Τις άγιες μέρες του Δεκαπενταύγουστου ας ξοδέψουμε μια σκέψη και για τους χιλιάδες υπεράριθμους, αργόμισθους παπάδες που δεν πρόκειται να αγγίξει η κρίση...

του soltipnek*

Διάβαζα κάποια στιγμή την περασμένη εβδομάδα στην Καθημερινή ένα θέμα που πέρασε κάπως στα ψιλά τόσο στις εφημερίδες όσο και στα κανάλια. Αφορά τον αριθμό των ιερέων που λειτουργούν στην Ελλάδα.
Το «σκηνικό» είναι κάπως αστείο καθώς το συγκεκριμένο θέμα προέκυψε μετά από ερωτήσεις βουλευτών του ΛΑΟΣ οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι λόγω του περιορισμού των διορισμών στο Δημόσιο ερημώνουν οι εκκλησίες της χώρας.
Μετά από σχετική έρευνα προέκυψε το εξής φανταστικό! Όχι μόνο δεν υπάρχει έλλειψη ιερέων αλλά αντί 8.300 οργανικών θέσεων ιερέων, ο αριθμός αυτών που μισθοδοτούνται από το Δημόσιο φτάνει τους 10.368!

Οι βουλευτές «πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι» καθώς σε μία προσπάθεια ανάδειξης της ελληνορθόδοξης κουλτούρας και πίστης τους, μάλλον εξέθεσαν τελικά τον ίδιο τον σκοπό τους.
Αφορμή βέβαια αυτού, διερωτώμαι πως είναι δυνατόν, όταν σε μία κοινωνία που είναι πια υποχρεωμένη να προχωρήσει σε μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις που κρίνονται επιβεβλημένες για να αναμορφωθεί η οικονομία και να γίνει κάποια στιγμή ανταγωνιστική και βιώσιμη, οι σχέσεις εκκλησίας-κράτους να μένουν αμετάβλητες, ανέγγιχτες κάθε κριτικής ή ακόμα και υποψίας διατάραξής τους.
Αναρωτιέμαι πραγματικά πώς είναι δυνατόν να ζητάμε από τους πολίτες να κάνουν ένα σωρό θυσίες αλλά παράλληλα να μην αγγίζουμε θέματα που έχουν γίνει αδικαιολόγητα ταμπού στην ελληνική κοινωνία όπως αυτό της σχέσης εκκλησίας και κράτους.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έπεσα και πάνω στις δηλώσεις του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου ο οποίος χαρακτήρισε τον Ντερτιλή ως «πολιτικό κρατούμενο» και ως «γενναίο Έλληνα αδερφό»! Τώρα πως γίνεται ένας κήρυκας του λόγου του Θεού της αγάπης και της συμπόνιας να χαρακτηρίζει γενναίο αδερφό και πρότυπο ζωής έναν καταδικασμένο δολοφόνο είναι ένα θέμα.
To σημαντικότερο όμως είναι πώς αντιμετωπίζει τέτοια θέματα η Εκκλησία της Ελλάδος, που υποτίθεται θα πρέπει να είναι θεματοφύλακας του κηρύγματος της, καθώς βεβαίως και το κράτος που ακόμα και σήμερα συνεχίζει να μισθοδοτεί πλεονάζοντες ιερείς - για να μην πω απλώς όλους τους ιερείς...

* από τους guests editors της Lifo

Σχόλιο της ΑΣ: Τα λεφτά δεν είναι πολλά... τρεις τέσσερεις εκατοντάδες εκατομμύρια τον χρόνο, μόνο για την μισθοδοσία παπάδων και ψαλτών. Λεφτά που για την εξοικονόμησή τους χύνεται αίμα με οριζόντιες περικοπές σε χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Λεφτά που άνετα θα μπορούσε η αφορολόγητη εκκλησία να παρέχει στους υπαλλήλους της που στην Ελλάδα, ως παγκόσμια πρωτοτυπία, πληρώνονται από το κράτος ως δημόσιοι υπάλληλοι! Ειδικά της ορθόδοξης πίστης - για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας.

Ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους θα μας έβαζε στον πολιτισμένο κόσμο, θα μας απομάκρυνε λίγο, έστω σαν νοοτροπία, από τον μεσαίωνα που βιώνουμε ως προσωπική χάρη του αντιπροέδρου Βενιζέλου προς την εκκλησιαστική του εκλογική πελατεία. Αλλά τι λέω: γονάτισε ποτέ σ' αυτήν την χώρα το πελατειακό κράτος; Έτσι, ακόμη κι αν μας ξεκάνει η κρίση θάχουμε πάντα το δικαίωμα να μας θάβουν ...δημόσιοι υπάλληλοι. Λίγο είναι;