Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Το "μίνι Μάρσαλ" να μη σπαταληθεί σε αναστήλωση ενός ήδη χρεοκοπημένου οικονομικού μοντέλου

Στο δωμάτιο δεν είναι μόνο ο ελέφαντας

του Γιάννη Παρασκευόπουλου*
Το Μνημόνιο είναι σαν τον ελέφαντα στο δωμάτιο: και να θέλεις, δεν μπορείς να το παραβλέψεις. Αρκετές όμως φορές ο δημόσιος διάλογος μοιάζει να εξαντλείται στην αντιπαράθεση του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, σαν να μην υπήρχε τίποτε άλλο στο δωμάτιο.
Με τον τρόπο αυτό ζωτικά ζητήματα που αφορούν την επόμενη μέρα για την οικονομία και την κοινωνία, παραπέμπονται είτε στον αυτόματο πιλότο της τρόικας (και των συμφερόντων που βρίσκουν τρόπο να εισακούονται σε τέτοιους καιρούς) είτε στη συνολική ανατροπή του Μνημονίου

Το παλιό σύνθημα της κ. Παπαρρήγα για "πέντε κόμματα-δυό πολιτικές" έχει πλέον υιοθετηθεί απροκάλυπτα όχι μόνο από την υπόλοιπη αριστερά, αλλά και από τους πιο έγκριτους εκπροσώπους του αστικού κόσμου. 
Εκτός συζήτησης μένουν έτσι η έκταση και το είδος των αλλαγών που πραγματικά χρειάζεται η χώρα, ο βασικός προσανατολισμός της οικονομίας, οι αναγκαίες τομές στους πολιτικούς θεσμούς, τα εργαλεία για τη δίκαιη κατανομή των βαρών που όλοι (;) επαγγέλλονται, οι δυνατότητες ευημερίας σε μια κοινωνία που θα αργήσει πολύ να ξανασυναντηθεί με την αφθονία.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι πήραμε από την πρώτη στιγμή καθαρή θέση ΚΑΤΑ του Μνημονίου: Προβάλαμε την εναλλακτική λύση που είχε τότε ομόφωνα σχεδόν εισηγηθεί το ευρωκοινοβούλιο για εγγυήσεις δανεισμού με έκδοση ευρωομολόγων , επισημάναμε την οδυνηρή εμπειρία από τις χώρες που είχαν ήδη δοκιμάσει τις πολιτικές του Δ.Ν.Τ. και το αίτημα της Παγκόσμιας Χάρτας των Πράσινων για κατάργηση ή ριζική μεταρρύθμισή του, επιμείναμε σταθερά ότι άλλο δημοσιονομική εξυγίανση, άλλο επίθεση στην κοινωνική βιωσιμότητα, συμμετείχαμε σε μικρές και μεγάλες μάχες για επιμέρους μέτρα, ξεκαθαρίσαμε ότι με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ βρισκόμαστε σε αντίθετες όχθες από άποψη κυβερνητικής φιλοσοφίας.

Για να αλλάξει όμως πορεία μια χώρα που βρίσκεται ήδη στην κόψη του ξυραφιού, δεν αρκεί η πολιτική καταδίκη του Μνημονίου, οσοδήποτε ισχυρή. 
Δίπλα στη δικαιολογημένη οργή και ανησυχία, χρειαζόμαστε λοιπόν και αντιπροτάσεις πειστικές και συγκροτημένες που θα ανατρέπουν και το επιχείρημα ότι η σημερινή πορεία είναι μονόδρομος.
Ένα τέτοιο εγχείρημα δε μπορεί να είναι υπόθεση ενός μόνο κόμματος
Επιδιώκοντας να είμαστε μέρος της λύσης, με ταυτόχρονες απαντήσεις για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική όψη της κρίσης, οι Οικολόγοι Πράσινοι την τελευταία διετία έχουμε καταθέσει προτάσεις για:
  • Επαρκή δημόσια έσοδα με αιχμή τη φορολόγηση του πλούτου, δέσμευση των «γκρίζων περιουσιών» , τερματισμό των προνομίων του πολιτικού συστήματος και της Εκκλησίας, ανασχεδιασμό της φορολογίας ως εργαλείου ενθάρρυνσης και αποθάρρυνσης δραστηριοτήτων.
  • Επαρκείς δημόσιες δαπάνες που θα αξιοποιούν για την κοινωνία και το τελευταίο ευρώ: οικοδόμηση πλήρους κοινωνικού κράτους και αποδοτικής δημόσιας διοίκησης, δραστική μείωση δαπανών όπως οι εξοπλισμοί. 
  • Αναπροσανατολισμό της πραγματικής οικονομίας, με βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, απεξάρτηση από πετρέλαιο και λιγνίτη, αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών ως αντιστάθμισμα στις απώλειες αγοραστικής δύναμης, ανάπτυξη θεσμών Κοινωνικής Οικονομίας για να στηριχθούμε πρώτα στις δικές μας δυνάμεις. Το «μίνι Μάρσαλ» να μη σπαταληθεί σε αναστήλωση ενός ήδη χρεοκοπημένου οικονομικού μοντέλου.
  • Διαρθρωτικές αλλαγές με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και τη βιωσιμότητα, όχι την οικονομική ορθοδοξία. «Εσωτερική υποτίμηση» δεν μπορεί να προχωρήσει με μισθούς Βουλγαρίας και κόστος ζωής Γερμανίας.
  • Διεύρυνση της δημοκρατίας , με ενίσχυση της άμεσης συμμετοχής των πολιτών και της αποκέντρωσης, απλή αναλογική, περικοπή δαπανών για το πολιτικό σύστημα, θεσμικές δικλείδες κατά της αυθαιρεσίας της εξουσίας.
  • Ριζικές αλλαγές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο , για κοινή οικονομική πολιτική με κοινωνική δικαιοσύνη και πλήρη δημοκρατική νομιμοποίηση, οικοδόμηση συμμαχιών που θα ανατρέψουν εκλογικά τον άξονα Σαρκοζύ-Μέρκελ.
Ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» είναι σημαντικός, δεν πρέπει όμως να μονοπωλήσει το οπτικό μας πεδίο. 
Βασικό διακύβευμα των εκλογών οφείλει να αποτελέσει η ανάγκη για εναλλακτική διέξοδο, που θα αναιρεί όσα σήμερα κρατούν τη χώρα όμηρο των δανειστών. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι η οργή αφήνει χώρο και για τη νηφαλιότητα, ότι δεν είναι ίδια ούτε όλα τα ΟΧΙ ούτε όλα τα ΝΑΙ.
Διαφορετικά θα καταλήξουμε να δίνουμε πάλι "λευκή επιταγή" σε όσους ψηφίσουμε, για να τη διαχειριστούν μετά κατά βούληση. Υπάρχουν όμως πια περιθώρια για κάτι τέτοιο;


*Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος είναι συν-επικεφαλής της εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων, μαζί με την Ιωάννα Κοντούλη
*πηγή:  protagon.gr


7 σχόλια:

  1. ΔΕΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΔΥΟ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ- ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
    Η αλλιώς ‘’H δικαίωση της Αλέκας’’ κατόπιν εορτής.Γιατί όταν έκανε στήν προφητείας της, υπήρχαν τέσσερα κόμματα και μία μόνο πολιτική.Αυτή πού μάς έφερε εδώ.Ηταν τα κόμματα εξουσίας που την εφάρμοσαν σε κεντρικό επίεδο ,αλλά ήταν κι η ΑΡΙΣΤΕΡΑ που την έφάρμοσε όπου μπορούσε.Σέ Δήμους,Κοινότητες ,Πανεπιστήμια ,Συνδικάτα,Σχολεια, τό πελατειακό σύστημα γνώρισε δόξες. Υπό τήν διοίκηση τών συντρόφων το δανεικό χρήμα μοιράστικε δικαιότερα...Οι πρώην‘’ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΔΗΜΟΙ’’ , ακόμη έχουν στίς μισθοδοσίες τους τίς ΚΟΒες καί τίς Οβες του ΚΚΕ καί της ΚΝΕ.
    Τώρα οι πολιτικές έγιναν πράγματι δύο και τα κόμματα δέκα και βάλε:Μεταρρύθμιση τώρα και παντού, ή αντιΜεταρρύθμιση.Την πρώτη την υπηρετούν (έστω κι αν κάποιοι απ αυτούς αναγκαστικά και με μισή καρδιά) το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, και η ΔΡΑΣΗ του κ.Μάνου.Την δέυτερη ,όλοι οι υπόλοιποι, κάτω απ τήν προβιά του αντιμνημονιακού αγωνιστή και πατριώτη.Απ το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ,ως τον Καμμένο και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.Είναι και κάποιοι που βρέχουν τα πόδια τους στα Ευρωπακά νερά, αλλά ρίχνουν το καλάμι τους στά θολά νερά του λαικισμού....Πόσο λείπουν οι ψύχραιμες φωνές του Λ.Κύρκου και του Μ.Παππαγιαννάκη?Αλλά ποιός θυμάται τώρα ότι το 1980 είχαν υποστηρίξει την ένταξη μας στη ΕΟΚ εκτός απ τήν ΝΔ μόνο το ΚΚΕεσωτερικού, αγνοώντας το τεράστιο πολιτικό κόστος,όταν όλοι οι άλλοι φώναζαν εν χορώ ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαν κείμενο αρχών παρουσιάζει ενδιαφέροντα σημεία, πάσχει όμως αναπόφευκτα, λόγω της φύσης του, σε απαντήσεις που αφορούν την βιωσιμότητα των προτάσεων.

    Μερικά πρόχειρα ερωτήματα που χρειάζονται απάντηση:

    1. “Το "μίνι Μάρσαλ" να μη σπαταληθεί σε αναστήλωση ενός ήδη χρεοκοπημένου οικονομικού μοντέλου”

    Θεωρείτε δεδομένο ότι θα υπάρξει κάποιο σχέδιο “Mini Marshal”;

    Ποιο ύψος υπολογίζει το κόμμα σας ότι θα έχει το σχέδιο αυτό σε δις ευρώ;

    Αν δεν προκύψει σχέδιο αυτού του τύπου και κατά συνέπεια και τα αντίστοιχα κονδύλια, υπάρχει εναλλακτικό πλάνο;

    2. "Ριζικές αλλαγές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο , για κοινή οικονομική πολιτική με κοινωνική δικαιοσύνη και πλήρη δημοκρατική νομιμοποίηση, οικοδόμηση συμμαχιών που θα ανατρέψουν εκλογικά τον άξονα Σαρκοζύ-Μέρκελ."

    Είναι αλλαγές αυτές απαραίτητες για την υλοποίηση του οικονομικού προγράμματος του κόμματός σας ή αποτελούν μακροπρόθεσμο στρατηγικό πολιτικό στόχο; Αν ναί, υπάρχει εναλλακτικό πλάνο;

    3. "Επαρκή δημόσια έσοδα"

    Σε ποιό ύψος θα ήταν ικανοποιητικά τα ετήσια κρατικά έσοδα για το κόμμα σας; 50 δις, 60 δις, 70 δις, 80 δις;

    Είναι σημαντικό να ξέρει ο ψηφοφόρος ποιος είναι ο στόχος των κρατικών εσόδων από φορολογία κάθε κόμματος, γιατί τον αφορά άμεσα.

    Εφόσον τα εισοδήματα τόσο των φυσικών προσώπων (λόγω ύφεσης και υψηλής ανεργίας), όσο και των εταιρειών καταρρέουν με δραματική ταχύτητα, φαντάζομαι ότι για να υπάρξουν ‘επαρκή έσοδα’ θα πρέπει να φορολογηθούν τα ακίνητα και οι καταθέσεις. Αν ναι, με ποιο ετήσιο ποσοστό τα ακίνητα και με ποιο ετήσιο ποσοστό οι καταθέσεις, πέραν των σημερινών επιβαρύνσεων. Επιπλέον πόσα έσοδα προσδοκά το κόμμα σας από αυτές τις φορολογίες και για πόσα χρόνια θα μπορέσουν να στηρίξουν τους στόχους των εσόδων;

    4. “Επαρκείς δημόσιες δαπάνες που θα αξιοποιούν για την κοινωνία και το τελευταίο ευρώ”

    Ποιο ύψος δημοσίων δαπανών θεωρούνται επαρκείς από το κόμμα σας; 50 δις, 60 δις, 70 δις, 80 δις;

    Θα επιδιώξετε ισοσκέλιση των δαπανών με τα έσοδα; Αν όχι, πως θα καλύψετε την διαφορά, εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα κρατικού δανεισμού;

    5. "Αναπροσανατολισμό της πραγματικής οικονομίας, με βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου"

    Έχετε υπολογίσει το ύψος των δημόσιων επενδύσεων, των κινήτρων και επιδοτήσεων που θα απαιτηθούν για την επίτευξη αυτού του στόχου; Περιλαμβάνεται το ποσό αυτό στις ‘επαρκείς δημόσιες δαπάνες’ που αναφέρετε πιο πάνω;

    6. "...απεξάρτηση από πετρέλαιο και λιγνίτη..."

    Έχετε υπολογίσει την επιβάρυνση στην τιμή της ενέργειας που θα προκύψει από αυτή την απεξάρτηση;

    Έχετε υπολογίσει ποια θα είναι η επίπτωση των υψηλότερων τιμών ενέργειας στους ενεργοβόρους τομείς της ελληνικής οικονομίας, που απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, είναι οι μόνοι με εξαγωγικό προσανατολισμό και από τους ελάχιστους που εξακολουθούν να είναι, ακόμα, κερδοφόροι;

    Σε πόσα χρόνια υπολογίζεται ότι μπορεί να ολοκληρωθεί η υποκατάσταση του πετρελαίου και του λιγνίτη από ΑΠΕ; Σε τι ύψος υπολογίζετε τις επενδύσεις που θα απαιτηθούν για την υποκατάσταση του πετρελαίου και λιγνίτη με ΑΠΕ ανά ποσοστό υποκατάστασης;

    Περιλαμβάνεται το ποσό αυτό στις ‘επαρκείς δημόσιες δαπάνες’ που αναφέρετε πιο πάνω;

    Είμαι σίγουρος ότι προσθέτοντας συγκεκριμένα νούμερα και ημερομηνίες στο πρόγραμμα, θα ενισχυθεί και η πειστικότητά του, απέναντι σε ένα εκλογικό σώμα που έχει πολλούς λόγους να αμφισβητεί τα σχέδια που του προτείνονται από όλους τους κομματικούς σχηματισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα ήθελα πιο συγκεκριμενες τις προτάσεις σας για τη φορολογία. Ένα παράδειγμα ας πούμε για τη φορολόγηση των μισθωτών, των επιχειρήσεων κοινής οφέελειας, των τουριστικών επιχειρήσεων, των επιχειρησεων υψηλής τεχνολογίας κλπ.
    Πολύ γενικά αν ακαι ακούγονται θετικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όλα αυτά, αν απαντηθούν αποτελούν στην ουσία πρόγραμμα διακυβέρνησης που στην ουσία έχουμε. Στην πράξη είναι πολύ δύσκολο αν όχι άτοπο να ποσοτικοποιηθούν χωρίς να λέω πως δεν πρέπει να γίνει μια αποπειρα, αλλά ως τέτοια να εκληφθει-- η οικονομία είναι προφητεία; Μάλλον όχι. Η οικονομία είναι κατεύθυνση διαρκών επιδιώξεων πολιτικής και στόχων που τίθενται και εκπορεύονται από τις πολιτικές αρχές εν τω προκειμένω της πολιτικής οικολογίας όπως αυτή εξειδικεύεται σε αυτή τη περίσταση .

    Σήμερα αορίστα, ο Παπαδήμος, σαν βιβλικός προφήτης, δηλώνει πως θα υπάρξει ανάκαμψη σε δύο χρόνια χωρίς να υπολογίζει κανέναν αστάθμητο παράγοντα που αναπόφευκτα θα ανατρέψει, όπως και τόσες φορές μέχρι τώρα το μοντέλο του επειδή είναι στηριγμένος σε μοντέλο που έχει apriori δεχθεί ως αληθινό.
    Στην πράξη όμως πέφτει έξω, γιατί; επειδή η εμπειρία αλλά και τα γεγονότα καθώς εκτυλίσσονται σε οδηγούν σε αυτοσχεδιασμούς. Το πως όμως αυτοσχεδιάζεις εξαρτάται και από τη φύση των στόχων και αρχών που έχεις θέσει αλλά και στο κατά πόσο συνυπολογίζεις την εμπειρία κατά την πορεία ή όχι . Αν πιστεύεις μόνο στην αλήθεια του μοντέλου, ΔΕΝ υπολογίζεις την εμπειρία που κατατάσσεις στα "λάθη", την εξορίζεις και συνεχίζεις να επιδιώκεις την τελειότητα του συστήματος. Αν δέχεσαι το "λάθος" ως εγγενές στοιχείο που καθορίζει και το αποτέλεσμα, δέχεσαι τον αυτοσχεδιασμό και την αναπροσαρμογή του συστήματος και προχωράς πιο ομαλά αν όχι στο τέλειο--που αποδέχεσαι πως δεν υπάρχει --, τουλάχιστον στο πιο σταθερό.

    Εμείς δηλώνουμε μια κατεύθυνση που θα κάνει την οικονομία να λειτουργήσει με μεγαλύτερη σταθερότητα, λαμβάνοντας υπ όψη τις κοινωνικές ανάγκες και φυσικούς πόρους.

    Πρώτα καθορίζουμε λοιπόν τους στόχους. Στην συνέχεια, εκ των πραγμάτων αυτοσχεδιάζουμε-- δεν έχουμε από πριν μοντέλο και -- γνώμη μου-- ΔΕΝ πρέπει να έχουμε.

    Στο πρόβλημα του χρόνου και της ενδεχόμενης καθυστέρησης επίτευξής τους λόγω των τόσων αστάθμητων πολιτικών και άλλων παραγόντων-- που μπορεί να είναι και αρνητικοί-- πρέπει να τεθεί η αναγκαία ύπαρξη ενός θεσμοθετημένου δικτύου αλληλεγγύης εκτός αγοράς: δίκτυα καταναλωτών- παραγωγών, ανταλλακτική οικονομία, τράπεζες χρόνου, τοπικά νομίσματα, κοινωνική φροντίδα των πιο ευπαθών, αυτοοργάνωση, αυτοδιάθεση, συνεταιρισμοί κτλ κτλ

    χωρίς αυτό το "δεκανίκι", το πρόγραμμα δεν θα σταθεί και αυτό πρέπει να εξηγηθεί:
    από την μια επιδιώκεις πολύ μακροπρόθεσμες αλλαγές στις βασικές αρχές, αλλά μέχρι να τις πετύχεις ενισχύεις τοπικές πρωτοβουλίες ουσιαστικής επιβίωσης μέχρι να πετύχεις την αναγκαία μεταρρύθμιση .

    Δυο αλληλένδετα στοιχεία συνεπώς-- δίκτυ κοινωνικής ασφάλειας και μακροπρόθεσμες δομικές αλλαγές στα πάντα.

    Φίλιππος Δραγούμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να θυμίσω στους φίλους που ζητούν συγκεκριμένες και ποσοτικοποιμένες προτάσεις ότι μόνιμη επίκληση αυτών που αναλαμβάνουν την κυβέρνηση είναι ότι δεν γνώριζαν τα πραγματικά νούμερα, ούτε την κατάσταση των δημοσιονομικών. Οι πολιτικοί φορείς της ήσσονος αντιπολίτευσης αυτή τη στιγμή δεν μπορούν παρά να αποδέχονται ότι δημοσιοποιείται (με επίγνωση ότι αυτό είναι πολλές φορές παραποιημένο και δεν είναι πάντα αληθινό) και να εκφράζει πολιτικούς στόχους και προθέσεις. Για να συγκεκριμενοποιήσεις το όρο λχ "επαρκή έσοδα" χρειάζεται η γνώση μιας σειράς παραμέτρων. Αυτή τη στιγμή ούτε η υπάρχουσα κυβέρνηση, ούτε η Τρόικα δεν μπορούν να τα καθορίσουν και συνεχώς αναπροσαρμόζουν στόχους και ελλείματα. Τώρα πώς κάποιοι θα μπορέσουν να καταφέρουν κάτι στο οποίο δεν μπορούν άλλοι; Μήπως επειδή έχουν την πολιτική θέληση να το κάνουν; Μπορεί να το αποδειχθεί αυτό τώρα; Δυστυχώς όχι είναι κάτι που γίνεται εκ των υστέρων. Όσα όμορφα νούμερα και να παρατεθούν αν δεν υπάρχει η πολιτική βούληση και οι κατάλληλες συμμαχίες θα μείνουν ασκήσεις επί χάρτου. Άσε που θα στρέψουν τη συζήτηση στο γιατί 60 κι όχι 50 αποφεύγοντας την ουσιαστική πολιτική τοποθέτηση επί του θέματος και την στροφή της σε τεχνικά ζητήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΟΙΚΟ-ΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ
    http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=2834:2011-12-16-09-27-35&catid=20:councildec&Itemid=37

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι απολύτως κατανοητή η επιφύλαξη για τα ακριβή μεγέθη τηε οικονομίας που θα παραλάβει η επόμενη κυβέρνηση, η ένταση της κρίσης στην ΕΖ κλπ, αλλά τα βασικά μεγέθη που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν βάση για τους μελλοντικούς ςσχεδιασμούς είναι γνωστά (πχ έξοδα περίπου 70 δις, έσοδα περίπου 50 δις, ανεργία περίπου 20% κλπ).

    Φοβάμαι ότι οι πολλοί ψηφοφόροι δεν θα δώσουν λευκή επιταγή σε κανένα κόμμα. Χρειάζονται κάποιο πειστικό σχέδιο.

    Δεν χρειάζεται να είναι χαραγμένο σε πέτρινες πλάκες, αλλά πρέπει να λαμβάνει υπόψιν την σημερινή οικονομική πραγματικότητα, να θέτει ρεαλιστικούς στόχους και το κυριώτερο να καταγράφει την διαδρομή μέχρι την επίτευξη των στόχων που θέτει το σχέδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU