συνεχώς από την εποχή ακόμα (και λίγο πριν!) της ίδρυσης του ελληνικού Έθνους-Κράτους;

Σκεφτείτε αν διαχρονικά, ο πολίτης αυτής της χώρας, έχει ποτέ αναπτύξει σχέσεις φιλίας, εμπιστοσύνης, συνεννόησης, αγαστής αλληλεγγύης και συνεργασίας με αυτό το…δημόσιο (Κράτος). Μήπως η κοινωνία δεν ήταν πάντα σε σύγκρουση με αυτό το δημόσιο και τις πολυπλόκαμες δομές του; Μήπως δεν γνωρίζουμε (όντως δεν το γνωρίζουν πολλοί) ότι οι πελατειακές σχέσεις αυτού του πελατειακού συστήματος εξουσίας προϋπήρχαν του ίδιου του κράτους και κατ’ επέκταση αυτού που αποκαλούμε σήμερα δημοσίου και που συνεχίζει απρόσκοπτα, με τα ίδια χαρακτηριστικά, έως τις μέρες μας; Σκεφτείτε μόνο: πόσες φορές άκουσε αυτός ο λαός, από προεκλογικά μπαλκόνια, την «επανίδρυση του Κράτους»… το άκουσμα μιας τέτοιας «εξαγγελίας», είναι από μόνη της μια ομολογία, μία ακριβής περιγραφή ενός σαθρού οικοδομήματος.

Τι λέγεται γενικώς: Αυτό το δημόσιο, δεν θέλουμε να μας το πειράξει κανείς, όποιος τολμήσει να πουλήσει μέρος της περιουσίας του, είναι προδότης, εξυπηρετεί συμφέροντα του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας, διότι το δημόσιο εξυπηρετεί το λαό. Τι λέγεται ειδικώς: Αύριο στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, το δημόσιο θα είναι το όπλο το οποίο θα συμβάλλει ώστε τα μέσα παραγωγής να περιέλθουν στα χέρια των εργαζομένων για την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας.

Τα παραπάνω απλοϊκά αξιώματα απαντιούνται πανεύκολα, θα μπορούσε κάποιος να δώσει πάνω από εκατό εύστοχες απαντήσεις. Διαλέγω πρόχειρα μερικές.

Πρώτο, αυτό το πράγμα δεν είναι Δημόσιο.

Δεύτερο, το δημόσιο, ειδικά τέτοιου «τύπου» αποτελεί τροχοπέδη σε οποιοδήποτε πρόοδο, πόσο μάλλον να συμβάλει στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μιας κοινωνίας, το κράτος όταν παίζει το ρόλο του μονοπωλίου (Μαρξ, «Το Κεφάλαιο») ο μηχανισμός του δεν θα μπορούσε από τη φύση του να εξυπηρετήσει το λαό (Ένγκελς, «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους»)…

Τρίτο, για όλα αυτά, τα μεν ή και τα δε, χρειάζεται Παιδεία που να υποστηρίζεται από κατάλληλο εκπαιδευτικό σύστημα. Νομίζω ότι δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίσω…

Οι μίζες, οι υπερτιμολογήσεις, τα ασύλληπτα ποσά που διαχειρίζονται ορισμένοι –σε εξέχουσες θέσεις στη βουλή και στο δημόσιο- δεν είναι κατάχρηση, ξεπούλημα των χρημάτων του φορολογούμενου πολίτη (άρα της δημόσιας περιουσίας); Η αδιαφάνεια στις δοσοληψίες, οι υπόγειες διαδρομές στην αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών, η μεταφορά των «περισσευούμενων» κονδυλίων σε τράπεζες του εξωτερικού, τις off-shores, το αχανές, αδιάφορο βλέμμα προς τ’ άπειρο ενός στελέχους-υπαλλήλου της πολεοδομίας, της εφορίας, κ.α. υπηρεσιών που δεν «βλέπει φως» (χρήμα) σε πολίτη που δεν προτίθεται να λαδώσει, είναι αξίες που πρέπει να τις υπερασπιστούμε πάση θυσία, προς διαφύλαξη του «δημόσιου πλούτου»;

Εντύπωση προκαλεί ότι σε καμία εργατική, κυρίως δημοσιοϋπαλληλική, κινητοποίηση δεν συμπεριλαμβάνεται κανένα από τα προαναφερόμενα… συμπτώματα, έστω για το άλλοθι, ότι γνωρίζουν τι σημαίνει να υπηρετείς το λαϊκό συμφέρον.

Δεν καταλαβαίνω.

…..

ΥΓ:
Το παραπάνω πρόχειρο, σύντομο κείμενο, αποτελεί μέρος μιας απόδειξης, απολογίας ενός οργάνου της ΝΤΠ (Νέας Τάξης Πραγμάτων), ενός εχθρού της Εργατικής Τάξης και της προόδου γενικώς.


9 σχόλια:

  1. Υπάρχει ένα αξίωμα που βάζει τα πράγματα στην θέση του.
    Δεν μπορεί ο κλέφτης να συλλαμβάνει και να τιμωρεί έναν άλλο κλέφτη.
    Δεν μπορεί το αναξιόπιστο Ελληνικό δημόσιο να ζητάει από τον πολίτη ειλικρίνεια.
    Με βάση την Αμερικάνικη νομοθεσία που μπορεί ο κατηγορούμενος να ζητήσει την ίδια ποινή - μεταχείριση για κάποιο αδίκημα με προηγούμενο δεδικασμένο, όποιος οφείλει στο δημόσιο να απαιτήσει την ίδια μεταχείριση με τον Τσουκάτο ή τον Τσοχατζόπουλο τον Ρουσόπουλο και πολλούς άλλους.
    Αλλά δυστυχώς ούτε Αμερικανάκια δεν έχουμε καταφέρει να γίνουμε.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Μήπως η κοινωνία δεν ήταν πάντα σε σύγκρουση με αυτό το δημόσιο και τις πολυπλόκαμες δομές του;"

    Η κοινωνία δεν ήταν πάντα σε σύγκρουση με αυτό το δημόσιο, μάλλον σε αγαστή συνεργασία ήταν.

    Οι οικονομικές συνθήκες (συγκυρίες) των τελευταίων 30 ετών επέτρεπαν σε μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού (ίσως να έγινε κάποια στιγμή και πλειοψηφία) να ζεί εις βάρος των υπολοίπων, οι οποίοι με την σειρά τους ήλπιζαν να περάσουν και αυτοί στους κατά κάποιον τρόπο προνομιούχους.

    Αντιστάσεις προερχόμενες από την παράδοση δεν υπήρχαν, οι νικητές του εμφυλίου ανέτρεψαν όσες άρχισαν να δημιουργούνται, κατήργησαν την παιδεία, και εισήγαγαν το μοντέλο "το κράτος λάφυρο στην εξουσία" που το ασπάστηκαν όλες οι μεταπολεμικές εξουσίες.

    Χωρίς παράδοση, και χωρίς παιδεία (που θα μπορούσε να την υποκαταστήσει εν μέρει), δεν μας μένει παρά να αγωνιζόμαστε (έστω και ελάχιστοι γιατί το θεωρούμε καλλίτερο τρόπο ζωής) για να τοποθετηθούν κάποιες βάσεις και να ελπίζουμε σε κοινωνικά άλματα (συμβαίνουν λίγο πιο συχνά από τα θαύματα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΑΦΩΤΙΣΤΟΥ
    1. "Οι μίζες, οι υπερτιμολογήσεις, τα ασύλληπτα ποσά που διαχειρίζονται ορισμένοι –σε εξέχουσες θέσεις στη βουλή και στο δημόσιο- δεν είναι κατάχρηση, ξεπούλημα των χρημάτων του φορολογούμενου πολίτη (άρα της δημόσιας περιουσίας);"

    Πολλοι "αρεστοι" η "εκλεκτοι" αποτυχοντες βουλευτες η δημαρχοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, χρηματοδοτουν την επομενη προεκλογικη εκστρατεια τους και αναβιβαζουν το επιπεδο ζωης τους μεχρι τοτε,σε σημαντικοτατο βαθμο, διοριζομενοι ως Διευθυνοντες Συμβουλοι ΔΕΚΟ.Παραληλα μισθοδοτουνται ως αργομισθοι μεγαλουπαλληλοι απο αλλη ΔΕΚΟ. Ξερω καποιον της ΝΔ που ως δημοτικος συμβουλος και αντιδημαρχος στην συνεχεια μου ειχε πει σε συζητηση το 1992 οταν μολις ειχε αρχισει την καριερα λαμογιου και καναμε μαζι εξ ημισιας μια μελετη σχολειου για εναν εργολαβο, οτι η μιζα στα εργα υποδομης στον δημο του, ειναι 50% και οταν του ειπα δεν ειναι παρα πολλα μου απαντησε οτι καποιος θα βρεθει να την δωσει.

    2."Η αδιαφάνεια στις δοσοληψίες, οι υπόγειες διαδρομές στην αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών, η μεταφορά των «περισσευούμενων» κονδυλίων σε τράπεζες του εξωτερικού, τις off-shores, το αχανές, αδιάφορο βλέμμα προς τ’ άπειρο ενός στελέχους-υπαλλήλου της πολεοδομίας, της εφορίας, κ.α. υπηρεσιών που δεν «βλέπει φως» (χρήμα) σε πολίτη που δεν προτίθεται να λαδώσει, είναι αξίες που πρέπει να τις υπερασπιστούμε πάση θυσία, προς διαφύλαξη του «δημόσιου πλούτου»;"
    Στον χωρο μου οποιος ελευθερος επαγγελματιας μηχανικος δεν ειναι λαδιαρης οι δημοσιοι υπαλληλοι τον χαρακτηριζουν οτι ειναι "μη συνεργασιμος".Και του κανουν την ζωη αβιωτη, ετσι και τυχει και παρει δουλεια λ.χ. με μειοδοτικο διαγωνισμο.

    Μαλιστα η διαφθορα εχει φθασει και στο τμημα προμηθειων η στην τεχνικη υπηρεσια μεγαλων ιδιωτικων επιχειρησεων. Στον στρατο (1985) ειχα γνωρισει μηχανολογο απο ΤΕΙ που ειχε τελειωσει και το ΕΜΠ και το ονειρο του ηταν να καταφερει να προσληφθει στο τμημα προμηθειων μεγαλης εταιρειας τροφιμων, λογω των μιζων που κυκλοορουσαν!!!!
    Επισης ειχα γνωρισει μηχανικο σε τεχνικη υπηρεσια μεγαλης ιδιωτικης επιχειρησης που με 3 προσφορες, οσιαστικα εκτελοσε με ανθρωπο βιτρινα το εργο που υποτιθεται οτι του ανεθετε.

    Επομενως τα πραγματα ειναι πολυ πιο σοβαρα απ' οτι ισχυριζονται οι γνωστοι μας η "φιλοι" μας και οι "συντροφοι σας" δημοσιοι υπαλληλοι των τεχνικων και οικονομικων υπηρεσιων. Δυσκολα θα εχετε μαρτυριες απο τους εμπλεκομενους σε τετοια γεγονοτα χρηματισμου και, ειναι ...ηδη στο ασυνειδητο.
    Ολα αυτα συμβαινουν παντα στον διπλανο του η στον κατω η πανω οροφο αλλα αυτος ...ποτε.
    Και τελως παντων αν απορησετε πως με εναν η δυο μισθους εχει κανει τοσα που εσεις ουτε να ονειρευτειτε μπορειτε, τοτε πραγματικα τα απαιτει και τα παιρνει.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το μαύρο χρήμα από τις μίζες και τις συστηματικές κλοπές ανέρχεται σε κάποια αρκετά δις.
    Σε ότι αφορά τις μίζες λίγο πολύ τα πράγματα είναι γνωστά.
    Σε ότι αφορά τις κλοπές εκεί τα πράγματα είναι πολύπλοκα.
    Εάν γινότανε μιά έρευνα σε βάθος θα διαπιστώναμε πως η χωρητικότητα των φυλακών θα έπρεπε να είναι 10πλάσια για να χωρέσει την στρατιά αυτών που ληστεύουν χρόνια την κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου.
    Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στις τεχνικές υπηρεσίες των δημοσίων υπηρεσιών είναι και εργολάβοι και ένα μέρος των υλικών τα δανείζονται από τις αποθήκες των υπηρεσιών τους, υδραυλικοί, μπογιατζήδες, ηλεκτρολόγοι και πολλοί άλλοι.
    Οι τελευταίοι είναι μικρο κλέφτες σε σχέση με το πάρτυ που έχουν στήσει οι (μεγάλοι).
    Γιαυτό και δεν μιλάει κανείς.
    Αυτό εννοεί ο Πάγκαλος με το μαζί τα φάγαμε.
    ΟΜΕΡΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στις τεχνικές υπηρεσίες των δημοσίων υπηρεσιών είναι και εργολάβοι και ένα μέρος των υλικών τα δανείζονται από τις αποθήκες των υπηρεσιών τους, υδραυλικοί, μπογιατζήδες, ηλεκτρολόγοι και πολλοί άλλοι."
    Οντως οπως καταθετει ο ΟΜΕΡΤΑ, στις τεχνικες υπηρεσιες των νοσοκομειων ηδη απο το 1985, μισθοδοτουνταν τεχνιτες υδραυλικοι, ηλεκτρολογοι, κ.λ.π. οι οποιοι ηταν αποντες σχεδον παντα και δουλευαν ως εργολαβοι σε γιαπια και επισκευες.
    Αλλα -παρα την ισχυρη φαντασια μου- δεν μπορουσα να φανταστω οτι "ένα μέρος των υλικών τα δανείζονται από τις αποθήκες των υπηρεσιών τους.."
    Παντως να υποθεσω οτι οι τεχνιτες αυτοι λουφαραν, φοροδιαφευγαν και "δανειζονταν" υλικα (και το κανουν ακομη ;) ανεξαρτητως πολιτικης τοπoθετησης, συμπεριλμβανομενου ΣΥΡΙΖΑ,ΚΚΕ, ...

    Με τετοιο προλεταριατο δεν παμε μπροστα...(η ως κατοχοι μεσων παραγωγης εγκατασταστεων κτιριων δεν ειναι προλεταριατο).
    Ας απαντησουν οι θεωρητικοι της νεας αριστερας.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πριν πολλά χρόνια νέο φανταράκι βρέθηκα στο Πολύκαστρο.
    Με το που εγκαταστάθηκα στην μονάδα με πλησιάζει ένας παλιός με μιά στοίβα χαρτιά και μου λέει.
    Φίλε καλώς ήρθες, υπέγραψε αυτά τα χαρτιά για να παραλάβεις τις αποθήκες και τα πράγματα που έχουν μέσα, γιατί εγώ απολύομαι.
    Στην ερωτησή μου που είναι οι αποθήκες και τα υλικά μου είπε πως ούτε αυτός τα είχε δει ποτέ.
    Στην επιμονή μου ότι πριν υπογράψω έπρεπε να τα δω μου την έπεσαν όλοι μαζί και προσπαθούσαν να με πείσουν πως παραλογίζομαι.
    Στον στρατό μου έλεγαν έτσι γίνεται.
    Τελικά υπέγραψα χωρίς να δω τις αποθήκες.
    Ο καιρός πέρασε και ήρθε η ώρα που προσπαθούσα με την σειρά μου να πείσω τον νέο φαντάρο πως πρέπει να υπογράψει χωρίς να δει τίποτε γιατί έτσι γίνεται.
    Έχουν περάσει πολλά χρόνια και όταν βλέπω χοντρά παράλογα θυμάμαι εκείνο το περιστατικό.
    Σίγουρα μέχρι τώρα θα συνεχίζεται αυτή η ιστορία.
    Τώρα εάν υπάρχουν οι αποθήκες και τα υλικά δεν το ήξερα και δεν το ξέρω.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μυθος χρηματισμου υπ. αριθμ. 1
    Δεκαετια του '90.
    Δικαστηριο Ευελπιδων.
    Δικαζεται η υποθεση χρηματισμου δημοσιου υπαλληλου επιβλεποντα μηχανικου, που ειχε ζητησει απο εργολαβο δημοσιων εργων 4.5 εκατομυρια δρχ. για να παραλαβει εργο 150 εκατομμυρια δρχ.
    Προεδρος: Τι εχεις να απολογηθεις κατηγορουμενε;
    -Μα κυριε προεδρε τι εκανα. Απλα ζητησα το νομιμο 3%!!!

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Συνεχιζεται.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αφώτιστε, νομίζω πως δεν ξεχωρίζεις τα φωτισμένα Ελληνικά μυαλά.
    Τι έκανε το μέντιουμ - επιβλέποντας?
    Από το 1990 είχε οραματιστεί την μελλοντική παρακράτηση φόρου 3%.
    Και εμένα το ονειρό μου ήταν να ανοίξω διόδια στην Αθηνών - Θεσσαλονίκης αλλά δεν με άφησαν τα παλιό καθίκια.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Γιώργος EL
    1.Ναι αλλα παρακρατηση 3% για την παρτη του για 4x4, ταξιδια σε εξωτικες χωρες, την ρωσσιδα η την ουκρανη του, το εξοχικο του,...
    2. Ας μην ξεχναμε και το βρωμικο ποσοστο (εως και 10%) επι των επιπλεον κονδυλιων σε συγκριτικους πινακες και επι της συμπληρωματικης συμβασης που εφτανε εως το 50% του εργολαβικου τιμηματος της αρχικης συμβασης.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ. #8 Ν. 1418/84

    1. Το έργο εκτελείται σύμφωνα με τη σύμβαση και τα τεύχη και σχέδια που τη συνοδεύουν. Αν προκύψει ανάγκη εκτέλεσης συμπληρωματικών εργασιών, που δεν περιλαμβάνονται στο αρχικό ανατεθέν έργο ούτε στην πρώτη συναφθείσα σύμβαση και οι οποίες κατέστησαν, κατά την εκτέλεση του έργου, αναγκαίες λόγω απρόβλεπτων περιστάσεων {δηλαδή γεγονότα και περιστάσεις που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν με τη συνηθισμένη πρακτική και πορεία των πραγμάτων} με τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στις περιπτ.δ, δ1 και δ2 της παρ.3 του Αρθ-8 του ΠΔ-23/93 (ΦΕΚ-8/Α), συνάπτεται σύμβαση κατόπιν διαπραγματεύσεων με τον ανάδοχο του έργου. Για τον κανονισμό τιμών μονάδας των συμπληρωματικών εργασιών και για τη δυνατότητα άσκησης των σχετικών ενδίκων μέσων εφαρμόζονται οι διατάξεις της παρ.3 του Αρθ-13 του Ν-2338/95 (ΦΕΚ-202/Α). Η εκτέλεση των συμπληρωματικών εργασιών είναι υποχρεωτική για τον ανάδοχο του έργου και προκειμένου να υπογραφεί η σύμβαση ανάθεσης των συμπληρωματικών εργασιών, απαιτείται γνώμη του οικείου τεχνικού συμβουλίου {η συμπληρωματική σύμβαση πριν την υπογραφή της θα πρέπει να υποβάλλεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο για Προσυμβατικό Έλεγχο εφόσον η προϋπολογιζόμενη δαπάνη (της συμπληρωματικής σύμβασης) υπερβαίνει τα 2.900.000 €}. Το συνολικό ποσό των συμβάσεων αυτών δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) του ποσού της αρχικής σύμβασης. Στο ως άνω ποσοστό του πενήντα τοις εκατό (50%) συμπεριλαμβάνεται και η αμοιβή συντάξεως τυχόν μελετών για τις συμπληρωματικές εργασίες του έργου. Οι συμπληρωματικές εργασίες παραλαμβάνονται μαζί με τις εργασίες της αρχικής σύμβασης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU