Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Ιδανική ευκαιρία για πραγματικές -επιτέλους- εκλογές



Τα είπαν όλοι. Τα είπε κι ο Βαρουφάκης τα είπε κι ο Προκοπάκης. Τα είπε η Αλέκα, ο Αλέξης κι ο Αλέκος. Κάτι ψέλλισε κι ο Φώτης κόβοντάς το όπως πάντα σοφά στην μέση. Ο Ευάγγελος και ο Αντώνης ότι είχαν να πουν κι αυτοί το είπαν - με το παραπάνω φυσικά ως προνομιακοί επιβήτορες της εξουσίας (ή και τεκνά της, αλλά εδώ δεν έχει σημασία). Τον ΓΑΠ τον αφήνω στην άκρη γιατί δεν τον ακούει πια ούτε ο εαυτός του.
Ποιος δεν μίλησε; Μα ο σοφός λαός...
Αυτός που κρύβεται πίσω από όλα τα γεγονότα. Αυτός που υποφέρει. Αυτός που θολώνει. Που εξοργίζεται (με αυτούς που εξέλεγε τόσα χρόνια). Αυτός που υποτίθεται ότι είναι κυρίαρχος. Αυτός που δίνει και παίρνει εξουσία, αυτός που ωφελείται από, ή πληρώνει ακριβά τις επιλογές του. Αυτός τέλος πάντων που για χάρη του ξεσκίζονται όλοι οι άλλοι να βρουν το σωστό και το λάθος.
Αυτός πότε θα μιλήσει;

Μέχρι σήμερα εκλογές σήμαινε υποσχέσεις, πλαστικά σημαιάκια, έφοδος στα κρατικά ταμεία, προκοπή των δικών μας, ψίχουλα και στους άλλους για να μην διαμαρτύρονται. Όλοι γνώριζαν ότι τα προγράμματα ήταν για το θεαθήναι, οι εντυπωσιακοί λόγοι με τα μισόλογα, συμβόλαια, όχι με τον λαό αλλά με τους χρηματοδότες και τα ψηφοδέλτια πασαρέλα.
Σήμερα είναι η μοναδική, εδώ και δεκαετίες, ευκαιρία για πραγματικές εκλογές!

Όλοι μας ξέρουμε για την οικονομία τουλάχιστον όσα και οι οικονομολόγοι. Και σίγουρα κάτι περισσότερο από τους πολιτικούς...
Μπορούμε να αξιολογήσουμε την αποτελεσματικότητα του ενός ή του άλλου προγράμματος, μάθαμε να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις. Γνωρίζουμε τις παγίδες της περίτεχνης φρασεολογίας, τις πρακτικές δυσκολίες αναθέρμανσης μιας τελματωμένης οικονομίας, υποψιαζόμαστε ότι με τέτοιο κράτος κανένα πρόγραμμα δεν πρόκειται να πετύχει.
Είδαμε τον εγωισμό των συντεχνιών και την διασύνδεσή τους με το κράτος, επιβεβαιώσαμε ότι τα λεφτά πράγματι υπάρχουν (στην Ελβετία), μάθαμε πόσο στοιχίζουν στο κράτος οι κληρικοί, οι αμυντικές δαπάνες, η έλλειψη ορθολογισμού στις δημόσιες υπηρεσίες, η φοροδιαφυγή, οι συντάξεις μαϊμού, οι σπατάλες, η έλλειψη μηχανοργάνωσης.
Άρα μπορούμε να αποφασίσουμε!
Αυτή η εκλογική περίοδος πρατράβηξε... ξεπέρασε τα δυο χρόνια. Τα ξέρουμε όλα πια (όσα είναι ανθρωπίνως δυνατό φυσικά).
Είμαστε έτοιμοι.
Τι λείπει;
Μα το τυπικό μέρος: η προκήρυξη των εκλογών.

Άλλωστε, όπως καιρό έχουμε πει σχεδόν όλοι, κανείς δεν μας ρώτησε για την αντιμετώπιση της κρίσης. Για το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, το κούρεμα. Για άλλα ψηφίσαμε το 2009 άλλα μας σέρβιραν μετά. Κατόπιν εορτής τα μάθαμε: γιατί έφυγε ο βούδας της Ραφήνας ξαφνικά, γιατί κανείς δεν ήξερε ...το βάθος της κρίσης (αν και ο Στρως Καν τους κάρφωσε...) κλπ κλπ
Αρκετά λοιπόν. Ήρθε η ώρα να πάρουμε τις αποφάσεις μας, αξιολογώντας όλο αυτό το υλικό που μας έχει κάνει να μην κοιμόμαστε τα βράδια και να μην έχουμε μυαλό να δουλέψουμε τη μέρα (όσοι έχουμε ακόμα δουλειά).
Αν λοιπόν έχουμε δημοκρατία, να κάνουμε τώρα εκλογές.
Να επιβεβαιώσουμε τα γκάλοπ, να πετάξουμε στα σκουπίδια τον δικομματισμό, να στείλουμε στη βουλή δεκαπέντε κόμματα.
Να επιβάλλουμε με την μαζική μας συμμετοχή, πολυκομματική κυβέρνηση συνεργασίας για ανάκαμψη, δουλειές και προκοπή από την εργασία. Με εκλεγμένους βάσει των προτάσεών τους και των ικανοτήτων τους αντιπροσώπους, για πρώτη φορά. Με εντολή να εργαστούν για το κοινό καλό, χωρίς αυτοδυναμίες και καθεστωτισμούς. Με εντολή να μεταρρυθμίσουν δίκαια αυτό το κράτος χωρίς το εμπόδιο πια του πολιτικού κόστους και της πολιτικής ορθότητας. Με εντολή να κάνουν το αυτονόητα εφικτό!

Όσο και να κοστίσουν, ότι ρίσκα και να έχουν, οι εκλογές αυτήν την στιγμή είναι η μόνη λύση.
Η μόνη νόμιμη λύση.
Τέτοια δεν είναι ούτε οι 180, ούτε το δημοψήφισμα (που είναι δύσκολο σε τέτοιες συνθήκες να έχει το σωστό ερώτημα κι όταν η απάντηση σε κάθε περίπτωση θα είναι "εκλογές"...)
Εκλογές Τώρα λοιπόν. Αλλιώς η αμορφοποίητη οργή, η απελπισία και η κατάθλιψη δίκαιων και αδίκων, η μη πολιτική τελικά, θα γκρεμίσει ότι έχει μείνει όρθιο. Κι αυτό ως γνωστόν, μόνο τις μέχρι σήμερα κυρίαρχες ελίτ συμφέρει (αν δεν το επιδιώκουν κιόλας) και κανέναν άλλο.


6 σχόλια:

  1. Οι εκλογές είναι η μόνη δημοκρατική λύση. Νόμιμες είναι και άλλες όπως η μεταβίβαση της διακυβέρνησης σε προσωπικότητες κλπ.
    Εκείνο που δεν συμμερίζομαι είναι η αισιοδοξία σου. Το πλέον πιθανό μετεκλογικό σενάριο, αν δεν προκύψει αυτονομία ΝΔ είναι κυβέρνηση ΝΔ. - ΠΑΣΟΚ και συνέχιση της σημερινής πολιτικής.
    Εξ' άλλου τι λέει η ΝΔ σήμερα διαφορετικό από το "λεφτά υπάρχουν" του ΓΑΠ. (που θα προκύψουν από την μείωση των φορολογικών συντελεστών - κατ' εξαίρεση για την Ελλάδα).
    Όσο για το ότι είμαστε ενημερωμένοι και μπορούμε να αποφασίσουμε προσωπικά έχω τις αμφιβολίες μου.
    Εν κατακλείδι όμως συμφωνώ ότι οι εκλογές είναι απαραίτητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργο, εγω δεν συμμεριζομαι την αισιοδοξια σου για τα αποτελέσματα των επόμενων εκλογών, όποτε και αν γίνουν. Πολύ φοβάμαι ότι στη θέση του καταρρεοντος δικοματισμού, εισέρχεται δυναμικα ένας επελαυνων μαζικος φασιμός και μάλιστα με αριστερη φρασεολογια και μουσική θεοδωρακη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προτείνω να κάνουμε δημοψήφισμα με 5 ερωτήματα.
    1. Να γίνουν εκλογές?
    2. Να γίνει κυβέρνηση προσωπικοτήτων?
    3. Να γίνει κυβέρνηση συνεργασίας
    2 - 3 - 4 ή 5 κομμάτων?
    4. Να γίνει πραξικόπημα?
    5. Να κάνουμε εμφύλιο? να σφαχτούμε
    και όσοι μείνουν να είναι πλούσιοι
    και ωραίοι?
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. xno, τώρα πια φοβόμαστε τα πάντα. Αλλά μια ελπίδα έχει μείνει - η ωρίμανση του λαού. Αν αυτό δεν συμβεί ούτε τώρα γιατί να ασχολιόμαστε; Μπορούμε να φυτεύουμε τομάτες... (βιολογικές πάντα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργο EL: ψηφίζω "φωτιά και τσεκούρι στους προσκηνυμένους"! Αρκεί να τους βρούμε :) -μη φάμε κανέναν άδικα ή μη μας φάνε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα ολοκληρωθεί το έγκλημα?
    http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/11/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU