Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Μετά το άρθρο Σημίτη




του Γιώργου Προκοπάκη

Το άρθρο Σημίτη στην "Κ", 2/10/2011 είναι κεφαλαιώδους σημασίας. 

Δεν λέει τίποτε καινούριο, κάτι που διάφοροι (όχι πολλοί είναι αλήθεια) δεν έχουν ήδη πει. Είναι όμως μια πλήρης και συνεκτική κατάθεση της πραγματικής πραγματικότητας και των πραγματικών ζητημάτων που παίζονται. 
Αναδεικνύει με τον εναργέστερο τρόπο το θέμα ως ζήτημα "διαχείρισης της κρίσης" με καθαρούς τους κινδύνους, άρα και τους στόχους της διαχείρισης, και σαφή χρονικό ορίζοντα, τη δημιουργία του ESM, είτε γίνει το 2013 όπως προγραμματίζεται είτε μεταφερθεί για το 2012 όπως φαίνεται να επιχειρείται. 
Το κύρος του και η προϊστορία του στο κυβερνητικό κόμμα, καθιστούν αδύνατη την αγνόηση του σχήματος που περιγράφει.

Τα πολιτικά συμπεράσματα τα οποία βγαίνουν αβίαστα είναι:
1. Είναι καταστροφικό να αφεθεί η διαχείριση της κρίσης στη συγκυβέρνηση ΓΑΠ-Βενιζέλου
2. Είναι καταστροφικό να αφεθεί η διαχείριση της κρίσης στην επερχόμενη ΝΔ
3. Είναι αμφίβολη έως καταστροφική η ενδεχόμενη διαχείριση της κρίσης από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
4. Οι ιδεοληψίες της αριστεράς και οι τσαρλατανισμοί μέσα και έξω από την οργανωμένη αριστερά είναι ακόμη πιο καταστροφικοί.
Το κείμενο σταματάει στο "δια ταύτα" και δεν προσφέρει διέξοδο. 
Προσφέρει απλώς υλικό για κουβέντα στα καφενεία μετά από πέντε χρόνια: "είδες που τάλεγε ο Σημίτης! αν τον ακούγαμε...". 
Για την ώρα! Θα επιχειρήσω να πάω λίγο παρακάτω.

Η διαχείριση της κρίσης απαιτεί:
1. Συμφωνία στην ανάγνωση της πραγματικότητας περί τη συγκυρία
2. "Ομάδα διαχείρισης της κρίσης" η οποία να έχει πλήρως και ειλικρινώς αποδεχθεί την ανάγνωση και να είναι προσηλωμένη στην αντιμετώπιση όλων των σχετικών προβλημάτων, πάντα με οδηγό τη συγκεκριμένη ανάγνωση.
Ο Σημίτης με το άρθρο προσφέρει την "ανάγνωση". 
Μένει η "Ομάδα διαχείρισης". 
Απλά πράγματα!

Ποια είναι η επόμενη μέρα του άρθρου Σημίτη; 
Μια περίπτωση είναι, η θεία φώτιση να την πέσει στον ΓΑΠ και τον Σαμαρά, να αποδεχθούν την ανάγνωση Σημίτη, κι από κει και πέρα όλα είναι εύκολα. Συναινετικές διαδικασίες, συγκυβέρνηση με ειλικρινείς προθέσεις και τέτοια. 
Κομματάκι δύσκολο. 
Μια άλλη πιθανότητα είναι να υιοθετήσει ο ΓΑΠ την ανάγνωση Σημίτη και να αλλάξει ο ίδιος. Θάχει πρόβλημα όμως τόσο με τον Βενιζέλο που του χαλάει την ανάδειξη του πολιτικού αμοραλισμού και αμπλαουμπλισμού σε εργαλείο απόσπασης δαχτυλιδιού, όσο και με 5 ή 6 από τα 18 ΠΑΣΟΚ που κυκλοφορούν στην πιάτσα.

Το ζήτημα λοιπόν είναι το πάντα απλό: 
η Ομάδα Διαχείρισης. 

Το ερώτημα κατά τη γνώμη μου είναι: 
"υπάρχει η δυνατότητα να φτιαχτεί μια αξιόπιστη Ομάδα Διαχείρισης η οποία να διεκδικήσει τον συγκεκριμένο ρόλο, έστω και χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση σήμερα";
Κι εδώ ερχόμαστε ξανά στον Σημίτη. 
Το κείμενο ας πούμε ότι είναι η "προγραμματική βάση". 
Ο ίδιος είναι διατεθειμένος να παίξει; 
Κι αν είναι, είναι διατεθειμένος να παίξει εξ αρχής ή να αναμένει δίκην Καραμανλή στο Παρίσι; [Ακόμη και το τελευταίο είναι θεμιτό, μπορεί να είναι και θετικό γιατί θα έλθει χωρίς φθορά στην τελική ευθεία.] 
Υπάρχει διαδικασία στο πλαίσιο του ελληνικού κοινοβουλευτισμού που να επιτρέπει κάτι τέτοιο; 
Η άποψή είναι ότι, ακόμη κι αν δεν υπάρχει, πρέπει να βρεθεί - με κοινοβουλευτικά παιχνίδια, πιέσεις, ακόμη και παλατιανά πραξικοπήματα. 
Η κατάθεση Σημίτη προσφέρει ένα άλλο μεγάλο καλό: αφαιρεί το άλλοθι από όλους τους πραγματικά ή δήθεν προβληματιζόμενους κοινοβουλευτικούς όλων των κομμάτων. 
Το ζάρι ρίχτηκε, δεν υπάρχουν αδαείς, αθώοι και με καλές προθέσεις. 
Υπάρχουν αυτοί που θέλουν λύση κι αυτοί που δεν θέλουν (θέλουν άλλη λύση, βολική γι αυτούς, καταστροφική για την Ελλάδα).

Λοιπόν, τι; 
Θα περιμένουμε την επόμενη φορά που ο Σημίτης θα αποφασίσει να παρέμβει; 
Η προφανής αναντιστοιχία της πραγματικότητας Σημίτη με τις απόψεις περί τη διαχείριση που μέχρι την προηγουμένη κατετίθεντο από τους γνωστούς "στενούς συνεργάτες του" μάλλον υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει κανενός είδους σχέδιο. 
Πλην ίσως του Καραμανλή εν αναμονή στο Παρίσι. 
Μέχρι τότε, με κάποιο τρόπο πρέπει να έχουν φτιαχτεί οι συνθήκες.
Υπάρχει τρόπος να ξεκινήσουν διαδικασίες ουσιαστικής αντιμετώπισης της κρίσης; Γύρω από την ανάγνωση που καταθέτει ο Σημίτης, με ή χωρίς αυτόν.




31 σχόλια:

  1. Aυτος ο αρθρογραφος παντα με εκπλησσει [δυσαρεστα].Ακομη,λεει, και να μην υπαρχει κοινοβουλευτικος τροπος[για επαναφορα Σημιτη] πρεπει να τον εφευρουμε ειτε με κοινοβουλευτικα παιχνιδια, πιεσεις ακομη και παλατιανα πραξικοπηματα !!! Προηγειται δε,το ερωτημα αν υπαρχει η δυνατοτητα ''ομαδας διαχειρησης''εστω και χωρις κοινοβουλευτικη εκπροσωπηση... Ας το αφησω μ'ενα καλαμπουρι. Αριστεριστης απο την αλλη παντα, λετε? mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @mike και αλλες επαναστατικες δυναμεις

    ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ 60
    Η ...ΚΟΥΒΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

    2025
    ................................
    Ο συνταξιουχος αριστερος πολιτικος μηχανικος μπηκε στην σκουριασμενη πια Alfa Romeo 156, που ειχε πια χασει το σφριγος της, λογω ελλειψης ανταλλακτικων, επειδη απο το 2015 ειχαμε αποχωρησει απο την Ε.Ε. και ειχαμε ξανα την δραχμη ως νομισμα.
    Κουβα του 90 γιναμε, σκεφτηκε, ενθυμουμενος το ταξιδι του την δεκαετια του 70 για συλλογη ζαχαροκαλαμου και τις ομορφες μιγαδες συντροφισσες που γνωρισε εκει, αυτος ο ευρωπαιος αριστερος φοιτητης.

    Η συνταξη του ηταν απο τις υψηλοτερες 700.000 δρχ που αντιστοιχουσε σε 1000 ευρω.
    Ηταν αρρωστος και το φαρμακο που επρεπε να παρει, ηταν πανακριβο σε συναλλαγμα (ευρω), ακομα και το πλουσιο ταμειο του κινδυνευε να καταρευσει λογω της οριστικης μεταναστευσης πολλων νεων μηχανικων, ενω δεν παρασκευαζοταν επισημα σε γενοσημο. Εψαχνε μια επαφη με Βουλγαρια η Κινα για το βρει φτηνοτερα, μηπως παρατεινει την ζωη του ισως και μια πενταετια.

    Ειχε γυρισει στο σπιτι του παππου του στο χωριο και συμπληρωνε το εισοδημα του δουλευοντας στη μαυρη ως μικροεργολαβος.
    300.000 νεοι ειχαν μεταναστευσει.
    ................................
    (συνεχιζεται)

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι κρίσεις για τον αρθρογράφο κυμαίνονται ανάλογα με την αξιολόγηση της κατάστασης, mike. Νομίζω ότι έχουμε κρίση αξιοπιστίας πια που σημαίνει ότι η στιγμή που η Ευρώπη θα έχει θωρακιστεί από το ντόμινο που μας κρατά μέχρι στιγμής και θα μας αποχαιρετήσει χάνοντας 100 δις αλλά όχι και τα πάντα, είναι κοντά. Κάθε λύση έχει το τίμημά της. Οι πολιτικοί μας είναι χειρότεροι του Σημίτη, οι αξιόλογοι άνθρωποι που μπορούν να στελεχώσουν την Ομάδα Διαχείρισης χρειάζονται κάποια πλάτη αλλιώς ο πελατειακός καπιταλισμός μας θα τους κάνει μια χαψιά. Σκέφτομαι σοβαρά έναν σοσιαλδημοκράτη τύπου Σημίτη παρά έναν ακροδεξιό τύπου Σαμαρά στο τιμόνι για δυο τρία χρόνια και υπουργούς τον Αρίστο Δοξιάδη, τον Γιάννη Στουρνάρα, τον συγγραφέα του άρθρου και μερικούς ακόμα... δεν υπάρχει χρόνος ούτε από μηχανής θεός. Ακόμα κι αν το SPD αναλάβει στην Γερμανία κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς με το κράτος μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και ένα σχόλιο για την μισθοδοσία των παπάδων.
    Επιτέλους με απαίτηση της τρόικας έγινε το πρώτο βήμα για συμμετοχή της εκκλησίας στην μισθοδοσία κατά 50%.
    Το πρώτο και παρήγορα εντυπωσιακό για την αντιστροφή του κλίματος είναι ότι στα ρεπορτάζ η κοινή γνώμη συμφωνεί και προτείνει να αναλάβει η εκκλησία όχι το 50% αλλά το 100% της μισθοδοσίας.
    Το δεύτερο εντυπωσιακό από τα ρεπορτάζ ήταν οι αμυντικές δηλώσεις των παπάδων για φιλανθρωπίες ανταποδοτικές του μισθού που παίρνουν από το δημόσιο.
    Και το τρίτο είναι οι δηλώσεις τους για αντιδράσεις που δεν έχει ξαναζήσει η χώρα.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κι εγώ ψηφίζω Σημίτη και αν έρθει με χούντα ακόμα καλύτερα.

    Η συνεισφορά του στις κομπίνες του χρηματιστηρίου, των υποβρυχίων, της Ζήμενς και ποιος άλλος ξέρει τι, αποδεικνύει ότι είναι όντως ο καλύτερος για αυτή τη πολιτική!

    …άσε το γέλιο που θα βγει από τις νέες ομιλίες του…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν μας λέτε κε Προκοπάκη, ένας πιθανά υπόδικος αύριο από εξεταστική επιτροπή της βουλής για τα "greek statistics" με τα οποία μπήκαμε στο Ευρώ και τις μπίζνες που Κύριος οίδε τι ακριβώς αφορούσαν που έκανε οργανωμένα το κράτος Σημίτη με την JP Morgan:

    α) Μπορεί να μας λέει τι είναι σωστό;
    β) Μπορεί να τον σκέφτεστε κάποιοι στην Αριστερά για πρωθυπουργό σωτηρίας;

    Ή απλά τα έχετε χαμένα και εσείς με την επικείμενη συνολική χρεωκοπία της ΤΡΙΣΑΘΛΙΑΣ Μεταπολίτευσης, όπου η γενιά σας έκανε το μεγάλο φαγοπότι, θάβοντας οριστικά όλους εμάς τους νεώτερους σε κατάσταση τριτοκοσμικών δούλων μέσα στην Ευρώπη;

    Μην ξανακούσω ΚΑΝΕΝΑΝ υποκριτή να ρίχνει κροκοδείλια δάκρυα για τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό.

    Τέτοια πατρίδα που μας παραδίδετε, καλύτερα να την κρατήσετε για τον εαυτό σας. Εμείς θα το ψάξουμε, υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνουμε Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ολλανδοί, Βέλγοι, Αυστριακοί υπήκοοι.

    Και η έρευνα σύντομα θέλω να πιστεύω θα τα καταφέρει να βρει ένα μηχάνημα που θα μπαίνεις μέσα και θα ξεχνάς την μητρική σου γλώσσα.

    Καμία σχέση με την Ελλάδα.

    35άρης με ένα συρτάρι πτυχία και 10 χρόνια ένσημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λίγο ή πολύ έχουμε αρκετούς που κάνουν «καλές» αναγνώσεις και διαπιστώσεις. Στο δια ταύτα όμως:

    Θα περίμενε κανείς αυτές τις ώρες ο καθηγητής να απαντήσει σε κάποια ερωτήματα:
    ποια ήταν η δική του ευθύνη για τον άλογο δανεισμό της χώρας;;
    Ποια ήταν η δική του ευθύνη για τον ευτελισμό των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας;;

    Ο καθηγητής είναι μέρος του προβλήματος και κάποια στιγμή ας κατέβει από την έδρα του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το αεροπλάνο πέφτει.
    Ο Σαμαράς, αρνείται να αναλάβει ευθύνες επειδή δεν είναι αυτός ο πιλότος, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και δεν έχει και τρόπο να τα παρατήσει.
    Ξαφνικά από τις θέσεις των επιβατών, βγαίνει κάποιος και λέει, ότι μπορεί κάτι να γίνει, αν βοηθήσουμε όλοι ώστε να μη συντριβεί.
    Και τότε ο Θέμης, ο mike, o radical, θυμούνται ότι ο επιβάτης, όταν ήταν πιλότος, είχε κάνει μια πτήση με καύσιμα λιγότερα από τις προδιαγραφές και συντάσσονται εν τέλει με την αριστερά που στο ερώτημα αν υπάρχουν άλλοι πιλότοι διατιθέμενοι να αναλάβουν το αεροπλάνο λέει ότι λύση είναι καλύτερα να ρίξουμε μόνοι μας το αεροπλάνο εδώ και τώρα, παρά να μας σώσει ο παλιός πιλότος.

    ΟΚ μπόυς.
    Συγνώμη από όσους σκέφτηκαν τόσο ανόητα ότι προέχει να βρεθεί πιλότος.
    Αλλωστε καλύτερα να βρούμε νεκροθάφτες, παρά πιλότους. Κοστίζουν λιγότερο, αν και αμφιβάλλω ότι θα βρούμε και από αυτούς μετά την συντριβή.

    Υ.Γ. Ξέρω mike, όπως έλεγε και ο Μπόμπιο κλπ κλπ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κοντολογίς
    Οταν κάποιος έχει κάποιο πρόβλημα, θέλει απαντήσεις σ'αυτό.
    Εχει η Αριστερά απάντηση στο πως δεν θα πέσει το αεροπλάνο ή θα συνεχίσει να μας λέει, ότι τα αεροπλάνα είναι σκατοπράγματα και καλύτερα είναι να μην τα οδηγάς ή κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι αυτή η δουλειά γίνεται με πιλότους και πρέπει να βάλουμε στο τιμόνι ημιονοδηγό, όπως τότε το 40 στα βουνά της Αλβανίας, που ήταν η τελευταία φορά που έκανε μετακίνηση από την απόσπαση που είχε στην ΚΕ του κόμματος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αν είναι να βάλουμε πιλότο τον Σημίτη, καλύτερα να δέσουμε τη ζώνη από τώρα και να προσευχηθούμε. Πού ξέρεις, γίνονται και θαύματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν σου αρέσει ρε μεγάλε ο Σημίτης για πιλότος?
    Μπράβο σου, είναι δικαιωμά σου.
    Πρότεινε τον δικό σου πιλότο εάν θέλεις να βοηθήσεις την συζήτηση.
    Εάν δεν έχεις να προτείνεις τίποτε τότε άστο.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είναι η στιγμή που πρέπει να ακουστούν ονόματα.
    Εγώ προτείνω:
    Σαρρή, Κάτμαν, Μίστερ Μπούτια, Σάκης.
    Εάν δεν πιέσουμε κάποιους αξιόλογους ανθρώπους και δεν αισθανθούν πως πρέπει να βγούνε μπροστά τώρα !!!
    Χωρίς εγγυήσεις πως δεν θα πέσουν επάνω τους οι συμμορίες των παλιών πολιτικών και οι συντεχνίες δεν πρόκειται να μας κάνουν την χάρη να εκτεθούν.
    Οι αξιόλογοι και κατάλληλοι θέλουν να βοηθήσουν αλλά δεν θέλουν να μπλέξουν στην περιπέτεια της ζωής τους.
    Εάν δεν γίνουν οι σωστές κινήσεις τώρα στο επόμενο κοινοβούλιο δεν αποκλείεται να έχει και μέλη από τα παρατράγουδα της Αννίτας.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Στον Γιάννη Στουρνάρα του ΙΟΒΕ, είχε προταθεί το υπουργείο οικονομικών, που τελικά πήρε ο Βενιζέλος. Αρνήθηκε. Όχι γιατί δεν έχει απόψεις και προτάσεις. Γιατί κανείς δεν επιβιώνει όταν ο μηχανισμός είναι εναντίον του. Χρειάζεται λοιπόν να πέσει αυτή η κυβέρνηση και όλα τα αξιόλογα άτομα που διαθέτουμε να μπορέσουν να δουλέψουν κάτω από μκια πολυκομματική εγγύηση. Κάθε μέρα με Βενιζέλο και ΓΑΠ μας βυθίζει πιο πολύ. Δεν ξέρω αν σε λίγο η κατάσταση θα είναι αναστρέψιμη.
    Αν δεν γίνουν εκλογές μεταξύ 6ης και 7ης δόσης, πρέπει να παρθεί θεσμική πρωτοβουλία από τον ΓΑΠ, να παραδώσει με την εγγύησή του την εξουσία σε μια κυβέρνηση έκτακτης διαχείρισης. Έτσι ίσως σώσει και την υστεροφημία του λειτουργώντας σαν πρόεδρος της δημοκρατίας (γιατί ο άλλος είναι διακοσμητικός).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τα μελη μιας ενδεχομενης κυβερνησης εθνικης ενοτητας πρεπει να ειναι κοντα στην συνταξη η ηδη συνταξιουχοι,να ειναι και να αποδειχθουν εντιμοι, να μην εχουν πολιτικες φιλοδοξιες και να διαθετουν πολυ κοινη λογικη.
    Ομως ποιος θα τους επιλεξει;
    Τα διεφθαρμενα κομματα,με ποσοστωση, ωστε να μην διεξαχθουν εκλογες;

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Απο την αριστερα θα ζητησουμε να εχουν εργασθει πραγματικα και να μην ειναι επαγγελματικα κομματικα στελεχη, απο τα 23.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτο που κανουν πως δεν καταλαβαινουν μερικοι, ειναι πως εγω εκανα κριτικη για τους απιθανα αντιδημοκρατικους τροπους που προτεινει ο αρθρογραφος χωρισ να σχολιασω καθολου το προσωπο του Σημιτη. Παρεπιπτοντος το αρθρο του τεως πρωθυπουργου περιγραφει την πραγματικοτητα που ερχεται. υ.γ. παραδοξως κανενα σχολιαστη δεν εντυπωσιασαν οι τροποι που προτεινονται για την οποια συνταγματικη παρακαμψη.Σημεια των καιρων. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Λ ησμονησα να θυμισω οτι ο Βενιζελος στηριχθηκε απο τους λεγομενους εκσυγχρονιστες και τον ιδιο το Σημιτη.Τωρα ειναι δηθεν βαθυ ΠΑΣΟΚ. Οι ιδεοληψιες περι ''πολλων'' ΠΑΣΟΚ κατερρευσαν και αυτες. Υ.Γ. Η σωτηριολογια ειναι χαρακτηριστικο του πιο αυθεντικου σταλινισμου, και εγω δεν υπηρξα. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γιώργο El,

    Αφού θέλεις πρόταση για πιλότο, ιδού: Μάρτιν Σουλτς, επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι ο καλύτερος που μπορεί να διαπραγματευθεί επί της ουσίας και να κάνει καλά την Μέρκελ, είναι δε σπουδαίος Έλληνας (όχι φιλέλληνας, έχει πάθος με την Ελλάδα).

    Αν δεν σου αρέσει (λόγω "πατριωτικών" αντανακλαστικών), υπάρχει και ο Λουκάς Παπαδήμος αλλά και ο Τάκης Γεννηματάς, σοβαροί άνθρωποι και οι δύο, έντιμοι και καταξιωμένοι σε θητείες αντιπροέδρων σε Ευρωπαϊκές θεσμικές τράπεζες (ΕΚΤ και Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ναι mike, έτσι είναι.
    Η αριστερά, γίνεται τυπολατρικά δημοκρατική,όταν δεν την συμφέρει μια λύση, ούσα ταυτόχρονα μονίμως αντιδημοκρατική η ίδια, όταν την συμφέρει να παραβιάζει την δημοκρατία.
    Την μια φορά η Δημοκρατία είναι στο κοινοβούλιο ενώ την άλλη φεύγει απ'αυτό και πάει εκεί που είναι η αριστερά, στην κατάληψη της σχολής, στην κατάληψη του καταπέλτη, στο κλείσιμο των αρχαιολογικών χώρων, στην παρεμπόδιση λειτουργίας του κοινοβουλίου.
    Πάντως πάντα το ληξιαρχείο που δίνει τα πιστοποιητικά το ελέγχει η ίδια.
    Μ'αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν συμφωνώ απόλυτα, ότι η οποιαδήποτε επιλογή δεν πρέπει να είναι απόλυτα δημοκρατική. Διότι εγώ επιλέγω την δημοκρατία πάντα, ως αρχή , ακόμη και όταν δεν με συμφέρει.
    Για παράδειγμα μέχρι πέρσυ δημοκρατικές ήταν οι αποφάσεις των συνελεύσεων για καταλήψεις στις σχολές, ενώ από δώ και πέρα οι αποφάσεις για άνοιγμα των σχολών θα είναι αντιδημοκρατικές.
    Οσον αφορά το ζήτημα του Βαθέως ΠΑΣΟΚ, δεν γίνεται να συμφωνήσουμε.
    Πάντως για να σε βοηθήσω είναι εκείνο το ΠΑΣΟΚ που υποστηρίζει τα δικαιώματα των συντεχνιών και κυρίως των ΔΥ.
    Το άλλο ΠΑΣΟΚ που είναι υπέρ της άρσης τους, δεν είναι το ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να είναι το μεταρρυθμιστικό ή το νεοφιλελεύθερο, αλλά δεν είναι το ΒΑΘΥ και υπάρχει.

    Αλλά για να επανέλθουμε στο θέμα μας, το ερώτημα είναι αν με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες μπορούμε να βρούμε πιλότο ή αν χρειαζόμαστε με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο, νεκροθάφτη.

    Διάλεξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. mike
    εδώ αρχίζουν τα δύσκολα

    "....Η κυβέρνηση σχεδιάζει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε σχέση με τη δημοσιονομική κρίση της χώρας, δήλωσε την Τετάρτη ο υπουργός Εσωτερικών κ. Χάρης Καστανίδης, χωρίς να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες.

    Σύμφωνα με το Reuters, μιλώντας στην Βουλή, κατά τη διάρκεια συζήτησης του νομοσχεδίου που προβλέπει τη δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων, ο κ. Καστανίδης είπε: «Το ερώτημα που θα διατυπωθεί θα είναι ερώτημα που αφορά τα θεμελιώδη συμφέροντα του ελληνικού λαού εν όψει της συγκεκριμένης οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης».

    «Ο ελληνικός λαός, σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, οφείλει να πάρει θέση επί του δημοσιονομικού προβλήματος, μαζί με όλα τα πολιτικά κόμματα και όλους τους οργανωμένους φορείς της κοινωνίας των πολιτών» είπε ο κ. Καστανίδης.

    Δεν διευκρίνισε ούτε πότε σχεδιάζεται να γίνει το δημοψήφισμα, ούτε ποιο ακριβώς θα είναι το ερώτημα που θα θέτει και δήλωσε ότι δεν είναι αρμόδιος να διατυπώσει το συγκεκριμένο ερώτημα, παρά μόνο το Υπουργικό Συμβούλιο ή τα 2/5 των βουλευτών.

    «Θα αποτελούσε αντιδεοντολογική κοινοβουλευτική συμπεριφορά εάν προσδιόριζα εγώ επακριβώς το ερώτημα» είπε.

    Η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων αποτελούσε προεκλογική εξαγγελία του κυβερνώντος κόμματος.

    Ωστόσο, η κυβέρνηση δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι δεν σχεδιάζει δημοψήφισμα για το αν θα πρέπει να παραμείνει η χώρα στη ζώνη του ευρώ.

    O εκπρόσωπος της ΝΔ κάλεσε τον Καστανίδη να πει εάν η κυβέρνηση προτίθεται να παραιτηθεί, εάν ο λαός απορρίψει το ερώτημα που θα διατυπωθεί.

    Η συζήτηση στη Βουλή συνεχίζεται...."

    Τώρα θα πρέπει να αποφασίσει η Αριστερά, με ποιά πλευρά του ερωτήματος θα πρέπει να πάει.

    Το ερώτημα φυσικά θα είναι:

    Υλοποιούμε το Μεσοπρόθεσμο με ότι προβλέπει ή διώχνουμε την τρόικα και τα λύνουμε μόνοι μας.

    Για να σε δώ τώρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η χώρα μας βρίσκεται εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο ολοένα και βαθύτερης ύφεσης, χαμηλής ανταγωνιστικότητας και αφερεγγυότητας. Με την επίδραση και της πολιτικής της κοινωνικά αντιδραστικής μερκέλειας δημοσιονομικής περιστολής, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έχει πάρει τον δρόμο προς τα δυσθεώρητα ύψη του 200% του ΑΕΠ - παρά τις εσχάτως ανακοινωθείσες αλχημείες της ΕΛΣΤΑΤ του απίθανου αυτού ανθρώπου, που από στέλεχος του Δ.Ν.Τ., έφθασε να προεδρεύει σε αυτήν και ο οποίος, πιθανώτατα, με το εξωπέταγμα της κυβέρνησης του ευήθους ΓΑΠ, θα βρεθεί στην φυλακή, ή θα φύγει από την χώρα, όταν και εάν οι εις βάρος του κατηγορίες, λάβουν την μορφή ενός επίσημου κατηγορητηρίου και τεκμηριωθούν δικαστικά.

    Όσο περνάει ο καιρός (και παρά την αγωνιώδη προσπάθεια των φιλομνημονιακών - σαν τον κ. Γιώργο Προκοπάκη, ο οποίος δυστυχώς ολισθαίνει σε έναν ολίγον συγκεκαλυμμένο πινοσετισμό και τον, επίσης, απίθανο στις πιρουέττες του, κ. Αρίστο Δοξιάδη, ο οποίος στην πρόσφατη θλιβερή εκπομπή του αμετροεπώς μνημονιακού κ. Σταύρου Θεοδωράκη, το μόνο "επιχείρημα", που θέλησε να προβάλει κατά της επιστροφής στην δραχμή, ήταν "ο φόβος του για το πως ελληνική πολιτική τάξη θα διαχειρισθεί το δικαίωμα για την προσφυγή στην κοπή του χρήματος, αν πάρει στα χέρια του το νομισματοκοπείο"!!! Σαφές είναι ότι τον κ. Δοξιάδη, ο οποίος επανανακαλύπτει την αριστερή εκδοχή του "νόμου του Jean-Baptiste Say" (για τόσο ... μοντέρνες πρακτικές οικονομικές ιδέες μιλάμε, οι οποίες βρίσκονται ουκ ολίγες δεκαετίες από τον Jonh Maynard Keynes, αυτόν τον κακό δαίμονα του κ. Δοξιάδη και των νεοσυντηρητικών ευρωκομμουνιστογενών και νεοφιλελεύθερων φίλων του) ουδόλως τον απασχολεί το απλούστατο γεγονός που έχει να κάνει με το ότι η ελληνική οικονομία στραγγαλίζεται μέσα από την ασφυκτική υποχρηματοδότησή της - να συγκαλύψουν την δυσάρεστη, γι' αυτούς, πραγματικότητα, η οποία έγκειται στο απλούστατο γεγονός ότι το αβαθές ευρώ και η θεσμικά χαοτική ευρωζώνη κατασπαράσσουν τις οικονομίες των χωρών, που το και την δόμησαν, καθώς επίσης και το ότι το Μνημόνιο και οι στόχοι του ήσαν θνησιγενείς), γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι για να γλιτώσει, η Ελλάδα πρέπει να ξεκινήσει μία διαδικασία ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας (όχι - και μάλιστα, επ' ουδενί - πτώχευσης) και να επιστρέψει στην δραχμή, εάν αυτό χρειασθεί (αφού προηγουμένως, τσουρουφλίσει τους ευρωζωνίτες, ακόμη και με την εκτύπωση νομίσματος (ευρώ), για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες της.

    [Ως προς το γιατί θα τσουρουφλισθούν οι ευρωζωνίτες και μπατιροτραπεζοκρατία, που αυτοί υπερασπίζονται, δεν θα γράψω εδώ πολλά, λόγω στενότητας χώρου. Μπορεί, όποιος θέλει, να δει τα θέματα, που έχω δημοσιεύσει στο μπλογκ μου, τα οποία είναι τα κάτωθι : «Η χρησιμότητα της θεωρίας του Τζων Μαίηναρντ Κέϋνς, για την πτώση της οριακής και της μέσης ροπής προς κατανάλωση (marginal and average propensity to consume) στην εξέταση της παρούσας καπιταλιστικής ύφεσης. (Η ανισοκατανομή του εισοδήματος και η ανάγκη για την "ευθανασία των εισοδηματιών")» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/09/margine-and-average-propensity-to.html και «Δύο χρόνια από αποφράδα ημέρα των εκλογών της 4/10/2009, που έφερε τον ευήθη ΓΑΠ στην εξουσία και οδήγησε την χώρα στην εξελισσόμενη παρούσα καταστροφή. (Ώρα να φύγει - αν και δεν έπρεπε να είχε έλθει)» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/10/4102009.html ]

    Δεν τα γνωρίζει αυτά ο αγαπητός κ. Προκοπάκης; Τα γνωρίζει. Πλην, όμως, δεν τα επιθυμεί και γι' αυτό καταφεύγει στην πνευματική άσκηση της κατασκευής .... παλατιανών πραξικοπημάτων (ως βασιλιάς Κωνσταντίνος Β', ή ως ... Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας (o γνωστός "γαργάλατας"), σαν πνευματικός άνθρωπος που είναι) . Το γιατί μπορεί εύκολα να βγει ως συμπέρασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Η συμφωνία της 21/7/2011, για ανταλλαγή χρεών που δήθεν έδωσαν στην Ελλάδα αποτελεί απάτη και είναι ληστεία, αφού ουσιαστικά δημεύει την δημόσια περιουσία της, υπέρ των τοκογλυφικών δανειστών. Εάν δούμε χωριστά τα στοιχεία και συγκεφαλαιώσουμε τις πρόνοιες υπέρ των δανειστών, τότε καταλαβαίνουμε ότι ουσιαστικά η βοήθεια που θα δοθεί στην χώρα μας είναι μηδενική.

    Αυτό που πρέπει να κάνει η χώρα είναι να πετάξει στα σκουπίδια αυτή την συμφωνία (και ένα δημοψήφισμα, με οποιοδήποτε περιεχόμενο θα είναι πολύ χρήσιμο, εάν ο ευήθης ΓΑΠ αποφασίσει να το διεξαγάγει) και, υπό την απειλή της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, να διαπραγματευτεί μία καλύτερη, επισείοντας, επικουρικά και την (πραγματική) απειλή της εξόδου από την ευρωζώνη και την επιστροφή στην δραχμή, η οποία - αν συμβεί - θα θάψει οριστικά το ευρώ και την ζώνη του.

    Αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι το γεγονός - το οποίο, επίσης, το ξέρει ο κ. Προκοπάκης - ότι, αν οι ευρωζωνίτες χορηγήσουν στηνχώρα μας μια πραγματική και ουσιώδη βοήθεια για το δημόσιο χρέος της, η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να επανέλθει στην ανάπτυξη εάν δεν ανακτήσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητά της. Και χωρίς επιστροφή στην ανάπτυξη, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα παραμένει μη βιώσιμο, όσο και αν κουρευτεί, ακόμα και αν διαγραφεί ολοκληρωτικά.

    Η πρώτη επιλογή θα ήταν μία σημαντική νομισματική χαλάρωση στην ζώνη του ευρώ, η οποία, όσο και αν είναι αναγκαία, λόγω της στενοκεφαλιάς και της εθνικιστικής/επαρχιωτικής νοοτροπίας της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, η οποία αρνείται πεισμόνως να ανακυκλώσει εντός ευρωζώνης τα πλεονάσματά της και δεν θέλει να δεσμεύσει οριστικά τις τύχες της, με την ευρωζώνη, στην προσπάθειά της να βρει άλλες διεξόδους εκτός αυτής.

    Απίθανο είναι και το ενδεχόμενο μιας μείωσης - εξπρές του ελληνικού εργατικού κόστους, με τις επιχειρούμενες, στο κεφάλι του κασίδη, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που θα μεγάλωνε την παραγωγικότητα περισσότερο από τους μισθούς. Αυτή η οδός, εν μέσω κρίσεως, είναι αδιέξοδη, για τους ίδιους λόγους που ήταν αδιέξοδη και στην κρίση της δεκαετίας του 1930, αλλά το κυριότερο επειδή δεν είναι το εργατικό κόστος η αιτία της κρίσης, αλλά η μπατιροτραπεζοκρατία και οι απίστευτες πρακτικές τις οποίες γέννησε η αποδιοργάνωση του εσωτερικού και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, με την πτώση της οριακής ροπής προς κατανάλωση, η οποία οδήγησε στην (μη αναμενόμενη από τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές θεωρίες που επεκράτησαν, κατά την δεκαετία του 1990) πτώση της μέσης ροπής προς κατανάλωση, η οποία είχε ανασταλεί όσο το κεϋνσιανό προστατευτικό δίκτυ ασφαλείας - η κρατική παρέμβαση στην οικονομία - και ο έλεγχος της διαδικασίας της οικονομικής και της χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης, λειτουργούσαν, κατά την διάρκεια των δεκαετιών που ακολούθησαν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και την πτώση της "Ε.Σ.Σ.Δ." και του "υπαρκτού". Η Γερμανία, άλλωστε, εφαρμόζοντας την πολιτική του ντάμπινγκ του εργατικού κόστους χρειάστηκε μία δεκαετία για να αυξήσει την παραγωγικότητάς. Η Ελλάδα, όσο και αν αυτό δυσαρεστεί τους νεοφιλελεύθερους, δεν έχει τις αντοχές να βρίσκεται σε ύφεση για μία δεκαετία.

    Η τρίτη επιλογή είναι του ταχύτατου αποπληθωρισμού σε τιμές και μισθούς. Δηλαδή στην περίφημη εσωτερική υποτίμηση. Αυτή η επιλογή όμως, θα οδηγήσει, τουλάχιστον, σε μία πενταετία ακόμη πιο βαθιάς ύφεσης, ενώ θα καταστήσει μη εξυπηρετίσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος, όσο και αν αυτό κουρευτεί.

    Με αυτά τα δεδομένα, η επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή, με απότομη υποτίμηση η οποία θα οδηγήσει σε γρήγορη επανάκτηση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, όπως έγινε σε πολλές άλλες αναπτυσσόμενες χώρες που εγκατέλειψαν τις συναλλαγματικές τους συνδέσεις. Και αυτό δεν αφορά μόνον την χώρα μας, αλλά και τις άλλες χώρες της ευρωζώνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αυτή η οδός δεν θα είναι εύκολη. Προφανώς, θα είναι δύσκολη.

    Αλλά το κυριότερο και το πιο δύσκολο σημείο θα έχει να κάνει με τις κεφαλαιακές ζημίες της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας και των πολιτικών τους θεραπαινίδων. Δικό τους πρόβλημα.

    Και ενώ τα χρέη της ελληνικής κυβέρνησης, των ελληνικών τραπεζών και επιχειρήσεων σε ευρώ θα φθάσουν στον ... ουρανό, η επαναδραχμοποίηση αυτών των χρεών θα δώσει λύση στο πρόβλημα. (Και σε όποιον δεν αρέσει, υπάρχει η δικαστική οδός. Μπορεί να καταφύγει στα αρμόδια δικαστήρια, για να διεκδικήσει τις απαιτήσεις του).

    Τουλάχιστον, η έξοδος από την ευρωζώνη (αν αυτή σχεδιασθεί λεπτομερειακά από ένα ικανό και επαρκές επιτελείο, το οποίο δεν φαίνεται να διαθέτει η ανίκανη και ψοφοδεής ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ - το οποίο δεν μπορεί να αποτελείται από το αφελές, καταστροφικό και μοιραίο, για τον τόπο και τον πληθυσμό του, "ευρωπαϊστικό"/κοσμοπολίτικο τμήμα της -) θα οδηγήσει σε άμεση ανάκτηση της ανάπτυξης, αποφεύγοντας μία δεκαετία ενός αποπληθωρισμού, που θα εμβαθύνει την καταπληξία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, μετασχηματίζοντας την βαθιά ύφεση σε κρίση, η οποία θα αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά και θα μετασχηματίσει την χώρα σε μια ευρωπαϊκή Ζιμπάμπουε. (Ούτε καν Ινδία, αν επικρατήσει η αριστερή νεοευρωκομμουνιστική λογική του δημοκρατικοφανούς πινοσετισμού και των παλατιανών προνουτσιαμέντων, που θέλει να εισάγει στην πατρίδα μας ο αγαπητός κ. Γιώργος...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κάποιοι φίλοι που διάβασαν τα παραπάνω σχόλιά μου, με ρώτησαν πριν από λίγο στο γνωστό καφέ, που βρεθήκαμε, γιατί δεν αναφέρομαι στις "προτάσεις Σημίτη", επί των οποίων τοποθετείται, θετικότατα, ο κ. Προκοπάκης.

    Το να ασχοληθώ με τον πιστό υπηρέτη των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και τον κύριο υπαίτιο (τον πρωταίτιο) του σύγχρονου ελληνικού δράματος και του παρόντος ολέθρου, που οδηγεί στην διάλυση την ελληνική οικονομία και κοινωνία, δηλαδή με τον - πνευματικά οκνηρό και λειτουργικά αγράμματο - κ. Κώστα Σημίτη, δεν αποτελεί την πρώτη προτεραιότητά μου, μέσα στην παρούσα καταθλιπτική συγκυρία.

    Θα γίνει και αυτό. Στην ώρα του...

    (Άλλωστε, μέσα στην απελπισία του, από το γκρεμοτσάκισμα των εγκληματικών και καταστροφικών, για τον τόπο και τον πληθυσμό του, στρατηγικών του επιλογών, δεν προτείνει και κάτι καινοφανές, αφού η εισαγωγή μιας "ευρωδραχμής",ή ενός νέου "μαλακού" ευρώ, ως παράλληλου νομίσματος της χώρας, αντιστοιχεί, πλήρως, στο κατοχικό νόμισμα που εξέδωσαν οι δωσιλογικές κυβερνήσεις των Γεωργίου Τσολάκογλου - Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου Λογοθετόπουλου - Ιωάννη Ράλλη, την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής 1941 - 1944, υπό την καθοδήγηση των Γερμανών κατακτητών και του τότε gauleiter Hermann Neubacher).

    Ο Κωνσταντίνος Σημίτης, ως πιστός νεοδωσιλογικός εκφραστής των συμφερόντων της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, και των άμεσων σύγχρονων gauleiters Olli Rehn και Horst Reichenbach, δεν πράττει κάτι το διαφορετικό από τους παλαιούς δωσίλογους, ούτε κομίζει γλαύκα εις τας Αθήνας, ό,τι και αν ο ίδιος νομίζει, ή φαντασιώνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, κρίνοντας από τα παραπάνω ενδεικτικά σχόλια του Τάσσου: ένα δημοψήφισμα θα αποσυμπιέσει την συσσωρευμένη κομπορρημοσύνη μας, την αυθαιρεσία σε προτάσεις συνταγές ανευθυνότητας, το φουσκωμένο εγώ μας και τα θέσφατα του ελληνικού πολιτικού καφενείου. Και ο κάθε κατεργάρης θα υποχρεωθεί να αναλάβει τις ευθύνες του σαν να κυβερνούσε. Να αποφασίσει ο ίδιος προς τα που να πάμε και να σταματήσει η καταιγίδα καταγγελιών προς πάσα κατεύθυνση. Άσε που έτσι ίσως κληθούν και να εφαρμόσουν την ακατάσχετη μπουρδολογία οι αρνητές οποιασδήποτε μεταρρύθμισης και να μας βγάλουν από την παγίδα των νεφελίμ...
    Ας κάνουμε δημοψήφισμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τάσο Αναστασόπουλε, τι είναι αυτά που λες για δοσιλογισμό; Είπαμε, ο Σημίτης φέρει τεράστιες ευθύνες (έκανε δημιουργική λογιστική, κάτι έχει παιχτεί ίσως και ποινικό με την JP Morgan, είχε καταστροφικό αναπτυξιακό έργο με πολλά άχρηστα έργα για τους Ολυμπιακούς, είχε άθλιους τριτοκοσμικούς υπουργούς που συνέχισαν τα ρουσφέτια, 220.000 συμβασιούχοι προέκυψαν, παράπου ήδη υπήρχε το ΑΣΕΠ, τους οποίους μετά μονιμοποίησε ο νόμος Παυλόπουλου, μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που επέβαλε στο ελληνικό κράτος να τους μονιμοποιήσει). Όχι όμως και γερμανοτσολιάς...

    Έλεος πια με τις συνωμοσιολογικές καρικατούρες της αριστεράς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δεν μιλάω τυχαία όταν αναφέρομαι σε όσα αναφέρομαι, για τον Κώστα Σημίτη.

    Τα παιχνίδια με την Goldman Sachs και η παραποίηση των στοιχείων είναι ένα μικρό κομμάτι της όλης υπόθεσης και το πιο "αθώο". Η πραγματική ιστορία είναι πολύ πιο σκοτεινή, από όσο παρουσιάζεται και από όσο γνωρίζουμε.

    Ο Κώστας Σημίτης, αγαπητέ ανώνυμε φίλε, είχε την ατυχία, πέρυσι τέτοιον καιρό, να υποστεί τα αποκαλυπτήρια του ρόλου του, από την κυρία Μέρκελ, η οποία διοχέτευσε στον γερμανικό τύπο -προκειμένου να ξεδοντιάσει το SPD -, αρκετά κρατικά έγγραφα της εποχής της διακυβέρνησης της Γερμανίας από το SPD, από τα οποία αποδεικνύεται ο ρόλος του εν λόγω κυρίου και της παρέας του στην προώθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων στην Ελλάδα μιας μερίδας της γερμανικής οικονομικής ελίτ - αυτής που ανέλαβε όλα αυτά τα έργα που αναφέρεις καθώς και πολλά άλλα -, με αντάλλαγμα την αποδοχή από την τότε γερμανική κυβέρνηση συνασπισμού των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων, των παραποιημένων στοιχείων, γύρω από το ελληνικό δημόσιο χρέος και τα ελληνικά δημοσιονομικά μεγέθη και την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη το 2002, την κιβδηλότητα των οποίων η κυβέρνηση Γκέρχαρντ Σρέντερ - Γιόσκα Φίσερ γνώριζε πλήρως και επακριβώς, επικαλούμενη το επιχείρημα ότι η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη δεν ήταν μια απόφαση η οποία εδραζόταν στα οικονομικά δεδομένα της χώρας, αλλά ήταν μια "πολιτική απόφαση", εννοώντας ότι αυτή στηριζόταν στην εξυπηρέτηση των γερμανικών επιχειρηματικών συμφερόντων, ενώ, παράλληλα, είχε καταστεί σαφές στην ελληνική κυβέρνηση ότι η είσοδος αυτή γινόταν με δική της ευθύνη, αφού η χώρα δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις εισόδου σε μια ζώνη υψηλής ανταγωνιστικότητας.

    Εκείνη την εποχή, η υπόθεση αυτή έκανε πάταγο στην Γερμανία. Στην Ελλάδα, όμως, η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, μέσα από τα δημοσιογραφικά της όργανα, έθαψε το άκρως σημαντικό αυτό θέμα.

    Δεν είναι, λοιπόν, τόσο "αθώα" τα πράγματα, αγαπητέ φίλε.

    Και μια ουσιαστικά ανεξάρτητη δικαστική διερεύνηση των πεπραγμένων εκείνης της εποχής (αφού πρώτα καταργηθεί η παραγραφή των αδικημάτων που διαπράχθηκαν από τα μέλη του τότε υπουργικού συμβουλίου, μέσω μιας συνταγματικής αναθεώρησης) έχει να αποκαλύψει πολλά για τον κ. Σημίτη και την παρέα του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Να ξεκινήσω με αυτό, καταρχήν, μια και είναι ειλικρινής απορία μου, που συν τω χρόνω μετατρέπεται σε ειλικρινή καχυποψία:
    Πώς είναι δυνατό πλειάδα έγκριτων οικονομολόγων να μην αναφέρεται στον αν η μετάβαση στο ευρώ είχε ένα συνολικά θετικό αντίκτυπο για την ελληνική οικονομία.
    Ως αποφοιτος ΑΒΣΠ, έμαθα ότι η νομισματική πολιτική είναι ένας από τους δύο πυλώνες (μαζί με τη δημοσιονομική) άσκησης οικονομικής πολιτικής. Όταν λοιπόν αυτή εκχωρείται, όπως έγινε με την Ελλάδα το 2002, ποιες είναι οι συνέπειες για την οικονομία μιας αδύναμης χώρας?
    Πιθανά σε εποχές ανάπτυξης είναι ο χαμηλότοκος δανεισμός και ηπαράλληλη πτώση της ανταγωνιστικότητας, σε περιόδους σαν αυτην όμως? Είναι μια μεταβλητή τόσο αδιάφορη, γιατι θα πρέπει να είσαι Στουρνάρας (ο ΙΟΒΕ χρηματοδοτείται από τον ΣΕΒ και είναι το επιστημονικό του όργανο, έτσι δεν κάνω λάθος), για να αποδίδεις το πρόβλημα στα κλειστά επαγγέλματα, που βάσει των μελετών του ΙΟΒΕ το άνοιγμά τους άλλοτε θα μας έφερνε +2% ΑΕΠ, άλλοτε το έβγαζαν +3%, άλλοτε +1,5% και άλλα γρφικά.

    Σε αυτό που διαφωνώ με τον κ Τ.Α., είναι οτι η έξοδος και η άμεση επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα έφερνε βελτίωση της κατάστασης.

    δ.β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Η ύφεση αυτή τη στιγμή είναι αθροιστικά στο 13% του ΑΕΠ καιακόμη και το 2013 να είναι η τελευταία χρονιά της ύφεσης αυτή θα αγγίξει το 18-20% από το 2008 στο πραγματικό ΑΕΠ και ένα ποσοστό τουλάχιστον 30% στο δυνητικό.(να υπενθυμίσω ότι η μεγάλη ύφεση της Αμερικής '29-'33 ήταν στο 25% του ΑΕΠ, χωρίς βέβαια την ύπαρξη κράτους πρόνοιας, που παραδόξως για τον Πάσχο, όξυνε σε τέτοιο δραματικό βαθμό την φτώχεια.)

    Για να μην μακρηγορώ, μια άμεση χρεοκοπία, όσο νωρίτερα γινόταν, ας υποθέσουμε ότι θα μας έφερνε σε ένα -20%, σε σχέση με αυτό που η ακολουθούμενη πορεία μας φέρνει σταδιακά.
    Αλλά το θέμα θα ήταν η επόμενη μέρα. Το συν της απόκτησης ελέγχου στη νομισματική πολιτική, γρήγορα θα μηδενιζόταν από τον υπερπληθωρισμό και την αδυναμία εσωτερικού δανεισμού μιας εξαντλημένης οικονομίας. Σταδιακά οι δυνατότητες ανάπτυξης θα ήταν μεγαλύτερες από τον χρυσο κανόνα που μας επιβάλλει το υφεσιακό για εμάς ευρω.Στο θετικότερο κατά τη γνώμη μου σενάριο θα φτάναμε σε σημερινό ΑΕΠ, μετά από 10 χρόνια και πολύ αργότεραθα αποκαθιστούσαμε και ένα αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης.

    Συμπερασματικά, κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτή τη στιγμή πρέπει σε αυτό το σαθρό οικοδόμημα της ΟΝΕ να ακολουθξθεί μια άλλη νομισματική πολιτική για αρκετά χρόνια με διαγραγή παράλληλα χρεών. Μετά μπορούμε να έχουμε την ευτυχή δυνατότητα να ασκήσουμε πάλι αυτόν ομη νομισματική πολιτική, γλιτώνοντας απο τη διαρροη του ισοζυγιου πληρωμων που επιβάλλει αύξηση του δανεισμού και ελλείμματα κάτω από την λειτουργία και της πιο ''ονειρικής ΟΝΕ''.

    δβ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ορισμένοι φίλοι νομίζουν ότι το πραγματικό ΑΕΠ της Ελλάδας θα υποχωρήσει περισσότερο στο σενάριο εξόδου από ότι από την πολιτική του αποπληθωρισμού (που, προς το παρόν, έχει μια φορολογική πληθωριστική διάσταση, η οποία κάποια στιγμή θα παύσει να υφίσταται).

    Πρόκειται περί σφάλματος. Ακόμη και στην περίπτωση του αποπληθωρισμού, η πραγματική αγοραστική δύναμη της ελληνικής οικονομίας και ο πλούτος της θα μειωθούν όταν θα πραγματοποιηθεί η πραγματική υποτίμηση, χωρίς να ακολουθήσει ανάπτυξη, ανάμεσα στα άλλα και λόγω του σκληρού ευρώ (όπως, επίσης, λόγω και της εσωτερικής υποτίμησης που γίνεται και στις άλλες οικονομίες εντός - αλλά και εκτός - ευρωζώνης, η οποία δεν προστατεύεται, επαρκώς, από τον διεθνή ανταγωνισμό).

    Μέσω του συνδυασμού της ονομαστικής, κυρίως, υποτίμησης της νέας δραχμής και μιας επικουρικής μερικής πραγματικής υποτίμησης, η έξοδος από το ευρώ οδηγήσει σε άμεση ανάκτηση της ανάπτυξης, με την αποφυγή μίας δεκαετίας υφεσιακού αποπληθωρισμού.Αυτό φαίνεται, μέσα στην παρούσα καταθλιπτική κατάσταση, εξωπραγματικό. Είναι, όμως, εφικτό και - το κυριότερο - εξαρτάται από την οικονομική πολιτική και το μίγμα της, που θα ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση (η οποία, βέβαια, δεν μπορεί να είναι η παρούσα κυβέρνηση των αφελών παγκοσμιοποιημένων και υποτακτικών στην διεθνή χρηματοπιστωτική ελίτ Quislings).

    Προφανώς, τα πράγματα θα είναι δύσκολα και με την έξοδο από το ευρώ. Θα υπάρξει, όμως, προοπτική. Και το κυριότερο είναι ότι η χώρα δεν θα έχει ανάγκη τις διεθνείς πηγές δανεισμού. Αυτό φαίνεται απίστευτο, αλλά η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα, μέχρι το 2009, με όλα τα χάλια που είχε το κράτος της, δεν είχε ανάγκη, για να χρηματοδοτήσει τα πρωτογενή της ελλείμματα, τον διεθνή τοκογλυφικό δανεισμό. Με ένα πρωτογενές ελλειμμα στο κρατικό προϋπολογισμό της τάξεως του 4% του ΑΕΠ - στην χειρότερη περίπτωση, κατά το έτος 2009 - η χώρα μπορούσε να το χρηματοδοτεί τα δημόσια ελλείμματά της, πριν την ένταξη στην ευρωζώνη, από τον εσωτερικό δανεισμό και να αδιαφορεί για τα ύψη των spreads στις διεθνείς χρηματαγορές, αφού το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν κατά 85% δραχμικό και αυτοεξυπηρετούμενο από την ελληνική εκδοτική τράπεζα (όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο, πλην ευρωζώνης - π.χ. στην Ιαπωνία το κρατικό χρέος εκεί έχει φθάσει στο 230% του ΑΕΠ της χώρας και ανεβαίνει ακόμα περαιτέρω, χωρίς η Ιαπωνία να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα χρεωκοπίας, το οποίο θα αντιμετώπιζε, εάν ήταν ενταγμένη στην χαοτική ευρωζώνη, ή σε μια ζώνη ασιατικού σκληρού νομίσματος).

    Αυτό ήταν και το μέγιστο έγκλημα του Κώστα Σημίτη και της παρέας των "εκσυγχρονιστών"/ευρωπαϊστών"/κοσμοπολιτών και της ελίτ που τους στήριξε. Πήραν μια χώρα με μαλακό νόμισμα και αντιστοίχως, μαλακό/εικονικό και αυτοεξυπηρετούμενο χρέος και το μετέτρεψαν, με την υιοθέτηση του ευρώ, σε ένα σκληρό, πραγματικό, απαιτητό και αυτομάτως μη δυνάμενο να εξυπηρετηθεί χρέος, αφού οι ελληνικές αρχές δεν έλεγχαν πλέον, την έκδοση και της κυκλοφορία του νομίσματος της χώρας (του ευρώ), το οποίο έτσι ήταν στην πραγματικότητα και λειτουργούσε, ως ένα μη ελεγχόμενο ξένο νόμισμα, καθιστώντας το ελληνικό κράτος αφανώς, αλλά ουσιαστικά ένα κράτος υπό χρεωκοπία, ένα ουσιαστικά χρεωκοπημένο παρία, ο οποίος απλώς περίμενε την αναγγελία της πτώχευσής του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Γι' αυτό, καλόν είναι να μην περιμένουμε να μιλήσουν οι υπαίτιοι για τις καταστροφικές επιπτώσεις της ένταξης της ελληνικής οικονομίας στην ευρωζώνη, δηλαδή σε μια ζώνη σκληρού νομίσματος. Τι να πει, δηλαδή, ο Γιάννης Στουρνάρας (ή τι θα μπορούσε να πει ο μακαρίτης Νίκος Θέμελης), για το ζήτημα αυτό; Ο Στουρνάρας είναι ένας από τους βασικούς διαπραγματευτές αυτής της εξέλιξης και φυσικά είναι, ως εκ τούτου, κύριος υπεύθυνος για την παρούσα καταστροφή, που υφίσταται η χώρα και ο πληθυσμός της, ενώ έχει εμπλακεί και στις σκοτεινές διαπραγματεύσεις, που έγιναν κάτω από το τραπέζι με την γερμανική πολιτική ελίτ, την περίοδο της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί και τα παπαγαλάκια τους δεν πρόκειται να πουν τίποτε, διότι, στις περιπτώσεις αυτές, "η σιωπή είναι χρυσός"

    Και ο βασικός υπαίτιος αυτής της κατάστασης - ο υπηρέτης των συμφερόντων της γερμανικής οικονομικής ελίτ - ο Κώστας Σημίτης

    (Περιττό να πω και πάλι, ότι ουδεμία πτώχευση πρέπει να γίνει, διότι η κήρυξη της χώρας σε πτώχευση - εμφανή ή συγκεκαλυμμένη - θα οδηγήσει στην μεταφορά του συνόλου της ελληνικής δημόσιας περιουσίας στα χέρια των δανειστών, αντί πινακίου φακής, μέσα από μια διαδικασία ενός ξεπουλήματος, στο οποίο η χώρα και ο πληθυσμός της δεν θα έχουν κανένα λόγο. Αυτό ετοιμάζουν, άλλωστε, οι ευρωζωνίτες "εταίροι" και η ψοφοδεής "ευρωπαϊστική"/κοσμοπολιτική ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, έχει σκύψει το κεφάλι και έχει αφήσει τον ελληνικό πληθυσμό έρμαιο στις διαθέσεις των τοκογλυφούντων δανειστών και των εκπροσώπων τους].

    Πάντως, η έξοδος από την ευρωζώνη, για μένα, στην παρούσα φάση, δεν είναι κάτι που πρέπει να γίνει αμέσως. Προηγουμένως, πρέπει να φύγει η παρούσα κυβέρνηση και να ακολουθηθεί μια άλλη πολιτική, που θα αποκαθιστά την, με βάναυσο τρόπο, τρωθείσα κρατική κυριαρχία της χώρας μας και να αποκατασταθεί ένα minimum εθνικής αξιοπρέπειας, που έχει εκλείψει. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα πρέπει να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση με τους "εταίρους" της ευρωζώνης, με ένα σκληρό και ανελέητο τρόπο, εντός του ευρώ. Και η επαναδιαπραγμάτευση αυτή - αφού καταστρωθεί ένα λεπτομερές σχέδιο και σχηματισθούν οι κατάλληλες συμμαχίες - να μην ακολουθήσει κανόνες και να μην έχει όρια.

    Και στην συνέχεια, αν χρειασθεί και αν δοθούν τα κατάλληλα ανταλλάγματα - και αν η ευρωζώνη το αντέξει - να βγούμε από το ευρώ και την ζώνη του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Και για να κλείσω, θα το ξαναγράψω :

    Όχι σε οποιαδήποτε μορφή πτώχευσης του ελληνικού δημοσίου.

    Πολύ περισσότερο όχι σε κάθε μορφή πτώχευσης του ελληνικού κράτους, ακριβώς επειδή την προαναγγέλει ο βασικός υπαίτιος αυτής της κατάστασης - ο υπηρέτης των συμφερόντων της γερμανικής οικονομικής ελίτ - ο Κώστας Σημίτης ο οποίος έχει το θράσος να κάνει λόγο, στις τελευταίες προτάσεις του, για τον ορισμό συνδίκου στην ελληνική πτώχευση. Τόσο άθλιος είναι. Αλλά δεν φταίει αυτός. Φταίνε εκείνοι που του επιτρέπουν να κυκλοφορεί ελεύθερος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU