Χρειάζεται τρίτος πόλος!

 του Νίκου Ράπτη*

Όπως απέδειξαν οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις για το μνημόνιο-3 και τον προϋπολογισμό του 2013, μόνο ανησυχίες μπορεί να προκαλεί η ισχύουσα πολιτική διάταξη, όπως προέκυψε από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Εκ πρώτης όψεως, από τη μια έχουμε τα παραδοσιακά καθεστωτικά κόμματα της μεταπολίτευσης, που κυβερνούν στο όνομα του ευρωπαϊσμού. Από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ και καινοφανή λαϊκιστικά μορφώματα («ανεξάρτητοι Έλληνες», «χρυσή αυγή») που εκφράζουν έναν νέου τύπου αντικαθεστωτικό ριζοσπαστισμό.Αλλά ο ευρωπαϊσμός των πρώτων είναι «κουτσός» και ο ριζοσπαστισμός των δεύτερων «τυφλός».

Τα κατεστημένα κόμματα εξαρτώνται σε τέτοιο βαθμό από τα εμπεδωμένα συμφέροντα που οδήγησαν την πατρίδα στην χρεοκοπία, που τους είναι αδύνατο να συνδυάσουν στοιχειωδώς τις μεταρρυθμίσεις με την κοινωνική δικαιοσύνη ή κάποια αναγεννητική προοπτική. Όσο για τις λαϊκιστικές δυνάμεις, η πολιτική τους οδηγεί ευθέως στην απέλαση της Ελλάδας από την ευρωζώνη, την ακύρωση της ευρωπαϊκής της προοπτικής και ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και κοινωνική αδικία.

Όσον δε αφορά το έργο της αντιμετώπισης της κρίσης, από τους πρώτους λείπει η αξιοπιστία, από τους δεύτερους η ικανότητα και η υπευθυνότητα.Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας νέος μεγάλος πόλος, που θα είναι ταυτόχρονα φιλοευρωπαϊκός και αντικαθεστωτικός.

Όλα αυτά τα χρόνια το κράτος λειτούργησε ως λάφυρο για τους «κερδισμένους της μεταπολίτευσης»: οι κρατικοί λειτουργοί το μετέτρεψαν σε μέσο ιδιωτικού τους πλουτισμού μέσω της διαφθοράς και της αργομισθίας, ενώ η φοροδιαφυγή και η μαφιακή οικονομία δια της πολιτικής τους ισχύος σταδιακά το «ξεδόντιασαν», ακυρώνοντας ουσιαστικά κάθε ελεγκτικό και ρυθμιστικό του ρόλο.

Η παραμονή στην ευρωζώνη είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για την ομαλή πολιτική, οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική εξέλιξη της Ελλάδας. Αλλά η παραμονή στην ευρωζώνη προϋποθέτει μια Νέα Μεταπολίτευση που θα εμπεδώσει νέες πολιτικές, οικονομικές, αξιακές και κοινωνικές ισορροπίες. Μόνο έτσι θα μπορέσει να παραχθεί η απαιτούμενη συναίνεση και να οικοδομηθεί η κοινωνική συμμαχία που θα φέρει εις πέρας το μακρόπνοο μεταρρυθμιστικό έργο που χρειάζεται η πατρίδα.

"Κόκκινο νήμα" των περίφημων "μεταρρυθμίσεων" μπορεί να είναι μόνο η υπηρέτηση του κοινού συμφέροντος. Σήμερα όμως κανείς, ούτε η κυβερνητική παράταξη, ούτε οι αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν μπορούν να υπηρετήσουν με συνέπεια και πληρότητα το έργο αυτό. 

Χρειάζεται ένας νέος φιλοευρωπαϊκός-ριζοσπαστικός "τρίτος πόλος", που θα τροχοδρομήσει τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις στο έδαφος της αποκατάστασης του αισθήματος δικαίου και της προοπτικής για ριζική επανίδρυση της ελληνικής πολιτείας, με μεταβίβαση πόρων και εξουσίας υπέρ των "χαμένων της μεταπολίτευσης".

*Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός, διαχειριστής της ιστοσελίδας ppol.gr

*αναδημοσίευση από την mavrioxia.gr