 |
| η ελπίδα πεθαίνει τελευταία... Αλλαγή στην Γαλλία; |
Εντάχθηκα από νωρίς στη σοσιαλδημοκρατική τάση, τη μόνη που συνδυάζει την ισότητα με την ελευθερία.
Γνωρίζω ότι, για να υπάρξει κατανομή του πλούτου, πρέπει πρώτα εκείνος να παραχθεί. Αλλά είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι η αγορά δεν πρέπει να παραμείνει ανεξέλεγκτη.
Σήμερα η αυτοκρατορία του χρήματος τίθεται ξανά στο εδώλιο. Το χρήμα κυριαρχεί. Ήταν εργαλείο, έγινε αφεντικό.
Ενώ το χρήμα θα έπρεπε να υπηρετεί την πραγματική οικονομία, ανάγεται σε μέτρο των πάντων, σε κριτήριο της ανθρώπινης ζωής.
Έχετε χρήμα; Έχετε τα πάντα.
Δεν έχετε; Δεν αξίζετε τίποτα.
Το χρήμα είναι ο νόμος και οι προφήτες. Δεν τρέφω την ψευδαίσθηση ότι μπορώ να θέσω τέρμα στην εξουσία του.
Αλλά μπορώ να προτείνω ισχυρά αντίβαρα:
να επικρατήσουν η παραγωγική οικονομία και όχι το χρηματοοικονομικό σύστημα,
οι επιχειρήσεις και όχι οι τράπεζες,
οι επενδυτές και όχι οι εισοδηματίες,
η εργασία και όχι το κεφάλαιο,
η πολιτική και όχι οι αγορές,
το γενικό συμφέρον και όχι το γρήγορο κέρδος,
η αξιοκρατία και όχι τα εκ γενετής προνόμια,
η κοινωνική ανέλιξη και όχι η κληρονομιά,
η αξιοπρέπεια και όχι η απληστία,
η δικαιοσύνη και όχι η ανισότητα,
η Δημοκρατία [Republique] και όχι τα επιμέρους συμφέροντα. "
François Hollande
François Hollande
Σχόλιο ΑΣ: Ακριβώς τα ίδια πιστεύει κι ο Βαγγέλης, ο σύντροφός σου, Francois... (ελπίζω να μην σε προσέβαλα μέρα που είναι)
Έχουν γεμίσει οι φυλακές από ανθρώπους που δεν έχουν πλέον να πληρώσουν τις οφειλές τους προς το κράτος και μιλάμε για 5000 η 10000€ που με το άθλιο καθεστώς των προσαυξήσεων καταλήγουν σε δυσθεώρητα ποσά που το κράτος την φαυλότητας απαιτεί. Την ίδια ώρα μεγαλοφειλέτες, που κάποιοι απ αυτούς χρωστούν πολλά εκατομμύρια, κυκλοφορούν ελεύθεροι και μάλιστα συναλλάσσονται και με το δημόσιο σε καθημερινή βάση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποιο τραγικό είναι ότι πολλοί συμπολίτες μας που καταδικάζονται για μικρό παραβάσεις σε τρεις η τέσσερις μήνες φυλακή δεν έχουν να πληρώσουν τα ποσά που επιβάλλονται, ακόμα όταν σ’ αυτά τους δίνονται δόσεις διότι δεν έχουν με αποτέλεσμα να οδηγούνται στις φυλακές.
Τώρα τελευταία όλο και περισσότεροι είναι οι συνάνθρωποι μας που πριν μερικούς μήνες είχαν τη δουλεία τους, το σπίτι τους, την οικογένεια τους, βρίσκονται στο δρόμο αντιμέτωποι με την ανυπαρξία του κράτους και τη αναλγησία των άρχων.