Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Μπορεί η Δημοκρατική Αριστερά;


Ήταν 14 Αυγούστου του 2009 όταν γράφτηκε το παρακάτω κείμενο. Δυο χρόνια μετά στη θέση της Ανανεωτικής Πτέρυγας υπάρχει ένα διακριτό κόμμα με τον τίτλο Δημοκρατική Αριστερά και με πολύ κόσμο στις γραμμές του που δεν συμμετείχε στον Συνασπισμό ή στην ανανεωτική του πτέρυγα, η μεγάλη πλειοψηφία μάλιστα. Καλώς όμως ή κακώς (κακώς βέβαια) η ηγεσία του νέου κόμματος είναι πάνω κάτω η ίδια ομάδα ανθρώπων που διηύθυνε και την πτέρυγα. Μετά τον ένα χρόνο ζωής του εγχειρήματος και τις όλο και εντεινόμενες ενστάσεις για την πολιτική του παρουσία (έλλειψη προτάσεων, χάιδεμα συντεχνιών, αφωνία απέναντι στην εκκλησία, καταψήφιση μεταρρυθμίσεων, συμμαχίες με αντιμνημονιακούς τύπου Δημαρά αντί με την πολιτική οικολογία, εσωτερική δομή απαράλλακτη με τον συγκεντρωτισμό της παραδοσιακής αριστεράς κλπ κλπ) μοιάζει σαν τίποτα να μην έχει απαντηθεί από τα ερωτήματα του κειμένου. Άρα, η αμφιβολία επιμένει ενοχλητικά: 

Μπορεί η Ανανεωτική Πτέρυγα;



14 - 8 - 09

Γράφει ο Χρήστος Τσακόπουλος στον Διάλογο της Αυγής:
Τι δέον γενέσθαι;
Κατά τη γνώμη μου αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η ανασυγκρότηση του ιδεολογικού και πολιτικού ρεύματος της ανανεωτικής αριστεράς, που βρίσκεται μέσα και έξω από τον Συνασπισμό, στη βάση των αρχών του δημοκρατικού δρόμου για τον σοσιαλισμό, του δομικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεων, της αυτοδιεύθυνσης και αυτοδιαχείρισης, της άμεσης δημοκρατίας, της κοινωνίας των πολιτών και του ανεβάσματός της σε πολιτική κοινωνία, με ένα ανώτερο πολιτισμικό επίπεδο.
Με την εξέλιξη αυτή θα διαδραματίσει ηγεμονικό ρόλο στον ΣΥΝ, στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κοινωνία γενικότερα.”

Είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό, και μετά την αυτοαπομόνωση Αλαβάνου στο περιβάλλον των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, οι ελπίδες για πρωτοβουλίες διεξόδου στον Συνασπισμό συγκεντρώνονται κυρίως στην πλευρά της Ανανεωτικής Πτέρυγας.
Το ερώτημα όμως είναι: μπορεί η Ανανεωτική Πτέρυγα ;
Έχει το θεωρητικό βάθος για να προτείνει ένα συνεκτικό αριστερό πολιτικό σχέδιο διεξόδου για την ελληνική κοινωνία;
Έχει την πολιτική τόλμη να προτείνει συγκεκριμένες δομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιγράψουν χωρίς μισόλογα ένα καθαρό αριστερό πολιτικό στίγμα;
Έχει καθαρές ιδέες για την μικτή οικονομία, τον δημόσιο τομέα, τις επενδύσεις, την διαφθορά, τις οικολογικές προτεραιότητες. Ένα σχέδιο για την ελληνική οικονομία που να περιγράφει μιάν “ανάπτυξη” όχι περιβαλλοκτόνα και ταυτόχρονα “έξυπνη” και στηριγμένη στην δημιουργικότητα και την από πολλού απαξιωμένη εργατικότητα και παραγωγικότητα;
Μπορεί να περιγράψει χωρίς κόμπλεξ τι είναι αριστερή πολιτική σήμερα και να ξαναφέρει τις μεταρρυθμίσεις στο κέντρο της πολιτικής της αριστεράς;
Έχει το πολιτικό θάρρος να περιγράψει μια αυτόνομη και αδέσμευτη από κράτος και κόμματα συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων - ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα - και να δώσει έκφραση και λόγο στην κοινωνία, στην ατομική και οικογενειακή επιχειρηματικότητα που στην χώρα μας αν και πρωτεύουσα μορφή απασχόλησης είναι μονίμως αγνοούμενη;
Έχει επεξεργασίες και αποσαφηνίσεις για συγκεκριμένες εφαρμογές των ιδεών της αυτοδιαχείρισης, της αειφορίας και της επινοητικότητας στην επίλυση προβλημάτων;
Μπορεί να περιγράψει πειστικά κάποια εκδοχή συμμετοχικής δημοκρατίας και σχετικής συνταγματικής αναθεώρησης;
Έχει ιδέες για τον πολιτισμό;
Έχει ιδέες - πέραν του ανθρωπισμού - για το μεταναστευτικό, που να αποτρέπουν εξίσου την εξαθλίωση των φιλοξενουμένων και των φιλοξενούντων, να ορίζουν όρια και δυνατότητες και να αποτρέπουν τον βίαιο εποικισμό και τα φαινόμενα γκετοποίησης των τοπικών κοινωνιών – πριν αυτές παραδοθούν στην ακροδεξιά;
Έχει βγάλει τα συμπεράσματά της από την ατελέσφορη λειτουργία των τάσεων μέσα στον Συνασπισμό, ώστε να προτείνει έναν νέο τρόπο λειτουργίας που θα κάνει τον ΣΥΝ κόμμα των μελών του;
Έχει την δυνατότητα να εγγυηθεί μια νέα ενότητα μέσα στο κόμμα της αριστεράς στηριγμένη στην ανανέωση των ιδεών, την δημιουργικότητα και τον πλουραλισμό στην έκφραση και όχι στις συνεννοήσεις των μηχανισμών;
Έχει την διάθεση να ξεκόψει από την καμαρίλα της Κουμουνδούρου και να εμπιστευθεί τα μέλη και τους φίλους της αριστεράς που ποτέ δεν έπαψαν να ελπίζουν ότι κάποια μέρα θα αφήσουμε πίσω μας το τριτοδιεθνιστικό μοντέλο και το ΚΚΕ και θα δημιουργήσουμε δομές και τρόπους λειτουργίας δημοκρατικούς, οριζόντιους και δημιουργικούς;

Βάζουμε τα παραπάνω ερωτήματα γιατί είναι ώρες ευθύνης.
Δεν αρκεί να προβλέπεις ότι με την σημερινή πολιτική πάμε για ξέρα και πιθανό εξωκοινοβουλευτικό ποσοστό …
Οφείλεις να παρέμβεις και μάλιστα αποφασιστικά!
Να καλέσεις τις ζωντανές δυνάμεις της αριστεράς σε συμπαράταξη, να δώσεις δύναμη και λόγο στον κόσμο της, να αναλάβεις ηγετικές πρωτοβουλίες.
Δεν αρκούν σιβυλλικές δηλώσεις ότι "είμαστε σε επαγρύπνηση", "θα διαφυλάξουμε τον ανανεωτικό χαρακτήρα του ΣΥΝ", "δεν θα μείνουμε αδιάφοροι στα προβλήματα διακυβέρνησης" κλπ, κλπ.
Οι εξελίξεις απαιτούν ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ!
Αλλιώς θα πιστέψουμε αυτό που λέγεται, ότι η Ανανεωτική Πτέρυγα ζητά απλά ένα τίμιο συνεταιρισμό – ως μόνιμη δεύτερη, ως μειοψηφία - με την πλειοψηφία και όχι ανατροπή των συσχετισμών - με ενεργοποίηση του συγκριτικού πλεονεκτήματός της που είναι η απήχησή της στην κοινωνία.
Αν όλη η φασαρία είναι για τα δικαιώματά σας ως μειοψηφία, τότε απλά σύντροφοι “δεν μπορείτε”.
Όση κενότητα εκπέμπει η πεισματική αγκίστρωση του Αριστερού Ρεύματος στην "πλειοψηφία του", άλλη τόση θα εξέπεμπε η αγκίστρωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας στα καταπατημένα δικαιώματα της "μειοψηφίας της".
Την ώρα που η αριστερά διψά για κοινότητα ιδεών και δράσεων!
Ανατροπές χρειάζονται και αναδημιουργία της αριστεράς πέρα από ονόματα και τίτλους.
Μπορεί λοιπόν η Ανανεωτική Πτέρυγα;

Επίλογος:
Εδώ τελειώνει το προ διετίας κείμενο. Ένας φίλος μού γράφει σχετικά στο fb:
"Δυστυχώς Γιώργο μου σήμερα, η ανανεωτική αριστερά εκπροσωπείται από δύο κόμματα-τρία αν βάλουμε και την Α.Κ.Ο.Α αλλα δεν εκφράζεται από κανένα. Αντιθέτως έχει πολύ πιο προωθητικές θέσεις στο διαδίκτυο. Μήπως πρέπει να κάνουμε κανα φόρουμ;"

4 σχόλια:

  1. φίλε Γιώργο η Δημοκρατική Αριστερά απέδειξε ότι δεν μπορεί

    οι κινήσεις της ηγετικής ομάδας αποδεικνύουν πως οι διαφωνίες με την ηγεσία του ΣΥΝ δεν ήταν ουσιώδεις, περισσότερο είχαν να κάνουν με το ποιός θα έκανε κουμάντο μέσα στο Συνασπισμό

    δυστυχώς πολλοί από εμάς που χρόνια είχαμε κουραστεί μέσα στο ΣΥΝ πιστέψαμε πως μπορούσε να δημιουργηθεί ένας αριστερός πόλος πρωτοπορία των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων

    οφείλουμε να ομολογήσουμε πως κάναμε μεγάλο λάθος

    προσωπικά ουδέποτε είχα σε μεγάλη εκτίμηση την Ανανεωτική Πτέρυγα, περισσότερο μηχανισμός ήταν όπως άλλωστε και όλες τάσεις ανθρώπων με κοινή πολιτική καταγωγή (βλέπε ΕΑΡ)

    θεώρησα όμως πως η οικονομική κρίση θα απελευθέρωνε δυνάμεις μέσα από την Αριστερά (όπως ακριβώς απελευθέρωσε και η πτώση του υπαρκτου) που θα είχαν την διάθεση να κινηθούν σε μια άλλη κατεύθυνση

    αντ αυτού δημιουργήθηκε ένα ακόμη μαγαζάκι δίπλα στα υπόλοιπα που κληρονόμησε την παθογένεια του μεγαλύτερου και ζεί με τα ίδια άγχη πολιτικής και εκλογικής επιβίωσης

    έτσι βρεθήκαμε να μην μας αρέσει ο Αλαβάνος, ο Τσίπρας και ο Λαφαζάνης (με τους οποίους τέλος πάντων πορευτήκαμε κουτσά-στραβά 20 χρόνια μαζί) και να ανακαλύπτουμε το Δημαρά και τα Αρματα Πολιτών

    δικό μας ήταν το λάθος Γιώργο

    οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις είμαστε οικτρή μειοψηφία και μέσα στην ΔΗΜ.ΑΡ.

    και πίστεψε με αν δεν υπήρχαν στο ΣΥΝ ταλιμπάνοι που έφτασαν στο σημείο να αποκλείσουν τον Κουβέλη από σύνεδρο η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν θα υπήρχε ποτέ

    ολοένα και πιστεύω πως οι λόγοι αποχώρησης πιο πολύ προσωπικοί παρά πολιτικοί ήταν

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό που παίζει τώρα στην Δημοκρατική Αριστερά είναι!
    Εμείς έτσι το θέλουμε και σε όποιον δεν αρέσει να τα μαζέψει και να φύγει.
    Τι λέτε ρε μάγκες. όποιος φωνάζει πως το καράβι πάει ντουγρού για τα βράχια είναι εχθρός?
    Αυτή η ρηχή λύση θα λύσει το πρόβλημα?
    Το ότι το εμπόρευμα που είχε στην βιτρίνα η Δημοκρατική Αριστερά όταν ιδρύθηκε ήταν να προσπαθήσει με όλες της, τις δυνάμεις να επηρεάσει θετικά την καθημερινότητα του Ελληνα πολίτη ξεχάστηκε?
    Υποσχέθηκε πως θα προσπαθήσει να διώξει το σάπιο, το άρρωστο από την καθημερινότητα του Έλληνα.
    Τελικά είναι μεγάλη αλητεία άλλα να υπόσχεσαι και τελικά άλλα να κάνεις.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό που παίζει σήμερα με την ΔημΑρ, μετά την καταψήφιση επί της αρχής του ν/σχεδίου για τα ΑΕΙ, είναι η επιστροφή στο μαντρί της παραδοσιακής αριστεράς. Η ανανεωτική πτέρυγα που ηγείται της ΔημΑρ αυτή την δυναμική είχε φαίνεται και την εξάντλησε στον Καμίνη και τον Μπουτάρη. Φαινόταν αυτό και από τον Συν αλλά υπολογίζαμε ότι με την μετάγγιση άφθαρτων δυνάμεων το εγχείρημα θα απέδιδε. Δεν υπολογίσαμε τον έλεγχό του από τους έμπειρους διαδρομιστές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Το θέμα πιστεύω κρίθηκε στην υιοθέτηση του κανονισμού λειτουργίας του Συνασπισμού: μετά ο έλεγχος ήταν εύκολος και πραγματοποιήθηκε/εξασφαλίστηκε με τις κατευθυνόμενες λίστες του συνεδρίου. Χτύπημα κάτω από την μέση για όσους ήρθαν ανιδιοτελώς να συμβάλλουν. Τώρα, η παλιά ηγεσία της ανανεωτικής πτέρυγας κάνει στην ΔημΑρ ότι και στον Συνασπισμό: φέρνει αυτόν τον αέρα μετριότητας και ατολμίας σε παρεμβάσεις και την γνωστή ρουτίνα του "καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς". Στις εσωτερικές παρεμβάσεις όμως -όπου χρειάζεται- είναι αστέρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παιδιά, στην πολιτική ποτέ μην πεις ποτέ.

    Αλλά, σήμερα, η ΔΗΜΑΡ δυστυχώς λέει "τίποτε, τα λέμε από εβδομάδα".

    Οπότε, τα μαγέρικα της Κουμουνδούρου, ανακαινισμένα, ευάερα (είναι τώρα πιο ψηλά στην ανηφορίτσα, Αγίου Κωνσταντίνου) με σεφ και σουσεφ που στα καταγώγια του ΣΥΝ ήταν στο περιθώριο, αλλά τώρα σερβίρουν νέες βερσιόν των πιάτων της κουρασμένης αριστερής αντιπολίτευσης της μεταπολίτευσης, βρήκαν μια μικρή πλην τιμία πελατεία.

    Όπως είναι γνωστό το αποτέλεσμα φαίνεται στον λογαριασμό: αν δηλαδή οι πελάτες θα πληρώσουν ή θα σηκωθούν "αγανακτισμένοι" και θα φύγουν χωρίς να αφήσουν μία.

    Αυτό είναι όλο. Not bad...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU