Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Το όνειρο



του Γιώργου Κοτανίδη*

Είδα ένα όνειρο. 

Ήτανε λέει εκλογές σε λίγες μέρες και η τελευταία δημοσκόπηση έφερνε στην πρώτη θέση με 49% το «Μέτωπο». Αλλά ποιο ήταν το «Μέτωπο» δεν ήξερα σαν να έλλειπα καιρό και αναρωτήθηκα μέσα στον ύπνο μου γυρνώντας ίσως από την άλλη πλευρά. 

Τότε εμφανίστηκε μια ευγενική μορφή, σαν παλιός κομμουνιστής, ο οποίος με την κρυστάλλινη διαύγεια που μόνον τα όνειρα σου προσφέρουν, μου εξήγησε: το «Μέτωπο» ήταν η αριστερά, ολόκληρη η αριστερά, με τα κοινοβουλευτικά της κόμματα αλλά και τις επαναστατικές οργανώσεις. 
Αισθάνθηκα μεγάλη χαρά και ρώτησα πως βρέθηκε στο 49%. 
Τα πράγματα έγιναν ως εξής μου είπε: Όταν ξέσπασε η μεγάλη οικονομική κρίση και η κυβέρνηση μαζί με τη δεξιά δίσταζαν να το παραδεχτούν και έλεγαν ψέματα στο λαό, η αριστερά συνειδητοποίησε ότι η απειλή στρέφεται κατά της εθνικής μας ανεξαρτησίας και κυρίως των αδύναμων τάξεων, αποφάσισε να πει την αλήθεια. Κάλεσε σε κοινή σύσκεψη όλες τις οργανώσεις και πρότεινε να κινηθούν απέναντι στην απειλή, με άξονα το γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη όταν μας επιτέθηκαν οι Ιταλοί. 
Τότε ο κρατούμενος από τη δικτατορία του Μεταξά ηγέτης του ΚΚΕ, έστειλε ένα γράμμα όπου καλούσε τους Έλληνες να πολεμήσουν τον εχθρό λέγοντας ότι «… ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη σπίτι με σπίτι πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα…. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμιά επιφύλαξη.» Πάνω σε αυτήν τη γραμμή αναπτύχθηκε η αντίσταση και το μεγαλειώδες κίνημα του ΕΑΜ μου εξήγησε.

Η αριστερά αποφάσισε σύσσωμη να ακολουθήσει αυτήν την γραμμή και δημιούργησε το «Μέτωπο» με τους εξής στόχους: 
πρώτο, να αντιμετωπιστεί η κρίση χωρίς να πληγούν θανάσιμα τα χαμηλότερα στρώματα και να μη διαλυθεί το κοινωνικό κράτος. 
Δεύτερο, να πληρώσουν αυτοί που πρέπει, οι πλούσιοι και οι φοροφυγάδες. 
Τρίτο, να καταργηθούν τα παράνομα προνόμια πολλών κοινωνικών ομάδων που πλουτίζουν σε βάρος των άλλων. 
Τέταρτο, να απαιτηθεί από τους δανειστές η μείωση του χρέους και να παραταθεί η πληρωμή. 
Και πέμπτο, να φωτιστούν τα σκάνδαλα και να τιμωρηθούν οι κλέφτες. 
Με αυτές τις θέσεις το «Μέτωπο» διαπραγματεύτηκε τη συμμετοχή του στη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ομοψυχίας και πρώτα κατάφερε να αποτρέψει τις μεγάλες μειώσεις μισθών και συντάξεων που σχεδιαζόταν.


Αμέσως το «Μέτωπο» ρίχτηκε στη δουλειά. 
Αποκήρυξε την κουλτούρα της καταστροφής και της βίας ζητώντας δημιουργικότητα. Όλοι οι αριστεροί που εργαζόταν στο δημόσιο έκαναν επανάσταση στη νοοτροπία και την μετέδωσαν και στους υπόλοιπους. 
Κάλεσαν τους εφοριακούς να δώσουν τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, βίλα με βίλα, πισίνα με πισίνα, καγιέν με καγιέν, κότερο με κότερο, λίαρ τζετ με λίαρ τζετ. 
Τους συνδικαλιστές να υπερασπίζουν τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζόμενων και όχι τα δικά τους προνόμια. 
Χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα και πέτυχαν ανοίξουν άμεσα οι λογαριασμοί των πλούσιων και των πολιτικών στις τράπεζες της Ελβετίας και να επαναπατριστούν πολλά δις. 
Μηδένισαν και πάγωσαν τις αμυντικές δαπάνες. 
Όσο για το γιγάντιο δημόσιο που τρεφόταν από τον εργαζόμενο λαό καταπιέζοντάς τον, και τα αστικά κόμματα ενδιαφερόταν να κρατήσουν τους πελάτες τους που οι ίδιοι είχαν διορίσει, η αριστερά ενδιαφέρθηκε πάνω απ’ όλα για το δίκαιο και απαίτησε να απολυθούν όσοι, χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προσόντα, είχαν προσληφθεί παράνομα εκτός ΑΣΕΠ μετά την καθιέρωσή του. 
Στο ΙΚΑ εντόπισαν αστραπιαία όλους τους νεκρούς, τυφλούς και άλλους ψευτο-συνταξιούχους, συνέλαβαν δεκάδες επιχειρηματίες που δεν πληρώνουν ασφάλεια στους εργαζόμενους, φυλάκισαν φοροφυγάδες και κλέφτες πολιτικούς. 
Κατάργησαν τις επιτροπές φαντάσματα και έδιωξαν τα λαμόγια που τις αποτελούσαν. 
Κατάφεραν να αξιοποιήσουν σε χρόνο ρεκόρ τα 14 δις του ΕΣΠΑ, ωθώντας ταυτόχρονα χιλιάδες άνεργους νέους από τις πόλεις σε νέες αγροτικές ασχολίες.

Απλοποίησαν τους νόμους και αυξήθηκαν οι εξαγωγές, ξεκίνησαν μεγάλα αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκές μονάδες. 
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που ανήκαν στην αριστερά θυμήθηκαν τον Γληνό και έδωσαν νέο πνεύμα μάθησης στην παιδεία.
Και το αναπάντεχο: Οι χιλιάδες αγανακτισμένοι νέοι και ανάμεσά τους όσοι εμφορούνται από τις ευγενείς ιδέες του αναρχισμού, απαρνήθηκαν τη βία και πήγαν στους δήμους και τις γειτονιές να προπαγανδίσουν στο λαό την άμεση δημοκρατία.
Η κυβέρνηση με τη συμμετοχή του «Μετώπου» της αριστεράς πέτυχε τους στόχους συγκεντρώνοντας πολλά δις και ελαφρώνοντας τον δημόσιο τομέα. 
Έτσι διαπραγματεύτηκε από ισχυρή θέση και κέρδισε τη μείωση του χρέους. Η χώρα στάθηκε κάπως στα πόδια της και τώρα το «Μέτωπο» κατέβαινε στις εκλογές με τον λαό να του δίνει στην τελευταία δημοσκόπηση σχεδόν πενήντα τοις εκατό και σίγουρα την διακυβέρνηση της χώρας στις εκλογές.

Ύστερα ξύπνησα.

ΥΓ1: Γύρισα από το άλλο πλευρό και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ για να συνεχιστεί το όνειρο αλλά τίποτα. Είδα μόνο την ευγενική μορφή του παλιού κομμουνιστή να με κοιτά χαμογελώντας ενώ χανόταν.
ΥΓ2: Κρίμα να μη δω το φινάλε!


* Ο Γιώργος Κοτανίδης παίζει ρόλους και γράφει σενάρια, μυθιστορήματα και αληθινές ιστορίες. Το τελευταίο του βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη
* αναδημοσίευση από το Protagon.gr
* το κολλάζ έγινε με σκίτσα του Κ.Παπαμιχαλόπουλου επάνω στην πρωτότυπη εικόνα

13 σχόλια:

  1. κ. Γιώργο Κοτανίδη

    Ειλικρινα, εχοντας γραψει δυο σατιρικα εως σαρκαστικα πολυσελιδα κειμενα για την κριση 2012-2015, εχω ερευνησει αρκετα το διαδικτυο για το θεμα της αριστερας στην κριση, ακομη και μελλοντολογικα.
    Απ' οσο γνωριζω -το δικο σας κειμενο- ειναι η πιο πληρης περιγραφη των ενεργειων-αντιδρασεων της ολης Αριστερας (του ονειρου).

    Δεχθειτε τα θερμα μου συγχαρητηρια!

    Φαινεται, οτι θα 'πρεπε να δομιμασουμε -εστω και μια φορα- συλλογικη ηγεσια με τους καλλιτεχνες στην κορυφη της ηγεσιας της αριστερας, που πατωντας γερα στη γη, στο σανιδι, στο πλατω, ταυτοχρονα μπορουν να ονειρευονται ρεαλιστικα.

    Εχουμε ηδη χρησιμοποιησει δικηγορους, οικονομολογους ή μηχανικους με κακα εως μετρια αποτελεσματα.

    Σας ευχαριστω.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτα αποτελουν -προς το παρον- αντικειμενο μυθοπλασιας , οπως στο αφηγημα που ολοκληρωσα τον Μαιο του 2011,οπου το Λαϊκό Μέτωπο απόσεισης του χρέους που έλαβε 51,7%

    ΠΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;) –PLAN B
    (Σχεδίασμα αφηγηματικού δοκιμίου )
    Μικρο αποσπασμα
    …………………………………………………………………………………………………………
    Τον Απρίλιο του 2013, λόγω των παραπάνω προβλημάτων που αντιμετώπιζαν αρκετοί βουλευτές που στήριζαν –ακόμα- την κυβέρνηση διαχείρισης του εθνικού χρέους (με τους δύο πρώην συγκάτοικους φοιτητές σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ και τώρα Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης) απέσυραν την εμπιστοσύνη τους και σε σχετική ψηφοφορία επί προτάσεως δυσπιστίας ( μομφής) η κυβέρνηση έχασε την δεδηλωμένη .
    Οι εκλογές θα διεξαχθούν τον Μάιο του 2013.

    Λόγω του εκλογικού συστήματος(το πρώτο κόμμα λαμβάνει επιπλέον 50 έδρες), συνεπηχθη Λαϊκό Μέτωπο απόσεισης του χρέους που το συναποτελούσαν :
    Πατριώτες βουλευτές που αποχώρησαν από τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα (κυρίως του συντηρητικού και σοσιαλ-συντηρητικού χώρου ακόμη και από το εθνικο-λαϊκίστικο κόμμα )
    η επιτροπή διαχωρισμού του χρέους σε ηθικό και ανήθικο/επαχθές
    η επιτροπή διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων
    η επιτροπή αποζημίωσης Ελλήνων εραστών-επιβητόρων (τα kamakia)
    η επιτροπή αποζημίωσης Ελλήνων gasterbeiter εραστών-επιβητόρων Δ. Γερμανίας
    το ελληνικό παράρτημα της διεθνούς κίνησης “ένα σεντ την λέξη για να σώσουμε την Ελλάδα!”
    το κίνημα ”μια σπίθα έχω μέσα στην καρδιά”
    τo κίνημα “Γιώργος Θαλάσσης”
    2 σοσιαλ-λαϊκίστικα απο-κόμματα με ηγέτες δικηγόρους-εργατολογους και πρωην αθλητές-δημοσιογράφους ,
    Το κόμμα ”οι λιγούρηδες για εξουσία της αριστεράς”,
    Συριζιασμενοι αριστεροί και άλλες τροτσκιστικές ομάδες
    oι παλιμπαιδιζοντες (μετά από σοβαρό πρόβλημα υγείας) “παππούδες” του πολυτεχνείου και άλλες βολονταριστικες και ανώριμες πνευματικά ομάδες.
    οι οικολόγοι πράσινοι και άλλοι χορτοφάγοι και φυσιολάτρες
    η συνομοσπονδία ποδηλατών και άλλες σωματικά ναρκισσιστικές ομάδες (μεσήλικες ποδοσφαιριστές της Κυριακής, …)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η μεγάλη έκπληξη ήταν η συμμετοχή του μετα-σταλινικού κόμματος στο Λαϊκό Μέτωπο.
    Οι μόνες αλλαγές που έκανε εδώ και 10 έτη ήταν :
    -η αντικατάσταση της ηγετιδός του (γιατί ολοκληρώθηκε η καρτέλλα των ενσήμων της) με τέως ”χαϊδεμένο παιδί” της δεξιάς και λεσβία, επί μακρόν σε κλιμακτήριο, η οποία ευτυχώς και αιφνιδίως εθεραπεύθη και
    -ότι επέτρεψε (μετά το πειρατικό-επαναστατικό σκουλαρίκι στους νεολαίους)περαστό κόσμημα στον αφαλό (κοινώς σκουλαρίκια piercing αφαλού) για την θηλυκή νεολαία της. Ο συνήθης διάκοσμος -εκτός από συνθετικά διαμάντια- ήταν το κόκκινο αστέρι και το μεταμοντέρνο σφυροδρέπανο…

    Οι δυο κύριοι αντίπαλοι των εκλογών ήταν ο Συνασπισμός της κυβέρνησης διαχείρισης του εθνικού χρέους και το Λαϊκό Μέτωπο απόσεισης του χρέους.

    Η οικονομική ύφεση και τα διαδοχικώς λαμβανόμενα φορολογικά μέτρα, είχαν σαφώς οδηγήσει τους αρχικά “αδιάφορους” και ”αιωνίως αθώους” νοικοκύρηδες και παραδοσιακούς ψηφοφόρους του συντηρητικού και σοσιαλ-συντηρητικού χώρου προς τα αριστερά (μάλλον προς την αντιμνημονιακη κατεύθυνση). Μερικοί δε συντηρητικοί ελεύθεροι επαγγελματίες με κύριο πελάτη το δημόσιο, αφού η σκανδαλώδης “εύνοια της τύχης” τους εγκατέλειψε οριστικά (βέβαια πολύ καθυστερημένα, μετά την μετα-ολυμπιακή οικονομική κρίση που άρχισε το 2005 για να εξελιχθεί βαθμιαία στην κρίση του 2009) και ένοιωσαν πλέον τις επιπτώσεις της (μείωση κύκλου εργασιών και κερδών, συρρίκνωση προσωπικού, κ.λ.π.) μετά από 15 έτη ευημερίας, μετανιωμένοι για την αδιαφορία τους, διακινούσαν απίθανα κείμενα για την πρότερη πολιτική τους τοποθέτηση, (όπως το “Οι αδιάφοροι, του Αντόνιο Γκράμσι”[9], που περιγράφει την πρότερη ζωή τους) μερικοί δε έγιναν και φρικιά τύπου “ξεπεσμένος δεξιός”.

    Ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός. Ο λαός-μη έχοντας πλέον αυταπάτες- παρά την αηδία του και για τους δυο παραπάνω συνασπισμούς προτίμησε ολίγον περισσότερο το Λαϊκό Μέτωπο απόσεισης του χρέους που έλαβε 51,7% και με 177 βουλευτικές έδρες μπορούσε πλέον να εφαρμόσει το αντι-μνημονιακο πρόγραμμα του.

    Βέβαια, όπως συμβαίνει στα λαϊκά μέτωπα, καθυστέρησε επί ένα μήνα η επιλογή των υπουργών και υφυπουργών που ολοκληρώθηκε (μετά από 27 ολονύχτιες συσκέψεις των νικητών) τον Ιούνιο του 2013, με σύνολο 97 υπουργών και υφυπουργών, για να υπάρχει αντιπροσωπευτικότητα. Εβδομηνταπενταρηδες επαγγελματίες αριστεροί της γενιάς του Λαμπράκη και του 114 με φαλάκρα και χιονάτα μουστάκια έγιναν –επιτέλους- υφυπουργοί….
    …………………………………………………………………………………………………………


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μαλλον εφιαλτης θα ηταν : )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωραίο κείμενο! Το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς αυτά τα κοινοβουλευτικά κόμματα ανήκουν στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, οπότε είναι και αυτά υπόλογα για την σημερινή κατάσταση, στο μερίδιο βέβαια που τους αναλογεί. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε μία νέα δύναμη εκτός πολιτικού συστήματος, μια πραγματικά επαναστατική-αντισυστιμική δύναμη για να πετύχει όλα τα γραφόμενα. Επίσης, ακόμα και η ύπαρξη ενός τέτοιου μετώπου δεν θα άθροιζε σε καμία περίπτωση τα τρέχοντα δημοσκοπικά αυτόνομα ποσοστά του κάθε κόμματος.

    http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2011/12/symbiosis.html

    CM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό CM ήθελα να δείξω και με την γελοιογραφία/κολλάζ: ότι όσο μαλωμένοι και να είναι, ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια και φυσικά είναι και οι τέσσερις, μέρος του παλαιού πολιτικού συστήματος. Υπέρβαση έτσι δεν είναι δυνατή (κι ας διαμαρτύρονται κάποιοι φίλοι της Δημαρ που έβαλα και τον Κουβέλη μαζί - δεν έχει δείξει κάτι διαφορετικό...). Υπέρβαση γίνεται όταν φέρνεις κάτι διαφορετικό. Και αντισυστημικό, όχι με την αγοραία χρήση του όρου, αλλά με την πραγματική: για μένα πχ το μόνο αντισυστημικό κόμμα -ακόμα κι όταν οι θέσεις που παίρνει είναι συστημικές- είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι γιατί έχουν κατοχυρώσει την αμεσοδημοκρατία και την εναλλαγή στις αιρετές θέσεις αλλά και την περιφερειακή αποκέντρωση στην λειτουργία τους - πράγμα ήδη επαναστατικό για την Ελλάδα, την αρχηγική, κρατικοδίαιτη και πελατειακή.
    Άλλη σοβαρή πρόθεση αλλαγής δεν βλέπω στο πολιτικό σκηνικό. Και οι εκλογικές αθροίσεις ποσοστών φέρνουν μείωση - καλύτερα συνεργασίες μετά... (πάλι εδώ μου είναι ακατανόητη η θέση Μαργαρίτη της Δημαρ που προεξοφλεί ότι δεν θα γίνουν μετεκλογικές συνεργασίες: τελικά η Δημαρ αναδεικνύεται το πιο αντισυνεργατικό κόμμα;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Μηδένισαν και πάγωσαν τις αμυντικές δαπάνες";!;!;!; Εϊστε ηλίθιος ή πολύ ηλίθιος??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ουδέποτε ονειρεύτηκα εκλογική συνεργασία. Ελπίζω ακόμα σε μία κινηματική κοινή δράση: όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί να βγουν σε ένα ενιαίο μπλοκ στους δρόμους με κοινή πορεία... Ίσως τελικά κι εγώ ονειρεύομαι. Ίσως κι εγώ να πρέπει να γράψω για το δικό μου όνειρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ονειρεύομαι μία αριστερά που να παλεύει για τους εργαζομένους. Δημοκρατική, μαχητική, αντιδογματική! Ας λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα, ας λέγεται Σοσιαλιστικό Κόμμα, ας λέγεται Δημοκρατική ανανεωτική αριστερά, ας είναι όμως ΜΙΑ και όχι χίλιες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Γιώργος

    Συμφωνώ ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι αποτελούν μία τέτοια δύναμη. Επίσης, θεωρώ ότι είναι και η πιο ακομπλεξάριστη πολιτική δύναμη, και εξηγούμαι: ο Σύριζα (δυστυχώς) βλέπει πάντα στο ΚΚΕ, του στυλ 'Παναγία μου μην με πουν λιγότερο αριστερό!!!', ενώ η ΔΗΜΑΡ στο ΠΑΣΟΚ, του στυλ 'Παναγία μου μην με πουν ότι είμαι κατά των μεταρρυθμίσεων ως ανανεωτική αριστερά!!!'. Βέβαια τον τελευταίο καιρό η ΔΗΜΑΡ κράτησε κάποιες σταθερές εδώ, την άποψή μου πάνω κάτω την έχεις καταλάβει από τα σχόλιά μου γενικά, οπότε γνωρίζω ότι εδώ διαφωνούμε! Καλώς ή κακώς όμως είναι δύσκολο κάποιος πολίτης να ενταχθεί στους Οικολόγους Πράσινους αν δεν είναι 'οικολόγος', ή αν δεν γνωρίζει αυτό που ονομάζεται 'οικολογικό-περιβαλλοντικό' κίνημα. Εγώ, ας πούμε, δεν έχω ιδέα από αυτά τα πράγματα, και αν θέλεις δεν τα πολυκαταλαβαίνω κιόλας. Παρόλαυτα, θεωρώ ότι μία σύγχρονη προοδευτική αριστερή πολιτική δύναμη θα πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με αυτούς τους πράσινους τύπους. Νομίζω κι εγώ ότι μόνο κερδισμένη θα βγει από κάτι τέτοιο. Μακάρι να το έκανε η ΔΗΜΑΡ, θα βελτίωναι πολλές από τις τωρινές της παθογένειες, οι οποίες κατ'εμέ έχουν περισσότερο να κάνουν με μια παραδοσιακή αριστερή κομματική δομή. Μία σύγχρονη προοδευτική αριστερή πολιτική δύναμη (επαναλαμβάνομαι!!!) νομίζω ότι στην οργανωτική της δομή πρέπει να βρίσκεται πιο κοντά σε ελευθεριακά πρότυπα, όπως αυτά που επιχειρηματολογείς αν κατάλαβα καλά πως έχουν οι Οικολόγοι Πράσινοι.
    CM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναι CM, αυτό εννοώ. Οι πράσινοι τύπο έχουν κάτι που η παραδοσιακή αριστερή δομή δεν έχει: την έκπληξη... Σήμερα περνά η άποψη του τάδε, αύριο του δείνα - δεν το ξερεις εκ των προτέρων ούτε υπάρχει τρόπος να μαγειρευτεί. Πολλά στελέχη τους είναι εκτός Πανελλαδικού Συμβουλίου, οι πολυθεσίτες δεν είναι ανεκτοί. Και άλλα πολλά που με έκπληξη ανακαλύπτω ως εθισμένος στην αριστερή νοοτροπία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ανώνυμο: μία είναι η αριστερά - απλά συμβιώνει ο ένας με τον άλλο σε κάποια απόσταση. Γιατί όπως ξέρεις από την ιστορία, οι αριστεροί δεν αντέχουν πολύ κοντά. Λόγω εξουσιαστικής ιδεολογίας χρειάζονται πολύ ζωτικό χώρο και σαφείς αποστάσεις ιεραρχίας. Ποιος είναι πρώτος, δεύτερος κλπ Είναι ιδεολογικό καθαρά το θέμα. Χρόνια προσπαθούσα να το καταλάβω: γιατί δεν μπορούν μαζί, γιατί κατά βάθος δεν ανέχονται το διαφορετικό, γιατί ο όποιος διάλογος γίνεται με αυταρχισμό, δυσφήμιση της άλλης άποψης και βίαιη επικράτηση της πλειοψηφίας. Οι όροι είναι όροι κυριαρχίας. Όταν όμως κρατούνται οι αποστάσεις ηρεμούν τα πράγματα και δεν χρειάζεται ο ένας να δολοφονήσει τον άλλο. Γι αυτό μακριά από την ΜΙΑ αριστερά - είναι κάτι πολύ επικίνδυνο...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δες εδώ:http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2011/12/symbiosis.html και θα πειστείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU