Το Fluxus έκλεισε τα 50 και συνεχίζει! Η Ευρώπη τιμά το μακροβιότερο ρεύμα της..

της Βασιλίκας Σαριλάκη από το art noise

Βυθισμένη στην λάσπη της κρίσης, φέτος το καλοκαίρι η Ευρώπη αναπολεί και γιορτάζει τα 50χρονα του Fluxus με διάφορες εκθέσεις..Τι είναι το Fluxus; Ο παράδεισος των πιο κουφών performances. Το πνεύμα του ζει ακόμα αλλά δρα με σιγαστήρα... Ήταν ένας διεθνής θίασος που πάτησε γερά στην τρέλα του. Έδωσε μια κλωτσιά αντιτέχνης στον δεξιό μακαρθισμό και την βιομηχανοποίηση του '60. Η γερή μύτη του George Maciunas μύρισε το κλίμα και συντόνισε τους πιο πρωτοποριακούς καλλιτέχνες Ευρώπης κι Αμερικής.

Fluxus Wiesbaden, 1962

Τα αντικοντσέρτα του Fluxus, με σπασίματα πιάνων και βιολιών, άφησαν εποχή. Ο Paik έφτασε να παίξει ένα κομμάτι «με σκληρό πέος στο πιάνο». Τον συνέλαβαν αλλά δεν πτοήθηκε... Το τείχος του Βερολίνου χτίστηκε ξανά με ψωμί και μαρμελάδα. Και το λίπος στην καρέκλα του Beuys έγινε το έμβλημα μιας εποχής. Οι σημερινοί παππούδες συνεχίζουν..Ναι συνεχίζουν! Γιατί το Fluxus δεν σταματά ποτέ! Είναι το μακροβιότερο ρεύμα της τέχνης του 20ού αιώνα που συνεχίζει και στον 21ο ακάθεκτο!

Eric Andersen, Philip Corner, Antonio D'Avossa, Ben Patterson. Exposition"Fluxus. Una rivoluzione creativa 1962 - 2012". Max Museo, Chiasso.

«Λεφτά δεν υπήρχαν για να βγάλουμε, ούτε δάφνες για να δρέψουμε. Οι άλλοι καλλιτεχνικοί κύκλοι μας αγνοούσαν επιδεικτικά... Ο Τύπος δημοσίευε το πολύ πολύ καμιά κακεντρέχεια, στις κίτρινες σελίδες του, ανάμεσα στο μοσχάρι με τα πέντε πόδια και τους πριγκιπικούς γάμους» παραπονιέται ένας καλλιτέχνης του Fluxus. Κάτι δηλαδή σαν και τώρα!! Κι όμως, τελικά, το Fluxus άφησε εποχή γιατί ήταν μαγιά! Θα υπήρχε σήμερα video art χωρίς τον Vostell; Θα είχαν γίνει οι ταινίες του Andy Warhol και το χοροθέατρο της Pina Bausch; Θα είχαν εδραιωθεί οι μεγάλες εγκαταστάσεις και τα happenings; Ποιος ξεκίνησε να ταχυδρομεί έργα και ποιος φρόντισε να μην καταντήσει η εννοιακή τέχνη εγκεφαλικό τερατούργημα;

η συνέχεια εδώ