Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Δεν υπάρχουν "καθαρές" ιδεολογικές λύσεις για την κρίση: η ώρα του σοσιαλφιλελεύθερου οικολογικού μεταρρυθμισμού;


του Παναγιώτη Κωστούλα*
Αρκετοί ξινίζονται με τον όρο "μεταρρυθμιστής" υποστηρίζοντας ότι είναι ιδεολογικά ουδέτερος, δεν έχει πολιτικό στίγμα και εγκυμονεί κινδύνους, ότι το περιεχόμενο μιας μεταρρύθμισης μπορεί να "ξεβολεύει" πολλούς κι έτσι δεν θα επιλέξουν να ασπαστούν μεταρρυθμιστικές ιδέες. Να τα βάλουμε σε μια σειρά.
Δημιουργώ ένα καθαρόαιμο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. 
Είμαι σοσιαλδημοκράτης μέχρι το μπούνια. Γίνομαι κυβέρνηση. 
Θέλω να τονώσω την επιχειρηματική δράση και τις επενδύσεις για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. 
Έχω στα χέρια μου μελέτες που λένε ότι βασικό εμπόδιο στην επιχειρηματικότητα είναι η διοικητική γραφειοκρατία και αν δεν την τσακίσω επενδυτές δεν θα δω ούτε με το κιάλι σε αυτή τη χώρα. Πρέπει να απλοποιήσω διαδικασίες, να κλείσω οργανισμούς και υπηρεσίες και συνεπώς να μειώσω το προσωπικό του δημοσίου που ασχολούνταν μέχρι τώρα με τις δουλειές αυτές. 
Πρέπει να το κάνω; Πρέπει. Γιατί πρέπει; Διότι θα προσελκύσω επενδύσεις  θα βρουν άνεργοι δουλειά και θα αυξήσω τα κρατικά έσοδα από τους φόρους. 
Είναι σοσιαλδημοκρατικό; Όχι. 
Το να απολύεις ΔΥ και να μειώνεις το μέγεθος του κράτους είναι κατά βάση φιλελεύθερη πολιτική. 
Αν εγκλωβιστώ λοιπόν στην ταμπέλα "σοσιαλδημοκράτης", εντάξει θα είμαι γνήσιος σοσιαλδημοκράτης, αλλά θα έχω μαζί και 25% ανεργία.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι δημιουργώ ένα καθαρόαιμο φιλελεύθερο κόμμα. 
Είμαι φιλελεύθερος μέχρι τα μπούνια. Γίνομαι κυβέρνηση. 
Έρχεται οικονομική κρίση. Το τραπεζικό μου σύστημα κλυδωνίζεται, τεράστιες βιομηχανίες κινδυνεύουν με κατάρρευση, οι πλειστηριασμοί σε πρώτες κατοικίες δίνουν και παίρνουν και οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. 
Πρέπει να σώσω με κρατικό χρήμα τράπεζες και μεγάλες βιομηχανίες; Πρέπει να απαγορεύσω τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας για να αποτρέψω κοινωνική επανάσταση; Πρέπει. 
Είναι φιλελεύθερο; Όχι. 
Είναι κρατική παρέμβαση στην οικονομία. Αν εγκλωβιστώ λοιπόν ...
στην ταμπέλα του φιλελεύθερου απλώς θα έχω καταστρέψει τη χώρα μου.

Ακούστε λοιπόν κύριοι. Ο μεταρρυθμισμός, ο πραγματισμός και η αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής για την οποία εδώ και τόσο καιρό μιλώ δεν σημαίνει ένα πρόγραμμα χυλό, ένα πρόγραμμα θολό που θα προσπαθεί να στρογγυλεύει θέσεις και να ικανοποιεί τους πάντες. 
Το ακριβώς αντίθετο. 
Μιλάω για ένα πρόγραμμα πολύ συγκεκριμένων, εξειδικευμένων και αναλυτικά επεξεργασμένων πολιτικών θέσεων, οι οποίες όμως δεν θα καλουπώνονται ιδεολογικά, δεν θα υποφέρουν από ιδεολογικές αγκυλώσεις.  
Οι ιδεολογίες δεν έχουν τα εργαλεία να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις. Πάει και τέλειωσε.
Και για να κλείσω: οι μεταρρυθμίσεις λένε ορισμένοι πρέπει να είναι ωφέλιμες για το σύνολο της κοινωνίας προκειμένου αυτή να πειστεί να τις ασπαστεί. Η κλασική παγίδα δηλαδή. "Είμαστε ευχάριστοι με όλους, δεν θα θίξουμε κανέναν, όλοι έχετε να κερδίσετε ψηφίζοντάς μας". Ε όχι! Τέλος στην αρρωστημένη νοοτροπία. 

Οι μεταρρυθμίσεις οφείλουν να συμβάλλουν στην μεσοπρόθεσμη άνοδο της εθνικής οικονομίας από την οποία προφανώς έχει να ωφεληθεί το συντριπτικό τμήμα των πολιτών. Αλλά ψέμματα δεν θα πούμε. 
Είναι δυνατόν να μεταρρυθμίσεις κάτι που δεν θα θίξει κατεστημένα συμφέροντα πίσω από τα οποία βρίσκονται άνθρωποι;  
Όχι δεν υποσχόμαστε στον ΔΕΗτζη ότι δεν θα τον θίξουμε, ούτε στον άεργο συνδικαλιστή, ούτε στον κρατικοδίαιτο επιχειρηματία, ούτε στον αντιπαραγωγικό δημόσιο υπάλληλο. 
Οι εποχές "να τα έχουμε καλά με όλους" τελείωσαν ανεπιστρεπτί. Και κόντεψαν να τελειώσουν και τη χώρα.

* πηγή: δημοσίευση στην ομάδα Πολίτες Υπέρ των Μεταρρυθμίσεων
*ο τίτλος είναι της ΑΣ - η εικόνα από εικαστική εγκατάσταση σε εμπορική οδό κινεζικής πόλης

2 σχόλια:

  1. Αντιγράφω από ένα παλιότερο σημείωμα:

    «η προσπάθειά μας δεν πρέπει να σκαλώσει σε αναχώματα της πολιτικής ταυτότητας του καθενός από μας διότι θεωρούμε ότι έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών ένας φοιτητής που δε συμμετέχει στο φοιτητικό κίνημα, από ένα «αγωνιστή» φοιτητή που περνάει τα μαθήματα με αντάλλαγμα την ψήφο του στις εκλογές της συγκλήτου του πανεπιστημίου του, έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών ένας γιατρός που ψηφίζει «συντηρητικά» αλλά δεν παίρνει φακελάκι, από έναν «προοδευτικό» που στριμώχνει στη σκοτεινή γωνία τον παππού ή τη γιαγιά πριν τους προγραμματίσει για το χειρουργείο, έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών, ένας «συντηρητικός» δημόσιος υπάλληλος που βρίσκεται στη θέση του και προσπαθεί να συμβάλλει στην εξυπηρέτηση των συμπολιτών του από έναν «προοδευτικό» που πηγαίνει στο γραφείο του το πρωί, κρεμνάει το σακάκι του στην καρέκλα κι επιστρέφει ξανά την ώρα που σχολάει για να το πάρει και να πάει σπίτι του.»

    Κι όποιος δεν κατάλαβε, δεν κατάλαβε...

    http://my-pillow-book.blogspot.gr/2012/10/itistheproductionstupid.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ελευθερη οικονομια δεν εχει ιδεολογια εχει κανονες. Και τα κομματα που τους σεβονται κερδιζουν.Τοσο απλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU