Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Το 8ο Συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων ξεκινά την Παρασκευή

Στo αμφιθέατρο του 9.84 στην Τεχνόπολη στο Γκάζι (Πειραιώς 100) στην Αθήνα. 21-22-23 Οκτωβρίου, 2011

Ένα από τα πολλά και ενδιαφέροντα (ειδικά για τους οικοαριστερούς αναγνώστες της ΑΣ) κείμενα του προσυνεδριακού διαλόγου των ΟΠ, που έχουν δημοσιευτεί στο site,  Προοδευτική Πολιτική, είναι κι  εκείνο της Βασιλικής Γεωργιάδου. Το ξεχώρισα και το αναδημοσιεύω στο μικρό αυτό αφιέρωμα στο "πράσινο" συνέδριο, επειδή κυρίως ταυτίζομαι σχεδόν 100% με τις διαπιστώσεις της. 
Πίστευα πάντα ότι το μέλλον της αριστεράς βρίσκεται στην οικολογικοποίησή της κι ότι αυτή είναι η επόμενη, κρίσιμη για την ίδια της την ύπαρξη, ανανέωση.  Ακόμη, ότι η απάντηση στην οικονομική κρίση, δεν μπορεί να είναι πλήρης, αν εκτός από τους τρέχοντες χειρισμούς δεν απαντά και στο πρόβλημα της "ανάπτυξης" και των ορίων της, κάτι που κρύβεται πιθανότατα πίσω από τις "νεοφιλελεύθερες" ακρότητες του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. 
Τα καθήκοντα αυτά ανέλαβε να εκπληρώσει, από τα αριστερά, το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Ακολούθησε δυστυχώς η γνωστή "αριστερή" παραπομπή του οικολογικού θέματος στις καλένδες.  Η Δημοκρατική Αριστερά απέτυχε να ανταποκριθεί σε αυτήν της την δέσμευση -όπως και σε πολλές άλλες όπως στην δημιουργία μεταρρυθμιστικού μετώπου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα- , παρά τις αποφάσεις του ιδρυτικού της συνεδρίου. Το γεγονός αυτό παρόπλισε και συρρίκνωσε τον οικολογικό της λόγο και μαζί, την οικολογική της "συνιστώσα". 
Από αυτό το ιστολόγιο κάναμε ότι μπορούσαμε να ανοίξουμε τον διάλογο Αριστεράς και Οικολογίας, την υιοθέτηση των αμεσοδημοκρατικών κατακτήσεων των "πράσινων" από την αριστερά και την ανοιχτή συνεργασία με αμοιβαίο αλληλοεπηρεασμό και σύγκλιση των δύο χώρων. 
Η αποτυχία υπήρξε πλήρης -και παρότι χρεώσαμε τους ΟΠ με προσχηματική αποφυγή της συνεργασίας, τελικά αποδείχτηκε ότι είχαν δίκιο στους δισταγμούς τους. Το πρόβλημα υπήρξε κυρίως στην άλλη πλευρά. Απόδειξη αυτού είναι ότι σήμερα δεν υπάρχει πρακτικά οικολογική διάσταση στην παρουσία της ΔΗΜΑΡ. Αυτός είναι και ο λόγος της δικής μου αποστασιοποίησης από το εγχείρημα και η απόφασή μου να συμβάλλω στις διαδικασίες συγκρότησης και διατύπωσης πλήρους πολιτικού στίγματος στην άλλη πλευρά πλέον, τους Οικολόγους Πράσινους. 
Εύχομαι λοιπόν κάθε επιτυχία στο συνέδριό τους και καλές αποφάσεις, ώστε οι ΟΠ να μπορέσουν να συμβάλλουν εν μέσω κρίσης στην αναδιάταξη του ελληνικού πολιτικού συστήματος και στο βάθεμα της οικολογικής πρότασης.

Το πρόγραμμα του Συνεδρίου, εδώ.

"Οι Έλληνες 'πράσινοι' δεν είναι τόσο Ευρωπαίοι όσο εγώ θα το ήθελα" 
της Βασιλικής Γεωργιάδου* (συζήτηση με τον Νίκο Ράπτη)




Νίκος Ράπτης (ΝΡ): Μετά από οκτώ χρόνια παρουσίας, δύο χρόνια μετά τη σοβαρή τους εκλογική καταγραφή, ποια θεωρείς πως είναι η συμβολή των «οικολόγων πράσινων» (ΟΠ) στην κεντρική πολιτική σκηνή; Πρόσθεσαν ή αφαίρεσαν κάτι;
«Οι "πράσινοι" θα πρέπει να αποστασιοποιηθούν από τις ακραίες φωνές που δε συμβάλουν όχι στην υπέρβαση της κρίσης, αλλά ούτε καν στη διαχείρισή της»

Βασιλική Γεωργιάδου (ΒΓ): Εγώ εκτιμώ ως θετική την συμβολή των ΟΠ. Το ότι ένα μικρό κόμμα, που υπάρχει αρκετά χρόνια σε διάφορες παραλλαγές, συνεχίζει να υπάρχει, ότι κατέγραψε μια σημαντική εκλογική δύναμη και μια πολιτική παρουσία πριν δυο χρόνια, και πως αυτή δεν την έχει απολέσει, αλλά την έχει διατηρήσει, ενδεχομένως να την έχει διευρύνει αν δώσουμε βάση στις δημοσκοπήσεις, είναι μια αφετηρία για να πει κανείς πως έχει θετική συμβολή.
Από την άλλη προσωπικά θεωρώ πως θα μπορούσε να έχει πολύ ισχυρότερη παρουσία στην πολιτική και κομματική σκηνή και για δύο βασικούς λόγους:

Πρώτον -ανεξαρτήτως συγκυρίας, κρίσης κ.λπ- οι οικολόγοι διαχειρίζονται το σύνθετο διακύβευμα περιβάλλον-ποιότητα ζωής κατά τρόπο προνομιακό. Πέραν των οικολόγων δεν υπάρχει άλλος πιο αξιόπιστος κομματικός φορέας ή οργάνωση που να διαχειριστεί αυτό το σύνθετο διακύβευμα. Αυτό δίνει εκ των πραγμάτων σε κάθε οικολογικό, σε κάθε «πράσινο» κόμμα ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων κομμάτων. Για τους Έλληνες «πράσινους» θεωρώ ότι αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα δεν έχει ακόμα αξιοποιηθεί επαρκώς. Εδώ κατά τη γνώμη μου έπρεπε πάρα πολύ συστηματικά να αναδεικνύονται και τα ιδιαίτερα οικολογικά προβλήματα -της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου (μην ξεχνάμε ας πούμε την καταστροφή στην Ιαπωνία, δεν είναι τόσο μακρινή)- αλλά και οι δυνατότητες που υπάρχουν, μέσα από αυτό το διακύβευμα να υπάρξει ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, πλούτος κ.λπ.

Αυτό το διακύβευμα δεν το αναδεικνύουν τόσο συστηματικά, όχι μόνο από πολιτική σκοπιά, αλλά εγώ θα έλεγα και από την τεχνοκρατική σκοπιά... Δηλαδή, ακούμε «πράσινη οικονομία», «πράσινη ανάπτυξη»... Ωραία, πώς θα γίνει αυτό το πράγμα; Γίνεται τώρα μια ολόκληρη κουβέντα για τα φωτοβολταϊκά, τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας... Αν δε μου πουν οι «πράσινοι»πώς ακριβώς, με τι συνέπειες, με τι ωφέλειες, ποιος θα μου το πει; 'Αρα λοιπόν χρειαζόμαστε από τη μεριά των «πρασίνων» έναν ειδικό, τεχνικό και τεχνοκρατικό λόγο για το σύνθετο διακύβευμα στο οποίο αναφέρθηκα, αλλά και για το διακύβευμα αυτό ως υπόθεση της καθημερινότητάς μας... Οικολογία ίσον «οίκος» πρώτα απ' όλα: δηλαδή αυτό που με αφορά άμεσα, στο σπίτι μου, στη γειτονιά μου, αυτό που αφορά τον κάθε άνθρωπο. Ούτε αυτό έχει αναδειχθεί στη συστηματικότητα που θα μπορούσε να έχει γίνει εκ μέρους των «πρασίνων». Αυτό είναι το «χαρτί» που ακόμα δεν το έχουν «παίξει» ολοκληρωμένα οι Έλληνες «πράσινοι» και νομίζω πως πρέπει άμεσα να το κάνουν.

Το δεύτερο σημείο αφορά βεβαίως τη συγκυρία της κρίσης, και πώς παρεμβαίνουν σε αυτή τη συγκυρία. Στην οποία ακούμε φωνές ακραίες πολλές φορές, που όμως δε συμβάλλουν στην υπέρβαση, αλλά ούτε καν και στη διαχείριση αυτής της κατάστασης. Νομίζω πως οι «πράσινοι» θα πρέπει να αποστασιοποιηθούν από αυτές τις ακραίες φωνές. Εξάλλου ούτως ή άλλως οι «πράσινοι» εκ φύσεως είναι ένας χώρος συναινετικός, μη βίαιος, που ξέρει να δημιουργεί συνθέσεις... Το βλέπουμε αυτό στην περίπτωση των Γάλλων «πράσινων», των Αυστριακών, που προήρθαν από διαφορετικά κόμματα και χώρους που συγκροτήθηκαν σε ένα ενιαίο υποκείμενο. Κατά κάποιον τρόπο δηλαδή το 'χουν αυτό οι «πράσινοι» μέσα στο πολιτικό «DNA» τους να βρίσκουν συναινέσεις και να ξεπερνούν ακραίες καταστάσεις. Σε αυτή τη συγκυρία, αυτό χρειάζεται να γίνει, διότι ακούμε πολλές ακραίες φωνές, πολλές φοβισμένες φωνές, που προέρχονται κυρίως από την πλευρά των μεγάλων κομμάτων, που προσπαθούν να ακολουθήσουν την πεπατημένη, να μη θιγούν τα συμφέροντα μεγάλων ομάδων, συγκροτημένων ομάδων. Νομίζω πως το «πράσινο» κόμμα δεν έχει κανένα συμφέρον να παραμείνει σε αυτή τη λογική, αλλά βλέπω πως συνεχίζει να το κάνει. Το μειονέκτημα, για να ξαναγυρίσω στην ερώτησή σου, είναι πως οι «πράσινοι» ακόμα δεν έχουν διακριθεί από τους θεωρητικούς αντιπάλους τους και γείτονές τους στην πολιτική, αλλά και από τους πραγματικούς αντιπάλους τους, που είναι τα μεγάλα κόμματα και -ασφαλώς- και τα μεγάλα συμφέροντα.

«πολλές φορές οι ΟΠ μου μοιάζουν σαν πιο ήπιος, λίγο πιο διαλλακτικός ΣΥΡΙΖΑ και κάποιες άλλες φορές σαν ένα κόμμα κάπως πολιτικά και εκλογικά αδιάφορο, με την έννοια πως δεν έχουν σαφές πολιτικό στίγμα»

ΝΡ: Αναφέρθηκες κάποια στιγμή στη δημοσκοπική τους καταγραφή... Αλλά εδώ δεν έχουμε ένα ποιοτικά αρνητικό στοιχείο; Ωραία, έχουμε άνοδο στην καταγραφή τους, αλλά παίρνουν μικρό κομμάτι από την «πίτα» της τεράστιας φθοράς, του ΠΑΣΟΚ κυρίως... Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ έχουν διπλασιαστεί η υπερδιπλασιαστεί και οι ΟΠ μόλις που ξεπερνούν το 3%...

ΒΓ: Πολύ εύστοχο και εύλογο αυτό το ερώτημα. Αν μάλιστα σκεφτούμε στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Όταν στη Γερμανία οι σοσιαλδημοκράτες κατέρρευσαν, ήταν οι «πράσινοι» που πήραν το πολύ μεγάλο μερίδιο αυτής της φθοράς τους και για ένα διάστημα οι Γερμανοί «πράσινοι» έφτασαν να προηγούνται των σοσιαλδημοκρατών! Αλλά και μετά, όταν επήρθε εξισορρόπηση, συγκράτησαν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του εκλογικού κέρδους που είχαν εισπράξει...

Εδώ αυτό πραγματικά δεν το βλέπουμε: οι ΟΠ «κρατιούνται» βέβαια, είναι ένα κόμμα που έχει κάποια εκλογική ορατότητα πια, και αυτό είναι σημαντικό, αν μάλιστα σκεφτούμε πως το ελληνικό κομματικό σύστημα δεν ευνοεί τα νέα μικρά κόμματα. Το ΚΚΕ στο οποίο αναφέρθηκες είναι ένα παλιό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι συνιστώσες τους, ή κάποιες από αυτές τουλάχιστο, ο ΣΥΝ, οι καταγόμενοι από το ΚΚΕ Εσωτερικού, έχουν επίσης βαθιές ρίζες. Τα νέα κόμματα στο ελληνικό κομματικό σύστημα γενικά δεν ευνοούνται, αλλά νομίζω πως οι ΟΠ θα μπορούσαν να τα είχαν πάει καλύτερα αν διέθεταν πιο διακριτό στίγμα. Σε μένα πολλές φορές μου μοιάζουν σαν πιο ήπιος ΣΥΝ ή μάλλον ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πιο διαλλακτικός ΣΥΡΙΖΑ και κάποιες άλλες φορές σαν ένα κόμμα λιγάκι πολιτικά και εκλογικά αδιάφορο, με την έννοια –να το διευκρινίσω για να μην παρεξηγηθώ- πως δεν έχουν πολιτικό στίγμα. Νομίζω πως αυτό καταγράφεται δημοσκοπικά με αυτή την αξιοπρεπή μεν, αλλά όχι ιδιαίτερα σημαντική, επιρροή στην πρόθεση ψήφου.

ΝΡ: Όσον αφορά τη σχέση Ευρωπαίοι «πράσινοι»-Έλληνες «πράσινοι», πόσο σημαντική είναι κατά τη γνώμη σου αυτή η σχέση αυτή για τους Έλληνες ΟΠ; Διακρίνεις κάποιες χτυπητές διαφορές μεταξύ τους ή όχι;

ΒΓ: Αυτό που βλέπω εγώ στη σχέση Ελλήνων-Ευρωπαίων «πράσινων» είναι πως οι Έλληνες δεν είναι τόσο Ευρωπαίοι όσο εγώ θα το ήθελα. Θα δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: ήρθε εδώ ο Κον-Μπεντίτ (Cohn-Bendit) με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του. Παρέστη στο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ! Δηλαδή, οι ΟΠ, που είμαι σίγουρη πως πολλοί θα τον γνώριζαν και προσωπικά, θα είχαν σχέσεις μαζί του, πως διαχειρίστηκαν αυτή την παρουσία; Σημειώνω πως ο Κον-Μπεντίτ είναι ένα πολιτικό κεφάλαιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όχι μόνο για τους «πράσινους», αλλά και ευρύτερα. Οπότε οι Έλληνες «πράσινοι» δεν καλλιεργούν,τουλάχιστο με τρόπο που να φτάνει ως τη δημοσιότητα, όχι δημοσιοσχεσίτικα, αλλά ουσιαστικά, τις σχέσεις τους με τους Ευρωπαίους «πράσινους». Ας πάρουμε τη Μαρία Βασιλάκου, άλλο ένα κεφάλαιο των Ευρωπαίων και των Αυστριακών «πράσινων». Πού είναι η Βασιλάκου σε αυτή τη συγκυρία; Πώς συμβάλλει; Πού αξιοποιείται αυτή η προσωπικότητα;

«οι "πράσινοι" δεν είναι γκρουπούσκουλο! Ασχέτως ποσοστών η προοπτική για αυτούς είναι να είναι ένα θεσμικό κόμμα, που θα παίξει ρόλο τα επόμενα χρόνια και τις επόμενες δεκαετίες στην Ελλάδα»

Τώρα αν πάμε λιγάκι στα πιο βαθιά, νομίζω πως οι Ευρωπαίοι «πράσινοι», τουλάχιστο οι Γερμανοί, Αυστριακοί, Γάλλοι, είναι πιο θεσμικοί. Θέλουν να συμμετέχουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Στη Γερμανία το απέδειξαν, αφού συγκυβέρνησαν, διαχειρίστηκαν πολύ μεγάλα θέματα, έφτασαν ακόμα να κάνουν, ασχέτως αν το πείραμα δεν ευδοκίμησε, κυβερνητικές συνεργασίες και με άλλα κόμματα πέραν των σοσιαλδημοκρατών, όποτε αυτό χρειαζόταν. Οι Ευρωπαίοι «πράσινοι» πια σήμερα είναι ένα κόμμα κι ένας χώρος του πολιτικού συστήματος και αυτό νομίζω πως δείχνει την προοπτική και για τους ΟΠ. Αυτό δε σημαίνει πως οι ΟΠ πρέπει αύριο το πρωί να πάνε να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ... Όχι! Αλλά να έχουν μια λογική συστημική και να αναδειχθεί αυτή η λογική... Να το πω κάπως ωμά: οι «πράσινοι» δεν είναι γκρουπούσκουλο! Ασχέτως αν έχουν 2%, 3% ή 4% η προοπτική για αυτούς είναι να είναι ένα θεσμικό κόμμα, που θα παίξει ρόλο τα επόμενα χρόνια και τις επόμενες δεκαετίες στην Ελλάδα, όπως παίζει ρόλο στην Ευρώπη συνολικά και σε πολλές χώρες της...

*Η Βασιλική Γεωργιάδου είναι καθηγήτρια πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Διαβάστε ακόμα για το 8ο συνέδριο των «οικολόγων πράσινων»:

Παρεμβάσεις μη-στελεχών των ΟΠ
Παρεμβάσεις στελεχών των ΟΠ

2 σχόλια:

  1. Βρε Βασιλική, την πολιτική ανθρωπομορφολογία και τα εντελώς προκαθορισμένα εντός του πλαισίου της "πολυτεχνειακής" μεταπολίτευσης στοιχεία των ΟΠ είναι πράγματα που γνωρίζεις σε βάθος από πρώτο χέρι, μέσα από ερευνητικές δουλειές στο πανεπιστήμιό σου.

    Τι κι αν πέρασαν 20 ή 10 χρόνια από την φάση Α,Β, Β1, Β2 κοκ? Οι ίδιοι άνθρωποι είναι, όσα δε νέα πρόσωπα αναδεικνύονται μοιραία κάποια στιγμή ή υπαλληλοποιούνται (είναι και η εποχή χάλια, η πολυπόθητη κρατική χρηματοδότηση που μετά από 45 δικαστήρια και 20 χρόνια προσμονής επιτέλους ήρθαν για τον χώρο αυτόν, εύκολα οδηγεί εκεί...) ή απογοητεύονται και φεύγουν.

    Πώς θα μπορούσε να είναι σταθερό και να έχει προοπτικές ένα κόμμα που έδιωξε την ιστορική του ηγεσία για να επικρατήσουν τελικά οι μέτριοι?

    Πού είναι ο Μοδινός, ο Ευθυμιόπουλος, ο Χατζημπίρος, ο Σχίζας, ο Παπαϊωάννου, τόσοι σπουδαίοι άνθρωποι που έγραφαν επί 12 χρόνια στη Νέα Οικολογία;

    Οι ΟΠ ούτε καν τους καλούν στις εκδηλώσεις τους...

    Οπότε, τι ευρωπαϊκά κλπ? Έγιναν μέρος του underqualified εν γένει ελληνικού πολιτικού συστήματος, τίποτε το νέο, τίποτε ελπιδοφόρο.

    Από αλλού θα έρθουν οι αλλαγές, σύντομα θα στηθούν και οι Έλληνες "πειρατές", από νέους που με αλάνθαστο ένστικτο είδαν στους ΟΠ μία ακόμη πολιτική γκριζαδούρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε άγνωστε οι "ιστορικοί ηγέτες" που επικαλείσαι είναι εδώ και χρόνια στο πράσινο άρμα του ΠΑΣΟΚ, με εξαίρεση το Σχίζα που ... άστα.
    Κακό λόγο εύκολα έχουμε όλοι για όλους. Εποικοδομητική κριτική και θετική σκέψη δεν βλέπω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU