Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Τέσσερις συν μία προτεραιότητες για την πολιτική οικολογία

Κείμενο πολιτικού διαλόγου ενόψει του συνεδρίου των Οικολόγων Πράσινων - 7,8 και 9 Δεκεμβρίου στην Λαμία - από την ομάδα πολιτικού προβληματισμού στον χώρο της οικολογίας, thinkΠ

Το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων έφτασε πολύ κοντά στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στις πρώτες εκλογές της Άνοιξης υποσχόμενο να γίνει η "συγκολλητική ύλη" των συνεργασιών, αλλά συνετρίβη στο δεύτερο γύρο του Ιουνίου εξ αιτίας του μη διακριτού του στίγματος που εμφάνιζε τους ΟΠ περίπου ως πολιτικό ακόλουθο του ΣΥΡΙΖΑ και της πιθανολογούμενης τότε, "αντιμνημονιακής κυβέρνησης της αριστεράς". Σήμερα, με το συνέδριό τους σε τρεις εβδομάδες, οι Οικολόγοι Πράσινοι θα αποπειραθούν να τοποθετηθούν καθαρά επιτέλους πολιτικά στο σημερινό πλάισιο και τις ανάγκες του. Προς τα που θα στραφούν; Θα φανεί σύντομα. Πάντως η μεταρρυθμιστική ευρωπαϊκή τάση τους θα δώσει την μάχη της που περιγράφεται καθαρά στο κείμενο που ακολουθεί (ΑΣ):
"Στη σημερινή Ελλάδα, το κατεστημένο πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν δίνει τη λύση, αλλά ούτε καν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Δεν το κάνει τόσο από ανικανότητα, όσο από ιδιοτελές συμφέρον. Υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και των οργανωμένων συντεχνιών που εκφράζει. Οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να μην αλλάξει τίποτα και κοκορομαχούν γύρω από το λάθος ερώτημα «Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο». 
Κρύβουν την ουσία του προβλήματος: πώς θα αλλάξουμε την χώρα και θα γίνουμε από χώρα Καταναλωτών, χώρα Παραγωγών, πώς θα γίνει το πελατειακό Κράτος Δημόσιος Υπηρέτης, πώς το συντεχνιακό συμφέρον θα αντικατασταθεί από το δημόσιο συμφέρον, πώς θα γίνουμε από Πελάτες Πολίτες, πώς η Ευρώπη θα αποκτήσει, εκτός από κοινό νόμισμα, πολιτική ενότητα και πώς αυτή θα μετασχηματίσει οικολογικά και κοινωνικά την Ευρώπη ανασυντάσσοντας το Ευρωπαϊκό Όραμα."
Εισαγωγικά
Ο σκληρός πυρήνας της πολιτικής οικολογίας περιέχει ζητήματα που σχετίζονται με:

  • την προστασία του περιβάλλοντος, 
  • την αειφορία και τη βιωσιμότητα, 
  • τα ανθρώπινα δικαιώματα, 
  • την υπεράσπιση και προώθηση των αρχών της μη-βίας 
Οι πολιτικές για αυτά τα ζητήματα οφείλουν να διαπερνούν και να συνέχουν τις διάφορες πολιτικές μας αποφάσεις και επιδιώξεις.
Κλιματική Αλλαγή
Από αυτή τη σκοπιά (και όχι μόνο), η κλιματική αλλαγή αποτελεί σήμερα τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα και το φυσικό περιβάλλον στο παγκόσμιο επίπεδο. Σχετίζεται άμεσα με τα προτάγματα της οικολογίας καθώς θέτει τα όρια και το περιεχόμενο της ανάπτυξης, τη βιωσιμότητα στη διαχείριση των φυσικών πόρων και τη διαγενεακή δικαιοσύνη. Η ανάγκη για άμεση και δραστική μείωση των εκπομπών Αερίων του Θερμοκηπίου με στόχο το 80% μέχρι το 2050, συνεπάγεται βαθιές μεταρρυθμίσεις στους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών με κύριους πυλώνες την εξοικονόμηση ενέργειας και την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών, ώστε σταδιακά να αντικαταστήσουν πλήρως τα ορυκτά καύσιμα.
Ταυτόχρονα όμως το κλιματικό κριτήριο θα πρέπει να αποτελεί βασικό άξονα χάραξης πολιτικής σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Καθώς είναι πλέον σαφές ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι αναστρέψιμη, η προσπάθεια στρέφεται αφενός στον περιορισμό της και αφετέρου στην αντιστάθμιση των επιπτώσεων της. 
Για το σκοπό αυτό απαιτούνται επείγουσες παρεμβάσεις και στην κοινωνική πολιτική, ώστε να δημιουργηθούν οι μηχανισμοί παρακολούθησης των αλλαγών και στήριξης των πληττόμενων ανθρώπων αλλά και οικοσυστημάτων τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Στη σημερινή συγκυρία θέλουμε να αναδείξουμε τη σημασία τεσσάρων ζητημάτων και να τοποθετηθούμε πάνω σε αυτά έχοντας πάντα κατά νου αυτόν το σκληρό πυρήνα πολιτικής που προαναφέραμε:

Α. Ομοσπονδιακή Ευρώπη.

Χρειαζόμαστε άμεσα «περισσότερη» Ευρώπη 
Η λύση για τη σημερινή οικονομική και πολιτική κρίση ή θα είναι ευρωπαϊκή ή δεν θα υπάρξει. Παρά τα σημαντικά προβλήματα δυσλειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών, παρά το δημοκρατικό έλλειμμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η ΕΕ σε πολλές περιπτώσεις έχει εξαναγκάσει κυβερνήσεις να υιοθετήσουν προοδευτικά μέτρα που σχετίζονται με περιβαλλοντικά θέματα και την αειφορία και προοδευτικές πολιτικές που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμα και όταν οι σχετικοί πολιτικοί συσχετισμοί σε εθνικό επίπεδο δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκοί. Η διεκδίκηση της βιωσιμότητας και της αειφορίας, μια εναλλακτική επομένως οικονομική πολιτική, μπορεί να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες εφαρμογής μόνο στο πλαίσιο μιας ενοποιημένης Ευρώπης
Για αυτό είμαστε αποφασιστικά υπέρ της προοπτικής της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής σύγκλισης της Ευρώπης, υπέρ των πολιτικών που έχουν σαν στόχο την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, όσο το δυνατό πιο γρήγορα.
Σε αυτή την πορεία θα υπάρξουν συγκλίσεις της πολιτικής οικολογίας με διάφορες άλλες πολιτικές δυνάμεις. Θα διαμορφωθούν ...
συσχετισμοί που θα επιδιώξουν να εκφραστούν οι επιλογές τους στα χαρακτηριστικά αυτής της ομοσπονδιακής Ευρώπης. Γνωρίζουμε πως το όραμά μας για την Ευρώπη στη συγκεκριμένη συγκυρία δεν μπορεί να κυριαρχήσει. Μπορούμε όμως σε ευρωπαϊκό επίπεδο να συμβάλουμε στη διαμόρφωση αυτής της νέας Ευρώπης. Και σε μια τέτοια Ευρώπη έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε πολιτική με πολύ καλύτερους όρους απ’ ότι σήμερα.

Β. Θεσμικές μεταρρυθμίσεις

Η χώρα μας δεν μπορεί να σταθεί σε αυτή τη νέα Ευρώπη χωρίς την πραγματοποίηση μεγάλων θεσμικών μεταρρυθμίσεων που να την εναρμονίζουν με την επιδιωκόμενη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα
Τυχόν διαιώνιση του σημερινού καθεστώτος, «ομαλότητα χωρίς ανατροπή», οδηγεί σε εμπέδωση και επιδείνωση των μεταδημοκρατικών χαρακτηριστικών του μεταπολιτευτικού καθεστώτος και των κοινωνικών του στηριγμάτων (διαφθοράς, παραοικονομίας, μαφιακής οικονομίας, αργομισθίας). Τυχόν κατάρρευση του καθεστώτος, «ανατροπή χωρίς ομαλότητα» π.χ. με άτακτη χρεοκοπία, οδηγεί σε ακραία αυταρχικές, εθνικιστικές και κεφαλαιοκρατικές εξελίξεις. Αυτό που επιδιώκουμε –και είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αποδίδουν οι πολίτες για την διακυβέρνηση της χώρας, είναι «ανατροπή με ομαλότητα», με μακρά πορεία μεταρρυθμίσεων μέσα στους θεσμούς. Πιο συγκεκριμένα χρειάζονται κατά προτεραιότητα θεσμικές μεταρρυθμίσεις στους εξής τομείς:
Β1. Νέα Μεταπολίτευση Χρειάζονται αναγκαίες μεταρρυθμίσεις σε συνταγματικό επίπεδο και στο επίπεδο του εκλογικού νόμου ώστε:
  • να απεγκλωβιστεί η νομοθετική από την εκτελεστική εξουσία
  • να εξισορροπηθούν οι εξουσίες του πρωθυπουργού από τις εξουσίες του προέδρου και του κοινοβουλίου
  • να γίνουν οι βουλευτές πρωτίστως αντιπρόσωποι των εκλογέων τους και όχι δέσμιοι των συντεχνιών, των εσωκομματικών εξουσιών και των διαπλεκόμενων συμφερόντων.
Β2. Δικαιοσύνη Χρειάζεται να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα καθιστούν τη δικαιοσύνη πραγματικά ανεξάρτητη εξουσία. Ανεξάρτητη από την εκτελεστική εξουσία αλλά και από διαπλεκόμενα συμφέροντα. Η δικαιοσύνη πρέπει να αποκτήσει τα αναγκαία μέσα και υλικοτεχνική υποδομή, που τώρα είναι δραματικά υποβαθμισμένη.
Πρέπει να χρησιμοποιηθεί με ορθολογικό τρόπο το ανθρώπινο δυναμικό της και να απαλλαγεί από το μη αναγκαίο φόρτο υποθέσεων και διαδικασιών που διεκπεραιώνει ώστε να επιτευχθεί η εκδίκαση των υποθέσεων και η έκδοση των αποφάσεων σε εύλογο χρόνο. Διαφορετικά ακυρώνεται το νόημα της προσφυγής των πολιτών στη δικαιοσύνη.
Τέλος χρειάζεται διαφάνεια και συνεχής αξιολόγηση της λειτουργίας της και των λειτουργών της από ανεξάρτητους θεσμούς. Χρειάζεται έλεγχος και διαφάνεια στις περιουσιακές αλλαγές των λειτουργών της ώστε να αποτραπεί η δράση κυκλωμάτων που συμβάλλουν καθοριστικά στην κοινωνική αδικία, στον παράνομο πλουτισμό, στη διαπλοκή και φυσικά στη στρέβλωση του γενικότερου θεσμικού και πολιτικού οικοδομήματος.
Β3. ΜΜΕ: το τανκς στο σαλόνι μας; Χρειαζόμαστε μια ανεξάρτητη αρχή που θα προχωρήσει με διαφανή τρόπο στις σχετικές αδειοδοτήσεις στην χρήση των δημοσίων συχνοτήτων από τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ. Χρειαζόμαστε θεσμικό πλαίσιο που να αποτρέπει τη συγκέντρωση εξουσίας μέσω των ΜΜΕ και να καθιστά διαφανή τα οικονομικά τους και τις οικονομικές δραστηριότητες όσων σχετίζονται με αυτά ώστε να δυσχεραίνεται η διαπλοκή και η διαφθορά.
Β4. Εκπαίδευση Χρειαζόμαστε βρεφονηπιακούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, σχολεία και πανεπιστήμια που θα προσφέρουν στα παιδιά ανεξαρτήτως κοινωνικών, οικονομικών, φυλετικών ή άλλων διαφορών, τα απαραίτητα εφόδια για την ανάπτυξη προσωπικών ταλέντων και ευαισθησιών, για την εμβάθυνση της κατανόησης του κόσμου που μας περιβάλλει και για την απόκτηση των απαραίτητων γνώσεων και δεξιοτήτων για τη συμμετοχή στην πολιτική και οικονομική δραστηριότητα. Θέλουμε η εκπαίδευση να διαμορφώνει ενεργούς πολίτες, να συμβάλλει στην κατανόηση και την αποδοχή της διαφορετικότητας αλλά και στην κοινωνική συνοχή.
Θέλουμε να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην προσχολική εκπαίδευση. Ιδιαίτερη έμφαση στην τεχνολογική εκπαίδευση. Να υπάρξει ιδιαίτερη φροντίδα για την εκπαίδευση των ΑΜΕΑ.
Χρειάζεται να γίνει πραγματικότητα η αυτοτέλεια των ΑΕΙ. Να καταργηθούν στο πανεπιστημιακό επίπεδο τα δωρεάν συγγράμματα και με τα ποσά που θα εξοικονομηθούν να ενισχυθούν οι δημόσιες βιβλιοθήκες όπου θα υπάρχει πρόσβαση όλων των πολιτών.
Είναι ταυτόχρονα αναγκαίο σήμερα όσο ποτέ να ενισχυθεί η έρευνα και η σύνδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της κοινωνίας συμπεριλαμβανομένης και της οικονομικής δραστηριότητας. Θέλουμε ο κάθε πολίτης να συμβάλλει σε αυτή τη διαδικασία ανάλογα με τις δυνατότητές του, μορφωτικές και οικονομικές.
Θέλουμε να ενισχυθούν μορφές κοινωνικής αυτοοργάνωσης στην εκπαίδευση, κυρίως για τη βοήθεια των ασθενέστερων, ώστε να μην εγκαταλείψουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Θέλουμε συνεχή και διαφανή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών διαδικασιών. Χρειάζεται να ενισχυθούν οι πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων για τη βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να υπάρξει καμία ανοχή σε φαινόμενα διαφθοράς και ευνοιοκρατίας.
Β5. Υγεία Χρειάζεται να επανασχεδιαστεί ο χάρτης της υγείας ώστε να αξιοποιούνται κυρίως οι δημόσιες αλλά και οι ιδιωτικές επενδύσεις προς όφελος των ασθενών και όχι προς όφελος των κυκλωμάτων που με νόμιμους ή όχι τρόπους υπερκοστολογούν τις σχετικές υπηρεσίες και με τη χρήση δημόσιων υποδομών δημιουργούν παράνομα ιδιωτικές περιουσίες. Χρειάζεται άμεση παρέμβαση στο χώρο του φαρμάκου όπου οι τεράστιες «σπατάλες» οδηγούν σε ασφυξία την περίθαλψη και αντίθετα περιθάλπουν την πολιτική διαφθορά και τη διαπλοκή εταιριών, πολιτικών και ΜΜΕ.
Β6. Γεωργία και Τρόφιμα Θέλουμε μια γεωργία που να στηρίζει την διατροφική αυτάρκεια σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Να κατοχυρώνει θεσμικά και να διαμορφώνει θετικό περιβάλλον για τον αυτοαπασχολούμενο πολυλειτουργικό αγρότη, τις αγορές αγροτών με βιολογικά προιόντα αλλά και την ιχνηλασιμότητα των βιολογικών προϊόντων. Να προστατεύει τον γενετικό μας πλούτο, τοπικών ποικιλιών φυτών και των αυτόχθονων φυλών ζώων. Προτείνουμε να τεθεί άμεσα σε εφαρμογή ένα εθνικό σχέδιο βιώσιμης αγροτικής ανάπτυξης που να επικεντρώνεται στους παρακάτω στόχους:
Εγκατάσταση Νέων Γεωργών με ένα ολοκληρωμένο πακέτο στήριξης: συμβουλευτική από πιστοποιημένους «αγροτικούς μέντορες», αξιόπιστη αγροτική κατάρτιση (ιδιωτικών και δημόσιων φορέων), εγγυήσεις και πρόσβαση σε κεφάλαια, γη, συλλογικό εξοπλισμό και εφόδια.
Προσδιορισμός περιοχών Βιολογικής Γεωργίας ώστε να ενθαρρύνεται η δημιουργία ομάδων παραγωγών. Οι μεμονωμένες νησίδες βιολογικής γεωργίας αποδείχτηκε ότι είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσουν.
Αρδευτικό νερό. Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου των «τοπικών οργανισμών εγγείων βελτιώσεων» (ΤΟΕΒ) με ορθολογική πολιτική τιμολόγησης του νερού και κίνητρα αντικατάστασης των παλιών δικτύων για εξοικονόμηση νερού.
Δημιουργία των δημοπρατηρίων σε ένα πλαίσιο που να εγγυάται την σύνδεση με την αγορά με προώθηση και απορρόφηση των προϊόντων, με αξιόπιστα μητρώα εμπόρων, αμπελουργών, κτηνοτρόφων, «ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης και ελέγχου» (ΟΣΔΕ).
Δημιουργία Πρότυπων Κτηνοτροφικών Πάρκων και ορθολογική χωροταξία των βοσκοτόπων σε επίπεδο δήμου με αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας -«γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών» GIS κ.λπ.

Γ. Οικονομία-Παραγωγικό μοντέλο

Η ανεργία και η υποαπασχόληση συντρίβει σήμερα το παρόν και το μέλλον ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων, αλλά και της χώρας ως σύνολο. Αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα αυτό το ζήτημα, η κοινωνική έκρηξη που θα ακολουθήσει θα μας οδηγήσει ραγδαία προς τα πίσω και σε οικονομικό αλλά και σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην ενίσχυση των «χαμένων της μεταπολίτευσης», των γυναικών, των νέων και όλων των ατόμων που υφίστανται διακρίσεις στην πρόσβαση στην απασχόληση, τις υπηρεσίες και τα αγαθά. Ορισμένα πράγματα αποτελούν προτεραιότητα. Πολλά από αυτά έχουν ήδη προταθεί από τους Πράσινους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Ενθάρρυνση της απασχόλησης των γυναικών και των νέων. Θα πρέπει άμεσα να δοθεί προτεραιότητα στην κρατική στήριξη της ανατροφής των παιδιών και να θεσμοθετηθούν ειδικά προνόμια και κίνητρα που να σχετίζονται μες την απασχόληση και την επιχειρηματικότητα των νέων. Θα πρέπει να αναπτυχθούν εναλλακτικά κοινωνικά δίκτυα που σε ένα πλαίσιο ανταλλαγής υπηρεσιών θα μπορούν να συνεισφέρουν στην ανατροφή των παιδιών και στη στήριξη της μικρής επιχειρηματικότητας. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να ενισχυθεί ιδιαίτερα η μικρή επιχειρηματικότητα που συνδέεται με τη χρήση νέας γνώσης και με την καινοτομία. Χρειάζεται να υπάρξει ενίσχυση για τη δημιουργία δικτύων, συνεταιρισμών «νέου τύπου»τόσο στον πρωτογενή όσο και στον τριτογενή τομέα. Χρειάζεται να ενισχυθούν παράλληλα εναλλακτικοί θεσμοί δανεισμού μικρής κλίμακας καθώς και εναλλακτικά δίκτυα ανταλλαγών και πωλήσεων.
Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας όταν συμβάλλει στη διατήρηση ή την αύξηση θέσεων εργασίας χωρίς να δημιουργεί περιβαλλοντικά προβλήματα, όταν συνοδεύεται από την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας και το σεβασμό στις φορολογικές ρυθμίσεις. Προώθηση των «πράσινων» οικονομικών δραστηριοτήτων. Άμεσος περιορισμός του διοικητικού κόστους για τις επιχειρήσεις. Άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα: να διεκδικήσουμε τη διαγενεακή ισότητα. Χρειαζόμαστε ένα ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα που από τη μία να αποτελεί μηχανισμό προστασίας για τις ασθενέστερες οικονομικά ομάδες και από την άλλη να έχει σαφή ανταποδοτικά χαρακτηριστικά. Η ανταποδοτικότητα μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα σήμερα σε σχέση με το παρεχόμενο «εφ άπαξ». Χρειάζεται ταυτόχρονα να δημιουργηθούν και να ενισχυθούν εναλλακτικοί θεσμοί κοινωνικής αλληλοβοήθειας και διαγενεακής στήριξης σε επίπεδο τόσο τοπικό όσο και εθνικό και υπερεθνικό. Αυτή τη δύσκολη περίοδο χρειαζόμαστε ταχύτατα προγράμματα άμεσης ιατρικής περίθαλψης στο δρόμο και προγράμματα στέγασης που να στηρίζονται τόσο σε κοινοτικούς και κρατικούς πόρους όσο και στην αυτοοργάνωση και την αλληλοϋποστήριξη σε τοπικό επίπεδο.
Χτύπημα της μεγάλης αλλά και της μικρής φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Χτύπημα της διαπλοκής στις εφορίες και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς. 
Ενεργή συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην προσπάθεια να δοθούν αναλυτικά στοιχεία από τις ελβετικές κι άλλες τράπεζες για τις καταθέσεις ελλήνων ώστε να ελεγχθούν γκρίζες περιουσίες και παράνομη εξαγωγή καταθέσεων που δεν έχουν καταβάλει τους αντίστοιχους φόρους αλλά και να δοθούν πλήρη στοιχεία για το μαύρο χρήμα που διακινήθηκε από ευρωπαϊκές εταιρίες στην περίπτωση της Ελλάδας. Χρειάζεται ένα νέο φορολογικό σύστημα που δεν θα διευκολύνει τη φοροδιαφυγή, θα ενισχύει τις δραστηριότητες οι οποίες δημιουργούν θέσεις εργασίας και θα αποτρέπει τη συσσώρευση ανενεργού πλούτου, πλούτου που δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας. Χρειάζεται αναδιάρθρωση των εφοριών, αποπομπή των επίορκων υπαλλήλων, ενίσχυση και διευκόλυνση των μηχανισμών που θα επιτρέπουν διασταυρώσεις και συλλογή σχετικών πληροφοριών.
Εξορθολογισμός του δημόσιου τομέα
Η πολιτική οικολογία δεν έχει κρατικιστικές αγκυλώσεις και προκαταλήψεις, δεν υποστηρίζει όμως και αδιακρίτως τις ιδιωτικοποιήσεις. Ανά περίπτωση υπάρχουν στρατηγικές υπηρεσίες στις οποίες θα πρέπει να είναι έντονος ο κρατικός (ή κεντρικά Ευρωπαϊκός) έλεγχος και παρέμβαση, να ανήκουν δηλαδή πλήρως ή κατά προτεραιότητα στον κρατικό τομέα, δραστηριότητες που θα πρέπει να περάσουν στο πεδίο της κοινωνικής οικονομίας, δραστηριότητες που θα πρέπει να περάσουν στην ιδιωτική οικονομία και πεδία συνύπαρξης αυτών των τριών τομέων της οικονομίας. 
Χρειάζεται αναδιοργάνωση από μηδενική βάση του δημόσιου τομέα με βασικό μέλημα την εξυπηρέτηση των πολιτών-πελατών των υπηρεσιών του και παροχή αξιοπρεπών δημοσίων αγαθών στους Έλληνες πολίτες (ασφάλεια, υγεία, παιδεία, μετακίνηση, πολεοδομία). Οι δημόσιες υπηρεσίες υπάρχουν για την εξυπηρέτηση των πολιτών και όχι για την εξυπηρέτηση των δημοσίων υπαλλήλων. Χρειάζεται συνεχής αξιολόγηση και εξορθολογισμός των δημόσιων υπηρεσιών που προσφέρονται και αντίστοιχες διορθωτικές παρεμβάσεις. Χρειάζεται η προστασία της εργασίας στο δημόσιο τομέα να μη γίνεται σε βάρος της προστασίας της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Ευρωπαϊκή στήριξη στις ελληνικές Περιφέρειες και τους Δήμους για αναζωογόνηση της πραγματικής οικονομίας, με απορρόφηση των υπαρχουσών ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και την κινητοποίηση συμπληρωματικών επενδύσεων. Ένα σημαντικό μέρος των πόρων των Διαρθρωτικών Ταμείων θα πρέπει να διατεθεί χωρίς συγχρηματοδότηση για κοινωνικούς σκοπούς, για την καταπολέμηση της φτώχειας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, ειδικά για τους νέους και τις γυναίκες.
Άμεση διεκδίκηση «Πακέτου Επενδύσεων Πράσινης Κοινωνικής Συμφωνίας» για την Ελλάδα (Green New Deal Investment Package) με στόχο την τόνωση και τον βιώσιμο αναπροσανατολισμό της πραγματικής οικονομίας. Υποστήριξη κυρίως στις επενδύσεις στην ενεργειακή αποτελεσματικότητα και την αποτελεσματική χρήση των φυσικών πόρων, στη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας καθώς και στην πράσινη και κοινωνική καινοτομία.
Διασφάλιση των ελληνικών συνόρων με ευρωπαϊκές εγγυήσεις ώστε να παγώσουν για τρία χρόνια όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνουν όλες εκείνες οι ενέργειες από τα πράσινα κόμματα που να αποδεικνύουν ότι από την πράσινη οπτική πάντα υπάρχουν δυνατότητες δίκαιων λύσεων σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τους γείτονές μας, ότι από την πράσινη οπτική αυτά που μας ενώνουν με τους γείτονές μας, η αντιμετώπιση δηλαδή των μεγάλων περιβαλλοντικών και κοινωνικών προβλημάτων, είναι περισσότερα από τα προβλήματα που μας χωρίζουν.
Εξασφάλιση μεγαλύτερης ευρωπαϊκής υποστήριξης για τους/τις μετανάστες/ριες και πρόσφυγες στην Ελλάδα στο πλαίσιο κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για τη χορήγηση ασύλου με αναλογική κατανομή των ευθυνών ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες και κοινής μεταναστευτικής πολιτικής. Στο εσωτερικό ελληνικό επίπεδο, οι κυβερνήσεις οφείλουν να χαράσσουν και να ακολουθούν συνεκτική και αποτελεσματική πολιτική, σύμφωνη με τις νομικές δεσμεύσεις της χώρας και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να μην υιοθετούν σπασμωδικά, αποσπασματικά, αναποτελεσματικά και απάνθρωπα μέτρα που βασίζονται στη δημαγωγία και να αξιοποιούν όλα τα σχετικά κονδύλια της ΕΕ.

Δ. Μη-βία – Αντιμετώπιση Ακροδεξιάς και Νεοναζισμού.

Απέναντι στη βία, στην αυτοδικία, στο νεοναζισμό αλλά και τον ακροδεξιό λαϊκισμό, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική.
Επείγει η αλλαγή της ατζέντας στο δημόσιο πολιτικό λόγο, τη θεματική της οποίας μονοπωλεί η ακροδεξιά, με την προώθηση των αρχών της μη βίας, της δημοκρατίας, της ανοιχτής κοινωνίας, της συμμετοχής των πολιτών, το σεβασμό της διαφοράς και την καταπολέμηση των διακρίσεων, των στερεοτύπων, των προκαταλήψεων.
Χρειάζεται να υπάρξει μια ευρεία συσπείρωση όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που είναι αντίθετες στη βία και στο φασισμό. Χρειάζεται ταυτόχρονα αυτή η συσπείρωση να αντιταχθεί με τον πιο σαφή τρόπο στη βία και την αυτοδικία ακόμα και για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων.
Είναι συγχρόνως απαραίτητο οι θεσμοί να λειτουργούν αποτελεσματικά. Η αστυνομία και η δικαιοσύνη οφείλουν να μην αδιαφορούν ούτε να κωλυσιεργούν. Οι δράστες των εγκληματικών επιθέσεων πρέπει να συλλαμβάνονται και να δικάζονται. Οι συλλογικότητες που οργανώνουν και διευθύνουν δολοφονίες, πογκρόμ και τρομοκρατικές ενέργειες να αντιμετωπίζονται από τη δημόσια εξουσία ως αυτό που είναι -εγκληματικές οργανώσεις- ανεξαρτήτως του αν εμφανίζονται ως πολιτικά κινήματα.
Η Πολιτεία οφείλει να πάρει επιπλέον μέτρα, όπως δημιουργία παρατηρητηρίου ρατσιστικής βίας, επιπλέον νομοθετικές ρυθμίσεις για τα εγκλήματα που έχουν ρατσιστικά και μισαλλόδοξα κίνητρα κ.α. Θα πρέπει επίσης να εισαχθεί στην εκπαίδευση η διδασκαλία ζητημάτων σχετικών με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το σεβασμό τους, από τις πρώτες βαθμίδες των σχολείων. Θα πρέπει ακόμα να αντιμετωπιστεί ο καθημερινός ρατσιστικός λόγος από όλους/όλες τους/τις πολίτες.
Σε καμία περίπτωση η βία δεν αποτελεί την απάντηση σε αυτά τα φαινόμενα. Αντίθετα, μπορεί να οδηγήσει σε, μικρούς έστω, εμφύλιους πολέμους με ολέθρια αποτελέσματα. Ο σκοπός δεν είναι η εκμηδένιση του αντιπάλου, αλλά η καταπολέμηση των αντιλήψεων και των συνθηκών που ευνοούν τη διαθεσιμότητα, το ακροατήριο, την υποστήριξη ακόμα και την ανοχή της λαϊκιστικής ή και εξτρεμιστικής άκρας δεξιάς αλλά και την υποστήριξη ή την ανοχή στη βία ως μέσο επίλυσης κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων.

Επίλογος

Στη σημερινή Ελλάδα, το κατεστημένο πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν δίνει τη λύση, αλλά ούτε καν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Δεν το κάνει τόσο από ανικανότητα, όσο από ιδιοτελές συμφέρον. Υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και των οργανωμένων συντεχνιών που εκφράζει. Οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να μην αλλάξει τίποτα και κοκορομαχούν γύρω από το λάθος ερώτημα «Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο». Κρύβουν την ουσία του προβλήματος: πώς θα αλλάξουμε την χώρα και θα γίνουμε από χώρα Καταναλωτών, χώρα Παραγωγών, πώς θα γίνει το πελατειακό Κράτος Δημόσιος Υπηρέτης, πώς το συντεχνιακό συμφέρον θα αντικατασταθεί από το δημόσιο συμφέρον, πώς θα γίνουμε από Πελάτες Πολίτες, πώς η Ευρώπη θα αποκτήσει, εκτός από κοινό νόμισμα, πολιτική ενότητα και πώς αυτή θα μετασχηματίσει οικολογικά και κοινωνικά την Ευρώπη ανασυντάσσοντας το Ευρωπαϊκό Όραμα.

2 σχόλια:

  1. Αγαπητοί φίλοι,
    Δύσκολα θα διαφωνούσε μαζί σας κάποιος που έχει ξοδέψει έστω και μερικούς μήνες στο χώρο της Πολιτικής Οικολογίας.
    Ωστόσο το κείμενό σας πάσχει. Αν κατάλαβα καλά το καταθέτετε στον προσυνεδριακό διάλογο του κόμματός σας ως κείμενο πολιτικής διακήρυξης. Και επ' αυτού επιτρέψτε μου να κάνω μερικές παρατηρήσεις.
    Σε κάθε κεφάλαιο αυτής της διακήρυξης, ορθά προτάσσεται το ευκταίο. Εκείνο όμως που διαφοροποιεί τις πραγματικές πολιτικές διακηρύξεις από τα ευχολόγια είναι η διατύπωση βραχυπρόθεσμων πολιτικών διεκδικήσεων, στο συγκεκριμένο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, δηλαδή την Ελλάδα της χρεοκοπίας. Και τέτοιες διεκδικήσεις απουσιάζουν παντελώς από το κείμενό σας.
    Πέραν αυτού υπάρχουν στο κείμενό σας διατυπώσεις που «κομίζουν γλαύκαν εις Αθήνας».
    Ο απεγκλωβισμός της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία, το να είναι βουλευτές εκπρόσωποι των εκλογέων τους και όχι συντεχνιών, εσωκομματικών ισορροπιών και άλλης μορφής συμφερόντων ή η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας δεν έχουν χρεία καμιάς θεσμικής μεταρρύθμισης. Όλα αυτά θεσπίζονται από το υπάρχον Σύνταγμα της χώρας και απορώ πώς δε λαμβάνετε υπ' όψιν αυτή τη «λεπτομέρεια». Από εκεί και πέρα η ορθή εφαρμογή του Συνταγματικού χάρτη είναι ζήτημα αλλαγής νοοτροπίας της κοινωνίας. Όμως αυτό είναι άλλου παππά ευαγγέλιο.
    Με την ελπίδα οι παρατηρήσεις μου να συμβάλλουν στη βελτίωση της πολιτικής διακήρυξης που καταθέτετε,

    Γιάννης Χρυσοβέργης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν οι επιδιώξεις των Ο.Π. εξακολουθούν να βασίζονται στις αρχές της Πολιτικής Οικολογίας, τότε τόσο οι διακηρύξεις, όσο κυρίως η πρακτική θα πρέπει να αντανακλούν, με καθαρότητα, αλλά και να απαντούν με ρεαλιστικές προτάσεις στις σχέσεις αλληλεπίδρασης μεταξύ φυσικού περιβάλλοντος και ανθρώπινων κοινωνιών, κυρίως όσων μπορούν να επιφέρουν άμεσες ή έμμεσες καταστροφικές συνέπειες στη λειτουργία των ανθρώπινων κοινωνιών. Και βεβαίως όχι με γενικόλογες αναφορές και πράξεις, αλλά με πλήρη γνώση της ελληνικής πραγματικότητας και των χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας.
    Πρώτα όμως οι Ο.Π. θα πρέπει να παρουσιάσουν αναλυτικά και με σαφήνεια, το πλαίσιο αρχών τους σε σχέση με την αειφόρο ανάπτυξη στην χώρα μας, αποκαθιστώντας εννοιολογικά τον όρο υπό το φως της Πολιτικής Οικολογίας. Γιατί, αφενός βασικές έννοιες και αρχές εξακολουθούν να μην είναι σαφείς και αντιληπτοί, αφετέρου, υπάρχει σύγχυση ως προς τον συσχετισμό της αειφορίας (τρεις πυλώνες - οικονομία, κοινωνία, περιβάλλον) με την πολιτική οικολογία.
    Ένας βασικός τομέας ανάπτυξης και εμβάθυνσης είναι αυτός της λογικής της αποκέντρωσης και της διαφοροποίησης του συστήματος παραγωγής και κατανάλωσης σε μικρότερη κλίμακα (τοπική οικονομία), όπου πρέπει να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις.
    Ένας δεύτερος βασικός επίσης τομέας είναι οι θεσμοί και οι σχέσεις στο εσωτερικό της κοινωνίας και στον πολιτισμό, που δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με πειραματισμούς, αλλά με συγκεκριμένες ρεαλιστικές προτάσεις οργάνωσης της κοινωνίας, εισάγοντας εμφανώς τη διάσταση της κοινωνικής οργάνωσης και σχέσεων εξουσίας στην οικολογική τους κριτική, αυτή της πολιτικής οικονομίας.
    Κατά την άποψή μου, δεν αρκούν οι διακηρύξεις και τα κείμενα προθέσεων. Απαιτείται αυτογνωσία, αυτοπροσδιορισμός των θέσεων και αρχών των Ο.Π., αλλά και διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση των μελών του, ώστε να υπάρξει κοινή συνισταμένη και κοινή γλώσσα.
    Είναι βασικό να "ξέρουμε γιατί πράγμα μιλάμε", αλλά και παράλληλα να αντιλαμβάνεται η κοινωνία «για τι μιλάμε» …
    Διαφορετικά η σύγχυση διαιωνίζεται όχι μόνο εντός των Ο.Π., αλλά κυρίως και εντός της κοινωνίας. Και αυτό είναι ακόμη πιο καταστροφικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU