Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Τρεις αναγνώσεις των κοινών κατευθύνσεων Μέρκελ Σαρκοζύ πριν την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής

Ανάγνωση Α: 
Η Δημοκρατική Αριστερά για τη συνάντηση της κυρίας Μέρκελ με τον κ. Σαρκοζί  
Η ενίσχυση του διακυβερνητικού μοντέλου και η αποδυνάμωση των κοινοτικών θεσμών ήταν η κυρίαρχη προσέγγιση της συνάντησης Μέρκελ- Σαρκοζί. Η επιμονή στο «χρυσό κανόνα» δημοσιονομικής πειθαρχίας και των αυτόματων ποινών, καθώς και ο αποκλεισμός της έκδοσης ευρωομολόγου, αποτελούν επιλογές εντελώς αναντίστοιχες της αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και της επερχόμενης ύφεσης.
H απειλή της S&P και για τις 6 χώρες με κορυφαία πιστοληπτική αξιολόγηση αμέσως μετά το πέρας της σύσκεψης αποδεικνύει ότι οι αγορές έχουν αποθρασυνθεί.
Η κατάσταση αυτή θα δυσχεραίνει όσο δεν θα προωθείται ισχυρή συνολική ευρωπαϊκή λύση που θα περιλαμβάνει την ουσιαστική ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην κατεύθυνση της άμεσης έκδοσης ευρωομολόγου, της εκτύπωσης ευρώ, της συγκρότησης μηχανισμού κοινής αντιμετώπισης μέρους του χρέους των κρατών μελών.
Αν οι σημερινές κατευθύνσεις αποτελέσουν και την τελική απόφαση της προσεχούς Συνόδου Κορυφής τότε οι φυγόκεντρες και διαλυτικές τάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος θα οξυνθούν επικίνδυνα.
Ανάγνωση Β (με αφορμή κριτική αποτίμηση της Α):
Γιώργος Προκοπάκης: Πιστεύω ότι είναι εντελώς λανθασμένη ανάγνωση της πραγματικότητας. Εάν δε είναι επιθυμητή η υιοθέτηση της λογικής από την ελληνική κυβέρνηση για τη σύνοδο 8-9 Δεκεμβρίου, πρόκειται για συνταγή αυτοκτονίας - στην καλύτερη περίπτωση για προτροπή σε αυτοαποκλεισμό της Ελλάδας από το όποιο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.


1. Δεν μπορεί να υπάρξει ενιαία διαχείριση του χρέους (ευρω-ομόλογο, ΕΚΤ) η οποία να μην καταλήξει "τοξική", χωρίς να υπάρξει "δημοσιονομικός συγχρονισμός". Όχι κατ' ανάγκην σύγκλιση, αλλά γνωστή και ελεγχόμενη απόκλιση ανάμεσα στους μετέχοντες στο "ενιαίο". Πλην βέβαια της περιπτώσεως κάποιος (κάποιοι) να παίρνουν ες αεί το όποιο κόστος. Επομένως, το ζήτημα που τίθεται είναι εάν υπάρχει άλλος τρόπος δημοσιονομικού συγχρονισμού, ο οποίος να μπορεί να εφαρμοσθεί άμεσα. 
2. Μπορεί να υπάρξει συνολική ευρωπαϊκή λύση χωρίς "δημοσιονομικό συγχρονισμό"; Λίγο πολύ, τα ίδια με το 1. 
3. Το περίφημο τύπωμα ευρώ. Είναι ποτέ δυνατόν να τυπώνεται χρήμα χωρίς ρητούς κανόνες; Για ποιό σκοπό; Υπέρ ποίου; Πώς θα κατανεμηθεί βρε αδελφέ το φρεσκοτυπωμένο χρήμα! Από ποιούς μηχανισμούς, από ποιές διαδικασίες, με τι είδους έλεγχο (monitoring & control) θα εκφωνείται το "τυπωθήτω";

Η συνολική λύση προϋποθέτει μια δομή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος όσο πιο κοντά γίνεται σε "ενιαίο προϋπολογισμό". Δηλαδή, όσο πιο κοντά γίνεται σε "Ευρώπη=μία χώρα".  
Στην παρούσα κατάσταση (και μέχρις ότου αλλάξουν ριζικά οι ευρωπαϊκές συνθήκες) είτα κάθε χώρα θα "παραδίδει προς εκτέλεσιν" τον προϋπολογισμό της σε κάποιο συμφωνημένο όργανο, είτε θα υπάρχουν κανόνες ενιαίας παρακολούθησης των προϋπολογισμών. Το "τιμωρητικό" είναι το αναγκαίο εχέγγυο αξιοπιστίας της διαδικασίας ελέγχου του "δημοσιονομικού συγχρονισμού" ώστε να είναι δυνατή και η στοιχειώδης ακόμη "ενιαία διαχείριση" του χρέους.
Για τους παραπάνω λόγους, είναι εντελώς προφανές ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο της καταληκτικής παραγράφου. Εάν δεν ληφθούν αυτές οι αποφάσεις (ή παρόμοιες) το ευρώ όδηγείται σε άμεση διάλυση. 
Δύο λεπτομέρειες: 
1. Είναι τουλάχιστον αστείο να ισχυρίζεται κανείς ότι η ανακοίνωση-απειλή της S&P αποτελεί την άμεση απάντηση αρνητικής αποδοχής από τις αγορές των προτάσεων. [Οι αγορές μετά την πρώτη ανακοίνωση για τις 15 χώρες: "Μάλιστα τα μεγάλα Ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια σταδιακά όχι μόνο μείωσαν τις αρχικές απώλειες, αλλά το Λονδίνο γύρισε και οριακά θετικό (!)"] Η "απειλή" για τις 15 χώρες είχε βγει την προηγουμένη. Κάθε ανακοίνωση που αφορά αξιολόγηση ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τίθεται υπ' όψιν του αντικειμένου αξιολόγησης, τουλάχιστον 12 ώρες πριν την έκδοση της ανακοίνωσης. Στο διάστημα πριν την ανακοίνωση γίνονται διαβουλεύσεις μεταξύ του οίκου και των αντικειμένων (εν προκειμένω EFSF). Οι Μέρκελ-Σαρκοζί ήξεραν την επικείμενη ανακοίνωση. Είναι πιο πιθανό να έχει συμβεί το ανάποδο, δηλαδή, οι αποφάσεις Μέρκελ-Σαρκοζί να αποτελούν απάντηση στην S&P. Είναι δε μάλλον βέβαιο ότι η S&P ουσιαστικά "απειελί" όχι τον EFSF αλλά τους απρόθυμους να συνταχθούν με Μέρκελ-Σαρκοζί. Χαρακτηριστικά: "Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών χαρακτήρισε μάλιστα την κίνηση της S&P ως το ''καλύτερο κίνητρο'' για μια οριστική λύση στη Σύνοδο Κορυφής στις 8-9 Δεκεμβρίου." 
2. Μπορούμε επί τέλους να μιλήσουμε καθαρά; Ποιό ευρωομόλογο θέλει η ανακοίνωση και μάλιστα άμεσα; Η πρόταση της Κομισσιόν έχει ένα μόνο ευρω-ομόλογο άμεσης έκδοσης. Δεν το θέλει κανείς! Για ποιό πράγμα μιλάμε;
Ανάγνωση Γ:
Σχολιάζοντας εκ μέρους των Οικολόγων Πρασίνων τη χθεσινή συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζύ, ο συν-εκπρόσωπος Τύπου Τάσος Κρομμύδας έκανε την ακόλουθη δήλωση:  
Οι Μέρκελ-Σαρκοζύ προσπαθούν να επιβάλουν ένα ενισχυμένο σύμφωνο λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας. 
Απορρίπτουν όμως μέτρα που θα μπορούσαν να θωρακίσουν το μέλλον της ευρωζώνης απέναντι στις χρηματαγορές, όπως τα ευρωομόλογα, ένας ισχυρός κοινοτικός προϋπολογισμός και η δυνατότητα παρέμβασης της ΕΚΤ για την στήριξη των κρατών που βάλλονται.
Ανησυχία προκαλεί επίσης η συνεχιζόμενη υπονόμευση των δημοκρατικών διαδικασιών. 
Στρατηγικές επιλογές για το μέλλον όλης της Ευρώπης δεν μπορεί να υπαγορεύονται από δύο μόνο κυβερνήσεις, χωρίς μάλιστα τον παραμικρό ρόλο για το Ευρωκοινοβούλιο, το μόνο ευρωπαϊκό θεσμό που εκλέγεται από τους πολίτες και λογοδοτεί σε αυτούς.
 Σχόλιο ΑΣ: Εσείς αναγνώστες/στριες τι νομίζετε;

3 σχόλια:

  1. Δεν καλύπτομαι από τις τρεις ερμηνείες. Μου αφήνουν ορισμένα κενά, αναφορικά κυρίως με τα αίτια της εθνικιστικής στροφής της Γερμανίας και γιατί η Γαλλία σε αυτή τη συγκυρία επιμένει να ακολουθεί την πρώτη, ενώ ουσιαστικά δε τη συμφέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ευχάριστο σε αυτή την ιστορία, είναι ότι οι πρωτοβουλίες των Μερκοζύ, είναι έξω από την λογική της συντεταγμένης ΕΕ και ευρωζώνης, υπό την πίεση προφανώς στενών εθνικών συμφερόντων και της "εθνικής κοινής γνώμης" και συνεχώς βρίσκουν απέναντι τους την αρνητική ετυμηγορία των αγορών.
    Δοκιμάζονται οι πολιτικές των εθνικισμών και οι αγορές τις βαθμολογούν με υποβάθμιση, όπως η προειδοποίηση της S&P.
    Αν ανατραπεί αυτή η οπτική, τότε θα πάρει η ΔΗΜΑΡ, τα εργαλεία που ζητάει, αλλιώς θα πάρουμε λιτότητα και δυσκολίες που θα οδηγήσουν σε κατάρρευση την κοινωνική συνοχή, όχι μόνο στην Ελλάδα. Πιέσεις που θα αναγκάσουν την όποια κυβέρνηση , αν όχι την ελληνική, πιθανά κάποιας άλλης πληττόμενης χώρας, σε άσκηση ΒΕΤΟ, με συνακόλουθη την κατάρρευση του οικοδομήματος του ευρώ, την κατάρρευση του PSI και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, αφού "αναγκαστικά" θα προχωρήσουμε στην άρνηση πληρωμής των χρεών.
    Από την άλλη οι συνέπειες θα είναι τόσο μεγάλες, που δεν αποκλείεται, να ηττηθεί όχι μόνο από τις αγορές ο εθνικισμός, αλλά και από την εσωτερική πολιτική των χωρών και να βρεθούν "τότε" οι λόγοι, που χρειάζονται για να ειπωθεί το "τυπωθείτω", χωρίς να έχουν θεσπισθεί οι κανόνες που θα ήθελε η τυπική ερμηνεία.
    Διότι δεν χρειάζονται πολλοί λόγοι, αρκεί να αναβαπτισθεί σε "λόγο" η ανάγκη λειτουργιάς της οικονομίας κάθε μίας από τις χώρες του ευρώ και η Ελλάδα, είναι μία απ'αυτές.
    Δεν μπορεί η λειτουργία των Μερκοζύ, που παρακάμπτει συνεχώς τα θεσμικά όργανα και τους κανόνες της ευρωζώνης, να θεωρούνται τυπικά ορθές και η παράκαμψη των τυπικών κανόνων έκδοσης χρήματος, να θεωρούνται λάθος, όταν μάλιστα δεν υπάρχουν τέτοιοι κανόνες αλλά επαφίενται στην "εκτίμηση" του διοικητικού συμβουλίου, για το τί είναι επικίνδυνο για το ευρώ. Αν δεν βλέπει την χρεοκοπία των χωρών της περιφέρειας, ως τέτοιο λόγο, θα τους το θυμίσουν οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης, μαζί με το κόστος που θα επιφέρουν οι αξιολόγησης στο συνολικό δανεισμό της ευρωζώνης.
    Αρκετά πιά με αυτή την ιστορία. Καιρός να επιστρέψει η ευρωπαική πολιτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έντονα επικριτικός για τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ αλλά και τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί ήταν ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων, Ντάνιελ Κον Μπεντίτ.

    Μιλώντας στο γερμανικό ραδιόφωνο, ο Γερμανός ευρωβουλευτής υποστήριξε ότι «οι προτάσεις της καγκελαρίου και του Γάλλου προέδρου είναι ελλιπείς και δημοκρατικά αθεμελίωτες» και κατηγόρησε τη Μέρκελ ότι με την επιδιωκόμενη αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών καθυστερεί στη λύση της κρίσης χρέους.

    Σε πλήρη ταύτιση με τις απόψεις του Χέλμουτ Σμιτ, ο Κον Μπεντίτ κατηγορεί Μέρκελ και Σαρκοζί για απόπειρα «ηγεμονισμού»: «Καμιά χώρα σημαίνει, ούτε η Γαλλία, ούτε το Λουξεμβούργο, ούτε η Γερμανία. Αυτήν τη στιγμή όμως δύο χώρες θέλουν να ηγεμονεύουν, κι αυτό αποδυναμώνει την Ε.Ε. και καθυστερεί κάθε διαδικασία».

    Παράλληλα, προσθέτει ότι η μεταρρύθμιση των Συνθηκών είναι μία διαδικασία που διαρκεί 18 μήνες, ενώ η κατάσταση απαιτεί τη λήψη άμεσων αποφάσεων: «Η διαδικασία προβλέπει επικύρωση και από τις 28 χώρες μαζί με την Κροατία. Σε ορισμένες χώρες από αυτές μάλιστα πρέπει να γίνουν δημοψηφίσματα. Aρα η διαδικασία είναι χρονοβόρα. Που σημαίνει ότι πρέπει να ληφθούν αποφάσεις άμεσα».

    «Η κυρία Μέρκελ θα πρέπει να βάλει για λίγο στην άκρη την τυφλή της ιδεολογία της σταθερότητας» καταλήγει ο Γερμανός ευρωβουλευτής, ο οποίος εκφράζεται θετικά για τη λύση του ευρωομολόγου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU