Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Γιατί πυροβολούν τον Κόκκινο Ντάνι

 Ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με προσωπικές επιθέσεις στην κριτική του φίλου της Ελλάδας Κον-Μπεντίτ

του Μιχάλη Μητσού
Όταν σου επιτίθεται το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ, τα πράγματα είναι απλά: τους κατηγορείς ότι πρώτα κατέστρεψαν την Ελλάδα και ύστερα την παρέδωσαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, άρα δεν δικαιούνται διά να ομιλούν. Όταν σου επιτίθενται από το ΚΚΕ, τα πράγματα είναι ακόμη πιο απλά: τους καταλογίζεις ότι «χάνουν μια ιστορική ευκαιρία για την ενότητα της Αριστεράς» και καθαρίζεις. Όταν σε απειλεί η Μέρκελ, κάνεις πάρτι: πρώτα να καταβάλει η κυρία τις γερμανικές αποζημιώσεις και ύστερα να ασκεί κριτική. Τι γίνεται όμως όταν χαρακτηρίζει «παράλογο» και «ανόητο» το πρόγραμμά σου ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ;
Τότε καταφεύγεις σε προσωπικές επιθέσεις. 
Πρόκειται, λες, για «αμφιλεγόμενο πρόσωπο» (και ο νοών νοείτω). «Εχει κάνει τα πάντα και τα αντίθετά τους» (κρατήστε με να μην πω περισσότερα). 
Ή γίνεσαι πιο συγκεκριμένος, θυμίζοντας ότι ο τύπος αυτός είχε υποστηρίξει τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία. Γιατί λοιπόν να μην υποστηρίξει σήμερα τον μνημονιακό βομβαρδισμό της Ελλάδας;
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από την αυστηρή κριτική που άσκησε στις θέσεις του ο συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε την περασμένη Τετάρτη με τους έλληνες Οικολόγους Πράσινους στο Στρασβούργο. Τις ίδιες θέσεις επανέλαβε ο πρώην «κόκκινος» και σήμερα «πράσινος» Ντάνι σε συνέντευξή του στο γαλλικό περιοδικό «Challenges». 
Πώς είναι δυνατόν - αναρωτήθηκε - να υπόσχεται η άκρα Αριστερά επιστροφή των μισθών στα παλιά επίπεδα και ελάχιστο μισθό 1.300 ευρώ τον μήνα όταν γνωρίζει ότι τα ταμεία είναι άδεια; Με τι χρήματα θα εκπληρώσει τις υποσχέσεις της όταν, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της, η ευρωπαϊκή βοήθεια θα έχει σταματήσει;
Για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η «μνημονιακή» αυτή επιχειρηματολογία έρχεται σε αντίθεση με το αριστερό παρελθόν του Κον-Μπεντίτ. 

Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει σιγά σιγά την γραμμή του για να τραβήξει και ψήφους πέραν της διαμαρτυρίας. Σημερινή Αυγή: νέα ορολογία - "δίκαιη δημοσιονομική προσαρμογή";  Σαν πολύ "μνημονιακό" νερό δεν βάζει στο κρασί του; Κιόλας; Τι παραπάνω είπε ο Ντάνι;
Στην πραγματικότητα, ο τελευταίος είναι ένας από τους συνεπέστερους, εντιμότερους και μαχητικότερους ευρωπαίους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών. 
Επιπλέον, είναι φίλος της Ελλάδας
Το απέδειξε τον Απρίλιο του 2010, όταν... χαρακτήρισε από το γαλλικό ραδιόφωνο τη γερμανική στάση απέναντι στην Ελλάδα «πολιτικά βλακώδη». Το απέδειξε έναν μήνα αργότερα, όταν ξιφούλκησε στο Ευρωκοινοβούλιο εναντίον της Γαλλίας και της Γερμανίας επειδή καλούν την Ελλάδα να περικόψει τις δαπάνες της και ταυτόχρονα την πιέζουν να εκπληρώσει εξοπλιστικά συμβόλαια πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Το απέδειξε τον Ιούνιο του 2011, όταν ζήτησε πόθεν έσχες για τους λογαριασμούς των Ελλήνων στο εξωτερικό. Το απέδειξε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν είπε ότι η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα 81 δισ. ευρώ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και χαρακτήρισε νεοφιλελεύθερους Ταλιμπάν όσους απαιτούν να κόψει η Ελλάδα τις συντάξεις αντί για τις αμυντικές δαπάνες. Το απέδειξε με την παθιασμένη ομιλία που εκφώνησε τον Φεβρουάριο, όταν ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Τότε που «εξήγησε» στον Σωκράτη ότι για τη σημερινή κρίση φταίνε και οι Ελληνες και οι Ευρωπαίοι. Οι πρώτοι, επειδή κοιτούν μονάχα την πάρτη τους. Οι δεύτεροι, επειδή με την επιμονή τους στη λιτότητα δεν βοηθούν, αλλά τιμωρούν.
Θα έπρεπε λοιπόν να είναι πιο προσεκτικά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν χαρακτηρίζουν αυτόν τον άνθρωπο αμφιλεγόμενο

Είναι αλήθεια ότι υποστήριξε τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, όπως έκανε άλλωστε τότε το μεγαλύτερο μέρος της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Και το έκανε ακριβώς για να είναι συνεπής με τις θέσεις του για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την αυτοδιάθεση. Την ώρα που οι Ελληνες εξυμνούσαν και βράβευαν τον «ποιητή» Κάρατζιτς, την ώρα που ο τότε πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος έσφιγγε στο Βελιγράδι το χέρι του Μιλόσεβιτς (ο οποίος τον χαρακτήριζε παλιό και δοκιμασμένο φίλο), ο Κον-Μπεντίτ και άλλοι ευρωπαίοι αριστεροί αγωνίζονταν με τις παρεμβάσεις τους και την αρθρογραφία τους να σώσουν τους Βόσνιους και τους Κοσοβάρους από τα σερβικά κανόνια.
Φυσικά και ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων έχει κάνει λάθη, το έχει παραδεχθεί χωρίς δισταγμό ο ίδιος. Ηταν λάθος, για παράδειγμα, το «CRS - SS», εκείνο το σύνθημα του Μάη που παρομοίαζε τη γαλλική Αστυνομία με τους Ναζί. Και επειδή το κουβαλούσε μαζί του, πριν από δύο χρόνια ζήτησε συγγνώμη από τον αρχηγό της γαλλικής Αστυνομίας. Είναι περίεργο που κανείς συριζαίος δεν τον καταγγέλλει και γι' αυτό. Ισως να μην τον πήραν χαμπάρι.
*από TA NEA

4 σχόλια:

  1. Στον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, στον πρώην "κόκκινο Ντάννυ" του γαλλικού Μάη του 1968 και στην συντηρητική διολίσθησή του σε θέσεις, οι οποίες υπερασπίζονται τον γερμανικό εθνικισμό, έχει γίνει ουσιαστική και εν τω βάθει, κριτική στο δημοσίευμά μου, με τίτλο : "Daniel Cohn-Bendit : Από τον Μάη του 1968 στην υπεράσπιση του γερμανικού εθνικισμού. (Ο John Maynard Keynes, η καταστροφική γερμανική "εσωτερική υποτίμηση", η πτώση της συναθροιστικής ζητήσεως και η κρίση στην ευρωζώνη)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2012/02/daniel-cohn-bendit-1968-john-maynard.html , το οποίο δημοσίευσα στο μπλογκ μου, πριν από 3 μήνες. Όποιος θέλει, μπορεί να δει το περιεχόμενο αυτής της κριτικής, η οποία ουδόλως σχετίζεται με το όποιο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού έγινε σε καιρόν ανύποπτο, όταν, δηλαδή, το κόμμα αυτό δεν διεκδικούσε την εξουσία (κάτι τέτοιο, μάλιστα, φαινόταν, ως εξωπραγματικό, ακόμα και στα ίδια τα στελέχη του - αν και αυτό είναι κάτι που νομίζω ότι συμβαίνει ακόμα και τώρα).

    Δεν θα επανέλθω στα όσα γράφω εκεί. Θα ήταν περιττό και κουραστικό. Πλην όμως, πρέπει να πω ότι και οι τωρινές τοποθετήσεις του, έτσι όπως αυτές εκφράστηκαν στην πρόσφατη συνέντευξη των Οικολόγων, προσδιορίζουν το τωρινό πολιτικό και ιδεολογικό status του πρώην επαναστάτη, ο οποίος κατήντησε, μέσα από το διάβα της προσωπικής του ιστορικής διαδρομής, ένας συντηρητικός πολιτικός γραφειοκράτης, που υπηρετεί, μέσα από την δική του ιδιαίτερη πολιτική φρασεολογία, τα συμφέροντα και της επιδιώξεις της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ.

    Το γεγονός αυτό δεν τον καθιστά, βέβαια, ένα υπαλληλοποιημένο όργανο αυτής της ελίτ. Κάθε άλλο. Οι θέσεις του, κατά πάσαν πιθανότητα, δεν είναι προϊόν μας υπαλληλοποίησής του, ή μιας εξωνημένης στράτευσής του στην υπηρεσία των συμφερόντων της γερμανικής ελίτ, αλλά είναι προϊόν του άγχους του, μπροστά στην παταγώδη έμπρακτη αποτυχία της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας, μέσα από την μετάπτωσή της σε ένα ιδεολογικό ρεύμα, το οποίο αποκλήθηκε "ευρωπαϊσμός" και το οποίο, βλακωδώς, ταυτίστηκε με την ευρωζώνη, η οποία είναι ήδη νεκρή και η οποία επιβιώνει, ως ζόμπυ, αναμένοντας τον νεκροθάφτη της.

    Βέβαια, οι αιτίες της μεταστροφής αυτής δεν έχουν να κάνουν μόνον με την "ευρωπαϊστική" ιδεολογία του πρώην "κόκκινου Ντάννυ". Έχουν να κάνουν και με τα συμφέροντά του, ως πολιτικού γραφειοκράτη (και βιοπαλαιστή). Και τούτο διότι η τρέχουσα πολιτική του δραστηριότητα (ο παρών ακτιβισμός του) σχετίζεται με την επιβίωση του "ευρωπαϊσμού" του, αφού οι "Πράσινοι" είναι όχι μόνον ένα "ευρωπαϊστικό" πολιτικό ρεύμα, αλλά επιβιώνουν, σε πολιτικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο, μέσα από τον "ευρωπαϊσμό", όπως αυτός εκφράζεται, μέσα από το θεσμικό πλαίσιο που έχει συγκροτηθεί.

    Αυτή η "ευρωπαϊστική" ιδεολογία και αυτός ο ενεργός <"ευρωπαϊσμός" είναι που απειλούνται από την παρούσα κρίση της νεκροζώντανης βαμπιρικής ευρωζώνης - με την οποία, ανοήτως, ταυτίστηκαν στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας των αφελών "ευρωπαϊστών" μας, οι οποίοι βλέπουν έκπληκτοι την ενεργό και δυναμικώς εξελισσόμενη αποδόμησή της, η οποία απειλεί με κατάρρευση και το δικό τους "ευρωπαϊστικό" ιδεολογικό εποικοδόμημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για τον λόγο αυτόν οι "ευρωπαϊστές" μας - με τον πρώην "κόκκινο Ντάννυ" πρωταγωνιστή - οδηγούνται στην υπεράσπιση των θέσεων της γερμανικής ελίτ, η οποία χρησιμοποιεί τον "ευρωπαϊσμό", ως λεοντή και ιδεολογικό μηχανισμό απόκρυψης του παραδοσιακού επαρχιωτικού εθνικισμού της και της ενεργού πολιτικής της, η οποία αποσκοπεί στην αποικιοποίηση της ευρωπαϊκής ηπείρου, όχι, πλέον, μέσα από τα παλαιά αυτοκρατορικά, ή εθνικοσοσιαλιστικά γερμανικά ιδεώδη, αλλά μέσα από την επίκληση μιας "ορθολογικοποιημένης" έκδοσης ενός διευρωπαϊκού και κοσμοπολιτικού νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος αποτελεί το σύγχρονο ιδεολογικό όχημα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του νέου ευρωπαϊκού γερμανισμού, ο οποίος, όμως, είναι καθαρά προσχηματικός και μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να αποκαθηλωθεί, εάν και εφ' όσον, παύσει να είναι χρήσιμος στην ελίτ αυτή, η οποία μπορεί να τον αντικαταστήσει, με νέες εκδόσεις του κλασσικού γερμανικού εθνικισμού, εάν κρίνει ότι η ευρωπαϊστική εκδοχή του παύει να είναι επικερδής, ή καθίσταται πολύ ακριβή, για την ίδια, διαλύοντας την ευρωζώνη, εάν το κρίνει απαραίτητο.

    Ο "κόκκινος Ντάννυ" και οι συν αυτώ, αντιλαμβάνονται την παρούσα συντριπτική ισχύ της γερμανικής ελίτ και έχουν συμβιβασθεί με την ιδέα ότι η υπακοή στις επιθυμίες της θα συντηρήσει την έμπρακτη επιβίωση της "ευρωπαϊστικής" ιδεολογίας (την ευρωζώνη) ζωντανή, μέχρις ότου έλθουν "καλύτερες ημέρες".

    Και γι' αυτό της κάνουν τα χατήρια, συμπεριφερόμενοι ως εξεζητημένοι υπερασπιστές της επιχειρηματολογίας και των συμφερόντων της.


    Έχω γράψει ότι τους Οικολόγους Πράσινους της χώρας μας, δεν θα τους κάνει καλό, εάν ο πρώην "κόκκινος Ντάννυ" αναμιχθεί και πάλι στην προεκλογική τους εκστρατεία. Και η νέα θλιβερή παρουσία του στην συνέντευξη τύπου επιβεβαίωσε αυτή μου την ρήση. Ο άνθρωπος υπήρξε τραγικός και αποκαλύφθηκε, ως ένας υπερασπιστής των μικρονοϊκών και εντελώς βραχυπρόθεσμων συμφερόντων και επιδιώξεων της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, η οποία έχει επιβάλει τις απόψεις της σε όλη την ευρωζώνη.

    Ο κ. Χρυσόγελος, που ήταν δίπλα του άφωνος (και ο οποίος προφανώς συμφωνούσε με τις εμετικές θέσεις του πρώην "κόκκινου Ντάννυ"), η κ. Κοντούλη και ο παλαιός μου φίλος και συμφοιτητής ο Μιχάλης Τρεμόπουλος πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι άξιοι της κακής τους τύχης, για όσα πράττουν σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού, με την σιωπηρή (και άλλοτε φωναχτή) συνοδοιπορία τους στις κοινωνικά αντιδραστικές, πολιτικά συντηρητικές, ιδεολογικά αποπροσανατολιστικές και οικονομικά οπισθοδρομικές (και ως εκ τούτου αποτυχημένες) τοποθετήσεις του μέντορά τους, ευρισκόμενοι, σταθερά και αμετακίνητα, εκτός τόπου και χρόνου.

    Γι' αυτό και ο ελληνικός πληθυσμός θα τους δώσει μιαν, ακόμα ηχηρότερη, απάντηση, σε όσα λένε, σε όσα ανέχονται και αποδέχονται να ακούν και σε όσα πράττουν. Και για το περιεχόμενο αυτής της απάντησης, φυσικά, δεν θα φταίει αυτός, που τους απάντησε σε όσα του λένε και για όσα του ζητούν να αποδεχθεί. Προφανώς, θα φταίνε οι ίδιοι - όσο και αν αρνούνται να προβούν σε μια τέτοια παραδοχή, αφού - απ' ό,τι φαίνεται - η έννοια της αυτοκριτικής, τους είναι άγνωστη.

    Αυτά έχω να πω για τα νέα ανοησιολόγα φληναφήματα, που εξέμεσε ο πρώην "κόκκινος Ντάννυ". Αυτά και ουδέν άλλο...

    Dixi et salvavi animam meam...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σκληρό πράγμα να είσαι δεύτερος (και ως εκ τούτου ...ά(σ)σημος!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κριτική στον Κον Μπεντίτ πολλάκις διάβασα σε άρθρα της Αυγής ή σε άλλα εφημερίδες αριστερής/προοδευτικής απόχρωσης. Και δε νομίζω να τον θεωρεί κανείς αλάνθαστο. Ωστόσο, το άρθρο το βλέπω ιδιαίτερα αίολο, αφού δε μιλά παρά για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι αυτά τα στελέχη;
    Και με της λάθος κατεύθυνση/παραπληροφόρηση κριτική που έκανε, τελικά δεν εξέθεσε εκείνον που τους πληροφόρησε, δηλαδή τους Οικολόγους-Πράσινους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU